Brahma – Czterogłowy Bóg Stworzyciel na Białej Gęsi Królewskiej
Taja Pierwsza:
„O POCZĘCIU ŚWIATA i Trzech Rzeczach Pierwszych, czyli Kaukach, Kirach i Jednogłowych, oraz o Czwartym Dziele Swąta”
„Pierw Nic Nie Było. Była zatem Pierw Nica; Pierwnica-Niebyta, zwana też Niebyłą albo
Niebułą. Co było przed ową Niebułą-Pierwnicą, tego nikt nie wie. Może tylko sam Bóg
Bogów, Najwyższy Stwórca, a może i on tego nie wie.”
Na obrazku Brahma – oczywiście nie z polskiej, lecz z anglojęzycznej Wikipedii. Jak widzicie ma cztery twarze/głowy, patrzy w cztery strony świata i dosiada Białą Gęś Królewską czyli Białego Łabędzia (a raczej lokalny hinduski odpowiednik tego ptaka, który ma identyczne cechy symboliczne). Łabęda-Łagoda zwana też Lędą to ta ziemska emanacja Bogini Łady, która po uprowadzeniu przez Boga Byka na Wyspę Skrytą i wydaniu tam królewskiego potomstwa (Wudnara-Radomudry, Męża-Mążynosa i Serpęty) ukryta została pod postacią Białej Gęsi Królewskiej wpierw nad rzeką Łabą, pod Łabędzią/Łabędzką Skałą gdzie osiadła i skąd władała Białym Lądem, a potem na Niebie Gwieździstym. Biały Łabądź/Gęś lub Biały Bocian jest symbolicznym ptakiem królewskim Białego Lądu – Europy (to wszystko to jest już Księga Ruty – Taja 19). Od tego ptaka-symbolu wzięła swe miano dynastia Albi-Gensów, Białych Gęsiorzyków, potomków Gęsiorka-Gęsiorzyka-Genzeryka, który był cesarzem Rzymu po podboju dokonanym przez Wądali/Wandali.
Ła-będź – Ła(dy)byt, Gęś ORza – Ptak tynu Ładów, boska emanacja ptasia tego tynu – Tynu Ładu Świata.
Wiki:Genzeryk (także Gejzeryk, Gaiserich, Geiserich, Genseryk; ur. ok. 390, zm. 25 stycznia 477), król Wandalów i Alanów w latach 428–477. Wyznawca arianizmu.) – Jak widać germański wywód jego miana jest tak niepewny, że ma ono nieustalone brzmienie – a to po prostu Gęsiorek lub Gęsi-e-Ryk (tak jak Węsiorek, Bajorek, tak i Gęsiorek/Gęsi-RAk). Zniemczone E-ryk to słowiańskie Or-Ryk – Orzyk (dzisiaj Jerzy, Jędrzej i Andrzej, Ondrasz, Ondraszek – od jądro, or – jak w orzech, jar-jary w imionach Jarosław, Jarowit itp). Co ciekawe Gęś Królewska nie „ryczy”, bo jest niema, chodzi tu o odniesienie do RA – światła i oru, orzy – substancji orzywiającej/ożywiającej. Skrzysta (skRA), świetlista zwierzyna to zwierzyna święta, welańska (Skrzysty Jeleń, czyli świetlisty i skrzydlaty, Skrzysty Tur, Skrzysty Wilk, Skrzysta Gęś, itd. to zwierzęta zasiedlające Welę-Prawię).
Podam wam tutaj tekst dotyczący Brahmy z anglojęzycznej Wikipedii, bo jest oczywiście sto razy bardziej dokładny, klarowny i prosty niż pogmatwane mądrości polskiej Wikipedii, które zamiast jasno tłumaczyć wikłają tylko wszelkie prawdy starając się je zaciemnić (typowe naukawe, polskie wymądrzalstwo). Dowiecie się z tego tekstu, że wedyjska postać Brahmy nie jest niczym innym jak tylko wzbogaconym o różne szczegóły Świętowitem-Światowitem, Światłoświatem- Światłem Świata i jest to powiedziane w Wedach wprost – bez żadnego owijania w bawełnę.
Wiki:
Brahma (/ˈbrəmɑː/; Brahmā) is the creator god in the Trimurti of Hinduism. He has four faces, looking in the four directions.[1] Brahma is also known as Svayambhu (self-born),[4] Vāgīśa (Lord of Speech), and the creator of the four Vedas, one from each of his mouths.[1][5] Brahma is identified with the Vedic god Prajapati, as well as linked to Kama and Hiranyagarbha (the cosmic egg),[6][7] he is more prominently mentioned in the post-Vedic Hindu epics and the mythologies in the Puranas. In the epics, he is conflated with Purusha.[1] Brahma, along with Vishnu and Shiva, is part of a Hindu Trinity, however, ancient Hindu texts mention other trinities of gods or goddesses which do not include Brahma.[8][9][note 1]
While Brahma is often credited as the creator of the universe and various beings in it, several Puranas describe him being born from a lotus emerging from the navel of the god Vishnu. Other Puranas suggest that he is born from Shiva or his aspects,[11] or he is a supreme god in diverse versions of Hindu mythology.[6] Brahma, along with Vishnu and Shiva, is also viewed as a different form of Brahman, the ultimate formless metaphysical reality and cosmic soul in Hinduism.[9][7]
Brahma does not enjoy popular worship in present-age Hinduism and has lesser importance than the other members of the Trimurti, Vishnu and Shiva. Brahma is revered in ancient texts, yet rarely worshipped as a primary deity in India.[12] Very few temples dedicated to him exist in India; the most famous being the Brahma Temple, Pushkar in Rajasthan.[13] Brahma temples are found outside India, such as in Thailand at the Erawan Shrine in Bangkok”
Tyle wystarczy.
Skupmy się na pierwszym zdaniu: „Brahma (/ˈbrəmɑː/; Brahmā) is the creator god in the Trimurti of Hinduism. He has four faces, looking in the four directions.[1] Brahma is also known as Svayambhu (self-born),[4] Vāgīśa (Lord of Speech), and the creator of the four Vedas, one from each of his mouths.[1][5] ”
a szczególnie na tym jego fragmencie: Brahma is also known as Svayambhu (self-born).
Oczywiście Anglosasi chwytając się lewą nogą za prawe ucho tłumaczą słowo Swayambhu po swojemu:
The word ‚Svayambhu’ is derived from two Sanskrit words- ‚Svayam’ (स्वयम्) which means ‚self’ or ‚voluntarily’ and ‚bhu’ (भू) which means ‚springing’ or ‚arising’. So the definition of the word is ‚arising on its own’.
Tłumaczę:
Słowo „Svayambhu” pochodzi z sanskrytu i zbudowane jest z dwóch złożonych słów – ‚svayam’ (स्वयम्), co oznacza „ja” lub „dobrowolnie” i „bhu” (भू), co oznacza „wyrastają” lub „wynikające„. Zatem definicja tego słowa jest „powstający sam z siebie” ” z własnej woli” „na własną rękę”.
A znaczy to ni mniej ni więcej dosłownie tyle co swa-jam – Święte JA bhu-Budujące (uwijać-wić = budować). Swa Ja = Swęt – Ten Który Sam Siebie Stwarza – Stworzyciel z Nicy = Światło Świata = Światłowiłt = Świętowit (Swęt-owit).
Znana dobrze Słowianom Matka Swa- Pani Słowa, Pani Sławiona i Pani Sławiąca – czczona bardzo wśród Słowian, z ośrodkiem kultowym np. na Jasnej Górze – To Pani Czystości – znana też Persom i Zaratustrze jako Czystota – Czsnota – Cnota – Niepokalana. Tę to Panią bardzo bardzo Sławią SŁOW-Wianie. Wagisza – Bogini Słowa, Pan/Pani Słowa – Pani Ważąca Słowa, (sza – cisza, bez słów). Według Zaratusztry to ona natchnęła go na Pustyni nową wiarą Czcicieli Ognia.
Druga żeńska twarz Światła Świata: tutaj „Żeńska wersja Światłoświata (czyli istyjskiego Swaidełły)”
Przetłumaczmy z grubsza tekst z angielskiej Wiki:
Brahma (/ brəmɑː /; Brahma) jest hinduistycznym Bogiem Stwórcą w Trimurti (Trójcy). Ma cztery twarze i patrzy w czterech kierunkach. [1] Brahma jest również znany jako Svayambhu (Swięte-Swe-Ja Stwarzające), [4] Vāgīśa (Pan Słowa), jest twórcą czterech Wed, po jednej z każdych swoich ust. [1] [5] Brahma jest identyfikowany w wedyjskiej wierze z bogiem Prajapati, a także związany z Kamą i Hiranyagarbhą (kosmiczne jajo) [6], [7], jest on bardziej widoczny w post-wedyjskich hinduskich eposach, w mitologicznych Puranach. W epopei, jest on utożsamiany z Puruszą. [1] Brahma, wraz z Wisznu i Śiwą, jest częścią hinduskiej Trójcy. Jednak starożytne teksty hinduistyczne wspominają o innej Trójce bogów i bogiń, nie obejmującej Brahma. [8] [ 9] [uwaga 1]
Choć Brahma jest często uznawany za twórcę wszechświata i różnych istot w nim zawartych, Purany opisują go jak rodzi się z lotosu powstającego z pępka boga Wisznu. Inne Purany wskazują, że rodzi się on z Śiwy, lub w jego aspektach [11], lub że jest on najwyższym bogiem. Brahma, wraz z Wisznu i Śiwą, jest postrzegany również jako inna forma – Brahman – ostateczna bezkształtna metafizyczna rzeczywistość i kosmiczna dusza (w hinduizmie). [9] [7]
Brahma nie cieszy się popularnością w dzisiejszym kulcie hinduizmu i ma mniejsze znaczenie niż w przypadku pozostałych członków Trimurti, Wisznu i Śiwy. Brahma jest czczony w starożytnych tekstach, ale rzadko czczony jako bóstwo podstawowe w Indiach [12]. Bardzo niewiele świątyń mu poświęcono. Najbardziej znana jest świątynia Brahma w Pushkar w Radżastanie. [13] Świątynie Brahma znajdują się poza granicami Indii np. w Tajlandii w Sanktuarium Erawan w Bangkoku.
Objaśnijmy zawikłaną kwestię nieśmiertelności i śmiertelności jednoczesnej Boga Bogów Brahmy-Światowita. Jak widać hinduiści współcześni, ale też za nimi cały świat, w tym anglojęzyczny, mają poważny problem ze zdefiniowaniem Brahmy – Światła Świata (B-RA-ma – w naszej mitologii np. Przejście w sferę Boga Bogów , do Kłodzi-Wiszu/Drzewa Świata/Owalu-Jaja) w związku z tym, iż narodził się on z Lotosu Wisznu lub w aspektach Śiwy.
Nazywa się go w Pismach uczonych Hindusów wręcz „śmiertelnym a jednocześnie nieśmiertelnym Najwyższym”. To wszystko bełkot, który jest właśnie zlepkiem rozbitego Dzbana-Czary Zerywanów, który został poskładany ze skorup ułożonych w zagadkę i zaopatrzonych w błąd logiczny, błąd wewnętrzny. Jest to błąd zakodowany tak głęboko, ze względów bezpieczeństwa przekazu, że dopiero my współcześni ludzie mamy szansę odkryć go i wyprostować, a potem zlepić Czarę (Graal) poprawnie. I to korzystając z pracy wielu rozproszonych umysłów, które poświęcają tej sprawie całe swoje życie: jak Wayne Herschel, Klaus Dona, Michael Tellinger, Semir Ismanagić, Tadeusz Mroziński, Paweł Szydłowski, Barbara Walczak, Jerzy Przybył, Winicjusz Kossakowski, Jarosław Ornicz, czy inni nie mniej ważni (w tym naukowcy o szerszych horyzontach myślowych niż ich własna dyscyplina akademicka, jak choćby Piotr Makuch).
Zarówno Wisznu jak i Śiwa są tą samą Jednią z Bramą, a Bóg Bogów rodzi się z jednego z Aspektów tejże Jedności-Jedyności (aspekt Śiwa = Nyja+Weles) i z fragmentu Drzewa/Kłodzi/Jaja/Pierwni Świata (Lotos, Wisznia, Wierszba). Brahma-Swajambudh: gdzie – dh-tch jak tchnąć, duch, dusza w bycie, znane z celtyckiego sidtch – siodło Tchu-duszy tchu-dmy, także Siddhartha – Gautama (Budda Siakjamuni), sad-thu – siedzieć i oddychać – asceza, medytacja. U Hindusów tak jak i u Słowian Swąt nie umiera, lecz zasypia kiedy Świat, czyli on sam, dochodzi do Kresu swojej Czwartej Postaci – Starca Świata. To jest ów moment Ostatniego Wyjścia z Kłódzi-Owalu i Odpłynięcia Łodzi Osta. Po czym następuje odrodzenie. Teraz właśnie mamy czas Odrodzenia Swąta-Światła Świata – czas Prawdy, czas Prawi w Jawi, Czas Słowa i Czas Słowian. Spadają wszystkie zasłony a Praw Jawi się Człowiekowi – Naczelnemu, Czołowemu (rosyjskie: czeła-wiek), którego Byt plotą Czelustki (Czelne Pająki) na Łąkach Mokoszy – Złotych Łąkach Przeznaczenia. Owa trójca – Trimutri to trzy światy będące Jednią – Brama-Swąt (Prawia), Wisz-Drzewo Świata (Jawia) i Śiwa-Moc Niszczenia i Odrodzenia (u Słowian Weles+Nyja, Nawia).
Na marginesie: In Hinduism, Prajapati (Sanskrit: प्रजापति (IAST: prajā-pati)) „lord of people” is a group of Hindu deities presiding over procreation and protection of life, and thereby a King of Kings (Rajanya or Rajan). Vedic commentators also identify him with the creator referred to in the[1] Nasadiya Sukta.
tłumaczymy:
W hinduizmie, Prajapati (sanskryt: प्रजापति (IAST: praja-pati)) „Pan Ludzi” – pRAja Pąti (Pan-PraRAdża Wędrowców/Pątników – Ludzi Ziemskich), raja=radża. Jest to pojęcie obejmujące grupę hinduskich bóstw kierujących prokreacją i ochroną życia, a tym samym Król Królów (Raja-nya lub Rajan). Komentatorzy Wed także identyfikują go ze Stwórcą (Wielkim Kreatorem/Budowniczym), o którym mowa w [1] Nasadiya sukta.
Oprócz tego występuje tutaj pojęcie Kosmicznego Jaja (Hiranyagarbha) i Kamy – czyli Seksualność/Miłość/Rozrodczość/Rodzicielstwo (Kama Sutra).
Czyż nie jest to zgodne z naszą Słowiańską Prawdą, czyli Słowiańską Bają – mitologią? Wszak Światło Świata – Jedń składa się z Wielu Bóstw, które są Opiekunami Ludzi, Rodów, Życia i Rodzicielstwa. Jest Jajem Świata i samym Światem oraz jego Światłem – Stwórcą Ludzi, rzeczy, bogów i Samego Siebie. Słowianie nazywają go Bogiem Bogów, Królem Królów, Panem Panów, Najwyższym – Nieskończoną Świadomością, Rdzeniem Istoty – Jednią. Ma też swoją żeńską formę.
Naprawdę nie posądzajcie mnie, że to ja pisałem angielską wersję Wikipedii.
Mit-RA w Plejadjańskiej Pelerynie, składa ofiarę z Byka/Tura. Barberini Mitraeum w Rzymie. Obraz pochodzi ze strony Wayne Herschela
Zaratusztriański kult Mitry (perskie Mitra, sanskryckie Mitrah – Przymierze RA – Świetlne Przymierze), boga światła, był rozpowszechniony w starożytnym Rzymie wśród żołnierzy. W okresie cesarskim, zaczął nawet konkurować z chrześcijaństwem, z którym ma on wiele wspólnego. Mitra urodził się z dziewicy 25 grudnia w jaskini, a zmarł w wieku 33 lat. Jego zwolennicy świętują Eucharystię (ofiarę upamietniającą ostatnią wieczerzę z krwi i ciała Boga) ku jego pamięci. Rzymska trasa miejscami Mitry obejmuje kościół św Klemensa, z Mitreum Barberini i kościół Santa Prisca. Przynajmniej cztery kondygnacje podziemne przeznaczone do kultu Mitry znajdują się pod kościołem św Klemensa. Sklepienie przypomina jaskinię. Uczestnicy eucharystii siedzą po obu stronach a w środku znajduje się ołtarz z reprezentacją ofiary: bóg Mitra zabija Byka, Pies odgryza nogę Byka podczas gdy Wąż zlizuje krew, a skorpion (rak) obcęgami ściska bycze jądra. Jest to ofiara z byka, co widać z gestu, uchwytu byka za rogi i układu wygiętej szyi. Widać też tutaj Zodiak na sklepieniu Nieba oraz charakterystyczny układ gwiazd na Pelerynie/Baji – Materii Świata Mitry – Światła Świata
Powiem wam na razie, na szybko tylko tyle, że dogłębne wyjaśnienie owego wydarzenia Porwania przez Boga Byka Lędy-Łabędy (Pani Białego Lądu), i w ogóle dogłębne wyjaśnienie wagi symboliki Świętej Krowy/Byka- Bożej Krowy – Wedricy-WedRAki w ukŁadzie Nieba Gwieździstego (Świetlistego – Światłoświatowego), tak straszliwie dla nas ważnej także przecież z racji jej roli Nosiciela Światła w cyklu przemian rocznych na Ziemi, jest również kwestią kluczową dla sprawy jaką jest Święta Cz-a-RA (rozbity Święty Dzban-GraAL Zerywanów). CZARA została rozbita na kawałki i posklejana na opak przez Wiedzących. Następnie została przejęta i przywłaszczona przez „królewskie rody”, ujęta w tzw. Wielkie Religie Świata, które następnie stały się narzędziem zniewolenia Człowieka na Ziemi, głównym narzędziem ustanowienia ładu feudalnego, niewolniczego, fundamentem cementującym ukŁad Pan-Niewolnik. Pieczętują one niejako ten Układ do dzisiaj.
To ten sam fresk co wyżej tylko z nałożoną nań mapą Nieba – widzicie co się tutaj dzieje? Obraz pochodzi ze strony Wayne Herschela. Trzy Słońca, Plejady-Welesożary-Kurki, odcięta/odgryziona noga Byka, Rak-Skorpion Trójzęby uruchamiające zielony or-orch-orzę.
A-B-RA-ham – czy coś wam mówi to SŁOWO?
Na razie tylko tyle i aż tyle, jako że zakomunikowanie wam tej Prawdy jak najszybciej było bardzo ważne. Jesteśmy na początku drogi do odkrycia co to wszystko oznacza i co z tego naprawdę wynika. Jak widać mamy tutaj, już na wstępie potwierdzenie wprost pochodzenia Wed i wedyjskich, sans-skryckich (święto-skryckich) bogów z Wielkiego Królestwa Słowa – Królestwa SIS, Królestwa Północy – stamtąd skąd pochodzi znak Swastyki/Świastyki (Wielki Wóz/Niedźwiedzica obracający się wokół Gwiazdy Polaris). Do tej całości dochodzą postacie takie jak Orion, Byk-Tur (Taurus), Oroboros, RAk/Scorpio, Plejady-Wołosożary (Welesożary/Mały Wóz) i kilka innych obiektów Nieba Gwieździstego/Świetlistego oraz jego odwzorowań w różnych miejscach na Ziemi (w tym w Krakowie i okolicy, czyli także słowiańskiej Dolinie Ojców/Panów/Królów jako polskie-królewskie odwzorowanie Oriona, jak także w mlekomedirskiej/egipskiej Dolinie Królów będącej na jednej linii ze Ślężą sprzężoną nie tylko z Piramidą w Gizie, ale z całym systemem siatki geodezyjno-geomantycznej Matki Ziemi (w tym prostą linią z Jasną Górą i Wawelem).
Mitra ( sankr. Mitráḥ, awest. Miθrō ميترا) – w mitologii indyjskiej bóg wedyjski z grupy Aditjów , najczęściej wymieniany w tekstach wraz z Waruną . W kręgu cywilizacji perskiej z czasem urósł do roli jednego z ważniejszych bóstw zaratusztrianizmu . Główne bóstwo mitraizmu , znane jako Sol Invictus (Słońce Niezwyciężone), Kosmokratos (Władca Kosmosu), utożsamiane z Heliosem . Mimo to Mitra nie jest utożsamiany z Solem (Słońcem), pierwotnie nie był też bóstwem solarnym .
Dzień narodzin Mitry, czyli 25 grudnia został w IV wieku przyjęty jako dzień narodzin Jezusa Chrystusa – obecnie pokrywa się z chrześcijańskim świętem Bożego Narodzenia . Warto nadmienić, iż w tradycji chrześcijańskiej pierwszym, który pisał o narodzinach Jezusa 25 grudnia był już w II wieku Hipolit Rzymski , natomiast święto narodzin Mitry nie było świętem państwowym.
Święto Słońca – dzień Mitry, przypadał na niedzielę . Według chrześcijan święcących ów dzień fakt ten jednak nie może być łączony z obchodzeniem przez chrześcijan niedzieli za dzień Pański.
Co za chrześcijańska obłuda!
Byk jest męskim symbolem Słońca, jego rogi to łuk strzelający promieniami słonecznymi. Egipski byk Merwer związany był z bogiem Słońca Ra (Re) w Heliopolis. Na rzeźbach i freskach przedstawiano go z tarczą słoneczną między rogami. Hathor, czczoną w całym Egipcie boginię nieba, uosobienie Wielkiej Macierzy, wyobrażano w postaci krowy, a później kobiety z głową (lub tylko uszami czy rogami) krowy i tarczą słoneczną na głowie. W swojej pierwotnej, sumeryjskiej postaci babiloński bóg Marduk (etymologicznie Amarutuk ’młody byk Słońca’) był aspektem boga Słońca, natomiast fenickiego Baala czczono pod postacią byka (por. Ex. 32, 4, Psalm 105 19), podobnie perskiego Mitrę. Liczne są związki z bydłem greckich bogów i bohaterów słonecznych, np.: Zeusa z Europą, Heliosa, Apolla i Geryona ze stadami świętego bydła, Minosa z Pasifae, bykiem Posejdona i Minotaurem, Heraklesa, poskromiciela byka kreteńskiego, Odyseusza z bydłem Heliosa (Odyseja 12). Wół jest również zwierzęciem ofiarnym, wraz z osłem przedstawiany był przy żłobie w scenach Narodzenia, w czasie przesilenia zimowego.
Byk (Taurus) — gwiazdozbiór równikowy w Polsce widziany jesienią i zimą, znak zodiaku.
Czarny wół (czarna krowa) — bieda, niebezpieczeństwo, starość i śmierć. Przysłowia: Domyślisz się, gdy czarny wół na nogę ci nastąpi. Czarna krowa go przydeptała — jest chory albo konający. W średniowieczu przedstawiano śmierć jadącą na czarnej krowie. W Rzymie Czarny Byk (tur) poświęcany był Plutonowi (a Biały Byk — Jowiszowi).
Bóstwa związane z bykiem: Agni, Apis, Dionizos, Dyaus (Ojciec Niebo w mit. wedyjskiej), Herakles, Indra, Zeus, Kali, Marduk, Atena, Minotaur, Merwer (Nemur. Mnevis), Mitra, Nebo, Posejdon, Ra, Sin (mezopotamski bóg Księżyca, sumeryjski Nanna), Siwa, Tantal, Telamon, Thor i inni.
Bóstwa związane z krową: Atena, Brighid (stara bogini celtycka schrystianizowana jako irlandzka św. Brygida), Hathor, Hera, Izyda, Neftys (siostra Izydy, żona Seta), Nut (egip. Niebo), Toth i in.