Bartosz Jabłoński – Dąb Chrobry
Stare Drzewa naprawdę nas potrzebują i to w sensie dosłownym – naszej uwagi, naszego podziwu, naszej czułości i wreszcie naszej opieki oraz pomocy, kiedy na starość przestają sobie radzić tak doskonale, jak radziły sobie dotychczas, przez te setki lat życia na naszej słowiańskiej ziemi, tuż obok nas.
Rozpoczynamy cykl,w którym pokażemy różne stare drzewa w różnych porach roku, jak żyją i jak się mają, co u nich słychać. Zaczynamy od Dębu Chrobry, który był niestety podpalony w 2014 roku, na razie jest przedwiośnie więc nie wiadomo na ile wrócił do zdrowia, po tym barbarzyńskim wyczynie jakiegoś bardzo niemądrego człowieka.
Kiedy pomyślę o tym człowieku od razu przychodzi mi do głowy, że to stare drzewa są najwyższą formą życia na naszej planecie, a nie ludzie. One nikogo nie krzywdzą bezmyślnie, nie są bezwzględnymi drapieżnikami, żywią się wodą i promieniami słońca. Niczego od nikogo nie chcą, niczego nie wymagają, nie żądają, nie są zachłanne ani nienasycone, chcą tylko w spokoju dalej żyć… Musimy dopilnować żeby mogły spełnić to swoje skromne marzenie.
https://pl.wikipedia.org/wiki/D%C4%85b_Chrobry
czytajcie też:
Oto jak krzewi się nasza idea Towarzystwa Ochrony Najstarszych Drzew w Polsce