12 najważniejszych zasad szamanów. Dzięki nim odnajdziesz w życiu spokój
Coraz częściej trafiamy na publikacje pokazujące, że życie plemienne ludów rdzennych, pod wieloma względami lepiej zaspakajało materialne, duchowe i psychologiczne potrzeby człowieka.
Zapewne każdy najlepiej odpowie sobie na pytanie, jakie są relacje pomiędzy liczbą godzin przeznaczanych na własne potrzeby a ogólnym czasem aktywności zawodowej. Z badań historyków wynika, że „dzicy” mieszkańcy obu Ameryk potrzebowali dwóch do czterech godzin dziennie, aby zaspokoić wszystkie swoje potrzeby życiowe. Podobne analizy kształtują późniejsze postawy ludzi, którzy modyfikują swój styl życia biorąc za wzór właśnie tradycyjne plemiona.
Geseko von Lüpke, dziennikarz i autor książki „Dawna mądrość na nowe czasy” należy do grona osób poszukujących pierwotnej mądrości wśród tradycyjnych plemion. Od wielu lat spotyka się z uzdrawiaczami i szamanami z całego świata, zaś książka jest zbiorem 17 wywiadów, będących próbą odnalezienia recept tradycyjnych kultur, na problemy współczesności, takie jak kryzysy finansowe, zanieczyszczenie środowiska czy coraz powszechniejszą depresję ludzi zagubionych w materialistycznym świecie.
Szamanizm narodził się spontanicznie, jako zbiorowa prawiedza ludzkości o naturze i duchowości. Szaman to olbrzym w sprawach duszy i ducha, zaś jego rolą jest przewodzenie a przewodzenie jest jak laska, która choć nie mówi nikomu dokąd ma iść, to przecież pomaga w drodze. Fundamentem szamanizmu są techniki wychodzenia z ciemności, pozbywania się cienia.
Pamięć o przodkach
Stosunek do starszych i pamięć o przodkach to pierwsza lekcja, jakiej udzielają szamani na całym świecie. To, że kochamy starszych, służy bardziej nam niż im. Szacunek należy się również zmarłym – szamani wierzą, że przodkowie są wśród nas, dlatego powrót do korzeni, wdzięczność i szacunek w stosunku do ludzi, którzy budowali naszą teraźniejszość, „przywrócenie przodków w nas samych” skutkuje naszym uzdrowieniem. Przodkowie reprezentują swoistą, podstawową wewnętrzną energię człowieka.
Siła opowieści
W dzisiejszych czasach na każdy temat powstaje tysiące książek, których często nikt nie czyta. Szamani doskonale znają uzdrawiającą moc opowieści, magię i siłę słów, więc od wieków przekazują tę samą mądrość, która pomaga dobrze przeżyć życie z szacunkiem dla przyrody i innych ludzi. Opowiadają o żywej tradycji, o starej wiedzy i niezmiennych przekazach. Wszyscy potrzebujemy wzajemnie usłyszeć swoje historie, aby odzyskać czas i przestrzeń, bo kiedy nie mamy już niczego do opowiedzenia, jesteśmy jak korzenie umarłego drzewa.
Bliskość serc
Jednym z podstawowych zadań szamanów jest przekazanie wiedzy o pierwotnej mocy otwartego serca. Według nich najwyższym celem jest wewnętrzne przebudzenie. Uczą także, że najdłuższa podróż jaką mamy do odbycia to podróż z głowy do serca. Aby się dobrze czuć potrzebujemy pocieszenia duszy i otwartego serca.
Kosmologia
Kultury uznawane za „prymitywne” mają zadziwiająco podobne sposoby widzenia świata. Według szamanów wszystko, co istnieje w przyrodzie jest żywe, ma duszę i jest wypełnione energią, zaś każdy człowiek ma w sobie wewnętrzny kosmos. Słońce daje nam siłę i ochronę, księżyc jest źródłem mądrości, porad i pomocy, przestrzeń wypełniona jest wzajemnymi powiązaniami bez konkretnej struktury. Naturalny krajobraz jest naturalnym ciałem bogini, a Natura jest świętością.
Natura
Troska o Naturę jest również wspólna wszystkim tradycyjnym plemionom. Szamani na całym świecie domagają się od nas opieki nad naszą wspólną Planetą. Ziemia, Woda, Powietrze, Rośliny i Zwierzęta – przekazują nam naukę o powrocie do zdrowia. Natura jest potężną energią; to nie tylko wiatr przynoszący chłód, to również huragan. Stare sposoby współistnienia ludzi z naturą znane starym kulturom umożliwiają lepszą, szczęśliwszą i pełniejszą egzystencję. Życie „dzikich” biegnie wolniej, ich puls jest wolniejszy, nie mają zaplanowanego życia. Jeśli nie znajdziemy powrotnej drogi do Natury, my i nasza planeta nie przeżyjemy.
Kobiecość
Szamańska mądrość prowadzi do matriarchalnego spojrzenia na świat, przy czym matriarchat nie jest rozumiany jako odwrotność patriarchatu. Najważniejszy jest krąg życia, równość wszystkich istot i wzajemne uzupełnianie się. Matriarchat uczy, że największy potencjał paradoksalnie mamy wtedy kiedy jesteśmy otwarci i bezbronni. Gdy kobieta wkracza w cykl księżycowy jest otwarta i bezbronna, a z drugiej strony cała jej istota przygotowuje się na przyjęcie czegoś nowego – cokolwiek by to nie było. W okresie największej bezbronności jest najsilniejsza i najbardziej twórcza, wtedy może nawet powstać nowe życie.
Cień, ból i smutek
Zmiana duchowości nie jest możliwa bez przejścia przez ciemny tunel transformacji. Tylko wtedy, gdy zmierzymy się z własnym cieniem, jesteśmy gotowi wyprostować się i iść do przodu, wiodąc godne życie. Aby zyskać coś cennego, trzeba zawsze coś stracić. Choroby i kryzysy umożliwiają nam zrozumienie ludzkiej psychiki. Nasze ciało pogrąża się w głębokim żalu, kiedy człowiek nie akceptuje siebie w całości, choroba zaczyna się wtedy, kiedy dusza człowieka jest głodna, kiedy cierpi z powodu braku kreatywności. Ci, którzy oddzielają jakąś część siebie – umierają.
Krąg Życia
Dla współczesnego świata idea, że wszyscy jesteśmy rodziną, jest zupełnie obca. Ale nasi przodkowie wiedzieli, że każdy musi dać z siebie to, co najlepsze aby wszyscy mogli przetrwać. Jesteśmy powiązani energią z wszystkim wokół, nie tylko z ludźmi, ale z całą naturą, która tworzy Krąg Życia. Droga Kręgu polega na wzajemnym szacunku i wsparciu. W kręgu nie ma góry ani dołu, bogactwa ani biedy, siły ani słabości, wszyscy się wzajemnie cenią. Krąg wyklucza władzę jednych nad drugimi i nie jest ważne kto ma rację, dlatego pierwotne ludy spotykają się w kręgu, zbierają nowe informacje, poszerzają granice postrzegania i własne horyzonty.
Wdzięczność
W postawie wdzięczności chodzi o to, by zawsze czuć wdzięczność dla wszystkich członków naszej rodziny: minerałów, roślin, zwierząt. Wtedy życie staje się bogatsze; zamiast skupiać się na problemach, zaczynamy dostrzegać łaskę i przychylność życia – widzimy świat z szerszej perspektywy.
Przemiana wewnętrzna
Duchowa ścieżka jest ścieżką całego życia i nie można jej redukować do problemu osobistej mocy. Szamani uczą, że każda dusza ma własną mądrość i wie czego potrzebuje, a każdy dzień jest życiową podróżą, dlatego trzeba rozpoznawać wewnętrzny głos i osobiste powołanie podczas długiej wędrówki życia, byśmy w końcu mogli stać się tym, kim naprawdę jesteśmy.
Empatia
Szamani całego świata uważają, że jeśli się nie zmienimy, zniszczymy Ziemię, naturę i samych siebie. Dziś nie jesteśmy wolni, nie jesteśmy równi i nie jesteśmy sobie bliscy. Dlatego zachęcają do działań prospołecznych i proekologicznych. Być może jeśli zaczniemy, tak jak chciał Ghandi sami produkować to, czego potrzebujemy do życia, odzyskamy własną moc.
Otwartość
Do człowieka zachodu trudno dotrzeć z jakąkolwiek prawdą, bowiem za podstawową siłę uważa swój sceptycyzm, zbytnio ceni racjonalny umysł a ignoruje potrzeby twórczej intuicji. Zachód to racjonalność, sceptycyzm i strach. Szamanizm to duchowa jasność, wzmożona koncentracja i wewnętrzna wolność.
Opracowanie: KM
Źródło: blowminder.com