Projekt Konstytucji dla Rzeczpospolitej Polskiej i Konfederacji Narodów Międzymorza

ROZDZIAŁ XII

USTRÓJ GOSPODARCZY

 

Art. 1

Społeczna gospodarka rynkowa

 

§1. Podstawą ustroju gospodarczego Konfederacji Narodów Międzymorza jest społeczna gospodarka rynkowa oparta przede wszystkim na;

– swobodzie wykonywania działalności gospodarczej,

– własności prywatnej jako podstawie obrotów gospodarczych państwa,

– stabilności i sprawiedliwości przepisów prawa gospodarczego,

– uspołecznieniu prywatno – publicznym wszelkich przedsiębiorstw państwowych,

– publiczno – społecznej lub prywatno – społecznej eksploatacji zasobów naturalnych wyłącznie w interesie społecznym,

–   kontroli i pomocniczości organów administracji gospodarczej,

– przestrzeganiu przepisów o ochronie praw pracowniczych, BHP i środowiska naturalnego,

– zapewnianiu porządku i bezpieczeństwa publicznego dla działalności gospodarczej przez organy państwa,

– zapewnieniu ochrony przed nieuczciwą,  nierównoprawną konkurencją zagraniczną, korporacji i monopoli oraz oligopoli.

 

§2. Gospodarka rynkowa, oznacza swobodną podaż i popyt towarów oraz wolność określania wysokości cen, regulowanych wyłącznie przez równoprawne i konkurencyjne procesy rynkowe – nad których równoprawnością czuwa państwo gdy konkurencyjność zapewnia czynnik prywatny.

§2.2. Wolność określania cen nie dotyczy uprawnień państwa w ich ingerencję w stanach nadzwyczajnych.

§3. Przymiotnik; „społeczna”, / nadużywany w Polsce dla szerzenia rozwiązań socjalistycznych / nie może w żaden sposób ograniczać rynkowych procesów gospodarczych, poza sytuacjami przewidzianymi w ustawie i oznacza, że:

1. gospodarka, poprzez służenie indywidualnym i osobistym celom obywateli, w tym dostarczając zysku właścicielom przedsiębiorstw, służy rozwojowi całego społeczeństwa tworząc miejsca pracy i dostarczając zysku pracownikom przedsiębiorstw w postaci wynagrodzeń a konsumentom w postaci podaży dóbr i usług,
2. konstytucja zapewnia równoprawny dostęp do udziału w rynkowych procesach gospodarczych, w tym do przedsiębiorczości prywatnej i koncesjonowanej, który nie może być ograniczony prawnie ponad to, co przewiduje ustawa przykonstytucyjna uchwalona referendalnie, zgodna z niniejszą Konstytucją.

§4. Przedsięwzięcia gospodarcze, w tym mające na celu wzrost wiedzy obywateli (edukacyjne), na obszarze Konfederacji, inicjowane są głównie z wolnej woli i na koszt inicjatorów prywatnych.

§5. Konfederacja, widząc, że wielkie inicjatywy gospodarcze idą zawsze za dysponowaniem wielkimi środkami kapitałowymi, do czego zdolność posiadają jedynie korporacje poza konfederacyjne i państwa zarządzane centralistycznie lub posiadające wielkie środki prywatne, uznaje za niezbędne, inicjowanie przedsięwzięć edukacyjnych i ściśle gospodarczych, komunikacyjnych, infrastrukturalnych, technologicznych i produkcyjnych, handlowych, cyfrowych i bioelektroniki, bio robotyki, ochrony srodowiska i zdrowai ludzkiego, oraz we wszelkich innych dziedzinach uznanych za szczególnie ważne społecznie, również odgórnie przez władze przedstawicielskie krajów skonfederowanych lub państwa, w sytuacji wyraźnej potrzeby przyspieszenia ich rozwoju, dla uzyskania niezależności państwa w tych dziedzinach, poprawy bytu obywateli i bezpieczeństwa obronnego, oraz wyprzedzania technologii konkurencji zagranicznej.

§5.2. Wszystkie te przedsięwzięcia określa się mianem „przedsięwzięcia gospodarcze”.

§5.3. Odgórne przedsięwzięcia gospodarcze, w tym edukacyjne, inicjowane są zawsze w porozumieniu ze środowiskiem przedsiębiorczym reprezentowanym przez Senat Konfederacji, w celu uzyskania głosowanej opinii Senatu. Opinia ta, powinna posiadać analizy celowości i opłacalności oraz kosztów i nie wstrzymuje uchwały Zgromadzenia Parlamentarnego Konfederacji, koniecznej dla ich uchwalenia i uruchomienia.

§5.4. Senat Konfederacji ma szczególny obowiązek do podejmowania inicjatyw gospodarczych ważnych dla rozwoju i zachowania suwerenności państwa i krajów skonfederowanych.

§5.5. Inicjatywa gospodarcza, może być kreowana również oddolnie, w drodze wniosków referendalnych obywateli, regionów lub krajów.

§5.6. Wszelkie przedsięwzięcia gospodarcze uruchomione z nakładów państwa lub krajów skonfederowanych, muszą być za założenia przedsięwzięciami publicznymi uspołecznionymi, poprzez przekazywanie bezpłatnych i dożywotnich udziałów w nich wszystkim pełnoletnim obywatelom suwerennym, krajów lub państwa.

§5.7. Przyjęte ustawą uruchomienie przez kraj lub państwo przedsięwzięcia gospodarczego, podlega z chwilą jego uchwalenia, publicznej kontroli oraz zarządzania nad nimi poprzez walne zgromadzenia akcjonariatów obywatelskich i wybranie przez nie władz zarządzających przedsięwzięciem, w oparciu o ustawę przykonstytucyjną o konkursach publicznych na wybór specjalistycznych kadr zarządzających uspołecznionym majątkiem publicznym w izolacji od wpływów partyjnych i powiązań z Parlamentem Konfederacji lub Parlamentami Krajowymi.

§5.8. Konfederacja lub kraje skonfederowane, uchwalając uruchomienie publicznego przedsięwzięcia gospodarczego, uchwalają ich cal i zakres zadaniowy, przeznaczony na nie budżet i źródła finansowania, okres finansowania i czas uruchomienia formalnego.

§5.9. Tego rodzaju przedsięwzięcia gospodarcze, mają prawo przekształcać się w konfederacyjne korporacje globalne, pod warunkiem zachowania w nich udziałów wszystkich uprawnionych i suwerennych obywateli Konfederacji, na poziomie co najmniej 80% i realizacji zakazu przekazywania pozostałych udziałów, podmiotom lub obywatelom państw uznanych za niedemokratyczne lub okupacyjne, oraz zakazu prawa do decydowania o wyborze władz zarządzających przedsięwzieciem lub udziału w nich.

§5.10. Powołane w celach kontroli gospodarki i finansów oraz polityki gospodarczej państwa organy kontrolne, mają obowiązek i pełne prawo lustrowania działalności i wydatków oraz wynagrodzeń uspołecznionych przedsięwzięć gospodarczych państwa i krajów skonfederowanych, oraz przedstawiania z nich rocznych raportów przed Zgromadzeniem Parlamentu Konfederacji.

 

Art. 2

Wolność gospodarcza

 §1. Konfederacja i kraje skonfederowane przestrzegają zasad wolności gospodarczej, wykonując w pełni przepisy Konstytucji Konfederacji i ustawy przykonstytucyjne w tym zakresie.

§2. Podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej jest wolne i dozwolone każdemu obywatelowi lub grupie obywateli Konfederacji, w tym zakładanie przez nich spółek z obywatelami państw obcych, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa Konfederacji.

§3. Co nie jest zakazane w przepisach prawa Konfederacji, w tym dla działalności gospodarczej, jest w pełni dozwolone poza oczywistym działaniem wbrew bezpieczeństwu biologicznemu i zdrowiu człowieka oraz środowisku naturalnemu, oraz przyjętym prawom i dobrym obyczajom w krajach Konfederacji na których obszarze jest prowadzona działalność gospodarcza.

§4. Obywatele Konfederacji mają obowiązek przewidywać możliwe szkodliwe skutki ich swobodnej działalności gospodarczej i im zapobiegać, szczególnie w zakresie wpływu na zdrowie ludzkie i środowisko naturalne.

§5. Ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy konstytucyjnej lub przykonstytucyjnej lub w drodze orzeczenia prawomocnego wyroku Sądu opartego na ustawie.

§6. Gwarantuje się wolność gospodarczą w rozumieniu przepisów Konstytucji Konfederacji. Obejmuje ona w szczególności wolny wybór zawodu, swobodny dostęp do edukacji zawodowej, dostęp do działalności zarobkowej w gospodarce prywatnej i równoprawny w gospodarce koncesjonowanej, oraz jej swobodne wykonywanie.

§7. Odstępstwa od zasady wolności gospodarczej, w szczególności środki skierowane przeciwko konkurencji, są dopuszczalne tylko wtedy, gdy zostały przewidziane w konstytucji Konfederacji lub są uzasadnione na podstawie krajowych regulacji konstytucyjnych.

§8. Zabrania się wyznaczania i regulowania cen oraz reglamentowania podaży dóbr, przez administrację rządową poza sytuacją;

1. stanu wojennego,
2. klęski żywiołowej,
3. inflacji powyżej 10%.

§9. ZAKAZ WYBIÓRCZYCH LOKDAUNÓW. Zabrania się nakazywania zamknięcia lub zawieszenia działalności gospodarczej z polecenia urzędowego administracji publicznej, w tym w drodze rozporządzeń lub ustaw zwyczajnych, jeśli jej produkty lub usługi czy ich działalność nie zagrażają zdrowiu ludzkiemu, z powodu zagrożeń zewnętrznych dla jakich nie zamyka się wszelkiej innej działalności gospodarczej w Regionie kraju objętym tymi zagrożeniami.

§10. Nakaz całkowitego lub częściowego zamknięcia działalności gospodarczej lub ograniczenia jej wykonywania do przestrzeni otwartej lub zamkniętej pomieszczeniami, jest dopuszczalny jedynie w drodze powszechnej. lokalnej uchwały referendalnej, w oparciu o opinię samorządu lokalnego i na wniosek władz państwowych lub krajowych.

§10.2. Z tytułu nakazu zamknięcia lub zawieszenia działalności gospodarczej, przedsiębiorcy i jego pracownikom przysługuje natychmiastowe, co miesięczne odszkodowanie w wysokości średniej dochodu i wynagrodzeń z ostatnich trzech miesięcy.

§11. Firmy mogą zatrudniać pracowników w nieograniczonej liczbie i bez pośrednictwa organów zatrudnienia, na zasadach dobrowolności zawierania umów, w granicach prawa.

 

Art. 3

Równość prawna w wykonywaniu działalności gospodarczej

§1. Gwarantuje się równość wobec prawa dla wszelkiej działalności gospodarczej i brak uprzywilejowania dla jej prowadzenia, z wyjątkiem możliwych wyłączeń działalności z dostępu publicznego i utrzymanie przywileju dotacji ze skarbu Konfederacji, wobec; wybranych technologii przemysłu zbrojeniowego, badań naukowych o charakterze zbrojeniowym lub wysokim stopniu zagrożeń dla ludzi, oraz inne o zastrzeżonym dla państwa charakterze, w tym kształcenie specjalistów – pracowników w powyższych dziedzinach.

§2. Zapewnia się równoprawny dostęp do udziału w rynkowych procesach gospodarczych na obszarze Konfederacji, w tym do przedsiębiorczości prywatnej, który nie może być ograniczony ponad to, co przewiduje ustawa.

§3. Przedsiębiorcy są obowiązani spełniać przewidziane prawem warunki prowadzenia działalności gospodarczej, dotyczące ochrony przed zagrożeniem; życia, zdrowia i mienia oraz majątku ludzkiego, w tym warunki określone w przepisach; militarnych, górniczych, budowlanych, sanitarnych, przeciwpożarowych i przepisach dotyczących ochrony środowiska.

§4. Przedsiębiorcy, w ramach prowadzonej na terenie Konfederacji działalności gospodarczej mają prawo dokonywać w ramach jednolitego prawa Konfederacji z zastrzeżeniem wyjątków jakie Konfederacja dopuszcza w konstytucjach krajowych, wszelkich czynności gospodarczych i innych czynności służących ich interesom gospodarczym, które nie są przez prawo Konfederacji zabronione, z zachowaniem obowiązku przewidywania i unikania wszelkich zagrożeń dla; życia, zdrowia, majątku i mienia osób fizycznych oraz prawnych, w tym zagrożeń nieregulowanych przepisami prawa.

§5. Przedsiębiorcy, niezależnie od typu własności przedsiębiorstw, podlegają na jednolitych zasadach przepisom publicznoprawnym w tym uprawnieniom do korzystania z kredytów bankowych i zaopatrzenia w środki produkcji.

§5.2. Nierównoprawne, w tym uprzywilejowane kredytowanie niezgodne z ustawą, podlega karze grzywny wobec banku i przedsiębiorcy w oparciu o ustawę państwową.

§6. Zakazuje się jakichkolwiek przywilejów państwowych lub krajowych dla przedsiębiorstw z obszaru Konfederacji lub spoza obszaru Konfederacji, w tym inwestujących na obszarze Konfederacji; podatkowych czy poprzez dotowanie publiczne i przygotowywanie infrastruktury dla tych przedsiębiorstw, za wyjątkiem nadzwyczajnych przepisów ustawowych o przyśpieszeniu budowy infrastruktury obronnej.

§6.2. Zakazuje się dotacji państwowych lub krajowych do jakichkolwiek przedsiębiorstw, nie uwzględnionych w przepisach ustawowych.

§6.3. Zakazuje się wybiórczego dotowania właścicieli przedsiębiorstw i wolnych zawodów w okresie kryzysów, pandemii, wojny, klęsk żywiołowych, stanów nadzwyczajnych.

§6.4. Dotacje tego rodzaju są dopuszczalne jedynie w oparciu o ustawę i wyłącznie wobec przedsiębiorstw na rzecz ich przetrwania na rynku, w tym utrzymania pracowników, wyłącznie gdy przedsiębiorstwa te mają strategiczne znaczenie dla gospodarki Konfederacji, jak; zbrojeniowe, energetyka, transport, rynek paliw.

§7. Zakazuje się pozakonstytucyjnych zwolnień z podatków Konfederacyjnych.

§7.2. Zwolnienia z podatków krajowych, kraje regulują samodzielnie lecz również w oparciu o ustawy – konstytucje krajowe.

§8. Zakazuje się wprowadzania przez kraje lub państwo cen regulowanych lub gwarantowanych, dla towarów i usług, poza wyjątkami ustawowymi w stanach nadzwyczajnych i wyłącznie do produktów lub usług o znaczeniu ważnym dla ludności i gospodarki.

§8.2. Ceny regulowane lub gwarantowane, nie mogą prowadzić do spadku wartości towarów i usług poniżej wartości, przynosząc deficyt lub bankructwo przedsiębiorstwa.

§9. Zakazuje się zatrudniania do pracy za wynagrodzeniem oraz do pracy bez wynagrodzenia poza warunkami ustawy pozytywnie zaopiniowanej przez międzynarodowe stowarzyszenia dbające o przestrzeganie praw człowieka a uznane przez Parlament Konfederacji; dzieci do lat piętnastu oraz osób ubezwłasnowolnionych, więźniów i osób chorych psychicznie.

§10. Zakazuje się prowadzenia przez obywateli Konfederacji działalności gospodarczej na obszarze innych państw, w sposób naruszający zasady wynikające z norm etycznych Konfederacji.

§11. Zakazuje się udzielania Przedsiębiorstwom publicznym lub prywatnym, dotacji oraz bezzwrotnych lub częściowo zwrotnych preferencji kredytowych bądź gwarancji finansowych pochodzących z państwowych źródeł finansowych, poza wyjątkami na rzecz obronności lub wydobycia surowców i przyjętych za ustawą zatwierdzoną referendalnie.

§12. Zakazuje się wprowadzania na rynek krajów Konfederacji towarów produkowanych po cenach dumpingowych, nielegalnie naśladujących towary oryginalne zastrzeżone autorsko lub patentowo, lub przez kraje które nie posiadają lub nie respektują przepisu analogicznego w zakresie takiej ochrony rynku i praw własności intelektualnej.

§12.2. Towary takie podlegają konfiskacie i przekazaniu bezpłatnie na cel charytatywny w drodze orzeczenia sądu karnego, w tym towary podrobione po usunięciu podrobionych znaków markowych – w innym wypadku są niszczone.

§13. Konfederacja może wprowadzić w drodze ustawy przykonstytucyjnej, całkowitą lub częściową blokadę usług i towarów dostarczanych z kraju;

1. nie ratyfikującego międzynarodowych przepisów o ochronie praw patentowych,
2. dopuszczających się masowej produkcji podróbek towarów z obszaru Konfederacji,
3. stosujących masowo dumping swoich towarów lub usług,
4. nie przestrzegających praw człowieka i dziecka,
5. realizujących zbrojną agresje na inne kraje.

§13.2. W przypadku wymienionym w ust.1,2,3, dopuszcza się ponowne wprowadzanie na rynek Konfederacji towarów i usług, jeśli za zgodą państwa zablokowanego i na koszt ich producenta lub usługodawcy, umożliwi się konfederacyjnym służbom gospodarczym cykliczne i nie zapowiadane kontrole całego procesu wytwórczego, transportowego i usługotwórczego, które nie potwierdzą stosowania takich praktyk.

 

Art. 4

Ograniczenie dostępu do działalności gospodarczej

 §1. Ograniczenie dostępu do działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy konstytucyjnej lub przykonstytucyjnej i tylko ze względu na ważny interes publiczny wyłącznie dla działalności; koncesjonowanej lub zawodowych licencji obowiązkowych lub w drodze orzeczenia prawomocnego wyroku Sądu opartego na ustawie.

 §2. Niedopuszczalne jest prowadzenie działalności gospodarczej bez dopuszczenia przepisami Konstytucyjnymi, w obszarze dziedzin związanych z władzami kraju, tj.: siłami obronnymi kraju, sądownictwem i prokuraturą, siłami policyjnymi, administracją rządową, samorządami, władzą ustawodawczą – parlamentem, publicznymi środkami przekazu.

 

Art. 5

Licencje

 §1. Licencje przyznawane są na osoby fizyczne i dla tych osób.

 §1.2. Wymóg posiadania zawodowych licencji obowiązkowych, dotyczy wyłącznie działalności w dziedzinach gospodarki związanych z bezpieczeństwem osób fizycznych i prawnych w zakresie: życia i zdrowia, oraz w przypadku innych poważnych zagrożeń jakie dla majątku lub zdrowia obywateli może wprowadzać działalność gospodarcza, określonych ustawą.

 §1.3. Przedsiębiorstwa, są obowiązane zapewnić, aby prace, zajęcia i wszelkie czynności w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej były wykonywane przez osoby legitymujące się odpowiednimi obowiązkowymi licencjami zawodowymi potwierdzającymi posiadane kwalifikacje i uprawnienia, jeżeli z ustawy wynika obowiązek posiadania takich licencji.

 §1.4. Przedsiębiorstwa wykonujące działalność w zawodach licencjonowanych obowiązkowo, posiadają obowiązek odbywania w Izbach branżowych bez obowiązku zrzeszania się w nich, wymaganych przepisami szkoleń rocznych, według obszaru położenia siedziby Przedsiębiorstwa oraz ubezpieczania się od możliwych szkód.

 §1.5. W przypadku obowiązku posiadania licencji zawodowej, właściciele Przedsiębiorstwa nie mają obowiązku ich posiadania a jedynie obowiązek nieprzerwanego zatrudniania co najmniej jednej osoby posiadającej taką licencję – pracownika lub właściciela, na stanowisku związanym z egzekwowaniem warunków wynikających z posiadanej licencji.

 §1.6. Licencje obowiązkowe są nadawane nieodpłatnie, poza kosztami ich sporządzenia i przeprowadzania egzaminów testowych oraz szkoleń na warunkach regulowanych ustawą.

 §2. Uzyskania Licencji pierwszego stopnia, związanej z niekaralnością oraz badaniami psychologicznymi i kursami kwalifikacyjnymi, wymagają:

1. prowadzenie aptek wymaga zatrudniania wszystkich sprzedawców z licencją po uzyskaniu uprawnień farmaceuty,
2. wobec pracowników usług ochrony osób i mienia, oraz detektywistycznych,
3. usług księgowych,
4. posiadaniu broni palnej; osobistej, myśliwskiej, sportowej,
5. prowadzenia biura projektowego oraz kierowniczego wykonawstwa i nadzoru w zakresie; budynków i mostów, instalacji gazowych, instalacji elektrycznych,
6. kantorów wymiany walut,
7. zarządzania nieruchomościami.

 §3. Licencje mogą wymagać, zgodnie z ustawą, wpłacenia kaucji ubezpieczeniowej, zwracanej po oprocentowaniu, po zakończeniu działalności gospodarczej, dla działalności:

1. Naprawa i przetwórstwie zachowawczym z powierzonych wyrobów z metali i kamieni szlachetnych powyżej wartości 2000 EU, po zdaniu egzaminu mistrzowskiego w rzemiośle jubilerskim i wymaga jawnego ubezpieczenia wywieszonego w witrynie zakładu, gwarantującego odszkodowanie dla klienta w przypadku zniszczenia wyrobu powierzonego lub zawartych w nim kamieni. Nie dotyczy zwykłego obrotu w sprzedaży wyrobów jubilerskich, metali szlachetnych i kamieni, oraz napraw wyrobów do wartości 2000 EU.
2. Naprawie i restauracji oraz konserwacji zabytków sztuki w tym obrazów, po zdaniu egzaminu mistrzowskiego w rzemiośle konserwatora specjalisty i wymaga jawnego ubezpieczenia wywieszonego w witrynie zakładu, gwarantującego odszkodowanie dla klienta w przypadku zniszczenia wyrobu powierzonego.
3. Inne, w zakresie wymaganym ustawą o licencjach zawodowych.

 

Art. 6

Koncesje 

 §1. Koncesje są bezpłatne lub odpłatne.

 §2. W przypadku obowiązku posiadania koncesji bezpłatnych, nadaje je administracja państwowa na warunkach określonych w ustawie po spełnieniu warunków prawnych, po urzędowych kosztach sporządzenia decyzji i bez jakichkolwiek opłat podatkowo – koncesyjnych, na rzecz całego Przedsiębiorstwa lub Przedsiębiorcy, a jej nadania nie ogranicza forma prawna Przedsiębiorstwa.

 §3. Koncesjonowanie działalności gospodarczej, dotyczy wyłącznie działalności w dziedzinach gospodarki o ograniczonych zasobach i związanych z bezpieczeństwem obywateli oraz ich majątku szczególnej wartości, ochroną dóbr natury i chronionych dóbr kultury.

 §4. Koncesjonowanie działalności gospodarczej, jest odpłatne wyłącznie w przypadku konieczności zabezpieczenia finansowych praw państwa, jak;

1) zaliczki na rzecz przyszłych opłat podatkowych od wykorzystania dóbr naturalnych, których eksploatacja jest niemożliwa do precyzyjnego wyliczenia,

2) zabezpieczenia bezpieczeństwa ludzkiego,

3) zabezpieczenia środowiska naturalnego,

 §4. 2. Opłaty koncesyjne podlegają zwrotowi, po zakończeniu działalności koncesyjnej, jeśli nie było podstaw ustawowych do ich wykorzystania lub zaliczenia w poczet podatku.

 §5. Wysokość odpłatności koncesji z tytułu użytkowania dóbr naturalnych, określa wylicytowana w przetargu otwartym wysokość dochodu z eksploatacji dóbr, która musi przewyższać dwukrotnie ceną wyjściową z założenia wyższą od lokalnych obciążeń środowiska i infrastruktury lub jego zniszczenia w celu uruchomienia przedsiębiorstwa, oraz uwzględniać wartość zasobów naturalnych przyrody ożywionej w celu ich rekultywacji/odtworzenia i zabezpieczenia z opłat koncesyjnych.

 §6. Wylicytowanie prawa do eksploatacji zasobu naturalnego, dla przedsiębiorstwa koncesjonowanego odpłatnie, musi obejmować wysokość odpłatności na rzecz kraju według lokalizacji za każdą wielkość uzyskiwanego dochodu w wielkościach kwotowych wyrażanych w EURO.

 §7. W szczególności, uzyskanie odpłatnych koncesji dotyczy;

1. poszukiwania i wydobywania kopalin podlegających prawu górniczemu, drążenia ziemi lub badań geologicznych, w tym poszukiwania złóż wszelkich kopalin w sposób skutkujący niszczeniem środowiska naturalnego lub zagrożeniem dla; życia, zdrowia i majątku prywatnego lub publicznego,
2. Wykorzystywania dóbr natury, w sposób wpływający na ograniczenie lub niszczenie tych dóbr, jak:
3. a) zrzucanie nieczystości lub pierwiastków promieniotwórczych wprost do cieków wodnych lub naziemnych lub podziemnych zbiorników wodnych,
4. b) zanieczyszczanie powietrza środkami toksycznymi lub promieniotwórczymi,
5. c) pobieranie wody wprost z cieków wodnych lub zbiorników dla celów produkcyjnych,
6. d) zajmowanie częstotliwości radiowych i telewizyjnych i wytwarzania pola magnetycznego,
7. e) wycinkę lasów w terenach chronionych,
8. f) zanieczyszczanie gleby środkami toksycznymi i promieniotwórczymi,
9. g) innego naruszania i zmiany chronionego środowiska naturalnego oraz podlegającego ochronie krajobrazu.
10. Badania; jakości spirytusu lub alkoholu, wyrobów tytoniowych, oraz wyrobów spożywczych pod kątem zagrożeń dla życia i zdrowia ludzkiego oraz ich jakości, w celu ich certyfikowania i dopuszczania do obrotu rynkowego celem spożycia.
11. Wytwarzania, eksperymentów naukowych, obrotu oraz świadczenia usług związanych z; materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją, niebezpiecznymi środkami chemicznymi, środkami farmaceutycznymi, narzędziami, urządzeniami i środkami radioaktywnymi, odurzającymi i psychotropowymi, substancjami trującymi, środkami bakteryjnymi lub wirusowymi, lekami i szczepionkami przeciwwirusowymi i przeciwbakteryjnymi.
12. Transportu powszechnego, w tym prywatnego i publicznego zbiorowego i materiałów niebezpiecznych; kołowego – w tym autobusowego, lotniczego, morskiego i rzecznego.
13. Wykorzystywania zabytków dziedzictwa kulturowego, w sposób wpływający na ograniczenie powszechnej dostępności do nich lub zagrażający zniszczeniem tych dóbr, jak:
14. a) prowadzenie muzeów narodowych lub kultury lokalnej, opartych na zabytkach rangi chronionej,
15. b) prowadzenie bibliotek i archiwów dokumentów i książek zabytkowych,
16. c) przechowywanie prywatnych zabytków narodowych wysokiej rangi, co w trybie ustawowym wymaga również obowiązkowego zdania licencji z zakresu wymagań co do ich ochrony, na koszt kraju skonfederowanego,
17. d) restauracji zabytków narodowych.
18. prowadzeniu strzelnic,
19. obrotu bronią i amunicją,
20. bankowości,
21. usług medycznych.

 §8. Uzyskanie wszelkich koncesji dla Przedsiębiorstw i licencji zawodowych wymaga spełnienia szczególnych wymogów ustawowych, takich jak; technologiczno – technicznych, lub zawodowych pracowników – wykształcenia i praktyki, lub szczególnej ochrony środowiska, lub obowiązek posiadania bezpośredniego nadzoru państwowego – obserwatorów, lub ubezpieczenia od odpowiedzialności zawodowej, w zależności od wymogów ustawowych.

 

Art. 7

Powszechne Spółki Narodowe

 §1. Powszechne Spółki Narodowe są przedsiębiorstwami przewidzianymi do eksploatacji lub zarządzania dobrami narodu kraju skonfederowanego, wyłącznie w jego interesie i na jego korzyść materialną oraz w jego władaniu i pełnej własności.

 §2. Odpłatność za nadanie koncesji dla Przedsiębiorstwa Powszechnej Spółki Narodowej (PSN), podmiotu prywatno – publicznego, eksploatującego dowolne dobra narodowe, stanowi nadana przez władze krajowe w oparciu o ustawę, koncesja społeczna, która musi przewidywać wycenę lokalnych obciążeń środowiska i infrastruktury, z tytułu powołania przedsiębiorstwa oraz uwzględniać wartość zasobów i narzucać Przedsiębiorstwu roczne nakłady na pokrycie tych kosztów z jego zysku, pozostawiając pozostałe środki do podziału na Suwerena kraju skonfederowanego po pozostawieniu niezbędnej części dla utrzymania Przedsiębiorstwa.

 §2.2. Powszechne Spółki Narodowe, mogą zostać zwolnione z opłat koncesyjnych z tytułu eksploatacji dóbr narodowych kraju, wyłącznie gdy podlegają nadzorowi prawno – gospodarczemu służb Konfederacji i służą w pełni interesom całości krajowego Suwerena narodowego.

 §2.3. Powszechne Spółki Narodowe (PSN) nie sprzedają udziałów obywateli krajowego Suwerena, lecz przyznają im je z urzędu od urodzenia, gromadząc przekazywane im zyski w równych kwotach na prywatnych – indywidualnych kontach obywateli, które podlegają darowiznom lub dziedziczeniu.

 §2.4. Nad PSN sprawują kontrolę indywidualne Obywatelskie Rady Nadzorcze wybrane w połowie przez obywateli regionu kraju na którym działają, w 3/4 przez obywateli kraju, w ¼ przez Parlament krajowy, według odpowiednich ustawowych kwalifikacji zawodowych dedykowanych do działalności przedsiębiorstwa. Nie mogą być to członkowie; partii, parlamentu, rządu krajowego, rodzin parlamentarzystów czy członków zarządów krajowych.

 §2.5. Zarządy PSN wybierane są spośród obywateli posiadających odpowiednie ustawowe kwalifikacje i praktykę, z takimi samymi ograniczeniami jak członkowie ich Rad Nadzorczych.

 §2.6. Główne decyzje dla swojej działalności PSN podejmują na podstawie uchwał kierunkowych Walnych Zgromadzeń, przeprowadzanych w drodze ustawowych pełnomocników wybieranych przez powszechnych udziałowców krajowych.

 §2.7. Powszechni udziałowcy krajowi PSN, nie odpowiadają za straty lub szkody PSN, poza utraceniem udziałów po likwidacji Przedsiębiorstwa w wyniku jego bankructwa lub przymusowego rozwiązania z decyzji organów kraju skonfederowanego.

 §2.8. Udziały suwerena narodowego w PSN są niezbywalne, nie podlegają dziedziczeniu i oznaczają prawa ograniczone;

1. ograniczoną ustawowo własność w PSN, do wielkości równej wszystkim obywatelom kraju i bez prawa dokupywania udziałów,
2. ograniczone ustawowo prawo do zysku, do wielkości równej wszystkim obywatelom kraju,
3. ograniczone ustawowo prawo kontroli oraz wybieralności władz, do prawa wybierania przedstawicieli na Walne Zgromadzenia z grona udziałowców.

 

Art. 8

Udzielanie licencji lub koncesji

 §1. Udzielanie, odmowa udzielenia i cofanie licencji lub koncesji należy do naczelnego lub centralnego organu administracji krajowej lub państwowej właściwego ze względu na przedmiot działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu, zwanego dalej ,,organem licencyjnym” lub „organem koncesyjnym”.

 §1.2. Udzielenie, odmowa udzielenia i cofnięcie licencji lub koncesji następuje w drodze decyzji administracyjnej.

 §1.3. W koncesji zamieszcza się dane objęte wnioskiem. Organ koncesyjny może określić w koncesji podstawowe warunki wykonywania działalności gospodarczej.

 §1.4. Organ koncesyjny może odmówić udzielenia koncesji lub ograniczyć zakres i przedmiot działalności gospodarczej w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji ze względu na zagrożenie ważnego interesu gospodarki narodowej, obronności lub bezpieczeństwa państwa.

 §1.5. Licencje i koncesje wydaje się na czas nieoznaczony.

 §1.6. Koncesja może być wydana na czas oznaczony:

1. na żądanie ubiegającego się o wydanie koncesji,
2. w przypadkach uzasadnionych ochroną ważnego interesu gospodarki narodowej, obronności lub bezpieczeństwa kraju lub państwa.

 §1.7. Organ koncesyjny może cofnąć koncesję albo ograniczyć zakres lub przedmiot działalności gospodarczej określony w koncesji, jeżeli podmiot gospodarczy nie wypełnia określonych w niej podstawowych warunków wykonywania działalności gospodarczej.

 §2. Konfederacja może wydawać przepisy o wykonywaniu prywatnej zarobkowej działalności gospodarczej, w których określa wymagane umiejętności zawodowe i sposób ich uzyskiwania.

 §3. Konfederacja gwarantuje, że osoby z wykształceniem naukowym albo wykształceniem zawodowym państwowym lub nostryfikowanym krajowym, mogą wykonywać zawód koncesjonowany w całej Konfederacji,

 

Art. 9

Promesy koncesyjne

 §1. Kto zamierza podjąć działalność gospodarczą w dziedzinie podlegającej koncesjonowaniu, może ubiegać się o wydanie promesy koncesji (przyrzeczenia wydania koncesji).

 §2. Promesę wydaje się w drodze decyzji administracyjnej.

 §3. W promesie ustala się okres jej ważności, z tym że nie może on być krótszy niż 6 miesięcy.

 §4. W okresie ważności promesy nie można odmówić wydania koncesji na działalność określoną w promesie, chyba że uległ zmianie stan faktyczny lub prawny podany we wniosku o wydanie promesy.

 

Art. 10

Przyśpieszenie rozwoju gospodarczego

(kształtowanie koniunktury, polityka strukturalna)

 

Art. Uz.

Głęboka demokracja oddolna, zwana bezpośrednią, wymaga wspierania przez gospodarkę i suwerenne – sprawiedliwe sądy. Bez nich, ustrój w pełni wolnościowy nie przetrwa w morzu zagrożeń ze strony dyktatur i nierównoprawnych układów globalnych, nie zgromadzi środków niezbędnych dla bezpieczeństwa państwa. Tym bardziej, że nie istnieje na globalnych rynkach międzynarodowych, równoprawna konkurencja gospodarcza. Liczne państwa, wspierają swoją przedsiębiorczość, produkcję i handel; państwowymi dotacjami, niskimi kosztami uzyskiwanymi dzięki  wykorzystywaniu pracy niewolniczej, czy pracy wynagradzanej poniżej podstawowych potrzeb bytowych, pracy dzieci, więźniów, lub bez nakładów na bezpieczeństwo pracy i ochronę środowiska, bez obciążeń państwa lub pracodawców na podstawowe ubezpieczenia pracownicze. Czy poprzez przywileje naturalne wynikające z druku własnej waluty będącej globalnym wymiennikiem handlowym. W najgorszym przypadku, na interwencjonizmie państwowych lobby korporacyjnych lub militarnym. Niekiedy, na nieprzestrzeganiu międzynarodowej ochrony własności intelektualnej, patentowej. Dlatego, państwo o ustroju demokracji bezpośredniej, jak Konfederacja, musi wprowadzać działania maksymalizujące przyśpieszenie rozwoju działalności gospodarczej, do czego najlepszą drogą jest szeroka wolność gospodarcza i płytki fiskalizm wewnątrz państwa, prostota przepisów podatkowych i minimalizm biurokratyczny, jak również wspierająca własnych przedsiębiorców polityka państwa wobec konkurencji na rynkach międzynarodowych, pozbawiona dotacji lecz niwelująca przywileje zagranicznej konkurencji, blokująca ich nierynkowe przewagi uzyskane nieuczciwymi, nierównoprawnymi praktykami.

 

 §1. Rozwinięta gospodarka rynkowa jak każdy złożony mechanizm, opiera się na sprawnym współdziałaniu wielu elementów, obszarów ważnych dla sprawnego generowania rozwoju gospodarczego i dochodów obywateli. Są to działy ustroju gospodarczego, o jakich praworządne współdziałanie dba państwo, a przede wszystkim:

1. stabilizacja prawno – ustrojowa w duchu wolnościowym,
2. sprawiedliwe i szybko egzekwowane przepisy prawa,
3. proste i nieuciążliwe prawa fiskalne,
4. możliwie niskie koszty działalności gospodarczej, zapobiegające niewolnictwu ekonomicznemu obywateli, nie przekraczające w daninach krajowych jak i państwowych min. 15% do maks. 20 % kosztów pozostałych, tak, aby obywatelom pozostawało min. 80 do max. 85% wypracowanych dochodów,
5. niski poziom biurokracji nastawiony na pomocniczość wobec przedsiębiorców,
6. obfite; intelektualne, przedsiębiorcze i wykwalifikowane pracownicze zasoby ludzkie,
7. dostęp do zasobów naturalnych i surowców,
8. dogodne warunki klimatyczne lub sprzyjanie przełamywaniu barier naturalnych, jak niedoboru wody, poprzez jej gromadzenie i spowalnianie jej utraty,
9. szeroka i jakościowa edukacja społeczeństwa, w szczególności w kierunku innowacyjności technologicznej, w tym za pomocą postępu technologicznego w wojskowości,
10. prawdziwy przekaz informacyjny, szczególnie gospodarczy, ekonomiczny i polityczny, pozwalający szybko dostosowywać potrzeby państwa do zewnętrznych zagrożeń,
11. zasoby kapitałowe społeczeństwa,
12. stabilne i ściśle prawne warunki emisji i pieniądza i zapobiegania inflacji,
13. regulowane transfery pieniądza, ograniczające jego przepływ poza granice państwa i dbanie o niewyprowadzanie kapitału poprzez zadłużanie państwa i długotrwałą spłatę odsetek centralnym bankom zagranicznym,
14. podaż naukowa (technologiczno – wynalazcza),
15. szybka wymiana handlowa (pośrednictwo),
16. rozwinięte przetwórstwo i produkcja, usługi,
17. sprawny transport,
18. sprawna komunikacja cyfrowa,
19. popyt konsumpcyjny odzwierciedlany czystym kapitałem nabywczym, pozbawionym dotacji,
20. wysoka zdolności społeczeństwa do akumulacji kapitału,
21. opłacalność dla przedsiębiorczego lub akcyjnego reinwestowania kapitału na obszarze państwa w sferze gospodarczej,
22. szybkość i znaczny obszar państwowy obrotów gospodarczych,
23. etyka biznesowa, szczególnie w poszanowaniu praw pracowniczych i ochrony środowiska, godnego wynagradzania za pracę – gwarantującego samodzielne utrzymanie się obywateli,
24. możliwa do osiągnięcia w rozsądnym czasie, stabilizacja bytowa obywateli w zakresie;
25. a) własnościowo – mieszkaniowym,
26. b) ekonomicznym,
27. c) żywieniowym,
28. d) zdrowotnym,
29. e) ubezpieczeniowym wypadkowym i na starość – emerytalnym,
30. skuteczna ochrona państwa przed;
31. a) nierówną i nieuczciwą konkurencją rynków zewnętrznych i wewnętrznych,
32. b) agenturą gospodarczą państw zewnętrznych i korporacyjną,
33. c) zewnętrznymi naciskami polityczno – gospodarczymi,
34. d) podporządkowywaniu gospodarki ideologiom lub zewnętrznym podmiotom prawnym, korporacjom lub państwom.
35. podstawowe warunki sprzyjające przyrostowi naturalnemu na poziomie wyrównującym straty wynikające ze zgonów obywateli, w szczególności:
36. a) dostępność przystępnych cenowo mieszkań,
37. b) dostępność godnie wynagradzanej pracy,
38. c) dostępność do dobrej jakości powszechnej opieki zdrowotnej,
39. d) pewność ubezpieczeń emerytalnych na godnym poziomie.

 §1.2. Panowanie państwa nad tymi obszarami życia społecznego, nie oznacza, że gospodarka staje się niewolna, jeśli jest to jedynie panowanie poprzez sprawiedliwe prawa możliwie maksymalizujące wolności i równość praw, aktywizowanie wskazanych obszarów w tym budowę infrastruktury ogólnej, bez tłumienia konkurencyjności na wszelkich obszarach gospodarki, gdzie konkurencja nie jest wyłączona dla działalności państwa lub obszarów koncesjonowanych.

 §2. Konfederacja zapewnia jednolitą, na obszarze całego państwa przestrzeń gospodarczą.

 §3. Władze państwa chronią interesy całej gospodarki konfederacyjnej w tym państwowej i prywatnej, przyczyniając się do dobrobytu i ekonomicznego bezpieczeństwa ludności.

 §4. Władze państwa, w ramach swoich kompetencji starają się o tworzenie korzystnych warunków ogólnych dla gospodarki prywatnej i uspołecznienia udziałowego obywateli w przedsiębiorstwach państwowych.

 §5. Konfederacja podejmuje środki dla zrównoważonego rozwoju koniunktury, zwłaszcza dla zapobiegania i zwalczania bezrobocia oraz drożyzny – cen artykułów i usług podstawowych dla bytu ludzkiego, narastających ponad 5% rocznie.

 §6. Konfederacja współpracuje z krajami i lokalnymi środowiskami gospodarczymi, w celu polepszenia ich lokalnej koniunktury gospodarczej, słuchając ich głosu i uwzględniając go w projektach zmian ustawowych, w przypadku gdy są to propozycje korzystne dla całości państwa.

 §7. Konfederacja, kraje i samorządy, w swej polityce dochodów i wydatków uwzględniają stan koniunktury.

 §8. W celu stabilizacji koniunktury, Kongres Konfederacji może przejściowo udzielić opustu podatków, w tym do stawki zerowej.

 §9. Konfederacja nigdy nie stosuje polityki okresowego schładzania gospodarki poprzez wygaszanie popytu lub podaży, poprzez ingerencję w procesy wolnorynkowej wymiany dóbr w drodze podatkowej lub koncesyjnej bądź ograniczenia dostępu surowcowego, polegając na wolnorynkowej samoregulacji wzrostu gospodarczego – cyklach koniunktury i stagnacji.

 §10. Zawody ginące, a szczególnie wartościowe dla zachowania kultury krajów konfederacji, osiągnięć cywilizacyjnych ludzkości, mogą być dotowane na jednego mistrza i dwóch uczniów na kraj konfederacyjny, pod warunkiem wyłonienia mistrza zawodu w konkursie publicznym oraz opisywania i archiwizowania ich technik pracy.

 §11. Konfederacja może powołać w drodze konkursu i opłacać, powołanie zespołu rzemieślników lub innych specjalistów, dla odtworzenia; produktów, usług lub zawodów, jakie już zaginęły, w oparciu o zgromadzoną wiedzę lub poprzez badania w celu ich odtworzenia.

 §12. W przypadku przeprowadzenia jawnych publicznie analiz gospodarczych trzech podmiotów prywatnych – skontrolowanych pozytywnie co do ich prawidłowości przez organy państwa, ujawniających wysoce korzystne, tj. o minimum 50% rocznej stopy zysku najpóźniej w styczniu trzeciego roku działalności, przedsięwzięcia gospodarcze, innowacyjne techniczne, wydobywcze lub usługowe – poza bankowymi, Konfederacja wydaje zgodę na publiczną emisję akcji obywatelskich w celu zasilenia ich powołania, z 1% udziałem założycielskim państwa.

 §12.2. Udział założycielski państwa, ulega odsprzedaniu publicznemu w drodze emisji akcji, w piątym roku uruchomienia działalności przedsiębiorstwa.

 §13. Kraje mają prawo do tworzenia regionalnych eksperymentalnych enklaw gospodarczych, wprowadzających nowatorskie przepisy gospodarcze, w celu badania mechanizmów wzrostu rozwoju gospodarczego.

 §14. Krajowe placówki medyczne podlegają obowiązkowej dzierżawie prywatyzacyjno – publicznej.

 §15. Wszelkie Firmy krajowe nieobjęte ograniczeniem koncesyjnymi, podlegają obowiązkowej „dzierżawie prywatyzacyjnej” na zasadach otwartych przetargów zakończonych w terminie do jednego roku od przystąpienia do Konfederacji.

 §16. Dzierżawę prywatyzacyjną Firm państwowych, przeprowadza się w oparciu o szczegółowe przepisy ustawy, z zapewnieniem wyboru właściciela prywatnego lub spółki właścicielskiej, który/a zagwarantuje; najwyższą cenę dzierżawy Firmy, zachowanie profilu Firmy, zachowanie działania Firmy na terenie Kraju, nie zmniejszenie obrotów netto Firmy przez okres min. 7 lat, nie przenoszenie części działalności Firmy poza granice Lpnfedracji a w przypadku Firm medycznych ich udział w obowiązkowej sieci usług medycznych refundowanych przez państwo – na warunkach ustawy.

 §17. Nakazuje się na mocy ustawy, obowiązkową dzierżawę prywatyzacyjną krajowych Firm koncesjonowanych, w celu utworzenia firm prywatno – uspołecznionych.

 §18. Kraj skonfedrowany może dzierżawę prywatyzacyjną cofnąć w każdej chwili i odebrać dzierżawioną Firmę, wypowiadając dzierżawę, lub zablokować wykonywanie w niej wszelkich czynności, wyłącznie w drodze decyzji Sądu o zabezpieczeniu lub poprzez orzeczenie Sądu, w sytuacji domniemania lub stwierdzenia nie wywiązywania się z umowy dzierżawy prywatyzacyjnej.

 §19. Zabrania się zatrudniania w Firmach podlegających dzierżawie prywatyzacyjnej lub przyznawania statusu właścicieli: urzędnikom administracji publicznej, pracownikom służb specjalnych, posłom i senatorom, sędziom i prokuratorom, do 30 lat od ustania ich stosunku pracy w wymienionych instytucjach i organach władzy.

 §20. Wprowadza się najmniejsze jednostko administracyjne – sołectwa eksperymentalne, o niższych oplartach podatkowych i wszelkich ułatwieniach przepisów gospodarczych na okres 7 lat, w drodze konkursów publicznych pomiędzy sołectwami krajowymi, na podstawie ustawy o przyśpieszeniu gospodarczym.

 §20.2. Przepisami szczególnymi o przyspieszeniu rozwoju gospodarczego, obejmuje się wyłącznie mieszkańców i przedsiębiorców tych sołectw, bez prawa objęcia nimi nowo przybyłych od dnia złożenia wniosku konkursowego.

 §20.3. Przepisy nowelizacyjne od działalności gospodarczej, mające na celu przyspieszenie rozwoju gospodarczego, są proponowane przez Senaty krajów skonfederowanych, Senat Konfederacji lub oddolnie przez obywateli we wnioskach referendów regionalnych.

 §20.4. Pozytywne wyniki gospodarcze sołectw, Parlament Krajowy jak i Parlament Konfederacji, zobowiązane są zamienić w nowelizacje przepisów gospodarczych, po siedmiu latach od ich stosowania, jeśli przyniosły wymierna poprawę wyników gospodarczych w stosunku do większości innych sołectw, w celu przyspieszenia rozwoju gospodarczego.

 §20.5. Sołectwa sąsiednie, zobowiązane są, do wykorzystywania pozytywnych rozwiązań gospodarczych sołectw eksperymentalnych, w celu szerzenia ich doświadczeń na cały obszar Konfederacji.

 

Art. 11

Wyrównanie finansowe

 §1. Konfederacja wspiera wyrównanie finansowe między krajami, w sposób mobilizujący je dotacjami państwowymi wyłącznie do budowy infrastruktury drogowej i telekomunikacyjnej, do trwałego przyspieszenia rozwoju gospodarczego i obniżania ich poziomu bezrobocia.

 §2. Konfederacja, przy stosowaniu świadczeń państwowych, uwzględnia zdolność gospodarczą krajów skonfederowanych i regionów z utrudnionym rozwojem gospodarczym – jak zniszczonych przemysłowo, górniczo lub środowiskowo, do uzyskania wzrostu gospodarczego, kierując środki dotacyjne wyłącznie na cele zapewniające ten wzrost.

 §3. Konfederacja uwzględnia rozwój gospodarczy poszczególnych rejonów państwa i pomiędzy krajami skonfederowanymi oraz ich regionami, dofinansowując z 1% funduszu wyrównawczego na jaki składają się wszystkie regiony Konfederacji, wyrównanie ich rozwoju gospodarczego, szczególnie w przypadku przejścia przez nie klęsk naturalnych lub wojennych.

Art. 12

Rodzaje działalności gospodarczej w zależności od własności kapitału

 §1. DZIAŁALNOŚĆ W PEŁNI PRYWATNA – status najwyższy.

1).  To działalność gospodarcza, oparta całkowicie na kapitale prywatnym.

2). Prowadzą ją Przedsiębiorcy Prywatni a wykonują Pracownicy Przedsiębiorstw Prywatnych.

3).  Przedsiębiorcy są właścicielami firm jedno osobowych lub wieloosobowych spółek, w tym prywatne spółdzielnie i uzyskują dochody z nich bez jakichkolwiek dotacji budżetowych, państwowych lub samorządowych.

4).  Zakazane są dotacje państwowe lub samorządowe w tym ukryte, dla przedsiębiorstw o statusie w pełni prywatnych, pod rygorem utraty statusu.

5).  Przedsiębiorcy w pełni prywatni, wykonują zawody; wolne, rolnicze, usługowe, handlowe, produkcyjne, badawcze, wydobywcze, naukowe, inne.

6).  Nie zmienia statusu w pełni prywatnej działalności gospodarczej, zasilanie kapitału i tworzenie dochodu w oparciu o granty publiczne lub zlecenia publiczne, w tym zaliczki, uzyskane w wyniku otwartych konkursów.

7).  W przypadku uzyskania dotacji bezzwrotnej, w tym w oparciu o umorzone odsetki od pożyczki, również na podołanie sytuacji kryzysowej, przestaje być to działalność w pełni prywatna.

8).  Działalność ta jest całkowicie dostępna dla wszystkich obywateli i zalicza się do niej obszary koncesjonowanej działalności prywatnej.

 §2. Gospodarka Konfederacji akumuluje część dochodów uzyskiwanych z podatków z działalności prywatnej i przeznacza je między innymi na wynagrodzenia dla sfery budżetowej, co predestynuje przedsiębiorstwa w pełni prywatne, ich właścicieli i pracowników do pierwszoplanowej roli w ustroju gospodarczym państwa i budowania zamożności obywateli.

 §3. Działalność w pełni prywatna, obciążana jest przez państwo maksymalnie 5% podatków nadzwyczajnych ogłaszanych na podstawie ustawy w sytuacji kryzysowej państwa lub stanie wojny.

 §4. Konfederacja oddaje szczególne prawa przedsiębiorcom w pełni prywatnym i zarządcom przedsiębiorstw w pełni prywatnych, jako praktykom gospodarczym najlepiej znającym się na organizacji przedsiębiorczości i walce konkurencyjnej o zysk finansowy, zasilających budżet państwa z dochodów rynkowych, w celu umożliwienia im bezpośredniego i szybkiego nadzoru ich reprezentacji wyborczej, nad przepisami prawa gospodarczego i ekonomią kraju oraz jego polityką pieniężną.

 §4.2. Dlatego, wyłącznie przedsiębiorcy w pełni prywatni i zarządcy przedsiębiorstw w pełni prywatnych mają prawo kandydowania do Senatu – Izby Gospodarczej Konfederacji po uzyskaniu minimum 10 lat doświadczenia w prowadzeniu takich przedsiębiorstw.

 §4.3. Wynagrodzenie za pracę w Senacie, pokrywane jest z budżetu Konfederacji i nie włącza Przedsiębiorców do sfery Pracowników Budżetowych.

 §4.4. Przedsiębiorcy zasiadający w Senacie, mogą dalej prowadzić swoją działalność gospodarczą i nie muszą ustanawiać dla niej pełnomocników ani jej zawieszać oraz nie muszą wyłączać się z głosowania, jeśli uchwała senacka dotyczy ich branży lecz nie dotyczy ich firmy z nazwy.

 §5. Działalność MIESZANA; PRYWATNO – PUBLICZNA.

1. Prowadzą ją przedsiębiorstwa z udziałami publicznych osób prywatnych w tym osób prawnych i jest dotowana z środków publicznych.
2. Działalność ta podlega ograniczeniu do wyłącznie niezbędnej dla funkcjonowania państwa lub samorządów, gdzie konieczny jest udział kapitału prywatnego lub udziały publiczne w przedsiębiorstwach prywatnych.

 §6. Działalność W PEŁNI PUBLICZNA.

1. Prowadzą ją przedsiębiorstwa publiczne, lub osoby zatrudniane w oparciu o umowy publiczne i wynagrodzenia lub dotacje wyłącznie z budżetów publicznych, krajowych, państwowych, samorządowych.
2. Działalność ta zastrzeżona jest wyłącznie dla obszarów, gdzie nie mogą lub nie mają prawa działać podmioty prywatne, jak muzea czy zarządzanie zabytkami w zasobach publicznych.

 §7. Państwo – Konfederacja, oraz kraje, nie mogą stwarzać uprzywilejowanej konkurencji i czerpać zysków ze spółek publicznych: krajowych, państwowych lub samorządowych.

 §7.2. Spółki te służą niezyskownym celom gospodarczym związanym z różnego rodzaju bezpieczeństwem lub nie zaspokajaniem potrzeb obywateli przez firmy prywatne, kierując się ograniczonym do 20% narzutem na koszty, w celu utrzymania ich zdolności rozwojowej.

 §8. Działalność CHARYTATYWNA.

1. Jest to humanitarna działalność gospodarcza non – profit, nastawiona na różnego rodzaju pomoc dla obywateli bez uzyskiwania zysku, prowadzona w oparciu o dotacje prywatne.
2. Zakazuje się dla niej dotacji budżetowych.

 §9. Działalność PRYWATNA – USPOŁECZNIONA.

1. Prowadzona jest przez mieszane; uspołecznione i prywatne osoby, w tym podmioty prawne na majątku prywatnym lub państwowym.
2. Prowadzona jest w interesie wszystkich obywateli oraz udziałowców prywatnych, przekazując im dywidendę z zysków po odjęciu zabezpieczenia rozwojowego.
3. Dozwolone jest zakładanie tego rodzaju działalności na majątku narodowym suwerenów krajów skonfederowanych, pod warunkiem zachowania dla Suwerenów krajowych minimum 80% udziałów z majątku oraz analogicznej procentowo wielkości przedstawicieli Suwerena wybranych publicznie w ich Radach Nadzorczych, i wypłacania rocznej, równej dywidendy dla wszystkim obywateli kraju posiadającego wykorzystywany zasób narodowy.
4. Działalność ta może skorzystać z organizacyjnej i startowej dotacji ustawowej, jeśli służy nadzwyczajnym potrzebom państwa lub kraju skonfederowanego, szczególnie w celu uruchomienia eksploatacji i handlu zasobem narodowym kraju, w szczególności: kopalni surowców naturalnych i zakładów ich rafinacji, gospodarki leśnej, gospodarki wodnej, itp.

 §10. Działalność PUBLICZNA – USPOŁECZNIONA.

1. Jest działalnością w pełni prywatną, lecz własność prawna składników majątkowych przedsiębiorstwa jest publiczna; krajowa, państwowa, lub samorządowa.
2. W szczególności, obejmuje; szpitalnictwo, zakłady medyczne, przychodnie lekarskie, cmentarze, szkoły publiczne, gospodarkę wodną, inne zakłady uspołecznione.
3. Polega na zarządzaniu majątkiem publicznym, przez Rady Nadzorcze wybrane lokalnie z obywateli zgodnie z ustawą, którzy wybierają ich zarząd.
4. Może być dotowana z środków publicznych jak i opłacana bezpośrednio przez jej klientów – odbiorców jej usług i towarów.
5. Może być prowadzona z ograniczonym ustawowo zyskiem lub bez zyskownie, w zależności od warunków ustawowych.
6. W przypadku osiągania zysku, służy on wyłącznie dla kontynuowania ich działalności i modernizacji technologicznej.

 §11. Działalność PRYWATNA DZIERŻAWIONA.

1. Wszelkie firmy państwowe nieobjęte ograniczeniem koncesyjnym, podlegają z mocy ustawy obowiązkowej „dzierżawie prywatyzacyjnej” na zasadach otwartych przetargów.
2. Pod pojęciem „dzierżawa prywatyzacyjna”, rozumie się oddanie Firmy w dzierżawę prywatnemu właścicielowi lub prywatnej spółce, na okres maksimum oraz minimum 7-miu lat z prawem do jej wydłużenia po tym okresie w przypadku dotychczasowego dzierżawcy o kolejne 7-lat w drodze konkursu. Proces ten zastępuje sprzedaż, tj, pełną prywatyzacje firmy, jeśli taka jest niewskazana z uwagi na ważny interes społeczny ujęty w ustawie.
3. Dzierżawę prywatyzacyjną Firm państwowych, przeprowadza się w oparciu o szczegółowe przepisy ustawy, z zapewnieniem wyboru właściciela prywatnego lub spółki właścicielskiej, który/a zagwarantuje; najwyższą cenę dzierżawy Firmy, zachowanie profilu Firmy, zachowanie działania Firmy na terenie Konfederacji, nie zmniejszenie obrotów netto Firmy przez okres min. 7 lat, nie przenoszenie całości lub części działalności Firmy poza granice Konfederacji, a w przypadku Firm medycznych ich udział w obowiązkowej sieci usług medycznych Konfederacji na warunkach ustawy.
4. Zakazuje się prywatyzacji i dzierżawy prywatyzacyjnej państwowych przedsiębiorstw koncesjonowanych, o ustawowych zadaniach strategicznych i działających na majątku narodowym krajów Konfederacji, oraz udziału w nich akcyjnego podmiotów i osób prywatnych spoza Konfederacji.
5. Konfederacja może dzierżawę prywatyzacyjną cofnąć w każdej chwili i odebrać dzierżawioną Firmę, wypowiadając dzierżawę, lub zablokować wykonywanie w niej wszelkich czynności, wyłącznie w drodze decyzji Sądu o zabezpieczeniu lub poprzez orzeczenie Sądu Konfederacji lub w drodze ustawy Kongresu Konfederacji, w sytuacji domniemania lub stwierdzenia nie wywiązywania się z umowy dzierżawy prywatyzacyjnej.
6. Zabrania się zatrudniania w Firmach podlegających dzierżawie prywatyzacyjnej lub prywatyzowanych na majątku państwowym, oraz przyznawania im statusu właścicieli: urzędników administracji publicznej, pracowników służb specjalnych, posłów i senatorów, sędziów i prokuratorów; do 30 lat od ustania ich stosunku pracy w wymienionych instytucjach i organach władzy oraz obywatelom innych państw lub narodowości nie stanowiących Suwerenów Konfederacji.

 §12. Udziały, w tym akcje firm prywatyzowanych lub dzierżawionych, lub uspołecznionych na majątku krajów skonfederowanych lub państwowym Konfederacji, są wystawiane na publicznej giełdzie Konfederacji i dostępne w trzech grupach;

1. a) GRUPA NARODOWA, w przypadku akcji o charakterze ściśle narodowym przynależnym do krajów Konfederacji, do nabywania tylko przez Suwerenów krajów Konfederacji,
2. b) GRUPA OGRANICZONA, w przypadku akcji przedsiębiorstw ustawowo dopuszczonych do ograniczonej procentowo puli udziałowej dla cudzoziemców,
3. c) GRUPA WOLNA, w przypadku akcji bez ograniczeń ustawowych.

 §13. Zabrania się powoływania działalności gospodarczej państwowej, w miejsce prywatnej działalności gospodarczej lub jej przejmowanie, jeśli nie stanowi ona działalności niezbędnej dla strategicznych zadań państwa i bytu ludności, oraz jej bezpieczeństwa, określonych w ustawie przykonstytucyjnej.

 §13.2. W przypadku powołania działalności gospodarczej o jakiej jest mowa wyżej, musi zostać ona uspołeczniona poprzez przypisanie powszechnych udziałów społeczeństwu narodu suwerennego jaki ją powołał lub wszystkim narodom Konfederacji, pod nadzorem społecznych rad nadzorczych i zgodnych z ustawą wyborów kwalifikowanych zarządów.

 §14. W pełni prywatna lub prywatna uspołeczniona działalność gospodarcza, w przypadku prowadzenia działalności strategicznej, może być zasilana grantami zaliczkowymi państwa lub krajów, w drodze wyboru przetargowego projektów realizacji zadań strategicznych.

 §14.2. Zakres strategicznych zadań gospodarczych, określają ustawy krajowe i państwowe, w tym ustawa przykonstytucyjna Konfederacji.

 §15. Państwo i kraje Konfederacji, nie mogą uruchamiać lub inicjować uruchomienia działalności nie wymienionej w ustawie jako ważna strategicznie.

 

Art. 13

Przepisy ogólne o działalności gospodarczej

 §1. „Działalnością gospodarczą” w rozumieniu ustawy, jest wszelka czynność lub działalność prowadzona w celach zarobkowych na „własny rachunek” przez „osobę fizyczną” lub „grupę osób fizycznych” lub „podmiot prawno – gospodarczy” jako przedsiębiorstwo/firma, w tym:

1. wytwórcza,
2. pośrednicza (w tym handlowa),
3. usługowa (w tym organizacyjna),
4. produkcyjna, (w tym rolnicza)
5. podwykonawcza,

– za „wynagrodzeniem” przynoszącym „przychód” finansowy lub materialny bez względu czy wytwarza on zysk czy stratę i bez względu na okres jej wykonywania jeśli tylko nastąpiło uzyskanie wynagrodzenia z tytułu tej działalności.

 §2. „Podmiotem gospodarczym rejestrowanym” prowadzącym działalność gospodarczą – zwanym dalej „Przedsiębiorstwem” lub „Przedsiębiorcą”, jest każda osoba fizyczna lub prawna, w tym prywatna, państwowa lub samorządowa osoba prawna, a także jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej – utworzona zgodnie z przepisami prawa, zgłoszona do rejestru Firm, jeżeli jej przedmiot działania lub wykonywane czynności obejmują prowadzenie działalności gospodarczej.

 §3. Przedsiębiorca jest obowiązany spełniać przewidziane prawem warunki prowadzenia działalności gospodarczej, dotyczące ochrony przed zagrożeniem życia i
zdrowia ludzkiego, a także inne warunki określone w przepisach budowlanych,
sanitarnych, weterynaryjnych, przeciwpożarowych i przepisach dotyczących
ochrony środowiska.

 §4. Przedsiębiorca jest obowiązany zapewnić, aby prace, zajęcia lub czynności w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej były wykonywane przez osoby legitymujące się odpowiednimi kwalifikacjami, jeżeli z przepisów odrębnych
ustaw wynika obowiązek posiadania takich kwalifikacji.

 §5. Przedsiębiorca, jest obowiązany do:

1. posiadania rachunku bankowego,
2. gromadzenia oraz wydatkowania środków pieniężnych za pośrednictwem tego rachunku w każdym przypadku, gdy;

1) stroną transakcji jest inny przedsiębiorca i jednorazowa wartość należności lub zobowiązań przekracza równowartość 3000 EU,

2) albo równowartość tych należności i zobowiązań powstałych w miesiącu poprzednim przekracza 8 000 EU,

– przeliczone według kursu kupna walut obcych ogłaszanego przez Nadzór Bankowy Konfederacji z ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonywane są operacje finansowe,

3. zawiadomienia urzędu skarbowego, właściwego ze względu na podatki, o posiadaniu rachunku bankowego, a w razie posiadania więcej niż
   jednego rachunku – do wskazania jednego z nich jako rachunku wyłącznego przedsiębiorstwa i zawiadomienia o tym banku, w którym ten rachunek jest otwarty,

3.2. zawiadamiając urząd skarbowy należy podać nazwę i adres banku oraz numer rachunku bankowego albo podstawowego rachunku bankowego,
4. zawiadomienia właściwego urzędu skarbowego oraz banku, w którym otwarty
jest podstawowy rachunek bankowy, o posiadaniu rachunków bankowych w
innych bankach, informując o nazwach i adresach banków oraz o numerach rachunków bankowych,
5. zawiadomienia banków, w których otwarte są inne rachunki bankowe tego
przedsiębiorcy, o nazwie i adresie banku, gdzie otwarty jest rachunek podstawowy, oraz o numerze tego rachunku.

 §6. Do osób fizycznych lub prawnych, które uzyskują dochód z pracy na podstawie innego stosunku niż pracownicza umowa o pracę i prowadzą działalność gospodarczą w ramach nie zarejestrowanej Firmy/Przedsiębiorstwa, stosuje się termin „Firma” i podlegają one tak samo przepisom niniejszej ustawy jak Przedsiębiorstwa zarejestrowane.

 §7. Do działalności gospodarczej zalicza się również działalność;

1. prawniczą, w tym pomoc i obsługę prawną, doradztwo, sporządzanie opinii, a także zastępstwo procesowe wykonywane przez adwokata lub radcę prawnego,
2. rolniczą, w tym niskoprodukcyjną,
3. edukacyjna, w tym korepetycje,
4. naukową, w tym prowadzenie badań,
5. wynajmowanie i podnajem, w tym mieszkań.

 §8. Prowadzenie Firmy na „własny rachunek”, oznacza, że właściciel/e Firmy nie wykonują świadczonej przez Firmę pracy w charakterze wyłącznie pracownika/ów tej Firmy, a głównie w charakterze jej właścicieli lub współwłaścicieli bądź wyłącznie nią zarządzają lub posiadają w niej udziały.

 §9. Podwykonawstwo, oznacza wykonywanie przez Firmę pracy na rzecz innej firmy.

 §10. „Właścicielem” Firmy, jest osoba/y fizyczna/e lub prawna/e, na którą/e został wydany urzędowy dowód ewidencji rejestracyjnej Firmy.

 §10.2. Dowód ten nie potwierdza praw do majątku, jakim dysponuje Firma, ani do jej siedziby, lecz wyłącznie do jej znaku i nazwy.

 §10.3. Prawa te wynikają z odpowiednich dowodów nabycia składników majątkowych lub wejścia w ich posiadanie w tym na mocy nabycia udziałów.

 §11. W przypadku Firm pojedynczych osób fizycznych, ich właścicielem jest pojedyncza osoba fizyczna – której osobowy numer ewidencyjny (PESEL) stanowi podstawę ewidencji Firmy.

 §12. Rejestracja firmy jest odpłatna i chroni jej logo/znak oraz nazwę na mocy jednorazowej opłaty w wysokości jednolitej i ustawowej, do czasu jej wyrejestrowania.

 §13. Zarejestrowanie Firmy jak też uzyskanie innych uprawnień i ich ewidencja, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej.

 §13.2. Zarejestrowanie Firmy, oznacza jedynie przygotowanie jej do rozpoczęcia działalności gospodarczej.

 §14. Prowadzenie działalności gospodarczej ma miejsce wyłącznie od momentu uzyskania pierwszego przychodu lub zatrudnienia pracowników od terminów zobowiązujących ich do pracy – nawet gdy przychód lub praca pracowników jeszcze nie nastąpiły.

 §14.2. Okres wcześniejszy, oznacza przygotowanie do prowadzenia działalności gospodarczej i może być w czasie nieograniczony, w tym oczekiwaniem na sprzyjające warunki ekonomiczne lub rynkowe, bądź w celu gromadzenia kapitału – w tym udziałów, poszukiwaniem partnerów, reklamowaniem założonej Firmy i jej celów gospodarczych.

 §15. Przedsiębiorstwa/Firmy, mogą być rejestrowane, również wyłącznie w celu odsprzedaży ich marki i przygotowanego wyposażenia, zbudowanej organizacji jak i przekazania jej kadr ludzkich lub wiedzy, w tym know-how.

 §15.2. Odsprzedanie powyższe, uznaje się za podjęcie działalności gospodarczej o charakterze usługowym.

 §16. Przychodem, jest każdorazowe, finansowe lub materialne lub prawne łączne wynagrodzenie (bez potrącenia podatkowego i kosztów), lub łączna wartość sprzedaży uzyskana przez Firmę/Przedsiębiorstwo lub pracownika.

 §17. Dochodem Jednorazowym (brutto), jest każdorazowe, finansowe lub materialne lub prawne wynagrodzenie Firmy lub pracownika, stanowione przez pomniejszenie Przychodu o wszystkie koszty za wyjątkiem (bez) podatków.

 §17.2. Dochodem Rocznym lub Stratą Roczną (brutto), jest nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta z całej prowadzonej przez osobę fizyczną lub prawną działalności w roku podatkowym bez odliczenia należnych podatków.

 §18. Zyskiem Jednorazowym lub Stratą Jednorazową (zwanym też jednorazowym dochodem netto), jest Dochód Jednorazowy brutto dodatkowo pomniejszony o należne w tym okresie lub od tego dochodu podatki.

 §18.2. Jest nim również Zysk nie podlegający opodatkowaniu w przypadku Przedsiębiorców zwolnionych z naliczania podatków lub opodatkowanych inflacyjnie.

  §19. Zyskiem Miesięcznym lub Rocznym lub Stratą Miesięczną lub Roczną (zwanym też miesięcznym/rocznym dochodem netto), jest Dochód Miesięczny lub Roczny brutto, pomniejszony o należne w tym okresie lub od tego dochodu podatki.

 §19.2. Jest nim również Zysk nie podlegający opodatkowaniu w przypadku Przedsiębiorców zwolnionych z naliczania podatków lub opodatkowanych inflacyjnie.

 §20. Zyskiem Okresowym lub Stratą Okresową, jest Dochód brutto wskazany w danym okresie rozliczeniowym/informacyjnym, pomniejszony o należne w tym okresie lub od tego dochodu podatki jak i Zysk okresowy nie podlegający opodatkowaniu w przypadku Przedsiębiorców zwolnionych z naliczania podatków lub opodatkowanych inflacyjnie.

 §21. Obrotem gospodarczym nazywa się wymianę; pracy, towarów, dóbr materialnych, praw i usług, świadczoną przez Firmy lub osoby fizyczne za wynagrodzeniem uzyskiwanym od innych Firm lub osób fizycznych bądź prawnych.

 §22. Mieszanym Zyskiem Konfederacyjnym Okresowym (MZKO, lub zyskiem srebrnym), jest wykazana w okresie rozliczeniowym przez organa państwa, suma dochodu okresowego Konfederacji, jaką stanowi suma wszelkich wpływów podatkowych do budżetu państwa z wszelkich źródeł ich poboru i pomniejszona o wszelkie koszty ich uzyskania przez państwo.

 §23. Przedsiębiorczym Zyskiem Konfederacyjnym Okresowym (PZKO, lub zyskiem złotym), jest wykazana w okresie rozliczeniowym przez organa państwa, suma dochodu okresowego Konfederacji z wszelkich wpływów podatkowych do budżetu państwa wyłącznie z działalności prywatnej (pozabudżetowej) i pomniejszona o wszelkie koszty ich uzyskania przez państwo.

 §24. Czystym Zyskiem Konfederacyjnym Okresowym (CZKO, lub zyskiem platynowym) lub Stratą, jest różnica powstała poprzez odjęcie od MZKO sumy wpływów z PZKO, wykazana w okresie rozliczeniowym przez organa państwa.

1. Jeśli suma jest ujemna, jest to strata.
2. Jeśli suma jest dodatnia, jest ona zyskiem czystym.

 §25. Czysty Zysk Konfederacyjny Okresowy (zysk platynowy), po odjęciu od niego zysku wygenerowanego przez obrót nie oparty na naliczaniu podatku w cenie, a pokryty przez podatek inflacyjny z dodruku pieniądza konfederacyjnego, stanowi Zysk Konfederacyjny z Przedsiębiorczości Opodatkowanej Bezpośrednio (ZKPOB, lub zysk diamentowy).

 §26. Proporcje między wpływami państwa z PZKO do MZKO, stanowią wskaźnik rozwoju przedsiębiorczości prywatnej i opartego na niej zdrowia gospodarki państwa.

1. Im wskaźnik ten jest wyższy po stronie PZKO, tym gospodarka jest bezpieczniejsza i rozwija się szybciej.
2. Jeśli wpływy od PZKO osiągają do 30% wpływów do MZKO lub mniej, gospodarka jest w bardzo złym stanie.
3. Jeśli wpływy od PZKO osiągają do 50% wpływów do MZKO, gospodarka jest zagrożona, zbyt wysoko socjalna i wysoko upaństwowiona.
4. Jeśli wpływy od PZKO osiągają 70% wpływów do MZKO lub więcej, gospodarka rozwija się bardzo dobrze.
5. Jeśli wpływy od ZKPOB osiągają 80% wpływów do MZKO lub więcej, oznacza to, że gospodarka rozwija się bardzo dobrze i obywatele tworzą silne podmioty gospodarcze, korporacje z siedzibami centralnymi w Konfederacji, lecz należy uważać na zachowanie ich aktywności startowej na poziomie tworzenia kapitału i jego akumulacji, w procesie przedsiębiorczości drobnej, obciążonej jedynie podatkami inflacyjnymi.

 §27. Dla celów mierzenia efektów pracy społeczeństwa i stanu gospodarki, w tym wielkości gospodarki, wzrostu lub spadku realnego PKB oraz dynamiki tych ruchów w celu mierzenia wzrostu lub spadku gospodarki szczególnie prywatnej i nadmiernej ingerencji państwa w gospodarkę, stosuje się głównie wyniki Czystego Zysku Konfederacyjnego Okresowego.

 §28. Mierzenie krajowych stanów rozwoju gospodarki, odbywa się za pomocą tradycyjnych wskaźników PKB (produktu krajowego brutto), opisujących zagregowaną wartość dóbr i usług finalnych wytworzonych przez narodowe i zagraniczne czynniki produkcji na terenie danego kraju w określonej ustawowo jednostce czasu.

 §29. W celu zabezpieczania wartości waluty konfederacyjnej i zapobiegania nadmiernym wahaniom inflacji lub deflacji, Konfederacja stosuje w oparciu o wskaźniki Zysku Konfederacyjnego, następujące obciążenia podatkowe służące zabezpieczeniu przeciw inflacyjnemu w celu zakupu metali szlachetnych dla stabilizowania waluty konfederacyjnej:

1. Przy wpływach z PZKO osiągających do 30% wpływów w stosunku do MZKO, podatek na zakup kruszców wynosi 3% ogólnej sumy podatku.
2. Jeśli wpływy od PZKO osiągają od 30 do 60% wpływów do MZKO, podatek na zakup kruszców wynosi 2% ogólnej sumy podatku.
3. Jeśli wpływy od PZKO osiągają powyżej 60% wpływów do MZKO, podatek na zakup kruszców wynosi 1% ogólnej sumy podatku.
4. Przy wpływach od ZKPOB osiągających:

1). do 80% wpływów do MZKO, podatek na zakup kruszców wynosi 1% ogólnej sumy podatku,

2). od 80% do 85% wpływów do MZKO, podatek na zakup kruszców wynosi 2% ogólnej sumy podatku,

3). od 85% i wyżej, wpływów do MZKO, podatek na zakup kruszców wynosi 3% ogólnej sumy podatku.

 §30. Przy naliczaniu zysku konfederacyjnego z działalności prywatnej, bierze się pod uwagę przedsiębiorstwa z trzech grup: DWP (działalność w pełni prywatna), DPU (działalność prywatna uspołeczniona), DPD (działalność prywatna dzierżawiona).

 

Art. 14

Własność materialna

 

Art. Uz.

Własność prywatna stanowi podstawę bezpieczeństwa wolności ekonomicznej obywateli, rozwoju średnio zamożnej warstwy zwanej średnią, gwarantując korzystanie z wszelkich innych wolności obywatelskich wymagających posiadania podstawowego obrotowego kapitału prywatnego lub majątku trwałego własnościowego, oraz prowadzenia w oparciu o nie, prywatnej działalności gospodarczej – podstawy rozwoju państwa.

 

 §1. Własność państwową lub krajową, oznacza własność narodów Konfederacji w ramach ich własności krajowej lub ogólnokonfederacyjnej.

 §2. Dobra stanowiące materialny majątek narodowy krajów skonfederowanych, jako dobra naturalne, to w szczególności dobra narodów suwerennych;

1. surowce kopalne krajowe,
2. geotermika Ziemi na obszarze krajów,
3. lasy krajowe,
4. wody krajowe podziemne i naziemne oraz opady naturalne,
5. ziemia krajowa,
6. powietrze nad krajem,
7. światło słoneczne i niebo nad krajem do poziomu jonosfery,
8. fauna i flora na obszarze kraju.

 §3. Dobra stanowiące materialny majątek narodowy krajów skonfederowanych, jako dobra wytworzone przez człowieka, to w szczególności;

1. wszelkie dokonania kultury narodowej w zakresie materialnym,
2. zabytki narodowe,
3. dzieła sztuki o wartości narodowej,
4. muzea narodowe,
5. własność intelektualna, w tym patenty, obywateli lub krajów skonfederowanych,
6. przemysł obywateli lub krajów skonfederowanych.

 §4. Narodowe dobra naturalne oraz wytworzone, wyłączone są ze swobodnej sprzedaży i obrotu konkurencyjnego na zasadach gospodarki rynkowej i podlegają ochronie państwa i krajów oraz szczególnym przepisom o dostępie do zarządzania nimi i posiadania prywatnego na zasadach koncesjonowania, a pełne wpływy z ich wykorzystania zawsze służyć muszą całemu narodowi suwerennemu kraju z obszaru którego pochodzą, poprzez publiczny i nieodpłatny lub regulowany cenowo dostęp do nich lub za opłatami koncesyjnymi dla ich użytkowania, chyba, że stanowią w pełni własność prywatną.

 §4.2. Dobra narodowe w posiadaniu prywatnym własnościowym, podlegają kontroli krajów i państwa, decydującej o ich zabezpieczeniu i konserwacji oraz publicznym udostępnieniu za odszkodowaniem dla właścicieli.

 §4.3. Dobra narodowe krajów skonfederowanych, przejęte nielegalnie przez państwa lub osoby prywatne, w tym w szczególności w wyniku agresji wojennej, kradzieży, zmiany granic, podlegają ewidencji w rejestrze Konfederacji dóbr podlegających restytucji i państwo prowadzi działania w celu uzyskania ich nieodpłatnego zwrotu do kraju skonfederowanego, z jakiego pochodzą i który był ich pierwotnym właścicielem.

 §4.4. Witryna internetowa z publiczną listą ukradzionych dóbr narodowych i krajów które dokonały ich kradzieży, w tym krajów skonfederowanych, prowadzona jest przez Prezydenta Konfederacji i pod jego nadzorem i autorytetem, a jego urząd prowadzi wraz z krajami skonfederowanymi działania w celu ich odzyskania.

 §5. Dobra narodowe, zawsze stanowią wyłączną własność narodu kraju do jakiego należały przed ich dobrowolnym przekazaniem lub kradzieżą.

 §5.2. Dobrowolne przekazane jakiegokolwiek dobra narodowego, wymaga zgody referendalnej suwerenów takiego kraju.

 §6. Z tytułu posiadania przez suwerenów narodowych w dochodowych dobrach narodowych lub działalności z ich wykorzystywania, w postaci równych indywidualne udziałów własnościowych dla wszystkich suwerenów kraju od urodzenia na jego obszarze lub nabycia prawa Suwerena narodowego, otrzymują oni równą dywidendę miesięczną.

 §7. Dopuszcza się pozbawienie własności prywatnej lub samorządowej, w przypadku realizacji ważnego celu publicznego krajowego lub państwowego i za godnym odszkodowaniem wynoszącym 150% wartości oszacowanej, w postaci majątku wykupywanego na rzecz kraju lub państwa.

 §8. W imię solidarności społecznej jak i gospodarki uspołecznionej i nadrzędnych interesów narodowych, własność prywatna może być godnie wywłaszczana w oparciu o przepisy Konstytucji Konfederacji, a własność państwowa służyć musi interesom całego społeczeństwa.

 §9. W przypadku konfliktów na styku interesów społeczeństwa i własności lub gospodarki prywatnej, jeśli przepisy prawa nie stanowią inaczej, obowiązuje dialog pomiędzy stronami a w przypadku braku rozwiązania zadowalającego obie strony, decyduje interes kraju lub społeczności lokalnej rozstrzygany na drodze referendalnej lub sądowej.

 §10. Konfederacja stosuje gwarancje własności materialnej:

1. Wywłaszczenia i ograniczenia własności – które dorównują obciążeniom wywłaszczeniowym, będą w pełni wynagrodzone co najmniej ze 150% odszkodowaniem.
2. Własność surowców mineralnych, w ziemi prywatnej, należy do kraju Konfederacji za odszkodowaniem w wysokości 1% od ich wartości dla właściciela gruntu i 1% dla ich prywatnego odkrywcy i ich spadkobierców.
3. Własność zabytków historycznych ukrytych w ziemi lub wodzie, należy do kraju Konfederacji za nagrodą w wysokości 10% od ich wartości dla właściciela gruntu prywatnego i 10% dla ich znalazcy/odkrywcy na gruncie prywatnym lub krajowym lub państwowym, w tym dla ich spadkobierców.
4. Każde wywłaszczenie z własności może nastąpić tylko na ważny cel publiczny i za odszkodowaniem w wysokości wartości rynkowej; ziemi/zbiornika wody, skupiska lasu, surowców – sprzed odkrycia surowców, lub zabytku, sprzed planu inwestycyjnego państwa, kraju lub samorządu. Oszacowane odszkodowanie powiększa się o 50% w celu zapobieżenia sporom i protestom społecznym.
5. Odszkodowanie z wywłaszczenia powiększa się ze 150% do 170% gdy teren jest zadrzewiony w minimum 50% lub trwale zabudowany na minimum 100 m2 pow. użytkowej.
6. Odszkodowanie z wywłaszczenia powiększa się ze 150% do 180% gdy dom na wywłaszczanej nieruchomości lub lub ziemia wywłaszczana, należą co najmniej od drugiego pokolenia do rodziny właściciela – z uwagi na sentyment rodowy do swojej własności, a do 190% gdy należą do ich trzeciego pokolenia, zaś do 200% gdy dom lub mała architektura są zabytkowe.

 §11. W Konfederacji obowiązuje przyznawanie każdemu obywatelowi od urodzenia, udziałów gwarantujących równy udział w dochodach krajowych lub państwowych, ze sprzedaży, dzierżawy lub wszelkiego koncesjonowanego używania majątku krajowego – narodowego lub państwowego na obszarze Konfederacji, w postaci równych udziałów z tego dochodu, bez jego uszczuplania na skarb państwa, poza koniecznością gdy dotyczy to bezpieczeństwa militarnego i zapobiegania klęskom żywiołowym i biologicznym.

 §11.2. Udziały nie podlegają sprzedaży, dziedziczeniu, darowaniu.

 §11.3. Wszyscy suwerenni obywatele otrzymują bez względu na swój wiek, jednakowe zyski z dochodu w majątku narodowym kraju skonfederowanego lub odpowiednio konfederacji.

 §11.4. Majątek ten stanowią;

1. wody państwowe lub krajowe,
2. ziemia państwowa lub krajowa,
3. lasy państwowe lub krajowe,
4. surowce kopalne krajowe,
5. energia geotermalna krajowa,
6. wiatr na obszarze kraju,
7. powietrze na obszarze kraju,
8. państwowe lub krajowe spółki gospodarcze,
9. państwowe lub krajowa własność intelektualna – udziały w patentach dotacyjnych.

 §11.5. Majątek ten stanowi współwłasność Suwerenów narodowych z kraju Konfederacji na jakiego obszarze się znajduje.

 §12. Własność prywatna w postaci dochodu finansowego należy do właściciela prywatnego i nie może podlegać pomniejszeniu na potrzeby budżetowe poza pobieraniem podatków określonych w konstytucji Konfederacji, za wyjątkiem nadzwyczajnej sytuacji wojennej lub klęski żywiołowej, gdy w budżecie brak jest odpowiedniej ilości środków finansowych na te cele.

 §13. Konfederacja chroni własność prywatną oraz publiczną i prawo dziedziczenia własności prywatnej.

 §14. Słuszne odszkodowanie oznacza zwrot wartości własności wycenionej według ceny rynkowej sporządzonej na rok wypłacenia odszkodowania, powiększonej o ustawowe, konstytucyjne narzuty rekompensacyjne oraz stopę inflacji miesięcznej.

 §15. Nacjonalizacja majątku prywatnego, w tym majątku Przedsiębiorstwa/Firmy, może nastąpić wyłącznie na czas ogłoszenia stanu; wojennego, wyjątkowego, nadzwyczajnego lub klęski żywiołowej.

 §15.2. Za okres nacjonalizacji czasowej majątku prywatnego, w tym dla celów wojskowych – obronnych lub ćwiczebnych, należy się słuszne odszkodowanie za utracony zysk w okresie nacjonalizacji, proporcjonalny do przepisów konstytucyjnych.

 §16. Zezwala się wyłącznie obywatelom Konfederacji, do poszukiwania na ziemi krajowej bez zezwolenia lecz za zgłoszeniem lub prywatnej za zezwoleniem właściciela gruntu, zabytków podziemnych za pomocą; dronów lub wykrywaczy metali, pod warunkiem posiadania licencji wydawanej po zdaniu egzaminu z zabezpieczania i wydobywania zabytków oraz zachowania w ziemi zabytków nietrwałych, ich oznaczania i powiadamiania uprawnionych archeologów, unikania niewypałów i postępowania z nimi.

 §16.2. W przypadku zlokalizowania zabytków za pomocą urządzeń technicznych lub przypadkowo, znalazca jest traktowany jako ich uprawniony posiadacz, również w przypadku pozostawienia zabytku w gruncie, murach lub innym miejscu po poinformowaniu uprawnionych do jego zabezpieczenia służb.

 §16.3. W przypadku nie powiadomienia odpowiednich służb, odkrywca zabytku nie staje się jego właścicielem posiadaczem.

 §16.4. W przypadku odkrycia zabytku ruchomego na gruncie lub w murach prywatnych, odkrywcy zabytku przysługuje wynagrodzenie za wywłaszczenie z posiadanego zabytku przez kraj lub państwo, w wysokości 50% wartości zabytku, jeśli nie znalazł się on tam w wyniku przestępstwa lub grabieży wojennej dokonanej w czasie wojny, co zmniejsza wartość wynagrodzenia do 5% wartości zabytku.

 §16.5. W przypadku odkrycia zabytku na gruncie krajowym lub państwowym, odkrywcy zabytku przysługuje wynagrodzenie za odkrycie zabytku płacone przez kraj lub państwo, w wysokości 10% wartości zabytku, jeśli nie znalazł się on tam w wyniku przestępstwa lub grabieży wojennej dokonanej w czasie II wojny, co zmniejsza wartość wynagrodzenia do 1% wartości zabytku.

 §17. Wprowadzenie do obrotu handlowego zabytku odkrytego przez poszukiwaczy licencjonowanych, jest uprawnione jedynie w przypadku pisemnej rezygnacji władz kraju lub państwa z wywłaszczenia znalazcy z zabytku i uprawnione jedynie na obszarze Konfederacji.

 §17.2. W przypadku nieuprawnionego wprowadzenia do obrotu zabytku, stanowi to przestępstwo ścigane karnie.

 §17.3. Do czasu spłacenia znalazcy z wywłaszczonego zabytku, znalazca otrzymuje od odpowiedniego organu kraju lub państwa akt czasowej własności i jest właścicielem czasowym zabytku – posiadaczem uprawnionym.

 §18. W przypadku legalnego posiadania zabytku, jego prywatny właściciel zobowiązany jest go zarejestrować, konserwować i zabezpieczać jeśli odpowiada on kategorii szczególnie wartościowych zabytków narodowych wymienionej w ustawie, zaś kraj lub państwo może je odpłatnie na zasadach umownych wynajmować na cele naukowe lub wystawowe lub poddawać konserwacji na swój koszt – jeśli nie jest stać na nią jego właściciela.

 §19. Kraje Konfederacji, tworzą listy zabytków o szczególnej wartości dla ich suwerenów narodowych, zagrabionych w czasie; I-szej i II-giej wojny światowej lub innych działań przestępczych, działając wspólnie w celu ich poszukiwania i odzyskiwania, z dopuszczeniem do ich poszukiwania i wykrywania przechowania przez osoby prywatne lub w muzeach państwowych, wraz z prawem do ich ścigania prawnego i wnoszenia oskarżeń procesowych.

 §19.2. Wykrycie i udowodnienie miejsca przechowania zaginionego lub ukradzionego zabytku, powoduje obowiązek wypłacenia jego odkrywcy, w tym śledczym prywatnym, 10% wartości zabytku, po jego odzyskaniu przez kraj do jakiego przynależał przed zaginięciem/kradzieżą.

 

Art. 15

Własność intelektualna.

Art. Uz.

Twórczość ludzkiego umysłu, jest  tak samo cenna jak nie bardziej, jak praca rąk ludzkich i kapitał finansowy. To umysł ludzki pierwszy tworzy wszelką sprawność; organizacyjną, technologiczną, narzędzia, wynalazki przyśpieszające rozwój cywilizacyjny. Osiągnięcia intelektualne zwykle poparte są wieloletnim zdobywaniem wiedzy, rozpatrywaniem problemu, badaniami naukowymi, kosztami materialnymi, kosztami życia osobistego. Z tego tytułu, wszelkie zamysły ograniczenia ochrony dla wytworów intelektu ludzkiego, praw twórców własności intelektualnej; autorskiej, artystycznej, przemysłowej, technicznej i innej tego rodzaju, Konfederacja uznaje za sprzyjanie ideologiom niewolniczym, w tym komunistycznym, zmierzającym do pozbawiania ludzi wszelkiej własności prywatnej. I zapobiegać im przepisami niniejszej konstytucji. Z drugiej strony, własność intelektualne bardzo często jest wykupywana lub przejmowana bezprawnie i podrabiana lub chowana do sejfów korporacji starających się wykluczyć konkurencję rynkową wobec ich produktu mniej konkurencyjnego do wynalazku. W innych przypadkach, wykupiona przez korporacje własność intelektualna, daje im ogromną, czasową przewagę monopolistyczną, umożliwiając windowanie cen opartych na nich produktów do poziomu ograniczającego jakikolwiek szybki postęp cywilizacyjny na nich oparty i zaprzepaszczając likwidowanie niedostatku i chorób oraz niewygód znacznej części ludzkości.       

 §1. Konfederacja chroni na obszarze państwa i krajów skonfederowanych wszelkiego rodzaju własność intelektualną w procesie jej powstawania jak i uzyskaną prawnie i zarejestrowaną oraz wytwory z niej uzyskiwane za zgodą właściciela własności intelektualnej.

 

Art. 16

Prawa patentowe i rozwój nowych technologii.

 §1. Na obszarze Konfederacji obowiązują dwie grupy patentów;

1) w pełni prywatne (niezależne),

2) prywatno – publiczne (dotacyjne).

 §1.2. Patenty prywatne uzyskiwane są wyłącznie na koszt właściciela patentu lub nabywcy pomysłu wynalazczego – prywatnego sponsora.

 §1.3. Patenty dotacyjne uzyskiwane są staraniem prywatnym i za pomocą dotacji Konfederacji.

 §2. Wnioski na wsparcie państwowe, tj, na patent dotacyjny, obywatele składają na podstawie podpisanych szkiców i opisów autorskich odręcznych lub komputerowych, do uprawnionego, rzecznika patentowego – urzędnika państwowego zaufania publicznego, z siedzibą w każdym kraju skonfederowanym.

 §2.2. Państwowy rzecznik publiczny pobiera od autora wynalazku opłatę w wysokości 1/4 najniższego wynagrodzenia miesięcznego ustawowego w Konfederacji, zaś skarb Konfederacji pokrywa resztę kosztów podstawowych, niezbędnych dla dopracowania rozwiązania i opłacenia kosztów podstawowego zastrzeżenia na lat dwa na obszarze Konfederacji.

 §2.3. Po opracowaniu wniosku patentowego i uzyskaniu ochrony patentowej na najniższy okres ochronny, rozwiązanie zostaje wystawione na stronie państwowej wynalazków obywateli Konfederacji w celu zebrania kapitału na dalsze okresy ochronne, w tym dla ochrony międzynarodowej.

 §2.4. Jeśli rozwiązanie zbierze wymagany kapitał prywatny i uzyska okres ochronny minimum pięcioletni co najmniej na obszary; Europy i Ameryki oraz Australii, to jest zgłaszane w celu uzyskania takiej ochrony.

 §2.5. Po uzyskaniu powyższej ochrony, rozwiązanie jest wystawiane w celu jego wdrożenia i sprzedaży produktów z niego, na zasadzie „bez wyłączności” lecz wyłącznie na obszarze dowolnego kraju Konfederacji i wyłącznie przez przedsiębiorstwa z udziałem co najmniej 70% obywateli Konfederacji i główną siedzibą na obszarze Konfederacji.

 §2.6. Upubliczniony patent daje prawo wszystkim powyżej wymienionym, do korzystania z niego w celach uzyskiwania zysku, lub prywatnych niezyskownych, na obszarze Konfederacji.

 §2.7. Od producentów rozwiązania z patentu dotacyjnego, państwo pobiera równą opłatę poza podatkową, w wysokości 2% ceny sprzedaży, przekazując 1% prywatnemu właścicielowi patentu.

 §2.8. Właścicielem patentu dotacyjnego jest;

1. autor wynalazku w wielkości 50% i państwo w wielkości 50% oraz udziałowcy prywatni w dowolnej wysokości z puli udziałów właścicieli prywatnych nabywanych za zgodą właściciela prywatnego,
2. autor wynalazku w wielkości 80% i państwo w wielkości 20% jeśli autor patentu pokrył całość jego kosztów dokumentacyjnych i ochrony podstawowej za pierwsze dwa lata lecz korzysta z udzielenia mu przez państwo pomocy w promocji patentu na stronie państwowej oraz ściganiu na Świecie naruszeń ochrony patentu.

 §2.9. Rzecznik patentowy publiczny ds. patentów dotacyjnych, ma prawo odmówić;opracowania patentu podstawowego, jeśli po konsultacji z zespołem nie widzi dla niego zastosowania rynkowego i powodzenia ekonomicznego, od którego decyzji wnioskodawca może się odwołać do odpowiedniego zespołu rzeczoznawczego.

 §2.10. Opracowania patentu podstawowego jak i międzynarodowego (tłumaczenia i wniesienia opłat ochronnych), można starać się na wynalazek opisany bez ujawniania jego istoty, na stronie państwowej Konfederacji dla wynalazków Know-How.

 §2.11. Rzecznik patentowy publiczny ds. patentów dotacyjnych nie ma prawa odmówić opracowania patentu prywatno – publicznego i publicznego przedstawienia wynalazku w celu zebrania kapitału na patent międzynarodowy, jeśli autor wynalazku opłaci 2/4 kosztów podstawowego opracowania patentowego i ochrony podstawowej, w wysokości najniższego wynagrodzenia miesięcznego w Konfederacji.

 §2.12. Konfederacja może całkowicie pokryć koszty patentu podstawowego lub międzynarodowego, jeśli uzna, że jest on szczególnie korzystny dla gospodarki Konfederacji.

 §3. Konfederacja może utajnić wynalazek i go nie patentować oraz nie opublikować, wypłacając należne tantiemy ustawowe wynalazcy, jeśli jest on istotny dla obronności państwa, bez prawa sprzedawania go lub wyrobów z jego wykorzystania, poza obszar Konfederacji.

 §3.2. W takim przypadku władze Konfederacji strzegą rozwiązań wynalazku na rzecz interesu obronnego państwa, bez prawa przekazywania go innym, szczególnie państwom nie stowarzyszonym w NATO.

 §4. Państwo zobowiązane jest ponosić koszty organizacyjne dla ścigania naruszeń; patentowych i praw autorskich i nieopłacania opłaty patentowej za patenty publiczne, w którym to celu prowadzi Konfederacyjną Policję Ochrony Własności Intelektualnej (KonPol-OWI), współpracującą z Policjami krajowymi.

 §5. Zabrania się udzielania wyłączności na stosowanie patentów uzyskanych z dotacji Konfederacji.

 §6. Każdy obywatel Konfederacji lub Przedsiębiorca Konfederacji, posiada prawo do wdrożenia ujawnionego patentu dotacyjnego i czerpania korzyści finansowej ze sprzedaży wyrobów za jego pomocą stworzonych, pod warunkiem uiszczania jednolitej opłaty z tego tytułu.

 §7. Każda sprzedaż wyrobów pochodzących z patentu dotacyjnego, podlega opodatkowaniu w wysokości 2% na rzecz Konfederacji, z czego 1% podlega przekazaniu na państwową ochronę wywiadowczo gospodarczą przestrzegania prawa własności intelektualnej i utrzymanie państwowych urzędów rzeczników patentowych oraz promocji patentów dotacyjnych, zaś 1% dla prywatnego właściciela patentu.

 §8. Patenty prywatne niezależne, opracowuje indywidualnie ich autor lub patentowy rzecznik prywatny na jego prywatne zlecenie, według stawek ustawowych.

 §9. Każdy dotacyjny patent konfederacyjny jak i prywatny, podlegają opublikowaniu w wykazie miesięcznym udzielonych patentów w rejestrze Konfederacji.

 §10. Patenty prywatne niezależne są publikowane w wykazie urzędowym bez państwowej internetowej strony promocyjnej.

 §11. Zabrania się na obszarze Konfederacji zakupu praw własności intelektualnej zastrzeżonych prawnie (patentów) lub know-how (niezastrzeżonych) , tak prywatnych jak i dotacyjnych, w celu ich nie opatentowania lub nie opublikowania lub nie wdrożenia w gospodarce przez okres dłuższy niż 1 roku, pod rygorem karnym więzienia i grzywny z tytułu celowego wstrzymywania postępu i rozwoju gospodarczego, zgodnie z ustawą państwową.

 §12. Zakazuje się pod rygorem karnym i finansowym, do 10 lat wiezienia, sprzedaży i przekazywania praw patentowych uzyskanych na obszarze Konfederacji poza granice obszaru Konfederacji, lub ich gospodarcze wdrażanie poza obszarem Konfederacji dla praw objętych dotacją Konfederacji.

 §13. Państwa i firmy, które na swoim obszarze nie przestrzegają prawa patentowego Konfederacji, wobec patentów dotacyjnych jak i prywatnych, w tym nie pozwalają na kontrolę obrotu ze sprzedaży wyrobów z patentów, są traktowane jako nieuprawnione do dysponowania tymi patentami i ścigane prawnie a żądane odszkodowanie wynosi co najmniej 20% z dochodów rocznych uzyskiwanych z patentu.

 §14. Nieuprawniona sprzedaż wszelkich wyrobów i usług opartych na patentach obywateli Konfederacji na obszarze Konfederacji podlega dodatkowemu opodatkowaniu karno-ochronnemu gospodarki Konfederacji i reguł równości rynkowej, w wysokości 50% z ich ceny w stosunku rocznym.

 §15. Międzynarodowa ochrona patentowa powyżej dwóch lat podstawowych – bez ochrony międzynarodowej, jest uzyskiwana w oparciu o międzynarodowe prawo patentowe przez Ministerstwo Gospodarki Konfederacji na lat 20-cia.

 §16. Konfederacja wspiera program tworzenia inkubatorów wynalazczości w szkołach powszechnych dla dzieci i młodzieży, nauczających innowacyjności technicznej i opracowywania dokumentacji patentowej, w szczególności na przedmiotach i wydziałach fizyki i techniki.

 §17. Państwa, które nie respektują międzynarodowego prawa patentowego jakie ratyfikowała Konfederacja, jeśli zostały dopuszczone do handlu na obszarze Konfederacji swoimi produktami, mogą je sprzedawać wyłącznie pod warunkiem ich obciążenia co najmniej 50% podatkiem granicznym ochronnym, wobec wszelkich ich produktów.

 §17.2. Konfederacja może czasowo zwolnić takie państwa z podatku karnego, w przypadku gdy ich produkty uzna za niezbędne dla życia i zdrowia obywateli Konfederacji lub obronności państwa.

 §18. Konfederacja ogłasza konkursy wynalazcze na opracowanie rozwiązań szczególnie ważnych dla; zdrowia, gospodarki, energetyki, obronności, i innych dziedzin strategicznych dla państwa.

 §18.2 Zwycięzcy projektów wynalazczych otrzymują całkowicie bezpłatnie pomoc państwa w opracowaniu i zastrzeżeniu ich rozwiązań wynalazczych.

 §18.3 Wynalazki z konkursów, otrzymują pełną dotację państwa na opracowanie prototypów wynalazków.

 §18.4 Jeśli opracowane wynalazki spełniają wymogi zamówienia, państwo uruchamia granty zaliczkowe i gwarantowane wynagrodzenie za zamówioną ilość rozwiązań z wynalazku, szczególnie w zakresie; obronności i bezpieczeństwa energetycznego, ochrony życia i zdrowia obywateli, w celu ich produkcji.

 §18.5 Tą strategią, państwo rozwija unowocześnianie obronności i postęp technologiczny Konfederacji, oraz eliminowanie zależności od zagranicznych urządzeń i wynalazków.

 §19. Konfederacja organizuje i prowadzi Konfederacyjną Giełdę Patentów (KGP).

 §19.2. KGP prowadzi giełdę w podziale na cztery grupy;

1. patenty krótkookresowe dotacyjne, chronione przez dwa lata,
2. patenty długookresowe dotacyjne – międzynarodowe,
3. patenty krótkookresowe w pełni prywatne,
4. patenty długookresowe w pełni prywatne.

 §19.3. KGP promuje wyłącznie patenty uzyskane przez obywateli Konfederacji.

 §19.4. Udziały do patentów mogą nabywać wyłącznie obywatele Konfederacji.

 §19.5. Patenty wystawiane na KGP mogą być wdrażane wyłącznie na obszarze Konfederacji, w tym przez spółki międzynarodowe z większościowym udziałem obywateli Konfederacji min.90%.

Art. 17

Własność nazwy firmy i loga (znaku graficznego firmy)

 §1. Konfederacja chroni nazwy i znaki graficzne – loga przedsiębiorstw konfederacyjnych prywatnych jak i uspołecznionych lub publicznych, jako istotne elementy marki prowadzące do powodzenia biznesowego i korzyści gospodarczych państwa.

 §2. Prawo do nazwy oraz loga Firmy, wynika wprost z jej zarejestrowania w organie rejestrującym Firmy na zasadach ustawy o rejestrowaniu nazwy i znaku firmowego. Rejestracja taka nie wymaga zgłoszenia w urzędzie patentowym.

 §3. Wcześniejsza rejestracja nazwy i loga Firmy w urzędzie patentowym, przeprowadzona zgodnie z przepisami, nadaje jej pierwszeństwo przed rejestracją wykonaną w terminie późniejszym w organie rejestrującym Firmy.

 §4. Organ rejestrujący Firmy przekazuje informację o ich nazwie i znaku graficznym do urzędu patentowego.

 §5. W razie stwierdzenia identycznych nazw lub znaków graficznych Firm, odmawia się rejestracji nazwy młodszej datą, za wyjątkiem nazwy przyjętej z nazwiska i imienia właściciela i oznaczonej dodatkowo jego numerem PESEL.

 §6. Nie pobiera się dodatkowych opłat za rejestrację nazwy Firmy i loga, poza jednakową opłatą ustawową i po kosztach rejestracji. Na opłatach tych, państwo nie może zarabiać.

 §7. Sprawdzenie i rejestracja znaku graficznego Firmy, przebiega według procedury ustawowej.

 §8. W celu dokonania zgłoszenia rejestrowego siedziby Firmy, w tym jej nazwy i loga, organ rejestrowy weryfikuje dokumenty uprawniające do; własności, dzierżawy lub wynajmu, za zgoda; współwłaścicieli/właściciela na umiejscowienie siedziby Firmy na obszarze Konfederacji. Siedziba nie może być zgłoszona w miejscu bez tytułu własności lub wynajmu. Dokumenty których mowa należy przedłożyć w oryginale.

 §9. Wszelkie nazwy i znaki graficzne przedsiębiorstw zarejestrowanych w Konfederacji lecz wyłącznie przez obywateli Konfederacji lub spółki konfederacyjne z udziałem 100% obywateli Konfederacji, są bezpłatnie rejestrowane w urzędzie patentowym Konfederacji jako własność przemysłowa.

 §10. Własność przemysłowa nazwy i znaku firmowego, chroniona jest;

1. w najkrótszym okresie ustawowym i na obszarze Konfederacji, w pełni na koszt obywateli/a składającego wniosek, po kosztach obsługi urzędowej,
2. w dłuższym okresie ustawowym na obszarze międzynarodowym w pełni na koszt obywateli/a składającego wniosek.

 

Art. 18

Ewidencja gospodarcza

 §1. Podjęcie działalności gospodarczej przez Firmy jednoosobowe prowadzone osobiście lub za pomocą pracowników – w tym rodziny, nie wymaga poza działalnością koncesjonowaną oraz wymagającą posiadania obowiązkowych licencji zawodowych, zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej, zwanej dalej „ewidencją”.

 §1.2. W takim przypadku, numerem ewidencyjnym firmy osób fizycznych zwanym NIP – OF staje się numer PESEL jej właściciela a siedzibą według adresu stałego zamieszkania jej właściciela.

 §2. Podjęcie działalności gospodarczej przez Firmy osób prawnych, nie wymaga poza działalnością koncesjonowaną oraz wymagającą posiadania obowiązkowych licencji zawodowych, zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej. W takim przypadku, numerem ewidencyjnym firmy staje się jej numer NIP – OP a siedzibą zgłoszona do ewidencji osób prawnych siedziba podmiotu.

 §3. Podjęcie działalności gospodarczej przez Firmy wieloosobowe osób fizycznych (SPÓŁEK OSÓB FIZYCZNYCH) wymaga, zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej, w celu nadania numeru NIP – SOF i wskazania adresu siedziby Firmy.

 §4. Podjęcie działalności gospodarczej przez jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, wymaga, zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej, w celu nadania numeru NIP – JO i wskazania adresu siedziby Firmy.

 §5. Znosi się nadawanie numerów REGON, poza Firmami koncesjonowanymi. Od chwili wejścia w Zycie niniejszej ustawy, numer REGON oznacza firmę koncesjonowaną.

 §6. Jeżeli dalsze przepisy nie stanowią inaczej, w postępowaniu ewidencyjnym stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

 §6.1. Organem ewidencyjnym jest terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej w sprawach ewidencji działalności gospodarczej stopnia podstawowego.

 §6.2. Nadzór nad działalnością terenowych organów administracji państwowej o właściwości szczególnej w sprawach ewidencji działalności gospodarczej sprawuje minister właściwy do spraw administracji.

 §6.3. Organ ewidencyjny dokonuje wpisu do ewidencji działalności gospodarczej stosownie do zgłoszenia.

 §6.4. Organ ewidencyjny doręcza z urzędu podmiotowi gospodarczemu zaświadczenie o wpisie do ewidencji, nie później niż w terminie 14 dni od dnia zgłoszenia, a kopię tego zaświadczenia przekazuje właściwemu organowi podatkowemu.

 §6.5. Zgłoszenie, o którym mowa powinno zawierać:

1) oznaczenie podmiotu gospodarczego i jego siedziby

(miejsca zamieszkania), a w raz pomocników do dokonywania imieniu podmiotu gospodarczego imiona i nazwiska,

2) określenie przedmiotu działalności,

3) wskazanie miejsca wykonywania działalności gospodarczej,

4) wskazanie daty rozpoczęcia działalności gospodarczej.

 §7. Organ ewidencyjny wydaje decyzję o odmowie wpisu do ewidencji, gdy zgłoszenie:

1) dotyczy działalności gospodarczej, do której nie stosuje się przepisów ustawy,

2) dotyczy działalności gospodarczej, która podlega koncesjonowaniu,

3) dotyczy działalności gospodarczej, której podjęcie nie podlega zgłoszeniu,

4) zawiera braki formalne, które nie zostały usunięte mimo wezwania w wyznaczonym terminie.

 §8. Podmiot gospodarczy jest obowiązany zgłaszać organowi ewidencyjnemu, w ciągu 14 dni, zmiany stanu faktycznego i prawnego odnoszące się do podmiotu gospodarczego i działalności gospodarczej, powstałe po wpisie do ewidencji, objęte danymi zawartymi w zgłoszeniu.

 §9. Wpis do ewidencji podlega wykreśleniu w przypadku:

1)   zawiadomienia o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej;

2) prawomocnego orzeczenia sądu, zakazującego osobie fizycznej prowadzenia działalności gospodarczej, objętej  wpisem.

 §10. Wpis do ewidencji podlega wykreśleniu także wtedy, gdy organ ewidencyjny dokonał go z naruszeniem prawa; w tym przypadku odpowiednio stosuje się przepisy dotyczące wznowienia postępowania administracyjnego i stwierdzania nieważności decyzji.

 §10.2. Wykreślenie z ewidencji następuje w drodze decyzji administracyjnej, w terminie określonym w tej decyzji.

 §10.3. W przypadku, o którym, mowa termin nie może być dłuższy niż trzy miesiące.

 

Art. 19

Gospodarstwa rolnicze, produkcja i przetwórstwo zdrowej żywności

 §1. Podstawą ustroju rolnego Konfederacji jest gospodarstwo rodzinne lub inne przedsiębiorstwo rolnicze oparte na uprawie ekologicznej, nazywane w skrócie „GEK” (Gospodarstwa Ekologiczne Konfederacji), co oznacza, że prowadzi się w nich produkcję rolniczą całkowicie bez stosowania;

1. chemii w ochronie roślin i nawożeniu,
2. medycznych środków do szczepienia zwierząt,
3. nasion i roślin oraz zwierząt GMO,
4. sterydów,
5. hodowli roślin i zwierząt poddawanej sztucznemu promieniowaniu dowolnego rodzaju, w celu przyśpieszenia wzrostu lub innych celach,
6. nadmiernych ograniczeń swobodnego poruszania się zwierząt hodowlanych,
7. uniemożliwiania poruszania się zwierząt na zewnątrz ferm w okresie ciepłym,
8. krzywdzenia zwierząt przez nadmierne cierpienie w ich hodowli i uboju,
9. prowadzenia hodowli zwierząt nieudomowionych (dziko żyjących) w innych celach niż niezbędne dla życia i zdrowia ludzkiego, określonych w ustawie o hodowli zwierząt,
10. przechowania i konserwacji żywności w technologiach opartych na chemii, nienaturalnych konserwantach, sztucznych opakowaniach poza szkłem,

 §1.2. Gospodarstwa tego typu, w hodowli roślin opierają się wyłącznie na ich nawożeniu naturalnym, za pomocą kompostu i zmienności upraw oraz stosując wszelkie inne naturalne metody.

 §1.3. Hodowla zwierząt, odbywa się za pomocą pasz i roślin pochodzących wyłącznie z naturalnych upraw.

 §2. Gospodarstwa GEK zachowują wysokie standardy ekologiczne dla zwierząt i roślin w uparciu o ustawę przykonstytucyjną, produkując żywność o wysokich wartościach zdrowotnych dla człowieka.

 §2.2. Nazwa GEK podlega ochronie prawnej.

 §2.3. Sprzedaż żywności z takich gospodarstw podlega zerowemu podatkowi cenowemu od ich producenta oraz nie wymaga jakiejkolwiek sprawozdawczości podatkowej, w tym w sieciach lub placówkach handlowych należących bezpośrednio do producenta lub innych o ile sprzedają jedynie żywność GEK, co stosuje się w celu rozwinięcia masowej produkcji zdrowej żywności i podniesienia poziomu zdrowia społeczeństwa Konfederacji.

 §2.4. W przypadku odsprzedaży produktu z gospodarstw GEK, podatek cenowy zostaje obniżony o 50% względem jednolitego procentowo do ceny przedsprzedażnej podatku cenowego.

 §2.5. Sprzedaż paszy ekologicznej z gospodarstw GEK dla gospodarstw GEK prowadzących hodowlę zwierzęca, podlega zerowej stawce podatku cenowego.

 §3. Inne formy rolnictwa niż GEK, są opodatkowane na zasadach powszechnych i jednolitych.

 §4. Żywność GEK, może być sprzedawana wyłącznie bezpośrednio od rolników lub w placówkach handlowych nie sprzedających innej żywności lub innych artykułów, lub w działach marketowych dla żywności GEK, odpowiednio oznaczonych i oddzielonych od innych działów.

 §5. Konfederacja prowadzi poprzez administrację krajów skonfederowanych, systematyczny nadzór produkcji żywności GEK i certyfikowania takich gospodarstw, w tym bada systematycznie skład takich produktów i zawartość w nich minerałów i pierwiastków potrzebnych dla zdrowia ludzkiego.

 §6. Konfederacja stara się, aby rolnictwo przez swoją trwałą i rynkowo zorientowaną produkcję w istotny sposób przyczyniało się do:

1. niezawodnego zaopatrzenia ludności, szczególnie w żywność zdrową, wytwarzaną ekologicznie;
2. zachowania naturalnych warunków życia i pielęgnowania kultury rolnej;
3. zdecentralizowanego zasiedlania kraju,
4. prowadzenia ekologicznej hodowli rolniczej roślin i zwierząt przez każde gospodarstwo rolnicze,
5. wytwarzania nadwyżek żywności i ich przetwarzania w bezpiecznie i długotrwale konserwowane produkty, nadające się do sprzedaży eksportowej po zaspokojeniu potrzeb lokalnych i na obszarze Konfederacji.

 §7. Zabrania się w Konfederacji dotowania gospodarstw rolniczych nie prowadzących produkcji GEK.

 §8. Zabrania się w Konfederacji dotowania gospodarstw rolniczych, w celu;

1. nieprowadzenia gospodarstw rolniczych,
2. rezygnacji z uprawy ziemi,
3. odłogowania ziemi,
4. ograniczania hodowli zwierząt lub roślin do narzuconych wielkości.

 §9. Zakazuje się całkowicie na obszarze całej Konfederacji, wprowadzania upraw lub hodowli GMO.

 §10. Zakazuje się hodowli na cele spożywcze dla ludzi; owadów oraz sztucznego mięsa i zwierząt padlinożernych.

 §11. Zakazuje się zabijania na pokarm ludzki lub zwierzęcy, zwierząt służących swoją pracą fizyczną lub towarzystwem człowiekowi, jak; psy, koty, konie.

 §11.2. Zwierzętom takim, należy się opieka ze strony właściciela lub opiekunów zastępczych i samorządów w celu godnego dożycia starości i śmierci, w tym lecznicza, lub humanitarne uśpienie w przypadku nieodwracalnych chorób ciężkich.

 §12. Konfederacja wychodzi z założenia, że w pokarmach ludzkich znaczenie ma nie tylko skład pierwiastków odżywczych, a również ich budowa molekularna u roślin i stworzeń żywych, ich rola w środowisku a także etyka w podejściu do ich roli w życiu ludzkim.

 §12.2. Etykę rozwiniętą w prawa zwierząt, przedstawia ustawa przykonstytucyjna, rozbudowywana cyklicznie o dokonania człowieka i narodów skonfederowanych, nadążając za etycznym postępem cywilizacyjnym.

 §13. Konfederacja wspiera technologię i promocję pokarmów roślinnych, badania ich wpływu na ludzki organizm w odniesieniu do pokarmu mięsnego, w celu samoistnego odchodzenia od częstego spożywania produktów mięsnych na rzecz zwieszenia spożycia w pełni zastępujących je produktów roślinnych.

 §13.2. Zabrania się zakazywania spożywania produktów mięsnych poza pochodzącymi od zwierząt niedopuszczonymi do hodowli lub uboju, czy uzyskiwanych z nielegalnego myślistwa lub połowu.

 §13.3. Konfederacja bada i publikuje, wyniki doświadczeń naukowych odnoszonych do pozytywnych jak i negatywnych aspektów spożywania produktów mięsnych, ich rodzaju, oddziaływania na organizm ludzki w różnych okresach rozwoju.

 §14. Konfederacja może zakazać uprawy monokulturowej na obszarach Konfederacji lub sprowadzania takich produktów, lub wielkohodowlanejj roślinnej lub zwierzęcej, jeśli wpływa to na niszczenie środowiska naturalnego na tych obszarach, degraduje wody i świat zwierzęcy, lub dostarcza szkodliwych dla człowieka składników pokarmowych niestanowiących wartości niezbędnych dla ludzkiego zdrowia, co czyni wyłącznie w oparciu o normatywne badania naukowe i opublikowane ich wyniki, nadajace się do skutecznej obrony przed sądem.

 §15. Konfederacja może wprowadzić wyższe podatki lub wyrównawcze dla żywności nie produkowanej przez GEK lub przy której produkcji stosowane są sztuczne opakowania niedegradowalne poza szkłem, w przypadku produktów niezbędnych dla zdrowia ludzkiego i stanowiących podstawowe w danym rejonie, tradycyjne produkty lub ich składniki spożywcze, jeśli produkty te są sprzedawane taniej niż produkty GEK.

 §15.2. Konfederacja może wprowadzić dowolnej wysokości podatki dla produktów wchłanianych przewodem pokarmowym, oddechowym jak i naskórnie, w tym spożywczych i tytoniowych oraz kosmetycznych, zapewniając ceny wyższe niż produkty GEK, jeśli Państwowy Instytut Nadzoru Spożywczego Konfederacji (PINSK), wykaże ich wysoką szkodliwość dla zdrowia ludzkiego poprzez akumulację składników toksycznych również zgodnych z normami w tych produktach, zmniejszanie ludzkiej odporności, przyczynianie się do chorób powszechnych i kosztów społecznych ochrony zdrowia, niepłodności.

 §16. Nieuprawianie w celach rolniczych ziemi rolnej lub jej zadrzewianie poza sadownicze i niezgodnie z planem zalesień, poza dopuszczalnym ustawowo odłogowaniem w celach rekultywacji rolniczej, poza tworzeniem stref ochrony natury i dzikich zwierząt, jest zakazane i podlega procedurze karnej łącznie z wywłaszczeniem z gruntu rolnego w cenie równej jego wartości i odsprzedaży innym rolnikom prywatnym w drodze przetargu publicznego.

 §17. Ziemia rolna pomimo poszanowania przez kraje skonfederowane i państwo jej prywatnej własności, musi nieprzerwanie służyć społeczeństwu w produkcji rolniczej i w tym zakresie jest traktowana jako etyczna własność całego społeczeństwa, które ma prawo do nadzoru jej wykorzystania i wymuszania prowadzenia ekologicznej i opłacalnej produkcji rolniczej.

 §18. Odstępując w razie konieczności od zasady wolności gospodarczej, Konfederacja wspiera gospodarstwa GEK zagospodarowujące ziemię rolniczą.

 §19. Konfederacja kształtuje środki zaradcze, aby rolnictwo ekologiczne mogło spełniać swoje wielofunkcyjne zadania. Państwo ma w szczególności następujące uprawnienia i zadania:

1. uzupełnia dochody rolnicze przez narzucanie wyższych podatków na produkty spożywcze nieekologiczne lub sprowadzane spoza Konfederacji, dla osiągnięcia odpowiedniego, opłacalnego dochodu i wynagrodzenia za dostarczone usługi i produkty rolnicze;
2. wspomaga opłacalne gospodarczo pobudzanie form produkcji, które są szczególnie bliskie przyrodzie, środowisku i przyjazne zwierzętom;
3. wydaje przepisy o deklaracjach co do pochodzenia, jakości, rodzaju produkcji i procedurze przetwarzania środków żywnościowych;
4. chroni środowisko przed uszczerbkiem z powodu nadmiernego użycia nawozów sztucznych, środków chemicznych i innych materiałów pomocniczych;
5. może popierać prace badawcze z zakresu rolnictwa ekologicznego, doradztwo i kształcenie oraz świadczyć pomoc inwestycyjną.

 §19.2. Konfederacja angażuje na te cele środki z zakresu rolnictwa i związane z ich realizacją ogólne środki państwowe.

 §20. Konfederacja ma prawo wyłączyć z gospodarki rolniczej przedsiębiorstwa rolne oparte na chemizacji rolnictwa – tj. nie działające w ramach GEK, jeśli w danym regionie gospodarstwa GEK stanowią 50%, w celu ochrony obszarów rolnictwa ekologicznego przed wpływem chemizacji z sąsiedztwa, co może nastąpić jedynie za zgodą kraju i regionu skonfederowanego, którego dotyczy taki obszar.

 §21. Samorządy terytorialne i związki mieszkaniowe, jak spółdzielnie mieszkaniowe oraz wspólnoty mieszkaniowe, dysponujące co najmniej powierzchnią gruntu ponad 10 000 m2, mają obowiązek udostępniać bezpłatnie powierzchnię swego gruntu, pod handel naturalnymi produktami spożywczymi, certyfikowanymi przez państwo jako ZDROWE i NATURALNE/EKOLOGICZNE.

 §21.2. Udostępniana powierzchnia, musi być o wielkości co najmniej 100m2 i umożliwiać postawienie prostej, trwałej konstrukcji handlowej całorocznej, z zapewnionym bezpośrednim dojściem i dojazdem.

 §21.3. Handlowcy dopuszczeni do handlu na udostępnionej powierzchni, muszą być producentami naturalnej żywności, zrzeszonymi w ich spółdzielnie, co najmniej w składzie trzech gospodarstw rolnych ekologicznych na jeden obiekt handlowy.

 §21.4. Właściciel udostępnionego gruntu, zobowiązany jest zawrzeć co najmniej 10-letnią umowę wynajmu gruntu, bez pobierania opłat.

 §21.5. Liczba udostępnionych obowiązkowo stanowisk pod handel naturalnymi produktami żywnościowymi, wynosi 1-dno stanowisko na 10 000 m2 i co najmniej 1000 mieszkańców na tym obszarze, wobec właściciela nieruchomości lub samorządu posiadającego nieruchomość powyżej 10 000 m2 i , lub też grupy sąsiadujących ze sobą mniejszych nieruchomości.

 §21.6. Właściciele nieruchomości zobowiązani są przeprowadzić konkurs ofert, na wynajęcie miejsca pod handel żywnościowymi artykułami ekologicznymi, w którego warunkach jest ponoszenie przez najemcę pełnych kosztów dostawy elektryczności, wywozu nieczystości w tym płynnych, sprzątania posesji, bez jakichkolwiek opłat za udostępnienie gruntu.

 §21.7. Od udostępnionej powierzchni, właściciele nieruchomości zostają całkowicie zwolnieni z opłat podatkowych od gruntu i działalności gospodarczej na nim, na rzecz; kraju, państwa, samorządu.

Art. 20

Rzemiosło

 §1. Rzemiosło znajduje się pod opieką Konfederacji.

 §2. Konfederacja ma prawo chronić rzemiosło przed oddziaływaniem konkurencji wolnorynkowej spoza obszaru rzemiosła.

 §3. Do rzemiosła zalicza się wszelkie zawody rękodzielnicze, gdzie proces wytwórczy lub naprawczy towarów, oparty jest głównie na pracy ręcznej człowieka lecz może być wspomagany maszynowo, w tym; produkcyjne, naprawcze, restauracji zabytków, odtwórcze, artystyczne, techniczne, spożywcze.

 §3.2. Przedsiębiorstwa rzemieślnicze są przedsiębiorstwami nieprzemysłowymi, o niskiej wielkości produkcji lub usług lub produkcji lub usługach dedykowanych wyłącznie na rynek lokalny.

 §4. Ustawa przykonstytucyjna o rzemiośle, wymienia rodzaje zawodów i charakter stosowanych w nim procesów technologicznych, które z woli obywateli podlegają pod przedsiębiorstwa rzemieślnicze i ochronie przed wolną konkurencją przemysłową.

 §4.2. Ustawa określa szczegółowo warunki i zakres szkoleń w każdym zawodzie rzemieślniczym oraz warunki egzaminów rzemieślniczych, jakie są przeprowadzane zawsze pod nadzorem administracji publicznej krajowej.

 §5. Podstawową ochroną przedsiębiorstw rzemieślniczych, jest zwolnienie ich z powszechnego podatku ujmowanego w cenach towarów i usług oraz zwolnienie z podatku od wynagrodzeń.

 §5.2. Zwolnienie cenowe jest jednolite dla wszelkich przedsiębiorstw rzemieślniczych i stanowi stawkę zerową.

 §5.3. Zwolnienie wynagrodzeń z podatku, jest zgodne ze zwolnieniem powszechnym obywateli i wynosi odpowiednik 10 000 EU na miesiąc dla pracownika lub właściciela.

 §6. Konfederacja przy pomocy lokalnych samorządów i krajów skonfederowanych, prowadzi bezpłatną promocję produktów i usług rzemieślniczych, na odpowiednich stronach internetowych.

 §7. W przypadku rzemiosł zanikających, ważnych dla utrzymania zdolności społeczeństwa do konserwacji lub wytwarzania produktów o wartości historycznej lub utrzymania niezbędnych usług dla ludności, Kraje skonfederowane przy wsparciu organizacyjnym Konfederacji, mają prawo w drodze dotacji publicznej prowadzić szkoły edukujące w wybranych zawodach rzemieślniczych, lub wspierać szkolenie uczniów przedsiębiorstw rzemieślniczych w pierwszym trzyletnim okresie szkoleniowym, pokrywając koszty ich dojazdu do miejsca pracy.

 §8. Przedsiębiorstwa rzemieślnicze korzystające ze zwolnienia ustawowego od podatków cenowych, zobowiązane są kształcić minimum jednego pracownika w każdym roku działalności i zakończyć jego kształcenie pozytywnym egzaminem rzemieślniczym.

 §9. Podstawowe wykształcenie pracownika w rzemiośle, kończone jest egzaminem czeladniczym po trzech latach szkolenia lub po trzech latach szkoły, oraz egzaminem mistrzowskim po pięciu latach szkolenia lub pięciu latach szkoły rzemieślniczej.

 §9.2. W komisjach weryfikujących umiejętności rzemieślnicze pracownika, zasiadają z głosem doradczym wobec komisji, mistrzowie w których zakładach szkolenie odbywał pracownik za zgodą egzaminowanej osoby lub mistrz zawodu wskazany przez osobę egzaminowaną.

 §10. Pracownik wykształcony w rzemiośle, otrzymuje tytuł wykwalifikowanego rzemieślnika w stopniu czeladnika lub mistrza, jaki ma obowiązek wywieszać w przedsiębiorstwie rzemieślniczym w jakim pracuje lub prowadzi, wraz z podaniem kwoty ubezpieczenia od odpowiedzialności zawodowej, określanej ustawowo.

 §11. W przypadku rzemiosł niezbędnych dla ludności, w tym dla zdrowia i ekologii, (jak prowadzenie pasiek), kraje skonfederowane pod nadzorem Konfederacji, mogą bezzwrotnie dotować uruchomienie takiej działalności w wysokości 50% udokumentowanych kosztów założenia działalności, wyłącznie dla osób z tytułem mistrzowskim w rzemiośle, dla jednego przedsiębiorstwa w najmniejszej jednostce administracyjnej Kraju.

 §12. Cechy rzemieślnicze są dozwolone w celu podtrzymywania tradycji i obyczajów rzemieślniczych i wymiany doświadczeń i współpracy w kształtowaniu przepisów o szkoleniu pracowników rzemiosła.

 §12.2. Cechy rzemieślnicze nie mają prawa do samodzielnego nadawania uprawnień rzemieślniczych.

Art. 21

Związki gospodarcze i pracownicze

 §1. Przynależność do organizacji gospodarczych, zawodowych lub związków pracowniczych czy rolniczych jest dobrowolna.

 §2. W zawodzie sędziowskim / sądownictwie, tworzenie organizacji zawodowej sędziowskiej jest zabronione w celu zapobiegania elitaryzacji i kastowości tej szczególnie ważnej części wydzielonej władzy zarządzająco – wykonawczej, co nie dotyczy sędziów na emeryturze.

 §2.2. Kształcenie sędziów i doskonalenie ich wiedzy, mogą prowadzić uniwersytety i uczelnie prywatne, oraz inne organizacje edukacyjne.

 §2.3. Sędziowie czynnie prowadzący wykłady, nie mogą pracować zawodowo w sądownictwie.

 §2.4. Dopuszczone są wyłącznie zawodowe organizacje prawnicze adwokackie i radcowskie, w których wszelkie wybory są powszechne wobec ich członków na każde funkcje/stanowiska i dopuszczeni są do nich wszyscy ich członkowie, bez względu na lata praktyki zawodowej.

 §3. Pracobiorcy i pracodawcy poza wyjątkami konstytucyjnymi, jak i ich organizacje, mają prawo dla ochrony swoich interesów i reformowania przepisów prawa, łączyć się, tworzyć zrzeszenia, przystępować do nich lub pozostawać poza nimi – nie przymuszani przez nikogo do przynależenia do nich.

  Art. 22

Praca i prawa pracowników oraz pracodawców

 §1. Umożliwienie zdolności podjęcia pracy za godnym wynagrodzeniem, dla wszystkich obywateli Konfederacji, znajduje się pod ochroną Konfederacji.

 §1.2. Godne wynagrodzenie – oznacza zdolność do przeżycia z zapewnieniem miejsca zamieszkania, wyżywienia i innych potrzeb podstawowych, oraz odłożenia co najmniej 30% zarobków na życie kulturalne i zabezpieczenie indywidualne na starość.

 §2. Państwo sprawuje nadzór publiczny nad warunkami prawnymi i zdrowotnymi wykonywanej pracy w każdym zakładzie pracy – przedsiębiorstwie.

 §3. Państwo sprawuje nadzór nad warunkami pracy:

1. a) podstawowym kształtem umów o pracę,
2. b) bezpieczeństwem i higieną pracy,
3. c) okresowymi badaniami zdrowia pracowników,
4. d) ubezpieczeniem pracowników,
5. e) normami wydajności pracy jeśli zbiorowe skargi pracownicze wskazują na nadmierną eksploatację,
6. f) sposobie i wysokości wypłacanych wynagrodzeń pracowniczych,
7. g) liczbą obowiązkowych godzin pracy i dniami wolnymi od pracy,
8. h) wykluczaniem mobbingu w miejscu pracy,
9. i) wiekiem pracowników,
10. j) bezpieczeństwem pracujących kobiet w ciąży i ich urlopem macierzyńskim,
11. k) urlopami pracowniczymi,
12. l) prawem do zwolnień lekarskich pracowników i nie obciążania ich kosztami pracodawców,
13. m) przestrzeganiu przepisów konfederacyjnego kodeksu pracy.

 

 Art. 23

Czas i dni pracy

Art.uz.

Przepisy niniejszego artykułu, kreowane są przez etyczne wartości Konfederacji, stawiające pracę jako niezbędny w życiu człowieka element zapewnienia mu godnego życia, gdzie praca ma służyć człowiekowi nie zaś odwrotnie.  Odpowiedni czas pracy, nie przekraczający 6 godzin dziennie, jest optymalnym czasem dla zapewnienia obywatelom intensywnego życia, w tym rodzinnego i rodzicielskiego, pozaszkolnego wychowania ich dzieci, oraz rozwój społeczno – kulturowy krajów Konfederacji, systematyczne uprawianie sportu, własnych pasji, edukowanie się w sprawach obywatelskich lub podwyższanie swojego wykształcenia, aktywność w życiu politycznym kraju, pozostawiając obywatelom po odjęciu czasu na dojazd do i z pracy, odpowiedni, wolny czas dobowy.

Człowiek nigdy nie jest wolnym, gdy nie posiada czasu na korzystanie ze swojej wolności. Podobnie, człowiek nie jest wolnym, gdy nie posiada środków finansowych na godne życie i korzystanie ze swej wolności. Dlatego Konfederacja równoważy poprzez niniejsze przepisy najwyższej rangi, potrzebę wykonywania pracy jak i potrzebę umożliwienia obywatelom korzystania ze swojej wolności.

 §1. Gwarantuje się podstawowy 6-godzinny czas pracy (na pełen etat podstawowy).

 §2. Praca ponad pełen etat, jest dopuszczalna pod warunkiem jej wyższego wynagrodzenia na warunkach konstytucyjnych, wyłącznie za dobrowolną umową stron; pracodawcy i pracownika.

 §3. Wynagrodzenie minimalne za pracę w etacie podstawowym, określa ustawa krajowa.

 §4. Praca poza etatem podstawowym, podlega wyższemu wynagrodzeniu o 100% za każde dwie pierwsze godziny i 150% za kolejne dwie godziny, oraz 200% za kolejne godziny na obszarze całej Konfederacji, liczone od minimalnego wynagrodzenia ustawowego w etacie podstawowym obowiązującym na obszarze kraju, lub wyższego – jeśli takie widnieje w umowie.

 §5. Pracodawca nie może zmuszać pracownika do pracy powyżej czasu podstawowego jeśli nie zawarł z nim pierwszej umowy na takich warunkach, ani zatajać nadgodzin pracy pracowników, w tym nie ujmować ich w umowie, lub omijać przepisy w tym celu, pod karą grzywny i więzienia od 3-miesięcy do roku.

 §6. Warunki wzorcowe umowy o pracę na etacie podstawowym oraz nadgodzin w dniach wolnych od pracy, określa ustawa.

 §6.2. Na obszarze Konfederacji obowiązuje jeden model umów o pracę, etatowych, choćby praca była wykonywana nie cyklicznie i w różnych porach – co należy zawrzeć w umowie.

 §6.3. Umowy o pracę poniżej pełnego etatu muszą być określone w ich nazwie jako poniżej-etatowe.

 §6.4. Umowy poniżej etatowe zastępują wszystkie dotychczasowe umowy zlecenie lub o dzieło.

 §6.5. Jeśli nie określono w umowach poniżej-etatowych konkretnych godzin pracy, dni pracy, okresu świadczenia pracy w danym roku lub latach, określa się obowiązkowo sam zakres zadania i wymagany minimalny czas pracy w określonym okresie miesięcznym za określoną stawkę wynagrodzenia od godziny, która nie może być mniejsza niż minimalne wynagrodzenie ustawowe jak od godziny w pełnym etacie.

 §6.6. Każda umowa powyżej tej stawki, oznacza odpowiednio wyższe umowne wynagrodzenie za 1-ną godzinę w podanym w umowie okresie.

 §7. Każda umowa etatowa lub poniżej – etatowa z niższym wynagrodzeniem niż najniższe ustawowe wynagrodzenie za godzinę na dobę, jest niezgodna z prawem i podlega podlega karze grzywny dla pracodawcy oraz wypłaceniu odszkodowania pracownikowi, po rozstrzygnięciu przed sądem pracy, w wysokości trzykrotności wynagrodzenia minimalnego.

 §8. Nie przestrzeganie przez pracodawcę ustawowych, obowiązujących go warunków BHP oraz stosowanie działań poza zawartą umową, uznaje się za mobbing, co podlega karze od 0,5 roku do 1-go roku więzienia, gdy zaś powoduje trwały uszczerbek na zdrowiu pracownika – do 5 lat więzienia i odszkodowaniu finansowemu na rzecz pracownika.

 §9. W celu zapewnienia pracownikom na obszarze całej Konfederacji, możliwości udziału w życiu społecznym, odpoczynku po pracy, kształcenia, wychowania dzieci i opieki nad członkami rodziny, a także w celu rozluźnienia transportu publicznego, zagęszczenia dróg, zapobiegania pandemiom, pracodawcy w miarę ich potrzeb i możliwości, mają obowiązek stosować podstawowy, cztero-zmianowy system pracy:

I – sza zmiana od godz;   8 – 14,

II – ga zmiana od godz;  14 – 20,

III – cia zmiana od godz; 20 – 2,

IV – ta zmiana od godz;    2 – 8.

 §9.1. Praca w pierwszej zmianie podlega co najmniej najniższemu minimalnemu wynagrodzeniu ustawowemu.

 §9.2. Praca na drugiej zmianie lub w czasie objętym drugą zmianą, podlega co najmniej półtorakrotności najniższego wynagrodzenia ustawowego.

 §9.3. Praca na trzeciej zmianie podlega wynagrodzeniu w wysokości co najmniej dwukrotności najniższego wynagrodzenia.

 §9.4. Praca na czwartej zmianie podlega wynagrodzeniu w wysokości co najmniej trzykrotności najniższego wynagrodzenia.

 §9.5. Pracownicy pierwszej i drugiej zmiany mogą wymieniać się cyklicznie zmianami, w umownych ustaleniach z pracodawcą, pod warunkiem zawarcia takiego zobowiązania w ich pierwszej umowie.

 §9.6. Pracownicy trzeciej i czwartej zmiany mogą wymieniać się cyklicznie zmianami, w umownych ustaleniach z pracodawcą.

 §9.7. Nie mogą się wymieniać zmianami pracownicy pierwszej i drugiej zmiany, z pracownikami trzeciej i czwartej zmiany, chyba, że za wynagrodzeniem z tytułu zakłócenia biorytmu człowieka w wysokości dopłaty 50% do wynagrodzenia miesięcznego.

 §10. Podstawowy okres pracy w Konfederacji wynosi 4 dni, w następujące dni tygodnia;

1. w pierwszej grupie; pon, wt, śr, czw,
2. w drugiej grupie; wt, śr, czw, pt.

 §10.2. Dni pracy; piątek lub poniedziałek, pracownicy świadczą zamiennie, równoprawnie, w ustaleniach z innymi pracownikami i pracodawcą zawartymi w umowach pracy.

 §10.3. Pracodawcy mają prawo samodzielnie pracować w dowolne dni i czasie, pracownicy etatowi tylko na podstawie umowy, pracownicy poniżej-etatowi na podstawie umowy lub dowolnie jeśli umowa nie określa ich dni pracy.

 §10.4. Przemienne dni wolne; piątek – lub – poniedziałek, są zasadniczym prawem pracowniczym i pracodawca nie może zmuszać pracowników do ich świadczenia łącznie, w tym w umowie pracy.

 §10.5. Pracodawcy, którzy nie mogą sobie pozwolić na system 6-cio godzinnego czterodniowego tygodnia pracy, mają prawo narzucenia pracownikom obowiązku pracy o 2 godziny dłuższej w cztery dni podstawowego okresu pracy oraz/lub dodatkowo obowiązek pracy w piątek i poniedziałek, z obowiązkiem stosowania następującego wynagradzania;

1) 150% godzinnej stawki podstawowej z minimalnego wynagrodzenia lub wyższego z umowy pracy, przyjęte ze zmiany pierwszej, płatne za dwie dodatkowe godziny każdego czterodniowego dnia pracy,

2) 200% za dzień wolny; piątek lub poniedziałek w pracy nie dłuższej niż 8 godzin, oraz 300% za każdą nadgodzinę tego dnia,

3)  250% za dzień wolny – sobotę,

4)  300% za dzień świąteczny i niedziele.

 §10.6. Pomimo ustawowego wynagrodzenia minimalnego za dni; soboty i niedziele lub święta, pracownikowi w nie pracującemu należą się ponadto dni wolne w równej do nich liczbie – zawsze dwa łącznie, bez zmniejszania wynagrodzenia.

 §10.7. Dni wolne od pracy z powyższego tytułu, nie mogą stanowić zapłaty za godziny czy dni przepracowane.

 §11. Pracownicy wykonujący zawody szczególne w których z ustawy niezbędna jest czynność zakładu pracy przez 24 godziny na dobę i we wszystkie dni wolne, jak; energetyka, wojsko, służba zdrowia ratunkowa, pracują nie dłużej jak 6 godzin dziennie i uzyskują wynagrodzenie w wysokości co najmniej dwukrotności najniższego wynagrodzenia ustawowego.

 §11.2. Ponadto, należą im się w miesiącu wolne dni za wszystkie dni wolne przez nich odpracowane, łącznie lub w dwu okresowym rozbiciu.

 §12. Przepisy prawa związane z wprowadzeniem czterodniowego tygodnia pracy oraz sześciu godzin podstawowej pracy dobowej w zakresie jednej umowy etatowej o pracę, stosuje się wprost i natychmiastowo od wprowadzenia niniejszej konstytucji w kraju który przystępuje do Konfederacji.

 §13. Praca wykonywana bez pisemnej umowy ponad 6-godzin dziennie i więcej niż cztery dni w tygodniu, oraz bez minimalnego wynagrodzenia ustawowego, uznawana jest przez prawo jako praca nadmierna, połączona z niewolnictwem ekonomicznym, wykonywanym przez ludzi pod przymusem pracodawcy i ścigana z urzędu pod karą grzywny oraz więzienia dla pracodawcy od 0,5 roku do 1-go roku.

 §14. Konfederacja tworzy warunki gospodarczo – ustrojowe i pracownicze, ekonomiczne i prawno – konstytucyjne, takie, aby obywatele mogli wykonywać pracę ponad powyższe limity zupełnie dobrowolnie, bez żadnego przymusu ekonomiczno – bytowego i aby pracodawcy dzielili się w tym celu z nimi należycie swoimi zyskami z wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

 §15. Praca w innych godzinach i dłużej niż cztery dni w tygodniu, innych niż wskazane w niniejszych przepisach, jest dopuszczalna tylko w wyjątkach określonych precyzyjnie w ustawie – kodeks pracy.

 §16. Pracodawcy i pracownicy posiadają swobodę w ustalaniu godzin podejmowania i zakończenia pracy, na warunkach przyjętych w umowie, jednak nie dłuższej niż 10-ęć godzin dziennie – poza służbami specjalnymi i wojskiem.

 §17. Stosowanie zmianowego systemu pracy wymiennie z innymi pracownikami, dopuszczalne jest tylko dla zmian sąsiednich w okresach tygodniowych, nie zakłócając rytmu biologicznego człowieka,

Art. 24

Udziały pracownicze

Art. uz.

Celem udziałów pracowniczych – czyli udziału w zysku firm, jest umożliwienie pracowniom bieżącej obserwacji faktycznego poziomu zysków zakładu pracy i uzyskiwania realnych podwyżek zarobków bez konieczności negocjowania odpowiednich zmian płacowych, wpływanie na podwyższanie ogólnego poziomu zarobków obywateli wraz ze wzrostem PKB kraju, integracja pracowników z miejscem pracy i problemami pracodawcy, organizacyjnymi i ekonomicznymi, konkurencyjnymi a także współdecydowanie o podstawowej liczbie godzin i dniach pracy. System ten, zachowują kapitalistyczny model gospodarki rynkowej i formy prywatnej własności działalności gospodarczej, częściowo, w bardzo  ograniczonym i podstawowym zakresie uspołecznia proces zarządzania czasem pracy oraz wysokości wynagrodzeń pracowniczych przez udział w zyskach, bez wprowadzania rozwiązań nacjonalizacyjnych i socjalistycznych.   

 §1. Wprowadza się udziały pracownicze wyłącznie dla obywateli Konfederacji, zapewniające udział w zyskach firm prywatnych oraz współdecydowanie z ich właścicielami o dniach i godzinach pracy, w których obywatele ci pracują.

 §2. Udziały pracownicze wypłacane są niezależne od lat pracy, w wysokości 10% miesięcznego zysku księgowego firmy na wszystkich pracowników, dzielone równo pomiędzy pracowników bez względu na wynagrodzenie podstawowe i stanowisko czy efektywność w pracy, od pierwszego miesiąca pracy.

 §3. Udziały te, nie dają pracownikom prawa do zarządzania firmą ani do ich odsprzedaży czy dziedziczenia, nie dają też praw we własności firmy i zarządzania nią.

 §4. Udziały pracownicze, nie są liczone do minimalnego wynagrodzenia czy innego wynagrodzenia – premii.

 §5. W przypadku strat firmy, braku zysków, udziały nie przekładają się na wynagrodzenie od zysku i nie jest z ich tytułu wypłacana dywidenda a straty firmy powodują jedynie nie wypłacanie dywidendy z udziałów.

 §6. Firmy całkowicie prywatne, mają prawo do nie wypłacania udziałów pracowniczych, pod warunkiem opodatkowania ich podatkiem od firm, jednolitym w Konfederacji w wysokości 12%.

 §7. Firmy udzielające udziałów pracowniczych, zwolnione są całkowicie z podatku od firm.

 §8. Właściciele firm wypłacających udziały pracownicze, mogą zobowiązać ich pracowników do pracy 5 dni w tygodniu i 8 godzin dziennie, na warunkach wynagrodzenia ustawowego.

 §8.2. Decyzję o zobowiązaniu do pracy 8-mio godzinnej i 5-ciu dni w tygodniu, mogą podjąć właściciele firm na walnym zgromadzeniu pracowniczym, uzasadniając ją interesem firmy na piśmie oraz głosując taką decyzję.

 §8.3. W głosowaniu, biorą udział wszyscy pracownicy bezpośrednio lub poprzez przedstawicieli w osobach innych pracowników, oraz właściciele fimy. Wszyscy posiadają jeden głos. Decyduje zwykła większość.

 §8.4. W przypadku, gdy bezpieczeństwo a szczególnie istnienie firmy zostanie zagrożone, po głosowaniu znoszącym 8-mio godzinny system pracy lub system 5-cio dniowy na rzecz 6-cio godzinnego lub 4-ro dniowego, lub gdy głosujący nie wyrażą zgody na wprowadzenie większego czasu i dni pracy, właściciele firmy mogą rozwiązać w ciągu 1-go miesiąca udziały pracownicze, wchodząc w system podatku od firm.

 §8.5. Głosowania w sprawie godzin i dni pracy, mogą być przeprowadzane dwa razy w roku na żądanie właścicieli firm lub 20% pracowników.

 §9. Firmy udzielające udziałów pracowniczych, oznaczone są przed ich nazwą, literami w nawiasie; P.F.U.P. (prywatna firma udziałowo – pracownicza).

 §9.2. Brak takiego oznaczenia, oznacza, że firma nie udziela udziałów pracowniczych i podlega podatkowi od firm.

 §10. „Pracownikiem firmy/przedsiębiorstwa” jest każda osoba fizyczna, wykonująca dowolną, umowną pracę na rzecz Firmy, a niebędąca jej właścicielem, współwłaścicielem lub udziałowcem akcyjnym (akcjonariuszem), w tym posiadająca udziały pracownicze w zysku Firmy.

 §11. Akcjonariusze posiadający minimum jedną akcję udziałową w firmie, są współwłaścicielami i pracodawcami firmy lecz mogą być również jej pracownikami.

 §12. W sytuacji, gdy akcjonariusze wykonują również umowną pracę na rzecz firmy, są zaliczani do grupy „właścicieli – pracowników” i przysługuje im również udział pracowniczy w 10% zysku firmy.

Art. 25

Umowy zatrudnienia

 §1. Każdy stosunek pracy wymaga umowy;

1. zawartej na piśmie i podpisanej przez obie strony; Firmę i pracownika, w przypadku pracy zawartej na okres ponad 5 dni lub powyżej 1000 EU,
2. lub zawartej ustnie w obecności minimum dwóch świadków postronnych w przypadku zawarcia stosunku pracy na okres nie dłuższy niż 5 dni lub poniżej 1000 EU,
3. zawartej wyłącznie na piśmie w przypadku umowy pomiędzy firmami lub osobami prawnymi lub osobą prawną a fizyczną.

 §2. Stosunkiem pracy określa się każdą pracę umówioną pomiędzy stronami i wykonywaną za wynagrodzeniem.

 §2.2. Praca umówiona bez wynagrodzenia, jest pracą charytatywną i nie podlega opodatkowaniu z racji braku dochodu z pracy.

 §3. Niedopuszczalne jest zawieranie stosunku pracy z grupą pracowników w jednej umowie, poza sytuacją gdy reprezentuje ich właściciel lub właściciele firmy w jakiej pracują.

 §4. Każda praca umówiona w sposób inny niż wymieniona w ustawie konstytucyjnej, nie podlega ochronie prawnej i uważa się ją z mocy prawa za nieważną, za wyjątkiem należnego wynagrodzenia za wykonaną pracę i obowiązek ochrony zdrowia pracownika przez zatrudniającego ich pracodawcę.

 §5. Znosi się nazewnictwo i odrębność rodzajów umów, w tym; umowę zlecenie, umowę o dzieło, umowy współpracy.

 §5.2. Każda umowa określająca stosunek pracy zwana jest od tej pory umową o pracę.

 §6. Od daty wejścia w życie niniejszej ustawy, dotychczasowe umowy traktuje się, jako umowy o pracę w rozumieniu niniejszej ustawy lub podlegają one renegocjacji i ponownemu zawarciu w przypadku niespełniania warunków tej ustawy.

 §7. Każda umowa o pracę z mocy prawa zakłada rzetelne wykonywanie obowiązków przyjętych przez pracownika i właścicieli Firmy oraz doprowadzenie do realizacji celu przyjętego w umowie – jeśli taki cel jest zakładany (dzieło) a co wynika jedynie z jego wyraźnego określenia w umowie.

 

 §8. Wymaga się włączenia do każdej umowy o pracę:

1. zakresu obowiązków Firmy wobec pracownika i pracownika wobec Firmy,
2. określonego wynagrodzenia za te czynności,
3. kar umownych lub odszkodowania za ich nierealizowanie lub zrealizowanie wadliwe,
4. określenia okresu pracy, dni pracy i pory oraz liczby godzin pracy,
5. zagrożeń i warunków bhp.,
6. okresu obowiązywania umowy.

 §9. Wzory ujednolicające umowy o pracę, tworzy państwo.

 §10. Zbiorowe układy pracy mogą być tylko wtedy uznane za powszechnie wiążące, jeżeli uwzględniają one odpowiednio uzasadnione interesy mniejszości i regionalne odmienności oraz nie naruszają równości wobec prawa i wolności zrzeszania się.

 

Art. 26

Stowarzyszenia wyborcze i inne organizacje właścicieli i pracowników prywatnych

 §1. W każdym kraju skonfederowanym, powołane zostaje przez władze administracyjne i na koszt kraju, krajowe stowarzyszenia zwyczajne; „Zgromadzenie właścicieli i pracowników przedsiębiorstw prywatnych” ( skr.: ZwiPPP), z udziałem członkowskim 50% dla właścicieli, i 50% dla pracowników prywatnych.

 §1.2. Stowarzyszenie, ma na celu omawianie i opiniowanie, w tym oprotestowywanie, projektów ustaw dotyczących prywatnej działalności gospodarczej oraz zgłaszanie kandydatów do Senatu Konfederacji.

 §1.3. Senat Konfederacji składa się z pracodawców firm prywatnych, wybranych w dwóch odrębnych walnych zgromadzeniach krajowych stowarzyszenia, w równej liczbie miejsc dla każdego kraju, przez ich pracowników i pracodawców.

 §1.4. Stowarzyszenie nie prowadzi działalności politycznej poza ww. zadaniami ustawowymi i nie wybiera kandydatów do Kongresu Konfederacji.

 §1.5. Statut stowarzyszenia opracowuje i aktualizuje Konfederacja, w tym na wniosek członków.

 §1.6. Członkostwo w Stowarzyszeniu jest dobrowolne i nie odpłatne, a udział w posiedzeniach Walnego Zgromadzenia oraz koszt ich organizacji od strony pomieszczenia obrad zapewnia nieodpłatnie administracja krajowa na koszt kraju.

 §1.7. Członkiem Stowarzyszenia może być każdy właściciel firm prywatnych, każdy obywatel kraju posiadający akcje / udziały własności przedsiębiorstw prywatnych działających na obszarze tego kraju, każdy pracownik firm prywatnych, wszyscy o statusie suwerena narodowego.

 §1.8. W wyborach powszechnych, do Senatu Konfederacji kandydują wyłącznie kandydaci do Senatu wskazani z listy krajowej Stowarzyszenia.

 §1.9. Kandydaci są wybierani ściśle według regulaminu wyborów zatwierdzonego przez Konfederację.

 §1.10. Kandydaci na listy wyborcze, wybrani przez walne zgromadzenie stowarzyszenia, są umieszczani na liście krajowej do Senatu, w drodze losowania.

 §1.11. Pracownicy i właściciele przedsiębiorstw prywatnych, mają prawo brać udział w walnych zgromadzeniach Stowarzyszenia, w tym jego zebraniach okręgowych lub udzielać pełnomocnictw dla reprezentowania ich w wyborach, dla osób spośród siebie.

 §1.12. Nadzór i obserwację wyborów kandydatów, kontroluje krajowa administracja wyborcza.

 §2. Inne, odrębne stowarzyszenia zawodowe, w tym właścicieli prywatnych i pracowników prywatnych, w tym rozdzielne lub wspólne, są dopuszczone i zapewniona wolność ich działania.

 §2.2. Stowarzyszenia te nie mają prawa wyboru kandydatów do Senatu Konfederacji, lecz mogą udzielać poparcia kandydatom wybranym przez ZWiPPP.

Art. 27

Handel drobny

Az. Uz.

Drobny handel, stanowi jeden z podstawowych sposobów rozpoczynania prywatnej działalności gospodarczej i zyskiwania kapitału na jej dalszy rozwój, oraz sposób na zapobieganiu ubóstwu i aktywność zawodową, oraz element realizacji podstawowych wolności człowieka. Drobny handel, pobudza konkurencję gospodarczą korzystną dla obywateli i wpływa na obniżanie cen oraz osłabianie szkodliwości monopoli. Z tego powodu, działalność ta podlega dalekiej ochronie prawnej ze strony Konfederacji. 

 §1. Drobny handel, w tym uliczny, na stoiskach handlowych jak z ręki, jest w Konfederacji dopuszczony prawnie, na obszarze całego państwa.

 §2. Każdy kraj i jego lokalne samorządy, jest zobowiązany udostępniać bezpłatnie miejsca handlowe dla handlu drobnego, w; okolicach supermarketów, na wydzielonych bazarach, przy pasażach chodnikowych w miejscach licznie uczęszczanych, w przejściach podziemnych, w sposób zgodny z przepisami, bezpieczeństwem ludzkim i warunkami higieny, określony w ustawie przykonstytucyjnej o drobnym handlu.

 §3. Stoiska handlowe, demontowane codziennie, są traktowane jako handel drobny – z ręki.

 §3.2. Handel drobny, nie wymaga stosowania kas fiskalnych.

 §4. Stoiska handlowe zajmowane pod handel straganowy na wydzielonym na jeden miesiąc stanowisku handlowym, nie demontowane, podlegają pod ustawę o drobnym handlu jako handel pośredni.

 §4.2. Handel pośredni, opiera się na ustawowych państwowych stawkach miesięcznych wynajmu powierzchni handlowej, jednakowych na obszarze całej Konfederacji w wysokości 20% minimalnego wynagrodzenia ustawowego krajowego.

 §5. Wielkość stanowiska handlu pośredniego, nie może być większa jak 10m2 i mniejsza jak 6m2 z zapewnieniem przez władze lokalne obsługi sanitarnej i dojazdu oraz bezpieczeństwa ludzkiego.

 §6. Wielkość stanowiska handlu drobnego, nie może być większa jak 6m2 i mniejsza jak 4m2 z zapewnieniem przez władze lokalne obsługi sanitarnej oraz bezpieczeństwa ludzkiego.

 §7. Przedsiębiorcy, zgłaszają wnioski o wynajęcie powierzchni pod handel pośredni, zaś przydział stanowiska następuje w drodze losowej.

 §7.2. Władze lokalne, mają obowiązek zapewnić powierzchnię handlową co najmniej dla 80% wszystkich zainteresowanych handlem pośrednim jak i drobnym, zgodnie ze złożonymi wnioskami, przemiennie w kolejności ich złożenia.

 §7.3. Prawo do zajmowania danego stanowiska w handlu drobnym lub pośrednim, przydzielane jest pisemnie przez administracje samorządową, które przedsiębiorca jest zobowiązany okazać na żądanie służb porządkowych i Policji.

Art. 28

Wynagrodzenia za pracę

 

Art. Uz.

Praca jest dobrem istniejącym dla korzyści człowieka, nie zaś do zniewalania go i pozbawiania życia i możliwości rozwoju poprzez zajmowanie nią większości godzin codziennej egzystencji. Sytuacje epidemiczne i obciążenia komunikacyjne w tym zanieczyszczanie środowiska przez nadmierne zużycie energii, wymagają ograniczenia czasu pracy i zwiększenia czasu odpoczynku obywateli oraz ich życia rodzinnego i realizacji zainteresowań, a także umożliwienia im nadzoru życia społeczno – politycznego państwa i działania władz publicznych. Dlatego, Konfederacja wprowadza czterozmianowy system pracy i jej ograniczenie do do jednej zmiany w liczbie 6-eściu godzin pracy, jako podstawowy wymiar czasu pracy.

 §1. Każdy dzień świąteczny wolny od pracy, jest dniem niepłatnym, nie obciążającym pracowników w zakresie obowiązku świadczenia pracy poza pierwszą umową w której pracownik zobowiązał się do pracy w dni wolne.

 §1.2. Za czas poświęcony pracy w takie dni, pracodawca prywatny ma obowiązek płacić najwyższe stawki wynagrodzenia podstawowego określone w konstytucji i udzielać co najmniej równorzędnej liczby dni wolnych zgodnie z ustawą.

 §2. Za czas urlopowy pracownik otrzymuje wynagrodzenie potrącane z jego miesięcznych zarobków i wypłacane mu przez pracodawcę w okresie urlopowym.

 §3. Za czas zwolnień lekarskich, pracodawca nie ponosi żadnych obciążeń i jest on pokrywany wyłącznie z ubezpieczenia podstawowego cenowego przez kraje lub państwo, w zależności od statusu przedsiębiorstwa.

 §4. Za wynagrodzenia uznaje się w rozumieniu ustawy; wypłatę w gotówce lub przelewem na konto bądź przelewem pocztowym, wystawienie czeku lub weksla oraz darowiznę dóbr materialnych lub prawnych, uzyskane przez pracownika.

 §5. Za „wynagrodzenie”, w tym przynoszące pracownikowi „przychód” finansowy lub materialny, w tym w postaci:

1) wypłaty z tytułu umowy ustnej lub pisemnej,

2) wyżywienia,

3) ubioru,

4) noclegu,

5) darowizny,

6) udziałów lub dywidend w Firmie,

7) wszelkich innych przychodów w postaci; praw, majątku, środków finansowych,

– uznaje się przychód osób fizycznych bez względu czy wynagrodzenie takie stanowi  zysk czy stratę i bez względu na okres, zakres oraz miejsce wykonywania działalności gospodarczej lub innej czynności, oraz bez względu na zgłoszenie lub nie zgłoszenie tej działalności lub innej czynności do wymaganej przepisami prawa ewidencji.

 §6. Nie uważa się za wynagrodzenie majątku nabytego w drodze; zapłaty w gotówce, spadku lub darowizny majątkowej nabytych od najbliższej rodziny, tj.: mąż, żona, brat, siostra, syn, córka, ojciec, matka, babcia, dziadek, od osób fizycznych w pierwszej grupie pokrewieństwa, choćby stanowiła ona wyraz wdzięczności za wykonaną pracę.

 §7. Każde wynagrodzenie, umówione w postaci innej niż umowa pisemna czy bez obecności co najmniej jednego świadka, nie podlega ochronie prawnej i uważa się je z mocy prawa za niebyłe, za wyjątkiem pracy wymuszonej.

 §8. Na wynagrodzenie składają się koszty i przychód, które po zbilansowaniu tworzą zysk zwany dalej dochodem, lub stratę.

  §9. Prawo do podejmowania pracy za wynagrodzeniem bez ograniczeń o których jest mowa w konstytucji, w charakterze pracownika, posiadają; obywatele Konfederacji, lub dysponujący prawami emigracyjnymi na mocy konstytucji krajowych (kartą Polaka), cudzoziemcy, rezydenci, oraz obywatele UE, którzy osiągnęli osiemnasty rok życia lub piętnasty za zgodą rodziców, bez względu na płeć, narodowość czy wiarę.

 §10. Przedsiębiorstwa krajów skonfederowanych, zapewniają zatrudnienie w nich w charakterze pracowników na obszarze krajowym ich działania, co najmniej 70% pracowników o statusie krajowych suwerenów narodowych.

 §11. Prawo do podejmowania pracy w charakterze właścicieli lub współwłaścicieli Firmy, posiadają osoby które osiągnęły 18 rok życia, bez względu na; płeć czy wyznanie, oraz tożsame osoby fizyczne które osiągnęły piętnasty rok życia, w przypadku działania przez swoich pełnoprawnych przedstawicieli ustawowych posiadających obywatelstwo Konfederacji.

 §12. Prawo do podejmowania pracy za wynagrodzeniem i jedynie w charakterze

pracownika a bez prawa do prowadzenia Firm, posiadają cudzoziemcy, którzy osiągnęli 18 rok życia i dobrowolnie zarejestrowali swój pobyt w Konfederacji, bądź oczekują na nadanie im uprawnień cudzoziemca – rezydenta.

 

Art. 29

Spory i strajki

 §1. Spory między pracodawcami a pracownikami, należy w miarę możliwości rozwiązywać w drodze rokowań lub mediacji za pośrednictwem mężów zaufania publicznego przy Sądach Pracy.

 §2. Strajk i lokaut są dopuszczalne, jeżeli dotyczą stosunków pracy i nie pozostają w sprzeczności ze zobowiązaniami do przestrzegania pokoju w czasie obowiązywania zbiorowego układu pracy i negocjacji rozjemczych.

 §3. Ustawa przykonstytucyjna może zabronić strajku określonym kategoriom osób.

 §4. Konfederacja może wydawać przepisy o:

1. ochronie pracobiorców;
2. stosunkach między stronami pracodawców i pracobiorców, dotyczące w szczególności wspólnego regulowania spraw dotyczących zakładu pracy i zawodu;
3. pośrednictwie pracy;
4. powszechnie wiążącej mocy zbiorowych układów pracy.

 §5. Pracownicy Firm posiadają prawo zrzeszania się w związki zawodowe o dowolnej liczbie członków i liczbie organizacji związkowych, w firmach prywatnych, samorządowych i państwowych, niezwiązanych z bezpieczeństwem kraju.

 §6. Majątek Firm prywatnych stanowi wyłącznie majątek ich właścicieli i nie może być on zajęty lub okupowany w drodze strajku.

 §7. Majątek Firm państwowych i samorządowych, może być zajęty i okupowany w drodze strajku wyłącznie w sytuacji likwidacji Firmy gdy nie zaproponowano jej pracownikom jej kupna w drodze otwartego przetargu lub gdy następuje działanie jej władz na szkodę takich Firm, co należy udowodnić przed Sądem w trybie przyśpieszonym, na co Sąd ma czas do maksymalnie 3-ech miesięcy.

 §8. Strajk pracowników Firm prywatnych i prywatno – publicznych, dopuszcza się jedynie po godzinach ich pracy i poza terenem takich Firm, przeprowadzany w sposób nieblokujący dojazdu i  pracy Firm.

 §8.2. Za strajk w Firmach prywatnych w godzinach pracy, należy się ich właścicielom odszkodowanie od pracowników strajkujących w wysokości wynikającej z przepisów ustawy.

 §9. Z powodu zgodnego z prawem strajku w Firmie prywatnej nie można zwolnić strajkujących pracowników ani kształtować umów o pracę w sposób ograniczający ich prawo do strajku, jeśli pracownicy wystosowali wcześniej do właścicieli większościowe pisemne oświadczenie o zamiarze podjęcia strajku i warunków odstąpienia od niego, najpóźniej na 30 dni przed nim.

 §10. Właściciele Firm posiadają prawo zrzeszania się w związki zawodowe i mogą podejmować strajki właścicielskie włącznie z zawieszaniem działalności Firm, po uprzedzeniu pracowników co najmniej 30 dni przed nimi.

 §11. Za strajk właścicielski w Firmach prywatnych w godzinach pracy, należy się ich pracownikom odszkodowanie w wysokości wynikającej z umowy, w wysokości stawki podstawowej.

 §12. Odszkodowanie w wysokości minimalnego wynagrodzenia ustawowego, należy się pracownikom i właścicielom Firmy za okres strajku właścicielsko – pracowniczego wymierzonego przeciwko władzom publicznym, jeśli pracownicy wspólnie i dobrowolnie ogłoszą strajk solidarnościowy z właścicielami Firmy w interesie gospodarczym; regionu, kraju lub państwa, w tym  w obronie przepisów konstytucji, co potwierdzi Sąd w trybie maksymalnie 3-miesięcznym postępowania procesowego.

 §12.2. Odszkodowanie wypłaca samorząd, kraj lub państwo, które naruszyły przepisy konstytucyjne lub inne ustawy.

 

Art. 30

Stosunki pomiędzy pracodawcami i pracownikami

 §1. Niedopuszczalne jest obciążanie Firm wobec ich pracowników, obowiązkami niewynikającymi z; przepisów ustawowych, umów o pracę zawartych za porozumieniem stron, przepisów BHP, Konstytucji.

 §2. Firmy, zwolnione są od wszelkich świadczeń finansowych i materialnych oraz organizacyjnych i prawnych na rzecz swoich pracowników, niewynikających z przepisów prawa oraz z wynegocjowanych przez strony umownych warunków pracy w okolicznościach pozbawionych; podstępu, szantażu lub przymusu bądź mobbingu.

 §3. Pracownicy Firm, zwolnieni są od wszelkich świadczeń finansowych i materialnych oraz organizacyjnych i prawnych na rzecz Firm, w których pracują, niewynikających z przepisów prawa oraz nie wynegocjowanych przez strony warunków pracy w okolicznościach pozbawionych; podstępu, szantażu lub przymusu bądź mobbingu.

 §4. Płatne, ustawowo gwarantowane urlopy pracowników i właścicieli Firm, w tym urlopy macierzyńskie i wypoczynkowe, obciążają wyłącznie kraj skonfederowany wobec wszystkich pracujących obywateli, na jednolitych warunkach prawnych i finansowych i są pokrywane wyłącznie z ubezpieczeń obowiązkowych obywateli zawartych w podatkach cenowych, nie obciążając Firm.

 §5. Każdemu obywatelowi przysługuje 30 dni urlopu na 12 przepracowanych miesięcy a w tym okresie wynagrodzenie w wysokości przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej – opłacane z krajowego funduszu urlopowego – składnika budżetu kraju.

 §6. W przypadku urlopów macierzyńskich, przysługują matce dziecka 3 miesiące urlopu płatnego w wysokości przeciętnej płacy w gospodarce prywatnej za każdy miesiąc oraz wynagrodzenie opłacane z krajowego funduszu macierzyńskiego, oraz na kolejne 6 miesięcy dla matki lub ojca dziecka.

 §7. Wynagrodzenia ze strony Firmy należy się wyłącznie za pracę dla takiej Firmy i nie obejmuje to działalności związkowej lub innego rodzaju.

 §8. Firmy, mogą wymagać w ramach wynegocjowanych warunków umowy z ich pracownikiem, maksymalnie 6 godzin pracy pracy dziennej z dopuszczeniem przedłużenia godzin pracy i pracy w różnych porach dobowych oraz w święta, na

warunkach określonych w ustawach i wyłącznie za zgodą stron zawarta w pierwszej umowie, lecz nie dłużej jak 10 godzin dziennie.

 

Art. 31

Uczciwa konkurencja

 §1. Konfederacja wydaje przepisy zapobiegające gospodarczym lub społecznie szkodliwym oddziaływaniom karteli i innym ograniczeniom konkurencji.

 §2. Podejmuje ona środki:

1. zapobiegające nadużyciom w kształtowaniu cen przez dominujące na rynku przedsiębiorstwa oraz organizacje prawa prywatnego i publicznego;
2. przeciwko nieuczciwej konkurencji.

Art. 32

Kontrola wobec korporacji

 §1. Korporacje globalne wymagają szczególnej kontroli społecznej poprzez organa władzy i przepisy prawa, ze względu na ich ponad narodową siłę kapitałowo – organizacyjną tworzącą przewagi finansowe i trudne do równoważenia konkurencją gospodarczą, niejawne układy polityczno – globalne, wpływające na państwa i ograniczające suwerenności narodów i prawa ich Suwerenów do swoich ziem i ich zasobów oraz samostanowienia prawa.

 §2. Na obszarze Konfederacji zabronione jest powoływanie spółek przez inne przedsiębiorstwa, w tym spółek na zasadzie podległych im podmiotów.

 

Art. 33

Polityka stosunków gospodarczych z zagranicą

 §1. Na rynkach międzynarodowych nie istnieje równoprawna gospodarka rynkowa. Dlatego;

1. Konfederacja chroni interesy gospodarki państwa za granicą.
2. W szczególnych przypadkach może ona podejmować środki dla ochrony gospodarki krajowej.
3. W razie konieczności może odstąpić od zasady wolności gospodarczej.

 §2. Zabrania się, rejestrowania krajów skonfederowanych lub państwa konfederacyjnego, w tym ich wszelkich organów władzy, jako spółek prawa handlowego, w tym jako korporacji lub podmiotów prawnych należących do innych firm, na obszarze Konfederacji, lub poza nim.

 §2.2. Wszelkie tego typu rejestracje już dokonane, wymagają rozwiązania do trzech miesięcy po przystąpieniu kraju do Konfederacji a władze naczelne tych krajów, do wydania publicznego oświadczenia o przeprowadzeniu wyrejestrowania.

 §2.3. Osoby z władz krajów które doprowadziły do wpisania krajów skonfederowanych podporządkowania korporacjom, poprzez ich zarejestrowania jako podmiotów prawa handlowego i związania udziałowego z korporacjami, muszą być ujawnione z imienia i nazwiska wraz z pełnymi aktami takich rejestracji i dokonanymi poprzez nie transakcjami i powiązaniami, w trybie do sześciu miesięcy od wstapienia kraju do Konfederacji.

 

Art. 34

Ochrona konsumentów

 §1. Konfederacja podejmuje środki dla ochrony konsumentów.

 §2. Wydaje ona przepisy o środkach prawnych, które mogą przedsięwziąć organizacje konsumentów.

 §2.2. W zakresie ustawodawstwa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji organizacjom tym przysługują takie same prawa, jak organizacjom zawodowym i gospodarczym.

 §3. Dla sporów prawnych w obszarze konsument – przedsiębiorca, do określonej wartości przedmiotu sporu kraje przewidują postępowanie rozjemcze lub uproszczone i szybkie postępowanie sądowe.

 §3.2. Granicę wartości sporu ustala Kongres Konfederacji.

Art. 35

Zaopatrzenie kraju

 §1. Konfederacja zabezpiecza zaopatrzenie państwa w niezbędne do życia środki i usługi w wypadku zagrożenia politycznego lub wojennego, jak również w sytuacjach ciężkiego deficytu, z którym gospodarka sama nie jest w stanie się uporać i w tym celu podejmuje środki zapobiegawcze.

 §2. W razie konieczności i zagrożenia deficytem ważnych środków i usług, Konfederacja może czasowo lub lokalnie bądź na obszarze całego państwa odstąpić od zasady wolności gospodarczej.

Art. 36

Ruch drogowy

 §1. Konfederacja wydaje jednolite przepisy o ruchu drogowym, jednakowe na całym obszarze państwa.

 §1.2. Wykonuje ona zwierzchni nadzór nad drogami o ogólnokrajowym znaczeniu; może określić drogi tranzytowe, które muszą pozostać otwarte dla ruchu.

 §1.3. Korzystanie z publicznych dróg jest wolne od opłat. Zgromadzenie Parlamentarne może zezwolić na odstępstwa.

 §1.4. Konfederacja zabezpiecza budowę sieci dróg krajowych i państwowych oraz ich użyteczność.

 §1.5. Kraje budują i utrzymują drogi krajowe zgodnie z przepisami i pod zwierzchnim nadzorem Konfederacji.

 §1.6. Konfederacja i kraje wspólnie ponoszą koszty utrzymania dróg krajowych. Udział poszczególnych krajów w kosztach oblicza się według obciążenia dróg krajowych ładunkiem, ich zainteresowania tym drogami i ich finansowych możliwości.

 §1.7. Konfederacja chroni regiony górskie, obszary jezior, leśne, zabytkowe architektonicznie, krajobrazowe, wybrzeża morskie, przed negatywnymi skutkami ruchu tranzytowego.

 §1.8. Ogranicza obciążenie ruchu tranzytowego do rozmiaru, który nie jest szkodliwy dla ludzi, zwierząt i roślinności oraz ich przestrzeni życiowej.

 §1.9. Towarowy tranzyt przez państwo, odbywa się od granicy do granicy na szynach. Zarząd Konfederacji podejmuje w tym celu niezbędne środki. Wyjątki są dopuszczalne tylko wtedy, gdy są one nieodzowne. Muszą być określone szczegółowo w ustawie.

 §1.10. Pojemność kołowych dróg tranzytowych może być zwiększona o objazdy, które odciążają miejscowości od ruchu tranzytowego.

 §2. Ustawodawstwo w sprawie ruchu kolejowego, kolejek linowych, żeglugi oraz komunikacji lotniczej i kosmicznej należy do kompetencji Konfederacji.

 §2.1. Konfederacja ustala zasady w sprawie sieci dróg pieszych i turystycznych.

 §2.2. Może ona wspierać i koordynować działania podejmowane przez kraje dla urządzenia i utrzymania takich sieci.

 §2.3. Przy wykonywaniu swoich zadań uwzględnia ona sieć dróg pieszych i turystycznych oraz zastępuje drogi, które musi zlikwidować.

Art. 37

Poczta i telekomunikacja

 §1. Poczta i telekomunikacja, oraz placówki pocztowe, należą do kompetencji Konfederacji i zasobów państwowych z podziałem na kraje.

 §1.2. Placówki te utrzymywane są na koszt krajów skonfederowanych i występują pod godłami krajów i państwa – wspólnie.

 §2. Konfederacja troszczy się o dostateczne, powszechne i oparte na rozsądnych cenach zapewnienie usług pocztowych i telekomunikacyjnych we wszystkich rejonach państwa. §2.2. Taryfy opłat ustala się według jednolitych zasad na obszarze państwa.

 §3. W placówkach pocztowych obowiązuje zakaz prowadzenia innych usług i handlu towarami innymi niż pocztowe i konkurowanie z innymi placówkami handlowymi niepocztowymi.

Art. 38

Edukacja i kształcenie

 §1. Gwarantuje się wolność edukacji.

 §2. Edukacja obywateli zgodna z prawdą obiektywną i oparta na wolności badań naukowych oraz innowacyjności technologicznej oraz konkurencji w nauczaniu i uzyskiwaniu tytułów naukowych, ma pierwszorzędne znaczenie dla rozwoju gospodarczego Konfederacji.

 §3. Konfederacja może zapewnić krajom subwencje na ich wydatki na stypendia i inne świadczenia na kształcenie.

 §4. Konfederacja, może ponadto, w uzupełnieniu przedsięwzięć krajowych i przy poszanowaniu suwerenności krajowego szkolnictwa, podjąć własne działania dla wspierania kształcenia.

 §5. Konfederacja i kraje przy wypełnianiu swoich zadań uwzględniają szczególne potrzeby wspierania oraz ochrony dzieci i młodzieży.

 §6. Konfederacja może w uzupełnieniu przedsięwzięć krajowych wspierać pozaszkolną pracę z dziećmi i młodzieżą oraz kształcenie dorosłych.

 §7. Gwarantuje się prawo do wystarczającego i bezpłatnego podstawowego nauczania.

 §8. Konfederacja wydaje przepisy o kształceniu zawodowym.

 §9. Prowadzi ona wyższe szkoły techniczne; może zakładać, prowadzić lub popierać inne szkoły wyższe i inne wyższe zakłady naukowe. Może ona uzależnić swoje poparcie od zapewnienia koordynacji nauczania zawodowego z zapewnieniem zatrudnienia po jego zakończeniu.

 §10. W sprawach szkolnictwa podstawowego właściwe są kraje.

 §11. Troszczą się one o należyte nauczanie podstawowe, dostępne dla wszystkich dzieci. Nauczanie podstawowe jest obowiązkowe i pozostaje pod państwowym kierownictwem lub nadzorem podstaw programowych, zarówno w szkołach publicznych jak i prywatnych.

 §12. W szkołach publicznych jest ono całkowicie bezpłatne.

 §13. Rodzice otrzymują bon oświatowy i kierują go do publicznej lub prywatnej placówki wybranej dla nauczania ich dzieci. Placówka ta, otrzymuje raz w roku środki na nauczanie dziecka, równe wszystkim opłatom zbilansowanym przez Ministerstwo Oświaty.

 §14. Konfederacja ma prawo narzucić jednolity program nauczania o kulturze i ustroju oraz konstytucji Konfederacji, wszystkim krajom członkowskim.

 §15. Odpłatność nauczania wyższego i brak odpłatności z obowiązkiem 10 lat odpracowania na obszarze Konfederacji.

Art. 39

Badania naukowe

 §1. Gwarantuje się wolność nauki poza badaniami nieetycznymi i zagrażającymi powszechnemu bezpieczeństwu, zakazanymi lub regulowanymi konstytucją lub ustawą przykonstytucyjną.

 §2. Konfederacja popiera badania naukowe nie sprzeciwiające się konstytucyjnej wykładni etycznej.

 §2.2. Może ona uzależnić swoje poparcie od zabezpieczenia koordynacji badań w celu wdrażania ich wyników w gospodarce.

 §2.3. Może ona zakładać i prowadzić placówki badawcze.

 §3. Konfederacja prowadzi badania przez naukowe laboratoria – placówki państwowe, w zakresie wpływu na zdrowie ludzkie; szczepień, stosowania GMO, stosowania herbicydów i chemii w nawożeniu i ochronie upraw, sczepień zwierząt hodowlanych, skażenia wody w tym przez jej przechowywania, stosowania środków konserwacji żywności, zagrożeń militarno – terrorystycznych; wirusowych, bakteryjnych, toksycznych, radioaktywnych i inne z tego zakresu oraz badania w zakresie miltarno-obronnym.

Art. 40

Prawdziwość informacji ekonomiczno  – gospodarczych

 §1. Gwarantuje się prawdziwość informacji w źródłach krajowych i państwowych, dotyczących statystyki i innej informacji ekonomiczno – gospodarczej. .

 §2. Każdy obywatel ma prawo uzyskiwać od organów państwa i bez przeszkód je wyrażać i rozpowszechniać, gromadzone przez nie informacje gospodarcze.

 §3. Firmy wykonujące działalność w zakresie: militarnym, prawnym, finansowym, budowlanym, oraz w zakresie związanym z innymi zagrożeniami dla; majątku lub zdrowia obywateli w zakresie określonym w ustawie, mają obowiązek okazywania swoim klientom posiadanych kwalifikacji, w tym licencji nieobowiązkowych, lub okazanie im informacji o posiadanej praktyce bądź braku praktyki i kwalifikacji, oraz wysokość ich ubezpieczenia OC.

 §3.2. Firmy okazują swoje kwalifikacje bez żądania klienta, w postaci kopii dokumentów potwierdzonych przez notariusza i wywieszonych w siedzibie firmy w miejscu dostępnym dla klientów.

 §3.3. Banki i kancelarie prawne, Firmy koncesjonowane i posiadające obowiązek dysponowania licencjami obowiązkowymi, posiadają obowiązek umieszczania posiadanych kwalifikacji oraz kwoty ubezpieczenia zawodowego, w widocznym miejscu pomieszczenia, w którym przyjmowani są ich klienci.

 §4. Każda Firma, obowiązana jest zamieszczać na fakturach i wyrobach wprowadzanych do obrotu na terenie Konfederacji, informację pisemną w formacie czcionki minimum 12 dpi. w języku kraju siedziby firmy lub jej działania, zawierającą:

1. nazwę Firmy lub imię i nazwisko jej właściciela,
2. logo Firmy,
3. adres siedziby Firmy,
4. numer PESEL lub NIP lub REGON Firmy,
5. nazwę wyrobu, niezależnie od oznaczeń wymaganych na podstawie odrębnych przepisów,
6. jednostkę miary (wagę, wielkość, ilość),
7. cenę,
8. instrukcję użytkowania i przeznaczenie,
9. termin przydatności lub gwarancji,
10. skład w zakresie konserwantów i polepszaczy, barwników,
11. zagrożenia z produktu lub usługi.

 §5. Cenę wyrobu lub usługi, podaje się dla klientów w dwóch wartościach:

1. wszystkie podatki zawarte w cenie (zarówno ostatniego wytwórcy lub usługodawcy) jak i poprzedników, składające się na cenę ostateczną, zwane „CENO-PODATKI”, zsumowane,
2. cenę ostateczną, zwaną „CENA-BRUTTO (końcowa)”, zawierającą zysk ostatniego wytwórcy lub usługodawcy oraz jego wszelkie koszty prowadzenia działalności gospodarczej oraz ceno-podatki, z dopuszczeniem straty dla Firm bez udziału obcego.

 §5.2. Przepis stosuje się odpowiednio do druków używanych przy prowadzeniu działalności gospodarczej, w tym wystawianych faktur i rachunków.

 §6. Jednym z dowodów zawarcia umowy o pracę, jest; rachunek, oświadczenie lub inny pisemny dokument związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdzie jest czytelny i odręczny podpis o pełnym brzmieniu imienia i nazwiska stron wraz z podaniem numeru PESEL lub NIP lub REGON. Dowód taki powinien być brany pod uwagę w postępowaniu procesowym, jako dokument wiodący.

 §7. Pieczątka firmowa stanowi pomocniczą informację w obrocie gospodarczym i nie może być brana pod uwagę w postępowaniu procesowym, za wyjątkiem, gdy zawiera wyraźną parafkę podpisu lub podpis złożone odręcznie i bezpośrednio przy niej i datę jego złożenia, a wzór podpisu i parafki złożony jest w ewidencji gospodarczej.

 Art.41

Statystyka

 §1. Konfederacja zbiera niezbędne dane statystyczne o stanie i rozwoju ludności, gospodarki, społeczeństwa, terytorium i środowiska w państwie.

 §2. Może ona wydawać przepisy o zharmonizowaniu i prowadzeniu urzędowych rejestrów, aby utrzymać jak najmniejszy nakład kosztów administracyjnych.

 §3. Obowiązek publikowania raz w miesiącu siły nabywczej przeciętnej płacy w Konfederacji w koszyku porównawczym do UE i USA oraz przeciętnych wysokości płac i stopy inflacji a także stopnia bezrobocia.

 

Art.42

Mieszkalnictwo

 §1. Dostępne budownictwo mieszkaniowe jest obok godnie wynagradzanej pracy, podstawowym warunkiem dla prawidłowego przyrostu naturalnego społeczeństwa i zapobieganiu trwałej emigracji oraz bezrobociu i niskiej zdolności zmiany pracy.

 §2. Ministerstwo Mieszkalnictwa, ma za zadanie wdrażanie technologii i organizacji budowy konkurencyjnych do cen developerskich, dobrej jakości mieszkań, wpływając na obniżanie ich spekulacyjnych cen rynkowych, w tym materiałów i usług budowlanych.

 §3. Zabronione jest zawieranie umów w formie funduszy hipotecznych na starość w zamian za dożycie lub dopłatę do emerytury, za przejęcie własności nieruchomości przez; osoby fizyczne lub prawne, przedsiębiorstwo, bank lub fundusz, bez powiadomienia przez nie rodziny lub opiekunów osoby fizycznej, o zamiarze zawarcia takiej umowy na sześć miesięcy przed jej zawarciem pod rygorem jej nieważności.

 §3.2. Zabrania się reklamowania funduszy hipotecznych i umów hipotecznych za dożycie lub dopłaty do emerytury, jako nieetyczne, żerujące na ciężkiej sytuacji materialnej osób starszych.

 §4. Wszelka ziemia budowlana w zasobach krajów skonfederowanych, nieprzeznaczona na cele publiczne, podlega niezwłocznemu, w ciągu najdłużej trzech lat od ich przystąpienia do Konfederacji, rozdzieleniu w drodze losowań względem położenia w regionach krajów, w równej wielkości działkach w regionie lub kraju, na wszystkich dorosłych obywateli, bez kosztowo, w celu umożliwienia jej niezwłocznego zagospodarowania pod zabudowę mieszkaniową.

Art. 43

Organizacje gospodarcze

  §1. Konfederacja inicjuje powołanie funkcjonowania trzech niezależnych od siebie organizacji społeczno – gospodarczych:

1. Konfederacyjne Zrzeszenie Przedsiębiorców Prywatnych,
2. Konfederacyjne Zrzeszenie Pracowników Przedsiębiorstw Prywatnych,
3. Konfederacyjne Zrzeszenie Przedsiębiorców i Pracowników Udziałowych Przedsiębiorstw Prywatnych.

 §1.2. Organizacje są powołane w celu;

1. doradzania władzom Konfederacji poprzez opracowywanie przez nie projektów ustaw konfederacyjnych,
2. umożliwiania ich członkom współpracy biznesowej i pracowniczej w szerokiej, jednoczącej ich strukturze, w celu ochrony ich praw i interesów,
3. umożliwianie przedsiębiorcom lub pracownikom, przeprowadzania protestów ze strajkiem powszechnym włącznie, w przypadku łamania ich praw konstytucyjnych lub zagrażaniu przez władze państwa lub krajowe, rozwojowi prywatnej przedsiębiorczości lub niszczenia miejsc pracy,
4. współpracę pomiędzy organizacjami,
5. zdobywania doświadczenia gospodarczego społeczeństwa i członków organizacji, poprzez szybszą wymianę informacji pracowniczych,
6. zapobiegania nadużyciom przedsiębiorców prywatnych wobec pracowników i odwrotnie, w tym dbania o przestrzeganie warunków BHP i zapobiegania mobbingowi oraz nadmiernemu wyzyskowi ekonomicznemu – niezgodnemu z ustawami i konstytucją,
7. przygotowywanie środowisk przedsiębiorczych do udziału w organach przedstawicielskich przedsiębiorców, jak Senacie Konfederacji,
8. rozwijaniu wolnego rynku i równoprawnej konkurencji na wewnętrznym rynku Konfederacji,
9. informowaniu władz Konfederacji o nierównoprawnej, gospodarczej konkurencji zagranicznej.

 §1.3. Organizacje te, zostają powołane poprzez przygotowanie ich statutów i zasilenia z budżetu Konfederacji, w zakresie wyłącznie ich zebrań wyborczych i rozpoczęcia działalności, zaś w dalszym okresie utrzymują się ze składek.

 §1.4. Konfederacja zastrzega sobie prawo nadzoru kontrolnego demokracji bezpośredniej w zakresie wyborów ich władz wewnętrznych oraz podejmowanych projektów ustaw, w sposób dopuszczający do głosowania wszystkich ich członków i niestosowania cenzury.

 §1.5. Konfederacja poprzez swoje organa i urzędników, nie posiada członkostwa w powyższych organizacjach ani żadnych udziałów.

 §1.6. Zmiana statutów powyższych organizacji, wymaga zgody Kongresu Konfederacji.

 §1.7. Organizacje mają prawo wybierać i popierać do Senatu Konfederacji, przedsiębiorców uprawnionych ustawowo do takiej reprezentacji, wyłącznie w wyborach wewnętrznych wszystkich trzech organizacji wspólnie, z dopuszczeniem do głosowania wszystkich ich członków.

 §1.8. Organizacje nie stanowią partii politycznych i nie mogą tworzyć odrębnych lub wspólnych list wyborczych, poza listą kandydatów do Senatu.

 §1.9. Zabrania się powyższym organizacjom, nie dopuszczania do członkostwa w nich, obywateli Konfederacji spełniających warunki statutowe.

 §2. Konfederacja nie zabrania i nie reguluje poza przepisami konstytucyjnymi i ustawowymi, powoływania i funkcjonowania innych organizacji społeczno – gospodarczych.

 §3. Wszelkie organizacje społeczne, w tym społeczno – gospodarcze, poza biznesowymi (przedsiębiorstwami) gdzie głosuje się udziałami, podlegają głosowaniu przy wyborze ich władz i podejmowaniu ich uchwał, równoprawnemu wszystkich ich członków z prawem każdego z nich do udziału w ich władzach w drodze wyboru.

 §4. Konfederacja pilnuje przestrzegania przepisów konstytucyjnych w statutach wszelkich organizacji społecznych poprzez sądownictwo administracyjne rejestrujące statuty, oraz nadzoruje z udziałem urzędowym przedstawicieli państwa, zgodne z nimi wybory władz organizacji.

Art.44

Przepisy przejściowe i końcowe

 §1. Działalność gospodarcza, prowadzona w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie uprawnień uzyskanych przed tym dniem, podlega w terminie jednego roku wpisowi z urzędu do ewidencji prowadzonej na podstawie przepisów ustawy konstytucyjnej.

 §2. Do jednego roku od daty wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują moc dotychczasowe uprawnienia do prowadzenia działalności gospodarczej.

 §2.2. Do czasu dokonania wpisu, o którym mowa, zachowują moc dotychczasowe uprawnienia do prowadzenia działalności gospodarczej.

 §2.3. Przepisy ustawy dotyczą działalności gospodarczej, którą można prowadzić na podstawie wymaganych koncesji. Firmy prowadzące działalność koncesjonowaną w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy wystąpią, w terminie jednego roku, do właściwego organu o uaktualnienie wymaganych koncesji. Koncesje zostaną im potwierdzone z mocy ustawy, jeśli spełniają jej warunki konstytucyjne i ustawy przykonstytucyjnej.

 §3. Zachowują moc dotychczasowe uprawnienia do prowadzenia działalności w zakresie handlu zagranicznego do jednego roku i ich wygaśnięcia w przypadku nie spełniania przepisów konstytucji.

 §4. Uzyskane przed dniem wejścia w życie ustawy konstytucyjnej, dowody posiadania kwalifikacji zawodowych, w tym licencji obowiązkowych i nie obowiązkowych, uważa się za dowody posiadania kwalifikacji zawodowych, wymaganych w myśl przepisów niniejszej ustawy.

 §5. Działające dotychczas organizacje rzemieślnicze, zrzeszenia prywatnego handlu i usług, zrzeszenia transportu prywatnego, mogą w okresie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy konstytucyjnej przekształcić się w organizacje samorządowe podmiotów gospodarczych.

 §5.2. Do tego czasu organizacje te działają na dotychczasowych zasadach.

 §5.3. Jeżeli w określonym wyżej terminie nie nastąpi przekształcenie, dotychczas działająca organizacja ulega likwidacji na zasadach i w trybie określonych w dotychczasowych przepisach.

 §5.4. Powstałe w wyniku przekształcenia organizacje przejmują prawa majątkowe i zobowiązania dotychczasowych organizacji.

 §6. Postępowanie w sprawie uprawnień do prowadzenia działalności gospodarczej, wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy i do tego dnia niezakończone ostateczną decyzją, będzie toczyć się według przepisów niniejszej ustawy.

 Art. 45

Przepisy karno – gospodarcze

  §1. Osoby lub Firmy skazane pierwszy raz za złamanie przepisów gospodarczych, w przypadku gdy udowodniona strata podatkowa wynosiła dla Skarbu Panstwa wysokość minimalnego rocznego wynagrodzenia ustawowego, podlegają pierwszej karze w zawieszeniu na trzy lata w wysokości dwukrotności miesięcznego przeciętnego wynagrodzenia, w trybie postępowania procesowego przyspieszonego.

 §2. Osoby lub Firmy które naraziły Skarb Państwa na straty wyższe niż minimalne dwuletnie wynagrodzenie, lub które podlegały karze niższej za przestępstwa gospodarcze, podlegają karze finansowej w wysokości co najmniej dwóch średnich wynagrodzeń za okres udowodnionego naruszenia przepisów gospodarczych oraz zakazowi prowadzenia Firm przez okres 6-ciu lat.

 §3. Osoby lub Firmy które naraziły Skarb Państwa na straty wyższe niż trzyletnie wynagrodzenie minimalne podlegają karze grzywny w trzykrotnej wysokości oraz zakazowi prowadzenia Firm przez okres 12-tu lat.

 §4. Osoby lub Firmy które naraziły Skarb Państwa na straty wyższe niż czteroletnie roczne wynagrodzenie minimalne podlegają karze grzywny w minimum jego czterokrotnej wysokości do kwoty realne straty państwa oraz zakazowi prowadzenia Firm dożywotnio, w tym zakaz posiadania udziałów w firmach gospodarczych.

  §5. Kto prowadzi działalność gospodarczą bez wymaganego zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej lub bez wymaganej koncesji, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny.

 §6. Kto prowadzi działalność gospodarczą bez wymaganego zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej lub nie dopełnia obowiązku zgłaszania do ewidencji działalności gospodarczej zmian danych objętych wpisem, wprowadza do obrotu towary bez wymaganych oznaczeń, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny.

 §7. Kto nie uiszcza należnych podatków, podlega karze grzywny i pozbawienia wolności w zgodzie z przepisami ustawy przykonstytucyjnej, w tym utracie majątku w na rzecz należnej kary lub podatku, w tym majątku przekazanego współmałżonkowi lub w drodze darowizny, jeśli przekazanie nastąpiło po zaistniałym przestępstwie.

 §8. Kto prowadząc działalność gospodarczą nie oznacza siedziby i miejsca prowadzenia tej działalności lub prowadząc działalność wytwórczą wprowadza do obrotu towary bez wymaganych oznaczeń, szczególnie gdy oznaczenia dotyczą ochrony ludzkiego zdrowia lub ochrony środowiska naturalnego, podlega karze ograniczenia wolności albo karze grzywny.