W najbliższych dniach znalezisko trafi do urzędu konserwatorskiego w Zamościu. Pierwsze oględziny zabytku zaprezentowanego na fotografii wskazują, że jest to czworościenna siekiera wykonana z krzemienia wołyńskiego, posiadającego szarą barwę z różnymi jej odcieniami, co wielokrotnie sprawia wrażenie, że jest to krzemień pasiasty. Wszystkie powierzchnie siekiery są bardzo starannie wygładzone – przekazuje konserwator.

Długość siekiery wynosi ok. 10 cm., jej grubość można ocenić na 1,2- 1,5 cm., natomiast szerokość łukowatego ostrza dochodzi do ok. 4,5 cm. Obuch ukształtowany prawie jako płaski prostokąt posiada wymiary ok. 2,5 x 1,2 cm. W obrysie płaszczyznowym siekiera posiada zarys trapezowaty, w przekroju podłużnym jest klinowata, a poprzecznym prostokątna.

Z analizy porównawczej typologii siekier wynika, że jest to najprawdopodobniej narzędzie wykonane przez schyłkowo-neolityczną ludność kultury amfor kulistych i może być datowane na połowę 3 tysiąclecia przed naszą erą. Znaleziska siekier kultury amfor kulistych na terenie naszego województwa są nadal rzadkie. Generalnie pochodzą z obiektów grobowych, a niekiedy są typowymi znaleziskami luźnymi, nie powiązanymi z żadnymi obiektami archeologicznymi.

Odkrywane były przeważnie we wschodniej części naszego województwa oraz na terenie Wołynia i Podola w Ukrainie. Pojawienie się tego zabytku w południowej części Lubelszczyzny, w okolicach Biłgoraja jest pewną sensacją, pozwalającą sądzić, że społeczność ta penetrowała znacznie większe obszary niż sądziliśmy dotychczas. Poza tym odkrycie kolejnego zabytku archeologicznego w powiecie biłgorajskim świadczy, że teren ten nie był pustką osadniczą w pradziejach, jak dotychczas zakładali archeolodzy, ale rozwijało się tu również osadnictwo starożytne.

Odkryta siekiera zostanie przekazana do Muzeum Ziemi Biłgorajskiej w Biłgoraju, a w miejscu jej znalezienia przeprowadzona zostanie w najbliższym czasie inspekcja konserwatorska i inwentaryzacja nowego stanowiska archeologicznego.