Teoria Gorana Pavlovica o kalendarzowym charakterze rytów mitologicznych została potwierdzona
Znaki te stanowią proto-pismo. Zatem początki zapisu informacji sięgają Epoki Łowców i można uznać że ten proces zainicjowano w Europie wśród Oryniaków, a potem był kontynuowany przez Staro-Europejczyków (Y-DNA I2). Dalszych postępów w tej dziedzinie dokonano w obszarze Naddunajskim rozwijając ideę do formy pierwszego pisma w kulturze Vincza (ok 5500 r. p.n.e). To z Europy owa idea wywędrowała do Egiptu i Sumeru.
Zupełnie ubocznym efektem odkrycia Bena Bacona jest potwierdzenie teorii dokumentowanej w setkach już artykułów na portalu Old European Culture przez Gorana Pavlovica o kalendarzowym charakterze rytów na wielu zabytkach prehistorycznych i starożytnych oraz o takim samym znaczeniu towarzyszących im opowieści mitologicznych.
To ostatnie z kolei utwierdza i potwierdza prawidłowość rozumowania i właściwe uformowanie oraz osadzenie Księgi Tanów (rytów, dani oraz obrzędów) Słowian w Wijozwiii Przyrody (Przyrodzonej) [filozofii, przyrody] w Prawach Przyrodzonych.
To w następstwie owego „kalendarzowania” przez Człowieka rui zwierząt łownych i udomowionych oraz czasu owocowania oraz zbiorów roślin zwierzęta i drzewa trafiają na Niebo Gwieździste jako obiekty gwiezdne tworzące Zowijak Gwiezdny (Zodiak) i inne konstelacje mitologiczne.
Ben Bacon, brytyjski archeolog amator odkrył znaczenie symboli na malowidłach naskalnych sprzed 40 000 lat. Teoria Gorana Pavlovica o kalendarzowym charakterze rytów mitologicznych została potwierdzona
Malowidła naskalne z czasów górnego paleolitu znajdują się w co najmniej 400 jaskiniach w Europie. Niektóre z niefiguratywnych malunków datowane są nawet na przynajmniej 40 tys. lat, a wizerunki zwierząt – na ok. 37 tys. lat. Wykonane zostały przez naszych bezpośrednich, odległych przodków, czyli Homo sapiens.
Brytyjczyk Ben Bacon, który zawodowo zajmuje się konserwacją mebli – amatorsko zaś prehistorią – zajął się analizą fresków naskalnych, znajdujących się w rozsianych po Europie jaskiniach, takich jak we Francji czy Altamira w Hiszpanii.
Prehistoryczni myśliwi malowali często zwierzęta łowne. Niektóre z nich przedstawione są bardzo realistycznie. Zdarza się, że wizerunkom zwierząt towarzyszą tajemnicze znaki, których nie udało się wcześniej rozszyfrować. Najczęściej pojawiające się to kropki, pionowe kreski lub nacięcia w kształcie „Y”, występujące po kilka na raz.
Zdaniem Bacona mogą to być oznaczenia związane z mierzeniem czasu, odnoszące się do cyklu reprodukcyjnego zwierząt.
Bacon spędził mnóstwo czasu badając reprodukcje prehistorycznych fresków w zbiorach British Library i w internecie. Konsultował się również z profesjonalnymi naukowcami, od których otrzymał słowa wsparcia, m.in. z University College London i Durham University.
Z analiz wynikło, że znaki, które mogą dotyczyć okresów reprodukcji zwierząt, powiązane są również z cyklem księżycowym. Oznaczałoby to, że pierwotni łowcy-zbieracze systematycznie śledzili fazy księżyca, orientując się na ich podstawie w cyklach przyrodniczych.
Naukowcy argumentują w artykule, że kropki i pionowe kreski oznaczają liczbę miesięcy księżycowych. Z kolei symbol „Y” jest ekwiwalentem „rodzić się” i miałby wyznaczać czas, kiedy zwierzęta łowne wydają potomstwo na świat.
Być może zatem znaki w prehistorycznych jaskiniach odzwierciedlają fazę, kiedy pojawił się prosty system komunikatów pisanych, rodzaj proto-pisma. Będzie jeszcze musiało upłynąć wiele tysięcy lat, zanim wyłoni się pismo w pełnym tego słowa znaczeniu. Najstarsze zabytki pisma pochodzą z Sumeru (Bliski Wschód), sprzed ok 5,5 tys. lat.
źródło: PAP