OEC: Goran Pavlovic – Yeti revisited (Yeti rewizyta)

Yeti revisited

© by Goran Pavlovic © tłumaczenie Czesław Białczyński

Two recent archaeological discoveries have, I think, added more support for my crazy idea from 2018: That Yeti stories could be old ancestral memories of the mixing between Modern and Denisovans humans on Tibetan plateau. I talked about this crazy idea in my post „Yeti„…

 

Myślę, że dwa niedawne odkrycia archeologiczne jeszcze bardziej potwierdziły mój szalony pomysł z 2018 roku: opowieści o Yeti mogą być starymi wspomnieniami przodków o mieszaniu się ludzi współczesnych i Denisovian na płaskowyżu tybetańskim. O tym szalonym pomyśle mówiłem w moim poście „Yeti”…

Here’s the ist:

Oto treść:

In 2010 geneticists discovered that Tibetans have several genes that help them use smaller amounts of oxygen efficiently, allowing them to deliver enough of it to their limbs while exercising at high altitude…

W 2010 roku genetycy odkryli, że Tybetańczycy mają kilka genów, które pomagają im efektywnie wykorzystywać mniejsze ilości tlenu, dzięki czemu mogą dostarczać odpowiednią jego ilość do kończyn podczas ćwiczeń na dużych wysokościach…

Most notable is a version of a gene called EPAS1, which regulates the body’s production of hemoglobin. These genes are not found in any other human population outside of Tibetan plateau…

Najbardziej godna uwagi jest wersja genu o nazwie EPAS1, który reguluje produkcję hemoglobiny w organizmie. Te geny nie występują u żadnej innej populacji ludzkiej poza płaskowyżem tybetańskim…

Since this gene was discovered the scientists wandered where it came from. And then in 2014, while looking through the genes found in Denisovans DNA, they spotted EPAS1…

Odkąd odkryto ten gen, naukowcy zastanawiali się, skąd on pochodzi. A potem w 2014 roku, przeglądając geny znalezione w DNA Denisowian, zauważyli EPAS1…

The mystery was solved. The „superathlete” gene, which helps Sherpas and other Tibetans breathe easily at high altitudes was inherited from Denisovans, one of the archaic human species now extinct…

Tajemnica została rozwiązana. Gen „superatlety”, który pomaga Szerpom i innym Tybetańczykom łatwo oddychać na dużych wysokościach, został odziedziczony od Denisowian, jednego z archaicznych gatunków ludzi, obecnie wymarłych…

But there was a problem. It was commonly accepted (at the time when I wrote this post) that Denisovans went extinct soon after they mated with the ancestors of Europeans and Asians about 40,000 years ago…

Ale był problem. Powszechnie przyjęto (w czasie, gdy pisałem ten post), że Denisowianie wyginęli wkrótce po tym, jak skojarzyli się z przodkami Europejczyków i Azjatów około 40 000 lat temu…

So the only time when Tibetans could have acquired EPAS1 gene is at that time. But it was also commonly accepted at the time of the discovery of that gene that the Tibetan plateau has only been inhabited by humans for around 15,000 years…

Zatem jedyny moment, w którym Tybetańczycy mogli nabyć gen EPAS1, to właśnie wtedy. Ale w czasie odkrycia tego genu powszechnie panowało przekonanie, że płaskowyż tybetański został zamieszkany przez ludzi dopiero od około 15 000 lat…

Now considering that Tibetan plateau population is the only one in the world which possesses the EPAS1 gene, it is most likely that they acquired it on the Tibetan plateau…

Biorąc pod uwagę, że populacja Wyżyny Tybetańskiej jako jedyna na świecie posiada gen EPAS1, najprawdopodobniej nabyła go właśnie na Wyżynie Tybetańskiej…

Which means that either Denisovans survived on the Tibetan plateau until 14,000 years ago (35,000 years longer then anywhere else in the world), or that modern humans arrived to Tibetan plateau much much earlier than originally thought…

Co oznacza, że ​​albo Denisowianie przeżyli na Wyżynie Tybetańskiej aż do 14 000 lat temu (o 35 000 lat dłużej niż gdziekolwiek indziej na świecie), albo że współcześni ludzie przybyli na Wyżynę Tybetańską znacznie wcześniej, niż pierwotnie sądzono…

And then in 2018, the Nwya Devu Paleolithic site was discovered, and it confirmed that human ancestors arrived on the Qinghai-Tibet Plateau at elevations approaching 5,000 meters above sea level around 30,000-40,000 years ago…

Następnie w 2018 roku odkryto stanowisko paleolityczne Nwya Devu, które potwierdziło, że przodkowie człowieka przybyli na płaskowyż Qinghai-Tybet na wysokościach sięgających 5000 metrów nad poziomem morza, około 30 000–40 000 lat temu…

Which is what prompted me to write my Yeti article…

To właśnie skłoniło mnie do napisania artykułu o Yeti…

And this year, a newly discovered Denisovan remains in the Baishiya Karst Cave confirm that Denisovans indeed were still present on the Tibetan plateau between 48,000 to 32,000 years ago. The findings were published in Nature article „Middle and Late Pleistocene Denisovan subsistence at Baishiya Karst Cave

W tym roku nowo odkryte szczątki Denisowian w jaskini Baishiya Karst potwierdzają, że Denisowianie rzeczywiście byli nadal obecni na płaskowyżu tybetańskim między 48 000 a 32 000 lat temu. Wyniki opublikowano w artykule w czasopiśmie Nature „Środkowy i późny plejstocen, Denisowianie w jaskini Baishiya Karst Cave”

So it turns out that modern humans did actually arrive to Tibet right on time to first intermix with Denisovans, acquiring the high altitude gene and then exterminate them…

Okazuje się więc, że współcześni ludzie faktycznie przybyli do Tybetu w samą porę, aby najpierw zmieszać się z Denisowianami, nabywając gen dużych wysokości, a następnie ich eksterminować…

Which is what Tibetan ancestral myths and the legends about Yeti might actually be talking about, as they both talk about interbreeding between humans and „hairy mountain creatures”. Which would mean that these legends could be between 30,000 and 40,000 years old…

O tym właśnie mogą w rzeczywistości mówić tybetańskie mity o przodkach i legendy o Yeti, ponieważ  mówią o krzyżowaniu się ludzi i „włochatych górskich stworzeń”. Co oznaczałoby, że te legendy mogą mieć od 30 000 do 40 000 lat…

That ancestral myths and legends in isolated populations can indeed survive for a very very long time, can be seen from the legends about the Indonesian island of Flores about Ebu Gogo

O tym, że mity i legendy o przodkach w izolowanych populacjach rzeczywiście mogą przetrwać bardzo, bardzo długo, wiemy na podstawie legend o indonezyjskiej wyspie Flores i Ebu Gogo…

These creatures were said to sneak into human camps to steal children to try to cook and eat them. They were described as very small with broad faces, flat noses, and wide mouths…

Mówi się, że te stworzenia wkradają się do ludzkich obozów, aby kraść dzieci, aby je ugotować i zjeść. Opisywano je jako bardzo małe, o szerokich twarzach, płaskich nosach i szerokich ustach…

Exactly like the now extinct hominid species labeled Homo Floresiensis, which lived on the island of Flores until humans arrived there around 50,000 years ago, and most likely exterminated them after a period of coexistence…

Dokładnie tak, jak wymarły już gatunek hominidów oznaczony jako Homo Floresiensis, który zamieszkiwał wyspę Flores do czasu przybycia tam ludzi około 50 000 lat temu i najprawdopodobniej został wytępiony po okresie współistnienia z ludźmi…

The memory of the coexistence of these two human species on the island of Flores survived in the ancestral myths about Ebu Gogo…Again among the isolated (this time island) population…

Pamięć o współistnieniu tych dwóch gatunków ludzkich na wyspie Flores przetrwała w mitach przodków o Ebu Gogo…Znowu wśród izolowanej (tym razem wyspiarskiej) populacji…

I already talked about another isolated population which also preserved ancient memories as ancestral myths over similarly ridiculous time periods in my post „Dreamtime” about Aboriginal dreamtime stories…

Wspomniałem już o innej izolowanej populacji, która również zachowała starożytne wspomnienia jako mity przodków w podobnie absurdalnych okresach czasu w moim poście „Czas snów” na temat opowieści o snach Aborygenów…

Some Australian Aboriginal „dreamtime” stories, passed orally from generation to generation, could actually be over 40,000 years ago…

Niektóre opowieści o „czasie snu” australijskich Aborygenów, przekazywane ustnie z pokolenia na pokolenie, mogły w rzeczywistości wydarzyć się ponad 40 000 lat temu…

This post was from 2016. Again, most people just shook their heads and said that no story can survive that long…

Ten post był z 2016 roku. Znowu większość ludzi tylko pokręciła głową i stwierdziła, że ​​żadna historia nie przetrwa tak długo…

But this year’s discovery of a 12,000 years old ritual burial in Australia, which was performed in exactly the same way local Aboriginal people still buried their dead in the 19th century, confirms that rituals can survive unchanged for 12,000 years.

Jednak tegoroczne odkrycie rytualnego pochówku w Australii sprzed 12 000 lat, którego dokonano stwierdzając dokładnie ten sam sposób, w jaki miejscowi Aborygeni nadal chowali swoich zmarłych w XIX wieku, potwierdza, że ​​rytuały mogą przetrwać w niezmienionej formie przez 12 000 lat.

Now rituals are practical manifestations of beliefs, myths, which means that this is a proof that the ancestral myths survived unchanged in this isolated population for at least 12,000 years…

Obecnie te rytuały są praktycznym przejawem wierzeń, mitów, co oznacza, że ​​jest to dowód na to, że mity przodków przetrwały w niezmienionej postaci w tej izolowanej populacji przez co najmniej 12 000 lat…

I already wrote that belief systems, of which rituals are a practical manifestation, can survive for a very long time in my post „Third death” about the Cuvash „third death” ritual burials which have not changed for past 4000+ years, which are performed „when two people from the same family suddenly die one after another”…And why archaeologists should study folklore of their archaeological site area…

Pisałem już, że systemy wierzeń, których rytuały są praktyczną manifestacją, mogą przetrwać bardzo długo w moim poście „Trzecia śmierć” na temat rytualnych pochówków „trzeciej śmierci” w Cuvash, które nie zmieniły się od ponad 4000 lat, a które są wykonywane „kiedy dwie osoby z tej samej rodziny nagle umierają jedna po drugiej”…Oto dlaczego archeolodzy powinni badać folklor z obszaru swojego stanowiska archeologicznego…

 

I know 4000 years is „not that long” (it’s actually fu*king long) compared to 12,000 years, but it shows that this survival of a rituals over vast time span is not a freak isolated case…

Wiem, że 4000 lat to „nie tak długo” (właściwie to cholernie długo) w porównaniu z 12 000 lat, ale pokazuje, że przetrwanie rytuałów przez tak długi okres czasu nie jest odosobnionym przypadkiem…

Are there any other legends and rituals that are this old? Definitely…This is my favourite:

Czy są jakieś inne legendy i rytuały, które są tak stare? Zdecydowanie tak… To mój ulubiony:

How old are legends about „the hunt for the firebird„? Well they could predate the time when people learned how to make fire…Which is an awful long time…Because before people knew how to make it, fire descended from the sky and had to be found and caught…

Ile lat mają legendy o „polowaniu na ognistego ptaka”? Cóż, mogły poprzedzać czasy, kiedy ludzie nauczyli się rozpalać ogień… A to strasznie długo… Ponieważ zanim ludzie nauczyli się, jak to zrobić, ogień zstąpił z nieba i trzeba było go znaleźć i złapać…

źródło: https://oldeuropeanculture.blogspot.com/2024/07/yeti-revisited.html

Podziel się!