RudaWeb: Polegli nad Dołężą

Ich ciała pozostały na polu bitwy. Porzucone, jak zwłoki żołnierzy pokonanej armii, której niedobitki uciekły przed zagładą. Zwycięzcy znad Dołęży swoich poległych zabrali, by z honorami spopielić na stosach.

Tegoroczne, kolejne badanie szczątków ofiar największego konfliktu zbrojnego Europy z II tysiąclecia p.n.e. przekazuje wyniki, które na pierwszy rzut oka przeczą pierwszym ustaleniom. W 2016 r. duńsko-niemiecki zespół badaczy stwierdził, że DNA z zębów sugeruje, iż niektórzy z wojowników odpowiadają współczesnym południowym Europejczykom, a inni ludziom żyjącym w dzisiejszej Polsce i Skandynawii. Natomiast według szacunków z blogów genetycznych, w obu analizach głównych składowych (PCA) polegli nad Dołężą zgrupowali się podobnie: po 8. ze Słowianami i Germanami, 1 z Bałtami, a 2. z Europą Południową.

Nie wiadomo co oznacza pod kątem genetyki populacyjnej określenie „Germanie” w tym przypadku. Ponad tysiąc lat p.n.e. o żadnych Germanach, w dzisiejszym znaczeniu, mowy być nie mogło. Zdaniem Frederika Kortlandta, początek etnogenezy germańskiej to czas około przełomu er, a więc millenium po Dołęży (ok. 1250 p.n.e.). Według ustaleń tego samego lingwisty, w II tys. p.n.e. w Europie mamy wydzielone tylko dwie gałęzie indoeuropejskie: italoceltycką i bałtosłowiańską.

więcej  u źródła:RudaWeb