Slavos: DO SIEGO ROKU! Prawda czy Mit?

Dokładnie znaczenie tej formy życzeń omawia Księga Tanów. Tam jest źródło prezentowanej tu wiedzy – Wieda, która sięga TRADYCJI SŁOWIANO-ARIÓW co najmniej 5500 lat p.n.e. a nie okresu przed-średniowiecza i historii spisanej.

https://www.youtube.com/watch?v=FaCcxhmZreU

Do Siego Roku w Wigilię Bożego Narodzenia jako na Nowy Rok to bzdura. Dosiego – Dosiałego – dostatniego, do czasu Siejby i Siano-Kosu! – czyli do siewów i świeżej trawy-siana, by było ziarna i siana pod Dostatkiem – po Równonocy Wiosennej, po początku Godu Obrzędowego – początku roku Rolniczego. Obrzęd Dosiewek – Czas Dosiewek ma miejsce w Szczodre Gody – to Się (Dzieje) czyli Teraz.

Szczodre Gody to Początek Roku Gwiazdowego i w tym sensie Dosiewki są obrzędem na Przyszłość na Siewy i Sianokosy Nowego Godu.

Czysto Etymologicznie i poprzez wywody ze średniowiecza i w słownikach pisanych w XIX i XX wieku – nie do wyjaśnienia.

Gody tak samo – żadne tam średniowiecze. Rok Gwiezdny od 20 grudnia, God Obrzędowy od 20 marca.

W przedstawionym przez autora wywodzie szwankuje wyraźnie brak świadomości Korzeni Słowiańskich w STAROŻYTNOŚCI, oraz brak nawiązania do Języka Źródłowego Słowiano-Aryjskiego czyli Praindoeuropejskiego. Zresztą bez świadomości archeologii i obrzędowości starożytnej też poprawnie nie da się DO Siego / Dosiego zrozumieć, ani umieścić w kontekście psycho-społecznym (osobistym i plemiennym).

Cytuję z Księgi Tanów – Taja 28 Szczodre Gody:

„Domownicy w tym im wtórują, sypią w Jamę Żertwienną ziarna prosa, a na koniec wszyscy raczą się po kielonku napitkiem świątecznym – czyli mocnym miodem Czwórniakiem – ulewając po pierwszej kropelce na zakopany już grobek, ze słowami:

Ciebie Prosiu Prosim
Matki Ziemi lubo Bożeboga Dziecię
Ciebie Proso Przeprosamy
Jastruba lubo Reży Dziecinko
Was oboje Upraszamy
Boście Swąta Rodzina
Dziecice i Dziedzice Światła

Ten obrządek Dosiewek i Prosiniec wykonuje się, po to aby zarówno Nowy Rok Godowy, jak i Nowy Rok Gwiezdny był Dosiały, Pełny Dobrego, Usiany Ziarnem i Owocem, Wezbrany Bogactwem bardziej ponad ten, co się właśnie kończy. Gospodarze życzą sobie przy owych Dosiewkach:

Dosiego Nowego Roku!

Jeśli w ostatnim święcie jesiennym złożono na Żytnim Zagonie czaszkę Wupary-Prosia, to składane są do grobka-jamy (schowka) kopyta cielęce i rogi krowie, bądź cała krowia czaszka.
Świniak czy dzik to zwierzęce uosobienia Bożebogów-Radogostów i Simów, stąd owa mowa do nich skierowana. Jeśli ofiarą jest cielak albo krowa i tychże czaszka jest „dosiana”, to przeproszenie kieruje się do Dażboga i Sporzy-Śreczy albo do Daby-Dażbogi Dobrej i Spora Złotowąsa, do których te zwierzęta przynależą. Proso jest rośliną świętą Rgłów i wieńcowym zielem Jesowitów, stąd do nich mowa.
Jako, że wszystka zwierzyna i wszystka zróstlina jest Swątowa, jest jego rodziną – dziecicami i dziedzicami Światła Świata – do niego Ostatnie Słowo się kieruje.

Z tego powodu, iż modły są do Swąta-Świętowita w ów dzień wznoszone, nazywać będziecie też to święto Prosij, Przeświatlenie-Światłowrót, Prosiejanie albo Prosijanie.

Prosiejać oznacza dokładnie upraszać Swąta o Posianie Światłem Prawi, Jawi i Nawi, czyli Matki Ziemi, Nieba i Weli – a więc całego Świata-Miru. Prosijanie oznacza też proszenie Swąta o wsparcie Jasnych Bogów</strong> w ich dziełaniu Jasnego Dnia i Jasnych Pór Godu (roku). Wszystko to razem składa się na Przeświatlenie, czyli Światłowrót, odwrócenie świata od Ciemności ku Jasności. „

Gadanie że Średniowiecze i kalendarz z Moszyńskiego to STAROŻYTNOŚCI SŁOWIAŃSKIE TO PASKUDNY FAŁSZ.

NATOMIAST OCZYWISTE JEST ŻE TRZEBA KORZYSTAĆ Z SŁOWNIKA CAŁEJ SŁOWIAŃSZCZYZNY A NIE TYLKO J. POLSKIEGO, ALE DO TEGO TAKŻE ARIÓW – SANSKRYTU I INNYCH JĘZYKÓW INDOEUROPEJSKICH.

Lato = Rok to nieporozumienie, fałszywy wniosek dowód dopasowany do tezy.

Kolejna sprawa przeciwstawienie Prawda czy Mit – w tytule. Otóż Mit to PRAWDA opowiedziana językiem epiki a nie jaka baśniuszka zmyślona lingwistów.