Mariusz Agnosiewicz – Królestwo watykańskie
Ma to być przybytek Namiestnika Chrystusowego, jednak Biblia poucza nas: „Lisy mają nory i ptaki powietrzne — gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć.” (Mt 8:20)
„jego” namiestnicy i wikariusze mają odmienny pogląd na tę kwestię:
„Tak jak Chrystus, papieże poczęci zostali przez swe matki,
za sprawą Ducha Świętego [!!!].
Są pośrednikami pomiędzy Bogiem i ludźmi
i do nich należy wszelka potęga na ziemi, jako i w niebie”
Stefan V (885-891)
„Chrześcijaństwu dał początek cesarz Konstantyn (…)
Można by rzec, że sam Chrystus zniósł chrześcijaństwo,
jeszcze zanim powstało, oświadczył bowiem,
iż jego królestwo nie należy do tego świata”
Malcolm Muggeride, The End of Christendom
Po cóż więc Watykan i jego królewska organizacja dworu, skoro Jezus mówił, że na tym świecie nie będzie jego królestwa ? Nie wątpimy przecież, że Watykan to królestwo w dosłownym tego słowa znaczeniu, co więcej jedyne w Europie królestwo absolutne. Przedstawiciele dyplomatyczni, wizyty innych monarchów… To wszystko nie pasuje do królestwa Jezusowego. A może Watykan reprezentuje innego boga, który swoje królestwopostanowił urządzić na tym świecie ?… Reformowani (lutry, kalwiny i in.) widzą w papieżu apokaliptycznego Antychrysta i traktują to dość poważnie i dosłownie (patrz: The Antichrist oraz Pope’s Palace). My widzimy w nim tylko króla władającego sprawnie swym królestwem, który jednakże nijak się ma do Piotra z Ewangelii. Swoją drogą, nie mogę zrozumieć, dlaczego papieże mienią się następcami św. Piotra, skoro wiadomo, że to właśnie jego stronnictwo przegrało we wczesnym chrześcijaństwie z partią Pawła, choć z drugiej strony Piotr był lawirantem, być może z tym przymiotem apostolskim utożsamiają się papieże ?
Ten kontrast barwnie opisuje Rick Deville, były ksiądz: „Wznieście wzrok: nowy Mesjasz przybywa z nieba, niesiony przez białego gołębia ze śmigłami. Człowiek ubrany na biało, Ojciec Święty, podróżuje po całym świecie, co nie jest dane wszystkim szefom państwa. A przecież gdy Jezus się zgodził, by jedyny raz oddano mu cześć, usiadł na osiołku, zwierzęciu, które zwano wówczas wierzchowcem ubogich. Cóż za kontrast ze swym obecnym wikariuszem, który śpi w pozłacanych łożach i pozdrawia swój lud zza pancernych szyb !” .
Czy Jezus bądź Piotr mienili się zwierzchnikami świeckich królów i cesarzy? Czy może raczej mówili o posłuszeństwie wobec cesarza, któremu należy oddać to co cesarskie? Tymczasem do niedawna każdy wstępujący na tron papież przechodził akt koronacji z wszelkimi znamionami setek innych koronacji świeckich królów, a raczej cesarzy. O cesarskości koronacji świadczy towarzysząca temu formuła wypowiadana przez dziekana Świętego Kolegium kardynalskiego: „Otrzymujesz tiarę [papieska korona, kiedyś tiarę nosili m. in. wschodni despoci] ozdobioną trzema koronami, abyś pamiętał, że jesteś ojcem książąt i królów, przewodnikiem świata i Namiestnikiem Pana Naszego Jezusa Chrystusa”. (Przypomnę słowa Jezusa: „Nie pozwalajcie się nazywać przewodnikami, gdyż jeden jest przewodnik wasz, Chrystus” — Mt 23, 10). Pierwszymi papieżami, którzy zrezygnowali z cesarskiej koronacji byli: Jan Paweł I i Jan Paweł II. Wcześniejsi dwaj papieże mieli tiarę jedynie w czasie koronacji, podczas gdy jeszcze Pius XII nosił ją stale.
Piotr idealny nie był, wszak kur piał mu trzykrotnie (choć zdania ewangelistów są podzielone w tej kwestii). Jego następcy są dla koguta bezlitośni, dziób mu się nie zamyka. Wszystko to pozwala nam mieć wątpliwości co do legalności, celowości i sensowności mandatu papieża do sprawowania despotycznych rządów w kościele mieniącym się chrześcijańskim.
„Wiemy, że pierwsze wieki chrześcijaństwa nie znały hierarchii kościelnej. Nie znajdujemy też w księgach tej epoki wyrazu: „papież”. Sfałszowaną listę pierwszych papieży wyjęto z apokryficznej księgi św. Damazego… Pierwsi chrześcijanie byli biedni… Za Konstantyna I. Tworzył już kler chrześcijański korporacye. Od świeckiego władania bodaj skromnym folwarkiem trzymano jeszcze świętych biskupów na odległość dobrej mili… Dopiero w czasach anarchii politycznej udało się papieżom posiąść kilka rezydencyi i klika nieznacznych domenów… Zasadą całego średniowiecza są nieustanne pretensye papieży do władztwa, supremacyi i patronatu nad ówczesnym światem z tytułu racyi zastępstwa Chrystusa na ziemi. I oto przez długie wieki obierano papieży ręką okrężną. Byli oni zgorszeniem, hańbą i bożyszczem katolickiej Europy. Od Karola Wielkiego świat chrześcijański stawał się pod jedną naczelną zasadą walki cesarza z papieżem, — zasadą wszelkich przewrotów i nicią Aryadny, która prowadzi nas w nowe dzieje.” (Wolter, Essaie sur les mouers)
Grzegorz VII Wielki wydał w 1075 następujące postanowienia (Dictatus Papae):
„3. Tylko on [papież — przyp.] sam może biskupów składać z godności lub do nich przywracać.”
Tylko papież mianuje więc biskupów, a przecież Biblia mówi nam jak to robić: po opróżnieniu urzędu przez Judasza, apostołowie-biskupi doszli do wniosku: „biskupstwo jego niech weźmie inny” (Dz 1, 20). A jak dokonano obioru ? Wybrano dwóch kandydatów, a z nich właściwego obioru dokonać miał Bóg (losowanie).
„8. On sam może tylko używać insygniów cesarskich
9. Tylko papieża stopy całować mają wszyscy książęta [Jezus robił coś dokładnie odwrotnego — przyp.](…)
10. Jemu wolno władcami rozporządzać, a więc i cesarzy z tronu składać. (…)
19. Przez nikogo nie może być sądzony (…)
27. On może poddanych zwalniać od wierności bezecnym”.
Od 1929 r. świeckie rządy uznają papieża rzymskiego za głowę suwerennego państwa Watykan. Kościół rzymskokatolicki jest więc jedyną organizacją religijną, która może wysyłać do różnych krajów świata swych przedstawicieli dyplomatycznych, tak zwanych nuncjuszy. Papież nosi liczne tytuły, m.in.:
- Namiestnik Jezusa Chrystusa
- Suweren Miasta-Państwa Watykan
- Biskup Rzymu
- Zastępca (Wikariusz) Syna Bożego
- Następca Św. Piotra
- Książe Apostołów (lub Apostolski)
- Najwyższy Kapłan Kościoła Powszechnego
- Najwyższy Pasterz [Biblia mówi: „Oto jestem przeciw pasterzom. Z ich ręki zażądam moich owiec, położę kres ich pasterzowaniu”(Ez 34,2-11)]
- Patriarcha Zachodu
- Prymas Włoch (lub Italii)
- Arcybiskup — Metropolita Prowincji Rzymskiej
- Sługa Sług Bożych(to już jawna kpina z inteligencji wiernych, poza tym znów nie zgodziło im się ze słowami Jezusa, który przed Wniebowstąpieniem rzekł: „Już was nie będę zwał sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego”)
- Ojciec Święty (wołacz: Ojcze Święty) [Biblia mówi: „Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec, Ten jest w niebie” (Mt 23, 9)]
- Jego Świątobliwość (wołacz: Wasza Świątobliwość)
…ufff, można się zapętlić przedstawiając naszą czcigodną personę, a to i tak chyba nie wszystkie. Jest traktowany niezwykle ceremonialnie i uroczyście.
[Jezus mówił: kto się wywyższa będzie poniżony]
A jego pierwowzór, jak mówi nam Biblia, gdy rzymski setnik Korneliusz padł mu do nóg i złożył pokłon, zareagował następująco: „Piotr (…) podniósł go, mówiąc: „Wstań, i ja jestem tylko człowiekiem„!…
źródło:http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,117/q,Krolestwo.watykanskie