Godowe Koło Lędne – Święta i obrzędy Szóstego Tanu Wielkiego – Krasnych Godów, Kraszu-Kresu i Kupały

Rujewit – Rujan i Ruja (Gaj – Gaja, Maj – Maja) – Lato, Górowanie Jasności

Te wielkie Obrzędy Krasnych Godów podobnie jak Szczodre Gody grudniowe rozciągają się na czerwiec już od jego połowy i trwają do samego końca miesiąca.  Nie są to wcale takie święta jakie znaliście do tej pory i jakie organizuje Polskie Rodzimowierstwo czy odtwórcze grupy słowiańskie. Czas zacząć przeżywać te święta w pełni ich wymiaru w Wierze Przyrodzonej Słowiańskiej, według Wiedy Przyrody, w zgodzie z Prawem Przyrodzonym – głęboko duchowo – w układności z Matka Ziemią i Duchem Człowieka, jak też wrócić wreszcie do publicznych obchodów owych świat na skalę całego kraju. 

Niniejszy artykuł nawiązuje bezpośrednio do artykułu o rejestracji Kościoła Naturalnego w Polsce i możliwości jakie daje wszystkim WOLNYM Polakom uczestnictwo w nim. Od tej chwili mamy pełne prawo do organizowania PUBLICZNYCH TANÓW OBRZĘDOWYCH  – Obchodów Wsi, Gmin, Miast i urządzania obrzędów na ich placach centralnych i rynkach!

 

Druga Ćwiarta Godu

 LATO

 Tan Szósty Wielki – Krasne Gody – Tan Kraszu, Noc Krasnego Kresu Jaruny, Kupalia, Święto Światła, Święto Lata, Sąbudka, Tan Wielkiego Dnia Godowego, Dziki-Dziwy Gon Lata – Tan Dewańskiej Wielkiej Letniej Gonitwy na Niebiosach, Letnie Dzikie Łowy Niebiańskie

(20 – 26 czerwca)

 

12 / 13 czerwca – Dzień Letniego Popasu Rydwanu Swarożyca o Wschodzie, Doba Wstrzymania Wzejścia Złotej Tarczy-Słońca

Dzień Letniego Popasu Rydwanu Swarożyca

Wtedy to wschód Złotej Tarczy następuje najwcześniej i od owego dnia stan ten wciąż trwa do nocy z dwudziestego na dwudziestego pierwszego czerwca, od kiedy to każdej kolejnej doby Swarożyc wyciąga swój Rydwan ze Złotą Tarczą na Niebiosa coraz to później.

Doba Wstrzymania Drogi Wzejścia Słońca,  gdyż Słońce podczas rannego zorania ukazuje się nad widnokresem w miejscu  położonym najdalej ku kierunkowi północnemu, ku Kirowi Kolady. Trwa ono następnie w tymże miejscu wzejścia przez całe sześć dni. Dziewiętnastego czerwca rozpoczyna zaś znowu powolną drogę powrotną po Niebiosach ku stronie południa, ku Kirowi Ruji.

Stąd Lęgowie Wielcy, Ślężanie, Łużycy, Sorbowie Nadłabscy, Ślęgowie i Horole Wiślańsko-Żywieccy dnia dwunastego czerwca o zachodzie słońca zagaszają Ogniszcze u Zapisu, pozostawiając w nim tylko czerwony, krasny żar. Tak rozpoczynają Przedświęta Krasnych Godów.

Tego dnia obkadzają Ślężanie, Lęgowie Wielcy i Łużycy Nadłabscy godowlaną zwierzynę kładzidłami z  ziół i baraniego włosia, a na Świętym Zagonie stawiają Wiązankę Zieleniny i przewiązują ją bajorkami: złotym – Słonecznym, czerwonym – Ogniowym i niebieskim – Niebiańskim, albo też biało-świetlistym – Świętowitowym.

 

16 czerwca (a według tradycji lęgijskiej od 13 czerwca) –  Letnie Słońca Stanie, Przedświęta

 Pierwszy to Letniego Słońca Stania dzień – Letnia Łucznia

Odtąd najdłuższe dni i najkrótsze noce trwają do dwudziestego czwartego, kiedy to o północku na dwudziestego piątego czerwca odradza się widzialnie w Jawi, odnowione z Iskry Iskonu Ciemne Światło Świata – Czarno-Czerwony Wedrak Turomęża, czyli Świetlistny Owadzi Zalążnik – Bedro-Nica. Od tej chwili Wedrak ów pożera coraz chciwszymi kęsami światło dnia. Najpóźniejsze zachody Złotej Tarczy Swarożyca trwają od wieczora dziewiętnastego dnia Brata Czerwienia-Izoka do jego trzydziestego dnia.

Przedświęta – Przygotowania do Krasnych Godów;

Wróżba Stojącego Słońca;

Zielenina.

 (Uwaga: Letnie Słońcestanie jako dni najdłuższe i najkrótsze noce rozpoczyna się astronomicznie 16 czerwca i trwa 9 dni do Odrodzenia Ciemnej Iskry-Iskonu Wedraka – 25 czerwca. Natomiast według tradycji Kapiszt Lęgijskich wyróżnia się okres trwający 12 dni, który zaczyna się 13 czerwca, a więc 3 dni wcześniej – z chwilą gdy Słońce odwraca podczas wschodu swój bieg na Niebie z najdalszego położenia północnego – w Kirze Kolady, w którym wschodziło przez 6 dni – i rusza znów w kierunku południa  – ku Kirowi Ruji).

 

20 czerwca – Wikłarz (lub Baba Jiwa) i Wielkie Letnie Baby – Wikła Doba

Wikła Doba – Dzień, w którym, Święta Biała Krowa – Świetlista Swątlnica-Świetlica, Wieczysta Przeczysta Skrzysta Dziewica – Bogini Której Nie Ma przewodzi Dzikim Łowom mającym  unicestwić Iskrę Ciemną, zarodek Byka-Tura Zemuna, Turomęża – uosobienie Nicy;

Święto Światła – Dzień Swąta Panującego;

Wielkie Letnie Baby; uczcić należy także wszelkie byty Zduszne, Zaduszne;

Zagaszenie Ognia;

Boska Swadźba Jarowitów z Rujanem i Roją;

Spalenie Wikłarza (Baby Jiwy) oraz Palwanu Bożeboga–Ponbóżka (Bożeńka, Bożeboga Jarego – wiosennego upostaciowania Bożeboga-Radogosta).

 

21 czerwca – Krasny Kres Sołu – Obranie i Naznaczenie Drzewa Sągbudki-Sobódki – Igry Letnie

Krasny Kres Sołu – Koniec Okresu Królującego Słońca;

Święto Trzech Koszów;

Święto Roda i Przyrody, Święto Niebiańskiego Ognia i Wody, Święto Matki Ziemi i Matki Borów;

Święto Wiatru i Powietrza;

Krasny Kres – to Święto odchodzących Jarowitów i przychodzących Rujewitów;

Obiera i Naznacza się Wierzbę jako Sągbudkę. Sągbudką-Sobódką mieni się ów dzień ku czci Drzewa Drzew – Kłody-Płody, Pala Swąta, Wierchy-Wiechy-Sągbudy, skąd Samobudka, Swątwola – Światełko Ciemne wyfruwa;

Sągbudkowe-Samobytowe Ognie wieczorem u drzewa tego się pali, ku czci samego owego Światła Ciemnego Samobytu – Sągbudki-Sobótki;

Igry Letnie;

Tany Łowcze i Wojowskie Pierwszej Nocy po Dzikich Łowach.

 

22 czerwca – Krasny Dzień – Stadło – Korowody, Krasna Doba

Poprawiny Pasowań Wiosennych (Koszałki-Opałki);

Noc Świętorujańska – Ukrycie Kołowianu Pąprudnego oraz Pałki-Kapałki;

Łowienie Świetlików;

Święto Stada i Święto Stadła-Stodarnica (część 1) – Całej społeczności sielańskiej i Nowej Rodziny – święto zapłodnienia, święto tworzenia par trwałych, wiązania związków;

Letnie Poprawiny Zaplecin i Rozplecin oraz Podstrzyżyn i Podgolin, które odbyły się w tanach wiosennych;

Korowód (Jasne Jasła Lata) – Dzień poświęcony Jedyności, czyli Sławi, czyli Światłu Świata – Kory-Kary-Krasy Wodzenie, Ra-Wodzenie;

Obchód  z Orszakiem – Orzym Szykiem Rodzącego się Lata, z Obkadzaniem siół, pagów, okołów;

Uczta u Wierzby-Sągbudy;

Ukrycie Kołowianu oraz Pałki-Kapałki;

Krasny Tan Orzy we Wrzącym Kole;

Noc Świętorujańska – Pary znaczą się smolnymi znakami, opasują się wzajem bylicą;

Noc Czwórcy – czworotwarzowego, a jedynego w sobie Świętowita;

Druga Noc Lata – Święto Światła Świata – wszystkich Bogów, ale szczególnie bóstw miłości i żądzy, piękna i radości;

Koszałki-Opałki – w których gorejące, żywe żądze, splatają ze sobą wsze ziemskie istoty obręczą gorzących serc.

23 czerwca – Kupalia-Kupała i Noc Pąpu Ródzi (Poszukiwania Kwiatu Paproci) – Noc Stodarnicy (Święto Stada i Stadła) – Kupalna Doba

Krasz, Kupalia, Kupała, Kapalia – święto bogów miłości i żądzy, piękna i radości. Także święto zatracenia, wznoszenia się żądz niebiańskich w ziemskiej materii Świata; święto czucia i uczucia;

Południowe wychwalanie bóstw lata;

Ognisko Sobótkowe – Tan Wiankowy i Tan Pąpródny (Paprotny);

Chodzenie z Gajem-Rują i Pławienie Wianków;

Tan Pąpródny, zwany też Tanem Światła;

Pochodnie – wyjście  w Bór na poszukiwanie ukrytej Pałki-Kupałki i Kwiatu Kołowianu albo żywego Kwiatu Paproci;

Noc Pąpu Ródzi-Rudzi – Noc Stodarnicy (Święto Stada i Stadła, Stodarnica część 2), czyli święto zapłodnienia, święto tworzenia par trwałych;

Święto Swadziebne – swadźby ludzkiej i bożej na Ziemi, wiązania związków na śmierć i życie.

24 czerwca – Świętożary – Swątlnica – Święty Żar (Saraswati) – Sobótka-Samobudka – Dzień Stodarnicy (Wianowanie Par) i Noc Wesela i Tan Sabatu

Sobótka-Samobudka, Święto Drzewa Świata – Wierchy i Iskry-Jaja Iskonu – Samobudki Pierwnicy-Pierwbyty;

Święto Saraswati – Żary Świętej – Swąt-Tlnicy Świętolicej;

Wiązanie Par Węzłem Wód i Narodzin z Wód;

Stodarnica (część 3) – uroczyste Wianowanie Par Spełnionych roku poprzedniego i tych, co poprzedniej nocy dostąpili owego szczęścia, czyli obrzędowe dokonanie Wesela Bogów;

Ustanowienie Zastępnych, czyli Krzestnych, dla dzieci, które z tych stadeł się narodzą;

Tan Sabatu z Ogniem – podrzucają w niebo pochodnie, lub wypuszczają z Łuków zapalone Strzały –  Święto Zaślubin Ziemi, Ognia i Nieba.

25 czerwca – Wianki lub Wieńce (Stado-Stadło)

Letnie Pasowanie – oprócz uroczystości związanej z gwiezdnym przesileniem, w ten dzień odbywa się obrzędy pasujące młodych do uczestnictwa w bractwach i siostrzeństwach;

Stadło – pasujące młodych do objęcia roli rodziców, założycieli rodziny;

Wianowanie – czas swadziebny dla tych, co po rocznej Próbie Ognia, po Swaćbie, zamiar względem siebie podtrzymali, a czasami bywa, że go już i przypieczętowali Owocem Miłości – małym dziecięciem świeżo narodzonym;

Wianki i Wiecha oraz Wieńczenie – czyli a) Wesela nowych związków – Pasowanie młódzi Pasem-Obręczą-Wianem na wyższy poziom życia w społeczności; b) Wiecha, czyli kładzenie Wieńca-Zwieńczenia, sekiru ukończenia wszelkich robót i trudu – ziemski znak Wierszby;  c) Wieńczenie zwycięzców Wianem, jak i d) Wianowanie Wieszczb płynących od Bogów Weni – Podagów i od Makoszów, Bogów Wieści – Mających Kosz-Los w swych rękach.

26 czerwca – Kres Sołu, KRES – Kressół, Dzień Kresu – Spławienie Wieńca Wogółu

Noc Świętorujańska – Święto Powodzenia i Sporzenia;

Śniadanie Kraszanek i obrzęd zebrania z gospodarstwa wianków;

Wychwalanie Bogów Lata i dobijanie targów swadziebnych;

Obiaty i Obiad u Drzewa Sągbudkowego, a po nich obrzędowe rozebranie drzewa z ozdób;

Umorzenie Świąt Światła z wieńczącym je Tanem Kressołu i zagaszeniem świątecznego ognia;

Picie Bratka-Siestriczki i Spławienie Wieńca-Wogółu.

 

30 czerwca – Poprawiny Krasnych Godów

 Poprawiny Krasnych Godów, jako że wtedy ma miejsce ostatni najpóźniejszy letni zachód Złotej Tarczy Słońca, i od owej Zorzy Wieczornej Swarożyc coraz wcześniej swój Rydwan Ognisty z Niebiosów ściągać będzie. Poprawiny te czci się Tańcem Chodzonym, Gonionym i Bieganym po Kręgu Żaru z wypalonego Ogniska Sągbudkowego oraz wypiciem wspólnym napoju z Bratków-Siestriczek – tak samo jak to było ostatniego dnia świąt tego Wielkiego Tanu Szóstego.