Od Poli Dec
Naukowcy odkryli, że Wyspa Wielkanocna nie była tak odizolowana, jak wcześniej sądzono. Badania sugerują, że wyspa była częścią większej sieci kontaktów.
yspa Wielkanocna, znana z monumentalnych posągów Moai, przez wieki była uważana za jedno z najbardziej odizolowanych miejsc na Ziemi. Jednak nowe badania naukowców z Uniwersytetu w Uppsali sugerują, że wyspa była częścią większej sieci kontaktów w Polinezji.
Badacze odkryli, że Wyspa Wielkanocna była zasiedlana przez różne fale żeglarzy, którzy przybywali z innych części Polinezji. Profesor Paul Wallin z Uniwersytetu w Uppsali podkreśla, że Polinezyjczycy byli wybitnymi żeglarzami, co umożliwiło im podróże na duże odległości.
Wyspa Wielkanocna została zasiedlona z centralnej części Wschodniej Polinezji około 1200-1250 r. n.e. Polinezyjczycy byli wytrawnymi żeglarzami, używali podwójnych kanoe powiedział prof. Paul Wallin z Uniwersytetu w Uppsali, cytowany przez uniladtech.com.
Kulturowe innowacje Wyspy Wielkanocnej
Zespół z Uppsali przeanalizował dane archeologiczne i daty radiowęglowe z osad, miejsc rytualnych i monumentów w całej Polinezji. Odkryli, że podobne praktyki rytualne i struktury monumentalne można znaleźć na różnych wyspach polinezyjskich.
Tereny świątynne ahu, znane również jako marae, istnieją na wszystkich wyspach Wschodniej Polinezji – dodaje profesor Wallin.
Na podstawie analizy naukowcy uważają, że tradycja budowy platform ahu mogła rozpocząć się na Wyspie Wielkanocnej, a następnie rozprzestrzenić się na inne wyspy polinezyjskie w okresie między 1300 a 1600 r. n.e. Oznacza to, że mieszkańcy Wyspy Wielkanocnej byli nie tylko odbiorcami wpływów zewnętrznych, ale także innowatorami kulturowymi, których idee wpływały na inne cywilizacje Pacyfiku.
Dziś Wyspa Wielkanocna jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO i przyciąga turystów z całego świata, którzy chcą zobaczyć słynne posągi Moai. Nowe odkrycia mogą jeszcze bardziej zwiększyć zainteresowanie tym niezwykłym miejscem.