Wielka Swastyka Niebiańska

Wszystkim niedowiarkom Antysłowiańskim i Antypolskim podpowiadam: To widok Północnego Nieba Białego Lądu (Euro-Azji), a nie żaden import z Czarnej Afryki – równoramienny krzyż w ruchu obrotowym.

Rzeczywisty ruch Wielkiej Niedźwiedzicy (Wozu) na niebie wokół Gwiazdy Polarnej w rytmie pór roku to swastyka lewoobrotowa, wsteczna? Podobno według tego obrazu orientują się w swoich lotach nocnych ptaki – tak twierdzi Wikipedia:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielka_Nied%C5%BAwiedzica

Tak czy owak sam ruch Wielkiego Wozu wokół Polaris daje obraz prawoskrętnej swastyki, niezależnie od jego kierunku, który naprawdę jest wsteczny. Czy ten fakt leży u podstaw powołania do życia Lewoskrętnej Swastyki?

Odznaka 6 Pułku Strzelców Podhalańskich – lewoskrętna  Odznaka 4 Pułku Strzelców – prawoskrętna

Swastyka hinduistyczna – prawoskrętna

Swastyka i krzyż równoramienny zodiaku podstawowego na monetach Mieszka I lub Mieszka II (nota bene Miszka – czyli Niedźwiedzia) – lewoskrętna

Swastyka buddyjska w Japonii – lewoskrętna

Swastyki na sukni ślubnej – Sri Lanka/Indie 1910 – prawoskrętna

Spróbujmy ustalić szerokość geograficzna i długość geograficzną z jakiej może pochodzić ten widok i czas, czyli moment, kiedy opowieść powstała.

Wielka Niedźwiedzica (łac. Ursa Maior, dop. Ursae Maioris, skrót UMa) – gwiazdozbiór okołobiegunowy nieba północnego, a zarazem trzecia co do wielkości konstelacja nieba. Liczba gwiazd dostrzegalnych nieuzbrojonym okiem: około 125. W Polsce jest widoczny przez cały rok. (A więc znak musi pochodzić z takiej szerokości geograficznej, w której Wielki Wóz jest widoczny przez cały rok na całym niebie – to jednoznacznie wskazuje na Północ kontynentu Euro-Azji. CB)

Siedem najjaśniejszych gwiazd, często niesłusznie utożsamianych z Wielką Niedźwiedzicą, a stanowiących tylko część gwiazdozbioru, tworzy charakterystyczny i łatwy do odszukania na niebie układ Wielkiego Wozu (zwanego w niektórych krajach „Wielką Chochlą” lub „Wielkim Rondlem”), którego „dyszel” jest jednocześnie „ogonem” niedźwiedzicy. Oś tylnych kół, łatwego do odnalezienia przez cały rok i o każdej porze nocy Wielkiego Wozu, wskazuje na położoną tuż obok bieguna niebieskiego Gwiazdę Polarną, pełniącą nie tylko w przeszłości ważną rolę w orientacji na niebie. Żeby znaleźć Gwiazdę Polarną, należy przedłużyć pięciokrotni odcinek pomiędzy betą i alfą Wielkiej Niedźwiedzicy. Wielki Wóz jest w Polsce układem okołobiegunowym.

Pochodzenie nazwy

Zagadką pozostaje, dlaczego tak wiele różnych ludów, między innymi Indianie północnoamerykańscy, wyobrażało go sobie jako niedźwiedzia. W Europie przedstawiano go jako rydwan lub wóz. Arabowie widzieli w tym gwiazdozbiorze mary lub trumnę. W greckiej mitologii konstelacja wyobraża Kallisto. Śmiertelna nimfa Kallisto była jedną z wielu miłosnych zdobyczy Zeusa. Żona Zeusa Hera postanowiła ukarać ją zaraz po tym jak urodziła syna Arkasa i zamieniła Kallisto w niedźwiedzicę. Tymczasem Arkas wyrósł na młodzieńca lubiącego polować. Pewnego dnia Hera postanowiła zaprowadzić go w okolice, gdzie mieszkała jego matka. Zeus zainterweniował, kiedy nieświadomy Arkas uniósł oszczep. Umieścił matkę i syna na niebie jako Wielką Niedźwiedzicę i Małą Niedźwiedzicę (jej syna). Wściekła po takim uhonorowaniu rywalki, Hera poprosiła boga morza, by zabronił obu niedźwiedziom odpoczywać w morzu, jak to robią inne gwiazdozbiory. To jest powodem dlaczego niedźwiedzie krążą wokół bieguna^[1]. Wiele kultur starożytnych uważało, że obie niedźwiedzice, usytuowane w pobliżu bieguna niebieskiego, obracają sferę niebieską, poganiane przez Asteriona i Charę, psy pasterskie Wolarza^[2]. W obecnych czasach Wielka Niedźwiedzica nie jest co prawda już gwiazdozbiorem całkowicie wokółbiegunowym na szerokościach geograficznych Grecji, ale było tak tysiące lat temu, gdy ten mit powstawał. Wtedy Gwiazdą Polarną była nie Polaris a alfa (α) Smoka. Obydwa niedźwiedzie natomiast znajdowały się mniej więcej naprzeciw siebie po obu stronach bieguna. W ten sposób mit ten może być uważany za dowód istnienia precesji osi ziemskiej.

W mitologii indyjskiej gwiazdozbiór utworzyło pierwszych siedmiu mędrców saptarszi (sam termin „ryszi” bywa wywodzony z sanskr. rksa – „niedźwiedź”), np. Angiras odpowiada gwieździe Alioth.

Wielka Niedźwiedzica jest jednym z najdawniej nazwanych gwiazdozbiorów. Zarówno ludy Eurazji, jak i Ameryki Północnej, rozpoznawały w tej konstelacji kształt niedźwiedzia. Oznacza to, że gwiazdozbiór ten musiano nazwać jeszcze przed zniknięciem lądowego połączenia pomiędzy Syberią i Alaską, co najmniej 15 000 lat temu.

Gwiazdozbiór ten widnieje też na fladze stanowej Alaski oraz fladze Czirokezów.

W tym gwiazdozbiorze leży – uwaga!!!: Największa czarna dziura Q0906+6930 odkryta w lipcu 2004.

Kto opanował aRkAna – arKAna astRO-log-zowji ten wie, gdzie i kiedy powstał mit o Dzeusie (Dzewsie-Dażbogu/Dawcy Dnia) i Łabędzicy uprowadzonej na Wyspę Kretę (Skrytę). To nieco inny mit niż podany powyżej przez Wikipedię, lecz z takim samym zakończeniem, o ukryciu Europy wśród gwiazdozbiorów Nieba Gwiaździstego. W tym micie zwraca uwagę sama Arka-dia (jako miejsce akcji), król Lykaon-Likaon (lupus – Wilczy- wołk – volg = Wielki/Biały) lub jego syn NYKTeus (Nyja), a także syn Kallisto (Kal-Isto/Kał-ły-isto) – AR-KA-s.

Jest to prastare podanie z Północy, pochodzące od Pelazgów – Pyłozłotogłowych, założycieli najstarszej cywilizacji Peloponezu (Półwysep Pierwopalcych a zarazem Pięciopalcy gdyż „palik” – palec, kość). Potem założycieli cywilizacji Krety. Inaczej nazywano ich Peukinami – Pałkinami  z Góry Peuke (Pałki – kości, palca), czyli Pałkinami i Łyskowicami z Gór Łyskowickich (Łysych Gór), nazywanych dzisiaj Świętokrzyskimi. Przy okazji niejako dowiadujecie się więc dlaczego inna nazwa tych Małych Gór Światła Świata – to Góry Świętokrzyskie, Góry Świętego Krzyża.

Cytuję wytrawnych znawców (światowej sławy profesorów) mitologii greckiej:

” Likaon był synem Pelazgosa i Okeanidy Meliboi albo nimfy Kyllene. Wstąpił na tron Arkadii po śmierci swego ojca.

…

Z licznymi żonami miał pięćdziesięciu synów i jedną córkę Kallisto, choć wedle innych wersji, Kallisto była jego wnuczką.

…

Dionizjusz z Halikarnasu uważa Peuketiosa, za brata Ojnotrosa i podaje, że razem przybyli do Italii, gdzie każdy z braci dał początek innemu plemieniu – Peuketiów i Ojnotrów. Dionizjusz odróżnia zresztą od Likaona syna Pelazgosa jego przodka, syna Ajzejosa i ojca Dejaniry, która poślubiła Pelazgosa i miała z nim syna Likaona„.

Kiedyś już pisałem na tym blogu o Arkadii, Arce, Czarce/Czarze/Dzbanie i Gra-ALU.

PODANIE O DZEUSIE I ZAŁOŻYCIELACH CYWILIZACJI NA KRECIE (SKRYCIE) ZNAJDUJE SIĘ W KSIĘDZE RUTY.