Seutes (Seftis / Zewdaws /Zeuda / Zełda), Nieśmiertelny Król Traków (Drakonów)

Opublikowano przez

Seutes (Seftis / Zewdaws /Zeuda / Zełda), Nieśmiertelny Król Traków (Drakonów)

Uwolnijcie treść tego przekazu od narodowej naleciałości Rumunów która tutaj pod kuratelą Francuzów panuje, a zobaczycie mały fragment Wielkiej Scytii w IV wieku p.n.e. a więc część Królestwa SIS.

Seutes (Seftis / Zewdaws /Zeuda / Zełda), Nieśmiertelny Król Traków (Drakonów)

https://www.youtube.com/watch?v=i6iv0JJvaIA&t=247s

 

Wikipedia polskojęzyczna

 

Seutes III (gr.: Σεύθης, Seúthes) – król trackich Odrysów w latach 330 – ok. 300 p.n.e. Prawdopodobnie syn Kersobleptesa, króla Odrysów.

Seutes III był tylko królem części Tracji oraz wasalem królestwa Macedonii. Po śmierci Filipa II (359-336) plemiona trackie zbuntowały się przeciw jego synowi Aleksandrowi III Wielkiemu (336-323). Ten wypowiedział wojnę przeciwko im i pokonał plemię Getów i Syrmusa, króla Tryballów. Pozostałe plemiona trackie poddały się i wysłały wojsko by dołączyło do armii macedońskiej.

Około 325 r., po śmierci macedońskiego namiestnika Tracji Zopyriona, Seutes III zbuntował się przeciwko dominacji Macedonii. Bunt został szybko stłumiony przez Antypatra (334-319). W 323 r., po śmierci Aleksandra III Wielkiego, Seutes III ponownie wystąpił. Uderzył na Lizymacha, nowego macedońskiego namiestnika Tracji. Król Odrysów ostatecznie został zmuszony uznać władzę zwierzchnią Lizymacha, która ostatecznie była tylko formalna.

W 320 r. Seuthes III przeniósł królestwo Odrysów do centralnej Tracji i zbudował nową stolicę w Seuthopolis (Kazanłyk). W 313 r. poparł Antygona I Jednookiego w wojnie przeciwko Lizymachowi o królestwo Macedonii. Zajął przełęcze gór Hemus przeciwko jego suzerenowi, ale znowu został pokonany i zmuszony do uległości. Lizymach ogłosił się królem Tracji w 306 r. Ostatecznie zginął w bitwie pod Kuropedion przeciwko Seleukosowi I Nikatorowi w 281 r. Tracja tego samego roku przeszła pod zwierzchność Ptolemeusza Keraunosa.

Seutes III miał zapewne dwie żony oraz sześciu synów. Nieznana pierwsza żona urodziła mu dwóch synów: Kotysa II i Rebulasa, a druga imieniem Berenike czterech: Hebryzelmisa, Teresa III, Sadokosa i Sadalasa. Rebulas jest znany dzięki uzyskanej od Aten inskrypcji honorowej z 331/330 r.

 

Wikipedia anglojęzyczna:

 

Seuthes III (Ancient Greek: Σεύθης, Seuthēs) was a king of Odrysia, a part of Thrace, during the late 4th century BC (securely attested between 324 and 312 BC).[1]

Historical background

Following the campaigns of Philip II in 347–342 BC a significant part of Thrace became subject to Macedon. While the three main rulers of Thrace attested during this period of Philip’s reign disappear from the sources by the end of the 340s BC, it remains unclear to what extent native Thracian kingship was eliminated. The kings of Macedon governed Thrace through military governors (stratēgoi): Alexander son of Aeropus (341–334 BC), Memnon (334–327 BC), Zopyrion (327–325 BC). After Philip’s death in 336 BC, several Thracian tribes revolted against Philip’s son Alexander the Great, who defeated the Getae and King Syrmus of the Triballi. Other Thracians sent troops to join Alexander’s army, such as the Thracian prince Sitalces, attested as one of Alexander’s commanders during his campaign in the East.[2]

Po kampaniach Filipa II w latach 347-342 pne znaczna część Tracji została podporządkowana Macedonii. Chociaż trzej główni władcy Tracji poświadczali, że w tym okresie panowania Filipa zniknęli ze źródeł pod koniec lat 340. p.n.e., pozostaje niejasne, w jakim stopniu zostało wyeliminowane rodzime królestwo trackie. Królowie Macedonii rządzili Tracją za pośrednictwem namiestników wojskowych (strategoi): Aleksandra syna Aeropusa (341-334 pne), Memnona (334-327 pne), Zopyriona (327-325 pne). Po śmierci Filipa w 336 pne kilka plemion trackich zbuntowało się przeciwko synowi Filipa Aleksandrowi Wielkiemu, który pokonał Getów i króla Syrmusa z Triballi. Inni Trakowie wysłali wojska, aby dołączyć do armii Aleksandra, tacy jak tracki książę Sitalces, poświadczony jako jeden z dowódców Aleksandra podczas jego kampanii na Wschodzie [2].

Life

Athenian honorific decree for Rheboulas.

The origins of Seuthes III remain unclear. His historical importance has invited speculation he was closely related to his most important predecessors, for example as a putative son of Cersobleptes and brother of Alexander’s commander Sitalces,[3] although neither Seuthes nor Sitalces figure among Cersobleptes’ known sons, or as a brother of Cersobleptes and son of Cotys I.[4] Another hypothesis identifies the future Seuthes III with Cersobleptes’ deputy (hyparkhos) Seuthes and posits that he was a close relative and descendant of the earlier king Seuthes I.[5]

The attestation of Rheboulas, brother of Cotys and son of Seuthes, in an Athenian decree from 330 BC is also sometimes connected to Seuthes III, with Reboulas and Cotys identified as sons of an early marriage (they are not among the fours sons of Seuthes III and Berenike attested at the end of his reign).[6] The inscription, however, predates the first secure attestation of Seuthes III by some seven years, and various scholars have proposed Seuthes I,[7] Seuthes II,[8] and even a non-reigning Seuthes[9] as the father of Cotys and Rheboulas. Historical, cultic, geographical, and numismatic considerations have led to the proposal that Seuthes III was a son (or near kinsman) of Cersobleptes’ rival Teres III, and thus a representative of a „junior” line of the Odrysian royal dynasty.[10]

If Seuthes III was already ruling in the 330s BC, he does not seem to have taken part in the revolt of the Macedonian governor Memnon against the regent Antipater in 331 BC.[11] Seuthes revolted against Macedon in about 325 BC, after Alexander’s governor Zopyrion was killed in battle against the Getae.[12] After Alexander died in 323 BC he continued in opposition to the new governor Lysimachus, mustering a force of some 8,000 cavalry and 20,000 infantry in 322 BC.[13] They fought each other to a draw and each withdrew from battle.[14]

Ultimately Seuthes appears to have acknowledged the overarching authority of Lysimachus, eventually one of Alexander’s successor kings. Perhaps around 320 BC, Seuthes III established his residence at Seuthopolis (near Kazanlăk in Bulgaria), which he built and named after himself, in imitation of the Macedonian kings Philip and Alexander. In 313 BC Seuthes III supported the revolt of Callatis (Mangalia in Romania) against Lysimachus, by allying with other towns and tribes and occupying the passes of Mount Haemus. The allies were defeated by Lysimachus, but he was forced to abandon the siege of Callatis to repel the attack of Antigonus I‚s commander Pausanias, sent to the aid of Callatis and its allies.[15] Despite his defeat at the hands of Lysimachus, Seuthes III appears to have preserved his autonomy and disappears from the narrative sources. It would appear that he settled for peace with Lysimachus, who finally subdued Callatis in 310 BC.[16]

Numismatic evidence has been used to infer that Seuthes III was still ruling at the time of the death of the Macedonian king Cassander in 297 BC.[17] Coins apart, the sole attestation of Seuthes III after 313–312 BC comes from the so-called great inscription of Seuthopolis (IGBulg 3.2, 1731), tentatively dated to the 290s or 280s BC. It mentions Seuthes III in an unclear context (either still alive but possibly incapacitated or perhaps retrospectively, with him already deceased), his wife (or widow) Berenike (apparently a Macedonian, possibly a relative of Lysimachus), and their sons Hebryzelmis, Teres, Satocus, and Sadalas (possibly still underage), treating with Spartocus, the ruler of Cabyle.[18] While Seuthes III is generally considered a great ruler, and certainly held his own against Alexander’s successors, built a well-planned royal town (Seuthopolis) and impressive tomb (see below), and issued ample coinage in several types, it should be remembered that he ruled only part of Thrace and shared space with both the Macedonian Lysimachus and with other Thracian rulers (like the Spartocus mentioned above).

Much about his reign remains unknown, as does the succession to his authority, unitary or divided. If the Cotys and Reboulas of the Athenian decree are indeed sons of Seuthes III, it is possible Cotys II was one of his successors, although his sole certain attestation is in 330 BC. Roigos, buried in the Kazanlăk Tomb, was the son of a Seuthes, and has been tentatively but enthusiastically identified as a son of Seuthes III.[19] He is not, however, named among the sons of Seuthes III and Berenike, and if he dates to the mid-3rd century BC (as indicated in the original reports), this may preclude identification with a son of Seuthes III from an earlier marriage. A certain Gonimase (Gonimasē), wife of a Seuthes,[20] buried in a tomb near Smjadovo, has been proposed as Seuthes III’s earlier wife and mother of Cotys and Reboulas,[21] or of Roigos,[22] although there is no proof for any of these associations. The obscure Seuthes IV is named as the son of a Teres on a gold ring from the tomb known as Dalakova Mogila,[23] and geographical and chronological considerations allow the possible identification of this Teres with the Teres attested among the sons of Seuthes III and Berenike. If so, a successor of Seuthes III may have been Teres IV, father of Seuthes IV, the possible father of Roigos.[24]

 

Życie

Ateński dekret honorowy dla Rheboulas.

Początki Seuthes III pozostają niejasne. Jego znaczenie historyczne skłaniało do spekulacji, że był blisko spokrewniony ze swoimi najważniejszymi poprzednikami, na przykład jako domniemany syn Cersobleptesa i brat komtura Aleksandra Sitalcesa [3], chociaż ani Seuthes, ani Sitalces nie figurują wśród znanych synów Cersobleptesa, ani jako brat Cersobleptesa i syna Cotysa I. [4] Inna hipoteza utożsamia przyszłego Seuthesa III z zastępcą Cersobleptesa (hyparkhos) Seuthesem i zakłada, że ​​był on bliskim krewnym i potomkiem wcześniejszego króla Seuthes I.[5] Poświadczenie Rheboulasa, brata Cotysa i syna Seuthesa, w dekrecie ateńskim z 330 p.n.e. jest również czasami związane z Seuthes III, przy czym Reboulas i Cotys są identyfikowani jako synowie wczesnego małżeństwa (nie są wśród czterech synów Seuthes III a Berenike zaświadczyło pod koniec swojego panowania). [6] Inskrypcja jednak poprzedza pierwsze bezpieczne poświadczenie Seuthes III o około siedem lat, a różni badacze proponowali Seuthes I,[7] Seuthes II,[8], a nawet niepanującego Seuthesa[9] jako ojca Cotys i Rheboulas. Względy historyczne, kultowe, geograficzne i numizmatyczne doprowadziły do ​​wniosku, że Seuthes III był synem (lub bliskim krewnym) rywalki Cersobleptesa Teres III, a zatem przedstawicielem „młodszej” linii królewskiej dynastii Odryzy. ] Jeśli Seuthes III rządził już w 330 p.n.e., wydaje się, że nie brał udziału w buncie macedońskiego gubernatora Memnona przeciwko regentowi Antypaterowi w 331 p.n.e.[11] Seuthes zbuntował się przeciwko Macedonii około 325 pne, po tym, jak gubernator Aleksandra Zopyrion zginął w walce z Getami.[12] Po śmierci Aleksandra w 323 p.n.e. kontynuował opozycję wobec nowego gubernatora Lizymacha, gromadząc siły około 8000 kawalerii i 20 000 piechoty w 322 pne [13]. Walczyli ze sobą do remisu i każdy wycofał się z bitwy.[14] Ostatecznie wydaje się, że Seuthes uznał nadrzędną władzę Lizymacha, jednego z następców króla Aleksandra. Być może około 320 p.n.e. Seuthes III założył swoją rezydencję w Seuthopolis (niedaleko Kazanłyku w Bułgarii), którą zbudował i nazwał swoim imieniem, na wzór macedońskich królów Filipa i Aleksandra. W 313 pne Seuthes III poparł bunt Callatis (Mangalia w Rumunii) przeciwko Lizymachowi, sprzymierzając się z innymi miastami i plemionami i zajmując przełęcze góry Haemus. Sojusznicy zostali pokonani przez Lizymacha, ale został zmuszony do porzucenia oblężenia Callatis, aby odeprzeć atak dowódcy Antygonusa I Pauzaniasza, wysłanego na pomoc Callatisowi i jego sojusznikom.[15] Pomimo porażki z rąk Lizymacha, wydaje się, że Seuthes III zachował swoją autonomię i znika ze źródeł narracyjnych. Wygląda na to, że zgodził się na pokój z Lizymachem, który ostatecznie pokonał Callatisa w 310 p.n.e.[16] Dowody numizmatyczne zostały wykorzystane do wywnioskowania, że ​​Seuthes III nadal rządził w czasie śmierci macedońskiego króla Kassandera w 297 rpne.[17] Poza monetami, jedyne poświadczenie Seuthes III po 313–312 p.n.e. pochodzi z tzw. wielkiej inskrypcji Seuthopolis (IGBulg 3.2, 1731), datowanej wstępnie na lata 290 lub 280 pne. Wspomina Seuthesa III w niejasnym kontekście (albo wciąż żywy, ale być może ubezwłasnowolniony lub być może retrospektywnie, gdy już nie żyje), jego żonę (lub wdowę) Berenikę (podobno Macedończyk, być może krewny Lizymacha) i ich synów Hebryzelmis, Teres , Satocus i Sadalas (prawdopodobnie wciąż nieletni), traktujący ze Spartocusem, władcą Cabyle.[18] Chociaż Seuthes III jest powszechnie uważany za wielkiego władcę i z pewnością trzymał się w walce z następcami Aleksandra, zbudował dobrze zaplanowane miasto królewskie (Seutopolis) i imponujący grobowiec (patrz niżej) i wydał pokaźne monety w kilku typach, należy pamiętać, że rządził tylko częścią Tracji i dzielił przestrzeń zarówno z macedońskim Lizymachem, jak iz innymi władcami trackimi (jak wspomniany Spartokus). Wiele z jego rządów pozostaje nieznanych, podobnie jak sukcesja po jego autorytecie, jednolita lub podzielona. Jeśli Kotys i Reboulas z dekretu ateńskiego są rzeczywiście synami Seuthesa III, możliwe jest, że Kotys II był jednym z jego następców, chociaż jego jedyne pewne poświadczenie pochodzi z 330 p.n.e. Roigos, pochowany w grobowcu Kazanlăk, był synem Seuthesa i został wstępnie, ale entuzjastycznie zidentyfikowany jako syn Seuthesa III.[19] Nie jest on jednak wymieniany wśród synów Seuthesa III i Berenikę, a jeśli pochodzi z połowy III wieku p.n.e. . Pewna Gonimase (Gonimasē), żona Seuthesa [20] pochowana w grobowcu niedaleko Smjadova, została zaproponowana jako wcześniejsza żona Seuthesa III i matka Cotysa i Reboulasa [21] lub Roigos [22], chociaż istnieje brak dowodu na żadne z tych skojarzeń. Niejasny Seuthes IV jest nazwany synem Teres na złotym pierścieniu z grobowca znanego jako Dalakova Mogila [23], a względy geograficzne i chronologiczne pozwalają na możliwą identyfikację tej Teres z Teres poświadczoną wśród synów Seuthes III i Berenikę. Jeśli tak, to następcą Seuthesa III mogła być Teres IV, ojciec Seuthes IV, możliwy ojciec Roigos.[24]

Tomb of Seuthes III
Main article: Tomb of Seuthes III

The tomb of the Thracian King Seuthes III has been identified as the Golyamata Kosmatka mound, at a distance of 1 km south of the town of Shipka in Bulgaria.[25] It was discovered in 2004 by the Bulgarian archaeologist Georgi Kitov. Items found inside included the golden wreath of the ruler, a golden kylix (shallow wine cup), greaves and a helmet, and applications for horse tackle, all exhibited in the historical museum of the town of Kazanlăk. Remarkable is the bronze head of the statue of Seuthes III buried ritually in front of the façade, which is quite detailed and realistic. It is considered important evidence for the Thracian Orphic rituals.

The sword of the Thracian king Seuthes III, found in his tomb. The hilt of the sword is in the shape of an eagle, gold inlaid. 3rd century BC, kept in the Museum of History Iskra, Kazanlak, Bulgaria.

The tomb consists of a corridor, an anteroom, a round chamber with high tholos ceiling, and a rectangular chamber, constructed as a sarcophagus from two monolith blocks, one weighing more than 60 tons. The three halls are built of rectangular stone blocks and are covered with slabs. A two-winged marble door closes the entrance to the round chamber. The upper plains of the wings are decorated with images of the god Dionysus, who in the east part embodies the sun and in the west the earth and night. The ritual couch was placed in the rectangular chamber. It was covered with fabric made of a golden thread. On two silver vessels and on the helmet the name of Seuthes (in the genitive case, Seuthou) is found, which indicates that they belonged to Seuthes, presumably the famous Seuthes III, founder of nearby Seuthopolis, some 10 km to the southwest.[26]

The personal belongings and the gifts, needed for the afterlife of the ruler are carefully placed in the chamber. After the burial the entrance of the round chamber and the anteroom were blocked, the horse of the ruler was sacrificed, and the corridor was ritually set on fire.

The tomb is a part of the Valley of the Thracian Kings, which also includes the Kazanlăk Tomb (recognised as part of the UNESCO world heritage), as well as the tombs and temples found in the mounds Golyama Arsenalka, Shushmanets, Helvetsia, Grifoni, Svetitsa, and Ostrusha.

Grób Seuthesa III Główny artykuł: Grobowiec Seuthes III Grobowiec trackiego króla Seuthesa III został zidentyfikowany jako kopiec Golyamata Kosmatka, w odległości 1 km na południe od miasta Shipka w Bułgarii.[25] Został odkryty w 2004 roku przez bułgarskiego archeologa Georgi Kitova. Przedmioty znalezione w środku to złoty wieniec władcy, złoty kylix (płytki kielich na wino), nagolenniki i hełm oraz aplikacje na sprzęt dla koni, a wszystko to wystawione w muzeum historycznym miasta Kazanlăk. Godna uwagi jest brązowa głowa posągu Seuthes III pochowana rytualnie przed fasadą, która jest dość szczegółowa i realistyczna. Jest uważany za ważny dowód dla trackich rytuałów orfickich. Miecz trackiego króla Seuthesa III, znaleziony w jego grobowcu. Rękojeść miecza ma kształt orła, inkrustowany złotem. III wiek p.n.e., przechowywany w Muzeum Historii Iskra, Kazanlak, Bułgaria. Grobowiec składa się z korytarza, przedsionka, okrągłej komory z wysokim stropem tholos oraz prostokątnej komory, zbudowanej jako sarkofag z dwóch monolitowych bloków, z których jeden waży ponad 60 ton. Trzy sale zbudowane są z prostokątnych bloków kamiennych i pokryte płytami. Dwuskrzydłowe marmurowe drzwi zamykają wejście do okrągłej komnaty. Górne równiny skrzydeł ozdobione są wizerunkami boga Dionizosa, który od wschodu uosabia słońce, a od zachodu ziemię i noc. W prostokątnej komnacie umieszczono rytualną leżankę. Pokryty był tkaniną ze złotej nici. Na dwóch srebrnych naczyniach i na hełmie znajduje się nazwa Seuthes (w dopełniaczu Seuthou), co wskazuje, że należeli do Seuthesa, przypuszczalnie słynnego Seuthesa III, założyciela pobliskiego Seuthopolis, około 10 km na południowy zachód. 26] W komnacie starannie umieszczane są rzeczy osobiste i dary potrzebne władcy do życia pozagrobowego. Po pochówku zablokowano wejście do okrągłej izby i przedsionka, złożono w ofierze konia władcy, a korytarz rytualnie podpalono. Grobowiec jest częścią Doliny Trackich Królów, w skład której wchodzi również Grobowiec Kazanłycki (wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO), a także grobowce i świątynie znalezione w kopcach Golyama Arsenalka, Shushmanets, Helvetsia, Grifoni, Svetitsa i Ostrusha.

References

 

 

  1. Kitov, G., 2005. The newly discovered tomb of the Thracian ruler Seuthes III, Archaeologia Bulgarica 9(2): 52.

Bibliography

  • K. J. Beloch, Griechische Geschichte, vol. 3/2, Berlin, 1923.
  • D. Dana, Inscriptions, in: J. Valeva et al. (eds.), A Companion to Ancient Thrace, Wiley, 2015: 243–264.
  • P. Delev, “Filip II i zalezăt na Goljamoto Odrisko carstvo v Trakija,” Šumenski universitet “Episkop Konstantin Preslavski,” Trudove na katedrite po istorija i bogoslovie 1 (1997) 7–40.
  • P. Delev, Thrace from the Assassination of Kotys I to Koroupedion (360-281 BC), in: J. Valeva et al. (eds.), A Companion to Ancient Thrace, Wiley, 2015: 48–58.
  • A. Kojčev, “Trakijskite odriski carski pogrebenija, hramove i grobnici – opit za opredeljane na vladetelskata prinadležnost,” in T. Kănčeva-Ruseva (ed.), Arheologičeski i istoričeski proučvanija v Novozagorsko 2, Sofija 2008: 120–174.
  • M. Manov, „The Hellenistic Tomb with Greek Inscription from Smyadovo, Bulgaria – Reconsidered,” Journal of Ancient History and Archaeology 6/3 (2019) 99–118.
  • M. Tačeva, The Kings of Ancient Thrace, vol. 1, Sofia, 2006.
  • S. Topalov, Contributions to the Study of the Coinage and History in the Lands of Eastern Thrace from the End of the 4th C. B.C. to the end of the 3rd C. B.C., Sofia, 2001.
  • R. Werner, in: W.-D. von Barloewen (ed.), Abriss der Geschichte antiker Randkulturen, Munich, 1961: 83–150, 239–242.

 

Podziel się!