Wspaniała Rzeczpospolita: Dokąd na zachód sięgała Polska? [Archiwum 2016]

Opublikowano przez

Na podstawie niemieckiego opracowania dotyczącego występowania konkretnych końcówek miejscowości podesłanego przez Tomassussa.

Kiedy jakiś film się kończy, to na ekranie pojawia się przewijana lista nazwisk osób współtworzących produkcję. Jako dzieci z moimi braćmi zawsze wyłapywaliśmy tam polskie nazwiska. Prawda, że to łatwe?

Tak samo na liście miejscowości świata z łatwością wyłapiemy te polskie i słowiańskie, mimo że mogliśmy nigdy o takowych nie słyszeć. Po prostu nasz mózg dopasowuje znane nam przedrostki ze znanymi nam rdzeniami, a to ze znanymi przyrostkami i tak rozpoznaje własny język (mimo, że słowo może faktycznie nie istnieć – i tak rozpoznamy je jako swoje). Dzieci już w łonie matki zaczynają rozpoznawać swój język i zaraz po narodzinach rozpoznają swojego tatę i dziadków, bo często po prostu mówili im do brzucha.

Kiedy zobaczymy napis: Przylisewo, Naddębice czy Podorliny od razu będziemy wiedzieć, że chodzi o miejscowość położoną w Polsce. A tu zonk. Takich miejscowości na mapie nie ma! Jednak i tak je rozpoznamy jako swoje? Dlaczego? Otóż każda z nich składa się z:

źródło:http://wspanialarzeczpospolita.pl/2016/02/03/dokad-na-zachod-siegala-polska/

 

 

  1. Przodrostek – Przy, Nad, Pod, Bez itd.
  2. Rdzeń – Lis, Dąb, Orzeł, Rzeka itd.
  3. Przyrostek – ów, ice, iny itd.

O ile przedrostki i rdzenie można po prostu przetłumaczyć (bo mają słownikowe znaczenia), to końcówki już nie bardzo, bo są najczęściej naszymi końcówkami deklinacyjnymi:

Najpopularniejsze to:

  1. Ów, Owa, Owe, Owo, Ewo – wzięło się od dopełniacza. Np. Miasto jednego Kraka, ale wielu Kraków, Kominów, Lwów czy Kijów. Potem potraktowane jako mianownik uzyskało własną deklinację i odmianę przez rodzaje. I tak np. na Pomorzu Ów często przeszło w Owo np. Starkowo, Kwakowo. W Małopolsce króluje Owa (rodzaj żeński) np. Limanowa, Laskowa, Wiśniowa.
  2. -ice, -ica – to teren odziedziczony w liczbie mnogiej. Porównaj słowa: Dziedzic, Synowiec, a nawet Księżyc (dziecko Księcia – którym jest Słońce). Takich najwięcej jest chyba na Śląsku: Czechowice, Katowice, Mysłowice, ale i w innych miejscach: Sycewice, Ropczyce czy Starachowice. Ica jest końcówką żeńską np. Sośnica, Kuźnica itd.
  3. -in, -ina, -iny , -no – To końcówka, która jest zniekształconym słowem “Na” (porównaj en:In (W) oraz en:On (Na)). W miejscu, gdzie rosną Dęby powstaje miejscowość Dębin (Dąb + Na), Dębina (rodzaj żeński), Dębno (rodzaj nijaki) lub Dębiny (liczba mnoga). Stąd Lubin, Chęciny, Pajęczno, Kowno,Wilno, Szczecin, Głowno, Kutno, Gostyń i Gostynin.

Skoro wiemy już jakie końcówki mają nasze nazwy miejscowości, to teraz możemy ruszyć na zachód:

Na stronie: http://truth-and-beauty.net/experiments/ach-ingen-zell/ możemy znaleźć mapki występowania konkretnych końcówek na terenie obecnych Niemiec. UWAGA! Na mapy trzeba poczekać, bo są generowane dynamicznie na podstawie nazw miejscowości i ich współrzędnych geograficznych.

  1. Nasza końcówka Ów, Owa, Owe, Owo, Ewo w niemieckim przechodzi w -ow lub -au, porównaj: Krakow am See (Kraków nad Jeziorem?), Malchow (Malechowo?), Beskow (Biesków?) itd. oraz Prenzlau (Prendzlów?), Zwickau (Ćwików?), Glauchau (Głuchów?), Koserow (Kozierów), Luckow (Łuków).
  2. Nasza końcówka Ice Ica w niemieckim przechodzi w -ic, -itz, porównaj: Chemnitz (Chemnica/Ciemnica), Sassnitz (Sośnica), Crivitz (Krzywica), Zinnovitz (Synowice), Neustrelitz (Nowe Strzelice), Goerlitz (Gorlice – choć poprzez łużyckie Zgorjelec/Zhorjelec tłumaczy się Zgorzelec) itd.
  3. Nasza końcówka In, Ina przechodzi w -in, -en porównaj: Zossen (Zosin), Tessin (Cieszyn), Guben (Gubin),

Na mapach Niemiec można też znaleźć miejscowości o nazwie np. Stargard czy Lubeka, które po niemiecku nie mają żadnego znaczenia, a po polsku to po prostu Stargard=Stary Gród czy Lubica (porównaj słowackie imię: Lubica czyli Miłość).

A teraz wspomniane mapy:

Chyba gołym okiem widać, że to polskie miejscowości :).

Należy zauważyć z polskim -au wymieszano też inne końcówki. Jednak -au pojawia się w południowo zachodnim NRD i idealnie uzupełnia -ow powyżej.

Też chyba gołym okiem widać dawną granicę.

 

Tu nie jest aż tak czysto, ale należy pamiętać, że po niemiecku -in- oznacza też rodzaj żeński, stąd zanieczyszczenie w innych rejonach Niemiec.

Komplet opracowanych końcówek poniżej:

Na powyższej podstawie możemy z czystym sumieniem tłumaczyć niemieckim historykom mieszkającym na wschód od Łaby, że to nie my jesteśmy gośćmi na germańskiej ziemi jak Oni by chcieli, a to Niemcy są gośćmi na ziemi słowiańskiej!

Ⱄⰾⰰⰲⰰ!

źródło: http://wspanialarzeczpospolita.pl/2016/02/03/dokad-na-zachod-siegala-polska/

Podziel się!