Patryjarchat a wychowanie potomstwa

Przez setki wieków żyjemy w systemie patriarchalnym. System ten jest wyraźnie przeciwny kobietom. Wręcz je poniża. Każdemu mężczyźnie – patryjarsze – macho wydaje się, że to on zarządza swoją rodziną, a przede wszystkim, to on ma główny wpływ na wychowanie swojego potomstwa. Jednak nie wie, w jak ogromnym jest błędzie.

Odżywianie a wybór przyszłej partnerki i matki potomstwa.

Wybór przyszłej partnerki życia oraz ewentualnej matki potomstwa, oparty jest u mężczyzny przede wszystkim na walorach wzrokowych. Walory wzrokowe – kanon wizerunku kobiecego piękna zmieniał się w czasie, nawet pod wpływem aktualnie panującej mody, czy subiektywnych przekonań.

Nawet obecnie panujące kanony piękna kobiety są zróżnicowane w zależności od stopnia cywilizacji oraz regionu zamieszkiwania danej grupy społeczeństwa.

W tym względzie istnieje pewna zależność ucywilizowania a kanonem wizerunku kobiety pięknej, nadającej się na matkę przyszłego potomstwa.

Społeczeństwa stojące na niższym stopniu cywilizacyjnym preferują, jako przyszłą matkę, kobiety raczej „dobrze odżywione” – korpulentne. Kobiety te posiadają duże piersi, bardzo szeroką miednicę oraz wydatne pośladki. Jest to typowo atawistyczny wizerunek piękna kobiety. Takie gliniane i kamienne wizerunki kobiety – matki znajdujemy w wykopaliskach z okresu kamiennego.

Wraz ze wzrostem ucywilizowania danego społeczeństwa, odwrotnie proporcjonalnie zmienia się kanon tuszy kobiety przydatnej na przyszłą matkę potomstwa.

Kanony mody, ogólnego postrzegania piękna kobiety wymuszają, aby kandydatka na matkę była, jak modelka tabloidów, szczupła, lecz z wyraźnie okazałymi piersiami.

Wyraźne jest tu odejście od biologicznego przystosowania kobiety do macierzyństwa.

Same kobiety, już od momentu pokwitania, są pod wpływem wymuszonej szczupłości swego ciała. Już młode kobiety intensywnie poszukują sposobów na spowodowania i utrzymania szczupłości swego ciała. Wspomagają się różnymi „dietami cud” lub wręcz środkami farmaceutycznymi.

https://zapomnianalechia.wordpress.com/2016/10/16/patryjarchat-a-wychowanie-potomstwa/

Duży wpływ na szczupłość kobiet mają różne mody na wegetarianizm, które nie uwzględniają geograficznego, genetycznego i biologicznego przystosowania różnych ras ludzkich do różnych warunków życia.

Duży nacisk mody i tabloidów, przy ekstremalnym podejściu do szczupłości, tworzą ogromne niebezpieczeństwa dla zdrowia samych kobiet oraz dla przyszłego potomstwa.

Anoreksja jest tu skrajnym objawem ulegania różnym naciskowym modom.

Okres pokwitania to nadal czas przystosowania ciała kobiety do przyszłego macierzyństwa.

Zatem, właśnie w tym czasie powinno być zastosowane racjonalne odżywianie, które dostarcza właściwych składników biologicznych i mineralnych.

Jednak, w tym właśnie czasie, młode kobiety są najmniej odporne na naciski „mody szczupłości” oraz absurdalne opinie bliskich koleżanek.
„Moda szczupłości” oraz moda na wegetarianizm jest tak głęboko zakorzeniona w wysoko cywilizowanych społeczeństwach, że nawet w czasie ciąży, kobiety nadal stosują się do nich.

Okres ciąży jest zupełnie odmiennym stanem w życiu kobiety. Zwłaszcza pod względem żywieniowym. Jest to czas odżywiania właściwie dwóch, prawie autonomicznych organizmów. Zaś przy ciąży wielopłodowej, potrzeby żywieniowe są wprost proporcjonalnie większe.

Organizmy matki i płodu, w tym czasie wymagają bardzo zwiększonego poboru elementów biologicznych i mineralnych.

Uleganie „modzie szczupłości” i innym wegetarianizmom, bardzo często prowadzi do niebezpiecznych zaburzeń zdrowia matki i płodu. Nawet do poronień.

Społeczności pierwotne oraz współczesne społeczności „mniej cywilizowane” nie miały i nie mają problemu z „modą szczupłości”. Społeczności te kierowały się i kierują wyraźnymi, naturalnymi sygnałami własnych organizmów.

Jednak patrząc z punktu widzenia kobiet oraz populacyjnych uwarunkowań, to kobiety mają, o co walczyć.

Uwarunkowania populacyjne a wybór partnerki życia i przyszłej matki.

Natura tak stworzyła i kieruje, że w populacji ludzkiej więcej się rodzi kobiet niż mężczyzn.

Najczęściej jest to w stosunku ok. 1/2, czyli na około dwie kobiety przypada jeden mężczyzna. Jest to przede wszystkim widoczne w wysoko uprzemysłowionych krajach zachodu. Bywają czasy wojen, gdy stosunek ten zwiększa się drastycznie.

Zatem, każda młoda kobieta, wchodząca w dorosłe życie, podświadomie wie, że w swoich koleżankach ma również rywalki życiowe. To już jest zauważalne w szkołach podstawowych, a w szkołach średnich tym bardziej.

Dodatkowe przeszkody stwarza widoczny spadek demograficzny.

Jednak przyglądając się spadkowi demograficznemu, bardzo łatwo zauważyć, że objawia się on głównie w społecznościach tzw. zachodu, cywilizacji objętej religiami i wzorcami chrześcijańskimi.

W innych systemach religijnych, spadek demograficzny jest mniej zauważalny, a wręcz przeciwnie, zauważalny jest ciągły wzrost demograficzny.

Społeczeństwa „zachodnie”, objęte systemem i wzorcami chrześcijańskimi, starzeją się, targane zwiększającą się bezpłodnością.

Podejmują one radykalne działania, pragnąc przeciwdziałać spadkowi demograficznemu, stosując techniki zapłodnienia In vivo oraz In vitro. Jednak wygląda, że nie tu leży problem.

Jak pisałem wcześniej, ogromny wpływ na zdrowie ma sposób odżywiania oraz wachlarz bezsensownych mód panujących w społeczeństwach zachodnich.

Chrześcijaństwo od swego zarania preferowało i wymuszało monogamię.

Społeczeństwa „pogańskie” oraz inne systemy religijne nie wymuszały monogamii, a wręcz tolerowały poligamię. Jedynym warunkiem było i jest możliwości utrzymania rodziny poligamicznej.

Wczesne rodziny były kierowane przez kobiety. To czas matriarchatu.

Matriarchat – wiki:

Matriarchat – hipotetyczny^[1] hierarchiczny ustrój społeczny i polityczny, w którym władzę sprawują kobiety. Termin ten został wprowadzony przez Johanna Jakoba Bachofena w 1861 roku w jego dziele Das Mutterrecht.

Hipoteza matriarchatu

Wielu teoretyków matriarchatu, m.in. Robert Graves, Marija Gimbutas, John Ferguson McLennan, Heide Göttner-Abendroth, przyjęło, że społeczności prehistoryczne były skoncentrowane wokół kobiety i prawdopodobnie w tym też okresie panował matriarchat. Badacze wiążą rozwój matriarchatu z powstaniem społeczności kopieniaczych. W społecznościach takich znaczenie przypisywane pierwotnie mężczyznom-żywicielom (myśliwi) przechodziłoby na kobiety-żywicielki, o których sądzi się, że wynalazły pierwsze narzędzia rolnicze^{[potrzebny przypis]}.

Jednymi z koronnych dowodów^{[potrzebny przypis]} na rzecz matriarchatu miały być tzw. Wenus z Laussel oraz 30 tysięcy jej podobnych figurek pochodzących zneolitu, przedstawiających kobietę z wydatnymi piersiami, udami, brzemiennym brzuchem i wyraźnie zaznaczonym sromem. Figurek z tego okresu przedstawiających mężczyzn jest zaledwie około tysiąca.

Kontrowersje

Henri Delport i Sarah M. Nelson twierdzą wszakże, że tego typu wyobrażenia były po prostu prehistoryczną pornografią^[2][3]. Również w dzisiejszych czasach wyobrażeń nagich kobiet jest kilkadziesiąt razy więcej niż analogicznych przedstawień mężczyzn, jednak nikt nie twierdzi, że obowiązuje matriarchat. Peter J. Ucko wykazał już w latach 60. XX wieku błędy w interpretacji figurek z Bliskiego Wschodu i Krety, wskazując, że pomimo tego, iż w różnych wykopaliskach figurek z wyraźnie zarysowanymi cechami kobiecymi było więcej niż wyraźnie męskich, to najliczniejszą grupę stanowiły figurki bez wyraźnie zarysowanej płci ^[4].

Inni badacze wskazali, że w ikonografii kultury minojskiej nie występuje tematyka związana z macierzyństwem, które miało odgrywać wielką rolę w kulcie Wielkiej Bogini, postaci kluczowej dla teorii matriarchatu. Poza tym popularność żeńskiego bóstwa nie wpływa automatycznie na pozycję kobiet w społeczeństwie. Przykładem jest Grecja epoki klasycznej z wieloma popularnymi boginiami i jednocześnie dość niską pozycją kobiet^[4].

Obecnie wśród antropologów i socjologów panuje konsensus, że matriarchat w formie zaproponowanej w XIX wieku nigdy nie istniał^[1].

Matrylinearny system pokrewieństwa

W przeszłości z matriarchatem był przez wielu badaczy mylony matrylinearny system pokrewieństwa^[4]. Współcześnie najbardziej znanym przypadkiem tego wciąż jeszcze funkcjonującego systemu są ludy: Na (inne nazwy: Naxi, Nakhi, Mosuo) żyjący w północno-zachodniej części prowincji Junnan w Chinach orazTuaregowie, zamieszkujący obszary Sahary. Znane są także przypadki, gdy kobiety mogą skutecznie rywalizować z mężczyznami o władzę w społeczeństwach zorganizowanych patriarchalnie (np. Irokezi i Huroni w Ameryce Północnej), Nawahowie, Hopi.

Oczywiście wiki reprezentuje typowo męski pogląd na matriarchat.

Wiki swoje, a życie swoje.

To kobiety najlepiej orientowały się w potrzebach rodziny. To one zajmowały się wychowaniem młodego potomstwa. Kobiety zajmowały się żywnością rodziny oraz jej przechowywaniem. Zatem, to kobiety były najistotniejszym podmiotem rodziny i do nich należała naturalna władza nad rodziną. Widać to wyraźnie w najstarszych mitologiach społeczeństw Wiary Przyrody. Tam istnieje przede wszystkim Matka Ziemi, która jest władczynią wszelkiego stworzenia.

Nawet obecny kult Matki Boskiej, szczególny wśród Słowian, jest nadal pokłosiem dawnego kultu Matki Ziemi oraz matriarchatu.

Do mężczyzn należała przede wszystkim rola obronności rodziny, zdobywania pożywienia w polowaniach oraz prace wymagające dużej siły.

Zatem, każda z płci miała swoje, wyznaczone zadania, wynikające z praktyki życiowej.

Nie oznacza to jednak, że mężczyźni nie uczestniczyli w życiu rodziny, ograniczając się do obronności i ciężkich prac, niejako trutnie.

W stosunkach rodzinnych, jak i w stosunkach plemiennych, nadal istniała demokracja bezpośrednia – wiecowa.

Mężczyźni – wojownicy na równych prawach uczestniczyli we wszelkich naradach rodzinnych.

Dodatkowym walorem takiej rodziny była wielopokoleniowość. W ten sposób, z pokolenia na pokolenie przenosiło się doświadczenie starszych członków rodziny. Każda rodzina posiadała własną radę starszych.

Dodatkową, istotną rolą kobiet w rodzinie było kojarzenie przyszłych par związków rodzinnych. Kobiety były zawsze najlepiej zorientowane w koligacjach rodzinnych oraz ich wewnętrznych stosunkach.

Każda rodzina dbała o swój majątek oraz aby nie rozdrabniać go.

Jednak, kiedy powstawała nowa para, nowy związek, nowe rodzina, rodziny nowej pary miały obowiązek wsparcia jej w pierwszych latach istnienia. Tak zawiązywała się zadruga, związek spokrewnionych rodzin.

więcej: https://zapomnianalechia.wordpress.com/2016/10/16/patryjarchat-a-wychowanie-potomstwa/