Tajemniczy święty kamień Indian

Od Bartosza

Judaculla Rock, August 2018

W górach Jackson County w Północnej Karolinie leży wielki głaz pokryty tajemniczymi petroglifami. Dla Indian Cherokee obszar ten jest miejscem świętym, w którym kiedyś odbywały się ważne dla plemion ceremonie. Zgodnie z ustną tradycją Czirokezów Judaculla był skośnookim olbrzymem z siedmioma palcami, który żył w dawnych czasach na górzystym terenie. Petroglify na głazie to ślady jego pazurów, a długa, prosta linia stanowi wytyczoną przez olbrzyma granicę wraz z informacją: „Przekrocz ją, a znajdziesz się na moim terenie”. Imię Judaculla znaczy „skośnooki olbrzym”. Indianie przypisywali mu nadludzką siłę i możliwości, takie jak latanie lub teleportacja z dołu na szczyt góry. Legenda głosi, że ​​Judaculla był nawet w stanie kontrolować wiatr, deszcz, grzmoty i błyskawice.

Niezależna: Magdalena Łysiak – Tajemniczy święty kamień Indian

W górach Jackson County w Północnej Karolinie leży wielki głaz pokryty tajemniczymi petroglifami. Dla Indian Cherokee obszar ten jest miejscem świętym, w którym kiedyś odbywały się ważne dla plemion ceremonie. Zgodnie z ustną tradycją Czirokezów Judaculla był skośnookim olbrzymem z siedmioma palcami, który żył w dawnych czasach na górzystym terenie. Petroglify na głazie to ślady jego pazurów, a długa, prosta linia stanowi wytyczoną przez olbrzyma granicę wraz z informacją: „Przekrocz ją, a znajdziesz się na moim terenie”. Imię Judaculla znaczy „skośnooki olbrzym”. Indianie przypisywali mu nadludzką siłę i możliwości, takie jak latanie lub teleportacja z dołu na szczyt góry. Legenda głosi, że ​​Judaculla był nawet w stanie kontrolować wiatr, deszcz, grzmoty i błyskawice.

Na głazie wyryto ponad 1500 petroglifów. Symbole są ciasno upakowane i zawierają wiele podobnych do patyków postaci, dwa dziwne siedmiopalcowe odciski dłoni/pazurów, i wiele innych kształtów. Mierzy około 22 metrów kwadratowych. Petroglify prawdopodobnie pochodzą z lat 2000-3000 p.n.e., podczas prac archeologicznych wokół kamienia odkryto narzędzia z epoki kamiennej. W okolicy nie znaleziono żadnych innych podobnych głazów. Cały teren wokół Judaculli został wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Zabytkowych. Jest wiele teorii na temat tego, co przedstawiają petroglifów – od map, przez symbole religijne po zaszyfrowane wiadomości. W 1945 roku Blythe, wódz Cherokee, powiedział że ryty naskalne są zapisem traktatu pokojowego między plemionami Cherokee i Catawbas. Niedawno zespół naukowców wykorzystał sprzęt laserowy, aby odtworzyć szczegółowy widok głazu do zbadania petroglifów. Niestety skała koroduje i symbole stopniowo zanikają.

Wiele plotek i legend otacza tajemniczą skałę, miejscowi opowiadają, że niejednokrotnie słyszeli w tym miejscu dziwne dźwięki, widziano duchy, a nawet UFO. Co ciekawe, po drugiej stronie Atlantyku, wśród zielonych wzgórz Szkocji, znajdują się setki, jeśli nie tysiące, kamieni z wygrawerowanymi identycznymi znakami, jak te widoczne na Judaculla Rock.

https://niezalezna.pl/442416-tajemniczy-swiety-kamien-indian

Wikipedia

Judaculla Rock is a curvilinear-shaped outcrop of soapstone known for its ancient carvings and petroglyphs. The archaeological site is located on a 0.85-acre rectangular-shaped property, now owned by Jackson County. It is approximately 60 meters east of Caney Fork Creek, a major branch of the northwestward-trending Tuckasegee River in the mountains of Western North Carolina.

Skała Judaculla to wychodnia ze steatytu o krzywoliniowym kształcie, znana ze starożytnych rzeźb i petroglifów. Stanowisko archeologiczne znajduje się na terenie o powierzchni 0,85 akrów w kształcie prostokąta, obecnie należącym do hrabstwa Jackson. Znajduje się około 60 metrów na wschód od Caney Fork Creek, głównego odgałęzienia północno-zachodniej rzeki Tuckasegee w górach zachodniej Karoliny Północnej.

The petroglyph boulder occurs within a man-made bowl-shaped depression. Today the land is covered with mowed turf grass (previously, it was cultivated as a cornfield) and bordered on the west by a thicket of rivercane (Arundinaria gigantea). Slightly upslope and east of the boulder are a few smaller outcroppings of soapstone bedrock, at least two of which show definite scars left by ancient quarrying for soapstone bowl manufacture.^[2] The site is listed on the National Register of Historic Places.

Głaz petroglifowy występuje w sztucznym zagłębieniu w kształcie misy. Dziś teren porośnięty jest koszoną trawą darniową (wcześniej był uprawiany jako pole kukurydziane), a od zachodu graniczy z zaroślami trzciny rzecznej (Arundinaria gigantea). Nieco pod górę i na wschód od głazu znajduje się kilka mniejszych wychodni skalnego podłoża ze steatytu, z których co najmniej dwie wykazują wyraźne blizny pozostawione przez starożytne kamieniołomy do produkcji mis ze steatytu [2]. Strona jest wpisana do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych.

The surface of the westward-slanting main boulder is covered with petroglyphs. It measures roughly 22 square meters (240 sq ft). The boulder carries scars resulting from soapstone bowl extraction. Three depressions show stem extraction to make pipes, and three more are hollow scallops.^[3]

Powierzchnia głównego głazu pochylonego w kierunku zachodnim pokryta jest petroglifami. Mierzy około 22 metrów kwadratowych (240 stóp kwadratowych). Głaz nosi blizny powstałe w wyniku wydobycia miski ze steatytu. Trzy wgłębienia pokazują ekstrakcję łodyg w celu wytworzenia rur, a trzy kolejne to puste przegrzebki.[3]

Numerous petroglyphs have been pecked and incised into the surface. The densely packed motifs, especially those along the upper two-thirds of the boulder, often make it difficult to distinguish among the carvings. A minimum count of the patterns has revealed 1,458 cup marks, 47 curvilinear units, 10 bowl-shaped depressions, 10 stick-like figures, 9 rills, 3 concentric rings designs, 3 curvilinear motifs, 3 deer tracks, 3 claw-like imprints, 1 arc, 1 cross-in-circle, and 1 winged shape.

Liczne petroglify zostały wydziobane i nacięte na powierzchni. Gęsto upakowane motywy, zwłaszcza te wzdłuż górnych dwóch trzecich głazu, często utrudniają rozróżnienie rzeźb. Minimalna liczba wzorów ujawniła 1458 znaków miseczek, 47 jednostek krzywoliniowych, 10 zagłębień w kształcie misy, 10 figur przypominających patyki, 9 rowków, 3 wzory koncentrycznych pierścieni, 3 motywy krzywoliniowe, 3 tropy jeleni, 3 odciski przypominające pazury, 1 łuk, 1 krzyż w kole i 1 skrzydlaty kształt.

Date range Zakres dat

Petroglyphs that occur within three hollow scallops suggest that their production took place after soapstone bowl quarrying had ceased at the site. This finding is supported by similar overlaps at a smaller soapstone boulder, Brinkley Rock, in western North Carolina and two others, Track Rock Gap and Sprayberry Rock in northern Georgia.^[3]

In terms of stylistic cross-dating, the similarity between the concentric ring and cross-in-ring petroglyphs on the boulder with patterns on ceramics from the region suggests that the petroglyphs, made over the Late Archaic soapstone extraction scars, date somewhere between the Middle Woodland and late Mississippian culture periods, roughly 200 CE to 1400 CE.^[4]

Controlled archaeological excavations around the boulder revealed deposits that were extensively disturbed in historic times, likely by cultivation. This disrupted researchers’ ability to date levels of soils.^[5] But, auger sampling of soils higher on the slope suggest intact layers remain.^[6] These layers, containing soapstone and lithic fragments left by soapstone bowl manufacture, probably date to the Late Archaic period (say, 2000 to 1000 BCE).^[7][8]

Petroglify występujące w obrębie trzech wydrążonych przegrzebków sugerują, że ich produkcja miała miejsce po zaprzestaniu wydobywania steatytu w tym miejscu. To odkrycie jest poparte podobnymi nakładami się na mniejszym głazie ze steatytu, Brinkley Rock w zachodniej Karolinie Północnej i dwóch innych, Track Rock Gap i Sprayberry Rock w północnej Georgii. Pod względem stylistycznego datowania, podobieństwo między petroglifami koncentrycznego pierścienia i petroglifami krzyżowymi na głazie z wzorami na ceramice z regionu sugeruje, że petroglify, wykonane na bliznach po wydobyciu steatytu z późnego archaizmu, datowane są gdzieś pomiędzy środkowym Okresy kultury leśnej i późnej Missisipi, około 200 CE do 1400 CE.[4] Kontrolowane wykopaliska archeologiczne wokół głazu ujawniły osady, które w czasach historycznych zostały intensywnie naruszone, prawdopodobnie przez uprawę. Zakłóciło to zdolność naukowców do datowania poziomów gleb.[5] Jednak pobieranie próbek ślimakowych gleb położonych wyżej na zboczu sugeruje, że warstwy pozostają nienaruszone.[6] Warstwy te, zawierające steatyt i fragmenty litu pozostawione przez produkcję mis ze steatytu, prawdopodobnie pochodzą z okresu późnego archaizmu (powiedzmy, 2000-1000 p.n.e.).[7][8]

Cherokee oral history Historia mówiona Cherokee

Judaculla Rock retains a special significance for the Cherokee. The majority of Cherokee people were forcibly removed to Indian Territory in 1838, but both the tribes in Oklahoma and the one in North Carolina continue to teach their oral history.^[9] Cherokee accounts link Judaculla (also known as Tuli-cula/Juthcullah/Tsulʻkalu), their slant-eyed Master-of-Game,^[10] with the surrounding landscape, including landforms, rivers, and Cherokee towns.^[11]

The petroglyph boulder is located on an old trail that linked the former Cherokee townhouse at Cullowhee, or „Juthcullah’s Place,” with Judaculla’s reputed townhouse within Tannasee Bald (also known as Tsunegûñyĭ).^[12] Today the federally recognized Eastern Band of Cherokee Indians is based in Swain and Jackson counties in Western North Carolina. They and the two Cherokee tribes in Oklahoma continue to regard this boulder as spiritually significant.

Skała Judaculla ma szczególne znaczenie dla Czirokezów. Większość ludów Czirokezów została przymusowo przesiedlona na Terytorium Indian w 1838 r., ale zarówno plemiona w Oklahomie, jak i to w Karolinie Północnej nadal nauczają swojej historii mówionej.[9] Relacje Czirokezów łączą Judacullę (znaną również jako Tuli-cula/Juthcullah/Tsulʻkalu), ich skośnookiego Mistrza Gry,[10] z otaczającym krajobrazem, w tym ukształtowaniem terenu, rzekami i miastami Czirokezów.[11] Głaz petroglifów znajduje się na starym szlaku, który łączył dawną rodziną osadę Cherokee w Cullowhee, czyli „Miejsce Juthcullaha”, z renomowaną osadą Judaculli w Tannasee Bald (znaną również jako Tsunegûñyĭ).[12] Dziś uznana przez władze federalne Wschodnia Grupa Indian Cherokee ma siedzibę w hrabstwach Swain i Jackson w zachodniej Karolinie Północnej. Oni i dwa plemiona Czirokezów w Oklahomie nadal uważają ten głaz za ważny duchowo.

Significance Znaczenie

From a rock art perspective, the boulder is significant as it contains more petroglyphs than any other known boulder east of the Mississippi River. Judaculla Rock contains approximately 1,548 motifs, 3.7 times the total of 421 motifs at the substantial Track Rock Gap petroglyph boulder complex in far northern Georgia.

From an archaeological perspective, the intact deposits upslope from Judaculla Rock contain physical traces of Late Archaic soapstone quarrying and bowl manufacturing activities. The location of Judaculla Rock between Cullowhee townhouse and Judaculla’s townhouse in Tannasee Bald is expressed in Cherokee stories of other petroglyph boulders in the mountains and foothills of North Carolina and northern Georgia.^[10][13] These intermediary locations tie the Cherokee summer agricultural cultivation in the floodplains to their practice of fall and winter hunting in the uplands. It is also significant that the petroglyph boulders are probably stylized picture maps of the terrain where they are found.^[14]

Judaculla Rock appears to be a physical representation of the entire landscape the Cherokees inhabited. It not only embodies a distinctive characteristic of petroglyph boulders in the region but, with further study, it is likely to yield additional information about the history and prehistory of the area.

Collaboration in Jackson County among the Parker family, former owners of the property; the North Carolina Rock Art Project, the Eastern Band of Cherokee Indians, Western Carolina University, the North Carolina Department of Cultural Resources, and the Caney Fork Community Council, resulted in the construction of a semicircular, elevated viewing platform at the site, complete with interpretive signs. This proactive conservation and management of Judaculla Rock provide a textbook example of how rock art sites in other parts of the country can be preserved, interpreted, and presented on a sustainable basis to the visiting public for generations to come.

In 2013, Judaculla Rock and its site were placed on the National Register of Historic Places.^[1]

Z perspektywy sztuki naskalnej głaz jest znaczący, ponieważ zawiera więcej petroglifów niż jakikolwiek inny znany głaz na wschód od rzeki Missisipi. Judaculla Rock zawiera około 1548 motywów, 3,7 razy więcej niż 421 motywów w dużym kompleksie głazów petroglifowych Track Rock Gap w dalekiej północnej Gruzji. Z archeologicznego punktu widzenia nienaruszone złoża na zboczu Skały Judaculla zawierają fizyczne ślady późno-archaicznego wydobywania steatytu i działalności produkcyjnej misek. Lokalizacja Judaculla Rock między kamienicą Cullowhee a kamienicą Judaculla w Tannasee Bald jest wyrażona w opowieściach Cherokee o innych głazach petroglifów w górach i na zboczach Północnej Karoliny i północnej Georgii.[10][13] Te pośrednie lokalizacje wiążą letnią uprawę Cherokee na terenach zalewowych z praktyką polowań jesienią i zimą na wyżynach. Znamienne jest również, że głazy petroglifowe są prawdopodobnie stylizowanymi mapami obrazkowymi terenu, na którym zostały znalezione.[14] Skała Judaculla wydaje się być fizyczną reprezentacją całego krajobrazu zamieszkiwanego przez Czirokezów. Nie tylko uosabia charakterystyczną cechę głazów petroglifowych w regionu, ale dalsze badania prawdopodobnie przyniosą dodatkowe informacje na temat historii i prehistorii tego obszaru. Współpraca w Jackson County wśród rodziny Parkerów, byłych właścicieli nieruchomości; North Carolina Rock Art Project, Eastern Band of Cherokee Indians, Western Carolina University, North Carolina Department of Cultural Resources oraz Caney Fork Community Council zaowocowały budową półokrągłej, podwyższonej platformy widokowej na tym terenie, wraz z znaki interpretacyjne. Ta proaktywna ochrona i zarządzanie Judaculla Rock stanowi podręcznikowy przykład tego, jak miejsca sztuki naskalnej w innych częściach kraju mogą być chronione, interpretowane i prezentowane w zrównoważony sposób odwiedzającej publiczność dla przyszłych pokoleń. W 2013 roku Judaculla Rock i jego miejsce zostały umieszczone w Krajowym Rejestrze Miejsc Historycznych.[1]

References

• „National Register of Historic Places Listings”. Weekly List of Actions Taken on Properties: 4/01/13 through 4/05/13. National Park Service. 2013-04-12.
• unknown (n.d.). „Judaculla Rock” (pdf). National Register of Historic Places – Nomination and Inventory. North Carolina State Historic Preservation Office. Retrieved 2015-01-01.^{[permanent dead link]}
• Johannes Loubser and Douglas Frink. Heritage Resource Conservation Plan for Judaculla Rock, State Archaeological Site 31JK3, North Carolina. Stratum Report submitted to Jackson County, Sylva 2008
• Scott Ashcraft and David Moore. „Native American Rock Art in Western North Carolina.” In Collected Papers on the Archaeology of Western North Carolina, edited by D. G. Moore and A. S. Ashcraft, pp. 59-88. Fall Meeting of the North Carolina Archaeological Society, Cherokee. 1998
• Scott Shumate and Johannes Loubser. „Phase III Archaeological Investigations at the Judaculla Rock Site (31JK3),” Jackson County, North Carolina. Stratum Unlimited Report submitted to Jackson County, Sylva 2011
• Johannes Loubser, and Douglas Frink. „Phase I Soil Profiling and Archaeological Documentation of Conditions, Judaculla Rock, State Archaeological Site 31JK3,” Jackson County, North Carolina, Sylva, 2009
• Dan Elliott. The Live Oak Soapstone Quarry, DeKalb County, Georgia. Garrow and Associates, Atlanta. 1986
• Ken Sassaman. „Refining Soapstone Vessel Chronology in the Southeast.” Early Georgia 25(1): 1-20. 1997
• John Parris. The Cherokee Story. The Stephens Press, Asheville. 1950
• James Mooney. Myths of the Cherokee. Nineteenth Annual Report of the Bureau of American Ethnology, 1897-98. Part 1. Government Printing Office, Washington, D.C. 1900
• Hiram Wilburn, „Judaculla Place-Names and the Judaculla Tales.” Southern Indian Studies IV: 23-26. 1952
• Cherokee Studies at Western Carolina University, People of the Land: „An Introduction to the Cherokee Heritage Walking and Fitness Trail.” Interpretive Pamphlet published by the Western Carolina University, Cullowhee. 2007
• John Haywood. The Natural and Aboriginal History of Tennessee, Up to the First Settlements therein by the White People, in the Year 1768. Nashville: George Wilson, 1823

External links

• Jackson County Recreation/Parks Department
• Video of Judaculla Rock, Cherokee Nation, 2016

https://www.youtube.com/watch?v=O186RvCCsRg

Ze wszystkich legend, które zostały zapisane w tradycyjnych wierzeniach Indian południowo-wschodnich Stanów Zjednoczonych, jedna z najbardziej wyjątkowych dotyczy historii Tsul ‚Kalu, legendarnego władcy zwierzyny łownej i łowów plemienia Cherokee.

Charakteryzująca się gigantycznym wzrostem mityczna istota była często przywoływana przed polowaniem ze względu na jej związek z jeleniami, ptactwem łownym i inną zwierzyną, które składały się na dietę Indian. Chociaż większość relacji opisuje Tsul ‚Kalu jako bardzo dużego humanoidalnengo stwora, często postrzeganego jako rodzaj „diabła”. Imię mitycznego olbrzyma oznacza „skośnookiego”, co odnosi się do osobliwego wyglądu jego oczu, często przedstawianych w legendach.

Pisemne relacje Europejczyków, które dokumentują legendy Tsul ‚Kalu, sięgają co najmniej wczesnych dziesięcioleci XIX wieku. Do najbardziej popularnych należała wersja spisana przez antropologa Jamesa Mooneya, która opowiadała o tym, jak Tsul ‚Kalu odwiedził młodą kobietę i jej matkę. Olbrzym poślubił dziewczynę, ale w końcu rozwścieczony przez jej rodzinę zabrał ją do jaskini, gdzie mieszkał wysoko w górach na zachodzie.

Po jej zniknięciu brat dziewczyny wyruszył w pogoń i ostatecznie znalazł dom olbrzyma. Prosząc o spotkanie z Tsul ‚Kalu, olbrzym pojawiał się tylko jako bezcielesny głos, poinstruował swojego zaciekawionego szwagra aby udał się do pobliskiego miasta Kanuga i pościł przez siedem dni. Legenda głosi, że pod koniec okresu postu nieznajomy odwiedzający miasto nie dotrzymał głodówki i mimo kolejnej próby skontaktowania się z Tsul ‚Kalu, bratu dziewczyny nie pozwolono zobaczyć tajemniczego olbrzyma.

Dom Tsul ‚Kalu jest określany w tej legendzie jako Tsunegun’yi, podobnie do kilku innych tradycyjnych nazw miejsc występujących w niektórych częściach Karoliny Północnej, Tennessee i okolic. Miejsce, którego pojawia się w legendzie to Tsul ‚Kalu Tusunegun’yi, duży obszar położony w hrabstwie Jackson w Północnej Karolinie. Lokalne legendy kojarzą to miejsce z miejscem z domem mitycznego giganta. Miejsce o podobnej nazwie, zwane Tsul ‚Kalu Tsula’sinun’yi, istnieje również wzdłuż rzeki Tuckasegee w pobliżu Deep Creek w hrabstwie Swain w Północnej Karolinie. Mówi się, że nazwa tego miejsca oznacza „gdzie jest odcisk stopy”, w odniesieniu do petroglifów, które się tam znaleziono.

Prawdopodobnie najbardziej znanym miejscem związanym z mitem Tsul ‚Kalu jest Judaculla Rock, duży głaz steatytowy znajdujący w pobliżu Cullowhee w Północnej Karolinie. Pokryty petroglifami o nieznanej proweniencji inspiruje szereg teorii dotyczących pochodzenia oznaczeń, a także ich możliwego znaczenia. Nazwa miejsca, Judaculla, to zniekształcenie słowa Cherokee oznaczające Tsul ‚Kalu, a jedna z najbardziej rozpowszechnionych legend związanych z tym miejscem mówi, że kiedy olbrzym zeskoczył ze szczytu swojej góry, wylądował w pobliżu kamienia i oparł się na nim. Czyniąc to Tsul ‚Kalu pozostawił duży odcisk dłoni podobny do petroglifów, które kiedyś istniały we wspomnianym miejscu w pobliżu Deep Creek.

Chociaż pojawienie się gigantów w legendach Czirokezów nie należy do częstych, Mooney spisał podobną legendę, mającą pewne znaczenie dla opowieści o Tsul ‚Kalu, od człowieka o imieniu James Wafford, członka zachodniego plemienia Czirokezów, który urodził się w Georgii w 1806 roku. Relacja Wafforda brzmi:

„…że jego babcia, która musiała urodzić się mniej więcej w połowie ubiegłego wieku, powiedziała mu, że słyszała od starych ludzi, że na długo przed jej narodzinami grupa olbrzymów odwiedziłą Czirokezów. Byli prawie dwa razy wyżsi od zwykłych ludzi, a ich oczy były skośnie, dlatego Czirokezowie nazywali ich Tsunil’ kalu’, „Ludzie skośnoocy”. Opowiadali, że te olbrzymy żyły bardzo daleko w kierunku, w którym zachodzi słońce. Czirokezowie przyjęli ich jak przyjaciół, a ci zostali przez jakiś czas, potem wrócili do swojego domu na zachodzie”.

Dzięki skojarzeniom Tsul ‚Kalu z olbrzymami, zwierzyną łowną i polowaniem, a nawet petroglifami przedstawiającymi duże odciski stóp, łatwo jest zauważyć, jak niektórzy w ostatnich dziesięcioleciach próbowali narysować skojarzenia między Tsul ‚Kalu a Wielką Stopą, chociaż podobieństwa są w najlepszym razie mikroskopijne. Jedyne, co Tsul ‚Kalu z pewnością wydaje się mieć wspólne z Sasquatchem, to wytrzymałość ponad granicami kulturowymi, którą posiadają legendarne postacie, co sprawiło, że mityczny bóg polowań Cherokee pozostał przedmiotem fascynacji do czasów współczesnych.

Źródło: mysteriousuniverse.org

https://wildweekly.pl/2021/06/25/tsul-kalu-skosnooki-olbrzym-posrod-tradycji-wierzen-czirokezow/