Tan Drugi Wielki – Luty, Tan Wilczy-Wołczy (Wołgi-Wielgi) – Welesowy i Makoszowy  Gród Rusów – Przybycie Wilków (Wsiewołod Iwanow)

Skrzydlasty – Skrzysty – Święty

Tan Drugi Wielki – Luty, Tan Wilczy-Wołczy (Wołgi-Wielgi) – Welesowy i Makoszowy, Rozpustny Tan Od-Nawienia, Tłusty Tan Rozpustu, Tan Wierzbinowy – Odrodzenia Lutych Bogów, Tan Łabędzi i Konny (Świchrzowy i Lelkoniowy)

(20 – 26 lutego)

W Drugim Wielkim Tanie, Lutym, Tłustym, Tanie Rozpustu – uważność sielan bieży ku Welesowi i jego synom, ku Makoszom, Sporom, Rodom oraz ku Strzybogom i Dażbogom.

W orszaku Drugiego Tanu Wielkiego prym wiodą Wilk, Jeleń, Byk, Kozioł i Zając. W tym ostatnim tanie wszystkie osoby poza głównymi ubierają na twarze baranie maski. Jako to wiadomo, Baran jest zwierzęcym uosobieniem Tynu Swarogów.

W każdym orszaku tych zimowych tanów ważny jest Dzik – uosobienie zwierzęce Matki Ziemi i Bocian – jej ptak oraz Gąsior, ptak Rodów.

20 lutego – Werbin-Więzin, Welesowe i Morowe, Lute Dziady, Harde, Luty Dzień

Welesowe i Morowe, a też i Święto Sima – Pana Ziemi Skamieniałej, Twardej, Hardej. Mianowany więc jest ów dzień także Dniem Hardym, Dniem Hartu, Dniem Lutym – Twardym

Lute Dziady.

21 lutego – Zimna Mokrida

Święto Mokoszowe i Przeplątowe;

Tan Wilczy i Zajęczy – Wilka-Zapusta i Mokridy-Macidoduli.

Skrzydlaty Wilk

22 lutego – Ławica i Łowy

Wypiek Kołaczy Godów – Zaczyn – W każdym gospodarstwie kolejna czynność przy wypieku Kołaczy Godów. Tego dnia gospodyni dodaje do mąki soli i miesza ją z innymi mąkami tak, że powstaje ciasto na dwa chleby, na jasny i na ciemny. Do wyrobionych z ciasta bochnów wbija w środek, do jednego  ząbek czosnku, a do drugiego ziarno bobu;

Ławica/Śledziuk – Tan Rybi przed południem u Zapisu – zwany też Tanem Ławicy Szczupaka, Tanem Ławicy, Ławicą albo Tanem Szczupaka i Śledzi, Śledziukiem, albo Dziukiem;

Rybodar, Żardar albo Żerdar Rybi – Rybie Żaru Dary, Rybna Żertwa;

Łowy Jelenie – drugi obrzęd, popołudniowy;

Tan Budź Jelenia – Badjenie, Budjenie Jelenie, Budzenie Jelenie, Jelenie Obodanie. Taniec w owym obrzędzie nazywa się Dyna i Czapnik;

Sijanie – Siemieniem  Lnu i Konopi;

Łowczy Żaru Dar, Żerdar Jeleni – tego dnia jako żertwa i strawa, a potem jako jadło na ucztach służą wyłącznie Ryby i dziczyzna z Jelenia.

Mateczka Mokosza z Wilkami

23 lutego – Szeroka Maslenica albo Maślenica, Rozpust, Wołosowe, Tłusty Krzywy – Wołoczebne

Wieprzo- i Woło-trzebienie;

Rozpust, Maslenica – Przełamanie, Rozpustny Czwarty, albo Krzywy. Na Polesiu mówić będą Wołos, Wołosowe, Kołodka, Koljada Maślana, Tłusty i Krzywy. Według tradycji Kącin Zachodnich jest to Rozpust, Rozpustny Czwarty, Tłusty Czwarty, Maślenica, Wołowy;

Wołoczebne, Wołczebne – Czczą go wszy Sławianie, Istowie i Sokołoci dwoma tanami – Tanem Wołowym i Tanem Wieprzowym;

Masłe Święto – Maślenica     

  Martenica – Mororodenica

24 lutego – Pokład i Pościelenie, czyli Martenica, Mordenica, Morodonica, Mororodenica

 Pokładanie i Tan Żmijów Skrzystych i Skrzydlatych Smoków-Drakonów, który inaczej nazywa się też Tanem Wężowym albo Skrzystej Wojowniczki, albo Tanem Kocim.

Wilkodłak (Andrzej Kapusta)

25 lutego – Ostatek, Oset, Osyp, Oświtań, Świtań, Orzyświt, Orłowsień, Kosak, Dzień Kosoboga, Kusaki, Kusy Dzień, Siemieniec, Szalony Dzień albo Szalej-Szoł.

Tan Motyla Perperudy z Rakiem,

Tan Orła i Dwóch Koni: Świchrza-Owsienia – Skrzystego Wierzchowca Swąta oraz Lelkonia-Sekiela. Świchrz odgrywa w obrzędzie także rolę Konia Owsianego, Owsienia Kolady-Kostruba. Lelkoń-Sekiel robi za Konika Lelowego, Konia tynu Welesów, jak i za Wierzchowca Przeplątów. Obrzędy tego dnia kończy Kozioł Ofiarny dla przebłagania Swąta-Osta i Osypanie Siemieniem oraz Ziarnem Owsa Drzewa Świata, jak też Matki Ziemi wokół niego.

 Bóg Przeznaczenia – Makosz i jego Wilk (Zdzisław Beksiński)

26 lutego – Świętopiórze i Przednowie

Święto Piór, Włosia i Włókna-Nieci, lub Dzień Piórny, Włosowy i Niciany.

Przednowina i Przednówek oraz Przednowienie – a to z powodu Tanu i Ofiary Łabędzicy, czyli drugiego obrzędu, jaki się po południu tego dnia odbywa.

Ostatni Dzień Starego Godu – mijającego roku obrzędowego, a jeśli zaś idzie o Rok Gwiezdny, jest ten dzień ostatnim dniem jego Drugiego Wielkiego Tanu. Jak i poprzednie trzy dni przynależy on więc do Wielkiego Rozpustu. Trzy główne obrzędy są odbywane:

Zagrzebanie Lotki Świętej Strzały i Bajorków Świętego Łuku;

Tan Łabędzi, Ofiara z Tłustej Białej Gęsi – Łabędzicy Niemej;

Ostatnia Wieczerza Godów – obrzędnicy dzielą się świętym Napojem Odrodzenia – Obrytą i czynione są Owsiano-Makowe Obsypiny, w których każdy z każdym się obsypuje.

 Wiktor Wasniecow – Kniaź Iwan na Wilku