Bogusław A. Dąbek – „Paratarajowie (Baratarajowie – Bracia)”

Moneta Paratarajów z Arjuny. Około 150-165 r.n.e.. (fot. wikimedia)

Warto przeczytać artykuł z Archiwum 2019 – na HISTSLOV: Bogusława A. Dąbka, autora książki „Słowiańskie dzieje”.  Zamieszczam go nie tylko żeby nigdy nie zaginął. ale też dlatego że koresponduje co do etymologii i dziejów z Księgą Ruty i dziejami Sistanu oraz etymologicznie do Wykładni 21 część 1 gdzie piszę o Bratrach na ziemiach dzisiejszych Wschodnich Niemiec, które były oczywiście słowiańskie już w starożytności. Plemię słowiańskiego Brat’ri – (Brat’rów, Bratran, Bratków, Bratrszan – Braci) znane też z zapisów łacińskich jako Bractrowie/Bruckowie/Brukterowie = (moim zdaniem) Braćtrowie, Brudercowie, Bratr-tyrsowie/Bratianie, którzy odegrali ważną rolę w pokonaniu Rzymian jesienią 9-tego roku n.e. w Lesie Harskim /Harzskim zwanym też Burskim lub Kiełto-Burskim / Teuto-Burskim).

Bogusław A. Dąbek – „Paratarajowie (Baratarajowie – Bracia)”

Jednym z ludów wyrosłych ze wspólnego ario-słowiańskiego pnia byli także Paratarajowie (z sanskrytskiego: P/Barat(t)ama –  brat – Baratarajowie, tj. Bracia), którzy około VIII wieku p.n.e. napłynęli do wschodniej Anatolii i następnie przemieścili się w  rejon północnoafgańskiej Baktrii. Jak twierdził Herodot w dziele Geografia w V wieku p.n.e.,  państwo ich obejmowało ziemie północnego Iraku i zachodniej Persji. Pięć wieków później – w pierwszym stuleciu n.e. –   pod ich władztwem  znalazły się ziemie obejmujące południowo – wschodni  irański Sistan oraz Beludżystan w dzisiejszym południowo – zachodnim Pakistanie. Obszar ten  stanowił później część odrodzonego za panowania Sasanidów rozległego  imperium perskiego.  Władcy Paratarajów znani są głównie z zachowanych monet, które na awersie zazwyczaj prezentują popiersie konkretnego monarchy.  Na rewersie uwidaczniano znak swastyki – pradawny symbol solarny  – w języku aryjskim określany jako dobry znak, pomyślna wróżba, przynoszący szczęście.    Dzięki tłoczonym na monetach inskrypcjom  wiemy jakie imiona nosili  ich władcy.

Wśród nich można wymienić, między innymi: Yolamira,  (ok. 125-150 n.e.),  Bagamira,  (ok. 150 n.e.), Arjuna, (ok. 150-160 n.e.), Hvaramira,  (ok. 160-175 n.e.), Mirahvara, (ok. 175-185 n.e). Imiona te manifestują przynależność do grupy języków ario-słowiańskich oraz mając dokładnie taką samą konotację jak słowiańskie, wyraźnie wskazują na  tożsamość  i takąż proweniencję tego ludu.

by Histslov

Paratarajas

One of the peoples raised from the common Ario-Slavic trunk were also Paratarajas (from Sanskrit: P / Barat (t) ama – brat – Baratarajowie, ie. Brothers), who around the eighth century BC. they sailed to eastern Anatolia and then moved to the area of ​​North-Africa Bactria. As Herodotus claimed in Geography in the fifth century BC, the state included the lands of northern Iraq and western Persia. Five centuries later – in the first century, e.e. – under their sovereignty, there were lands covering the southeastern Iranian Sistan and Balochistan in today’s southwestern Pakistan. This area was later part of the vast Persian empire reborn during the reign of the Sassanids. Parataraj rulers are mainly known from preserved coins, which on the obverse usually present a bust of a particular monarch. On the reverse side, the swastika sign – the ancient solar symbol – was seen as a good sign in Aryan language, auspicious fortune, bringing luck. Thanks to the inscriptions printed on coins, we know what names their rulers wore.

Among them you can mention, among others: Yolamir, (about 125-150 AD), Bagamir, (about 150 AD), Arjuna, (about 150-160 AD), Hvaramir (around 160-175 AD), Mirahvar (around 175-185 AD). These names manifest in belonging to a group of Arian-Slavic languages ​​and having exactly the same connotation as Slavic, clearly indicate the identity and the provenance of this people

źródło: „Paratarajowie (Baratarajowie – Bracia)”: https://histslov.wordpress.com/2019/02/03/paratarajowie-baratarajowie-bracia/