Miecze wojów kultury łużyckiej

Lechici walczyli z Nordykami i pokonali ich. Mogła to być jednak wojna domowa pomiędzy potomkami sznurowców. Na gruncie genetyki na razie jesteśmy skazani na wnioski pośrednie, bo brak oficjalnie potwierdzonych kluczowych faktów. Pewniej możemy wnioskować w oparciu o znany cykl rozwoju kultur archeologicznych.

Dotychczas jedynym efektem długich analiz genetycznych szczątków wojów poległych nad Dołężą jest stwierdzenie, że „The currently available data doesn’t include any Y chromosome data”, czyli – obecne dane nie zawierają informacji o haplogrupach Y-DNA. Taki komentarz znalazł się pod publikacją „Phenotype SNPs for Bronze Age German warriors” z 25 października 2017 r.. Można tam znaleźć dane o potencjalnym kolorze skóry, włosów i oczu poległych. Są niewątpliwie ciekawe, ale nadal brak podstawowej wiedzy o rodach wojów z ok. 1 250 r. p.n.e.. Dodajmy, że słynny „Celt” z Villabruna o haplogrupie R1b1 miał mieć niebieskie oczy i… czarną skórę. Haplogrupa ojcowska nie musi więc kojarzyć się z konkretnym typem ludzkim, tak samo jak z językiem. To na co możemy liczyć – w związkach między genami, a wyglądem fizycznym i kulturą – to mniej czy bardziej generalne prawidłowości. Niemniej bez zbadania Y-DNA będziemy skazani na domysły kogo potomkami i przodkami byli dołężańscy wojowie. Poza pierwszymi informacjami przekazanymi przez duńsko-niemiecki zespół badaczy w 2016 r., że „DNA from teeth suggests some warriors are related to modern southern Europeans and others to people living in modern-day Poland and Scandinavia”, a więc – DNA z zębów sugeruje, że niektórzy z wojowników odpowiadają współczesnym południowym Europejczykom, a inni ludziom żyjącym we współczesnej Polsce i Skandynawii. Na marginesie – to jak z tymi badaniami genetycznymi jest, skoro na początku przedstawia się wnioski wskazujące na rozpoznanie haplogrup, a po ponad roku nie ma takich danych?

PODOBNI DO WSPÓŁCZESNYCH POLAKÓW

Jak zwykle przy takich analizach najwięcej szczątkowych informacji zawierają specjalistyczne fora genetyczne, archeologiczne, a czasami historyczne. Jednak na ile można wierzyć takim przeciekom? Niemniej w jednej z takich dyskusji pojawiła się następująca wiadomość: