Święto Runów i Matki Ziemi obchodzone od 20-26 lipca w Rycie Słonecznym (w Rycie Księżycowym przez 9 dni, od rozpoczęcia najbliższej tej daty Pełni Księżyca)
Jest to święto Bogiń – żeńskie oraz żęcia/rżnięcia, żeńców- kośbiarzy, w tym Bogini Białobogi, Święto Środka Lata-Runi/Rujewita. To nie przypadek, że święto Tynu Runów i Tynu Matki Ziemi obchodzi się w lipcu, miesiącu który jest najgorętszy i najbardziej burzliwy w Polsce, czy szerzej w Środkowym Białym Lądzie (Europie).
Tak zwany dziki irys – czyli Rozkownik, a inaczej Perunika, lub Kosaciec. Dlaczego rozkownik? Bo, tak jak Perun swoim pierwszym wiosennym uderzeniem otwiera ziemię i zmusza ją by weszła na Ścieżkę Sporzenia i Rozmnożenia, nakładając na nią niejako jarzmo/obowiązek donoszenia ku szczęśliwemu rozwiązaniu płodu, tak Rozkownik rozkuwa Matkę Ziemię z owych pęt – wydaje ona od tej chwili aż do końca jesieni plony i płody, ku pożytkowi Zerywanów – ludzi i Zwierzorów – zwierzyny oraz samych Zróstów – roślin. Rozpoczyna się ZARZYNEK-KOSACIEC-PERUNIKA.
Tak jak miano Rozkownika i sam kształt kwiatu irysa nawiązuje swym wzorem do rozdzierającej niebo błyskawicy i kobiecego łona, tak i miano kosaciec nawiązuje do tego, że nadszedł czas kośby, odcięcia pępowiny między Zróstami a Matką Ziemią, czas zbierania plonów – głównie zbóż. Święto po dokonaniu tego Zbioru, poświęcone Rgłom, Sporom i samej Matce Ziemi, obywa się miesiąc później i znane jest powszechnie jako Zarzynek lub Dożynki. Katolicy przypisali je oczywiście kolejnej Maryi (Mającej RA), która miała i chciała zastąpić Matkę Ziemię, tyle że w owej duszpasterskiej zafałszowanej idei zabrakło już Ładu i sk-Ładu.
Tak to właśnie Prawda dobywa się na wierzch wszelkimi szczelinami, poprzez prastare polskie słowa, symbole i starożytne święta, których lud polski nigdy nie porzucił. W obecnym naszym klimacie kosaćce-rozkowniki-peruniki kwitną głównie w czerwcu, ale w Harskich Górach – Harpątach/Karpatach lub na Litwie, Łotwie, Białorusi, w Finlandii/Winlandii, Skondynawii, czy w północnej Rosji spotkacie je również wciąż jeszcze kwitnące w lipcu. Dawnymi czasy zakwitały właśnie wtedy na całej rozległej Północy Białego Lądu i Mazji.
Perunika-Perunica jest odwrotnością Gromnicy – Święta Piorunowego, które powinno przypadać na wiosnę, w nieistniejącym obecnie wyrównawczym miesiącu roku księżycowego czyli Godu, zwanego Świcień-Przybycień-Kusy, a więc między 20 a 26 LUTEGO.
Jest ono obchodzone w kościele katolickim bliżej Święta Światła Niebieskiego tj. Światła Dnia i Pani Niebieskiej, czyli Święta Dażbogów, przypadającego prawidłowo 20-26 stycznia (2 lutego – Maryja-MaRA Gromniczna), a u Prawosławnych dwa tygodnie później. Wtedy to nieświadomi niczego katolicy polscy święcą w kościołach gromnicę ku czci Gromowładnego – Peruna-Groma i Perperuny-Gromnicy, a potem stawiają ją w oknach zapaloną ku obłaskawieniu tych groźnych bóstw. Przechowują ją na ołtarzykach domowych i wyciągają ilekroć nadchodzi burza z piorunami, by ponownie zapalić w oknie.
Perunica (Perperuna) jest w istocie świętem żeńskim Świętem Żęcia/Żenienia/Zrodzenia Życia- dawania życia, zrodzenia płodu hołubionego przez Matkę w jej wnętrzu, związanego z nią pępowiną/korzeniem, jest Świętem Oddzielenia się Płodów od Matki Ziemi. Jest to więc Święto Perperuny, ale głównie Matki Ziemi i wszystkich bogów związanych z rozpoczęciem zbiorów płodów z roli (Radogostów – Opiekunów Domu i Spichrzów, Sporów – Bogów Płodności, Rgłów – Bogów Uprawi Hodowli, itp), czyli wszystkich Bogów Pocztu – jak każde święto Słowiańskiej Wiary Przyrody/Przyrodzonej.
Tan 7 – 20- 26 lipca – Perunika – Święto Końca Burz – Perperuny i jej synów Błyskawic, Kwiat Peruniki-Kosaciec-Irys – Rozpoczęcie Zarzynku , także Święto Horsa-Księżyca-Miesiąca, Święto Braci Miesięcy, ale głównie jest to Święto Matki Ziemi Uwolnionej, a więc Matki Wydającej Płody
Święta Peruniki, to nie święta Gromowładnego Peruna-Groma i Perperuny Gromnicy. Bohaterką pieśni jest Perunika, która nie zabija, nie uderza, nie zapładnia, lecz – daje nowe życie w swoich „czarownych komnatach” (pałających/błogosławionych pałacach). Stamtąd wydaje Bohatera na Świat Żywy w nowym ciele. Każe mu też (wojowi, ale też każdemu z nas odrodzonych, wszelakim ożywionym/odnowionym/od-nawionym płodom Ziemi) żyć i po wieki wieków życiem tym chwalić ją, a też wznosić modły za wszech żywych.
Więcej: https://bialczynski.pl/2016/07/18/swieto-tynu-perunow-perunika-20-26-lipiec/