Adam Wojtanek - Związki jogi z kulturą dawnych Słowian

Adam Wojtanek
Założyciel Grupy Wyzn. „Shri Vidya”
oraz Nauczyciel Tantra Kundalini Joga (Samaya)

Adam Wojtanek pojawił się w Krakowie w roku 1994 i przywiózł ze sobą artykuł o „Związkach jogi z kulturą dawnych Słowian”. Rozmawialiśmy długo o stanie świadomości Polaków i Słowian, ze trzeba to koniecznie zmienić. Było to tuż po ukazaniu się „Stworzy i zduszy”, które w tamtych czasach miały nawet „promocję” w GW. Wkrótce ukazał się mój pierwszy artykuł o „święcie Wiosny” w „Zielonych Brygadach” w Krakowie, a potem ruszyła lawina polskiego rodzimowierstwa. Przypominam więc postać Adama Wojtanka, założyciela grupy wyznaniowej Śrhi Vidya i tamten jego tekst:

Grupa Wyznaniowa „Shri Vidya” ( znana także pod skróconą nazwą „Shri Vidya” , wymowa :Śri Widja ) – hinduistyczny związek wyznaniowy działający w Polsce w latach 1993 – 2005.

Ruch został wpisany do Rejestru Wyznań i Innych Związków Wyznaniowych zarejestrowanych w Polsce w dniu 12 stycznia 1993 roku pod pozycją 74 w Wydziale Do Spraw Wyznań i Innych Związków Wyznaniowych przy Urzędzie Rady Ministrów.

Grupa została założona przez Adama Wojtanka i była wyznaniem hinduistycznym w tradycji śaktyzmu tantrycznego, opartym o Wedy, adwajtawedantę oraz nauki Adi Śankary.

Podejmowała wyjaśnienia nauk tego wyznania poprzez pryzmat tradycji prasłowiańskiej, jak i innych tradycji indoeuropejskich w celu przybliżenia tej odmiany hinduizmu szerszemu odbiorcy.

„Ważną rolę w praktyce duchowej odgrywał kult Matki. Działalność Grupy polegała na próbie połączenia wątków wedyjskich z kulturą Zachodu”.” ^[1]

Śri Vidya wydawała dla własnych potrzeb mało nakładowe wydawnictwa.

„Wiedza o Bogu”
„Zasady etyczne w Śri Vidya Jodze”

Publikacje założyciela

„Mały podręcznik Śri Vidyi” Autor: Adam Wojtanek, 1996. ISBN 83-905708-2-3
„Starożytne religie Matki”. Autor: Adam Wojtanek, Shri Vidya, 1998. EAN: 9788390570877
„Wiara i etyka”, Autor: Adam Wojtanek, 1998. EAN: 9788390570839, EAN: 9788390570815
„Zwiazki jogi z kultami dawnych Słowian”. Autor: Adam Wojtanek, Wegetarianin Nr 1(2), 1994.
Shri Vidya, gruppo di Varsavia che coniuga religione paleoslava e yoga indiano. Fondato a Varsavia da Adam Wojtanek.

Publikacje Pawła Nowaka

„Wielka Bogini-Matka w śaktyzmie”. Autor: Paweł Nowak. Warszawa 1999.
„Między Dunajem a Brahmaputrą. Wielka Macierz Bogów – jedność i przemiana neo-eneolitycznych społeczeństw”. Autor: Paweł Nowak. Przegląd Religioznawczy, 1999, nr 3/4 (193/194).

W okresie nagonek medialnych wobec nowych wyznań, skarga grupy została złożona do Zarządu TVP.

Rozwiązanie

Grupa samorozwiązała się na własną prośbę z powodu znikomego zainteresowania, w okresie nagonek medialnych wobec nowych wyznań. W dniu 12 stycznia 2005 roku Grupa została wykreślona z Rejestru wyznań.

„Wyznania religijne * Stowarzyszenia narodowościowe i etniczne w Polsce 1993-1996”. Wydawnictwo GUS, Zespół Wyznań Religijnych I Narodowościowych, 1997.
„Nowe ruchy religijne i para-religijne w Polsce”. Autor: Tadeusz Doktór, Wydawnictwo Werbinum, 1999.
„Religie niechrześcijańskie w Polsce”. Autor: Maria Marczewska-Rytko, Wydawnictwo UMCS, 1997.
Akta z likwidacji grupy. Wydział Wyznań, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, 2005.

Obszerny fragment artykułu, który ukazał się w czasopiśmie „WEGETARIANIN” Nr 1(2), Lublin, 1994.
http://www.suncross.org/shrividya/z-art1.htm

Wiele osób nieodłącznie kojarzy jogę medytacyjną z Indiami, następnie z ubóstwem i tzw. Trzecim Światem, ale mało kto pamięta, że do XIX wieku Indie zaliczały się do najbogatszych krajów świata. Indie były klejnotem w koronie swych władców. Dla Chińczyków Indie były zachodem. Hinduska medycyne ajur-wedyjska (wiedza Arjów) dała początki medycynie tybetańskiej. Chińczycy nazwali jogę „Czan”. Z Chin jogę przeniesiono do Japoni pod nazwą „zen”.

Początki jogi datuje się na ok. 2000 r. p.n.e. Pierwotnie, uprawiali ją kapłani, mędrcy i asceci. Składały się na nią głównie praktyki rytualne i medytacja. Stosunkowo niedawno, bo około półtora wieku temu kultura Dalekiego Wschodu a wraz z nią i joga wzbudziły zainteresowanie Europy. Joga opiera się na Wedach. Bez znajomości Wed nie sposób w pełni zrozumieć jogi. Weda znaczy „wiedza”, a konkretnie wiedza o Bogu. Nauki te pochodzą od dawnych aryjskich mędrców (Riśi, Riszi) i kapłanów (Braminów), którzy przybyli do Indii z lasów i gajów (aranjaka) Europy środkowo-wschodniej. Wedy przynieśli ze sobą Arjowie, którzy ok. 4000 lat temu (lub wcześniej) przybyli do Persji i Indii, gdzie odegrali wielką rolę cywilizacyjną. Stare Wedy, takie jak: Ryg-Weda, Jadźur-Weda, Sama-Weda i Upaniszady zalicza się do braminizmu wedyjskiego (wedyzmu) tj. wyznania Arjów. Wedy zostały jednak spisane w Indii dopiero ok. XV wieku p.n.e., a Upaniszady czyli nauki tajemne (Aranjaka – nauki gajowe) ok. VI wieku p.n.e.

Rodowód Wed jest o tysiące lat starszy od daty ich spisania. Mniej więcej w tym samym czasie, kiedy Upaniszady były spisywane, w Indii nastąpił rozkwit ideologii heterodoksyjnych (pochodzących z Wedyzmu). Wyłoniły się nowe wyznania i filozofie nie mieszczące się w ramach braminizmu wedyjskiego (np. Buddyzm, Dżńanizm). Puźniej wyodrębnia się siedem filozofii Wschodu (wraz z Buddyzmem) i powstają nowe wedy, takie jak: Mahabharata i Ramajana. Wedy te powstały między IV wiekiem p.n.e. a IV wiekiem n.e.

Arjowie nazywali siebie „Arja”. Tak również nazywali siebie starożytni Persowie. Nazwa ta przetrwała w nazwie Iran (wymawia się „Ajran”); z tego samego źródłosłowu wywodzi się też Eire (Ireland – wymawia się „Ajrland” co znaczy „Ziemia Arów”) dawna nazwa Irlandii – nazwa najdalej na zachód położonego kraju, do jakiego dotarli Indoeuropejczycy w czasach starożytnych.

W książce prof. Arthura L. Bashama pt. Indie (s. 52-53) czytamy:
Na ogromnym obszarze stepów rozciągających się od Polski do Środkowej Azji żyli barbarzyńcy na pół koczowniczy, ludzie wysocy, przeważnie jasnowłosi o długich głowach… nieśli z sobą patrilinearną organizację plemienną, kult bogów nieba oraz umiejętność posługiwania się końmi i rydwanami. W większości krajów, gdzie się osiedlili, język ich dostosował się stopniowo do języków ludów podbitych. Część z nich – przodkowie Greków, Latynów, Celtów i Germanów – wdarła się do Europy; inni pojawili się w Anatolii, gdzie po zmieszaniu się przybyszów z tubylcami wyrosło wielkie imperium Hetytów. Jeszcze inni – przodkowie ludów bałtyckich i słowiańskich – pozostali w dawnej ojczyźnie, podczas gdy plemiona, które ruszyły na południe, rozpoczęły szturm – z terenów Kaukazu i płaskowyżu irańskiego – na obszary cywilizacji Środkowego Wschodu. Ludzie z tej fali dowodzili Kassytami, którzy podbili Babilon…

We wstępie do 70-ciu Hymnów Rig-Wedy (spośród 1028 w orginalnej Rig-Wedzie) w tłumaczeniu prof. Franciszka Michalskiego czytamy:
Niektórzy badacze sądzą, że Arjowie zajmowali pierwotnie dorzecze Odry i Wisły, inni, że mieszkali oni w dorzeczach Dniepru i Donu…

Braminizm wedyjski i hinduizm niewiele różnią się od duchowych nauk dawnych Słowian. Jednakże spustoszenie kulturowe, jakie znacznie później dokonało się na ludności słowiańskiej w konsekwencji do tego się przyczyniło, że dzisiejszy Słowianin nieraz wyraża przekonanie, iż jego pradziad był prymitywnym i zacofanym poganinem. Nieraz wierzy, że elementy kultury i kultu Słowian musiały być zapożyczone od Persów, Hindusów, Celtów, Greków czy Rzymian, gdyż jak twierdzi, znajduje pomiędzy nimi liczne podobieństwa. A przecież wyznania indoeuropejskie, jak również słowiańskie od wieków istniały w zgodzie ze sobą, gdyż oparte były o te same nauki duchowe.

Ziemią ojczystą tych, którzy tysiące lat temu wyruszyli na wschód i na zachód była dzisiejsza Polska i dawna Wielkoruś. Podobne nauki, na których opierają się Hinduizm i wyznania indoeuropejskie oraz spokrewnione z nimi stamtąd się wywodzą.