Wiara i Wieda Przyrodzona Słowian a Religia – rozróżnienie oraz Cztery Prawa Ładności i Rozwoju

Kładzidła – narzędzia Wiedy i Wiary Przyrodzonej Słowian-Sławian służące jako przedmiot (kładzidło-kadzidło) i czynność (k-ładzenie, kła-dziewanie, kład-dawanie – uświęcanie / sławienie, łączenie / słowienie, darowanie dewom / dawanie bogom): Ładowi, Ładzie-Układności, Ładziwowi i Głagoładzie (Gogoładzie)  – całemu Tynowi Ładów albo inaczej Tynowi Ładu.

Łącznik między Światem Materialno-Duchowym Matki Ziemi, a Światłem Świata – czyli  Czystym Duchowym Niematerialnym Światem Jedni-Pełni (Weli / RzeczyIstności).

Nieobowiązkowy element obrzędów i medytacji (mądowania / mądobywania) oraz przedmiot obrzędowy – używany raczej powszechnie wśród Rodzimowierców w Polsce, krajach Słowian i na całym Świecie, ale bez żadnego nakazu czy umowy religijnej (przedmiot i obiekt i działanie nie-kanoniczne).

Ogólnie przedmiot obrzędowy i działanie obrzędowe skierowane do każdego Boga-Cząstki Boga Bogów – Światła Świata / Cząstki Nieskończonej Świadomości – Siły RzeczyIstej-Przyrodzonej.

Powyższy obrazek wraz z opisem stanowi przykład i wykładnię różnicy między Wiarowiedą / Wiedowiarą Słowian oraz powszechną wiarą i wiedą rodzimowierczą na Świecie, a każdą RELIGIĄ (Re-Lęgią / Re-Lehią [Re-Legią] / Re-Lekcją).

©® by Czesław Białczyński

(Uwaga ogólna: Ta Wykładnia (Lekcja), tak jak wszystkie przedstawiane na naszym Portalu Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata składowe Księgi Wiedy – nie jest PEŁNA, ani nie ma kształtu Ostatecznego. Pełne i Ostateczne będą wyłącznie Taje Księgi Wiedy, która ukaże się drukiem)

 

Wij-je-Da (Wij-ja-da) = Wieda / Wiada | Wij-ja-Ra = Wiara | Przy-ROD-żona (P-RI RO-DA) = Przyroda | Sło-wij-anie / Sław-wije-nie = S-ło-wianie / Sła-wie-nie (wiano SUOnca i wianie Tchnienie RA/RO-da) = Słowianie / Sławianie | Łado = RA-DO | Łada = RA-DA | Ładziw (Ładziwc) – RA-Dzi-Wij  – RA-Dziew-wijc | Głagołada (Gogołada) –  Gła-goł Łada (HoHołada/ Kokołada) Ku-Koł-Łada (Gogółka / Kukółka) = Ku-Koła-Da / Ku-Koł-RA-DA.

Re-Ligia gdzie Re = energia-ruch / odbicie-przekształcenie RA w zwiER-ciadle oraz ligia – ligać, leżeć = uległość, leżenie, lgnięcie i wyliganie / wyligiwanie (wynikanie / wychodzenie / wywodzenie / wypełzanie / wylinianie). RE-Lęgia – coś wy-Lęgłe z Odbicia / wynikłe ze Skrzywienia / leżące w Odwróceniu – RE-Leże, RE-Łoże, RE-Łuża, Re-Lehia, Re-Lekcyja, Re-eLekcya. 

Na płaszczyźnie źródłowego języka różnica między jednym a drugim jest oczywista i Człowiekowi zaawansowanemu w rozumieniu tejże mowy – Języka Słowa i Sławy  – języka Sło(w)Wijano-ARjów wystarczy to za całą Lek-kc-yję = Lek-k(u)C-Ja [gdzie C jest znakiem Człowieka – Istoty Częściowej – Całości Duchowo-Materialnej (złożonej z Części i Otwartej), a więc „Lek Ku Człowieczemu Ja” dany]. To samo dokładnie znaczenie otrzymamy rozkładając owo S-Ł-OWO (s-łowo) poprzez kwantolingwistykę (patrz także: Wy-k-Łady / Lekcje Prometeja Wyzwolonego – Bartłomieja Góralskiego, Andrzeja Rady, Rafała Helebrandta, Jana) [w(y)-K-ŁAD = Lek(k)-C-Ja].

Takie zrozumienie jest proste i łatwe dla tych, którzy ów język / mowę źródłową dostatecznie głęboko znają, ale przecież nie wszyscy mamy ochotę i czas, aby zagłębiać się i zgłębiać SŁOWO i zgłębić je. Stąd potrzeba prostszego, a właściwie bardziej bezpośredniego sposobu przekazania niezbędnej nam Wiedy, użytecznej dla szczęśliwego bytowania / przyjemnego życia w świecie materialno-duchowym, w Tu i Teraz.  

To jest Lekcja 13, czyli Czwarta Drugiego Kręgu: Poczwórzenie, czyli Część jako dążność do Jedni/ Całości – czyli Ćwiarta jako część Poczwórzenia w Pełnię.

Przełóżmy więc powyższe wy-wody (wij-wiedy) na język prostego (w miarę) wykładu (wij-k-Ładu).

Czy Wieda  i Wiara Słowiańska to duchowość czy może religijność? Czy głębię duchową osiągamy stosując kanony i dogmat, czy pogłębiamy ją praktykując nawykowo utrwalone, powtarzalne obrzędy i wyuczone formuły mogtyczne, lub wyuczoną wiedę? Czy religię, która jest zbiorem sztywnych formuł i przykazań, sztywnych zachowań obrzędowych i praktyk – można uznać za narzędzie prawdziwego rozwoju duchowego? Czy praktyki religijne stanowią o rozwoju duchowości człowieka? Czy możemy na równi, w jednej kategorii zjawisk postawić wiarowiedę / wiedowiarę przyrodzoną i religię?

Nie, ale często są one mylone, mimo że są naprawdę czymś zupełnie innym.

Religia to powszechna umowa i tylko umowa, podczas gdy wieda i wiara przyrodzona to nieustająca podróż w głąb Ducha Istoty i poprzez niego ku zrozumieniu i współodczuwaniu, a także współuczestniczeniu i współzarządzaniu, współobecności w Świetle Świata (w Świadomości Nieskończonej), w Kosmicznym Porządku. To także „obiekt” i „subiekt” nieustannych studiów / obsERwacji, znajdujący się w ROzwoju i intER-akcji ze swoim obsERwatorem – Istotą Ludzką. Wiedowiara jest zatem płynna, przekształca się i rozwija i zmienia kształt razem z obserwatorem w miarę pogłębiania wiedy i wiary o Rzeczy Istności, w miarę z-RO-z-umienia otaczającej Człowieka RzeczyIstności i jej sposobu działania-oddziaływania / RU-chu (ROtacji, ROtanu) oraz powiązań jej elementów / RE-kcji (REakcji).

Oczywiście w ramach Umowy Powszechnej także wchodzimy w jej wewnętrzne głębie, ale są to procesy głębszego poznawania wyłącznie Umowy i jest to duchowe poruszanie się w ramach wynikających z  logicznych konsekwencji  Umowy. Nie może być mowy o jakimkolwiek wyjściu poza ramy, poza kanon, poza dogmat – czy to formalnym (obrzędowym) czy też tym bardziej głębszym, duchowym. Każde takie wyjście jest odstępstwem od kanonu i dogmatu – jest herezją i uznawane jest za schizmę. Zostaje ono potępione i wyklęte przez wspólnotę religijną. Odrębność osobista, a więc i doświadczenie duchowe,  zostaje tutaj zredukowane, ograniczone kanonem i dogmatem religijnym, który „podaje się” do „wierzenia” pod groźbą wykluczenia. Jeśli ktoś powiada, że jego ścieżka jest jedyną słuszną to znaczy, że wyznaje zasady religijne – kanoniczne i dogmatyczne, a nie zasady Wiedy i Wiary Przyrodzonej Słowian.

Wiarowieda / Wiedowiara łączy się poprzez duchowość  z boskim “JA” w Człowieku (w „ja” ludzkim) wyłącznie bazując na własnej Istności, odrębności Jam Jest (Ja Jestem) w Całości, na Części jaką jest Ist Człowieczy w Całości Świata Przyrodzonego – doświadczanego osobiście poprzez uwicie (filtr) w Matce Ziemi. Ta droga do Światła Świata polega na odnalezieniu Jam Jest (Ducha) w sobie i osiąganiu wijedy oraz wijary poprzez doświadczanie i ucieleśnianie w sobie (we własnej boskiej cząstce – „ja”) łączności ze Światłem Świata, z Nieskończoną Świadomością, z RzeczyIstnością. Oto prawdziwe doświadczenie duchowe / osobiste nie podlegające żadnej kanonizacji i żadnym dogmatom.

Wij – Je (Ja) – Da i Wij – Ja (Je) – Ra określane w uproszczeniu jako Wieda i Wiara.  Już jako Słowa (wieda i wiara) zawierają w sobie istotę RO-tacji (ro-tanu, roty, procesu) wiarowiedy i wiedowiary. Mówią o tej istocie poprzez samą swoją formę: pomyślalną i wypowiadalną.

Wij-Je czyli Wij-Jem (Wij-ję) / Wij-Jam = Ja wiem i wiję, wiodę sam siebie – wiedę się oraz Wij-Je-Dam = Ja-Wiedę Daję (S-woj-ą/S-wij-ą Wijedę Da-wam [Daję Wam]).

Wij-Ja-Ra = Wiję Ja w Ra = Wiję Ja z RA. Wi-ję – Uwijam Jam Jest z JAM JEST (RA), wywodzę Swe Ja / Swe Ra z JAM JEST RA.

Wiedowiara / Wiarowieda (Wieda i Wiara Przyrodzona) Słowian jest rodzajem wiedzy opartej na doświadczeniu osobistym, doświadczeniu powszechnym i Prawach Przyrodzonych. Jako taka jest zgodna ze współczesną wiedzą naukową wszystkich dyscyplin NAUKI  oraz wiedzą duchową wszystkich dyscyplin EZOTERYKI – a więc jest Wiedzą Holistyczną  – zespoloną – opartą o Prawa Przyrodzone / Prawa Przyrody. Nie tylko wiedzą archeologiczną, lingwistyczną, historyczną czy genetyczną, wiedzą fizyczną tj. opartą o prawa fizyki, wiedzą matematyczną i geometryczną, biologiczną, kosmologiczną, psychologiczną i socjologiczną, ale też wiedą okultystyczną, kwanto-lingwistyczną, alchemiczno-astrologiczną,opartą o  metamatematykę, teorie naukowe niepotwierdzone przez naukę w stopniu dostatecznym aktualnie – wybiegające w przyszłość, rokujące potwierdzenie naukowe (niesprzeczne z aktualnym stanem wiedzy pospólnej/społecznej) i o intuicyjne przekazy wewnętrzne – jako hipotezy podane do wierzenia lub nie wierzenia.

Wiarowieda /Wiedowiara jako wyraz praktyczny Praw Przyrody i Prawdy Przyrodzonej jest podstawą wszystkiego – wijozowiją czyli filozofią naturalną, filozofią PrzyRODzoną / Przyrody.
Mówimy o niej – wiaro-wieda lub wiedo-wiara dlatego, że Istota Ludzka ma do dyspozycji w konfrontacji i we współistnieniu ze Światem / Światłem Świata / Świadomością Nieskończoną tylko swoje ludzkie zmysły przebywając w swoim skafandrze (ciele materialnym) wyposażonym w mózg-UM będący siedliskiem ROzumu i w sERce będące siedliskiem Duszy/Ducha – Tchu Bożego – Istu będącego cząstką Świadomości Nieskończonej, Światła Świata. Wszystko co staje się Wiedzą / Wiedą Istoty Czelnej / Człowieka jest jednocześnie jego Wiarą i podstawą działania – Wiarą Istoty – wierzeniem opartym na możliwościach percepcyjnych „skafandra” (zmysłach) i protez technologicznych skafandra (zmysłów) oraz opartym o możliwości intuicji / kontaktu (wewnętrznego – rozumu i ducha) z Cząstką Boga / Siły Kosmicznej (Świadomości Nieskończonej) w Sobie.

Człowiek / Ludzie / Istoty Myślące – posługują się w życiu planetarnym (dla nas ziemskim) materialno-duchowym Wiarą (Wij-ARą / Wi-RĄ), dlatego że w istocie za-wier-zają swoim zmysłom i protezom zmysłów oraz odczuwaniu Boskiej Cząstki w Sobie i kontaktowi z nią. Na tym budują swój obraz Świata i stosunek do Świata oraz wszelkie podejmowane nieświadome działania i świadome dziełania. Nie istnieje żadna czysta Wiedza, a tylko Wieda / Wijeda / Weda, bo każda wiedza jest wiedą (widzeniem, wiedzeniem, uwiedzieniem, widnością) opartą o zawodne (zawidne) receptory / protezy receptorów / kontakt wewnętrzny z JAM JEST (Świadomością Nieskończoną) oparty na elementach duchowych, ale też i na materialnych elementach Ciała. Wszelkie Ludzkie Koncepty i Konstrukcje myślowe są Re-konceptami i Re-konstruktami, gdyż polegają na akcji i re-akcji zmysłów oraz analizie myślowej i czuciowej tychże akcji-reakcji.

Wiarowieda/ wiedowiara jest niezwykle osobista: dla każdego Człowieka (Czoło-Wija, Czela-wija = Ciało-wija) dla każdej Istoty Czoło-Wijnej oznacza przeżycie Własnego Ducha, a więc coś zupełnie innego niż religia. Nie ma jednej „prawdziwej” ścieżki Roz-woju Ducha (RO-z-Witania / RO-tanu). Duch to przecież Tchnienie Bogaw Istotę (dosłownie jego Dech), a Istota składa się także z RO-z-umu i materialnego Ciała.

Ciało stanowi jedną z Ćwierci tworzących Pełnego = Całego = Człowieka wraz z Umem-Umysłem-ROzumem (umiejscawianym w mózgu istoty), będącym drugą z Ćwierci oraz z  Duchem (umiejscawianym w sercu istoty) stanowiącym trzecią z Ćwierci. Czwarta Ćwierć tej Całości Człowieczej to Działanie = RUch / REkcja.

Ciało – RozUm – Duch – Ruch. Oto są cztery Ćwierci składające się jako Części na Całość-Człowieczość – na Pełnię Człowieczeństwa – na Pełnego Człowieka.

Człowiek: błrus. чалавек (czaławjek), bośn. čoveče (czowecze), bułg. човек (czowjek), chorw. čovjek (czowjek), czes. člověk (czlowiek), łotew. cilvēks (cilweks), macedon. човек (czowek), ros. чeлавек (czieławjek), słowac. človek (czlowek), słowen. človek (czlowek); serb. човече (čoveče / czowecze), ukr. чоловік (czołowik) – We wszystkich tych językach widać pierwszy człon pochodzący od wyrazu czoło, skąd także czelność i na-czelny oraz Pająk Przeznaczenia, Pająk Mokoszy – Czelustek. We wszystkich językach widać w tym słowie drugi człon pochodzący od wyrazu wić, wijać – tworzyć. Cała Słowiańszczyzna i bałtyjscy/istyjscy Łotysze ma to jednakowo. 

Czym jest Czwarta Część Całości – Działanie? I czym różni się od Dziełania?

Działanie to postępowanie / czyn / ruch – odbywający się bez myślenia, czyli bez używania RO-z-Umu. To czyny, które powszechnie uznaje się za przejawy rzeczywiste (istności w rzeczywistości) Instynktu / Intuicji – działanie w/z Nieświadomości i  z/w Podświadomości – RE-akcje. Działanie uważać można za przejaw Ciemności w Człowieku, przejaw Nicy, pi-er-wniczność, pi-er-wotność / pierwijność. Ale to nie oznacza wcale nic negatywnego, gdyż Pod-Świadomość i Nie-Świadomość jest częścią Świadomości Nieskończonej – Światła Świata – jest Nicą i Ciemnością w Świetle Świata – niezbywalną częścią RzeczyIstności. 

Dziełanie to jest Działanie Świadome – to jest tworzenie Dzieła. Jest to ważne rozróżnienie, którego w codziennej praktyce potocznie nie stosujemy. Przyjęło się potocznie używać słowa działanie na wszelką czynność / ruch, także bez związku z aktywnością ludzką. Nie rozróżniamy też na bieżąco w każdej sekundzie naszego czasu materialnego tych dwóch różnych typów czynu. Jednak jeśli przychodzi do głębokich analiz o wielkiej wadze dla jednostek / istot (np analiz sądowo-kryminalistycznych) rozróżnienie to jest stosowane powszechnie gdyż jest bardzo istotne dla kwalifikacji czynu. Mówimy wtedy o działaniu świadomym np sprawcy czy ofiary, albo nieświadomym. Świadomy akt działania jest tworzeniem dzieła, a więc dziełaniem. Nieświadomy / Podświadomy akt ruchu/rotacji/re-akcji jest tylko działaniem wynikającym z wjintu-wijntu*  – z napięcia pomiędzy białym i czarnym, in i yang (im -jamć), wynikającym z przyrodzonego istnienia Działu i istnienia Działów – jako Sił Światła Świata.

Działanie to zatem czynność /ruch / aktywność podświadoma lub nieświadoma, związana z każdą istotą lub przedmiotem/rzeczą (np siła ciążenia działa na przedmioty i ludzi). 

Dziełanie – to świadomy ruch / aktywność / czyn – świadome działanie, tworzenie dzieła.

* Pojęcie w-jin-tu (wjintu/wijnto, wjint/wijnt, wąt) jest równoważne sanskryckiemu pojęciu bindu, które znaczy jednocześnie: „w punkcie / czasie stwarzania”. Jest to to samo co iskON/iskRA (punkt i czas stwarzania – moment), ale w aspekcie czynu, ciągłości jęcia – budowania, zaistnienia, ziszczania – wijania, owitania, czyli uwijania wątku w miejsco-czasie, lecz nie w czaso-przestrzeni, a w prawijnym, prawiecznym przestrzenio-czasie, odwrotnej Matryce-Matrycy-Macierzy, w „duchowym” „świecie” Boskiego Programu Stwarzania. Dla naszego Wszechświata jest to punkt Zero w każdym aspekcie RzeczyIstności [Księga Tanów, Taja 25, przypis 92].

Także nieco inaczej:

Pojęcie i zaistnienie, czyli w-in-t, wind, wąt, w-jin-t,  wijnt (wjint / wijnt – wąt-wać / wić), albo jak Windyjczycy w Dawanie Sensu Skrytego prawią – bind. To znaczy zaś jednocześnie „w miejscu” i „w czasie stwarzania” i jest tym samym  co iskON/iskRA  – kaszta i ksztyna stworzenia i czasu. Wąt-Wić istnieje wyłącznie w płaszczyźnie czynu, ciągłości jęcia – budowania, zadziewania, ziszczania – wijania, owitania, czyli uwijania wątku w miejsco-czasie, lecz nie w czaso-przestrzeni Prawi – Jawi – Nawi, a w prawijnym, prawiecznym przestrzenio-czasie Jedni, w odwrotnej Matryce-Matrycy-Macierzy, w „duchowym” „świecie” Oica Ośca, OIO, w Owicie Stwarzania. Dla ludzkiego materialnego Wszechświata jest to punkt Zero w każdej płaszczyźnie Rzeczy Istej – także Wielkiego Działu co tnie cały wszechświat wzdłuż pierwiastka męskiego i żeńskiego, wzdłuż Osi Jaskrawości i Łagodności, wzdłuż Osi Ostrości i Obłości, wzdłuż Osi Jasności i Ciemności – pierwiastka Im i Jamć. Im to Pal Imający, Jamć to zaś Jama Jęta. Im z Jamcią się łączy, razem Wjint tworzą, dopełniają się, ale i doskonale się różnią. Wjint zawsze pomiędzy nimi jako O-Zero  i I-Zero pozostawa. OIO  – Oiciec i IOI – Mać  to Czarnogłów i Białoboga razem, a pomiędzy Ozor-Jizer – Okrąg-Krop, Krąg Nicy i Kropla-Linia, Pal Swąta, Oś Ośćca.

[Księga Tanów, Taja 27]

przypis 66 Taja 27:

Pojęcie Waci-Wici (Wąci, Wiji, Wintu, Wjintu) odpowiada Pierwszemu Obliczu Swąta (wiosennemu, jaremu) – Uwijającemu Światło i Świat (stwarzającemu Jawię i rozświetlającemu Ciemń swoim światłem),

W artykule poniższym, do którego tutaj podaję link, znajdziecie różne ciekawe rozwinięcia przedstawionych powyżej pojęć – w tym Ćwierci składających się na Całości:

Istotne jest tutaj także słowo PRZYRODZONA – Wijeda i Wijara PRZYRODZONA. Cóż to określenie znaczy?

Ano nic innego jak wiedowiarę i wiarowiedę płynącą z Przy-RODZENIA (z U-Rod-zenia), z Przy-RODy (Matki Przyrody – Rodżany – Pani, Siostry i Żony RODa, a więc z ISTu, z Istoty Światła Świata w nierozerwanym Uwiązaniu / Węźle z Matką Ziemią.

Przy tej okazji znów powracamy do przyrodzonej Zasady Poczwórzenia. Poczwórzenia w dążności natury do Pełni.

Tyn Rodów – jak i każdej Mocy (Boga/Siły Mogtycznej) – stanowi Pełnię swojej Istoty poprzez Czwórcę, gdyż składają się nań cztery ćwiarty: Rod, Rodżana-Przyroda, Rudź-Ródź i Rada-Rodzica; bóstwa rozumiane jako rzeczywiste, oddziałujące, spójne w ramach określonego aspektu Święte Siły Światła Świata.

Wszystkie Tyny MOGTYCZNE – Domy MOCY są poczwórne – składają się na nie Ćwierci: 1/4 +1/4 + 1/4 +1/4 = 1). Jednocześnie Moce dzielą się i zamykają w Ćwiartach Godu/ Roku, który jest na Matce Ziemi odbiciem Ładu RzeczyIstności, widzianym także w kontekście Obrotu we Wszechświecie: tak Ziemi wokół Słońca (Cztery Pory Godu/ Roku), jak i Obrotu Układu Słonecznego w Galaktyce i całej RzeczyIstności (Epoki Gwiezdne) widzialne jako precesja układu Słońca i Ziemi względem Wszechświata na Niebiosach Gwieździstych. Także Epoki Gwiezdne  dzielą się na Ćwierci w obrębie Boskiego- Welańskiego i Niebiańskiego Godu Wiecznego. Nie miejsce tutaj na wyjaśnianie różnicy między Godem Ziemskim, Welskim i Niebieskim – co uczyniono już w Księdze Tura, Księdze Ruty i Księdze Tanów (tam odsyłam zainteresowanych głęboką duchowością i zrozumieniem pRO-Cesu / pRO-Czasu / Ro-tacji / ROty RzeczyIstności**).

** RzeczyIstność = rzecz + ist.

rzecz: białorus. рэч (reč – riecz), ukr. річ (rich – ricz), irl. rud, litew. reikalas, łacin. res, ; bośn. stvar (stwar), chorw. stvar (stwar), maced. стварта (stvarta – stwarta), serb. ствар (stvar – stwar), słoweń. stvar (stwar); bułg. вещ (vesht – weszt), czes. věc (wjecz), ros.  вещь (veshch’ – wieszcz’), słowac. vec (wec).  Zwróćmy uwagę na pozorną różnicę logiczną i brzmieniową między riecz i wiecz   gdzie r zastępuje w – a znaczenie RAczaistność zastępuje znaczenie WiecznaIstność oraz na pozorną różnicę znaczeniową między riecz/wiecz i stwar (RI-RE/cz – stw-AR) – gdzie stwar pochodzi z Waru i Tweru Swąta (wAR i twER) – co jest tożsame. 

  Dwanaście Epok Gwiezdnych w powtarzalnym Cyklu=RO-tacji / RO-Tanu widzialnym jako Proces Precesji na niebie Gwieździstym z Matki Ziemi poprzez centralną Gwiazdę-Światło (S-Wije-tło) Układu: SouaROgicza / Sounca.

Żywioły mają charakter Uniwersalny – Wszechświatowy – RzeczyIstny tj. Duchowo-Cząstkowy, Atomowo-Niematerialny (Cząstkowo-Nussonowy, jak np grawitacja / oddziaływania atomowe / plazma / światło). Stoją ponad Prawami Materialnymi Planety – w naszym wypadku Matki Ziemi – lecz działają w związku (REkcji / REakcji) z Prawami Planety. Żywioły poprzez Prawa Planety ustanawiają i  ustawiają szkielet / rdzeń PRAWIJNY dla Mocy (które mają charakter i zasięg planetarny). Moce są w sposobie działania zależne hierarchicznie od Jedni (Światła Świata), Działów, Kirów i Żywiołów – są zdominowane przez te wyżej położone w Kręgu Boskim Siły /Bogów, są niezależne ale ograniczone do Sfery Planety – Matki Ziemi.

Także Żywioły stanowią Czwórce-Ćwierci składające się na Całość w kontekście Ro-Tanu RzeczyIstności, a więc też Godu/ROku. Jako że mają charakter uniwersalny stanowią one Cztery Twarze Swąta – Cztery Oblicza Światła Świata, Cztery Fazy RzeczyIstności, Cztery Formy Nieskończonej Świadomości.

Cztery Fazy / Formy wyznaczane przez Żywioły zazębiają się i nakładają na siebie wzajemnie tworząc Ćwiartki poprzez Układ Krzyża Prostego (głównego) i Układ Krzyża Skośnego (dopełniającego).

W swoim układzie głównym (Godowym)  Żywioły tworzą Krzyż Prosty, którego linie rozgraniczają Ćwierci Pór Roku wyznaczając na Matce Ziemi Przesilenia Godowe (Górowania Słońca i Równonoce) w znakach Zowijaku pomiędzy:

a) Wodą a Bagnem (Wodami a Sporami) – Równonoc Wiosenna (Początek Godu obrzędowego, Początek Wiosny / Początek Roku Słowiańskiego) – 21 marca każdego Roku Gwiezdnego – w znaku Barana – Jare Gody. Ćwierć Roku – Wiosna (składająca się z Boru – Żywiołu Borowiłów i Wody  – Żywiołu Wodów.

b) Ziemią a Piorunem (Simami a Perunami) – Przesilenie Letnie, Górowanie Światła / Dnia / Słońca (Początek Lata) – 21 czerwca każdego Roku Gwiezdnego  – w znaku Raka – Krasne Gody. Ćwierć Roku – Lato (składająca się z Bagna – Żywiołu Sporu i Ziemi – Żywiołu Simów).

c) Ogniem a Wiatrem (Swarogami a Strzybogami)  – Równonoc Jesienna (Początek Jesieni) – 21/23 września każdego Roku Gwiezdnego – w znaku Wagi  – Złote Gody. Ćwierć Roku – Jesień (składająca się z Pioruna – Żywiołu Perunów i Ognia – Żywiołu Swarogów).

d) Niebem a Borem (Dażbogami a Borowiłami) – Przesilenie Zimowe, Górowanie Nocy / Ciemności / Nicy (Początek Zimy) – 21 / 24 grudnia każdego Roku Gwiezdnego – w znaku Koziorożca (dawna Kozica) – Szczodre Gody – Ćwierć Roku – Zima (składająca się z Wiatru – Żywiołu Strzybogów i Nieba – Żywiołu Dażbogów).

W swoim dopełniającym układzie (Pór Roku) tworzą Krzyż Skośny, którego ramiona wypadają w momentach widzialnych na Matce Ziemi jako Górowania Pór Roku w znakach Zowijaku pomiędzy:

a)  Borem (Borowiłami) a Wodą (Wodami)– Górowanie Wiosny (dzisiaj znak Byka) – 5 maja  – Ćwierć / Okres Roczny Wiosenno-Letni (składający się z Wody i Bagna – Żywiołu Wodów i Sporów);

b) Bagnem (Sporami) a Ziemią (Simami) – Górowanie Lata (dzisiaj znak Lwa / Kota) – 5 sierpnia  – Ćwierć / Okres Roczny Letnio-Jesienny (składający się z Ziemi – Żywiołu Simów i Pioruna – Żywiołu Perunów);

c) Piorunem (Perunami) a Ogniem (Swarogami) – Górowanie Jesieni (dzisiaj znak Skorpiona / Bedrika) – 5 listopada – Ćwierć / Okres Roczny Jesienno-Zimowy (składający się z Ognia – Żywiołu Swarogów i Wiatru – Żywiołu Strzybogów);

d) Wiatrem (Strzybogami) a Niebem (Dażbogami) – Górowanie Zimy (dzisiaj znak Wodnika) – 5 lutego – Ćwierć / Okres Roczny Zimowo-Wiosenny (składający się z Nieba – Żywiołu Dażbogów i Boru – Żywiołu Borowiłów).

 

Jak widać na Pełnię Swąta także składają się Ćwierci co znajduje odbicie w głównych ukrytych mianach Swąta (Wij/Wąć, Rod, Gos/ Mir), które są współtworzone przez niższe emanacje Pełni – Żywioły: Wij – Bór / Drzewo i Woda = Wiosna / Pierwsze Oblicze /Twarz Swąta; Rod – Spor / Bagno / Zarodek i Ziemia = Lato / Drugie Oblicze / Twarz Swąta; Gos / Gosz – Piorun i Ogień = Jesień / Trzecie Oblicze Twarz Swąta; Mir – Wiatr i Niebo = Zima / Czwarte Oblicze / Twarz Swąta. 

Te Żywioły zamykają na Matce Ziemi swój cykl nie w jednym godzie / obrocie, ale w czterech – jest ich 8 a tworzą cykl  2×8 = 16 (po 2 – Matka i Ojciec, Żywioły Wielkie) oraz 8+8+8+8 = 32 = pełny obrót Żywiołów / Godów (stąd szesnastkowa matematyka i co 4 lata rok przestępny). Jako Całość z Mniejszymi Żywiołami tworzą też godowy cykl dziesiętny – jest ich w Godzie razem 40-ści czyli 4 pory Godu x 10 (2×5 – stąd matematyka dziesiętna). Oto są Pełnie związane z Żywiołami, wynikające z obecności Żywiołów (Uniwersalnych Sił RzeczyIstności) w Ro-Tanie Matki Ziemi i jej Przy-Rody (Ro-Tanie z Mocami Planety).

Podobne, lecz jeszcze większe cykle Ćwierciowe tworzą Kiry / Kirowie-Godowie, których jest 4 i Działy /Działowie, których jest 2. Nie będziemy ich tutaj opisywać – uczyni to Księga Wiedy.

Wróćmy do różnicowania wiarowiedy i religii.

Religia łączy się z boskością poprzez doświadczenie kogoś innego. Polega na wierze w kanon / dekalog i skodyfikowane reguły obrzędowe stworzone przez określone bóstwo lub proroka / nauczyciela i zakłada bezwzględne ich przestrzeganie.

Jak ktoś powiedział i napisał: „Religia daje pełny opis świata i oferuje nam dobrze zdefiniowany kontrakt z określonymi z góry celami. To tak, jakby ktoś kiedyś powiedział: “Bóg istnieje i powiedział, że mamy się zachowywać w określony sposób, aby dostać nagrodę w postaci życia wiecznego w niebie”.”

Religia daje tym sposobem poczucie wspólnoty i bezpieczeństwa w jej ramach. W wiarowiedzie takiego bezpieczeństwa nie ma – odbywa się cały czas zbieranie doświadczeń w osobistej podróży duchowej. Droga nie jest jedna dla wszystkich, jednakowa, jednoznaczna, jednokierunkowa, jednowymiarowa, jednolita. Nie ma tutaj umownego (powszechnego w ramach umowy) systemu znaków i sposobów postępowania. Podróże duchowe wiodą Ducha i Umysł / Rozum i Ciało w sposób TAJE-mny, a miejsca docelowe są nieznane, odkrywane, nigdy wcześniej nie odczuwane i nie widziane. 

W wiarowiedzie / wiedowierze zaczynamy od pytania: Kim jestem? I odpowiedzi Jam Jest. Jam jest Człowiekiem z Czterech Ćwiart w Całość, w Pełnię Złożonym. Moje zadanie to wypełnienie – zjednanie ćwiart w jedń, wypełnienie ich wiarowiedą / wiedowiarą. To także czerpanie owej wiedy i wiary ze Źródła – z RzeczyIstności Przyrodzonej – z Przyrody Matki – ze Światła Świata. Także pogłębianie wiedy i wiary, wypełnienie i zjednanie mojego Jam Jest z Jam Jest Matki Ziemi, z Siłami Planety i Żywiołami Wszechświata, w konsekwencji z JAM JEST – Jednią (Światłem Świata). Oto cały dobrostan i sens / cel mojego życia na Matce Ziemi.

Dlaczego wiaro-wieda lub wiedo-wiara – dlaczego takie dokładnie określenie a nie po prostu wiedza – tak jak w Nauce – albo tylko wieda – jak w Systemach Sanskrycko-Hinduistycznych i Taoizmie, lub tylko wiara – jak w Religiach. Dlatego, że z potwierdzonych licznych doświadczeń przez tysiąclecia WIEMY, iż każda WIEDA i WIEDZA jest w istocie tylko przyjętym w UMysł, ograniczonym przez fizyczne cechy ciała materialnego Człowieka, Zbiorem pojęć i twierdzeń opartych o ludzkie zmysły i ich protezy, zbiorem przetwarzanym w Umie – w procesie (ro-tanie) Rozu-Umie-nia i Z-RO-z-UMIenia. Jest to więc zawsze wieda oparta na wierzeniu własnym zmysłom i roz-umowi – wieda zjednana holistycznie z wiarą. A więc – wiarowieda / wiedowiara.

Celem Roz-Umu  jest dążenie do mądrości, miłości, przyjemności, wolności w oparciu o uczucia i wiedzę  doświadczaną w wewnętrznej istocie. Mądrość , Miłość, Przyjemność i Wolność to Ćwierci jednej Całości, tworzą Czwórcę – Pełnię złożoną z Ćwierci. Wszystkie one są ograniczone Współodczuwaniem, Odpowiedzialnością, Słowem / Honorem i Dbałością (1/4×4=1) o Zewnętrzny Świat: Przyrodę / Matkę Ziemię / Siedlisko / Ludzi (1/4×4=1 – kolejna Pełń złożona z Ćwierci).

Religia buduje społeczność na Umowie formalnej, czyli kulcie, a jej celem jest posłuszeństwo, które prowadzi do zbawienia. Religia oparta jest na zewnętrznej boskości, tak Siły Kierującej Wszechświatem jak i boskości jej Proroków, którzy wyznaczają drogę ku Przyszłości Człowieka bez udziału jego osobistej woli i czucia. Kult wyznacza cele, określa arbitralnie co jest dobre a co złe i wyodrębnia wspólnotę wierzących (dobrych) spośród niewierzących (złych). Religia prowadzi tym samym do konfliktów między ludźmi, do wojen, do poniżania jednych przez drugich i wywyższania się jednych nad drugimi. Prowadzi też do powstania kasty Przekazicieli – Proroków, Strażników Religijnych wyznaczających reguły i odstępstwa od reguł – osądzających postępowanie Ludzi.  Kasta Strażników / Pośredników z biegiem czasu obrasta w przywileje i zaczyna żyć kosztem społeczności często oddelegowana do czynności rytualnych, obrzędów, myślicielstwa i wyznaczania praw. Często jest przez społeczność utrzymywana materialnie stając się grupą pasożytującą na społeczności. Kasta ta zaczyna żyć własnym życiem wewnętrznym według własnych wewnętrznych praw i ma tendencje jako uprzywilejowana do lekceważenia praw wyznaczonych przez własną religię. 

Kiedy czynności duchowe i obrzędowe oraz więź z Siłami Wyższymi zostaje powierzona kaście pośredników rozwój duchowy społeczności zostaje mocno spowolniony, a życie duchowe jednostek zostaje zubożone.

Wiarowieda / wiedowiara nie potrzebuje i nie uznaje żadnego pośrednictwa. Obrzędy sprawować może każdy członek społeczności, który posiada odpowiednią do tego wiedę, a więc znajduje się na odpowiednim stopniu rozwoju duchowego  do odprawiania społecznych / wspólnotowych obrzędów, co oznacza że przeszedł odpowiednie stopnie wtajemniczenia, czyli obrzędy przejścia w dorosłość i wyżej.  Na własne osobiste potrzeby obrzędy sprawuje i więź z Siłami Wyższymi utrzymuje każdy wyznawca wiarowiedy z osobna, lub na potrzeby obrzędów rodzinnych / zadrużnych każdy dojrzały do tego członek rodziny / zadrugi .   

Co możesz zrobić, aby twój rozwój w wiarowiedzie/ wiedowierze przebiegał płynnie i stale postępował?

1. Ustal punkt wyjścia  – określ, czym jest dla ciebie duchowość, jaką wagę dla ciebie ma życie duchowe i wiarowieda.
2. Pomyśl i Określ jasno cele swojego życia  – Pomyśl, czego naprawdę chcesz od życia.
3. Pomyśl o swoim podejściu do duchowości. Jakie ono było kiedyś, jakie jest obecnie, jakie chciałbyś aby było?
4. Wyznacz sobie osobiste drogi i obszary doświadczeń duchowych, dobierz metody i praktyki i doświadczaj słuchając uważnie swojego Rozumu i Serca oraz boskiej Cząstki w Sobie (Ducha).
5. Utwierdź się w tych praktykach, które wybrałeś, poczuj je całym sobą.
6. Nie bój się mieszać, zmieniać i łączyć skrajnych doświadczeń duchowych, i kroczyć wieloma ścieżkami rozwoju duchowego, jeśli to właśnie podpowiada ci Rozum i Serce oraz cząstka Boska w tobie (twój Duch).
7. Bądź cierpliwy, praktykuj nie tylko kopntakt ze Świadomością Nieskońcozną, ale także dokonuj zmian wokół siebie i w swoim życiu w tym kontakcie.
8. Obserwuj gdzie prowadzą cię te ścieżki? Jakie cele udaje ci się osiągać?

Postępując w ten sposób wykonujesz konkretne kroki w swoim duchowym rozwoju. Od tego zaczyna się najdłuższa twoja podróż, którą zakończy dopiero ostatni Obrzęd Przejścia (Mały Tan Dwunasty) kończący materialno-duchową drogę Istoty na Ziemi.

Jak widzisz powyżej ten zestaw zawiera połowę potrzebnych kroków, czyli dwie Ćwierci niezbędnych do dalszego rozwoju duchowego działań, pozostałe dwie musisz odbyć na wyższym poziomie Spirali Rozwoju:

9. Zweryfikuj pola na których postęp rozwoju nie następuje

10. Spisz je tworząc Listę Pól do Pogłębienia i obserwuj te wybrane pola i swoje postępy na nich w toku dalszej pracy

11. Wybierz jedno konkretne pole i dobierz do niego metody działania oraz system duchowy, który wydaje ci się niezbędny do poszerzenia Wiedy i pogłębienia Wiary

12. Skoncentruj się wyłącznie na pogłębianiu umiejętności związanej z tym konkretnym polem

13. Jeśli nie czynisz postępów na tym polu, albo uczyniłeś je w sposób swoim zdaniem wystarczający – odpuść i przejdź do kolejnego pola ze spisu na liście Do Pogłębienia

14. Ucz się, rozszerzaj wiedzę, ćwicz kontakt ze Światłem Świata JAM JEST w swoim Jam Jest zarówno ogólnie jak i szczególnie na tych wybranych polach, systematycznie, powoli i po kolei.  Bez pośpiechu i z należytą uważnością

15. Wybierz dowolny system rozwoju duchowego z dostępnej rozległej gamy. Pamiętaj by nie zamknąć się w doktrynie, kanonie, dogmatach żadnego systemu w jakim aktualnie poszerzasz swój rozwój duchowy

16. W każdym rozszerzeniu Wiedy i pogłębieniu Wiary miej za cel zawsze nie tylko własny rozwój i własne Jam Jest, ale bacz aby twym celem było szczęście i równowaga z innymi Ludźmi i Istotami Matki Ziemi – byś nigdy na żadnym etapie nie stracił z oka Zewnętrza – Siedliska – Współodczuwania z nim i jego Istotami.

Rozwój Ducha ma swoje fazy i okresy różne co do intensywności oraz szybkości czynienia postępów. Czasami następuje długa pauza, albo dobrana metoda lub system duchowy okazuje się nieefektywny, nie dostosowany w pełni do twoich potrzeb i możliwości. Nie ma reguły co do czasu trwania danej fazy i okresu – może to trwać kilka dni bądź równie dobrze kilka lat. Nie ma znaczenia w jakim wieku rozpoczynasz swoja drogę. Może być tak że inne wydarzenia i konieczności zatrzymają cię na długie lata, że odpuścisz na wiele miesięcy lub całe dekady, a potem nagle nastąpi powrót i błyskawiczny skok na Drabinie / Spirali Rozwoju Duchowego.

Gdy tak będziesz postępował twoja osobista droga duchowego rozwoju będzie dostosowana wyłącznie do twoich uczuciowych, umysłowych i duchowych możliwości. Co więcej – sam ją dostosowujesz do swoich potrzeb! Oznacza to, że twój rozwój duchowy będzie się zmieniać, przekształcać i postępować systematycznie w ciągu twojego życia.

Kiedy z należytą uważnością stosujesz punkt 15 i 16 powyższej Ścieżki Rozwoju staniesz się Człowiekiem rozwiniętym duchowo, ale nie religijnym.

Nie ma przeszkód byś był w jakichś fazach swojego rozwoju jednocześnie osobą duchową i religijną godząc jedno z drugim, lub nie potrafiąc odrzucić niektórych elementów dotychczas wyznawanej religii. Można rozwijać się równocześnie w obu kierunkach, biorąc dla siebie jakieś punkty wspólne, które współtworzą harmonijną Całość twego Jam Jest dając twojemu Duchowi etapową równowagę. Każdy etap sie kończy , a kiedy wiesz czym jest naprawdę religia i czym jest prawdziwa duchowość, ten etap zakończy się. Szczególnie trudne jest uwolnienie się od wdruków wbitych nam w UMysł we wczesnym dzieciństwie i od dzieciństwa utrwalanych przez otoczenie. Obiegowe pojęcia typu, że za religią idzie duchowość albo duchowość jest częścią religii, to mądne / mętne ścieżki, fałszywe obrazy majiczne, pojęcia nieprawdziwe. To są dwie rozłączne rzeczy, które świadomy człowiek może połączyć lub zupełnie rozłączyć.

Cztery Prawa Ładności i Rozwoju w Wiedzie i Wierze Przyrodzonej (Przyrody) Słowian:

Taja 27 Księga Tanów, Tan Dziewiąty Wielki:

„Naprzód. Naprzód i Wstecz. Tu i Teraz – Te trzy czasy gołym okiem postrzegasz ty, człowiecze – oto jest Pierwszy Rodzaj Czasu.

Gdy um, Zowijko, naprężysz i ty, Budymie, gdy pomyślunek wysilisz, widzieć będziecie w każdym bycie ziemskim trzy czasy kolejne, wyższe, drugiego kręgu, Czasy Drugiego Rodzaju – Czas Wzrostu, Czas Trwania i Czas Rozkładu. Te trzy czasy proste ujawniają zaś zarazem trzy kolejne bardziej złożone: Czas Stwarzania, Czas Bycia i Czas Unyjania-Unicestwiania, które tworzą razem Trzeci Rodzaj Czasu. I nie jest dziwne wcale, iż Unicestwianie zwie się Unyjaniem – Uniją. Stwarzanie zaś to: Wyobrażanie, Wy-Obrazowywanie, to Słowienie i  Wysłowianie-Wypowiadanie. Także dziwić nie powinno, że trzecie jest tutaj Bycie – Sławienie-Zjednanie z Jednią. To trzy działania postrzegane jako jednoczesne i nie są one tym samym, czym jest Wzrost, Trwanie i Rozkład, które odbywają się widzialnie jako zachodzące na linii przeszłość-teraźniejszość-przyszłość.

Stwarzanie, jak czujesz, a i zapewne widzisz, dzieje się w jednej chwili czasu ciągłego, w Tu i Teraz. Widzialne jest ono dla ciebie jako Jednoczesność – z trzech działań spójnych złożona. Z jednoczesności owej trójzłożonej w jednym wikle Stworzenie się z nagła uwija. Tak samo w jednym wikle Ciągłości owo Bytowanie, Byt-Ist, istnieć zaprzestaje – unyja się, unicznia się – znika, uniwijuje się, uniwikuje. Wyobraźnia – oto miejsce Stwarzania, miejsce i czas Istu, Istności, Iskonu Bytu oraz Unicestwiania – Obrazu w Jaźni Uwicia i z Jaźni Wywicia.

Wzrost, Trwanie i Rozkład widzisz w swoim ludzkim czasie, ale tego działania – STWARZANIA – jako inny rodzaj czasu, odmienny od twego codziennego Naprzód, Teraz i Wstecz, nie odbierasz. A przecież wiesz, że Czas na Linii Naprzód-Teraz-Wstecz może biec i biegnie także jałowo bez Drugiego Rodzaju Czasu (Wzrostu, Trwania i Rozkładu) i bez Trzeciego Rodzaju Czasu (bez Stwarzania, Bycia i  Unicestwiania).

Stwarzanie, Bycie-Istnienie i Unicestwienie widzisz jedynie jako Tu i Teraz.

Jest jeszcze czwarty poziom czasu, czwarta linia, kolejne najwyższe trzy wymiary czasu, wiodące do Dwunastowymiarowości, do Najwyższej Gęstości – Czwarty Rodzaj Czasu. To czas, który postrzegasz jako Jedyność, Wszechistność i Nieskończoność – oto Sławia, jaką ją możesz zmysłami swoimi dostrzec, a umem swoim przetrawić. Tu właśnie i Teraz, w Sławi, wiekuiście przebywamy!

Tak, dozwoliłam ci, Ja Jaśnia, Ja Jestnia, Jam Jest, Ja Jaśnion, Ja Śnion – dotknąć tych trzech wyższych Rodzajów Czasu, na co dzień przez ciebie nie dotykanych, nieuświadamianych.

To bardzo głęboka Głębia dla Ludzkiego Umu.”