Wielcy Polacy: Artur Rubinstein (1887 – 1982) – wielki pianista i polski patriota

Opublikowano przez

Artur Rubinstein (1887 – 1982) – wielki pianista i polski patriota

 

 

PRL usiłował wymazać tego wielkiego człowieka z historii Polski. Dlaczego? Bo podczas inaugurującego powstanie ONZ koncertu w roku 1945 nie znalazł pośród państw założycielskich flagi Polski, którą organizatorzy z USA, Wielkiej Brytanii i ZSRR pominęli celowo na żądanie Stalina. Nie zaprosili również celowo polskiej delegacji na to posiedzenie, ani nie umieścili jej flagi w poczcie honorowym. Artur Rubinstein oświadczył wtedy, że pominięcie Polski jest hańbą, bo o Polskę toczyła się cała II Wojna Światowa i Polska jest najcięższą ofiarą tejże wojny. Wobec braku polskiej flagi, wyraził swoje oburzenie oficjalnie na scenie i ostentacyjnie zagrał Mazurka Dąbrowskiego. Powiedział wtedy: W tej sali, w której zebrały się wielkie narody, aby uczynić ten świat lepszym, nie widzę flagi Polski, za którą toczono tę okrutną wojnę. A więc teraz zagram wam polski hymn narodowy. Proszę wstać!

I wszyscy posłusznie wstali, a kiedy wybrzmiały ostatnie takty Mazurka Dąbrowskiego zagranego po mistrzowsku przez Artura Rubinsteina cała sala, z wyjątkiem upokorzonej delegacji ZSRR z Mołotowem na czele, która musiała stać ze wszystkimi przez cały hymn Polski, urządziła mu niekończącą się owację.

To on stwierdził też, że nie zagra nigdy koncertu w Niemczech. I tak się stało. Warto przypomnieć właśnie teraz jego postać. Teraz, kiedy Żydzi z Izraela i Sefardyjczycy z USA opluwają Polskę przypisując jej, ręka w rękę z Niemcami, współsprawstwo w Holokauście. 

Jeszcze raz tutaj przypomnę, że II Wojna Światowa była WIELKIM HOLOCAUSTEM PRZEDE WSZYSTKIM SŁOWIAN, A DOPIERO POTEM ŻYDÓW. W WOJNIE ZGINĘŁO WEDŁUG NIEKTÓRYCH SZACUNKÓW 30 MILIONÓW SŁOWIAN, GŁÓWNIE POLAKÓW I ROSJAN. A POLSKA JAKO PAŃSTWO PONIOSŁA NAJCIĘŻSZE PROCENTOWO STRATY W LUDNOŚCI, PRZY CZYM RACHUNEK TEN NIE UJMUJE WCALE FAKTU CELOWEGO LUDOBÓJSTWA DOKONYWANEGO PRZEZ NIEMCÓW I ROSJAN, NA ELICIE POLSKIEGO NARODU. MORDOWANO Z PREMEDYTACJĄ PRZEWODZĄCĄ NARODOWI INTELIGENCJĘ POLSKĄ.

 

Arthur Rubinstein’s Concert in United Nations (1945)

 

 

Koncert Artura Rubinsteina dla ONZ (1945)

https://www.youtube.com/watch?v=P6vwQiNsERE

 

Artur Rubinstein (ur. 28 stycznia 1887[1] w Łodzi, zm. 20 grudnia 1982 w Genewie)[2] – polski pianista pochodzenia żydowskiego.

W swojej ponad 80-letniej karierze pianisty wystąpił ponad 6000 razy. Znany był jako wirtuoz i odtwórca muzyki autorstwa Fryderyka Chopina, Johannesa Brahmsa, Franza Schuberta, Roberta Schumanna, Antonína Dvořáka, Siergieja Rachmaninowa i Karola Szymanowskiego. Występował z wieloma uznanymi orkiestrami i dyrygentami oraz grał m.in. z Pau Casalsem, Jacques’em Thibaud i Romanem Totenbergiem.

 

Od dziecka przejawiał uzdolnienia muzyczne, już w wieku siedmiu lat wystąpił w koncercie charytatywnym. Pierwsze lekcje gry na fortepianie pobierał u Adolfa Prechnera w Łodzi. Rodzice, zamożni łódzcy mieszczanie żydowscy, wysłali go do Warszawy, gdzie uczył się u Aleksandra Różyckiego. W 1897 wyjechał do Berlina, gdzie uczył się w Wyższej Szkole Muzycznej, pobierał lekcje gry na fortepianie u Henryka Bartha. Jego opiekunem był dyrektor akademii, Józef Joachim. W czasie studiów wiele koncertował przed berlińską publicznością, debiutował 1 grudnia 1900 w berlińskiej Beethoven-Saal. W kwietniu 1902 koncertował w Filharmonii Warszawskiej pod batutą Emila Młynarskiego. W 1902, z polecenia Joachima, zaprezentował się Paderewskiemu w Szwajcarii, zyskując jego przychylność i uznanie. W 1904 przeniósł się do Paryża, skąd odbywał liczne tournées po Stanach Zjednoczonych (1906), Europie i Ameryce Południowej. Wielokrotnie koncertował też w Polsce – w Łodzi, Warszawie, Lwowie, Krakowie i Zakopanem.

W 1932 poślubił córkę polskiego dyrygenta, Emila Młynarskiego – Anielę. W 1933 w Buenos Aires w Argentynie urodziła się Eva Rubinstein. W 1939 Rubinsteinowie opuścili Europę i zamieszkali w Stanach Zjednoczonych. W USA koncertował m.in. na rzecz uchodźców z okupowanej Polski i innych krajów Europy.

W 1945 podczas uroczystości podpisania Karty Narodów Zjednoczonych, wobec braku polskiej flagi, wyraził oburzenie i ostentacyjnie zagrał Mazurka Dąbrowskiego. Występ poprzedził słowami:

Quote-alpha.png

W tej sali, w której zebrały się wielkie narody, aby uczynić ten świat lepszym, nie widzę flagi Polski, za którą toczono tę okrutną wojnę.

i dodał:

Quote-alpha.png

A więc teraz zagram polski hymn narodowy[3].

W 1946 otrzymał obywatelstwo USA. W 1960 był honorowym przewodniczącym jury podczas VI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina. Podczas otwarcia konkursu wykonał Koncert fortepianowy f-moll Fryderyka Chopina z udziałem Orkiestry Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Witolda Rowickiego. Ostatni raz odwiedził Polskę, w tym Warszawę, w 1979. W cukierni A. Bliklego przy ul. Nowy Świat znajdują się zdjęcia pamiątkowe z wizyty artysty. Polskie Nagrania „Muza” wydały wówczas płytę z jego koncertem z 1960.

Rubinstein otrzymał też tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie[4]).

W 1971 został laureatem prestiżowej duńskiej Nagrody Fundacji Muzycznej Léonie Sonning.

Artur Rubinstein był wielkim miłośnikiem cygar. Do czasu rewolucji komunistycznej miał nawet własną plantację tytoniu na Kubie.

Przyjaźnił się między innymi z Karolem Szymanowskim, Pablem Picassem, Grzegorzem Fitelbergiem.

Zmarł 20 grudnia 1982 w Genewie. Urna z popiołem pochowana jest niedaleko Jerozolimy na zboczu góry Orah[5].

Nela Rubinstein – żona artysty jest autorką książki kucharskiej, Nela’s Cookbook, opublikowanej w Nowym Jorku w 1983. W Polsce została wydana pt. Kuchnia Neli (wyd. Muza, pełna wersja z 2001). Książka jest zapisem upodobań kulinarnych jej męża i bohemy artystycznej Nowego Jorku, Los Angeles, Paryża. Nela’s Cookbook nadal stanowi źródło inspiracji dla wielbicieli talentu i sztuki życia Artura Rubinsteina.

Pamiętniki
  • Moje młode lata (My Young Years), Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1976, ​ISBN 83-224-0303-8​
  • Moje długie życie (My Many Years), Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1988, ​ISBN 83-224-0367-4​
Odznaczenia
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[6]
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1926)[7]
Upamiętnienie

Od 1974 w Izraelu organizowany jest Międzynarodowy Mistrzowski Konkurs Pianistyczny im. Artura Rubinsteina. Od 4 kwietnia 1984 Filharmonia Łódzka nosiła nazwę Państwowej Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi. 30 sierpnia 1999 Zarząd Województwa Łódzkiego uchwałą nadał placówce obecną nazwę: Filharmonia Łódzka im. Artura Rubinsteina. 4 listopada 1991 Państwowy Zespół Szkół Muzycznych w Bydgoszczy przyjął imię Artura Rubinsteina.

Od 1993 w Bydgoszczy odbywa się Międzynarodowy Konkurs Młodych Pianistów „Arthur Rubinstein in memoriam”, którego dyrektorem i inicjatorem jest Ewa Stąporek-Pospiech, dyrektor Państwowego Zespołu Szkół Muzycznych w Bydgoszczy. Konkurs odbywa się pod patronatem Ewy Rubinstein, córki słynnego pianisty[8].

Uchwałą z 7 marca 2007 Sejm RP zdecydował o ustanowieniu roku 2007 Rokiem Artura Rubinsteina[9].

W 2008 w Łodzi utworzono Międzynarodową Fundację Muzyczną im. Artura Rubinsteina, która organizuje Rubinstein Piano Festival. Odbyły się trzy edycje festiwalu (2008, 2011 i 2013). W Muzeum Miasta Łodzi znajduje się największa na świecie ekspozycja pamiątek po Arturze Rubinsteinie w tzw. Galerii Muzyki im. Artura Rubinsteina, przekazanych przez jego rodzinę[10].

Przypisy

 

 

  1. Wystawa stała „Z dziejów Łodzi. Historia – Kultura – Codzienność” – Galeria Muzyki im. Artura Rubinsteina
Bibliografia
Linki zewnętrzne
https://www.youtube.com/watch?v=r7rw62N5xY8

 

Film dokumentalny
https://www.youtube.com/watch?v=w_6A0mhxWbM&t=16s

 

Wykonanie Chopina
https://www.youtube.com/watch?v=KiWI5OIi17Y

 

Artur Rubinstein w Warszawie

 

http://www.repozytorium.fn.org.pl/?q=pl/node/6114

Podziel się!