Słowiańska Europa – Początki: Genetyczny duet I2 i G2a

Około 300 tysięcy lat temu w Afryce pojawił się na Ziemi pierwszy człowiek (człowiek współczesny, homo sapiens). Jego haplogrupę określono literą A, choć częściej stosuje się umowną nazwę Y-Adam. Około 70 tysięcy lat temu po raz pierwszy człowiek (identyfikowany już haplogrupą CT) opuszcza kontynent afrykański i wyrusza na wschód w kierunku Azji Południowo-Wschodniej. Około 48 tysięcy lat temu po raz kolejny następuje wyjście człowieka z Afryki (teraz identyfikowanego haplogrupą F) lecz tym razem w kierunku Blisko-Wschodnim. Naukowcy do dziś prowadzą spór,

źródło: http://praslowianie.pl/praslowianie-slowianska-europa-poczatki-genetyczny-duet-i2-g2a.html

którą drogą dotarł na Bliski Wschód: drogą południową wzdłuż brzegu Półwyspu Arabskiego i potem wzdłuż Zatoki Perskiej, czy drogą północną wzdłuż Morza Czerwonego bądź Nilu i dalej przez Półwysep Synajski. Tak czy inaczej, z haplogrupy F wydzieliły się haplogrupy G i HIJK, a z HIJK m.in. haplogrupa IJ. Około 45 tysięcy lat temu, drogą przez Anatolię, docierają do Europy pierwsi ludzie. Identyfikowani są oni haplogrupami CT, C, F i IJ.

Zasiedlenie ziem obecnej Polski – etapy

Pierwsi osadnicy

Około 5600 r. p.n.e. bałkańscy rolnicy kultur Starčevo i Vinča migrują na północ, by przekraczając Bramę Morawską, wkroczyć na tereny obecnej Polski. Ludność tę utożsamia sią z neolityczną archeologiczną Kulturą Ceramiki Wstęgowej Rytej. Od tego czasu w polskich wykopaliskach archeologicznych bardzo wyraźnie widać powstawanie osad, pojawianie się glinianych garnków (koniecznych do składowania wyprodukowanej żywności). Nasi przodkowie jako pierwsi na swiecie produkują sery (ok. 5500 p.n.e., Kujawy) i jako pierwsi w Europie uprawiają żyto (ok. 5000 p.n.e., Dzielnica koło Opola). Szlak pierwszego zasiedlania obecnych ziem Polski ludnością znad Dunaju przebiegał wzdłuż Wisły. Drogę znaczyły neolityczne osady oraz towarzyszące im głownie całopalne pochówki. Jedyne na świecie neolityczne cmentarzysko Kultury Ceramiki Wstęgowej Rytej, na którym 100% pochówków było całopalnych znajduje się w Modlniczce koło Krakowa. Idąc wzdłuż Wisły, czym dalej na północ, dostrzegalne jest coraz mniej całopalenia i pojawiające się coraz częściej pochówki szkieletowe.

Druga fala osadnictwa na tereny obecnej Polski napłynęła około 5000 p.n.e. z Panonii i związana jest z Kulturą Lendzielską. Budowano wtedy wielkie neolityczne drewniano-ziemne konstrukcje nazywane Rondelami. W Kotlinie Panońskiej, na terenie Węgier, odryto takich pięć. Idąc dalej na północ, około dwudziestu takich rondeli odkryto na terenach Słowacji. Ich rozmieszczenie przypomina aglomerację miejską, z której kontynuowana jest wyprawa na północ. W czasie wędrówki po zachodniej stronie rzeki Morawy pojawia się kolejne skupisko takich rondeli (na terenie Czech jest ich osiem). Idąc wzdłuż Morawy i kontynuując od źródeł Odry, wyprawa przekracza Bramę Morawską, by zająć urodzajne ziemie na połnoc od Krapat. Od tego momentu cała wyprawa wygląda na bardzo dobrze zorganizowaną i przebiega już tylko wzdłuż drugiej największej z polskich rzek, Odry. Drogę znaczą oczywiście lendzielskie rondele. (Więcej szczegółów dotyczących rondeli na terenie Polski w artykule: Siódmy rondel.) Trudno nie pokusić się o porównanie wyprawy do legendy o Lechu i Czechu (w czeskiej Kronice Dalimila i w Kronice Długosza trzeciego brata, Rusa, nie było).
Nasi przodkowie w pojawiającej się na naszych ziemiach kolejnej Kulturze Pucharów Lejkowatych, kontynuując zapoczątkowaną dwa tysiące lat wcześniej gospodarkę rolną, jako pierwsi w Europie i najprawdopodobniej pierwsi w świecie korzystają już z czterokołowych wozów ciągniętych przez woły (ok. 3700 r. p.n.e., Bronocice). Wozy te tysiąc lat później posłużą do powstania starożytnych dwukołowych rydwanów w Kulturze Sintaszta za Uralem. Od około 3100 r. p.n.e. na naszych ziemiach rozpoznawana jest nasza rodzima Kultura Amfor Kulistych.
Na terenach Polski z okresu kultur naddunajskich w miejscowości Kierzkowo odkryto 6 kopalnych próbek DNA łączonych z Kulturą Amfor Kulistych. Cztery z nich były pochodnymi haplogrupy I2. Nie odnaleziono jeszcze próbek G2a z tamtego okresu. Były jednak prowadzone badania autosomalnego DNA, które pozwoliły stwierdzić, że ludność w zdecydowanej większości należała do istniejących w tym czasie kultur rolniczych. Co może sugerować obecność G2a we wcześniejszych pokoleniach badanej ludności.

więcej u źródła: http://praslowianie.pl/praslowianie-slowianska-europa-poczatki-genetyczny-duet-i2-g2a.html