© by Rafał Kopko-Orlicki
* ‘Koliba’, późniejsze słowo; ‘kolebka’, czyli obszar pierwotnego zamieszkania, nazwa wywodzona od rdzenia ‘kol/kal’, oznaczająca rodowe miejsca życia, skupisko ludności wokół rodu, (podobnie jak późniejsze; ‘o-pole’, wokół grodu lub wzniesienia obronnego, czyli ‘oparte o pola’). Od niej pochodzi bujane łóżeczko dziecięce; ‘kołyska’ i forma muzyczna ‘kołysanka’, gdzie do rdzenia ‘kal’ dodano ‘li’ występujący w śpiewnym zawodzeniu ‘lili-luli-poluli-baj’ spotykanym jeszcze na łemkowszczyźnie, oznaczającym ‘sen, spokój’. Co ciekawe, zwrot ‘luli’ spotykało się w Galilei (dawna Galia, obszar wpływów kulturowych Ariów i Wandalów, stąd Sam-aria/Samarytanie).
* haplogrupa R1a1
Coalescent time estimates for R1a1a (xM458)
(tzw. Słowiańska – lub Polska)
STR from Underhill et al. (2009)
Location (miejsce) TD (okres osadnictwa)
W. India 15,800
Pakistan 15,000
Nepal 14,200
India 14,000
Oman 12,500
N. India 12,400
S. India 12,400
Caucasus 12,200
E. India 11,800
Poland 11,300
Slovakia 11,200
Crete 11,200
Germany 9,900
Denmark 9,700
UAE 9,700
Powyższa mapka pochodzi z książki „Wielka Historia Polski – tom 1. Najdawniejsze dzieje ziem polskich do VII w ” autor: Piotr Kaczanowski, Janusz Krzysztof Kozłowski i nni”.
(ORLICKI: Strzałka szara odpowiada haplogrupie genowej ‘germańsko-celtyckiej’ wywodzonej przypuszczalnie z Mezopotamii, przybyłej do Europy z Anatolii ok. 3000 p.n.e.
Strzałka żółta odpowiada haplogrupie słowiańskiej R1a, przybyłej na obszar dzisiejszego Kosowa i Serbii ok. 12 000pn.e.
Strzałka biała, to kolejny rzut haplogrupy R1a, przybyłej na obszar kultury Vinca słynącej z pisma runicznego podobnego do run słowiańskich oraz figurek wykonywanych z czerwonej glinki jak niektóre rzeźby Etruskie.
Strzałka brązowa, to kolejny rzut haplogrupy R1a z przejściem już w R1a1, z koliby Dunajskiej. To tutaj, narodził się zapewne etnos; Lużycko-laski, Czesko i Słowacko – laski, Lechicko – laski, oraz Rusiński. A także osadnicy podążający na obszar Skandynawii poprzez półwysep Jutlandzki.
Haplogrupa R1a wyprzedziła więc o kilka tysiącleci osadnictwo grupy R1b, z której w wyniku zetknięcia z Protosłowianami, powstał etnos Niemiecki.
Mapka nie uwzględnia zasiedlenia przez R1a obszaru środkowej części półwyspu Apenińskiego (Włochy), co nastąpiło w okresie poprzedzającym kulturę etruską i wtórny najazd R1b – celtycki, z południa).
Od rdzenia ‘kol/kul/kal’ mamy pochodne wyrazy:
* ‘Kupa’, Grecki zwyczaj (pochodzący od Słowian L-achaj-skich), występujący na najdalej wysuniętej na południe wyspie Grecji – Krecie (nie licząc Cypru, patrz powyższa tabela Underchilla) gdzie wzory ornamentowe i barwa tradycyjnych strojów ludowych są niezwykle podobne do wzornictwa Słowian ruskich, w jednej wsi, jeszcze istnieje miejscowy dialekt słowiański. Zachowała się tamże oraz na obszarze całej Grecji, ta starożytna nazwa słowiańska, związana ze zwyczajem picia wina, przypominającym zwyczaj górali polskich picia wódki, w którym mężczyźni stają obok siebie w okręgu i z jednego kubka piją mocne, destylowane wino. Zapewne dawniej było to zwykłe wino. Piją w ten sposób, że kubek z trunkiem podają sobie z ręki do ręki, nigdy nie upijając go do końca a jedynie dolewając. Morfem ‘ku/ko/ka’ oznacza właśnie okrąg, koło, bądź wzniesienie (kopyto, kalo, kopiec, kontur, kora na drzewie, i wiele innych słów związanych z czymś, co jest wypukłe, wklęsłe, ale półokrągłe jak ‘koryto’ czy też okrągłe, zawiera ten rdzeń, w tym przypuszczalnie jego odmianą jest słowo ‘ho-ra’, ‘gó-ra’), czy zgromadzenie w okręgu. Zaś rdzeń ‘pa’, przeważnie oznacza; ‘na/ma’.
* ‘kopa’, najmniejsza staroruska jednostka administracyjna występująca w statutach litewskich z czasów Rzeczypospolitej szlacheckiej, która to nazwa przyjęła się od wiecowania włościan w okręgu, twarzą w twarz. Stąd ‘prawo kopne’, czyli wiecowe, ludowe, na którym dawniej wybierano nawet władców i wojewodów (‘wojów wodzących’ – czyli prowadzących na wojnę).
* ‘Kało/kolo’, niegdyś mała, wiejska jednostka administracyjna w Polsce i na Rusi, później zastąpiona w Polsce terminem ‘osiedle’ od ‘sieło’, czyli ‘wieś’, od miejsca osadzonego wysoko, na suchym lub obronnym wyniesieniu; ‘si-el-ło’ ; ‘o-świetlone-miejsce-to’ a od niego z kolei ‘siodło’.
* ‘Koło’, osiedle w Warszawskiej dzielnicy Wola, związane z wolnymi elekcjami. Nazwa tego miejsca wywodzi się od ‘Koła Rycerskiego’, czyli miejsca, gdzie stawała brać rycerska w okręgu, tworząc zgromadzenie posłów ziemskich.
* ‘Kolo’ (inne nazwy: choro, (h)oro) to taniec ludowy wywodzący się z antycznych tańców kołowych. Pochodzi z Dalmacji, popularny jest nadal w Chorwacji i na całym Półwyspie Bałkańskim. Wykonywany jest w formie koła. Kolo jest zaliczane do najstarszych tańców słowiańskich.
* ‘kromlechy’, pradawne miejsca zgromadzeń w okręgu, na których zapewne pito odurzające trunki wprowadzające w trans kapłanów, zachowały się w postaci; słowiańskich, celtyckich, oraz germańskich, kamiennych okręgów nazywanych w Anglii ‘kromlechy’, od przypuszczalnie ‘kręgu-lachy(ów)’, czyli ludzi ‘światłych, przewodników’. Tak jak to zostało ujęte w dawnych słownikach szwedzkich, gdzie termin; ‘lach-man’ oznaczał przewodnika a później prawnika.
Jak wykazuje genetyka, proto Słowianie dotarli i do wysp Brytyjskich a nawet Islandii (gdzie w zimę panuje całkiem przyjemny klimat, dzięki prądom ogrzanego powietrza”. (patrz ‘Landon ; nasz ‘ląd’, ‘la-an-don’ ; ‘równina, płaskie, niskie – anów(ludzi) – dzień(jasna)/lub/podmokła’.
* ‘a.C’, lub ‘ACN’, skrót w języku łacińskim, „ante Christum natum” → przed narodzeniem Chrystusa, przed Chr., czyli; przed naszą erą, p.n.e.