STAN ISTNIEJĄCY

Kometę C/2019 Y4 odkryto 28 grudnia, jako ostatnią potwierdzoną kometę długookresową z 2019 roku. Na jej ślad natrafiono dzięki znajdującemu się na Hawajach układowi dwóch zrobotyzowanych teleskopów ATLAS (Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System) o średnicy 0,5 m, działających w obserwatoriach Haleakalā (ATLAS-HKO), oraz Mauna Loa (ATLAS-MLO). W przypadku komety C/2019 Y4 niebezpieczeństwa zderzenia z Ziemią nie stwierdzono, gdyż perygeum jej orbity (punkt najbliżej Ziemi) ma przypaść na dystansie ok. 116,9 mln km.

W momencie swojego wykrycia obiekt C/2019 Y4 docierał już do strefy występowania planet wewnętrznych Układu Słonecznego – znajdując się wówczas w odległości niecałych 3 jednostek astronomicznych (3 AU) od Słońca, czyli prawie 450 mln km. Trzy jednostki astronomiczne, to trzy średnie odległości Ziemi od Słońca. Kometa porusza się przy tym po wydłużonej trajektorii eliptycznej, mocno nachylonej do płaszczyzny naszego systemu (ok. 45 stopni). Zgodnie z aktualnymi wyliczeniami, obiega Słońce w czasie szacowanym na 6025 lat (według zestawienia JPL Small-Body Database, prowadzonego przez NASA Jet Propulsion Laboratory i kalifornijski Caltech).

W pierwszej wersji podano, że kometa nie ulegnie rozdrobnieniu, zaś zbliżanie do Słońca nie spowoduje jej unicestwienia. W trakcie swojego biegu kometa zbliży się do naszej gwiazdy na odległość około 38 mln km, co gwarantuje jej przetrwanie. Największa odległość od Słońca na orbicie wynosi 92 mln km.? Kometa do Ziemi zbliży się najbardziej w dniu 23 maja, natomiast do Słońca zbliży się najbliżej w dniu 31 maja.

TRASA – ORBITA

Obecnie Atlas Y4 opuszcza powoli rejon konstelacji Wielkiej Niedźwiedzicy, na tle której pozostawała od czasu wykrycia, zmierzając stopniowo w stronę gwiazdozbioru Cameleopardis.

W gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy przebywała od stycznia do marca.

Gwiazdozbiór Cameleopardis, po polsku Żyrafy, we wcześniejszych czasach nosił inne nazwy, nazywano go: Polem Pszenicy, czy też Winnicą Pańską, z takimi nazwami spotykamy się w Ewangeliach. W tradycji Sławiańskiej nosił on nazwę Dzień, ponieważ jego górowanie odbywa się w trakcie dnia. Gwiazdozbiór ten poświęcony był bogu Perunowi, zaś u greków Zeusowi. Od nazwy dzień pochodzi nazwa boga w brzmieniu Dios, Deus bądź Zeus lub Dzeus.

W tradycji egipskiej gwiazdozbiór ten poświęcony był bogu Amonowi, czyli bogowi Azotu – Azowi jako, że jego górowanie – szczytowanie powoduje wzmożenie wyładowań atmosferycznych, w trakcie których następuje znaczne zwiększenie ilości azotu zasilającego rośliny. Dzisiejsze AMEN używane w wielu tradycjach pochodzi o imienia boga Amona.

Kometa przemieszczając się z gwiazdozbioru Wielkiej Niedźwiedzicy do gwiazdozbioru Camaleopardis musi przejść przez obrzeża Koła Wielkiego Ruchu Precesyjnego. Tam znajduje się mityczny Ogród Hesperyd, w tradycji Sławiańskiej nazywanych Rodzanicami, czy też Wieczernicami. Ich to zadaniem było przędzenie nici ludzkiego żywota. Tam to znajduje się gromada galaktyk oznaczona jako Abell 22 18, nazywana Rajskim Ogrodem ze Złotymi Jabłkami.

W gwiazdozbiorze Cameleopardis – Dzień – kometa będzie przebywać przez cały kwiecień i dopiero 12 maja przejdzie do gwiazdozbioru Perseusza. Od czasu wejścia w obszar gwiazdozbioru Perseusza może być widoczna gołym okiem z terenu Polski. Wtedy to zbliży się najbardziej do Ziemi i dniu 23 maja będzie w najbliższym położeniu od Ziemi. Nastąpi to w nowiu, kiedy to będzie trzy dni ciemności, ponieważ niebo będzie bez Księżyca.

Dalej lecąc, nasza kometa Atland biegnie w stronę gwiazdozbioru Byka i gromad gwiezdnych o nazwach Hiady i Plejady. Tam ma przypaść kulminacyjny moment obiegu wokół Słońca, co będzie miało miejsce w dniu 31 maja. W tym samym czasie kometa znajdzie się w polu gwiazdy  Aldebaran, która jest jednym ze Strażników Niebios.

Aldebaran, inaczej Tascheter,  alfa z gwiazdozbioru Byka , Strażnik Wschodu, jest symbolem Archanioła Michała, zaś znak Byka przypisany jest ewangeliście Łukaszowi. Serce Byka – Światło Kobiet Rodzących uosabianych w Plejadach – nazywany był również „ Ten , Który Idzie do Przodu”. W starożytnym Egipcie to jeden z synów Horusa o imieniu Daumutef. W hinduizmie  – bóg Indra. W Japonii to jeden z Niebiańskich Królów o imieniu Jikoku. W Majańskim kulcie Bak Ab, w opowieści o czterech braciach podtrzymujących świat, to brat o imieniu Hobnil. To rownież Jeździec Apokalipsy o imieniu Wojna. U Inków to nazwa jednego z mitycznych braci protoplastów o imieniu Ayar Manco.

ATLANTYDY

Wszystkie przedstawione tu związki kobiet, czyli Hesperyd, Plejad i Hiad nazywane są Atlantydami, a wniosek z tego płynie taki, że Atlantyda to świat wyższy.

Na niebiosach Plejady są uosobieniem Kobiet Rodzących, natomiast Hiday są uosobieniem Kobiet Piastunek, zaś Hesperydy są prządkami ludzkiego żywota.

Tym trzem gromadom przypisane są również inne przymioty, jednak temu zagadnieniu należy poświęcić dodatkowe opracowanie.

Mogę podać, że w ewangeliach Plejady i Hiady pojawiają się w przypowieści o pannach mądrych i głupich, czyli tych, które zabrały oliwę do lamp i tych, które oliwy do lamp nie zabrały. Stąd Plejady świecą jaśniej, natomiast Hiady świecą słabiej.

MITOLOGIA ATLANTA czyli ATLASA

Mityczny Atlas w Tradycji Sławiańskiej nazywany był Atlantem, taka nazwa nadal obowiązuje w języku rosyjskim, chorwackim, słoweńskim, czy ukraińskim, a w kilku językach Sławiańskich jest używana nazwa Atłas.

Atlas w mitologii greckiej to jeden z tytanów, którego nazwa-imię pochodzi od starogreckiego słowa oznaczającego niedźwiedzia coś noszącego, w tym przypadku niedźwiedzia noszącego Niebiosa. Uchodził on również za pierwszego astronoma.

Rodzicami Atlasa byli tytan Japet oraz okeanida Azja – Asia (Kasia, Basia, Stasia, Joasia itd.), a według innej wersji Atlas był synem Eteru i Gai. Eter to uosobienie górnego nieba, które jest siedzibą światła i bogów, jest duszą świata i żywiołem  wszelkiego  życia. Eter może być równie dobrze Świadomą Przestrzenią Międzygwiezdną. Natomiast Gaja to uosobienie Ziemi i jedno z pierwszych jej bóstw. Gaja to nazwa – pojęcie indoeuropejskiego pochodzenia i oznacza Kobietę Rodzącą.

Według różnych źródeł Atlas miał kilka żon i był ojcem wielu dzieci, gdzie wszystkie były one córkami. Wspomniane Hesperydy, Plejady i Hiady wspólnie nazywane Atlantydami były jego córkami. Rzec by można, że tytan Atlas poruszał się tylko w przestrzeni Energii Żeńskiej.

POCZĄTEK ŚWIATA

W różnych tradycjach podawane są odmienne daty Stworzenia Świata, które z dzisiejszego punktu widzenia są zgoła niedorzeczne. Być może, że te daty służyły do określenia jakiegoś momentu zwrotnego w historii Ziemi, a wynikały z jakiegoś zjawiska zachodzącego na Niebiosach Gwiaździstych.

Tym sposobem możemy przyjąć, że datą początku świata jest rok 5509 p.n.e., czyli obecnie mamy rok 7529 od stworzenia świata. Takie stanowisko utrzymuje Cerkiew Prawosławna, jak i wiele ruchów Tradycji Sławiańskiej. Przy czym jedni, jak i drudzy nie podają dlaczego właśnie taka data jest prawdziwa, a tym bardziej z czego wynika, jakimi przesłankami jest podparta.

Otóż uzasadnieniem tej daty jest zjawisko precesji Osi Ziemi, która to oś zawsze wskazuje kierunek północny, przechodząc przez czternaście gwiazd patronów kierunku północnego. Jedną z tych gwiazd jest gwiazda Thuban i dokładnie 7529 lat temu gwiazda ta objęła patronat nad kierunkiem północnym. Inne nazwy tej gwiazdy to: Sędzia Nieba, Przychylny Sędzia, Sędzia Kierujący – dla żeglarzy. Nazywano ją także: Życie w Niebie, czy Ogon Smoka. Dla Sargona Wielkiego, króla Akkadu, gwiazda ta miała związek z życiem po śmierci i bogiem Sądu Ostatecznego, i nazywała się Caga Gilgati.

Czas patronatu kierunku północnego przez gwiazdę Sędzia Niebios w tradycji Biblijnej nazywany jest czasem Sędziów, co obecnie jest dość opatrznie tłumaczone. Podaje się, że tych Sędziów było czternaścioro, tyle ile gwiazd ruchu precesyjnego.

Z kolei James Ussher (1581-1656) będący prymasem Irlandii opracowując chronologię świata określił moment stworzenia jako:

  „wejście nocy poprzedzającej 23 października … rok przed Chrystusem 4004”.

To znaczy około godziny 18:00 w dniu 22 października 4004 r. p. n .

Wynik swoich obliczeń zawarł w pracy Annals of the Old Testament, czyli wywnioskowane z pierwszych początków świata, który pojawił się w 1650 r. Jego kontynuacja, Annalium pars posterior, opublikowana została w 1654 r.

Na dacie 22 października 4004 r. p.n.e. bazował również Izaak Newton i wiele innych tęgich umysłów ówczesnej doby.

James Ussher w swoich pracach umieścił śmierć Aleksandra Wielkiego w 323 r. p.n.e.  oraz śmierć Juliusza Cezara w 44 r. p.n.e., jako jedne z ważnych wydarzeń historycznych.

Należy wiedzieć, że dzień 22 października jest położony na sferze Niebieskiej dokładnie po stronie przeciwnej do dnia 22 kwietnia. W dniu tym, a dokładnie w nocy z 22 na 23 kwietnia, bocianica składa jajo w swoim gnieździe, co w tradycji Sławiańskiej jest wyznaczeniem daty Wielkiej Nocy.

PRZYJSCIE MESJASZA

Całkiem niedawno izraelski minister zdrowia w swoim wywiadzie omawiając środki zaradcze w celu zwalczania pandemii udzielił zaskakującej odpowiedzi, że do dnia 16 kwietnia przyjdzie Mesjasz, który uratuje Izrael.  Ów Jakow Litzman, jako szef partii ultra ortodoksyjnej, zawsze odnosi się do Boga.

Zapytany o szanse zwalczenia epidemii, odpowiedział: „Modlimy się i mamy nadzieję, że Mesjasz przybędzie przed Paschą, ponieważ jest to czas naszego odkupienia. Jestem pewien, że Mesjasz przyjdzie przez Paschę i zbawi nas w taki sam sposób, jak Bóg zbawił nas podczas Wyjścia i zostaliśmy uwolnieni. Mesjasz przyjdzie i uratuje nas wszystkich”.

Ponadto wypowiedź ministra zdrowia Izraela potwierdzają plotki krążące wśród rządu USA, pojawiły się głosy w tzw. wyższych kręgach, że do końca kwietnia pandemia ustąpi całkowicie.

         KONKLUZJE …

1. Czas pełnego obiegu komety Atlas wynosi 6025 lat, co pokrywa się z datą stworzenia świata wyliczoną przez Jamesa Usshera: 4004 + 2020 daje nam w sumie 6024 lata. Jeżeli weźmiemy pod uwagę brak roku zerowego, czyli dodamy jeden rok, to otrzymamy 6025 lat, co jest dokładnym okresem orbitalnym komety Atlas.
2. James Ussher wyznaczając datę powstania świata miał na myśli „Świat w jakim żyjemy obecnie”.
3. Możemy założyć , że moc tworzenia zawarta-istniejąca we Wszechświecie co jakiś czas daje znać o sobie poprzez różne zjawiska astronomiczne.
4. Kometa Atlas zapewne znana była w zamierzchłej przeszłości i z sobie właściwym krokiem czasowym dostarcza na Ziemie specyficzne cząsteczki życia. kometa wykonując pełny obieg zbiera przeróżne cząstki ze swojej części Przestrzeni i niesie je ze sobą, tworząc Nowe. Przyniesie te cząstki również na Ziemię.
5. Patrząc na rys mitologiczny i astronomiczny możemy założyć, że są to cząsteczki-siły rodzaju żeńskiego.
6. Mesjasz to nie osoba, a zjawisko astronomiczne
7. Opowieść o Nibiru to nic innego, jak parafraza zjawiska związanego z kometą Atlasa.
8. Atlantyda – to Ziemia w całym ciągu swojego rozwoju.
9. Jest możliwe, że Kometa Atlas ze Świadomej Przestrzeni Międzygwiezdnej niesie ze sobą jakieś nowe nieznane nam cząsteczki, które spowodują zmiany w budowie organizmów żywych, poprzez zmianę pola morfogenetycznego. Może to nastąpić z czasem, nie od razu.
10. Po prostu przejdziemy powoli do innego świata tworzącego Istoty Żywe.
11. Cząsteczki niesione przez kometę posiadają znacznie mniejszą siłę jak te, które pochodzą ze zderzenia gwiazd. Opadają one na Ziemię jako Złoty deszcz i przyswoić je można przez wdychanie i przebywanie na świeżym powietrzu.
12. Polski rząd folguje ograniczenia zgodnie z wypowiedzią wspomnianego ministra zdrowia Izraela, jednak utrzymuje noszenie maseczek, oraz przebywanie w domu,  aby nie wdychać tychże zbawiennych cząsteczek.

17 kwietnia 2020 r. Tadeusz Pruss Mroziński