Jako na Niebie tak i na Ziemi
UWAGA
Datowanie zjawisk astronomicznych, czy dziejowych jest utrudnione ze względu na brak dostępu do ścisłych danych tak kalendarzowych jak i astronomicznych. Wiele reform kalendarzowych przeprowadzonych w ciągu ostatnich 2 000 lat wprowadzono celowo, aby utrudnić ścisłe datowanie.
RUCH PRZESUWANIA SIĘ PUNKTÓW RÓWNONOCY
PO RÓWNIKU NIEBIESKIM
Podstawowa zasada tego ruchu to wędrówka punktów równonocy po równiku niebieskim w tempie 2012,5 lat przez jeden znak zodiaku, czyli 30 stopni tegoż równika. Jest to jedna z miar czasu nazywana milenijną rachubą czasu. Ruch ten przebiega w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, stąd jest mowa (u Kopernika) o cofaniu się punktów równonocy. Pełen obieg 360 stopni punkty równonocy pokonują w ciągu 24 150 lat, przy czym odcinek 30 stopni pokonują w ciągu 2012,5 roku.
Astronomicznie w celu obrazowego przedstawienia tego zjawiska zastosowano jako punkty kardynalne – zasadnicze, oznaczone przez cztery gwiazdy znajdujące się na równiku niebieskim. Gwiazdy te położone są w jednakowych odległościach kątowych od siebie: Antares z gwiazdozbioru Skorpiona (dawniej Orła), Fomalhaut gw. Wodnika, Aldebaran gw. Byka, oraz Regulus gw. Lwa.
Według dostępnych mi tablic astronomicznych gwiazdy te położone są obecnie:
Aldebaran alfa gwiazdozbioru Byka, położenie 8 stopni 45’ 2’’ Bliźniąt
Antares alfa gwiazdozbioru Skorpiona, położenie 8 stopni 43’ 59” Strzelca
Fomalhaut alfa Ryby Południowej; tradycyjnie alfa w gwiazdozbiorze Wodnika, położenie 2 stopnie 44’ 47” Ryba Południowa.
Regulus alfa gwiazdozbioru Lwa, położenie 28 stopni 52’ 19” Lwa., według najnowszych danych znajduje się w gw. Panny na 00 stopni 03’ kątowe.
Gwiazdy Królewskie
Gwiazdy Królewskie oraz zodiak ułożony wspak ze Skorpionem jako Asklepiosem – Wężownikiem
Ilustracja powyżej jest przedstawieniem części Sił Natury rządzących otaczającym nas światem i Wszechświatem. Przedstawieni są na nim strażnicy Niebios w postaci gwiazd: Antares, Fomalhaut, Aldebaran, oraz Regulus. Rysunek przedstawia również położenie punktów równonocy w roku 4025 p.n.e, są to punkty przecięcia się Orbity Ziemi z Równikiem Niebieskim. Wtedy patronami tych punktów były dwie gwiazdy. Pierwsza – Antares (Serce Orła) punktu równonocy jesiennej, nazwanym punktem Wagi. Drugą gwiazdą patronem równonocy wiosennej był Aldebaran (Serce Byka). Jako że punkty równonocy poruszają się ruchem wstecznym, był to czas kiedy Ziemianie weszli w Erę Orlena (Skorpiona) i Byka. Nachylenie orbity o 23,4 stopnia powoduje, że gwiazdy znajdujące się na Równiku Niebieskim Strażnicy Nieba Regulus i Fomalhaut są nieaktywne, ponieważ znajdując się na Równiku Niebieskim rozmijają się z orbitą Ziemi.
W tym czasie doszło do podobnego zjawiska, kiedy to Ziemia wraz ze Słońcem znalazła się w jednej linii z dwoma Strażnikami Niebios o nazwach Antares i Aldebaran.
Relacje historyczne jakie dotarły do naszych czasów z przed 6000 lat, mówią o różnych zdarzeniach apokaliptycznych którym możemy dać wiarę lub nie.
W trakcie przesuwania się punktów równonocy po równiku niebieskim, punkty te przeszły odpowiednio przez trzy pola równika niebieskiego, każdy liczący po 30 stopni, co odpowiada jednemu ze znaków zwierzyńca niebieskiego. Tym sposobem wyznaczyły trzy ery trwające po 2012,5 roku, zaś w sumie 6037,5 roku. I tak przeszliśmy ery: dla jednego punktu Byka , Barana, i Ryb natomiast dla drugiego punktu: Skorpiona , Wagi i Panny.
Ery, bądź epoki w jakich żyjemy mają przede wszystkim wpływ na zachowania społeczne, działanie, jak i zaniechanie – kulturowe, cywilizacyjne, czy religijne, jak też na zachowania jednostki, jej cele i wartości etyczne, estetyczne, czy poznawcze jak i duchowe czy materialne.
Ilustracja powyżej przedstawia położenie orbity ziemskiej, a tym samym punktów równonocy w czasach obecnych. Strażnicy Nieba w postaci gwiazd Regulus i Fomalhahaut weszły w strefę aktywności, ponieważ znalazły się dokładnie w obu punktach równonocy. Silne działanie jest podyktowane ich położeniem na Równiku Niebieskim.
Ten czas ścisłej koniunkcji Ziemi, Słońca oraz gwiazd Regulus – Serce Lwa oraz Fomalhaut – Serce Człowieka – Wodnika jest momentem wejścia w erę Wodnika. Jest to czas kiedy punkt równonocy jesiennej (Punkt Wagi ) przechodzi z gwiazdozbioru Panny do gwiazdozbioru Lwa, natomiast punkt równonocy wiosennej (Punkt Barana ) przechodzi ze znaku Ryb do znaku Wodnika. Owe Punkty w tym czasie pokrywają się również z gwiazdami Strażnikami Niebios.
Ruch przesuwania się punktów równonocy po równiku niebieskim trwa 24 150 lat. Tę wielkość czasową jeżeli podzielimy przez 12 odcinków 30 stopniowych otrzymamy 2012,5 roku. Jest to czas jednej z er wyznaczanych przez ten ruch, obecnie po erze Ryb wkraczamy w erę Wodnika. Dotyczy to punktu równonocy wiosennej, czemu patronuje gwiazda Fomalhaut. Natomiast opierając się o punkt równonocy jesiennej wkraczamy w erę Lwa, któremu patronuje gwiazda Regulus.
PRECESJA OSI ZIEMSKIEJ I JEJ OBRAZ ASTRONOMICZNY
Następnym zjawiskiem astronomicznym jakie zamierzamy poddać dogłębnej analizie jest precesja osi ziemskiej, którego pełen czas trwania wynosi 28 980 lat. Podajemy to Milutin Milankowicz, twórca kalendarza ruchu precesyjnego, w którym przesunięcie czasowe (błąd) wynosi 2 sekundy na tysiąclecie. Ruch precesji osi ziemskiej również w postaci matematycznej został zapisany w Tablicach Rezjańskich, znany był w starożytnych cywilizacjach Egiptu, Mezopotamii czy Sumeru. Nauka współczesna podaje, że jego twórcą był Hipparchos z Nickei, czyli dzisiejszego Istambułu i odkrycia tego dokonał w 130 roku przed n. e. Ruch, w którym orbita Ziemi przesuwa się o 1 stopień w ciągu 80 lat, niemożliwy jest do wychwycenia w ciągu życia jednego człowieka. Oczywiście ruch ten jest jeszcze jedną rachubą czasu.
Zdefiniowanie tego bardzo złożonego zjawiska astronomicznego w kilku zdaniach nie służy pogłębianiu wiedzy, a pogłębianiu niewiedzy, tak czyni to niestety współczesna nauka. Dogłębne poznanie zjawiska oraz jego szerokich skutków w wielu dziedzinach zmusza do postępowania bardzo małymi krokami. W rozwikłaniu zagadnienia posłużymy się ikonografią przedstawiającą wielowymiarowe zjawisko astronomiczne na różnych płaszczyznach oraz jego konsekwencje w wielu aspektach życia jako zjawiska przyrodniczego.
Ruch precesji osi ziemskiej podobnie jak ruch obiegowy i ruch przesuwania się punktów równonocy odbywają się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, ruchy te możemy nazwać ruchami wstecznymi.
Przesuwanie przedłużenia osi ziemskiej po firmamencie Niebios odbywa się bardzo wolno. Ruch postępowy osi ziemskiej 1 stopień pokonuje w ciągu 80,5 roku, natomiast zmiana odchylenia Ziemi od Słońca o jeden stopień dokonuje się w ciągu 630 lat. Przebiegające tak wolno ruchy powodują bardzo powolne zmiany środowiskowe, które są niemożliwe do zaobserwowania w ciągu jednego życia ludzkiego. Wynika z tego, że ustaleniu prawideł tego ruchu poświęcono wiele lat, co najmniej 30 000, tak więc należy poważnie zastanowić się na czasem życia rozumnego człowieka na Ziemi.
Pewnego smaku zastanawiania się nad obecnością człowieka rozumnego na Ziemi dopełnia fakt, że ruch precesji osi Marsa trwa 193 000 lat, obecnie oś ta wskazuje na gwiazdę Deneb – Przewodnik z gwiazdozbioru Łabędzia. Fakt istnienia takiego ruchu, jak i czas jego trwania znany był w starożytności, zaś nauka obecna potwierdziła jego istnienie dopiero w XX wieku. O stopniu trudności obliczenia tego ruchu w przypadku Marsa należy zauważyć, że jego oś po firmamencie niebieskim przesuwa się z prędkością 1 stopnia w ciągu 535,11 lat, bo 193 000 podzielić na 360 daje 535,11 lat.
Gwiazd ruchu precesyjnego kierunku północnego jest 14 i każda z nich posiada swoją indywidualną nazwę. Te nazwy to Polaris co tłumaczy się jako Polak lub Pollach, Pasterz, Oaza czyli Schronienie, Prawica Boża, Stado, Przewodnik, Jasna Góra, Wega czyli Gryf, Szlachetność, Smok, Mądrość Boża, Sędzia Niebios, Cielak i Gwiazda. Nazwy gwiazd podane są po tłumaczeniu na język polski, w dalszej części czytelnik odnajdzie nazwy gwiazd używane powszechnie.
Obecnie od 44 roku przed naszą erą patronat kierunku północnego sprawuje gwiazda Polaris czyli Polak, rok 44 p.n.e. dla przedstawianej rachuby czasu to rok zerowy.
Gwiazdy i treść psalmu
R A C H U B A C Z A S U R U C H U P R E C E S Y J N E G O
- Polaris 44 pne 3150 dwa i pół czasu Polak
- Alrai 3150 5670 dwa czasy Pasterz
- Alwahet 5670 7560 jeden i pół czasu Oaza
- Alderamin 7560 10080 dwa czasy Prawica Boża
- Agimim 10080 10710 pół czasu Stado
- Deneb 10710 13230 dwa czasy Przewodnik
- Rock 13230 15120 jeden i pół czasu Jasna Góra
- Wega 15120 17640 dwa czasy Gryf-Sęp
- Fudail 17640 18900 jeden czas Szlachetność
- Rastaban 18900 19530 pół czasu Smok
- Sophian 19530 22050 dwa czasy Mądrość Boża
- Thuban 22050 25200 dwa i pół czasu Sędzia Niebios
- Pherkhad 25200 25830 pół czasu Cielak
- Kochab 25830 28980 dwa i pół czasu Gwiazda
PSALM 23 (22)
Treść Psalmu 23 (22) według położenia gwiazd kierunku północnego winna brzmieć.
Bóg Pollach-Polak Polaris
Pasterzem moim Pasterz
Daje mi schronienie Oaza
Prawica Boża Prawica Boża
Stado moje wiedzie Stado
Przewodnik prowadzi mnie na Przewodnik
Jasną Górę Jasna Góra
Gryf-Sęp Wega
Szlachetny pokona Szlachetność
Smoka Smok
Mądrością Bożą Mądrość Boża
Sędzia Niebios Sędzia Niebios
Mnie pokornego sługę Cielak
Osadzi w Niebiosach Gwiaździstych Gwiazda
Nazywanie Boga Pollachem – Pol- Lachem wywodzi się z tradycji Sumeryjskiej, gdzie w traktacie Enuma Elisz występuje para młodych Bogów o imionach Lachma i Lachamu, będących jednością. Zachowało się to w tradycji islamskiej, gdzie ów Bóg występuje po nazwą jednoosobową Allach. Egzegeza islamska wyjaśniając to pojęcie stanowi, że Al to wszechświat, uniwersum natomiast Lach, to Bóg Najwyższy zarządzający tą przestrzenią.
Nazwę Lach w przeróżnych formach modyfikacji lingwistycznej można spotkać we wszystkich zakątkach świata po dziś dzień np: Lach, Lac, Lak, Lat, Lag, Lah, Lech, Leh, Lek, Lec, Lich, Lik, Są tworzone zgodnie z zasadami oboczności, czy też przechodzenia z głosek dźwięcznych na bezdźwięczne. Wiele nazw utworzono od tego wyrazu czytanego wspak np.: Chal, Cal, Kal, Tal, Gal, Hal, Hel, Chel, (Shel), Kel, Cel, Chil, Kil, co można tworzyć na wiele sposobów.
Często te różne odmiany morfemu Lach stanowią przedrostki, wrostki, przyrostki imion przeróżnych Bóstw i Bogów we wszystkich znanych religiach. Największa świątynia na ziemiach polskich została wybudowana na miejscu Świątyni Lechickiego Boga o nazwie Lich, Lach, Lech, Leh, w Licheniu Starym.
Hevenu Shalom Alechem pieśń oddająca cześć Sławiańskiemu Bogu Lechowi, gdzie Hevenu (od tego Hawanna) jest rytuałem wykonywanym przed założeniem miasta, państwa czy zagrody. Shalom (tłumaczone jako pokój) jest powitaniem, czyli Czołem jako, że znacznie trudniej jest wymówić „CZOŁEM” więc mówią SZOLEM. Natomiast pojęcie AL-LECHEM jest wskazaniem na najstarszego Boga Sławian STAREGO LECHA, Boga Wszechświata, czyli podobnie jak z AL- LACHEM.
Dla obserwatora znajdującego się na Ziemi oś ziemska kreśląc koło wielkie ruchu precesyjnego ciągle porusza się ruchem postępowym przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, czyli ruchem wstecznym. Dla obserwatora znajdującego się po za Ziemią ruch precesji osi ziemskiej odbywa się raz od strony lewej do prawej przez 14 490 lat i od strony prawej do lewej przez następne 14 490 lat i stąd pochodzi sposób pisania głagolicą.
PODSUMOWANIE
Zapisany w tytule zbieg czasów jest zjawiskiem astronomicznym wynikającym z nałożenia się obu opisanych powyżej ruchów, a mianowicie:
Ruch przesuwania się punktów równonocy trwa 24 150 lat, natomiast ruch precesji osi ziemskiej trwa 28980 lat i teraz:
24 150 lat x 12 to się równa 289 800 lat
a
Ruch precesji osi ziemskiej trwa 28 980 lat i teraz:
28 980 lat x 10 to się równa 289 800 lat
Z tego wyliczenia wynika, że 12 cykli ruchu przesuwania się punktów równonocy pokrywa się z 10 cyklami ruchu precesji osi ziemskiej. W ów czas mamy do czynienia ze zbiegiem czasów, co możemy nazwać swego rodzaju resetem.
a
Dodatkowo w chwili obecnej mamy do czynienia z kometą Atlas, po Sławiańsku nazywana ATLANTEM, której cykl orbitalny 6025 lat jest bardzo zbliżony do jednej czwartej cyklu przesuwania się punktów równonocy po równiku niebieskim, który wynosi 6037,5 roku. Przy czym należy zauważyć, że kometa ATLAND na swej drodze przebiega przez jedną z Gwiazd Królewskich, czyli Aldebarana.
W sumie są to trzy bardzo znaczące zjawiska astronomiczne o bardzo wielkim zasięgu czasowym, co jest zapewne bardzo ważne dla ludzkości.
Na temat komety ATLAND jest osobny artykuł na stronie WWW Kryształowe Światy pl.
23.04.2020 Treb-nicea Tadeusz Pruss Mroziński
link do strony na, której prowadzona jest zbiórka na wydanie książki „ Ikony Bukw Głagolicowych” autorstwa Tadeusz Pruss Mrozińskiego.
SŁOWJAŃSKIE OCZY PATRZĄ W GWIAZDY – Czas
Rachuby Czasu
Największą rachubą czasu jest tzw. Kalendarz Majów gdzie 12 â to krotność przesuwania się punktu Barana po równiku niebieskim pokrywa się z 10 â cio krotnością czasu pełnego cyklu ruchu precesyjnego osi ziemskiej. W obu wypadkach długość przedstawionej rachuby czasu wynosi 289 800 lat.
Ruch wirowy czyli dobowa rachuba czasu
Ruch wirowy, obrotowy, dzienny Naszej Ziemii odbywa się w czasie doby, co już jest kalendarzem składającym się z godzin, minut czy sekund. Mniejszych jednostek czasowych określających położenie Naszej Ziemii w stosunku do Naszego Słońca w czasie, jaki dokonuje się podczas pełnego obrotu. Ruch ten owocuje wieloma zjawiskami przyrodniczymi tworząc część warunków składowych niezbędnych do życia. Ruch obrotowy Nasza Ziemia wykonuje wokół własnej osi jako, że Ziemia jest symetryczną geoidą, czyli bryłą sobie właściwą.
Ruch obiegowy Naszej Ziemii, czyli roczna rachuba
czasu
Ruch postępowy, nazywany również: obiegowym, rocznym jest ruchem jaki Nasza Ziemia wykonuje w ciągu roku dokonując pełnego obiegu Naszego Słońca. To czas jaki objęty jest kalendarzem rocznym, gdzie jako jednostek używa się: dnia, tygodnia, miesiąca, pory roku, półrocza. Konsekwencją tego ruchu jest także duża ilość zjawisk przyrodniczych warunkujących ziemskie życie. Ruch postępowy odbywa się po torze jaki zakreśla przedłużenie osi ziemskiej w przestrzeni. Tor ten nazywany również ekliptyką nachylony jest do równika niebieskiego pod kątem 23,4 stopnia, co warunkuje występowanie pór roku.
Przesuwanie się punktu równonocy po równiku niebieskim, czyli milenijna rachuba czasu
Ruch przesuwania się punktu równonocy wiosennej po równiku niebieskim (punktu Barana), jest trzecim z ruchów podlegających miarze czasu.
Punkt Równonocy jest to miejsce gdzie Ekliptyka â tor po którym porusza się Nasza Ziemia przecina się z Równikiem Niebbieskim. Należy zauważyć , że linie te w przestrzeni fizycznie nie istnieją, są natomiast one zakreślane przez poruszające się Ciała Niebbieskie. Przecinanie się Ekliptyki z Równikiem wynika z kąta nachylenia tejże Ekliptyki do rzeczonego Równika pod stałym kątem wynoszącym 23,4 stopnia, co warunkuje pory roku. Przy czym istnieje dodatkowe zjawisko astronomiczne o nazwie ekscentryczność orbity(ekliptyki) ziemskiej co znaczy ,że orbita ziemska nie jest kołem a elipsą, zaś Nasze Słońce znajduje się w jednym z ognisk tej elipsy.
Ruch przesuwania się punktu Barana po równiku niebieskim wynika z ruchu orbity ziemskiej wokół Naszego Słońca po sferze Niebbieskiej. Porusza się on ruchem wstecznym w odniesieniu do gwiazdozbiorów położonych w paśmie Równika Niebbieskiego nazywanych Zodiakiem. Obrazowo można przyjąć, że orbita(ekliptyka) Naszej Ziemii porusza się jak koło HULAHOP. Jeżeli weźmiemy pod uwagę kąt nachylenia orbity(ekliptyki) do równika 23,4 stopnia, to siłą rzeczy muszą istnieć dwa punkty styczne-przecinania się orbity(ekliptyki) z Równikiem Niebieskim.
Tak to określone są punkty równonocy wiosennej jak i jesiennej. Gdyby owe punkty poruszały się po orbicie ziemskiej, czyli ekliptyce wówczas stopniowemu przesuwaniu uległyby pory roku, a te jak wiemy są stałe z małymi odchyleniami. W rzeczy samej kolejne ruchy orbity (ekliptyki) znaczą na Niebbiosach Gwiaździstych punkty, które są składowymi Równika Niebbieskiego. Jak już wspomniałem kręgi zakreślane przez Naszą Ziemię tworzą Krąg Równika Niebbieskiego, jest to jeden z elementów wierzeń Słowiańskich nazywany Kręgiem Kręgów.
Obraz z wyliczeniem liczbowym przebywania Punktu Równonocy Wiosennej w gwiazdozbiorach Równika Niebbieskiego, czyli Zodiaku to jest czas Trzeciej Rachuby Czasu. Czas pełnego obiegu punktu Barana po równiku niebieskim wynosi 24 150 lat, natomiast odcinek przyjęty dla jednego gwiazdozbioru zodiakalnego wynosi 2 012,5 lat. Następnie 1006 -1000 lat to milenium, 500 lat to czas Feniksa, 100 lat to wiek i 10 lat to dekada.
Wyliczeń astronomicznych dotyczących przesuwania się punktu równonocy wiosennej dokonał Hiparchos z Nikkeii w drugim wieku p.n.e. i czas przejścia ze Znaku Barana do znaku Ryb wyznaczył na rok 1 Naszej Ery. Tak więc w roku 2012 Punkt Równonocy Wiosennej opuścił znak â gwiazdozbiór Ryb i przeszedł do gwiazdozbioru Wodnika. Punkt równonocy przesuwa się przez gwiazdozbiory równika niebieskiego ruchem wstecznym, przy czym symbolem takiego przejścia ze znaku do znaku są narodziny Mesjasza-Zbawiciela.
Przebywanie Punktu Równonocy w Znakach Zodiaku
Wodnik od 2 012 r. n.e. do 4162 n.e.
Ryby od 1 r. n.e. do 2012,5 n.e.
Baran od 1 r. n.e. do 2012,5 p.n.e.
Byk od 2 012,5 p.n.e. do 4025 p.n.e.
Bliźnięta od 4 025 p.n.e. do 6037,5 p.n.e.
Rak od 6 037,5 p.n.e. do 8 050 p.n.e.
Lew od 8 050 p.n.e. do 10 062,5 p.n.e.
Panna od 10 062,5 p.n.e. do 12 075 p.n.e.
Waga od 12 075 p.n.e. do 14 087,5 p.n.e.
Skorpion od 14 087,5 p.n.e. do 16 100 p.n.e.
Strzelec od 16 100 p.n.e. do 18 112,5 p.n.e.
Koziorożec od 18 112,5 p.n.e. do 20 125 p.n.e.
Wodnik od 20 125 p.n.e. do 22 137,5 p.n.e.
Ryby od 22 137,5 p.n.e. do 24 150 p.n.e.
Pełen obieg Punktu Równonocy po Równiku Niebbieskim wynosi 24150 lat i tyleż lat trwa trzecia z Naszych Rachub czasu. Jako podstawowe jednostki odmierzania przedstawionych rachub czasu jest dzień jak i rok. Natomiast krokiem dziejowym jest przedział czasowy o wielkości 2012,5 lat, podzielony na mniejsze jednostki opisane wyżej.
Ruch precesji osi ziemskiej, czyli gwiezdna rachuba czasu
Ruch precesji osi ziemskiej jest to ruch wynikający z trzech poprzednio opisanych ruchów jakie wykonuje Nasza Ziemia w swym odwiecznym biegu wokół swojej gwiazdy dziennej, czyli Naszego Słońca. Ruch ten polega na zakreślaniu przez oś ziemską figury stożka o kącie 46,8 stopnia skierowanego wierzchołkiem w kierunku południowym, gdzie wierzchołek tego stożka znajduje się daleko po za globem. Pełen cykl ruchu precesyjnego wynosi 28 980lat i celem uchwycenia go w ramy czasowe jak i przestrzenne ruch ten oparto na wskazaniach kierunku północnego przez oś Naszej Ziemii. Dla dokładnego dookreślenia tego ruchu posłużono się wskazaniami przedłużenia osi ziemskiej na szczególne gwiazdy północnej części sklepienia niebieskiego. Ze względu na różne odległości kątowe między tymi gwiazdami zastosowano nieco odmienny rachunek tej rachuby czasu, a mianowicie odległości kątowe, a zarazem czas jaki pokonuje oś podzielono na krok dziejowy o długości 1260 lat nazwany „czasem” ten z kolei podzielony na pół nazwano „pół czasem” o wartości 630 lat. Dla obrazowego przedstawienia tejże rachuby posłużono się 14 gwiazdami, zaś ostatniej reformy czasu ruchu precesyjnego dokonano 15.03.44r pne. czyli w dniu śmierci Juliusza Cezara.
R A C H U B A C Z A S U R U C H U P R E C E S Y J N E G O
W poniższym zestawieniu podano międzynarodową nazwę gwiazdy kierunku północnego, okres czasu jaki dana gwiazda patronuje kierunkowi północy, wyliczenie przedziału czasowego oraz tłumaczenie nazwy na język polski.
1 Polaris 44 pne 3150 dwa i pół czasu Polak
2 Alrai 3150 pne 5670 dwa czasy Pasterz
3 Alwahet 5670 pne 7560 jeden i pół czasu Oaza
4 Alderamin 7560 pne 10080 dwa czasy Prawica Boża
5 Agimim 10080 pne 10710 pół czasu Stado
6 Deneb 10710 13230 dwa czasy Przewodnik
7 Rock 13230 15120 jeden i pół czasu Jasna Góra
8 Wega 15120 17640 dwa czasy Gryf-Sęp
9 Fudail 17640 18900 jeden czas Szlachetność
10 Rastaban 18900 19530 pół czasu Smok
11. Sophian 19530 22050 dwa czasy Mądrość Boża
12. Thuban 22050 25200 dwa i pół czasu Sędzia Niebbios
13 Pherkhad 25200 25830 pół czasu Cielak
14. Kochab 25 830 28980 dwa i pół czasu Gwiazda
Czas ruchu precesyjnego określa się mianem roku platońskiego, którego czas trwania wynosi 28 980 lat.
Różne niezbieżne wielkości roku Platońskiego, jakie podaje współczesna nauka wynikają z połączenia dwóch przedstawionych rachub czasu w jedną z uśrednieniem tego połączenia, co jest błędem, a nawet niedorzecznością.
Rok 2012 możemy nazwać dopełnieniem czasu. W tym to roku zbiegły się dwie przedstawione powyżej rachuby czasu, zaś czasookres jaki został pokonany wynosi 289 800 lat. Jest to wielkość czasowa określana legendarnym Kalendarzem Majów. Obliczenia tego przedziału czasowego zostały dokonane przez Słow â Janów, a obliczenia te winny rzutować na czas powstania pisma, kalendarza, jak też na historię dziejów ludzkich.
Czas rachuby przesuwania się punktu równonocy wiosennej po równiku niebieskim, a dokładnie jego dwunastokrotność wynosi 289 800 lat, taka sama wielkość czasowa wynika z dziesięciokrotności czasu pełnego ruchu precesyjnego, czyli też 289 800 lat.
Tzw. Majańska Rachuba Czasu od dziś powinna być nazwana Słow â Jańską Miarą Czasu, gdyż dokonali tego przedstawiciele haplogrupy „R” Y-DNA, czyli Słowianie.
Przesuwanie punktu równonocy:
Pełen cykl to przejście przez 12 znaków zodiaku i trwa 24150 lat
12 cykli tego zjawiska astronomicznego trwa 289 800 lat
Ruch precesyjny Naszej Ziemii:
Pełen cykl to przejście osi przez 14 gwiazd ruchu trwa 28 980 lat
10 cykli ruchu precesyjnego osi ziemskiej trwa 289 800lat
Przedstawione powyżej krótkie wyliczenie pokazuje, że nie ma innej możliwości zbiegu czasów.
Liczba 144 tysięcy ze znakami na czołach
Wykorzystanie liczby znaków zodiaku 12, oraz ilości cykli 12 przesuwania się punktu równonocy wiosennej daje Nam magiczną liczbę 144 tysięcy. To oznacza rodzenie się określonych typów charakterologicznych w zależności od znaku zodiaku w jakim znajduje się punkt równonocy. Liczba ta może również oznaczać liczbę wcieleń w ciągu inkarnacyjnym.
Systemy liczbowe
W obu rachubach czasu posłużono się odmiennymi systemami liczbowymi i stosowane są one po dziś dzień jako podstawowe.
Dla ruchu przesuwania się punktu równonocy zastosowano system dwunastkowy stosowany w obliczeniach czasowych i kątowych.
Natomiast dla ruchu precesji osi ziemskiej zastosowano system dziesiętny stosowany w większości obliczeń matematycznych.
W znamiennym roku 2012 nastąpiło zamknięcie kalendarza po upływie 289 800 lat, a także mieliśmy do czynienia z rokiem milenijnym z otwarciem symbolicznych drzwi w Watykanie. Po za opisanymi zdarzeniami astronomicznymi, nastąpiło zakończenie czasu Feniksa, jak też cień osi ziemskiej przekroczył ekliptykę, a ponadto wkroczyliśmy w czas najmniejszej amplitudy (odległości) osi ziemskiej od kierunku na gwiazdę Polak. Jak też punkt równonocy przeszedł ze znaku Ryb do znaku Wodnika. Tak więc wkroczyliśmy w kolejny etap dziejów ludzkości dla Nas ziściła się maksyma „Obyś żył w ciekawych czasach”. Nasza skromna wiedza na ten temat nie pozwala w pełni świadomie przeżywać przemian dotyczących tego okresu.
Biorąc pod uwagę olbrzymie przedziały czasowe obliczone na podstawie mechaniki niebba, czyli Ruchów Niebbios Gwiaździstych należy poważnie zweryfikować pogląd o czasie istnienia kultury ludzkiej na Naszej Ziemii. Takiej weryfikacji winna podlegać również wiedza na temat znajomości pisma oraz nauk-wiedzy-wiedy przyrodniczej.
Poszerzenie tematu niebawem ukaże się w wydaniu książkowym.
Treb-Nicea czyli Trzebnica Tadeusz MRoziński
Dnia 13 maja 2014 roku