Kitka Women’s Vocal Ensemble – Harmonies from Eastern Europe

[powiększ]

Czesław Białczyński

Kitka – Cykl rusałczy, czyli narodowa muzyka i teatr ukraiński – prawdziwe słowiańska nowa sztuka XXI wieku

Ukraina zdaje się przechodzić ten sam stan, który w latach dwudziestych ubiegłego wieku przechodziła Polska odkrywając swoją tożsamość narodową po wiekach niewoli. Mają tam istny wysyp sztuki inspirowanej własnym folklorem. Przejawia się to nie tylko w bujnym rozkwicie Wiary Przyrodzonej, przywracaniu starych pogańskich świąt i rytuałów. Znajduje to wyraz przede wszystkim w sztuce. Dzieje się to w zgodzie z postulatami Stanisława Szukalskiego sprzed niemal wieku, a także z głoszonymi przez Zadrugę i Jana Stachniuka poglądami ideowymi na możliwość Odrodzenia Słowiańskiego Ducha.

U nas niestety nie obserwujemy takiego zjawiska, a jeśli już to w ogóle nie jest ono w żaden sposób mile widziane przez „polskie” media, nie jest nagłaśniane , a broń boże wspomagane przez sławetne Ministerstwo „Kultury” , które raczej nazwałbym Ministerstwem Głupich Kroków.

Świadome wspieranie wartości opartych na własnych korzeniach na Ukrainie oczywiście potrafi docenić Europa. Popatrzcie i posłuchajcie Cyklu Rusałczego

http://www.youtube.com/watch?v=7ivPTvruyFI

Zobaczcie jak doceniają oryginalność brzmienia płynącą ze słowiańskości, ludowości, tradycji i folkloru rodzimego, niepowtarzalnego w Europie i na świecie:

Kitka w Kolonii

http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=5K0sP5cTbQc

Z zachwytem pokazują Kitkę telewizje świata

http://www.youtube.com/watch?v=QxEAQfGq5CI&feature=related

Zapraszane są na koncerty do USA , Kanady i wszędzie tylko niespecjalnie do Polski. Bo być może a nuż obudziłyby narodowego demona polskiego?

Photography by Raymond Van Tassel

Nawet podczas festiwalu Kultury Ukraińskiej w Szczecinie Kitkę można było posłuchać w tym czasie i zobaczyć w Berlinie

10. Mai, 13-21 Uhr, Alexanderplatz Berlin: „Lesemarathon”

Tymczasem świat, Niemcy, USA, Francuzi i Anglicy  – oni oczekują, że im pokażemy im wreszcie coś swojego, coś bardzo oryginalnego, coś czego nie znajdą u siebie –  zamiast małpowania tego co robią lepiej od nas , bo sami to wymyślili.

Mogą się tego doczekać tylko z Rosji i Ukrainy

Posłuchajcie:

http://www.youtube.com/watch?v=pUzWm5GsOTQ&feature=related

Kitka na Wschodnim Wybrzeżu i w Kanadzie, New Haven, Quebec

http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=5WOBLhJrHUs

Chór – śpiewa też w Gruzji i wszędzie na świecie

http://www.youtube.com/watch?v=D2APqiD8Pqo&feature=related

Ukraińcy nie wstydzą się, że ich sztuka będzie pachnieć przedmieściem Europy jeśli zaczerpną z tradycji i przedchrześcijańskich podań.

 Kitka Święto Kupały – na wordpress.com

http://kitkablog.wordpress.com/2009/09/04/kupala-kedry-style/

Zobaczcie to: Ostatnia noc. Syreny

http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=KVBHo1YwnmI

Wiosna;

http://www.youtube.com/watch?v=zmDTj2FvO6E&feature=related

Nie ogranicza ich wcale sama ukraińskość, to co uprawiaja to sztuka wschodnioeuropejska, oryginalna, niepowtarzalna, jedyna w swoim rodzaju.

http://www.youtube.com/watch?v=aB9XCcvzztc&feature=related

To właśnie możemy dać światu. Dopóki tego nie rozumieją polskie ta zwane elity twórcze, filmowcy, mauzycy, malarze, pisarze dotad nie będzie polskich Oscarów ani innych poważnych sukcesów na swiecie. Bo wszystko inne inni już wymyślili , To tylko nieudolne podróbki i naśladownictwo Zachodu. Bez szansy na prawdziwą oryginalność.

Szukalski i Stachniuk na 100% mieli rację !!!

Kitka z Trio Kaukasia

http://www.youtube.com/watch?v=9F_1TiBUYns&feature=related

To prawdziwa wielka muzyka całego Królestwa SIS – starożytnego Sistanu od Kamczatki do Renu, od Adriatyku po Morze północne i Ocean Arktyczny, to muzyka prawdziwej Atlantydy – od Atlantyku po  Pacyfik

Naprawdę zachwycająca!!!

Oto ich strona:

http://www.kitka.org/

Poczytajcie też o Marianie Sadovskiej ze Lwowa – nazwisko brzmi jakoś swojsko, czy nie tak?

Oto strona na której przeczytacie więcej niż tutaj:

… którędy pójdą dzicy święci

Mariana Sadovska (2005)

„Czasami muzyk posiada wrodzone pragnienie komunikowania się w taki sposób, że jego wiadomość naturalnie staje się uniwersalną: nie ma znaczenia czy śpiewa soul, bel canto czy też folk. Tak właśnie jest w przypadku ukraińskiej piosenkarki Mariany Sadowskiej” (Ben Ratliff, The New York Times)

Mariana Sadovska urodziła się we Lwowie. Jest jedną z najwybitniejszych współczesnych wokalistek. Pracuje zarówno w całej Europie jak i Stanach Zjednoczonych. Jej praca w muzyce i teatrze zawsze była inspirowana miejscową kulturą i dźwiękami z całego świata. Organizując etno – muzyczne wyprawy, uzbierała ogromną ilość tradycyjnych pieśni, historii i rytuałów, które przekształca w nowoczesne dźwięki dla obecnego pokolenia.

Łącząc opowiadanie historii ze śpiewem, jej występy są teatralną ekspresją jej wewnętrznych pragnień łączących przeszłość z teraźniejszością poprzez muzykę. Na jej płytach i warsztatach zawsze próbuje znaleźć drogę łączącą przepaść pomiędzy starodawnymi, tradycyjnymi dźwiękami ze współczesnymi -wprowadza obecne pokolenie w przeszłość tak jak łączy stare pokolenie ze współczesnością. Odkryła, że jej pragnienie nie jest tylko jej własną tęsknotą, ale dzieli je z innymi artystami oraz widownią na całym świecie. Jej starania doprowadziły do tego, że otrzymuje zaproszenia od różnych artystów, grup teatralnych oraz uniwersytetów z całego świata, wszystkich szukających sposobu do zbliżenia między pokoleniami.

Rozpoczęła swoją pracę w 1991 roku z Teatrem Lesia Kurbasa(Lwów, Ukraina), z Festiwalem Anatolii Vassilieva w St. Petersburgu i Moskwie. Została wybrana do projektu „Słowiański Pielgrzym”, prowadzonego przez Jerzego Grotowskiego w Pontederze we Włoszech. W tym samym roku została zaproszona do współpracy z Teatrem Gardzienice, gdzie pracowała przez 10 lat. Podczas jej pobytu w Gardzienicach, rozpoczęła badania miejscowej muzyki i kultury, prowadząc własne wyprawy na Ukrainie, w Irlandii, Egipcie, na Kubie i w Brazylii. Od tego czasu organizowała wiele wymian kulturalnych pomiędzy współczesnymi artystami z Europy i Stanów Zjednoczonych oraz z rodzimymi wokalistami z Ukrainy.

W 2001 roku przeprowadziła się do Nowego Jorku otrzymując stypendium z Earth Foundation gdzie pracowała jako dyrektor muzyczny z La Mama ETC.

Podczas jej pobytu w Nowym Jorku rozpoczęła solowe występy równocześnie współpracując ze słynnymi artystami, takimi jak Michael Alpert, Anthony Coleman, Frank London, Victoria Hanna i Sanda.