HUNA i KAHUNA – Magia i kapłan religii bogów z Plejad
HUNA i KAHUNA – Magia i magiczny kapłan dawnej hawajskiej religii bogów z Plejad
Tagi: huna, kahuna, magia, hawaje, plejady, makali’i, kapłan, mag, matariki, menahune, mana-loa, mana, hunowie, szaman
HUNA i KAHUNA to dwa słowa Hawajskie, które są bardzo dobrze kojarzone przez wszystkie osoby zajmujące się ezoteryka, magią, szamanizmem, mistyką mocy, psychometrią czy szukaniem kontaktu z Wyższą Jaźnią… Huna w języku dawnych Hawajczyków to dosłownie tajemny, tajemnica, sekret, ukryty czyli po polsku Okultyzm, Ezoteryka, Hermetyzm, Wiedza Tajemna. Kahuna zatem to znawca Wiedzy Tajemnej, Okultysta, Ezoteryk, Mag, Szaman.
Kahuna to kapłan tradycyjnej szamańskiej religii Hawajów, a uzdrawianie i magia Huny zasadza się na intensywnych modlitwach do starożytnych bóstw, bogów i bogiń, które wedle legend swym rodowodem sięgają Plejad z których pochodzą pradawne ludy całej Oceanii, a nie tylko Hawajów. Poważna praktyka Huny odbywa się w małych grupkach liczących jednego kapłana Kahunę i siedem uczniów, siedem od liczby widocznych gwiazd w Plejadach. Poważniejsze rytuały praktykowane przez Kahunów wymagają regularnie 21 kapłanów o dobrze rozwiniętej magicznej mocy w danym zadaniu! Całe pochodzące od Maxa Freedoma Longa (1890-1971) i innych badaczy hawajskich tradycji teorie, że Huna nie ma związku z religią i magią są kłamstwem, które powstało wskutek tego, że praktykowanie natywnych religii pogańskich takich jak hawajska magia czyli Huna było do 1972 roku w USA karane śmiercią! Ostatecznie surowe kary więzienia za praktykowanie magicznych religii natywnych w tym indiańskich i hawajskich zniesiono w USA dopiero w 1978 roku. Badacze obawiając się chrześcijańskiej egzekucji za praktykowanie czarów i magii, zwyczajnie konspirowali się pod fałszywymi ideami, ale czas już najwyższy odtajnić, że Kahuna to kapłan, a Huna, to tradycja religijna o magicznym czy szamańskim dla ludzi posmaku. Dziś nam kara śmierci już nie grozi, chociaż baptyści i prawicowi katolicy ciągle takich kar dla magów i pogan się domagają, i to nie tylko w USA.
Ryc. 1. Boginie Plejad w Hunie
Huna to bardzo popularny i modny temat pod tą nazwą rozpowszechniony przez amerykańskiego badacza Maxa Freedoma Longa (1890-1971). Huna, jak wszystko, co odnosi się do zdrowia i uzdrawiania zdobyła ogromną popularność, jednak zgromadziły się nad Huną ciemne chmury rozmaitych mitów i wymysłów, które z Huną nie mają nic wspólnego, za to wiele z psychotroniką i New Age oraz ukrywaniem tego, co się faktycznie praktykuje, jak ostrożnie robił to Max Freedom Long ryzykując życie w ciemniacko-chrześcijańskim USA. Niektórzy z badaczy kultury Hawajów i współpracowników intensywnie kryli Maxa Freedoma Longa do tego stopnia, że pytani o Hunę twierdzili publicznie, że nie ma czegoś takiego na Hawajach, lecz jest to wymysł samego Maxa Longa. Postawa ta ochroniła Maxa Freedoma Longa przed nagonkami i nawet karą śmierci za praktykwoanie czarów i magii na terytorium zacofanego i zepsutego moralnie USA. Warto jednak zobaczyć świeżym okiem techniki uzdrawiania i masażu w kontekście duchowej i religijnej kultury z której pochodzą. Magiczna Huna, moc Mana, hawajskie masaże Lomi-Lomi Nui, maoryskie Ma-Uri i inne ciekawe nauki tajemne oraz praktyki szamańskie Kahunów dobre są dla ratowania zdrowia i upadającego ducha współczesnej cywilizacji zachodniej. Wyznawcy sekretnych religii Oceanii nieustannie stają wobec „tajemnicy” na Hawajach zwanej popularnie Huną, która jest zakrytą, ezoteryczną wiedzą i dzięki której odnosi się w życiu sukces. Odsłonięcie „tajemnicy” osobom niepożądanym, obcym, oznacza pozbawienie jej skuteczności działania. „Tajemnica” strzeżona jest w obrębie własnej grupy plemiennej.
Mana, pojęcie pochodzenia melanezyjskiego, oznacza bezosobową, niematerialną siłę, rodzaj fluidu, który może przeniknąć żywe lub martwe ciało. Może też przemieszczać się z przedmiotu w przedmiot, z jednego istnienia w inne. Każdy, kto posiadł siłę many, musi się troszczyć, by jej nierozważnie nie utracić. Mana zapewnia człowiekowi autorytet i władzę, siłę fizyczną i mądrość, sprawność rąk i umysłu. Upowszechniony pogląd o sile many, powodującej wyjątkowość jednostek, służył utrzymaniu systemu zależności społecznej. By nie dopuścić do przyswojenia przez poddanych many od naczelników plemion, wprowadzono szereg tabu, których naruszenie uważano za zbrodnię, można ją było odkupić nawet śmiercią. Tabu to odpowiednik świętokradztwa i bluźnierstwa w religiach chrześcijańskich. Mana ma trzy stopnie natężenia, zwykły umożliwiający zwyczajne zdrowe życie, nadzywczajny zwany Mana-mana objawiający się cudownymi możliwościami jak jasnowidzenie czy wróżenie, proroczymi snami przywoływaniem deszczu oraz boski, czyli Mana-loa, odpowiedni dla objawień i magicznych cudów najwyższej rangi.
Kahuna – to wedle słowników hawajskich kapłan, mag, szaman, czarodziej lub expert w danej dziedzinie, dosłownie „ten, który strzeże tajemnicy”, okultysta, ezoteryk, ten, który musi dokładnie opanować słowa pieśni, w których zawarte są informacje dotyczące różnych dziedzin życia. W starej Hawajskiej tradycji, Kahuna był wszechstronnym kapłanem rodzimej, magicznej religii i szamańskiej duchowości. Istnieją Kahuni specjaliści od polowań, budowania łodzi, uzdrawiania, wywoływania deszczu, przepowiedni i różnych innych obrzędów oraz uroczystości. Kahuna Lapu’au znaczy po hawajsku „specjalista od uzdrawiania”, co najbardziej interesuje ludzi na Zachodzie. Istotą hawajskiej filozofii jest „lokahi„, czyli jedność oraz „pono” – harmonia ze wszystkimi, wszystkim, co istnieje, z całym kosmosem. Wszystkie istoty oraz materia nieożywiona zrodziła się według ich wierzeń ze związku ojca w niebie Wakea oraz ziemskiej matki Papa. Wszystko zatem, od człowieka po najmniejszy kamień, ma swoją duszę, świadomość i zdolność komunikacji. Istnieje ponad 40 rodzajów Kahunów, w tym ze 20 to specjaliści związani z leczeniem i uzdrawianiem, jak Kahuna la’au lapa’au czyli expert od leczenia ziołami czy Kahuna haha – ekspert w dziedzinie rozpoznawani i diagnozowania chorób oraz stanów śmiertelnych.
Huna z Hawajów i Polinezji ma wiele wspólnego z plemionami o nazwie Huna (Hūṇa) pochodzącymi z pogranicza Chin i Indii. W spolszczeniu Hunowie to jeden ze starożytnych ludów Wielkiego Stepu. Huna był to koczowniczy lud wywodzący się ze wschodnich terenów Azji Środkowej. W IV wieku pojawili się we Wschodniej Europie, gdzie w V wieku utworzyli krótkotrwałe imperium i przyczynili się do upadku Rzymu. Hunowie charakteryzowali się doskonałym opanowaniem jazdy konnej, podobnie zresztą jak inni mieszkańcy stepów. Nie pozostawili po sobie źródeł pisanych. Zgodnie z hipotezą wysuniętą po raz pierwszy przez Josepha de Guignesa w roku 1758 Hunowie są potomkami Xiongnu, od IV wieku p.e.ch., koczujących na północ od Chin. Wiemy że w roku 36 p.e.ch., a potem znowu w roku 91 e.ch., po klęskach poniesionych w walce z wojskami dynastii Han część Xiongnu udała się na zachód. Druga z tych grup w roku 153 miała znajdować się na północ od pasma Tienszan, o jej dalszych losach nic nie wiemy. W sogdyjskim dokumencie z roku 313 znajdujemy informację, że „Xwn” splądrowali Luoyang, natomiast ze źródeł chińskich wiemy, że byli to Xiongnu. Z kolei Dharmaraksza w swoich przekładach z sanskrytu oddawał „Hūṇa” jako „Xiongnu”. Dla specjalistów od chińskiej fonologii bliskość starożytnej wymowy chińskich znaków, które dzisiaj transkrybujemy jako „Xiongnu” do sogdyjskiego „Xwn”, czy sanskryckiego „Hūṇa„, nie ulega wątpliwości.
Plemiona o nazwie Huna opisywane są w Mahabharacie jako praktykujące magię o potężnej mocy i umiejscawiali ich jako mieszkańców himalajskiej krainy na pograniczu Chin i Indii, na wschód od indyjskiej prowincji Dżammu i Kaszmiru. Mędrzec Vasishta miał wedle Mahabharaty związki z plemionami Huna w Himalajach. Hunowie po wielkiej wojnie Mahabharaty na Polu Kurukszetra wyemigrowali w wielu kierunkach, w tym w kierunku Indonezji i Filipin oraz Polinezji, a także w kierunku Afryki, Sahary i dzisiejszych plemion Berberów. Hunowie zamieszkali w Indii, współczesnie w liczbie zaledwie 3-5 milionów osób są z reguły formalnie wyznawcami Surya, Bóstwa Słońca oraz Boga Śiwa Mahadeva jako Istoty Najwyższej. Kahuni z Hawajów używali magii do widzenia na odległość, uzdrawiania, chodzenia po ogniu i lawie, wskrzeszania zmarłych, przewidywania i zmieniania przyszłości, jeżeli była zła, czytania w myślach, kontrolowania pogody i zwierząt, itp. Podobnymi praktykami zajmowali się i zajmują magiczni kapłani plemion Hunów czyli Huna z Indii. Hūṇa to zarówno kilkumilionowe plemię magów w Indii jak i określenie wiedzy tajemnej. W sanskrycie „Hu” to sylaba oznaczająca boskiego Ducha, „Una” to pokarm, zatem Hūṇa to „ci, którzy spożywają boski pokarm”. Himalajskie legendy wiele mówią o starożytnym Królestwie Bogów w Himalajach, bogów, którzy w dawnych czasach przybyli na ziemię aby uratować ludzkość przed demonicznym zniewoleniem. Hunowie indyjscy uważają się za potomków Królestwa Bogów z Himalajów, co nie jest bez znaczenia dla studiów nad Huną i jej pochodzeniem na Ziemi!
Tradycjna hawajska HUNA liczy sobie kilka tysięcy lat. Jedyny w swoim rodzaju masaż Lomi Lomi Nui, bardzo podobny do masaży ajurwedyjskich, jest wytworem cywilizacji i kultury, które kwitły na długo przed pojawieniem się cywilizacji europejskiej. HUNA według Hawajczyków pochodzi od mieszkańców gromady gwiazd – Plejad, skąd przybyli ich Przodkowie – Menehune czy Menahune określani także jako leśni ludzie Nawao, czasem uważani za osobne plemię. Wiedzę Huny wedle hawajskich legend przyniesiono z Plejad na kontynent Mu, zwany Drugą Ojczyzną, drugim domem, po hawajsku Lua-Nu’u. Został on zatopiony na południowym Pacyfiku w czasie wojennej katastrofy. Plejadjanie przybyli na Ziemię i inną planetę w układzie słonecznym na długo przed powstaniem demonicznej cywilizacji Atlantydy. Plejady to pierwsza Ojczyzna, pierwotny dom Menehune, czy Menahune, bo to właściwie „Siedziba Matki”. Ciekawe, że dawna Bogini Hunów z Indii miała na imię MENA, co oznacza Matkę lub Samicę. Mena była dawną Boginią, Królową Himalajów, Wielką Boginią z Plejad. Huna to w swej istocie dar boskich ludzi z Plejad, po hawajsku Na-huihui-o-makali’i dla ewolucyjnego wzrostu ludzkich istot na Ziemi.
Ryc. 2. Medytacja z Plejadami w Hunie
Polinezyjczycy twierdzą, że cała wiedza Huny przybyła na wyspy Pacyfiku wraz z Duchowymi Istotami z Plejad – zwanymi Menehune (Menahune), co znaczy ‘Ludzie o tajemnej mocy’ albo Nawao czyli ‚Leśni ludzie’, Leśny Lud Meny, ponieważ kryli się zamieszkując w dziewiczych, pierwotnych lasach, pośród dzikiej przyrody. Plejadanie to boska rasa istot ludzkich, bardzo zaawansowana duchowo, zdolna do stosowania magicznych mocy, a także zaawansowanych technologii, jak loty kosmiczne. Według wierzeń polinezyjskich Przybysze z MATARIKI jak brzmi u Maorysów polinezyjska nazwa Plejad osiedlili się wśród rdzennych ludzkich mieszkańców Polinezji, a następnie przekazali im zasady harmonijnej koegzystencji z kosmosem, z naturą, z drugim człowiekiem, ze zbiorowością i z własnym Przeznaczeniem. Wiedza ta jest ukryta wręcz w DNA rdzennych mieszkańców Polinezji i przekazywana następnym pokoleniom przez szamańska arystokrację rodową.
Polinezyjczycy posiadają niezliczoną ilość mitów, legend i opowieści odnośnie pochodzenia ich duchowej wiedzy ezoterycznej jaką jest Huna. Stare opowieści historyczne, które przekazywane są na Wyspach Polinezyjskich w różnych odmianach, mówią, iż przed wieloma tysiącami lat grupa mieszkańców z gwiezdnej gromady Plejad, z Matariki wylądowała na kontynencie, który Hawajczycy w słownych przekazach nazywali Lua-Nu’u czyli Mu, wielką wyspą czy kontynentem na terenie dzisiejszej Oceanii. Mu było wielką wyspą na Pacyfiku. Stąd Menehune rozpowszechniali swoją galaktyczną czy raczej plejadjańską wiedzę Huny (Okultyzm, Magię) i odpowiednie praktyczne techniki w obrębie całej polinezyjskiej kultury i później w Indiach (plemię Hunów), Chinach, Egipcie i innych rejonach. Mu w języku hawajskim oznacza „milczących”, gdyż używający telepatii mieszkańcy Mu tworzyli magiczne imperium ludu, który potrafił komunikować się bez użycia mowy.
Naukowcy odkryli obecnie, że wiele pojęć i przekonań należących do sedna wiedzy Huny egzystuje również w ezoterycznej tradycji innych kultur na całym świecie. Może naprawdę duchowe tradycje na naszej planecie przeniknięte są pozaziemskimi naukami. Huna jak się najczęściej podaje absolutnie nie pochodzi z Wysp Hawajskich, lecz została tam przeniesiona przez plemiona berberyjskie, zamieszkujące przed wiekami na Saharze, która wówczas była zieloną i żyzną krainą. Istnieje wszakże pogląd pochodzący od kahunów hawajskich mówiący, że Huna jest dziedzictwem z czasów Mu oraz Atlantydy, przekazanym przez wtajemniczonych MAN’A-HUNA (ludzi tajemnej mocy), którzy przybyli z Plejad. Wychodzi na to, że ślady Huny w Egipcie czy na Saharze wśród Berberów to dziedzictwo wyuczone od pielgrzymów z kontynentu Mu czyli mitycznej polinezyjskiej Pacyfidy.