Mit Dziejotwórczy
Publikuję te materiały ponieważ Prawia.org nagle zniknęła z Sieci. Niestety wciąż mają miejsce takie właśnie przypadki i cała zgromadzona na takich portalach wiedza i wieda ginie.
Chociaż w niektórych kwestiach Wijozowia Przyrodzona Słowiańska nie będzie się zgadzać do końca z przedstawionym w tym odłamie Nowej Filozofii Przyrody (zwanym Filozofią Prawii) punktem widzenia, który ma mocno materialistyczne zabarwienie, to będziecie zaskoczeni do jakiego stopnia jest jednak z nim mimo tego w wielu diagnozach i punktach teorii zbieżna.
Zwłaszcza, że nie istniały żadne uzgodnienia czy też zapożyczenia wzajemne z koncepcji pomiędzy autorami Prawia.org (Mieczysław Cenin i Zdzisław Słowiński), a tym bardziej podstawami koncepcyjnymi z dzieł Jana Stachniuka i Antoniego Wacyka a wijozowią Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata i jej Wielkim Tajemnikiem Słowiańskim zawartym w Księdze Tura, Księdze Ruty, Księdze Tanów i Księdze Wiedy oraz innych pracach przedstawicieli Wijozowii Przyrody / Przyrodzonej Słowian (np Tadeusza Pruss Mrozińskiego, Wiesława Glanera, Bartłomieja Góralskiego, Andrzeja Rady, Rafała Helebrandta i innych).
Z punktu widzenia naszej współczesności – roku 2024 i XXI wieku – zarówno kulturalizm Jana Stachniuka jak i głoszony przez niego antropocentryzm można by pod pewnymi względami oceniać jako zbieżne z nurtem wspakultury. Są to bowiem koncepcje podstawowe jego filozofii i wypływają z nich proponowane narzędzia, które zostały umocowane w filozofii dominacji Człowieka nad Ziemią i Przyrodą, a nie w filozofii współtworzenia z Ziemią i harmonijnego współżycia z Przyrodą.
Obie te podstawy filozofii Jana Stachniuka i Zadrugi zdają się być sprzeczne z aktualną dzisiejszą potrzebą ujęcia aktywności ludzkiej w kanon Prawa Przyrodzonego i podporządkowania Człowieka Prawom Sił Źródłowych kształtujących Porządek Wszechświata i Rządzących RzeczyIstnością (Świadomość Nieskończona / Światło Świata / Źródło Źródeł).
Nie zgadzając się z Janem Stachniukiem zgadzamy się jednak w pełni z zaprezentowanym przez Filozofię Prawii stwierdzeniem, że:
„Mit dziejotwórczy Prawii obejmuje cały obszar kultury. Jak to wielokrotnie podkreślaliśmy koncepcja powstała w oparciu o interpretację poznawczą bytu z perspektywy systemowej i holistycznej, co oznacza, że antropocentryzm, polegający na przyjmowaniu wyłącznie ludzkiej perspektywy analizy wszystkich zjawisk traktujemy jako wadliwy. Tutaj człowiek nie jest centrum świata, ani tym bardziej świat nie został celowo tak skonstruowany, aby mu to umożliwić, chociaż może takie miejsce zająć w efekcie realizacji nowego mitu dziejotwórczego.”
Wijozowia Przyrodzona Słowiańska może się też podpisać pod stwierdzeniem autorów Filozofii Prawii, że współczesna filozofia musi być:
„…monistyczna, oparta na jednej istotnej zasadzie: wszelki byt, zaczynając od energii, ma jedną, choć wielowymiarową naturę. W niektórych przejawach, zwłaszcza związanych z jego logizacją, przyjmuje formę iluzji świata zewnętrznego, staje się wirtualny, chociaż z filozoficznej definicji bytu też bytem „pełnoprawnym” jest. Nasze samouświadamiane istnienie też jest w tym znaczeniu wirtualne, uwarunkowane systemowo: o tyle istniejemy, o ile jesteśmy spostrzegani.”
(https://web.archive.org/web/20071019014902/http://prawia.org/nawia/filozofia.html)
Pytanie raczej czy w ten sam sposób rozumiemy ową Jedną (Jedyną) choć wielowymiarową Naturę wszelkiego bytu, albo czy w owej definicji Filozofia Prawii jest w stanie pomieścić Nowy Paradygmat Wiary i Wiedy Przyrodzonej Słowian mówiący o istnieniu Pola Torsyjnego ponad Widzialnym Materialnym Wszechświatem oraz że ową jedyną siłą kierującą i kreującą w tzw Wszechświecie (w Jawi) jest Świadomość Nieskończona działająca w ramach nadrzędnej RzeczyIstności – JEDNI.
Od razu zaznaczmy też że tutejsze, tj. opisane w Prawia.org, pojęcia Prawii, Jawii i Nawii nie są tożsame z pojęciem Prawi, Jawi i Nawi w ujęciu Wiarowiedy /Wiedowiary Słowiańskiej (Wijozowii Przyrodzonej Słowian) czy Rodzimowierstwa Słowian.
CB
Świat staje się mały i niepodzielny, zarówno w czasie jak i przestrzeni – żyjemy w globalnej wiosce. Relacje pomiędzy przyrodą, kulturą, a cywilizacją stają się z dnia na dzień tak istotne, że ich bagatelizowanie prowadzi do narastających trudności w zrozumieniu tego, co się wokół nas i z nami samymi dzieje, do niewydolności, a nawet szkodliwości wielu naszych działań zbiorowych i indywidualnych.
Teoria prawii porządkuje te zagadnienia i ujmuje je w system opisujący powiązanie i rozwój elementów Wszystkiego Co Jest w ramach przyśpieszającej i kumulatywnej ewolucji kulturowej jako kontynuacji ewolucji biologicznej.
W części ontologicznej teoria prawii ujmuje świat, jako rozwijający się swoisty organizm. Wyodrębnia w nim naturę i kulturę. Natura obejmuje świat przyrody nieożywionej i życie biologiczne wraz z człowiekiem. Natomiast kultura jest efektem zrodzonej u człowieka świadomości świata. O ile natura jest ruchem materii/energii poddanym tylko prawom fizyki, a jej rozwój determinowany jest przypadkiem i twórczymi możliwościami chaosu, to kultura – niosąc świadomość, umożliwia rozwój w znacznym stopniu stymulowany, a więc bardziej twórczy i szybszy niż osiąga go natura.
Kulturę teoria prawii traktuje jako powtarzające się nieustannie cykle wytwarzania i aktualizacji w kolejnych pokoleniach:
- stosunku człowieka do siebie i świata, oraz odczucia swojej roli w nim (to właśnie jest mit dziejotwórczy)
- świadomości będącej logizacją odczuć mitu i determinantą postępowania ludzi
- cywilizacji zmieniającej kulturę pod wpływem mitu.
Formułuje zarazem dla niej pełnione funkcje i zadania.
Ta część ujęta jest w dziale pn Prawia (słowo prawia jest słowiańskim odpowiednikiem greckiego Logosu). Tu znajdziemy także typologię mitów dziejotwórczych, które dotychczas wyznaczały bieg dziejów.
W dziale Nawia głębiej rozważane są treści świadomości formułowane za pośrednictwem pojęć i przesłania mitu dziejotwórczego. Opisano procesy wyłaniania się świadomości z mitu, psychiczne podłoże tego procesu, oraz jego efekty w postaci filozofii, zarówno tej akademickiej jak i tworzonej przez każdego człowieka własnej filozofii życia. Ukazano też wpływ treści panujących dawniej i dziś mitów dziejotwórczych na te procesy i ich efekty. Samo słowo nawia jest słowiańskim określeniem świata ducha i aspektów jego duchowości, którą dzisiaj pojmujemy jako wytwór społecznej natury człowieka nadającej jego przeżywanemu światu znaczenie i strukturę.
Dział Jawia zawiera wyjaśnienia sposobu w jaki uzyskana świadomość zamienia się na politykę i cywilizację, tj. jak wyznacza drogi życiowe ludzi oraz jakie ma skutki w ich działaniach zbiorowych. Tu następuje zamknięcie cyklu rozwoju świata, gdyż działania ludzkie uruchomiając poprzez psychikę olbrzymie energie fizyczne zmieniają zarówno obszar natury jak i kultury, a wyrastające w tych zmienionych warunkach następne pokolenia niosą już nowy, inny mit. (Słowo jawia jest słowiańskim określeniem świata realnego).
Dopiero takie kompleksowe ujęcie rzeczywistości umożliwia zrozumienie czym jest świat i jakie jest jest w nim miejsce dla nas i naszych spraw. Wobec narastającego komplikowania się zależności pomiędzy różnymi aspektami całej rzeczywistości, oraz zwiększania się siły ich wzajemnych oddziaływań niepodobna dziś sensownie rozwiązać pogłębiających się problemów życia indywidualnego i globalnej polityki bez liczenia się z uwarunkowaniami złożonej, systemowej całości.
Ten dotychczasowy niedostatek ujmowania konkretnych zjawisk jako elementów pełnego systemu daje błędne rozumienie świata i powoduje, że znacząca część odczuwanych jako normalne naszych postaw i działań jest patologiczna. Ich źródeł nie rozumiemy, natomiast boleśnie odczuwamy skutki. Bezrefleksyjne trzymanie się, patologicznych standardów powoduje, że stajemy się zniewoleni, uprzedmiotowieni i urynkowieni tak, jak produkty naszej pracy.
A przecież rozwiązanie przytłaczających nas dzisiaj problemów to zaledwie wstęp do realizacji świata naszych najszczytniejszych marzeń. Osiąganie obu celów jest możliwe, gdyż kształt świata jest pochodną postulatów naszego mitu dziejotwórcego, naszej świadomości i podejmowanych działań. Realne staje się osiągnięcie pełni człowieczeństwa: integralne ujęcie celów indywidualnych każdej jednostki i zbiorowych kultury, w tworzeniu której jednostka coraz bardziej świadomie uczestniczy.
Metodologicznie rozważania te mieszczą się w ramach systemowego podejścia do nauk społecznych, natomiast wyłoniony paradygmat mitu dziejotwórczego umożliwia uprawomocnienie użytecznych, acz słabo dotychczas umocowanych kognitywnie koncepcji teoriokulturowych Witgensteina czy Poppera. Pozwala też na włączenie w obszar rozważań naukowych zagadnień opanowanych dotychczas przez ideologie, religie, czy wręcz wszelkie koncepcje odwołujące się do metafizyki lub arbitralnie przyjmowanych doktryn.
Jako całość to zarys nowej koncepcji humanistyki przyjmującej, że celem i treścią rozumnego życia jest nieustanne stwarzanie warunków do nowych osiągnięć cywilizacyjnych poprzez sprzyjanie rozwojowi najlepszych form życia we współdziałaniu ze wszystkimi siłami natury.
Wprowadzone odwołania do słowiańskich tradycji kulturowych mają podkreślać powrót do panteistycznej duchowości, zabezpieczającej przed tak dziś łatwym i powszechnym uprzedmiotowianiem, zarówno świata pozaludzkiego jak i samych ludzi. Duchowości opartej na współczesnym jej rozumieniu jako przekazu społeczno-kulturowego, ujętej w istocie powstającej teorii mitu dziejotwórczego prawii.
Mieczysław Cenin i Zdzisław Słowiński
Prawia, to słowo stworzone przez autora (lub kompilatora)
Księgi Wełesa, i według jej tekstu jest słowiańskim odpowiednikiem greckiego Logosu, czyli myśli i siły sprawczej świata. Jako, że nie pojawia się w innych źródłach, nie jest obciążone ani kontekstem Logosu, ani naszej mitologii. Świetnie się więc nadaje do określania tego, czym jest prezentowane tu spojrzenie na świat – nowe, bo tworzone w dzisiejszej rzeczywistości i mentalności, a jednocześnie nasze, bo wyrosłe z doświadczeń polskiej kultury.
Prawia oznacza więc siły przyrody, które doprowadziły do powstania w świecie materii o skomplikowanych własnościach i strukturze, do życia biologicznego i kultury, oznacza też świadomość świata, rodzącą się w człowieku i przekształcającą kosmos w świadomy siebie samodzielny i samowystarczalny organizm.
Pierwotnym przejawem twórczych działań prawii był przypadek w chaotycznym ruchu tworzywa świata. Na etapie życia biologicznego dołączyły do tego mechanizmy ewolucji. Kultura człowieka dodała do metod działania analizę intelektualną opartą o abstrakcyjny model świata. Przejście kultury z etapu humanizmu i antropocentryzmu na poziom świadomości świata, to przemówienie prawii własnym głosem – kontynuowanie dotychczasowego kierunku działań drogą świadomej samorealizacji.
Przyroda, czyli cały kosmos jest nieustannym ruchem energii i materii w świecie. Rozpoznaliśmy już na tyle prawa tego ruchu, że możemy pokusić się o stwierdzenie, iż jest to obieg zamknięty. Drobnym jego fragmentem jest nasza kultura i cywilizacja.
Rys. 1. Obieg energii we wszechświecie
