Kilka słów o Szwajcarii
1. Pospolite Ruszenie: Celny strzał – Nie ma przypadków są tylko znaki
Brytyjski dziennikarz Mike Dickson zasłabł i zmarł „nagle i niespodziewanie”w Melbourne podczas trwającego obecnie turnieju Australian Open. Dickson jako korespondent „Daily Mail” od lat zajmował się tenisem.
Czytaj więcej na: https://www.wirtualnemedia.pl/artykul/mike-dickson-smierc-daily-mail-australian-open-tenis-sport-dziennikarz-reporter-turniej#comments
Z czego zasłynął nieboszczyk Dickson?
Na niwie sportowej był ponoć znanym dziennikarzem specjalizującym się w komentowaniu meczy tenisowych.
Po wyszczepieniu się na nieistniejącą chorobę nazwaną covid-19, jego zainteresowania poszerzyły się. Zaczął wściekle atakować osoby nie wyszczepione, domagając się dla nich szykan i izolacji. Szczególnie podpadł Dicksonowi najlepszy na świecie tenisista Novak Djokovic.
Ów dziennikarz gardził Djokovicem, nienawidził Djokovica, wyniszczał go publicznie, jechał po nim jak po łysej kobyle, pisał o tym obrzydliwe teksty tylko dlatego, że tenisista Djokowic…..nie zaszczepił się na nie istniejącą chorobę, gdyż ważniejsze było dla niego zdrowie niż udział w takim czy innym turnieju.
I oto w czasie trwania turnieju Dickson sobie umarł zaś Djokowic ma się dobrze i rozstawia przeciwników po kątach.
Święta księga mówi: nie ma przypadków, są tylko znaki. Jak interpretować ten znak?
Żałosny wyszczepiony dureń Dickson, chciał prześladować osoby nie zaszczepione, szczególnie chamsko atakując Djokowica, a los zgotował mu taką niespodziankę: w trakcie turnieje zmarł sobie, (oczywiście nagle i niespodziewanie”) zaś Djokowic wspaniałomyślnie przesłał rodzinie kondolencje.
Czy nie jest to znak, kto w sporze o szczepienia ma rację?
Djokowic zachował się jak normalny człowiek odmawiając wpuszczenia sobie do ciała jakiegoś płynu o nieznanym składzie i działaniu, zaś Dickson jak ostatni osioł wyszprycował się nie wiadomo czym i jeszcze chciał przymuszać do tego innych. Jego głupota i chamska buta została ukarana karą śmierci, zaś postawa Djokowica nagrodzona zdrowiem i wyśmienitą formą sportową.
Maleńki znak a cieszy!
Anthony Ivanowitz
źródło: http://pospoliteruszenie.org/celny%20starzal.html
2. Nowy Obywatel: Pensja minimalna w Polsce wyższa niż w Hiszpanii
Niedawny wzrost pensji minimalnej sprawił, iż uwzględniając siłę nabywczą polska płaca minimalna jest wyższa niż w Hiszpanii oraz niemal dogoniła irlandzką.
Eurostat porównuje wysokość pensji minimalnych w Europie na podstawie standardu siły nabywczej, czyli Purchasing Power Standard. Jak pisze serwis 300gospodarka.pl, porównania w liczbach nominalnych nie mają oczywiście sensu. Eurostat stworzył zatem sztuczną walutę na potrzeby swojego badania. W takim ujęciu obowiązująca od stycznia 2024 r. polska płaca minimalna jest siódmą co do wielkości w Unii Europejskiej. Wyprzedzają nas m.in. Niemcy, Belgia, Holandia i Luksemburg. Wyprzedziliśmy natomiast Hiszpanię, prawie dogoniliśmy Irlandię.
Polska jest jednym z liderów Unii Europejskiej pod względem tegorocznych podwyżek płacy minimalnej, co wynika także z rankingu przygotowanego przez Eurofound. Tempo wzrostu najniższej krajowej w ciągu roku wyniosło w naszym kraju ponad 20 proc. Szybciej rosła ona tylko w Chorwacji.
Od 1 stycznia 2024 r. wynagrodzenie minimalne w Polsce wzrosło do 4242 zł brutto. Oznacza to, że w porównaniu do początku ubiegłego roku jest ono wyższe o 752 zł, czyli o 21,5 proc. Jak wynika z raportu przygotowanego przez europejską organizację Eurofound, nikt wśród krajów UE nie mógł liczyć na większą podwyżkę zarobków od pracowników z Polski.
źródło: https://nowyobywatel.pl/2024/02/06/pensja-minimalna-wyzsza-niz-w-hiszpanii/
2. Wolne Media: Kilka słów o Szwajcarii
Dlaczego szwajcarski sposób zarządzania państwem jest godzien naśladowania?
Konstytucja Federalna Konfederacji Szwajcarskiej zawiera tylko jeden przepis prawny mówiący o godności człowieka – Godność człowieka musi być szanowana i chroniona. Treść pozostałych ustaleń Konstytucji uwzględnia ten przepis w całości. Ta Konstytucja nie zawiera w sobie przepisów prawnych, które naruszałyby godność człowieka.
Władza w Szwajcarii nie polega na dominacji rządzących nad narodem. Jest propozycją rządzących przedkładaną narodowi do akceptacji. Władza realizuje tylko takie przepisy prawa, na które naród szwajcarski wyraził milczącą lub referendalną zgodę. Szwajcarskie przepisy prawne nie kreują przywódców, którzy jednoosobowo mogą podejmować decyzje wiążące obywateli. Władza wykonawcza w Szwajcarii jest na każdym szczeblu zespołowa, podejmująca kolegialne decyzje wiążące obywateli. Osoby pełniące funkcje zarządzające kolegialnymi organami decyzyjnymi i ich zastępcy, są powoływane na jednoroczną kadencję. Na szczeblu państwowym są to: prezydent Konfederacji i jego zastępca, przewodniczący Rady Narodowej (Marszałek Sejmu) i Rady Kantonów (Marszałek Senatu) i ich zastępcy.
Prezydent Szwajcarii wybierany jest przez Zjednoczone Zgromadzenie Federalne na jednoroczną kadencję. Nie jest głową państwa i nie odbywa zagranicznych podróży państwowych. Kieruje pracą Rady Federalnej (rządu), pełni funkcję jednego z radnych federalnych (ministrów), sprawuje funkcje reprezentacyjne. Prawo łaski w stosunku do skazanych prawomocnym wyrokiem sądu jest kompetencją Zgromadzenia Federalnego, a nie jednoosobowo prezydenta.
Głową państwa szwajcarskiego jest 7-osobowa Rada Federalna, czyli szwajcarski rząd składający się z przedstawicieli największych partii politycznych, podejmujący decyzje kolegialnie, gdzie żadna partia polityczna nie ma w rządzie przewagi liczbowej. Celem działania szwajcarskich partii politycznych nie jest sprawowanie władzy publicznej, a tylko wpływanie metodami demokratycznymi na kształtowanie poglądów i woli narodu.
W związku z tym, że rząd szwajcarski składa się z przedstawicieli największych partii politycznych, gdzie żadna z nich nie posiada przewagi liczbowej, a decyzje podejmowane są kolegialnie, w parlamencie nie powstaje większość rządząca i opozycja. Rada Federalna (rząd) powoływana jest przez Zjednoczone Zgromadzenie Federalne na 4 lata. Konstytucja szwajcarska nie przewiduje wotum nieufności dla Rady Federalnej.
Rada Narodowe (Sejm) i Rada Kantonów (Senat) posiadają jednakowe kompetencje. Obradują oddzielnie, ale dla uchwalenia ustawy niezbędna jest zgoda obu izb.
Godność człowieka w szwajcarskim prawodawstwie przejawia się głównie w tym, że naród jest najwyższą władzą i ostatecznie decyduje o obowiązujących go przepisach prawa zawartych w Konstytucji i ustawach. Szwajcaria jest państwem wieczyście neutralnym. Państwo neutralne ma obowiązek nieuczestniczenia w konflikcie zbrojnym oraz nieudzielania pomocy żadnej ze stron konfliktu. Na jego terytorium nie mogą stacjonować oddziały wojskowe państw walczących. Zakazany jest też werbunek do armii walczących w konflikcie. Siły zbrojne Szwajcarii składają się z żołnierzy zawodowych i żołnierzy z poboru. Można powiedzieć, że Szwajcaria mimo swojej neutralności jest w każdym momencie armią, bo posiada doskonałe zdolności mobilizacyjne, a każdy rezerwista, spełniający warunki osobowościowe, jest wyposażony w broń, którą trzyma w domu.
Wysokość podatku pobieranego przez państwo jest ustalona w Konstytucji Federalnej, W celu podniesienia lub obniżenia podatku potrzebna jest zmiana Konstytucji. Zmiana Konstytucji wymaga zgody szwajcarskiego narodu i kantonów (województw). Konstytucja Federalna ustala, że zadania państwa muszą być realizowane ekonomicznie i zgodnie z uzasadnioną potrzebą. Przy planowaniu i wykonywaniu zadań państwa należy przestrzegać zasady pomocniczości Polegającej na tym, że wyższy szczebel organizacyjny państwa nie wyręcza szczebla niższego. Angażuje się w realizację zadania dopiero wówczas, kiedy niższy szczebel ze względów finansowych, kompetencyjnych, organizacyjnych nie jest w stanie zadania wykonać. Konstytucja Federalna zaleca utrzymanie równowagi przychodów i wydatków państwa. Od tego zalecenia mogą być odstępstwa pod warunkiem wyrównania różnic w najbliższych latach.
Żadna władza nie może uchwalić nowej, lub zmienić istniejącej konstytucji bez zgody narodu i województw wyrażonej w referendum. Szwajcaria jest na czwartym miejscu wśród najbogatszych państw świata, cieszy się stabilnością polityczną i gospodarczą oraz niskim poziomem korupcji.
Autorstwo: Marian Waszkielewicz
Źródło: MyslPolska.info