Strażnik Wiary Słowian – Andrzej Wylotek (Anidrżej z Parczewa: 1959 – 2001?) – Zadruga, Niklot, Rodzimy Kościół Polski, Szczep Rogate Serce


Fotografia z Trygława nr 1

Wszystko wskazuje na to, że był on także jednym z ostatnich „starych” członków II Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata w Warszawie, w jakiś sposób wciągniętym w sprawy przez następcę Stanisława Wocjana, bo przez samego Wocjana chyba nie (był za młody kiedy Stanisław Wocjan umarł – 1974, chociaż niczego wykluczyć nie można). To wszystko tylko moje domniemania, bo chociaż kontaktowaliśmy się listownie to nigdy nie poznałem Andrzeja Wylotka osobiście – wydawało mi się że mam czas, bo przecież jest młody i zdążymy się spotkać. To pokazuje że takich spraw nie wolno odkładać. Teraz pozostają tylko domniemania.


Biogram i zdjęcie poniżej ze strony Biogramów Zadrużan, na portalu Towarzystwa Niklot, opracowany przez Tomasza Szczepańskiego.

http://www.niklot.org.pl/slownik-biograficzny-zadruzan.html


 Andrzej Wylotek

„Anidrżej z Parczewa”

Andrzej Wylotek s. Sylwestra i Wacławy. Ur. 1 stycznia 1959r. w Parczewie, gdzie spędził dzieciństwo.

Będąc uczniem L.O. w Milanowie usiłował 29 III 1977r. nielegalnie przekroczyć granicę z NRD. Zatrzymany przez WOP wyjaśniał, że chciał zwiedzić świat. Postępowanie w jego sprawie warunkowo umorzono 31 maja 1977r. (na okres próbny 1 roku), nakazując wpłacić grzywnę na rzecz PCK i opłatę na rzecz Prokuratury Wojewódzkiej w Szczecinie.

Po ukończeniu liceum podejmuje pracę w Warszawie w 1978r. Pracował w Przedsiębiorstwie Gospodarki Maszynami Budownictwo Warszawa (PGMBW).W 1980r. był założycielem i pierwszym przewodniczącym Komisji Zakładowej NSZZ „S” w swoim zakładzie pracy.

W październiku 1980r. został wiceprzewodniczącym Komisji Koordynacyjnej Budownictwa NSZZ”S” Regionu Mazowsze.

Jesienią 1980r. nawiązuje kontakt z KPN, sympatyzuje wówczas z tą partią.

W lutym 1981r. wcielony do wojska, służbę odbywał w Lublinie, trzykrotnie przenoszony do różnych kompanii. Po 13 XII 1981r. krótkotrwale aresztowany i przesłuchiwany. Celem polepszenia swojego położenia wstępuje do ZSMP w swojej jednostce wojskowej. Informacje o tym dochodzą do jego dawnych kolegów z NSZZ”S” powodując u niektórych brak zaufania do W.

Po powrocie do cywila, wiosną 1983r. kontaktuje się z działaczem endeckim Marianem Barańskim, który kontaktuje go z Bolesławem Tejkowskim. Przez pewien czas uczestniczy w dyskusjach organizowanych przez środowisko Tejkowskiego, odchodząc z niego jesienią 1984r.

Zapoznaje się z dorobkiem ideowym „Zadrugi” i endecji. Samodzielnie studiuje dzieje i kulturę Słowiańszczyzny wczesnośredniowiecznej. W 1985r. nawiązuje listowy kontakt ze Stanisławem Szukalskim, dzięki niemu poznaje żyjących członków Szczepu Rogate Serce – Mariana Konarskiego i Franciszka Frączka. Szukalski zatwierdza przyjęte przez W. miano: „Anidrżej z Parczewa”.

W 1988r. ponownie podejmuje działalność w odnowionym PZWN B. Tejkowskiego, redagując wraz z C. Mazurem pismo „Narodowiec”.

W marcu 1989r. odchodzi z PZWN wskutek sporu z B. Tejkowskim.

W kwietniu 1989r.jest współzałożycielem Polskiego Frontu Narodowego. Redaguje organ PFN – „Świadomość”(1989-1990)pisząc tam jako „Rafał Krzeński”. Kierował też „Wydawnictwem im. Orląt Lwowskich”.

Od 1991r. wydaje nieregularny biuletyn „Żywioł” zarazem powołując Narodowy Zespół Koncepcyjno Studyjny – grupę metapolityczną o charakterze zadrużnym, podejmującą też pewne wątki charakterystyczne dla Nowej Prawicy zachodnioeuropejskiej. Nawiązuje też kontakt ze środowiskiem zadrużnym (wydawnictwo „Toporzeł”).

W 1992r. współzałożyciel (m.in. wraz ze Zbigniewem Bujalskim i Antonim Feldonem) Unii Społeczno Narodowej, partii inspirującej się dorobkiem Zadrugi, choć wolnorynkowej. W 1997r. był jednym z członków zarządu likwidujących tę partię wobec niemożności zaistnienia w życiu publicznym i nieporozumień z jej sponsorem, biznesmenem A. Feldonem.

Był członkiem Stowarzyszenia na rzecz Tradycji i Kultury „Niklot” a także Rodzimego Kościoła Polskiego, z których wystąpił około 2001r.

Zaginął w niewyjaśnionych okolicznościach 2 kwietnia 2001r. w Warszawie.

Z żoną (z pierwszego małżeństwa) Renatą miał 2 córki: Jarosławę i Bogumiłę.

Drugie małżeństwo z Bożeną Szymańską, bezdzietne.

Tomasz Szczepański

Źródła: Archiwum IPN: IPN Lu 0377/1;

Kto był kim w drugim obiegu? Słownik pseudonimów pisarzy i dziennikarzy1976-1989,Warszawa 1995;

R. Okraska W kręgu Odyna i Trygława, Biała Podlaska 2001

T. Szczepański, Rozmowa z Andrzejem Wylotkiem, koordynatorem Narodowego Zespołu Koncepcyjno-Studyjnego, wydawcą pisma neopogańskiego „Żywioł”, Trygław” 1997,1.

Informacje własne Autora.



Podziel się!