Zatem posłuchajcie według Tajemnika Burowijskiego, z Księgi Koliady, co przydarzyło się Młodemu Perunowi.

Perun – grafika

Porwanie Peruna przez Skima podane przez Aleksandra Asowa w Księdze Koliady

według wołchwów z Kamienia

Perun był synem Swaroga i Łady. Przyjściu na Świat Peruna towarzyszyło olbrzymie trzęsienie Ziemi. Nie zdążył jeszcze dzieciak dobrze urosnąć kiedy schwytał go potwór Skim[i], który jako półczłowiek-półskorpion strzeże Bram Zaświatów. Razem z nim potwór porwał także trzy boginie-siostry Peruna: Żywię, Leliję[ii] i Marę (Marzannę). Peruna potwór pogrążył w wieczystym śnie, a poginie obrócił w kudłate bestie. Łada wezwała do siebie na Górę, trzech starszych synów i poleciła im ratować Peruna oraz porwane boginie. Ci przemienili się w wieszcze ptaki: Sirina, Alkonosta i Stratima, i oblecieli cały świat w koło, ale nie znaleźli śladu po Perunie. Lecąc zauważyli jednak stróżującego przy Bramie Bram potwora Skima. Ten gdy tylko ich zobaczył skrył się w ciemnościach. Bogowie długo przeprawiali się przez mroczne tunele, aż w końcu dotarli do pomieszczenia, gdzie leżał pogrążony we śnie wieczystym młody Perun. Przez lata snu wiecznego zmężniał i stał się dorosły. Niestety bracia nie potrafili go przebudzić.  Posłali więc Swarożyce wieszczego ptaka Gamajuna w Góry Rypejskie (Kamienne), po świętą surję – żywą wodę. Obmyli tą wodą brata, który przebudził się żywy i całkiem zdrów.

Kiedy Perun przyszedł do siebie powiedział im, że nie spocznie póki się nie zemści, nie pokona Skima i nie uwolni sióstr. Przeszedł w Nawiach przez najbardziej kręte i niebezpieczne zakamarki, przez czarne tunele i bezdroża, przeżył też wiele przygód i pokonał wiele niespodziewanych trudności, lecz cały czas był pewien, że siostry żyją i nie tracił nadziei, że je wyzwoli. Wreszcie dotarł w miejsce niedaleko dworu Skima i tutaj je odnalazł, i odczarował z zaklęć Skima. Dwór Skima zbudowany był z ludzkich kości i czaszek i sam widok jego ścian siał grozę. Jednak Perun nie uląkł się i starł się ze Skimem. Bitwa była ciężka i trwała długo. W końcu Perunowi udało się mocno uchwycić wroga za bary i unieść w powietrze, a następnie rzucić go na ziemię. Stara Matka Ziemia rozstąpiła się w tym momencie i pochłonęła potwora na zawsze. Po tym zwycięstwie Perun poszedł w Niebieskie Niwy, w Prawię. Tam spotkał przypadkiem córkę Boga Gwieździstego Nieba – Dyja (Romaje nazywają go Dzeusem), boginię Księżyca Diwę – Diwę-Dodolę. Bardzo mu się spodobała i od razu się jej oświadczył. Nocna dziewa przestraszyła się Gromowładcy i uciekła z płaczem. Perun jednak nie dał za wygraną i ruszył jej śladem. W ten sposób dotarł do Tynu Dyja. Ojciec Diwy nie oddał jej ręki Perunowi tak od razu, lecz zaprosił do dworu na biesiadę. A kiedy biesiadowali wydarzyło się nieszczęście – z Morza Czarnego wypełzło okropne straszydło – trzygłowy żmij. Żmij zobaczył Diwę i postanowił ją schwytać. Zrobił się straszny szum i rwetes a potwór kruszył wszystko wokół siebie.  Usłyszeli te hałasy Dyj z Perunem i wyszli przed dwór. Obaj grododzierżcy rzucili swoimi piorunami-mołniami w straszydło i kolejnymi ciosami zagnali potwora na samo dno morza. Po tej wspólnej bitwie Dyj widząc zalety Peruna zdecydował się oddać mu córkę za żonę. Szbko wyprawiono wesele, a od tego czasu Diwę zaczęto nazywać Perperuną albo Perunicą – żoną Peruna. Wkrótce urodziła im się córka – Dziewanna. Miałaona siłę po ojcu a dumna była i wyniosła jak matka. Od obojga rodziców nauczyła się wieszczenia i czarów tak że mogła się przemienić w dowolne zwierzę , morską rybę albo mocarnego ptaka. Z tych powodów stała się Wielką Łowczynią. Polowała po lasach w towarzystwie dwóch okrutnych wilków które słuchały jej jak potulne psy. Łowiła ulubioną przez siebie dziką zwierzynę i nie miała sobie równych w tych zabawach. Z tego powodu Dziewanna wbiła się w okropną dumę i postanowiła zdobyć niebieskie władztwa bogów, strącić z tronu Swaroga i samej zawładnąć wszystkimi Trzema Światami: Prawią, Jawią i Nawią.  Posłyszał o jej planach Dażbog i natychmiast powiadomił o nich Peruna. Gromowładca strasznie się rozgniewał i pospieszył na spotkanie z córką. Ujrzał ją w lesie i zaryczał jak dziki zwierz. Od razu lute wilki Dziewanny podwinęły ogony pod siebie i uciekły precz. Perun zaczął objaśniać córce, że powinna poniechać swoich zamiarów, ale ona uparcie trwała p4rzy swoim – Zdobędę Prawię, stanę się władycą trzeh światów a Swaróg będzie mi pokornie służył. Gromowładnemu nie pozostało nic innego jak jak wyzwać Wielką Łowczynię na bój. Ojciec z córką skierowali przeciw sobie włócznie i ruszyli ku sobie z kopyta na swoich dzikich, boskich rumakach. Skrzyżowali kopie a te rozleciały się w strzepy, wyciągnęli miecze i i uderzyli ponownie a te połamały się od siły uderzenia. Zatem Dziewanna przemieniła się w drapieżną lwicę i rzuciła się z rykiem na ojca. On przeobraził się w mocarnego lwa. Uderzeniem łapy przewrócił ją na plecy i po raz pierwszy w życiu Dziewanna się przeraziła. Przemieniła się błyskawicznie w ptaka i zamierzała odlecieć ale Perun pod postacią orła złapał ją i rzucił w Dół. Wielka Łowczyni zamieniła się natychmiast w rybę i przepadła w toni wodnej, ale Perun i tym razem ją przechytrzył: wyłowił ją z rzeki niewodem.  Zapłakała Dziewanna i zaczęła go prosić o wybaczenie przyznawszy mu wcześniej rację. Na tym stanęło i zawarli pokój.

Korolkow – Perperuna-Perunica

Dziewanna była znana wielu narodom. Grecy nazywali ją Artemidą i przyznawali, że Wielka Łowczyni jest słowiańską boginią. Rzymianie nieco zmienili jej imię i nazywali ją Dianą[iii]. Liczne wydarzenia i przygody związane z postacią Peruuna znane są mitom wielu narodów, przetrwały też w ruskich bajkach i bylinach o Ilii Muromcu. W Nowogrodzie nad Jeziorem Ładoga znajdowała się najważniejsza świątynia Peruna na Rusi zbudowana na planie koła z sześcioma szprychami – znaku gromowego.  Znak gromowy był umieszczany na stałe jako płaskorzeźba na każdym słowiańskim domostwie, jako ochrona przewd piorunami Peruna. Perun jest wymieniany w Latopisach w „Dogoworach Rusów i Słowian z Romajami” (kn. Oleg – 907 r., kn. Igor – 945 r., kn. Światosław – 971 roku).

Święta Góra Deva w Rumunii– jeszcze jeden dowód czci Devany (góra zwieńczona twierdzą a u jej stóp gród Dewy – Deva.

Opowieść oparto na następujących źródłach:

Литература
Мифология древнего мира, -М.:Белфакс, 2002
Б.А.Рыбаков «Язычество древних славян», -М.:Русское слово, 1997
В.Калашников «Боги древних славян», -М.:Белый город, 2003
Д.Гаврилов, А.Наговицын «Боги славян. Язычество. Традиция», -М.:Рефл-Бук, 2002

[i]Zwierz Skim jest jednym z dwóch strażników Zaświatów, których opisuje mitologia babilońska w eposie o Gilgameszu. Stoją oni przy wejściu do Czarnego Tunelu. „W końcu, po długiej podróży, dotarł do dziwnego kraju za Oceanem, gdzie na samym krańcu świata znajdowały się dwie bliźniacze góry Maszu, z których bóg słońca codziennie wyjeżdża na swoim rydwanie. Bramy tej strzegły dwa potwory (skorpiono-ludzie), które nie chciały mu pozwolić przejść. Ten jednak opowiedział im swoją historię, słysząc w odpowiedzi że robi głupotę i nie powinien tego robić, ale on mimo tego, nalegał. W końcu istoty go przepuściły, a on wszedł w mroczny tunel. Słońce używało tego mrocznego tunelu, aby co noc wracać nim z zachodu na wschód. Nie było tam ani odrobiny światła, ani nic nie mogło go rozświetlić…”

[ii] W wersji  nuruskiej Wielkiego Tajemnika postać Lelija ma rodzaj męski. Bóg ten nosi też przydomek Lel i jest bratem Polela-Sowiego.

[iii] Tymczasem polska Wikipedia i część wyznawców Wiary Przyrodzonej Słowian uważa że ta bogini nie istniała.