Od Poli Dec
„Szkło głuchowskie” z IV wieku wraca do Polski Danuta Matloch/MKiDNmateriał zewnętrzny
Fragment naczynia szklanego z IV wieku wrócił do Polski dzięki współpracy służb polskich i amerykańskich. Zabytek zaginął niemal 100 lat temu, prawdopodobnie podczas Powstania Warszawskiego. Naczynie ze zbiorów gołuchowskich zostało odnalezione w prywatnych zbiorach dzięki czujności amerykańskiej archeolog.
O prawdopodobnym odnalezieniu zaginionego zabytku Muzeum Narodowe w Poznaniu poinformowała amerykańska archeolog dr Dorothy King w maju 2025 roku. Badaczka zauważyła obiekt w prywatnej kolekcji w Stanach Zjednoczonych.
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego po otrzymaniu tej informacji nawiązało kontakt z amerykańskimi służbami i przekazało im odpowiednią dokumentację. Dzięki temu udało się zabezpieczyć obiekt, który 15 października został uroczyście przekazany w siedzibie Konsulatu Generalnego RP w Nowym Jorku.
W kolejnych dniach naczynie trafiło do Polski i w piątek zostało przekazane Muzeum Narodowemu w Poznaniu. Początkiem grudnia ma wrócić do macierzystych zbiorów w Zamku w Gołuchowie (woj. wielkopolskie).
amek w Gołuchowie. Do zbiorów wrócił 1600-letni zabytek
Dno antycznego naczynia szklanego z IV wieku pochodzi ze zbiorów Izabelli z Czartoryskich Działyńskiej, gromadzonych na zamku w Gołuchowie. Następnie wszedł w skład ustanowionej w 1893 roku ordynacji Rodziny Książąt Czartoryskich w Gołuchowie.
Wraz z rozpoczęciem II Wojny Światowej część zbiorów gołuchowskich została przewieziona do Warszawy, gdzie zostały ukryte w w piwnicy domu Marii Ludwiki Czartoryskiej.
Niemcy odnaleźli skrytkę, a skrzynie przewieźli do okupowanej siedziby Muzeum Narodowego w Warszawie. Tam wykonano dokładną dokumentację zbiorów, do których należał także odnaleziony zabytek.
Szklane naczynie prawdopodobnie zostało wywiezione do Niemiec w trakcie masowych grabieży po wybuchu Powstania Warszawskiego.
Po wojnie przedstawiająca je XIX-wieczna ilustracja została dołączona do katalogu strat wojennych Ministerstwa Kultury i Sztuki. Zabytek trafił także do bazy prowadzonej przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.