Cz.2/X Prawdziwe pochodzenie cyfr zwanych arabskimi

Przedstawiam kolejną bardzo kontrowersyjną co do koncepcji utworzenia języka indoeuropejskiego teorię, tym razem Rafała Kopko Orlickiego, która – tak się składa – jest zbieżna z prezentowaną wczoraj Teorią Serbską Etnogenezy Słowian od Y DNA I2a1. Zapraszam do dyskusji specjalistów tematyki genetyki genealogicznej i teorii kształtowania się języka – lingwistów. CB

https://www.youtube.com/watch?v=ABKGyoqJq9A&feature=youtu.be

Eupedia o R1a:

Haplogroup R* originated in North Asia just before the Last Glacial Maximum (26,500-19,000 years before present). This haplogroup has been identified in the 24,000 year-old remains of the so-called „Mal’ta boy” from the Altai region, in south-central Siberia (Raghavan et al. 2013). This individual belonged to a tribe of mammoth hunters that may have roamed across Siberia and parts of Europe during the Paleolithic. Autosomally this Paleolithic population appears to have passed on its genes mostly to the modern populations of Europea and South Asia, the two regions where haplogroup R also happens to be the most common nowadays (R1b in Western Europe, R1a in Eastern Europe, Central and South Asia, and R2 in South Asia).

The series of mutations that made haplogroup R1* evolve into R1a probably took place during or soon after the Last Glacial Maxium. Little is know for certain about R1a’s place of origin. Some think it might have originated in the Balkans or around Pakistan and Northwest India, due to the greater genetic diversity found in these regions. The diversity can be explained by other factors though. The Balkans have been subject to 5000 years of migrations from the Eurasian Steppes, each bringing new varieties of R1a. South Asia has had a much bigger population than any other parts of the world (occasionally equalled by China) for at least 10,000 years, and larger population bring about more genetic diversity. The most likely place of origin of R1a is Central Asia or southern Russia/Siberia.

From there, R1a could have migrated directly to eastern Europe (European Russia, Ukraine, Belarus), or first southward through Central Asia and Iran. In that latter scenario, R1a would have crossed the Caucasus during the Neolithic, alongside R1b, to colonise the Pontic-Caspian Steppe. In the absence of ancient Y-DNA from those regions the best evidence supporting a Late Paleolithic migration to Iran is the presence of very old subclades of R1a (like M420) in the region, notably in the Zagros mountains. However these samples only make up a fraction of all R1a in the region and could just as well represent the descendants of Eastern European hunter-gatherers who branched off from other R1a tribes and crossed from the North Caucasus any time between 20,000 and 8,000 years ago. The logic behind this is that most known historical migrations in Eurasia took place from north to south, as people sought warmer climes. The only exception happened during the Holocene warming up of the climate, which corresponds to the Neolithic colonisation of Europe from the Near East. A third possibility is that R1a tribes split in two around Kazakhstan during the Late Paleolithic, with one group moving to eastern Europe, while the other moved south to Iran.
Did R1a come to Europe with Neolithic farmers ?

Some people have theorized that R1a was one of the lineages of the Neolithic farmers, and would have entered Europe through Anatolia, then spread across the Balkans toward Central Europe, then only to Eastern Europe. There are many issues with this scenario. The first is that 99% of modern R1a descends from the branch R1a-M417, which clearly expanded from the Bronze Age onwards, not from the early Neolithic. Its phylogeny also points at an Eastern European origin. Secondly, most of the R1a in Middle East are deep subclades of the R1a-Z93 branch, which originated in Russia (see below). It could not have been ancestral to Balkanic or Central European R1a. Thirdly, there is a very strong correlation between the Northeast European autosomal admixture and R1a populations, and this component is missing from the genome of all European Neolithic farmers tested to date – even from Ötzi, who was a Chalcolithic farmer. This admixture is also missing from modern Sardinians, who are mostly descended from Neolithic farmers. This is incontrovertible evidence that R1a did not come to Europe with Neolithic farmers, but only propagated from Eastern Europe to the rest of Europe from the Bronze Age onwards.

tłumaczenie:

Haplogrupa R * powstała w Azji Północnej tuż przed ostatnim maksimem lodowcowym (26 500–19 000 lat wcześniej). Ta haplogrupa została zidentyfikowana w 24 000-letnich szczątkach tak zwanego „mal’ta boya” z regionu Ałtaju na południowo-środkowej Syberii (Raghavan i in. 2013). Ta osoba należała do plemienia łowców mamutów, które mogły wędrować po Syberii i niektórych częściach Europy podczas paleolitu. Wydaje się, że ta paleolityczna populacja przenosiła swoje geny głównie na współczesne populacje Europy i Azji Południowej, dwa regiony, w których haplogrupa R jest obecnie najbardziej powszechna (R1b w Europie Zachodniej, R1a w Europie Wschodniej, Środkowej i Południowej Azja i R2 w Azji Południowej).

Seria mutacji, które spowodowały ewolucję haplogrupy R1 * w R1a, miała prawdopodobnie miejsce podczas lub wkrótce po Ostatnim Lodowcowym Maxium. Niewiele wiadomo na temat miejsca pochodzenia R1a. Niektórzy uważają, że mogła powstać na Bałkanach lub w okolicach Pakistanu i Indii Północno-Zachodnich, ze względu na większą różnorodność genetyczną występującą w tych regionach. Różnorodność można wyjaśnić innymi czynnikami. Bałkany były poddawane 5000 lat migracji ze stepów eurazjatyckich, z których każda przynosi nowe odmiany R1a. Azja Południowa ma znacznie większą populację niż jakakolwiek inna część świata (czasami równa się Chinom) od co najmniej 10.000 lat, a większa populacja powoduje większą różnorodność genetyczną. Najbardziej prawdopodobnym miejscem pochodzenia R1a jest Azja Środkowa lub południowa Rosja / Syberia.

Stamtąd R1a mogła migrować bezpośrednio do wschodniej Europy (europejska Rosja, Ukraina, Białoruś) lub najpierw na południe przez Azję Środkową i Iran. W tym ostatnim scenariuszu R1a przekroczyłby Kaukaz podczas neolitu wraz z R1b, aby skolonizować step Pontyjsko-Kaspijski. Wobec braku starożytnego Y-DNA z tych regionów najlepszym dowodem na późną paleolityczną migrację do Iranu jest obecność bardzo starych podklad R1a (jak M420) w regionie, zwłaszcza w górach Zagros. Jednak próbki te stanowią zaledwie ułamek całej R1a w regionie i równie dobrze mogą reprezentować potomków łowców-zbieraczy z Europy Wschodniej, którzy odgałęzili się od innych plemion R1a i przeszli z Północnego Kaukazu w dowolnym momencie między 20 000 a 8 000 lat temu. Logika tego jest taka, że ​​najbardziej znane migracje historyczne w Eurazji miały miejsce z północy na południe, ponieważ ludzie szukali cieplejszych klimatów. Jedyny wyjątek miał miejsce podczas holoceńskiego ocieplenia klimatu, co odpowiada neolitycznej kolonizacji Europy z Bliskiego Wschodu. Trzecią możliwością jest to, że w późnym paleolicie plemiona R1a rozdzieliły się na dwie części wokół Kazachstanu, przy czym jedna grupa przeniosła się do Europy Wschodniej, a druga przeniosła się na południe do Iranu.
Czy R1a przyjechali do Europy z neolitycznymi rolnikami?

Niektórzy twierdzili, że R1a był jednym z rodów neolitycznych rolników i wjechałby do Europy przez Anatolię, a następnie rozprzestrzenił się na Bałkanach w kierunku Europy Środkowej, a następnie tylko w Europie Wschodniej. W tym scenariuszu występuje wiele problemów. Po pierwsze, 99% współczesnych R1a pochodzi z gałęzi R1a-M417, która wyraźnie rozszerzyła się od epoki brązu, a nie od wczesnego neolitu. Jego filogeneza wskazuje również na pochodzenie z Europy Wschodniej. Po drugie, większość R1a na Bliskim Wschodzie to głębokie subklady oddziału R1a-Z93, które powstały w Rosji (patrz poniżej). Nie mógł być rodem z bałkańskiego lub środkowoeuropejskiego R1a. Po trzecie, istnieje bardzo silna korelacja między mieszanką autosomalną z północno-wschodniej Europy a populacjami R1a, a tego składnika brakuje w genomie wszystkich badanych dotychczas europejskich rolników neolitycznych – nawet u Ötzi, który był rolnikiem chalkolitu. Tej domieszki brakuje także współczesnym Sardyńczykom, którzy w większości wywodzą się od neolitycznych rolników. Jest to niezaprzeczalny dowód, że R1a nie przybył do Europy z neolitycznymi rolnikami, a rozprzestrzenił się z Europy Wschodniej do reszty Europy od epoki brązu.

więcej u źródła: https://www.eupedia.com/europe/Haplogroup_R1a_Y-DNA.shtml