Geneza sojuszu przeciwko demokracji bezpośredniej w Polsce
Z każdą kolejną kampanią wyborczą jaka przelewa się przez Polskę, dominujące obozy polityczne starają się przekonać obywateli dysponujących czynnym prawem wyborczym, że przedstawiają sobą poglądowo i aksjologicznie zupełnie inne frakcje. W rzeczywistości jednak na najwyższym poziomie Platforma Obywatelska, Prawo i Sprawiedliwość czy chociażby Sojusz Lewicy Demokratycznej tworzą silny SOJUSZ PRZECIWKO DEMOKRACJI BEZPOŚREDNIEJ W POLSCE jak i SOJUSZ NA RZECZ UTRZYMANIA SYSTEMU REPREZENTACYJNEGO, zwanego również demokracją przedstawicielską.
Wspólnym celem tego „sojuszu” jest zachowanie podstawowych założeń ustrojowych zawartych w Konstytucji RP z 1997 roku, a najdonioślejszą ideą tego celu pozostaje ODRZUCENIE POSTULATÓW DEMOKRACJI BEZPOŚREDNIEJ w jej etymologicznym znaczeniu. Politycy związani pierwotnie z Unią Wolności, KLD, Porozumieniem Centrum czy SLD lub innymi formacjami stworzonymi na ich gruzach, mogą więc toczyć między sobą w świetle reflektorów zacietrzewione spory w kwestiach światopoglądowych, reprezentować odrębne koncepcje ekonomiczne, społeczne lub międzynarodowe, a także wywoływać autentyczne animozje między własnymi zwolennikami. W jednym jednak za każdym razem pozostają zgodne. To one jako dominująca „klasa polityczna” podzielona na rywalizujące koterie, muszą trzymać i regulować groble systemu pozwalające im na zachowanie instytucjonalnej dominacji nad społeczeństwem [1].
Aby najpełniej zrozumieć znaczenie „najdonioślejszego zadania” Sojuszu musimy pokrótce zestawić ze sobą radykalne różnice dzielące System Przedstawicielski oraz Demokrację Bezpośrednią.
SYSTEM PRZEDSTAWICIELSKI (DEMOKRACJA PRZEDSTAWICIELSKA, SYSTEM REPUBLIKAŃSKI ETC.)
– Rola obywateli i wyborców sprowadza się do udziału w cyklicznych wyborach personalnych raz na kilka lat, w trakcie których obierają swojego przedstawiciela w ciele ustawodawczym (Sejm, Senat, Kongres, Parlament) lub urzędnika Władzy Wykonawczej (np. Prezydent)
– Koncepcja społeczeństwa-publiczności. Czynne prawo wyborcze każdego obywatela jest aktywne tylko w dniu głosowania na konkretnego człowieka lub partię – i co najważniejsze – wraz z zakończeniem tego aktu zostaje zamrożone na kolejne lata, do kolejnego cyklu wyborów personalnych.
– Sejm, Senat, Rada Ministrów, Premier RP, Prezydent RP pozostają jedynymi prawdziwymi podmiotami prowadzenia polityki. Wpływ społeczeństwa i poszczególnych ludzi – poza personalnymi wyborami – jest niemożliwy, chyba, że któreś z wymienionych ciał, pozwoli im na niezobowiązujące konsultacje, które najczęściej też mają charakter pośredni i wyrażają się z reguły w konsultacjach z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, grupami lobbystycznymi lub think thankami.
– Jeżeli w system przedstawicielski wplecione są jakiekolwiek elementy partycypacji społecznej to mają one charakter pozorny. Na przykład referendum ważne tylko za zgodą i zatwierdzeniem Sejmu (referendum fakultatywne); wysokie progi frekwencyjne przy referendum i wymagana niewspółmiernie duża liczba podpisów do jego rozpisania; urzędnikowi (politykowi) jest łatwiej ogłosić i przeprowadzić referendum niż pewnej grupie obywateli.
DEMOKRACJA BEZPOŚREDNIA I DEMOKRACJA PÓŁBEZPOŚREDNIA
– Obok cyklicznych wyborów personalnych do ciał przedstawicielskich, demokracja bezpośrednia charakteryzuje się szeregiem instytucji, które umożliwiają obywatelom regularne branie udziału w życiu społeczno-politycznym poprzez udział w inicjowaniu i podejmowaniu decyzji merytorycznych spośród których na potrzeby tego pisma wyliczamy tylko trzy podstawowe.
– Referendum Obligatoryjne inicjowane przez obywateli bez zgody ani zatwierdzenia Parlamentu czy Władzy Wykonawczej.
– Referendum pozbawione progu frekwencyjnego określającego jego ważność.
– Weto Ludowe (Referendum Abrogatywne) umożliwiające obywatelom zawetowanie uchwalonych lub istniejących już: ustawy, uchwały lub dekretu władzy parlamentarno-ustawodawczej lub władzy wykonawczej.
– Obywatelska Inicjatywa Ustawodawcza umożliwiająca wprowadzenie przez obywateli własnej ustawy pod obrady Parlamentu.
WSTĘP
Pragnąc w pełni zrozumieć główne cele Sojuszu na rzecz Utrzymania Systemu Reprezentacyjnego w Polsce najpierw powinniśmy poznać i opisać jego korzenie oraz genezę i temu poświęcamy niniejsze pismo.
Formacje polityczne, które wykreowały się po 1989 roku i sprawowały naprzemiennie rządy w dotychczasowej historii III Rzeczpospolitej (SLD, UW, UD, ZCHN, PC, PO, PiS, PSL, UP) od samego początku starały się usunąć z treści przyszłej Ustawy Zasadniczej instytucje demokracji bezpośredniej, a gdy zdecydowano się wreszcie na ich wprowadzenie zrobiły wszystko, aby obecność ich miała charakter dekoracyjny i usługowy wobec ich pozycji. Głównym celem jakie sobie obrały przywoływane partie polityczne w kwestiach ustrojowych było nadanie Polsce statusu demokracji przedstawicielskiej, które to zadanie w pełni zrealizowano. Nie obecność wielu instytucji demokracji bezpośredniej i fakultatywna forma referendum, mogącego upaść nawet po wniesieniu do Sejmu wielu milionów obywatelskich podpisów jest ilustratywnym potwierdzeniem tej tezy.
więcej u źródła: https://wolnemedia.net/geneza-sojuszu-przeciwko-demokracji-bezposredniej-w-polsce/