Projekt KONSTYTUCJI dla RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ i KONFEDERACJI NARODÓW MIĘDZYMORZA – Rozdział II

W wielonarodowym, niezwykle szerokim zjednoczeniu jak Konfederacja Narodów Międzymorza, oparcie przepisów prawa zasadniczego na jednoznacznie postawionych normach etycznych i prawach z nich zrodzonych, na wskazanych przykładach ich naruszania, na konsekwencjach prawnych za ich łamanie, jest koniecznością. Tylko w ten sposób, zbudujemy trwałe, wspólne postrzeganie etyki, bez najmniejszych odchyleń pomimo naszych różnic kulturowych i odmiennych doświadczeń historycznych. Dlatego, rozdział niniejszego projektu Konstytucji oparty na takich fundamentach, uznałem za konieczny. Tym się ta konstytucja będzie różnić zasadniczo od dotąd znanych na Świecie, ale będzie to jej zaletą i przykładem dla innych, pobudzając narody Ziemi do wprowadzania zupełnie nowych, wspólnych etycznie, praw podstawowych.

 

 

ROZDZIAŁ II

 

NORMY ETYCZNE I OPARTE NA NICH REGULACJE PRAWNE

 

 

Art.1

Fundamenty norm prawnych

 

Art. Uz.

Litera prawa – przepis prawny, zależy od kultury narodu który je sformułował. A ta, zależy od jego obyczaju, historii, nabytych doświadczeń, wychowania rodowego i zyskanej dzięki nim mentalności. Z nich wszystkich, bierze się etyka danej społeczności, która może być przeciwna etyce społeczności innego narodu. Kiedy naród żył w wolności i dbał o tą wolność, choćby podbitą, będzie posiadał etykę ceniącą wolność wszystkich obywateli. Kiedy natomiast żył setki lat w niewoli, nauczył się absolutnego posłuszeństwa zniewalającym go władcom, to jego etyka będzie oparta na wierze w większą sprawność władzy centralnej, niż bezpośrednią władzę ludu wyrażaną wiecowo, referendalnie lub w inny sposób bezpośredni. Będzie to naród pozbawiony ślepego zaufania w wybitne jednostki, oświeconych władców, charyzmę i wszechwiedzę przywódców i podobne miraże. Stąd, tak ważne jest określenie źródeł etyki w zgodzie z jaką  zawiązywana przez nas Konfederacja,  czerpie z doświadczenia i tradycji jednoczonych narodów, będącego wzorem dla naszego prawodawstwa. Odrzucając te wzorce etyczne, które służą totalitaryzmowi i niesprawiedliwości, lekceważą prawa naturalne.

 

§1. Fundamentem niniejszych praw Konfederacji Narodów Międzymorza, jest zbiór norm etycznych opartych na pierwotnym i niezbywalnym prawie naturalnym (ius naturale) i jego podstawowych zasadach zgodnie z którymi każdy człowiek jest dobry i przeznaczony do czynienia dobra i tworzenia życia oraz piękna, sprawiedliwości, jest wolny i może czynić co zechce nie krzywdząc innych ludzi i siebie, gdzie instynktownie odczuwane prawo do istnienia i szczęścia, stanowią, że ochrona życia i zdrowia ludzkiego oraz przyrody stanowią podstawowy wyznacznik etyczny, zaś prawa dalsze – stanowione, oparte na tych celach, to głównie; prawo do samoposiadania, prawo własności, prawo do owoców pracy, prawo do prawdy, prawo do równości prawnej, prawo do wolności osobistych i społecznych, prawo do pełnej i obiektywnej informacji i wiedzy.

§2. Normy etyczne oparte na prawie naturalnym, stanowią w Konfederacji zespół obiektywnych ram moralnych, wynikających z natury człowieka i otaczającej go przyrody, poznawanych przez obserwację i zrozumienie ich prawideł, procesu i celu, są; niezbywalne, niezależne od instytucji państwowych, wieczne, powszechne, poznawalne poprzez kierowanie się rozumem oraz prawdą obiektywną.

§2.2. Człowiek rozwinięty etycznie, kierując się kulturą miłości wobec ludzi, empatią i współczuciem – instynktami znanymi w naturze również wśród zwierząt, wrażliwością na krzywdę i cierpienia innych ludzi, odrzuca siłę i nierówności, łagodzi brutalne prawa natury zawarte w normach etyczno-prawnych do poziomu minimalnie dolegliwego dla człowieka lecz zachowującego ich skuteczność odstraszającą od łamania prawa.

§3. Określenie reguł/norm etycznych zachowania się ludzi i ich oceny, opartych na prawie naturalnym, jest prowadzone przez Wielką Radę Historyczno – Etyczną Konfederacji (TRHEK) i zgodnie z nimi powinno się kształtować wszelkie prawa dla; ustroju politycznego, procesów wyborczych i ustawodawczych, praw człowieka, instytucji ekonomicznych, społeczno-polityczne, mediów, gospodarki, ochrony zdrowia i przyrody.

§4. Zgodnie z normami prawa naturalnego, stosunek człowieka do świata przyrody, zwierząt i roślin oraz przyrody nieożywionej jest pełen szacunku i wspierania przyrody lub czerpania z niej tylko w zakresie niezbędnie koniecznym dla człowieka i nie rujnującym przyrody, umożliwiającym jej samoodtwarzanie.

§5. Przyjęcie praw naturalnych wspólnych ludziom na całej Ziemi, doprowadziło do rozwoju ludzkości oraz wymieniania się prawami szczegółowymi zawartymi w tradycji i obyczajach, z jakich szeroko czerpie Konfederacja, wybierając z nich prawa najwartościowsze i nie łamiące norm prawa naturalnego.

§6. Wszelkie prawa Konfederacji, podlegają prawdzie obiektywnej – rozumianej jako prawda bezstronna, oparta na dowodach namacalnych (materialnych), zawartej i sformalizowanej w przepisach umowy konstytucyjnej Konfederacji.

§7. Prawo naturalne, obiektywnie chociaż jest jedno, przez każdą kulturę jest przetwarzane odmiennie, stając się podstawą intencji i interakcji społecznych oraz praw przez nie stanowionych, sztucznych, co sprawia, że obok siebie funkcjonują społeczeństwa i narody różniące się od siebie, poczuciem sprawiedliwości i winy, tworzące odmienne, nierzadko sprzeczne prawa i zwyczaje, kultury – wzajemnie wykluczające się a nawet zwalczające się siłowo, tworzące odmienne struktury społeczne – hierarchie władzy, odmienną moralność im służącą jako element walki społeczno-globalnej lub regionalnej, przewodzenie w ewolucji cywilizacyjnej człowieka i dominację.

§7.2. Przepisy niniejszej konstytucji ujednolicają różnice w postrzeganiu praw naturalnych za pomocą wspólnych, konfederacyjnych norm etycznych i instytucji prawnych je kodyfikujących, etyczno-polityczno-społecznych a przede wszystkim demokracji bezpośredniej i mechanizm wspólnotowego powszechnego głosowania referendalnego – prowadzącego do wypracowania wspólnie akceptowalnych praw stanowionych na obszarze całej Konfederacji i kulturowe wpływanie nimi na zmianę praw w państwach sąsiednich w celu zapewnienia pokoju między nimi i współpracy, w drodze przyjmowania wspólnej etycznie kultury.

§7.3. Wypracowane wspólnie w Konfederacji normy prawa naturalnego stanowią fundament prawa stanowionego.

§7.4. Powoływanie się przed sądami w Konfederacji na normy prawa naturalnego, jest dopuszczalne jedynie pomocniczo wobec praw stanowionych – uchwalonych referendalnie lub na warunkach niniejszej konstytucji i tylko na te z norm, które Konfederacja zaakceptowała jako wspólne wartości nadrzędne.

§7.5. Pieczę nad relacją prawa stanowionego do prawa naturalnego, sprawuje niezawisły Trybunał Historyczno – Etyczny Konfederacji, wspomagany pracą badawczą WRHEK, stanowiąc gwarancję ochrony społeczeństwa przed zakusami władzy, korygując ton prawa i wyznaczając kierunki jego rozwoju, zgodnie z wolą Suwerenów narodowych Konfederacji.

§8. Najwyższymi wartościami etycznymi z jakimi rodzi się człowiek, jakie posiada przyrodzone w swoim umyśle, instynkcie, duchu i podstawowych potrzebach, są;

1. miłość, z woli której ludzie poświęcają swoje życie dla dzieci i rodziny, innych ludzi, oddają je również za ojczyznę, naród bądź idee,
2. wolność, pozwalającą iść każdemu człowiekowi swoją drogą przez życie, nie być niczyim niewolnikiem, każdemu narodowi czuć się równym innym narodom, każdemu państwu realizować etyczne, własne ambicje, wypowiadać się swobodnie i zgodnie z własnym zdaniem i wolą,
3. prawda, będąca obiektywną wiedzą i dająca informację umożliwiającą odnajdywanie w otaczającym człowieka świecie, wyższych wartości życia opartych na celach pozbawionych manipulacji ludzką umysłowością, psychiką i inteligencją,
4. równość wobec prawa, czyniąca każdego człowieka tak samo wartościowym i szanowanym przez władze państwowe, społeczeństwo,
5. założenie i troska o rodziny oraz powstałe z nich rody i narody, bez których suwerenności i siły społecznej, nie możliwe jest oparcie się globalnym korporacjom i państwom totalitarnym ideowo lub politycznie, niszczącym ludzkie wolności,
6. solidarność i pokój z innymi ludźmi, budująca cywilizację ludzką i utrzymująca Świat w pokojowym rozwoju oraz niezbędna dla zapobiegania klęskom naturalnym lub ludzkim konfliktom.

§8.2. Prawa te, stanowią prawa podstawowe suwerennych obywateli Konfederacji i ujęte są w ustawie przykonstytucyjnej szczegółowo i precyzyjnie je przedstawiającej oraz ograniczenia z ich korzystania w sytuacjach szczególnych ujętych wyłącznie w niniejszej konstytucji lub ustawie przykonstytucyjnej.

§8.3. Do praw podstawowych zaliczają się;

1) prawo do wolności słowa i prawdy informacyjnej,

2) prawo do czystego powietrza,

3) prawo codziennego dostępu do czystej wody,

4) prawo do dachu nad głową, tj. mieszkania lub domu za przystępnymi kosztami jego pozyskania, wynajmu i utrzymania,

5) prawo do nabywania ziemi w kraju pochodzenia,

6) prawo do nabywania własności mieszkania lub domu,

7) prawo do prowadzenia działalności gospodarczej,

8) prawo do bezpłatnej nauki powszechnej i nauczania wyższego odpłatnego,

9) prawo do wykonywania wyuczonego zawodu,

10) prawo do udziału w procesie ustawodawczym poprzez referenda,

11) prawo do procesu wyborczego w wyłanianiu przedstawicieli parlamentarnych,

12) prawo do sprawiedliwego i po przystępnych kosztach sądu,

13) prawo do obrony ojczyzny przed agresją militarną – skonfederowanego kraju pochodzenia jak i Konfederacji,

14) prawo do ochrony przed propagandą korporacyjną i polityczną przez obiektywną informację ze strony państwa,

15) prawo do spokoju dla życia rodzinnego,

16) prawo do korzystania z dostępu do natury na obszarach publicznych krajowych i państwowych oraz własnych, w tym zbierania w celach niehandlowych runa leśnego, wejścia do lasów krajowych i parków publicznych również w okresach pandemii,

17) prawo do palenia drzewem ognisk i ognia w kominkach w sytuacji braku alarmu smogowego i spełniania norm bezpieczeństwa pożarowego,

18) prawo do swobodnego oddychania bez zasłaniania dróg oddechowych w czasie pandemii wirusowej poza emisją kaszlu i kropelkowania,

19) prawo do uprawiania sportu amatorskiego i aktywności fizycznej, również w czasie pandemii wirusowej,

20) prawo do samoleczenia,

21) prawo do uprawiania i korzystania z leków ziołowych i innych naturalnych środków,

22) prawo do odmawiania przymusowego leczenia lub przymusowego zapobiegania chorobom zakaźnym w postaci iniekcji do organizmu środków medycznych nie przebadanych w kilkunastoletnim cyklu badań klinicznych lub kilku pokoleniowym w przypadku możliwej bezpłodności – według norm Konfederacji,

23) prawo poddawania się leczeniu przez kwalifikowanych lekarzy zgodnie z ich wiedzą – w tym metodami nie polecanymi przez władze państwa lub kraju,

24) prawo do własnego języka narodowego i posługiwania się nim publicznie oraz nauczania tego języka swoich dzieci w każdym kraju Konfederacji,

25) prawo do pełnej prawdy historycznej o własnym narodzie i kraju,

26) prawo do osądzania osób i organizacji prawnych rządzących krajem lub państwem gdy łamią przepisy prawa konstytucyjnego i ustawy przykonstytucyjne,

27) prawo do posiadania od urodzenia prywatnego współudziału osobistego z nadania ustawowego do własności zasobów narodu z kraju pochodzenia,

28) prawo do indywidualnych jak i zbiorowych odszkodowań z tytułu krzywd materialnych lub wizerunkowych i biologicznych wyrządzonych przez inne narody i ich kraje/państwa.

§8.4. Prawa podstawowe są prawami niezbywalnymi i egzekwowalnymi z urzędu lub na wniosek obywatela suwerennego.

§8.5. Konfederacja zapewnia obywatelom i suwerenom, możliwość organizacyjnej i materialnej zdolności korzystania z praw podstawowych, poprzez dbałość o rozwinięty rynek pracy i godne wynagrodzenia lub emerytury oraz renty, jak i ograniczanie kosztów sądowych do poziomu przeciętnych wynagrodzeń.

§9. Konfederacja tworzy związek państwowy narodów i ich krajów, oparty o podstawowe wartości etyczne; miłość, wolność, prawdę, równość prawną, dostęp do wiedzy obiektywnej, sprawiedliwość, solidarność.

§10. Wszelka władza państwowa w Konfederacji służy suwerennym narodom skonfederowanym jako ich zbiorowości, zaś władza krajów skonfederowanych ich narodom stanowiącym suwerenów krajowych.

§10.2. Władze te, nie mogą przypisywać sobie praw wyższych niż mają ich narody suwerenne – jako ich najwyższa władza rządząca bezpośrednio poprzez system referendalny.

§10.3. Władze te, przede wszystkim opierają się na podleganiu Konstytucji Konfederacji Narodów Międzymorza.

§10.4. Ograniczenia praw suwerennych narodów skonfederowanych i ich krajów, wynikają wyłącznie z ograniczeń przyjętych w Konstytucji Konfederacji i ustawach przykonstytucyjnych ustanawianych referendalnie.

§10.5. Jeśli zachodzi niejasność w kompetencjach powyższych władz a konstytucyjnym lub przykonstytucyjnym ograniczeniem praw suwerennych narodów i krajów skonfederowanych, to prawo zawsze działa w pierwszym rzędzie na korzyść zbiorowości wszystkich narodów skonfederowanych, w drugim na rzecz określonej grupy narodów lub pojedynczego narodu, przed uprawnieniami władz krajów lub Konfederacji.

§10.5.2. W takim przypadku, Kongres Konfederacji zobowiązany jest do inicjatywy referendalno – ustawodawczej w celu uregulowania przepisu, tak, aby stał się jednoznaczny prawnie, na korzyść suwerennych narodów o ile nie będzie to szkodzić jedności i powadze praw oraz stabilności Konfederacji – tj. zbiorowym korzyściom suwerennych narodów skonfederowanych i jedności prawnej państwa.

 

Art. 2

Ustroje polityczne

§1. Konfederacja dzieli ustroje polityczne na Ziemi, władające państwami, na kategorie:

1. demokracje bezpośrednie, w tym referendalno – parlamentarne z nadrzędnością obligatoryjnych referendów,
2. demokracje przedstawicielskie zależne od woli wyborców, gdzie regionalne wiece/sejmy ziemskie decydują o zadaniach przedstawicieli parlamentarnych, którzy składają im przysięgę dotrzymania danego słowa (dawna Rzeczpospolita – sejmiki ziemskie),
3. demokracje przedstawicielskie wyłączone z woli wyborców, gdzie parlament może odrzucić lub zmienić stanowisko referendalne a przedstawiciele nie są związani słowem i obietnicą daną w wyborach (obecna Polska), nieodwoływalni do czasu nowych wyborów,
4. monarchie konstytucyjne wybierane referendalnie w sposób powszechny i uczciwy, z prawem do oddolnego odwołania przedstawicieli parlamentarnych i władz naczelnych,
5. demokracje okresowe: dyktatury mono-partyjne, monarchie dziedziczne, uzurpacje wojskowe lub religijne, władze kastowe lub oligarchiczne, poddawane okresowym wyborom powszechnym za zgodą tych władz,
6. w pełni niedemokratyczne: dyktatury i inne formy władzy nie poddawane okresowym wyborom powszechnym lub tylko pozorujące ich oparcie na legitymizacji oddolnej,
7. skrajnie niedemokratyczne: tyranie, w tym władze winne; agresji wojskowej, ludobójstw, stosujące cenzurę słowa, praktykujące mordowanie lub więzienie własnych obywateli – przeciwników politycznych, lub obywateli innych państw, dominujące nad innymi narodami lub je eksterminujące bądź wynaradawiające, nie prowadzące uczciwych wyborów powszechnych.

 

§2. Konfederacja kształtuje swoją współpracę z państwami i narodami, w zależności od ich klasyfikacji ustrojowej.

 

Art. 3

Zakazy etyczne; polityczne, gospodarcze, zdrowotne, medyczne, społeczne. 

§1. Zabrania się na obszarze Konfederacji, publicznego popierania lub lobbowania zmian prawa na rzecz;

1. cenzury słowa,
2. nierówności w publicznym promowaniu kandydatów w powszechnych wyborach lub nierównoprawnego dostępu do opinii referendalnych,
3. tyranii,
4. oligarchii wspierającej władze polityczne,
5. korupcji,
6. nazizmu,
7. komunizmu,
8. faszyzmu,
9. rasizmu,
10. talmudyzmu i innych religii lub wyznań narzucających dominację rasową lub nacjonalną bądź dominowanie płci przeciwnej (np. mężczyzny nad kobietą),
11. ideologii kastowych,
12. dyktatur politycznych lub religijnych,
13. nepotyzmu władzy i partyjnego,
14. praktyk monopolistycznych,
15. zmów cenowych i handlowych,
16. spekulacji; walutą konfederacyjną, nośnikami energii i paliw, żywnością, w okresie; stanu wojny lub innego stanu nadzwyczajnego, kryzysu inflacyjnego powyżej 5%,
17. utrudnianiu dostępu do czystej wody i powietrza, oraz niszczeniu naturalnych zbiorników i cieków wody oraz infrastruktury retencyjnej,
18. nierównoprawnego dostępu do ziemi budowlanej i mieszkań,
19. zanieczyszczania żywności lub ukrywania jej chemizacji i informacji o jej szkodliwości dla zdrowia ludzkiego,
20. kształtowania rynku produktów żywnościowych pod produkcję roślin i zwierząt hodowlanych mutowanych genetycznie, oraz ukrywanie wiedzy o ich szkodliwości,
21. wykupywanie praw własności intelektualnej (petentów) w celu ich blokowania i opóźniania wdrażania,
22. nierównoprawnego traktowania kobiet i mężczyzn, w tym stosowania nierówności finansowych (odmiennych wynagrodzeń) za taką samą pracę, poza zawodami o predyspozycjach psycho-fizycznych większych u kobiet lub mężczyzn,
23. przywilejów religijnych lub wyznaniowych i publicznego udziału władz państwa w uroczystościach religijnych poza uroczystościami pogrzebowymi, w tym krajowych i państwowych emerytur dla księży i katechetów oraz zatrudniania ich w szkolnictwie publicznym,
24. prowadzenie polityki gospodarczo-ekonomicznej i polityki pracy w celu;
25. a) eksploatacji ekonomicznej ludzi ponad etyczną miarę – poniżej minimalnego wynagrodzenia na konstytucyjnym poziomie bytowym,
26. b) zmuszania do pracy powyżej wieku emerytalnego czy uniemożliwiania przeżycia dojrzałych lat bez konieczności pracy – docelowo od 50 roku życia człowieka,
27. c) zniewalanie nadmiernym czasem pracy – ponad 6-cio a maksymalnie 8-mio godzinny wymiar etatowy poza zawodami zmilitaryzowanymi i ratunkowymi bądź strategicznymi – za godnym odszkodowaniem za pracę w czasie ponadnormatywnym,
28. d) dopuszczania niebezpiecznych dla zdrowia warunków pracy wbrew wymogom ustawowym BHP,
29. e) sprzyjaniu lobby korporacyjnym wpływając na nierówności w prawie gospodarczym, przewagi biznesowe lub utratę suwerenności państwowej,
30. f) zadłużaniu społeczeństwa na rzecz przyszłych pokoleń lub powyżej ograniczeń konstytucyjnych,
31. g) sprzedawania majątku narodowego na rzecz spłacania lub pozyskania kredytów; z koncesji do surowców naturalnych, dóbr kultury, udziałów w zasobach wodnych, udziałów w lasach państwowych, udziałów w wodach podziemnych lub naziemnych i ich dystrybucji, praw do emisji dwutlenku węgla,
32. prowadzenie polityki medyczno – leczniczej;
33. a) sprzyjającej lub umożliwiającej eksperymenty medyczne bez świadomej zgody pacjentów i społeczeństwa o zagrożeniach stosowanego leku/szczepionki i bez zabezpieczenia pełnego odszkodowania finansowego za ich powikłania ze strony producenta,
34. b) nie prowadzenia pełnej bazy danych o powikłaniach w stosowanych lekach/szczepionkach,
35. c) odpłatnemu promowaniu leków lub szczepionek z niezakończonym cyklem bezpieczeństwa, lub ich aplikowania za budżetowym/państwowym dofinansowaniem,
36. d) wynagradzaniu za kwalifikowanie w kierunku z góry określonej choroby,
37. e) promowaniu szczepionek lub leków nie przebadanych w pełni klinicznie,
38. f) blokowaniu lub utrudnianiu bezpośredniego dostępu do służby medycznej i zabiegów lekarskich osób z ciężkim zagrożeniem zdrowia lub życia w okresach pandemii,
39. g) nie prowadzeniu niezależnych badań analityczno-kontrolnych na obszarze Konfederacji, pod nadzorem służb państwowych, lub laboratoriów państwowych, leków i szczepionek, przed ich użyciem, przez niezależne i wykwalifikowane zespoły naukowo – eksperckie,
40. wspieraniu partiokracji, lub innych ustrojów pseudodemokratycznych,
41. zakładaniu biznesów lub prowadzenie współpracy gospodarczej z państwami zakwalifikowanymi do kategorii ustrojów o dyktaturach ludobójczych lub skrajnie niedemokratycznych,
42. zanieczyszczaniu i niszczeniu środowiska naturalnego.

§2. Wszystkie zakazy wymienione powyżej, stanowią przestępstwa przeciw Konstytucji KNM i fundamentom etycznym Konfederacji, będąc ścigane z urzędu pod rygorami karnymi określonym w ustawie.

 

Art. 4

Stosunki międzynarodowe i odszkodowania z tytułu zbrodni przeciwko ludzkości. 

§1. Konfederacja nie prowadzi żadnej współpracy poza stosunkami dyplomatycznymi z państwami o ustrojach zakwalifikowanych do skrajnie niedemokratycznych, zaś z państwami zakwalifikowanymi do częściowo demokratycznych prowadzi współpracę gospodarczą i kulturalną, pod nadzorem państwa.

§2. Kwalifikowanie państw do określonej kategorii ustrojowej, dokonuje rokrocznie Trybunał Historyczno – Etyczny Konfederacji (THEK), bez opinii i wpływu władz wykonawczych Konfederacji.

§3. Konfederacja uznaje za obowiązek zadośćuczynienie wszelkim krzywdom dokonanym na narodach czy innych społecznościach ludzkich jak i jednostkach, kwalifikowanych jako nieprzedawnialne zbrodnie przeciwko narodom i ludzkości, szczególnie w przypadku krzywd kwalifikowanych jako;

1) ludobójstwo,

2) eksterminacja,

3) wynarodowienie,

4) porywanie dzieci i młodzieży innej narodowości,

5) pacyfikacja,

6) holokaust,

7) wysiedlenie trwałe,

8) celowy głód/hołodomor,

9) pozbawienie własnego i prawnie posiadanego miejsca zamieszkania,

10) nacjonalizacja bez odszkodowania – pozbawienie prawnej własności,

11) kradzież dóbr kultury,

12) zabranianie pochowania zmarłych lub zamordowanych,

13) zakazywanie dokonania ekshumacji,

14) zakazywanie upamiętnienia miejsca mordu,

15) zamazywanie lub zakłamywanie prawdy historycznej o twórcach zabytków materialnych,

16) odbierania obiektów świątynnych ich wiernym lub ich przekształcania na obiekty innych religii pod przymusem, poza przywracaniem dawnych/wcześniejszych świątyń w ich miejscu,

18) odbierania dzieci niezamożnym rodzicom, sprawnym umysłowo,

19) odbierania dzieci lub ich adopcji przez włączanie do rodzin innej narodowości, bez co najmniej jednego rodzica o narodowości dziecka,

20) wtrącania do wiezień lub ponad trzydniowego aresztu śledczego, lub jego przedłużania bez wyroku sądowego, z przyczyn politycznych, narodowych lub kulturowych,

21) pobierania i handlu organami bez świadomego upoważnienia przed zgonem dawcy,

22) handlu ludźmi w tym ich pracą niewolniczą, pod przymusem lub z wykorzystaniem ich seksualności,

23) zagrabienie zabytków kultury narodowej i ich nie zwrócenie,

24) naruszenie granic przyjętych pomiędzy narodami dobrowolnie, lub przyjęcie ich narzucenia wbrew takim umowom, lub powiększenie terytorium kraju, poza działaniami stanowiącymi militarną odpowiedź na ewidentną agresję sąsiada,

25) zajęcie ziemi nigdy nie należącej do narodu ją zajmującego i utrzymywanie jej dalszego zajmowania,

26)  rugowanie kultury i języka autochtonów z podbitego obszaru.

§4. Szczegółowe normy etyczne i metody ich realizacji, wymagane od państw przynależnych do Konfederacji, zawierają przepisy niniejszej Konstytucji oraz ustawy przy konstytucyjne – jako jej uzupełnienie, zatwierdzone referendalnie.

 

Art. 5

Etyczne, historyczne, kulturowe i prawne źródła norm prawnych oraz ich twórcy.

§1. Etyczne źródła prawa, są opisywane przez Wielką Radę Historyczno – Etyczną Konfederacji (WRHEK), zawiązaną po formalnym zatwierdzeniu w drodze referendów niniejszej Konstytucji i zwartej na jej mocy Konfederacji.

§1.2. Rada ta, wyciąga wnioski z podanych niżej źródeł etycznych, w tym pozytywne jak i krytyczne. Wnioski te, stają się uszczegółowionymi podstawami etyki jaką kierować się muszą wszystkie władze, narody i obywatele KNM.

§2. Etyczne źródła praw Konfederacji, wywodzą się ze spisanych dokumentów historycznych, jak też zachowanych w pamięci ludzkiej obyczajów ludowo – kulturowych. Obyczaje te, nie zawsze są w pełni etyczne i pozytywne. Jednak nauka jaka z nich płynie, niesie wiedzę o ich wartościowych dokonaniach, jak i błędach cywilizacyjnych jakie zawierają. Naucza nas ich unikania, niepowtarzania.

§3. Wybrane pomniki praw człowieka istotne dla norm etycznych KNM;

1. Prawa wenedyjskie Arjów i innych staroeuropejczyków; 4000 pne.
2. Obyczaje plemienne ludów presłowiańskich i prasłowiańskiej wspólnoty Słowiano – Bałtyckiej; 2000 – 1000 pne.
3. Prawa Mezopotamskie (Babilońskie), 2000 pne., Kodeks Hammurabiego.
4. Obyczaje scytyjskie i sarmackie 1500 pne.
5. Prawa awestyjskie Persji 1100 pne.
6. Etruskie normy prawne 800 r pne.
7. Greckie normy demokratyczne.
8. Normy równościowo – plemienne L-achajskie / Ahajskie.
9. Wojskowe normy Spartańskie.
10. Rzymskie, republikańskie normy prawne.
11. Edykt Cesarza Karakalili z 212 r.
12. Edyt mediolański o tolerancji z 313 r.
13. Wielka Karta Swobód z 1215 r.
14. Akt krewski z 14 sierpnia 1385 r
15. Przywilej Jedlneński Władysława Jagiełły z 1430 r.
16. Wystąpienie Pawła Włodkowica z Brudzenia w obronie suwerenności narodów i prawa do samostanowienia, zakazu używania siły przeciwko innowiercom.
17. Pierwotne pojęcie narodu/nacji.
18. Konstytucja Sejmu Radomskiego Nihil Novi z 1505r.
19. Artykuły henrykowskie z 1573 roku.
20. Konfederacja generalna warszawska.
21. Pacta Conventa króla Władysława IV Wazy.
22. Statut Łaskiego.
23. Prawa wiecowe I-szej Rzeczypospolitej; koło rycerskie, sejm ziemski, sejm walny, sejm elekcyjny, prawo kopne, kosz kozacki, prawo zawiązywania konfederacji.
24. Konstytucja San Marino.
25. Unia Polsko – Litewska i Ruska. Akt unii zawartej między Koroną Królestwa Polskiego i Wielkim Księstwem Litewskim w Lublinie.
26. Pokój Westfalski z 1648 ROKU
27. Unia Konfederacyjna w Hadziaczu likwidująca unię Perejesławską, (dotąd formalnie nie zlikwidowana przez zabory).
28. Konstytucja Kozackiej Ukrainy , Filipa Orlika.
29. Konstytucja amerykańska – Deklaracja niepodległości Stanów Zjednoczonych Ameryki z 1776 r.
30. Karta Praw Stanu Wirginia z 1776 r.
31. Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela z 1789 r.
32. Konstytucja Rzeczypospolitej – Ustawa rządowa z 3 maja 1791 r.
33. Dekret Konwencji Narodowej znoszący niewolnictwo we wszystkich koloniach z 1794 r.
34. Deklaracja Parlamentu angielskiego o zakazie handlu niewolnikami z 1807 r.
35. Konstytucja Królestwa Szwecji z 1809 r. – wprowadzenie urzędu Ombudsmana.
36. John Locke’.
37. Fryderyk Nitsche.
38. Konstytucja francuska z 1791 r.
39. Konwencje w sprawie polepszenia losu rannych wojskowych w armiach w polu będących z 1864 roku oraz z 1906 roku.
40. Dekret komisarzy ludowych z 1917 r. o sądzie.
41. Regulaminu wojny z 1899r i 1907,
42. Pakt BRIANDA-KELLOGA Z 1928 r.
43. Utopia Platona i Tomasza Morusa.
44. Jan Jakub Rousseau i jego filozofia wolności.
45. Konstytucja szwajcarska.
46. Karta Międzynarodowego Trybunału Norymberskiego.
47. Wstęp i projekt Konwencji w sprawie Zapobiegania i Karania Zbrodni Ludobójstwa, autorstwa Rafała Lemkina, z 9 grudnia 1948 roku.
48. Konwencja wiedeńska.
49. Akt końcowy Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.
50. Karta Narodów Zjednoczonych ONZ (Charter of the United Nations)
51. Porozumienie i Karta Międzynarodowego Trybunału Karnego w Norymberdze z 1945 r.
52. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka 1948.
53. Czeska Karta ‘77 .
54. 21 postulatów NSZZ Solidarność ogłoszonych 17 sierpnia 1980 przez Międzyzakładowy Komitet Strajkowy. Wpisana na listę najbardziej wartościowych dokumentów świata UNESCO–Pamięć Świata.
55. Projekt uchwały Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych o prawach ludności rdzennej (tubylczej, autochtonicznej), z 29 czerwca 2006r, owocujący uchwaleniem 13 września 2007 roku deklaracji ONZ przez 144 państwa przeciwko 4-em (Kanadzie, USA, Australii, Nowej Zelandii). Pierwszym państwem, które uwzględniło zapisy Deklaracji w swoim wewnętrznym prawodawstwie, jest Boliwia. Polska i Konfederacja, powinny pójść jej śladem!

https://www.un.org/esa/socdev/unpfii/documents/DRIPS_Polish.pdf

https://en.wikisource.org/wiki/United_Nations_General_Assembly_Resolution_295

http://prusowie.pl/zpwp/knz.php

56. Deklaracja programowa NSZZ „SOLIDARNOŚĆ”, XXI Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, Legnica, 29 sierpnia 2007.
57. „Konwencja o ochronie praw człowieka i godności istoty ludzkiej w dziedzinie zastosowania biologii i medycyny”, ( inna nazwa: „Europejska Konwencja Bioetyczna”) – Jedna z konwencji Rady Europy, zawarta 4 kwietnia 1997 r. w Oviedo. Konwencja jest podstawowym dokumentem na kontynencie europejskim regulującym sprawy z pogranicza medycyny, etyki, prawa. Obowiązuje od 1 grudnia 1999 r.

 

Art. 6

Wielka Rada Historyczno – Etyczna i Trybunał Historyczno – Etyczny

(WRHEK i THEK)

§1. Rozwinięcie etyki wynikającej z pomników praw człowieka przywołanych w Konstytucji KNM, docelowo opracuje Wielka Rada Historyczno – Etyczna Konfederacji przy Trybunale Historyczno – Etycznym Konfederacji, wprowadzając swoją wykładnię w ostatnim artykule niniejszej Konstytucji w celu nauczania źródeł etyki w szkołach powszechnych i prawniczych oraz ich interpretacji do precyzowania przepisów prawa.

§2. Orzeczenia Wielkiej Rady Etyczno – Historycznej, zapadają zwykłą większością głosów członków Rady, w której każdy kraj skonfederowany posiada trzy głosy w osobach trzech przedstawicieli, wyznaczonych referendalnie spośród kwalifikowanych zawodowo; sędziego, historyka, etyka.

§3. Wielka Rada Etyczno – Historyczna, sporządza i wprowadzi Wielką Księgę Chwały i Hańby, opisującą uczciwie wszelkie akty ludobójstwa, zbrodni i antyetycznych zachowań, pomiędzy narodami zrzeszonymi w Konfederacji oraz ich sąsiadami, według dat co do kolejności zdarzeń.

  

Art. 7

Upamiętnienie ludobójstwa i eksterminacji

§1. Żadna masowa zbrodnia, określana w definicji przepisów prawa międzynarodowego jako ludobójstwo, nie ulega przedawnieniu czy przemilczeniu.

§2. Kształtowanie wolnościowego i rozwiniętego cywilizacyjnie społeczeństwa, opiera się w Konfederacji na pełnej prawdzie, nie dopuszczając w tej mierze przemilczeń.

§3. Ekshumacje pomordowanych w wyniku eksterminacji lub ludobójstwa lub zbrodni wojennych, są obowiązkowe wraz z upamiętnieniem miejsca mordu i jego sprawców oraz ich narodowości na miejscu dokonanej zbrodni.

§3.2. Ich blokowanie lub wstrzymywanie, opóźnianie, powoduje utratę praw ochronnych z tytułu zbrodni agresji militarnej i ludobójstwa dla kraju winnego ich blokowania, w tym skonfederowanego.

§3.3. Za niedopuszczenie do ekshumacji uznaje się jej przerwanie i niezezwalanie na badania mające na celu wykazanie sprawców ludobójstwa, w tym blokowanie pod pretekstem religijnym lub każdego innego rodzaju.

§4.Konfederacja i jej poszczególne narody oraz kraje skonfederowane, dopełni wszelkich starań aby realnie, uzasadnić dokonane zbrodnie i je udokumentować oraz opisać, oraz uzyskać zadośćuczynienie dla narodów i ich krajów pokrzywdzonych, upamiętnienie i zniwelowanie szkód wywołanych aktami ludobójstwa z winy narodów lub krajów skonfederowanych oraz państw nie należących do Konfederacji. Tylko pełna prawda naucza wyciągania wniosków z historii i pomaga zapobiegać błędom i nieetycznym czynom społeczeństw.

 §5. Kraje skonfederowane, gwarantują, intensywne i wspólne bronienie prawdy historycznej niezależnie od jej przekazu w mediach, w tym w szczególności dotyczącej eksterminacji i innych aktów ludobójstwa, ich upamiętnianie i zwalczanie informacyjne oraz prawne w zakresie przerwania działań ją zakłamywujących.

§6. Tylko prawda prowadzi do wyciągania prawidłowych wniosków ze zdarzeń historycznych, uczy zapobiegania największym tragediom między narodami. Prawda o zdarzeniach skrajnie nieetycznych, wymierzonych przeciwko narodom lub ich elitom, uczy polityki opartej na realizmie i skutecznego zapobiegania takim sytuacjom. Konstytucja niniejsza reguluje wspólne przepisy prawa skonfederowanych krajów jak i uczy wspólnej etyki w oparciu o podawanie tej prawdy, w oparciu o minione zdarzenia.

Szczególnie ważne fakty/prawdy historyczne są chronione przepisami Konstytucji, którym publiczne zaprzeczanie jest ścigane jako przestępstwo na obszarze Konfederacji a podlegają oskarżeniu z urzędu przed sądami, są wymienione w ustawie przykonstytucyjnej ułożonej wspólnie dla wszystkich państw skonfederowanych.

§6.2. Są to następujące zdarzenia historyczne, przyjęte w Konfederacji jako fakty niepodlegające unieważnieniu edukacyjnemu w innej drodze niż przed THEK i zmianami przepisów konstytucji Konfederacji; / W tym miejscu, podaję jedynie przykłady zdarzeń skutkujących ludobójstwem lub celową eksterminacją, jakie powinny być wykazane w niniejszej, nowoczesnej etycznie Konstytucji. Jednak jest ich tak wiele i miały też miejsce w innych narodach Konfederacji, że wymagają ustawy przykonstytucyjnej – załączniku do niniejszej Konstytucji z mocą ustawy zasadniczej. W poniższym wykazie stanowią one jedynie wykaz obrazowy takiej ustawy, dotyczący głównie Polski i Rzeczypospolitej oraz zdarzeń obcych, znanych autorowi./

1. Ludność słowiańska została poddana przez cesarstwo rzymskie, państwo frankijskie a następnie państwa niemieckie, wielowiekowej eksterminacji biologicznej i kulturowej germanizacji oraz niewolnictwu na całym Połabiu od ujścia Łaby / Hamburga po Wisłę, do obszaru Małopolski oraz w II wojnie światowej po Wołgę. W ten sposób, państwa niemieckie wymordowały i zniewoliły ludność słowiańską od Hamburga po Odrę, z której pozostały jedynie resztki na Łużycach Górnych, dalej germanizowane w XXI wieku.
2. W czasach Ludwika II plemiona słowiańskich Wieletów (Wilców, Lutyków), spokrewnionych z Lachami jako plemiona lechickie, mimo wewnętrznych sporów i nieustannych wojen, zostali przez Polahów wraz z Frankami pod władzą Ottona, pobici zbrojnie z powodu ich przywiązania do starej słowiańskiej tradycji kulturowej, w tym wiary pogańskiej, którą Polanie odrzucili ze względów politycznych. Polanie nie zajęli ich ziem, co uczynili Frankowie, ale wspierając militarnie Franków przyczynili się do osłabienia oporu słowiańskiego na Połabiu, co wykorzystali w przyszłości Niemcy.
3. Łużyce Górne, przynależały w ramach pierwszej umowy międzypaństwowej zawartej w Budziszynie do starożytnego narodu lechickiego – polskiego, za Bolesława Chrobrego, zawartej z Cesarstwem Rzymskim reprezentującym powstający dopiero naród niemiecki. Która to umowę między narodami i ich państwami, niemiecka agresja na wschód jako pierwsza złamała.
4. Ludność słowiańskiego Połabia została podbita głównie na rzecz Niemców i zgermanizowana.
5. Rycerstwo polskie i czeskie dopuściło się udziału w wojnie zaborczej biorąc udział obok Niemców, w podboju Prus pogańskich, które często napadały ziemie polskie, oddając następnie ich ziemię Niemcom z Zakonu Krzyżowego w lenno. Później jednak Zakon ten dopuścił się ludobójstwa na autochtonicznych Prusach, mordując ten naród do szczętu, tępiąc jego mowę, oraz występując zbrojnie przeciwko Polsce i Litwie oraz Rusom, co spowodowało oddanie się wolnych stanów pruskich pod władanie Rzeczypospolitej.
6. Car Iwan Groźny, przeprowadził na będącej w sojuszu z Rzeczpospolitą, rządzącej się demokracją bezpośrednią – wiecowo, Rzeczpospolitej Nowogródzkiej – Rusi Północnej, kampanię eksterminacyjną narodu ruskiego Nowogrodzian, likwidując państwo Nowogródzkie, mordując jego szlachtę i mieszczan, w tym dzieci i kobiety, grabiąc dobra kultury Nowogrodzian. Rzeczpospolita nie przyszła jej z pomocą wojskową chociaż była do niej zobowiązana. Całość ziem Nowogrodzian, zajęło księstwo moskiewskie, późniejsza Rosja.
7. Wielkim orędownikiem wielowiekowej agresji niemieckiej na Polskę i Litwę, było cesarstwo rzymskie z władzami kościelnymi w Rzymie, wzywające rycerstwo zachodniej Europy do misji krzyżowych przeciwko Polsce, nakładające na królów Polski i Polskę ekskomunikę, klątwy i kontrybucje. Postawa papiestwa, sprzyjała przeważnie podbojowi ziem Polski przez Niemców oraz jej rozbiorom i zaborom, co z kolei prowadziło do aktów ludobójczych dokonywanych na obszarze osłabionego narodu polskiego i destabilizowało Europę wpływając na wybuch obu wojen światowych.
8. Po bitwie pod Białą Górą w Czechach, wytoczoną rycerstwu czeskiemu przez rycerstwo niemieckie, szlachta czeska została przez Niemców niemal doszczętnie wymordowana, co było jednym ze starszych aktów ludobójstwa i planowej eksterminacji narodowej. Rycerstwo polskie, pod wpływem Watykanu i możnowładców, uniemożliwiło pomoc Czechom ze strony Węgier, wykonując najazd na Budapeszt.
9. Wojska polskie pod wpływem polityki magnata ruskiego Wiśniowieckiego, wmieszały się zbrojnie w interwencję na rzecz obsadzenia na tronie moskiewskim, sprzyjającego Polsce carewicza, co przyczyniło się do wojny domowej w Księstwie Moskiewskim zwanej „Ruską smutą”. Wojna ta, przyczyniła się z kolei do wieloletniego poróżnienia narodów polskiego i rosyjskiego.
10. Po dziedzicznym objęciu tronu Królestwa Szwecji przez króla polskiego Zygmunta III Wazę, wszczął on pod naciskiem papiestwa obsadzanie w Szwecji stanowisk urzędowych przez Katolików, wbrew umowom z parlamentem szwedzkim zachowującym protestancki ustrój kraju. W wyniku czego, król polski został pozbawiony korony Szwecji, co spowodowało odrzuconą interwencję wojsk polskich. Po niej, Szwecja wytoczyła Rzeczypospolitej najkrwawszą w jej dziejach wojnę, równając z ziemią liczne miasta, grabiąc masowo dobra kultury i mordując ludność w skali przewyższającej działania Niemców w II wojnie. Wojna ta, nazwana „potopem szwedzkim” nosiła charakter eksterminacji narodów i całkowitego, celowego zniszczenia Rzeczypospolitej. Szwecja nigdy nie zwróciła Polsce zagrabionych dzieł kultury, sztuki i zabytków.
11. W czasie powstania kozackiego na Ukrainie, po pokonaniu wojsk polskich pod Batohem, z rozkazu Bohdana Chmielnickiego wojska kozackie wymordowały kilkanaście tysięcy bezbronnych jeńców – rycerstwa Rzeczypospolitej z pospolitego ruszenia; Polaków, Rusinów, Litwinów, aby Polska nie była zdolna do ich użycia w następnych walkach, co stanowiło planowe ludobójstwo, eksterminację wymierzoną w elity i złamanie zasad rycerskich na wojnie. Szereg jeńców uratowali współpracujący z Kozakami Tatarzy krymscy. Współcześnie, władze Ukrainy wydają medal dla upamiętnienia ich zwycięstwa w bitwie z całkowitym pominięciem ogromu tej zbrodni, pierwszego Katynia Polaków. Liczne walki pomiędzy Kozakami, stronnictw sprzyjających Rzeczypospolitej lub Moskwie, uniemożliwiły zrealizowanie zawartej z Rzeczypospolitą umowy hadziackiej.
12. Ludność państw bałtyjskich oraz polska, zostały poddane eksterminacji w tym zsyłkom na Sybir i do gułagów, i przymusowej rusyfikacji, przez rosyjski carat oraz Rosję komunistyczną, wynoszącej miliony polskich obywateli.
13. Przeprowadzenie ludobójczej w skutkach rewolucji bolszewickiej, zainicjowały Rady Rewolucyjne założone przeważnie przez żydowską społeczność Rosji, kierujące się w swoim ludobójczym planie manifestem komunistycznym Marksa, syna rabina, w którym ludność słowiańską polecił eksterminować.
14. W 1918 r do odbudowywanej po zaborach Polski, wkroczyły wojska bolszewickiej Rosji, mordując polską inteligencję, ziemiaństwo, szlachtę, wojskowych i patriotów, przeważająco przyjaźnie witane przez społeczność żydowską w Polsce, która wydawała swoich polskich sąsiadów bolszewickim służbom bezpieczeństwa oraz licznie i zbrojnie współpracowała z wojskiem bolszewickim przeciwko wojsku polskiemu.
15. Ludobójcze prześladowania Polaków i innych nacji Europy wschodniej, szczególnie warstw ziemiańskich i szlacheckich, nastąpiły ze strony Rosji radzieckiej w roku 1918 i wynoszą ok 2 000 000 pomordowanych Polaków na przejętych przez Rosję ziemiach polskich, oraz ok 7 000 000 celowo pomordowanych głodem Ukraińców.
16. Społeczność ormiańska została poddana eksterminacji z rąk państwa osmańskiego narodu tureckiego, w liczbie ok 2 000 000.
17. Słowiańska ludność Bałkanów i naród Grecki, zostały poddane eksterminacji wpierw rzymskiej, następnie tureckiej i niemieckiej.
18. Adolf Hitler i Józef Stalin w imieniu swoich państw; Rosji sowieckiej oraz Niemiec hitlerowskich, poprzez swoich przedstawicieli; Ribbentropa i Mołotowa, w roku 1939 zawiązali pakt o nieagresji w którym podpisali tajną klauzulę o wspólnej agresji na Polskę i podziale jej ziem, co zrealizowali a co stanowiło czwarty rozbiór Polski. Po zrealizowaniu tego rozbioru, służby represji i bezpieczeństwa obu krajów, rosyjskiego NKWD i niemieckiego Gestapo, ściśle ze sobą współpracowały w mordowaniu Polaków.
19. Druga wojna światowa została rozpoczęta wspólnie zaplanowaną agresją na Polskę, państw; Niemiec i Związku Radzieckiego (Rosji bolszewickiej), w 1939r, co oba kraje czyni winnymi jej wywołania i śmierci milionów ludzi, oraz strat materialnych, bez względu na dalszy przebieg tej wojny.
20. Alianci Polski; Francja i Wielka Brytania, dopuścili się w roku 1939 zdrady umów zawartych z Polską, nie wszczynając w okresie napaści Niemiec na Polskę, żadnej zbrojnej akcji przeciwko Niemcom hitlerowskim, a ograniczając się jedynie do akcji propagandowych i pogotowia na granicy francusko – niemieckiej, tracąc okazję do szybkiego pokonania hitleryzmu, gdy wojska niemieckie w większości zajęte były wojną z Polską. Wcześniej, podobnej zdrady umów dopuścił się zachód wobec Czechosłowacji, zezwalając na zajęcie Rudaw i całych Czech a ze Słowacji uczynienie wasala Niemiec. Zdrady te, stały się bezpośrednim powodem zaistniałego powodzenia wojen prowadzonych przez Niemcy hitlerowskie i ich ludobójstwa na zajmowanych obszarach. Alianci zachodni, liczyli ewidentnie na zaatakowanie przez Niemców po pokonaniu Polski, Rosji bolszewickiej, nie zachodu. Wypowiedzieli wojnę Niemcom i wprowadzili armię brytyjską do Francji lecz czekali na uderzenie niemieckie na Rosję. Doczekali się jednak najpierw uderzenia na zachód, gdy Niemcy wspierane przez Rosję, pokonały Polskę. Dopiero agresja niemiecka na zachód, zmusiła aliantów zachodnich do wojny czynnej, nie zaś jakiekolwiek umowy z Polską.
21. Pierwszymi ofiarami niemieckiego nazizmu hitlerowskiego, w wydaniu masowej ich eksterminacji, były; osoby ułomne, upośledzone psychicznie oraz Cyganie/Romowie, jak też wyznanie; Świadkowie Jehowy.
22. Pierwszymi ofiarami niemieckich obozów koncentracyjnych pobudowanych przez Niemców w okupowanej Polsce, w tym Auschwitz (późniejszy Oświęcim) na terenie ówczesnych Niemiec, od roku 1939 byli masowo mordowani Polacy narodowości polskiej, kultury słowiańskiej, głównie opozycja i inteligencja, następnie od roku 1943 Żydzi wespół z kolejnymi Polakami i rosyjskimi jeńcami wojennymi różnych narodowości.
23. Z rąk niemieckich oprawców hitlerowskich lub rosyjskich współpracowników stalinowskich służb bezpieczeństwa współpracujących z niemieckim Gestapo, podczas II wojny światowej, zginęło ok 10 000 000 obywateli Polski, narodowości polskiej i obywateli Polski przedwojennej, najwięcej spośród narodów Świata.
24. Prześladowania Żydów europejskich z rąk niemieckich nazistów, oraz ich współpracowników, nastąpiły przed rozpoczęciem II wojny światowej, w postaci ich brutalnego szykanowania, pozbawiania majątków i wypierania do Palestyny, zaś ich masowa biologiczna eksterminacja realizowana przez Niemcy hitlerowskie, nastąpiła w 1943r i pozbawiła życie ok 6 000 000 członków ludności wiary mojżeszowej zwanych Żydami, różnej narodowości.
25. Żydzi mordowani przez Niemców w obozach koncentracyjnych, pochodzący z obszaru przedwojennej Polski, w większości deklarowali przynależność do narodu polskiego, za taki się dobrowolnie uznając. (Fakt ten, predysponuje wszelkie roszczenia wobec majątku po nich, etycznie na rzecz państwa polskiego.)
26. W 1941 r, polscy oficerowie wzięci do niewoli przez wojsko radzieckie współpracujące w agresji na Polskę z Niemcami, w liczbie ponad 20 000 zostali zamordowani w różnych obozach na podbitych przez Rosję terenach, w tym w Katyniu. W gronie zamordowanych polskich oficerów, znajdowało się ok. 500-set oficerów wyznania mojżeszowego, obywateli Polski, narodowości polskiej. Co dowodzi niezależności wyznawanej wiary od dobrowolnie przyjętej lub przyrodzonej narodowości.
27. Największą pomoc dla przetrwania biologicznego, udzielili w czasie II wojny światowej społeczeństwu żydowskiemu, obywatele Polski i państwo polskie a Polacy odnieśli z tego tytułu największe straty biologiczne za jej udzielanie, karani śmiercią z rąk Niemców.
28. Rosja bolszewicka wymordowała swoim aparatem terroru, miliony ludzi, w tym kilkanaście milinów rodowitych Rosjan.
29. Wielka Brytania, dokonała szeregu przestępstw przeciwko prawdzie i walce z nazizmem niemieckim i komunizmem sowieckim, prowadzonej przez naród polski. W tym; utajniła do dzisiaj akta śmierci gen. W. Sikorskiego w Gibraltarze, pobrała z depozytu w złocie złożonego przez Polskę w Anglii kwoty na opłacenie przekazanych lotnictwu polskiemu samolotów brytyjskich wykorzystanych głównie do obrony Wielkiej Brytanii, zakłamała w swoich opracowaniach książkowych i filmach prawdę o rozszyfrowaniu niemieckiej Enigmy przez polskich kryptologów i dopuszczenia do ich zamordowania przez Niemców.
30. Ludność narodowości polskiej, zamieszkująca ziemię wołyńską – dzisiaj należącą do Ukrainy, została ludobójczo i sadystycznie wymordowana niesprowokowaną akcją eksterminacyjną w okupowanej przez Niemców Polsce w roku 1943, przez Ukraińską Powstańczą Armię, organizację nacjonalistów ukraińskich, z rozkazu i projektu eksterminacyjnego dowódców UPA, w tym Stepana Bandery przebywającego w niemieckim więzieniu z którego swobodnie wydawał swoje dyspozycje. Miało to miejsce w czasie, gdy polskie władze armii podziemnej, szukały współpracy z Ukraińcami w celu wspólnej walki z Niemcami i Sowietami. Mord ten, miał charakter zaplanowanej eksterminacji nacjonalnej, nie stanowił starcia wojennego pomiędzy narodami i dotyczył głównie cywilów; dzieci, kobiet, starców, mężczyzn. Mord ten miał zastraszyć ludność polską i spowodować samoistne opuszczenie przez nią Wołynia. W jego wyniku, wymordowano ok 150 000 – 500 000 Polaków, (dane nieścisłe z powodu zakazów ekshumacji pomordowanych wydanego w poprzednich latach przez władze Ukrainy), ponadto Żydów, Ormian, Czechów i ratujących ich Ukraińców/Rusinów i Łemków.
31. Wojska Królestwa Chorwacji (Ustasze) współpracujące w czasie II wojny światowej z hitlerowskimi Niemcami, dopuściły się działań eksterminacji i ludobójstwa na zgromadzonych w obozach koncentracyjnych Serbach, w liczbie ok. 100 000 pomordowanych.
32. Po zajęciu Polski do prawej strony Wisły, gdy wojska sowieckie stanęły u granic Warszawy, wybuchło w tym mieście, największe w Europie powstanie zbrojne przeciwko Niemcom hitlerowskim zajmującym stolicę Polski. Niemieckie wojska, dopuszczając się ogromnego terroru i ludobójstwa, przy udziale współpracujących z nimi kolaborancko – rosyjskich jednostek ROA oraz jednostek ukraińskich w mordowaniu Polaków i pacyfikując miasto, zamordowały ok. 200 000 cywilów i zrównały z ziemią celowymi wyburzeniami, większość zabudowy miasta, uznawanego przed wojną za Paryż Północy. W tym czasie, armia sowiecka nie pomagała powstańcom i odmówiła lądowania na jej lotniskach wspomagających powstańców samolotom alianckim.
33. Stany Zjednoczone Ameryki Północnej użyły w wojnie z Japonią w 1944 r broni nuklearnej zrzuconej na cywilne miasta: Hiroszimę i Nagasaki, co stanowiło skrajne pogwałcenie norm etycznych i konwencji międzynarodowych dotyczących prowadzenia wojen oraz zapoczątkowało przyjęcie szantażu nuklearnego jako strategii politycznej, stosowanej do dzisiaj przez państwa zacofane etycznie, jak; Rosję i Koreę Północną. Podobny akt ludobójstwa, chociaż bez użycia broni nuklearnej, stanowiły naloty dywanowe aliantów na cywilne miasta niemieckie, jak Drezno, z użyciem bomb zapalających, w celu wywołania zastraszenia ludności cywilnej. Totalitarna polityka Niemiec hitlerowskich nie tłumaczy takich niehumanitarnych, eksterminacyjnych działań. Powielają je teraz współczesne państwa, jak Rosja na Ukrainie, powołując się na nie.
34. Po zajęciu obszaru Polski przez armię radziecko – rosyjską w r. 1945, władze sowieckie uniemożliwiły przeprowadzenie uczciwych wyborów powszechnych i obsadziły główne stanowiska rządowe w Polsce, osobami z nadania Rosji, głównie pochodzenia żydowskiego, nienawidzące polskiego patriotyzmu i nie dążące do suwerenności państwa polskiego. Osoby te, prowadziły eksterminację polskiej opozycji i patriotów, bestialsko torturując i mordując kilkaset tysięcy Polaków, uniemożliwiając przez lata odzyskanie przez Polskę niepodległości, umacniając totalitaryzm komunistyczny.
35. Po zakończeniu II wojny światowej, komunistyczne władze niesuwerennej Polski, zrzekły się odszkodowań za straty wojenne od części Niemiec, podmiotu prawnego – państwa NRD. Nie było to zrzeczenie wobec całych Niemiec i wymuszone przez Moskwę, dokonane przez władze niesuwerenne, bez najmniejszej zgody narodu polskiego. W ten sposób, Polska, najbardziej pokrzywdzony kraj i naród w wyniku II wojny światowej i agresji Niemiec i Rosji, naród który pierwszy sprzeciwił się zbrojnie Niemcom hitlerowskim, nie uzyskała do dzisiaj żadnego odszkodowania, poza drobnymi wypłatami dla osób przetrzymywanych w obozach koncentracyjnych. Odszkodowania takie uzyskały; Francja, USA, WB, w pełnym zakresie. Polska straciła w wyniku tej wojny większość swojego przemysłu i zabudowy miejskiej, którą sama odtworzyła po wojnie, w takich miastach jak; Warszawa, Gdańsk, Wrocław i innych. Tym samym, odszkodowania dla Polski jak i innych pokrzywdzonych narodów i ich państw – jak Grecja, są konieczne i Konfederacja z całą stanowczością będzie je egzekwować. Bandytyzm bez należnej i pełnej kary materialnej, nie tylko etycznej, nie tylko werbalnych przeprosin, zawsze się odrodzi wobec ofiary bandyty, która jest słaba i nie potrafi ich wyegzekwować.
36. Armia Serbska, w czasie rozpadu Jugosławii, dopuściła się działań ludobójczych i eksterminacyjnych, wobec ludności Chorwackiej oraz muzułmańskiej ludności Kosowa, ostrzeliwując cywilne miasta, w tym zabytki, mordując ludność pojmaną do niewoli.
37. Wojska USA, prowadzące działania wojskowe i współpracujące ze starożytnym narodem Kurdów w Syrii i Iraku, przeciwko państwu islamskiemu ISIS, dopuściły się zdrady opuszczając Kurdów którzy niemal samodzielnie pokonali ISIS, gdy Kurdowie założyli własne państwo w Rożawie oparte na demokracji bezpośredniej, co sprowadziło na nich eksterminacyjne działania wojsk syryjskich i tureckich. Była to kolejna zdrada zachodu wobec Kurdów, skutkująca ich eksterminacją, po zdradzie w okresie II-wojny światowej, gdy alianci obiecali im powołanie państwa kurdyjskiego.
38. Wszczęta przez Rosję w 2022r, niewypowiedziana wojna z Ukrainą, od początku jej przebiegu, nosiła zamierzone, zaplanowane z premedytacją ze strony Rosji; ludobójstwo, zastraszanie ludności cywilnej, polegające na równaniu z ziemią miast, obiektów w których chroniła się ludność cywilna, podpalaniu pól uprawnych i blokowaniu wywozu zboża do państw afrykańskich co skutkuje masowym głodem, porywaniu ludności i przesiedlaniu jej na siłę w głąb Rosji, pozbawianiu Ukrainy i jej ludności infrastruktury energetycznej celem skazania jej na przemieszczanie lub śmierć z wychłodzenia i niezdolności do życia.

/Podobne upamiętnienia aktów ludobójstwa dokonanych na innych narodach Konfederacji, na ich wniosek zostaną zamieszczone w tym miejscu, po ich zbadaniu przez Wielką Radę Etyczno – Historyczną KNM. Odtąd, tak, jak prawem międzynarodowym jest chroniony fakt dokonania holokaustu na społeczności żydowskiej, wewnętrznym prawem Konfederacji będzie chroniona jednakowo pamięć o innych, ważniejszych aktach eksterminacji narodów Konfederacji i jej sąsiadów./

 

§7. Powyższe akty historyczne i ich etyczne, biologiczne i materialne skutki, oraz inne opracowane przez WRHEK, na wnioski narodów Konfederacji, zostaną umieszczone w ustawie przykonstytucyjnej zatwierdzonej referendalnie na obszarze całej Konfederacji.

 

§8. Zdarzenia ujęte w powyższej ustawie, prowadzić będą do uzyskania wysiłkiem całej Konfederacji, pełnych odszkodowań materialnych powiększonych o odsetki za lata ich nie wypłacenia, na rzecz pokrzywdzonych narodów Konfederacji, ze strony Niemiec i Rosji – jako następczyni prawnej CCCP, dopóki państwa te nie zmienią ustrojów na demokrację bezpośrednią – uznając ustroje obecne za kontynuowanie władzy centralnej, narzucającej ich politykę eksterminacyjną.

§8.2. Wszelkie straty wynikające z aktów agresji i ludobójstwa, mające miejsce przed przyjętą powszechnie datą wybuchu II wojny światowej, tj. przed 1 września 1939 roku, Konfederacja uznaje za nieważne w zakresie prawa do odszkodowań finansowych, co nie unieważnia prawa do odszkodowania w formie informacji medialnej i dyplomatycznej oraz obowiązku zwrotu zagrabionych dóbr kultury i nauczania społeczeństwa kraju agresora, o aktach agresji i jej zakresie.

§8.3. W przypadku strat biologicznych – ludnościowych, za jakie nigdy nie ma wystarczającego odszkodowania, przyjmuje się odszkodowanie symboliczne w wysokości przeciętnego wynagrodzenia w Niemczech z lat 2000 w okresie normalnego poziomu rozwoju w okresie pokoju, powiększonego o 10% odsetek rocznych, dla rodzin lub ich państwa narodowego w przypadku braku spadkobierców. Ponadto, zdarzenia eksterminacyjne i ich zakres zostaną szeroko upamiętnione i wprowadzone nauczanie o nich w kraju który dokonał agresji i eksterminacji.

§8.4. Konfederacja, może wyrazić na wniosek kraju skonfederowanego, odstąpienie maksymalnie o 50% z należnego mu odszkodowania ze strony sprawcy ludobójstwa i zniszczeń, wyłącznie w drodze referendum narodowego kraju pokrzywdzonego, pod warunkiem wprowadzenia w kraju dokonującym agresji lub eksterminacji, ciągłej, wieczystej, co miesięcznej informacji w mediach publicznych i prywatnych na koszt tego kraju, oraz w edukacji powszechnej i wyższej, nauczania o wielkości dokonanej agresji i eksterminacji, pod nadzorem i wytycznymi kraju pokrzywdzonego wynikającymi z zawartej pomiędzy nimi umowy – jako werbalnej i kulturowej formy zadośćuczynienia dokonanych zbrodni.

 §9. W przypadku aktów agresji wojennej lub eksterminacji czy zbrodni ludobójstwa dokonanych pomiędzy narodami skonfederowanymi, obowiązują takie same zasady zadośćuczynienia/odszkodowania, jak wobec państw zewnętrznych.

§9.2. Jeśli z uwagi na upływ czasu lub brak szczegółowych dokumentów jest to już nie możliwe lecz dotyczy wyłącznie lat przed rokiem 1938, o wysokości odszkodowania lub zadośćuczynienia honorowego, zadecyduje THEK.

§10. W zakresie dzieł kultury i sztuki zagrabionych przez Rosję bolszewicką jak i Niemcy hitlerowskie w okresie II-wojny światowej lub tuż po jej zakończeniu, w tym znajdujących się w posiadaniu państwowym jak i prywatnym, na mieniu państw nie stojących po stronie Niemiec, Konfederacja podejmie wspólne i stanowcze kroki w celu ich odzyskania, w tym dyskredytując na forum międzynarodowym, pseudoetyczność i materialną oraz kulturową zaborczość państw grabieżczych.

 §11. Narody i suwerenne kraje Konfederacji, dokonają ponadto wzajemnego okazania czynnego żalu i szacunku oraz pogodzenia, wobec narodów jakie podlegały ich agresji, działaniom eksterminacyjnym i ludobójczym, przyjętego w ceremonialnej procedurze skruchy opracowanej przez WRHEK. Według kanonów etyki; nie ma wybaczenia, bez przyznania się do winy i bez wyrażenia skruchy za swoje winy.

 §12. W Warszawie, stolicy Polski, w tzw. Pałacu Kultury i Nauki, wybudowanym dla Warszawy przez Rosję sowiecką w celu oznaczenia obszarów jej panowania, powstanie Wielkie Muzeum Historii i Kultury Słowiańskiej, ukazujące między innymi, starożytności wpływające na utworzenie etnosu słowiańskiego, badania genetyczne przodków słowiańskich, zabytków i zakresu kultur prahistorycznych, ich bytność w Europie od okresu jej zasiedlania ludzkiego, ich ważniejszych walk narodowych, w celu ostatecznego zazębienia narodów słowiańskich, ich pogodzenia ze sobą i pokojowego, dynamicznego rozwoju opartego na współpracy i wzajemnym szacunku.

 

Art. 8

Naruszenia i regulacja granic

§1.Niedopuszczalne jest zmienianie granic pomiędzy krajami – członkami Konfederacji, na podstawie statystyki zasiedlenia regionu przez daną nację, czy w oparciu o dokonane zbrodnie i eksterminację, wojnę i inne konflikty społeczne, gdyż Konfederacja uznaje prawo do stabilności granic narodowych pomiędzy krajami, za stan wagi najwyższej, wieczysty, którego zmiana możliwa jest w nieznacznym zakresie nie przekraczającym 5% terytorium, wyłącznie na drodze referendów narodów zainteresowanych zmianami granic pomiędzy sobą.

§2.W przypadku aktów ludobójstwa lub innych zbrodni wyższej rangi, jak eksterminacja ludności, przesiedlenia ludności, dokonanych nawet w przeszłej historii krajów Konfederacji, należy spełnić przepisy ustawy konstytucyjnej o odszkodowaniu za przestępstwa eksterminacyjne przeciw narodom. Do przepisów tych, należy;

1) zwrot własności ziem bez zasiedlonych siedzib ludzkich – dostępnych w zasobach państw narodowych, na rzecz ludności przesiedlonej, lub rekompensata i zadośćuczynienie materialne, zamienne,

2)   upamiętnienie faktu zbrodni w jej miejscu,

3) zadośćuczynienie nadań ziemi na rzecz narodu eksterminowanego, w drodze losowania własności bez kosztów nabycia.

– Nadania takie nie zmieniają granic pomiędzy państwami.

§3. Ziemie, gdzie napięcia między narodami trwają dalej, należy rozdzielić czyniąc z nich autonomie regionalne, jednak bez prawa wyłączania ich z kraju winnego czynu zakwalifikowanego jako zbrodnia (vide serbskie Kosowo, niegdyś vide Wołyń).

§3.2. Powrót takiego regionu do kraju i narodu władającego daną krainą w przeszłości, przed aktem agresji lub eksterminacji, nastąpi na wniosek jednej ze stron, po referendum rozstrzygającym pomiędzy stronami/narodami konfliktu, w granicach przez nie określonych. Wojska Konfederacji dopilnują stabilizacji i porządku na takim obszarze.

§4.Niedopuszczalne jest, opieranie granic pomiędzy krajami Konfederacji, wyłącznie na decyzjach „wielkiej czwórki” podjętych w Jałcie ponad plecami wolnych narodów, czy narzuconych przez największego zbrodniarza w historii ludzkości, Józefa Stalina czy jego ówczesnego partnera – Adolfa Hitlera. Takie granice, stanowią plamę na honorze ludzkiej sprawiedliwości i etyki, rodzą przyszłe napięcia i niesprawiedliwość, szczególnie, gdy opierały się na aktach eksterminacji ludności, współpracy z ustrojami zbrodniczymi; nazistowskimi Niemcami, czy z komunistyczną Rosją.

§5. Korekta granic o jakich jest mowa powyżej, może nastąpić w nieznacznym zakresie, z uwzględnieniem obszarów eksterminacji ludności i narodów na niekorzyść których ustalono nowe granice pomniejszając obszar ich państw, jednak nie bardziej niż o korektę uwzględniającą pełne obejmowanie dorzeczy rzek na rzecz zlewisk które dominują w pokrzywdzonym kraju lub do rozdzieleń szczytami pasm górskich. Taka korekta, może nastąpić wyłącznie za porozumieniem stron w drodze zatwierdzających ją referendów powszechnych krajów zainteresowanych.

§6. Konfederacja uznaje odebranie obszaru Kosowa spod państwowości Serbii, za karę niezgodną z przepisami prawa międzynarodowego i nie rozwiązującą zgodnie z tym prawem problemu zbrodni wojennych dokonanych na tym obszarze jak i napięć narodowościowych. Ten precedens, podaje niniejsza konstytucja w celu naprawienia go w przyszłości i nie stosowania podobnych rozwiązań.

§7. Narody i ich kraje, przystępując do Konfederacji, w akcie umowy akcesyjnej i uroczystościach akcesyjnych, z uwagi na pierwszorzędne znaczenie relacji pokojowych między krajami Konfederacji, zaprzysięgają, że nie mają żadnych roszczeń terytorialnych wobec obszarów należących do krajów Konfederacji, nawet, jeśli swoje granice uważają za wytyczone krzywdząco lub w innych krajach pozostały ważne dla ich kultury narodowej i historii, miasta i ziemie, zabytki, ich ludność nacjonalna.

§8. Jeśli roszczenia terytorialne mają wobec krajów Konfederacji kraje akcesyjne lub kraje już będące w Konfederacji wobec kraju przystępującego, to zgłaszają je do THEK, który przeprowadza referendum w sprawie uzyskania większościowej zgody obu narodów, na zaprojektowane zmiany graniczne. Przy czym zgodę musi wyrazić każdy kraj odrębnie. §8.2. Brak zgody referendalnej obu stron na uzgodnione i przedstawione w referendum zmiany graniczne, uniemożliwia przystąpienie kraju do Konfederacji, chyba, że kolejne referendum wyrazi rezygnację z roszczeń.

 

Art. 9

Wojna napastnicza i obronna 

 §1. Od chwili funkcjonowania praw międzynarodowych, zakazuje się wojen napastniczych, kończonych podbojem terytorium innego narodu lub okupacją, zaborami, zastraszeniem, również w celu uzyskania kontrybucji lub zmniejszenia napięć społecznych.

§2. Żadne narody nie mają prawa nowej czy dalszej eksterminacji innych narodów i zajmowania cudzych ziem, prowadzenia agresji militarnej w tym tak wojennej jak i ekonomicznej na wyniszczenie gospodarcze, informacyjnej wymierzonej przeciwko prawdzie obiektywnej i badaniom naukowym, etycznego lub narodowego poniżania, inwigilacji cyfrowej obcych narodów, gromadzenia badań genetycznych o obcych narodach bez ich wiedzy i zgody referendalnej.

§3. Wojna obronna może być prowadzona wyłącznie gdy przeciwnik wkroczy na obszar kraju broniącego się lub zaatakuje go środkami technicznymi użytymi w celach militarnych, jak: naziemnymi, powietrznymi, kosmicznymi, biologicznymi, chemicznymi, nuklearnymi, konwencjonalnymi.

§3.2. Wojna obronna musi się zakończyć wycofaniem wojsk po pokonaniu przeciwnika z jego terytorium, pod warunkiem, że przeciwnik podda się umowie odszkodowawczej za wywołane straty wojenne i wyłącznie w wyniku orzeczenia niezależnego Trybunału Międzynarodowego w Hadze.

§3.3. Zmiany granic w wyniku wojny obronnej, są dopuszczalne wyłącznie na korzyść państwa i narodu zaatakowanego, i wyłącznie za zgodą ONZ.

§3.4. Związana z wojną obronną interwencja wojskowa na cudzym terytorium, może być prowadzona tylko za zgodą Trybunału Praw Człowieka i ONZ – jedynie w celach odparcia i unieszkodliwienia agresora oraz zapobiegania; eksterminacji, ludobójstwu i okupacji. Armia Konfederacji bierze udział tylko w takich misjach wojskowych.

§4. Narody i państwa realizujące wojnę napastniczą wobec innych narodów pokojowo nastawionych i nie prowadzących wobec nich działań zaczepnych czy terrorystycznych a co najwyżej obronne – wszczęte dopiero po akcie agresji na nie, są narodami skrajnie niedemokratycznymi i zbrodniczymi, gdyż odmawiają prawa do istnienia, samostanowienia i pełnej suwerenności innych narodów.

§5. Demokrację pełną cechuje równość w prawie międzynarodowym, poszanowanie słabszych, odmiennych kultur i nacji, brak agresji a na jej miejscu współpraca i konsensus tak wewnętrzny jak i międzynarodowy, co przyświeca prawom Konfederacji.

 

Art. 10

Kary i odszkodowania z tytułu naruszenia faktów etyczno-historycznych

§1. Wszelkie publiczne zaprzeczanie poniższym faktom bez podania rzetelnych danych naukowych/badawczych, lub braku ich potwierdzenia przez Wielką Radę Historyczno – Etyczną Konfederacji, będzie traktowane jako przestępstwo ścigane z urzędu, przeciwko pamięci i prawdzie o ludobójstwie, z karami przewidzianymi ustawą.

§2. Narody które w przeszłości uległy eksterminacji, aktom ludobójstwa z ręki innych narodów, nie mają z tego tytułu żadnego prawa do zemsty, w tym uprawiania eksterminacyjnej polityki wobec tych czy innych narodów lub uzurpowania sobie przewodnictwa w etycznym kształtowaniu świata, w tym politycznym, czy militarnym szantażowaniu go wojną czy bronią nuklearną, czy zakłamywaniu faktów historycznych, czy czerpania korzyści finansowych z narodów pokrzywdzonych niewszczętą przez siebie agresją militarną.

§2.2. Postępowanie takie uznaje się za nieetyczne i poprzedzające planowaną zbrodnię poprzez budowanie podłoża politycznego i medialnego dla realizacji korzyści nieetycznych.

 

Art.11

Odszkodowania za zniszczenia wojenne, eksterminację narodów,

zniszczenie majątku narodowego i prywatnego

§1. Wszystkie kraje Konfederacji, deklarują zgodnie, przysięgając na niniejszą Konstytucję i swoją akcesję do Konfederacji, że dopełnią wszelkich starań i nic ich z tej drogi nie sprowadzi, aby narody Konfederacji, jakie doświadczyły eksterminacji i innych aktów ludobójstwa, otrzymały pełne zadośćuczynienie materialne powiększone o 10% odsetek za każdy rok z tytułu utarty zysków od niego, od narodów które dopuściły się zbrodni, tak, jak przykładowo dopuściły się jej Niemcy i Rosja na narodzie Polskim, wspólnie wszczynając II wojnę światową.

§2. Nie może być przedawnienia za materialne straty z tytułu zbrodni agresji państwowej i ludobójstwa.

§2.2. Rosja która jej dokonała na Ukrainie w 2022r, również winna jest pełnego jej zadośćuczynienia.

§2.3. Wszelkie straty ludzkie, podlegają oszacowaniu i powiększeniu na rzecz pokrzywdzonego narodu jako ich wielokrotność, z tytułu przerwania rozwoju biologicznego i gospodarczego, niepowetowanych strat humanitarnych. O skali odszkodowania, orzeknie Wielka Rada Historyczno – Etyczna Konfederacji.

§3. Każda zbrodnia dowiedzionego ludobójstwa, mająca miejsce również w czasach dawnych do 1938r lecz spisana i potwierdzona przed WRHEK, nie może ulec; przedawnieniu historycznemu i edukacyjnemu, darowaniu kary etycznej, zatarciu pamięci o niej. Nie ma innej możliwości odwiedzenia kolejnych zbrodniarzy – ludobójców od nowej zbrodni, niż wymierzona chociażby po czasie, odpowiednia do niej kara.

§3.2. Z kary tej, nie zwalniają narodów i ich państw, żadne umowy międzynarodowe, polubowne traktaty, szczególnie mające miejsce pod obcym wpływem i zaborami.

§3.3. Kara za agresję militarną, ludobójstwo, za eksterminację narodu i jego kultury, jest nieodwołalna i pełna w zakresie materialnym w przypadku agresji dokonanej po 1 września 1939 roku.

§3.4. O jej zakresie orzeknie THEK.

§4. Odszkodowania za zniszczenia majątku narodowego w wyniku agresji militarnej lub innej, szczególnie której towarzyszyło ludobójstwo, w tym spiski gospodarcze, polityczne, finansowe lub medyczne, skażenie biologiczne, epidemiczne, techniczne kształtowanie klimatu wymierzone przeciwko innym narodom, zmiany biegu rzek lub tamowanie ich przepływu, wpływanie na ludzkie zdrowie spiskami medyczno-korporacyjnymi, pozorowanie pandemii w celu przymuszania do szczepień, emitowanie zanieczyszczeń lub oddziaływań na środowisko czynników szkodliwych dla powszechnego zdrowia ludzkiego, w tym masowe zanieczyszczanie upraw lub żywności, skażenie radiowe lub radioaktywne, są nieuchronne i pełne, powiększone o starty z tytułu lat utraconych pożytków.

§4.2. Państwa Konfederacji popierają wzajemnie i bezwzględnie egzekwowanie takich odszkodowań na rzecz pokrzywdzonych krajów skonfederowanych.

§5. Kraje skonfederowane nie mogą się zrzec na rzecz innego kraju lub organizacji, odszkodowań za zniszczenie ich majątku w wyniku działań wojennych lub innego rodzaju agresji i musi ono zostać przekazane bezpośrednio na prywatny majątek osobisty całego narodu kraju dotkniętego zniszczeniami, za pośrednictwem władzy lecz z pominięciem wydatków budżetowych innych niż osobista wypłata odszkodowań obywatelom z narodu rekompensowanego, w pierwszym rzędzie rodzinom pomordowanych.

§6. Narody i ich państwa, które wszczęły działania wojenne wobec innych narodów, lub inne działania ludobójcze lub zaczepno – zbrojne eksterminacyjne, w tym spiski gospodarcze, finansowe lub medyczne, skażenie biologiczne, epidemiczne, nie otrzymują odszkodowania za zniszczenia wojenne ze strony narodów zaatakowanych, chyba, że wykazane zostaną celowe zniszczenia ich kultury narodowej lub akty ludobójcze lub eksterminacyjne.

§7. Społeczności narodowe wysiedlone z powodu ich działań zbrojnych, w tym ich państw, ich narodowych ludności, ich organizacji wojskowych czy partyzanckich czy ich aktów ludobójczych, nie mają prawa do odszkodowań z tytułu wysiedleń i prawa do powrotu ich ludności na ziemie wysiedlone, jeśli akty takie zostaną udowodnione przed THEK.

 

Art.12

Narodowe prawa spadkowe za mienie bezspadkowe

§1. Konfederacja w zgodzie z intencją ustawy Kongresu USA 447, podpisanej przez Prezydenta USA, odnoszącą się do pożydowskiego mienia bez spadkowego, znosi prawo według którego mienie bez spadkowe przejmował kraj na którego obszarze mienie to pozostało po śmierci obywatela, w tym zamordowanego, lub eksterminowanego.

§2. Z uwagi, że ustawa niniejsza stanowi pozorne zniesienie rzymskiej normy prawnej stanowiącej o nie obowiązywaniu przepisu prawnego wstecz/przed jego uchwaleniem;

1. wprowadzenie przez Kongres USA ustawy 447 na której się wzorują powyższe przepisy, obowiązującej w trybie wstecznym wobec mienia bezspadkowego utraconego kilkadziesiąt lat przed jej uchwaleniem,
2. obowiązywanie przed uchwaleniem powyższej ustawy Kongresu USA, również norm prawa zwyczajowego znanych od tysiącleci z jakimi wiąże się zakaz ludobójstwa i eksterminacji narodów i plemion/rodów,

–  Konfederacja stosuje ten wyjątek wyłącznie wobec minionych zdarzeń wojennych lub towarzyszących wojnie (w okresie wojny) a dotyczących:

1). odszkodowań lub zwrotów utraconego narodowego mienia bezspadkowego,

2). odszkodowań za zniszczenia wojenne narodowego majątku prywatnego i państwowego,

3). odszkodowań za wojenne wywłaszczenia i przesiedlenia narodu,

4). odszkodowań za ludobójstwo i inną eksterminację ludności narodowej, w tym zmniejszenie jej narodowego przyrostu naturalnego,

5). odszkodowań za zmianę granic kraju narodowego w sposób pomniejszający kraj zaatakowany,

6). odszkodowań za straty psychiczne narodu zaatakowanego,

7). odszkodowań za straty kulturowe, zabytki, dzieła sztuki narodu.

§3. W innych przypadkach niż powyższe lub nie wynikających z obyczaju i etyki funkcjonującej w dacie wprowadzonego przepisu, prawo nie może działać wstecz, szczególnie wobec strony przepisu która nie wprowadziła w podlegającym jej państwie, na zasadzie pełnej wzajemności, takiego samego przepisu wobec każdej narodowości lub jej obywateli.

§4. Wprowadza się domniemanie przekazania mienia przez osoby nie posiadające spadkobierców, na rzecz ich rodu nacjonalnego, jeśli osoby te deklarowały za życia określoną narodowość. Udowodnienie narodowości zmarłego spoczywa na organach władzy państwa które ubiega się o mienie bez spadkowe, co nie dotyczy państwa na obszarze którego pozostawiły swoje mienie. Nie stanowi narodowości deklarowana przez zmarłego lub jego rodzinę, wiara bądź kultura społeczna czy obywatelstwo. O nabyciu spadku orzeka sąd krajowy na którego obszarze znajduje się mienie. (Większość Żydów polskich, zamordowanych w Polsce przez Niemców, deklarowała narodowość polską zaś wiarę mojżeszową).

§5. Mienie bez spadkowe lub odszkodowanie po nim, przejmuje kraj/państwo lub naród bezpaństwowy, do którego zmarły obywatel wyrażał za życia przynależność narodową.

§6. Na mocy niniejszych przepisów, Konfederacja popiera wzajemne prawodawstwo wymagające aby przekazywano mienie bezspadkowe wszelkim narodom / nacjom / plemionom ludzkim istniejącym przed zapanowaniem na obszarze ich bytowania lub poza nim, eksterminujących je działań.

§7. Brak zwierciadlanego odbicia przepisów prawa konstytucyjnego w kraju ubiegającym się o mienie bezspadkowe, zabrania z mocy prawa, wypłacanie im przez Konfederację rekompensat za mienie bezspadkowe. (Tym samym USA i Izrael muszą dla wyegzekwowania ustawy 447 wprowadzić podobny przepis u siebie).

§8. Za zniszczenie mienia i śmierć spadkodawców dokonane w wyniku eksterminacji lub ludobójczych działań wojennych, agresji wojennej i innych aktów zorganizowanej przemocy państwowej, w tym wysiedleń, odpowiadają państwa i narody które się jej bezpośrednio dopuściły, w tym doprowadziły do wszczęcia agresji militarnej. Zobowiązane są one rekompensować w pełni straty materialne jak i psychiczne oraz biologiczne, zgodnie z wytycznymi ustawy przykonstytucyjnej uchwalonej referendalnie, poszkodowanym narodom – jakie stanowią spadkobierców narodowych.

§9. Mienie bezspadkowe które uległo zniszczeniu w wyniku agresji na państwo które nim obecnie dysponuje, ulega wycenie rzeczoznawczej metodą utraconych pożytków i pomniejszeniu o nakłady jakie poniesiono na jego odtworzenie, remonty lub utrzymanie w stanie niepogorszonym.

§10. Koszty zniszczenia i nakładów odtworzeniowych, zmiany granic i przesiedleń, zasiedlenia nowymi właścicielami, ponosi państwo którego działania do nich doprowadziły, jak wszczęcie aktu agresji. (Tym samym, wszelkie odszkodowania za żydowskie mienie bezspadkowe, Żydów nie uznających się za naród polski, spadają na państwo niemieckie i rosyjskie, winne oba wszczęciu agresji na Polskę w 1939r).

§11. Prawa niniejsze nie przedawniają się, nie mogą być scedowane na inne państwa czy narody, nie mogą zostać ograniczone do odszkodowania częściowego lub zniesienia odszkodowania, w myśl zasady, że za zbrodnie największego rozmiaru należy się kara w pełni wyrównawcza i nieuchronna.

§12. Wszelkie mienie oparte na własności osób nie pozostawiających spadkobierców, lub których własność nie wpłynęła do spadkobierców z powodu działań władz państwa na którego obszarze się znajduje, podlega wycenie i wypłaceniu odszkodowania na rzecz spadkobierców z rodziny lub gdy ich brak, na rzecz narodu zaś w jego imieniu państwa narodowego do którego osoba zmarła deklarowała swoją przynależność narodową.

§13. Państwa które nie wydają osób, choćby były ich obywatelami, do postawienia przed sądem z tytułu zbrodni ludobójstwa i dopuszczania się eksterminacji narodowej, nie podlegają niniejszym prawom wypłacania na ich rzecz odszkodowań za mienie bezspadkowe lub innych odszkodowań narodowych, dopóki nie wydadzą takich osób lub nie wypłacą za nich odszkodowania dla poszkodowanych. Państwa te, są traktowane jako udzielające ochrony ludobójcom.

§14. Wobec państw które nie wydały lub nie wydają osób ściganych przez Konfederację za zbrodnie polityczne lub wojenne, w tym eksterminację narodów Konfederacji, celem postawienia ich przed sądem międzynarodowym, obowiązuje procedura zobowiązująca władze Konfederacji do wystąpienia przeciw takiemu państwu o odszkodowanie za osądzone zaocznie przed Sądem Konfederacji, straty narodowe z powodu działań osób ściganych.

§15. Odszkodowanie za pozostawione mienie bezspadkowe, nie może być przekazywane związkom społecznym, religijnym, zawodowym, samorządowym czy żadnym innym organizacjom, poza Ministerstwem Spraw Zewnętrznych państwa jakie występuje w imieniu narodu który posiada prawo do tego mienia. Mienie bezspadkowe nie może być przypisywane podmiotom prawnym innym niż państwa reprezentujące narodowość spadkodawcy.

§16. Przepisy powyższe odnoszą się również do mienia bezspadkowego pozostawionego w wyniku naturalnej śmierci lub emigracji spadkodawcy – pozostawiającego własność bezspadkową lub jej czasowego porzucenia, lub przymusowego wywłaszczenia z majątku. (Tym samym, amerykanie są winni Indianom pełne odszkodowania, zaś Niemcy odszkodowania Polakom za pozbawienie polonijnych organizacji przedwojennych jak Rodło, ich majątku w państwowe niemieckim, dekretem Goeringa, czy Polsce prawa spadkowe Manhattanu po Tadeuszu Kościuszce).

§17. W przypadkach gdy jest możliwy zwrot mienia w naturze, w postaci obiektu utraconego a przejętego przez państwo, należy dokonać jego zwrotu odliczając koszty odbudowy lub wyremontowania obiektu.

§18. Nie przysługuje zwrot mienia w postaci zastępczej, poza sytuacjami przesiedleń wojennych/wysiedleń, za które możliwe jest odszkodowanie w postaci ziemi państwowej przyznane na obszarze z którego nastąpiło wysiedlenie z wyłączeniem gruntów z podziemnymi złożami surowcowymi lub lasami czy podziemnymi zbiornikami wody bądź ważnych historycznie.

§19. Państwa i narody, które nie zawrą w swoich przepisach konstytucyjnych przepisów lustrzanych w całości, nawiązujących do niniejszego artykułu, nie podlegają procedurze odszkodowań za mienie bezspadkowe ze strony krajów Konfederacji.

§20. Konfederacja podejmie współpracę z USA, w zakresie odszkodowań z tytułu; ludobójstwa, eksterminacji, wysiedleń i mienia bezspadkowego, przychylając się do realizacji wytycznych ustawy 447 Kongresu USA, wyłącznie wówczas, gdy USA zawrą w poprawce Konstytucji Amerykańskiej, lustrzane odbicie przepisów niniejszego artykułu Konfederacji.

§21. Wszystkie kraje skonfederowane oraz nieskonfederowane narody i państwa oczekujące odszkodowań wojennych, z tytułu eksterminacji lub wysiedleń, lub za mienie bezspadkowe utracone przez ich narody, posiadają prawo do wsparcia ich żądań odszkodowawczych przez Trybunał Historyczno – Etyczny Konfederacji i Trybunał Konstytucyjny Konfederacji i przychylność oraz pomoc ze strony wszystkich władz i obywateli Konfederacji, jeśli na zasadach wzajemności wyrażają publiczne poparcie i pomoc leżącą w zakresie ich możliwości, na rzecz podobnych odszkodowań dla narodów i krajów Konfederacji.

§22. Wyrażanie sprzeciwu wobec niniejszych szczególnych przepisów odszkodowawczych, wspieranie jakakolwiek nierówności prawnej w tym zakresie lub uznawanie jedynie ludobójstwa czy eksterminacji lub wysiedleń dokonanych na własnym narodzie, prezentowane przez osoby lub organa państwowe, wyklucza dane państwa i reprezentowane przez nie narody, z powyższych praw odszkodowawczych.

 

Art.13

Wykluczenia z Konfederacji i niedopuszczenie przystąpienia do Konfederacji

 za działania napastnicze lub eksterminacyjne

§1. Wyrażanie sprzeciwu przez jakiekolwiek państwo lub jego środowiska narodowe lub media, wobec zaistniałych aktów agresji militarnej, zbrodni wojennych, w tym ludobójstwa i eksterminacji, niszczenia przez agresora lub okupanta kultury narodowej, mienia narodowego, dokonanych na jakimkolwiek narodzie – kraju Konfederacji, w sposób niezgodny z faktami historycznymi przedstawionymi i ocenionymi przez Trybunał Historyczno – Etyczny Konfederacji, wyklucza państwo dopuszczające się takiej negacji, z niniejszych uprawnień odszkodowawczych jeśli władze tego państwa każdorazowo nie zdementują publicznie w równorzędnych środkach przekazu o podobnym zakresie oddziaływania, informacji z narodowych mediów prywatnych lub nie cofną nieprawdziwych oświadczeń władz państwowych, w zakresie i sposób wymagany przez organa wykonawcze Trybunału Historyczno Etycznego – KNM.

§2. Szczegółowy zakres działań wymierzonych przeciwko narodom lub ludzkości, traktowanych jako ludobójcze lub eksterminacyjne lub depopulacyjne, określa ustawa przykonstytucyjna zatwierdzona referendalnie przez kraje Konfederacji.

§3. Państwa i ich narody, które w procesie akcesyjnym do Konfederacji, nie wyrażą żalu za akty; agresji wobec innych narodów, eksterminacji, ludobójstwa, zbrodni wojennych i potwierdzenia ich miejsca oraz skali, a zatwierdzonych jako fakt historyczny przez WRHEK, nie mogą zostać przyjęte do Konfederacji Narodów Międzymorza. Państwa te, mają prawo do przedstawiania swych racji przed WRHEK, natomiast o stanowisku ostatecznym Konfederacji decyduje na wniosek WRHEK, Trybunał Historyczno – Etyczny Konfederacji (THEK).

§4. Państwa i narody, których; władze, parlamenty, liderzy polityczni, prasa, reprezentanci religijni, środowiska polityczne lub biznesowe, sądownictwo, pisarze, historycy, naukowcy i wszelkie osoby publicznie znane, dokonują kłamstw i agresji słownej lub tekstowej wobec Konfederacji lub jakiegokolwiek kraju lub narodu skonfederowanego, zarzucając mu czyny pojedyncze lub wielokrotne, jak; zbrodnię, rasizm, nazizm, kłamstwo historyczne, bez doprowadzenia do oficjalnego zbadania zdarzenia w zakresie pełnej ekshumacji zamordowanych, kwerendy dokumentów, przedstawienia dowodów materialnych i przesłuchania świadków wszystkich stron przed prokuratorem Konfederacji, oraz jej osądzenia przed THEK lub Trybunałem Międzynarodowym z udziałem przedstawicieli Konfederacji jako obrońców z ramienia THEK, podlega z mocy prawa Konfederacji nieważności i traktowana jest jako celowe kłamstwo oraz propaganda mająca za zadanie osłabienie i wyzyskiwanie polityczne lub finansowe, lub poniżenie kulturowe oskarżanego kraju lub narodu.

§4.2. Władze państwa lub przedstawiciele narodowi, ze strony oskarżających publicznie naród lub kraj skonfederowany, którzy nie złożą wniosku do THEK lub nie wyrażą oficjalnie szerokiego potępienia i sprzeciwu wobec oskarżenia, oraz nie złożą wniosku karnego do sądu swojego państwa/kraju, są winne międzynarodowej agresji medialnej i wszelka współpraca z nimi ze strony Konfederacją, jest zawieszona i ograniczona do działań niezbędnych a Konfederacja wytoczy im proces przed THEK oraz właściwym Trybunałem Międzynarodowym, o obrazę uczuć narodu skonfederowanego i działania mające na celu konfliktowanie narodów oraz wymuszenia zysków politycznych lub materialnych.

CDN