W trakcie penetracji przez archeologów drewnianej podłogi w jednym ze wspomnianych budynków zespół odkrył zakopany ceramiczny garnek, który zawierał lniany worek. W środku znajdowały się srebrne wisiorki, „wysokiej jakości” pierścienie na szyję, pierścienie, dwie perły i monety. Ponadto w trakcie prac odkopano także ozdobne amulety, strzały, czy kamienie żarnowe.

Część wisiorków pochodzi z Czech, Bawarii i Anglii. Co ciekawe archeolodzy stwierdzili, że kilka z odnalezionych monet to monety arabskie (dirhamy). Sugeruje to, że wikingowie prowadzili „dalekosiężną sieć handlową”.

Ponadto jedna z monet pochodzi z X wieku z Francji i została wybita w mieście Rouen w Normandii. Profesor Jens Christian Moesgaard z Uniwersytetu w Sztokholmie twierdzi, że ten typ monety do tej pory był „widziany” tylko włącznie na rysunkach w jednej z XVIII-wiecznych ksiąg. Z kolei Maria Lingström z Narodowych Muzeów Historycznych w Szwecji dodała: – To jest coś, czego prawdopodobnie doświadcza się tylko raz w życiu.

Dlaczego ktoś schował taki skarb pod podłogą? Jak na razie motyw jest tajemnicą, lecz według dr Johna Hamiltona: – Ludzie ukrywali i zakopywali swoje skarby w trudnych i burzliwych czasach.

Wszystkie odnalezione artefakty zostały wysłane do jednej z firm specjalizujących się w konserwacji, aby oczyścić i skatalogować niezwykłe 1000-letnie znaleziska.

Wikingowie od około VIII wieku naszej ery podejmowali dalekie wyprawy o charakterze rabunkowym, kupieckim, czy osadniczym. Ich wędrówki skupiały się przede wszystkim na basenie Morza Bałtyckiego i Morza Północnego.

Pierwsze wyprawy dotarły do wybrzeży dzisiejszej Anglii (ok. 793 r. n.e.), dalej były wyspy szkockie m.in. Szetlandy i Hebrydy. W 874 roku pojawili się na Islandii, a w około 982 r. zagościli na Grenlandii. Według różnych źródeł wikingowie odkryli Amerykę w około 1000 roku, gdzie założyli swoje osady. Jednakże z powodu walk z tubylcami i wewnętrznych sporów szybko porzucili Nowy Świat.

W kolejnych wiekach wikingowie opłynęli Półwysep Iberyjski, przedostając się na wody Morza Śródziemnego i dokonywali grabieży południowego obszaru dzisiejszych Włoch. Inne grupy kierowały się na wschód i płynęli w górę rzek, m.in. Dźwiny, potem przedostając się do innych cieków wodnych i płynęli do Morza Czarnego, gdzie łupili miasta Cesarstwa Bizantyjskiego. Z kolei Wołgę wykorzystywali do przedostania się na Morze Kaspijskie, dzięki czemu zyskali kontakty handlowe z ludami arabskimi.