„Wspólne DNA indoeuropejskich cywilizacji?”
od Poli Rex
CB
Bardzo ciekawy wykład, który odważnie jak na Kościół Nauki (dogmatyczną świątynię skostniałą) wskazuje na jedność kulturową i językową Słowiano-Ariów. To już najwyższy czas, aby nauka dołączyła do Świątyni Światła Świata, która daje nie tyle naukę-wiedzę co wiedę – wizję i widzenie oraz drogę do wiedzy rozumianej jako nauka ścisła.
Zabrakło mi tutaj nieco wiedzy z astronomii i paleoarcheologii, czy archeologii geologicznej Franciszka Zalewskiego, która pozwala zlokalizować POTOP bezbłędnie ze ściśle naukową precyzją 12 000 lat temu, a jednocześnie też wiedzy z genetyki która pozwoliłaby powiązać prawdziwie głęboko DNA językowe z DNA biologicznym Słowiano-Ariów i umiejscowić całą wędrówkę w różnych jej etapach z Północy na Południe (co intuicyjnie pan profesor czuje) w konkretnych latach dziejów cywilizacji poczynając od fali fundującej Sumer, przez falę „kolonizacji” Hetytów w Małej Azji i Babilonu, Egipt Hyksosów, a potem ufundowanie przez Słowiano-Ariów Persji i Wedyjskich-Aryjskich Indii.
Na uboczu wywodu Światło – Świat – Świecić – Święty w nawiązaniu do pojęcia wzroku i oczu, to w języku staro-słowiańskim, a dzisiaj konkretnie w rosyjskim istnieje słowo „głaza” = oczy, gdzie głaza = guaza / guaz (l. poj.) = gwaza / gwaz = gwiazda = zwiezda = swiesta = światło. Także jedna z dyskutantek prawidłowo zauważa ślepić, ślipić – co jest od słać światło = rozjaśniać, oślepiać blaskiem.
Równie ciekawe i inspirujące są tutaj naukowe – chociaż nie rozwinięte szerzej – wątki ciągłości językowej słowiano-aryjskiej i hetyckiej i chińskiej-kutajskiej, jeśli idzie o podstawowe wierzeniowe pojęcia, które płynęły z Północy na Południe i Wschód razem z Wedą.
W tym kontekście także wymagający osobnego omówienia wątek ostrobramski – Ostara Brahmana = Austra = Auszra = Uszas = Jastra = Ostra = Ostara – Utra = Jutrznia – Zorza. Bogini Auszra-Jutrzenka ujmowana jako Ostra-Ostara-Ister to sam schyłek Zimy, Przedświt-Przedwiośnie, a potem po niej dopiero Świt = Wiosna. Jednocześnie to sam koniec Jesieni – Jaśni – Jastruba-Jastra (gdzie znów Auszra-Zorza), czyli Schyłek Jesieni, zapadnięcie Nocy, Północ, początek Zimy – stąd potem nadchodzi Kostroma i Koster / Ostra i Kostrub to Kir Zimy. Tutaj też na uboczu przewinął się wątek wiosna – wieś – wieśniak, wajśwa.
Szkoda, że szerzej nie potraktowano tu także pojęcia Atharwa-Weda, które ostatnio jak widzę zaczyna się pojawiać częściej w przestrzeni publicznej, dosłownie w przekładzie z sanskrytu „treść wiedy” gdzie wieda oczywiście – głos / mowa (godka – gadhba = obwiesta = awesta). Od Harwa – Harwatów – Har Wąć, Wieda Górna, Harna, czyli głęboka, a więc istota wiedy – treść – rdzeń – korzeń – góra / głaz (głaz – gwaz – gwiaz-da = światło świata zaklęte / zapisane w kamieniu).
Zrozumiałe że te wszystkie sprawy tylko zaznaczono w wywodach, bo gdyby je poszerzyć musiałoby to potrwać ze trzy godziny.
Bardzo bardzo ciekawy wykład aczkolwiek dla Wolnych Ludzi, a szczególnie tych skupionych w Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata – nie tak bardzo odkrywczy, jak dający wiele do myślenia i otwierający umysły w skostniałym świecie lingwistyki naukowej i nauki szerzej – historii, archeologii i innych dziedzin opisowych, gdzie wciąż języki słowiańskie to VI wiek n.e. a Słowianie jako etnos to V wiek n.e..
Rozumiem pana profesora, że nie poszedł tak daleko w swoich stwierdzeniach jakbyśmy chcieli, ale znacząco zbliżył tym wykładem i przywołaniami przykładów sanskrycko-awestyjsko-słowiańskich Kościół Nauki do Prawdy o Słowiano-Ariach i ich Starożytnych Dziejach.