Wsiewołod Iwanow – Jak to się stało, że zainteresowałem się Słowiańszczyzną; Wedyjska/Wędyjska Ruś;

Wsiewołod Iwanow – Jak to się stało, że zainteresowałem się Słowiańszczyzną

Всеволод Иванов: „Как я пришел к теме славянства”

 

https://www.youtube.com/watch?v=PK3QzvrLmKI&feature=youtu.be

Предлагаем Вашему вниманию интервью с русским художником Всеволодом Ивановым, где он рассказывает, что его сподвигло писать картины на тему славянской культуры и долетописной Руси. Данное интервью было организованно командой Фонда „Сварог”. Желаем приятного просмотра! www.swarog-fond.net Сварог-фонд.рф rodovich.org Приобретайте художественные альбомы Всеволода Иванова и литературу на тему истории Руси и славянской культуры в нашем торговом представительстве в Москве, по адресу: м. Проспект Мира, с/к Олимпийский, Книжная ярмарка, 3 этаж, место 131, тел. 89166472588 Ирийславъ. Также приобретайте их в нашем интернет-магазине РОДОВИЧ.РФ

 

Zwracamy uwagę na wywiad z rosyjskim artystą Wsiewołodem Iwanowem, w którym opowiada on, co  spowodowało, że zaczął malować obrazy na temat kultury słowiańskiej i prehistorycznej Rusi. Ten wywiad został zainicjowany przez zespół Fundacji Svarog. Życzymy przyjemnego oglądania! www.swarog-fond.net Svarog-fund.rsh rodovich.org Kup albumy i literaturę Vsevoloda Ivanova na temat historii Rusi i kultury słowiańskiej w naszym biurze sprzedaży w Moskwie.

 

Wedyjska/Wędyjska Ruś Wsiewołoda Iwanowa

https://www.youtube.com/watch?v=ByYbmAqsIHA

Музыкальная группа БЕЛУН — „Ой, Лели Ладо…” – славянская мантра для активации сердечного центра.

https://www.youtube.com/watch?v=8LpaCx3CJtk

 

Wizja artysty

https://www.reddit.com/r/papertowns/comments/5qohhh/an_artists_view_of_neolithic_trypillia_around/

Wizja artysty kultury trypolskiej, neolitycznej kultury archeologicznej z około 4000 p.n.e., jednej z głównych starożytnych osad należących do kultury Cucuteni-Trypillian, Ukraina.

An artist’s view of Neolithic Trypillia around 4000 BCE, one of the main ancient settlements belonging to the Cucuteni-Trypillian culture, Ukraine

Apart from the obvious mythological motives used by the artist (Vsevolod Ivanov), the reconstruction is fairly accurate and resembles the more „professional reconstructions” made by archeologists:

The Cucuteni-Trypillian culture is a Neolithic–Eneolithic archaeological culture (c. 5200 to 3500 BC) in Eastern Europe. It extends from the Carpathian Mountains to the Dniester and Dnieper regions, centered on modern-day Moldova and covering substantial parts of western Ukraine and northeastern Romania, encompassing an area of 350,000 km2 (140,000 sq mi), with a diameter of 500 km (300 mi; roughly from Kyiv in the northeast to Brașov in the southwest).

The majority of Cucuteni-Trypillian settlements consisted of high-density, small settlements (spaced 3 to 4 kilometers apart), concentrated mainly in the Siret, Prut, and Dniester river valleys. During the Middle Trypillia phase (c. 4000 to 3500 BC), populations belonging to the Cucuteni-Trypillian culture built the largest settlements in Neolithic Europe, some of which contained as many as 3,000 structures and were possibly inhabited by 20,000 to 46,000 people.

One of the most notable aspects of this culture was the periodic destruction of settlements, with each single-habitation site having a lifetime of roughly 60 to 80 years. The purpose of burning these settlements is a subject of debate among scholars; some of the settlements were reconstructed several times on top of earlier habitational levels, preserving the shape and the orientation of the older buildings. One particular location, the Poduri site in Romania, revealed thirteen habitation levels that were constructed on top of each other over many years. Some scholars have theorized that the inhabitants of these settlements believed that every house symbolized an organic, almost living, entity. Each house, including its ceramic vases, ovens, figurines and innumerable objects made of perishable materials, shared the same circle of life, and all of the buildings in the settlement were physically linked together as a larger symbolic entity. As with living beings, the settlements may have been seen as also having a life cycle of death and rebirth.

Throughout the 2,750 years of its existence, the Cucuteni-Trypillian culture was fairly stable and static; however, there were changes that took place. Members of the Cucuteni-Trypillian culture shared common features with other Neolithic societies, including: an almost nonexistent social stratification, lack of a political elite, rudimentary economy, most likely a subsistence or gift economy, pastoralists and subsistence farmers.

Like other Neolithic societies, the Cucuteni-Trypillian culture had almost no division of labor. Although this culture’s settlements sometimes grew to become the largest on Earth at the time (up to 15,000 people in the largest), there is no evidence that has been discovered of labor specialization. Every household probably had members of the extended family who would work in the fields to raise crops, go to the woods to hunt game and bring back firewood, work by the river to bring back clay or fish, and all of the other duties that would be needed to survive. Contrary to popular belief, the Neolithic people experienced considerable abundance of food and other resources. Since every household was almost entirely self-sufficient, there was very little need for trade. However, there were certain mineral resources that, because of limitations due to distance and prevalence, did form the rudimentary foundation for a trade network that towards the end of the culture began to develop into a more complex system, as is attested to by an increasing number of artifacts from other cultures that have been dated to the latter period.

The Cucuteni-Trypillian culture is known by its distinctive settlements, architecture, intricately decorated pottery and anthropomorphic and zoomorphic figurines, which are preserved in archaeological remains. At its peak it was one of the most technologically advanced societies in the world at the time, developing new techniques for ceramic production, housing building and agriculture, and producing woven textiles (although these have not survived and are known indirectly).

There’s a lot more info on wiki if you want to read more.

Rekonstrukcja częściowo z oczywistych mitologicznych motywów używanych przez artystę (Wsiewołoda Iwanowa), jest dość dokładna i przypomina bardziej „profesjonalne rekonstrukcje” dokonywane przez archeologów:

Rekonstrukcja Trypolia – Trzypola

Trypolie i kształt domów

Kultura Cucuteni-Trypolie jest kulturą archeologiczną neolityczno-eneolityczną (około 5200 do 3500 lat pne) w Europie Wschodniej. Rozciąga się od Karpat do regionów Dniestru i Dniepru, z koncentracją na obszarze na współczesnej Mołdawii i obejmuje znaczną część zachodniej Ukrainy i północno-wschodniej Rumunii, obszarem 350 000 km2 (140 000 mil²), o średnicy 500 km (300 mil), mniej więcej z Kijowa na północnym wschodzie do Braşova na południowym zachodzie).

Większość osad Cucuteni-Trypolie składała się z gęstych, małych osiedli (oddalonych od siebie o 3-4 km), skoncentrowanych głównie w dolinach rzek Seret, Prut i Dniestr. Podczas fazy środkowej Trypillii (ok. 4000 do 3500 lat pne), populacje należące do kultury Cucuteni-Trypillian zbudowały największe osady w neolitycznej Europie, z których niektóre zawierały aż 3000 struktur i prawdopodobnie zamieszkały przez 20 000 do 46 000 osób.

Jednym z najbardziej znaczących aspektów tej kultury było okresowe niszczenie osad, przy czym każde jednoosobowe miejsce życia trwało od około 60 do 80 lat. Cel spalenia tych osiedli jest przedmiotem dyskusji wśród uczonych; niektóre osady były kilkakrotnie rekonstruowane na wcześniejszych poziomach siedliskowych, zachowując kształt i orientację starszych budynków. Jedna konkretna lokalizacja, miejsce Poduri w Rumunii, ujawniła trzynaście siedlisk, które były budowane jeden nad drugim przez wiele lat. Niektórzy uczeni twierdzili, że mieszkańcy tych osad wierzyli, że każdy dom symbolizuje organiczną, prawie żywą istotę. Każdy dom, w tym ceramiczne wazony, piece, figurki i niezliczone przedmioty z nietrwałych materiałów, dzielił ten sam krąg życia, a wszystkie budynki w osadzie były fizycznie połączone razem jako większy symboliczny byt. Podobnie jak w przypadku żywych istot, osady mogły być postrzegane jako mające cykl życia śmierci i odrodzenia.

Przez 2750 lat istnienia kultura Cucuteni-Trypillian była dość stabilna i statyczna; jednak nastąpiły zmiany, które miały miejsce. Członkowie kultury Cucuteni-Trypillian mają wspólne cechy z innymi społecznościami neolitycznymi, w tym: prawie nieistniejącą rozwarstwienie społeczne, brak elity politycznej, szczątkową gospodarkę, najprawdopodobniej ekonomię utrzymania lub darowizny, pasterze i rolnicy produkujący na własne potrzeby.

Podobnie jak inne społeczeństwa neolityczne, kultura Cucuteni-Trypillian prawie nie miała podziału pracy. Chociaż osady tej kultury czasami stały się największe na Ziemi w tym czasie (do 15 000 ludzi w największym), nie ma dowodów, które odkryto na temat specjalizacji pracy. Każde gospodarstwo domowe miało zapewne członków dalszej rodziny, którzy pracowaliby na polach, by hodować zboże, chodzić do lasu, aby polować na zwierzynę i przywozić drewno opałowe, pracować nad rzeką, by przywieźć glinę lub ryby, i wszystkie inne obowiązki, które być potrzebnym do przeżycia. W przeciwieństwie do powszechnego przekonania, ludzie z neolitu doświadczyli znacznej obfitości żywności i innych zasobów. Ponieważ każde gospodarstwo domowe było prawie całkowicie samowystarczalne, nie było potrzeby handlu. Jednakże istniały pewne zasoby mineralne, które ze względu na ograniczenia wynikające z odległości i rozpowszechnienia, stanowiły podstawowy fundament sieci handlowej, która pod koniec kultury zaczęła się przekształcać w bardziej złożony system, o czym świadczy liczba artefaktów z innych kultur, które zostały datowane na ten drugi okres.

Kultura Cucuteni-Trypillian znana jest z charakterystycznych osiedli, architektury, misternie zdobionej ceramiki oraz figurek antropomorficznych i zoomorficznych, które zachowały się w pozostałościach archeologicznych. W szczytowym okresie było to jedno z najbardziej zaawansowanych technologicznie społeczeństw na świecie, rozwijające nowe techniki produkcji ceramiki, budownictwa mieszkaniowego i rolnictwa oraz produkujące tkane materiały włókiennicze (chociaż te nie przetrwały i są znane pośrednio).

Jest więcej informacji na wiki, jeśli chcesz przeczytać więcej.

Podziel się!