Królowie i wojewodowie Ariów-Sławian, wżenieni w rody cesarskie Rzymu i Bizancjum

134. Smaczek historyczny numer 29
II. Starożytność I. Średniowiecze

Królowie i wojewodowie Ariów-Sławian, wżenieni w rody cesarskie Rzymu i Bizancjum

Drodzy Czytelnicy – proszę zapamiętać !
Mieliśmy naprawdę wybitnych sławiańskich królów i wojewodów na przestrzeni wieków, którzy wykorzystując swój niebywały talent i zdolności militarne oraz zarządcze, potrafili zaimponować i zdobyć, z jednej strony posłuch, a z drugiej strony zaufanie, wśród zachodnich społeczeństw i ich decydentów, a szczególnie cesarzy Rzymu i Bizancjum. Ponadto niektórzy sławiańscy królowie byli bardzo światłymi, uczonymi i także literatami.
Poniżej dokonuję ich prezentacji.

1. Król Leh III Ariowist zwany przez Rzymian Ariowistus, uznany przez Senat Rzymski jako „Król i Przyjaciel Rzymu”, był wielkim władcą Konfederacji Sławów (Suewów- łac. Suevi), obejmującej w starożytności 100 okręgów plemion Ariów-Sławian na obszarze od Renu do Donu (Cezar, Godwin).
W 56 lub 55 roku p.n.e. poślubił Julię Caesaris Major, starszą siostrę Juliusza Cezara i został jego szwagrem.

2. Król Awiłło Leszek IV pół-Rzymianin, był synem Króla Leha III Ariowista i królowej Julii Caesaris Major, któremu cesarz rzymski Tyberiusz Klaudiusz Buccio ofiarował w I wieku n.e. marmurowy grobowiec z płytą nagrobną z inskrypcją, jak niżej:
DLA AWIŁŁA LESZKA (KRÓLA)
TYBERIUSZ KLAUDIUSZ BUCCIO
ZA ŻYCIA, JEDYNIE JEMU, DLA
ZASZCZYTU, NA WŁASNOŚĆ
OFIAROWAŁ
Płyta nagrobna znajduje się w kolekcji Museo Lapidario di Urbino w Italii.
Jej wierna kopia powinna znajdować się na Zamku Królewskim w Warszawie, jako najważniejszy artefakt historyczny Lehii i przedmiot sławy i dumy sławiańsko-lehickiego narodu polskiego !

3. Stylichon z pochodzenia Wandal, sławiański wódz naczelny Rzymu poślubił w 384 roku Serenę, bratanicę cesarza Teodozjusza Wielkiego, a w 398 roku wydał swoją córkę Marię za młodego cesarza Honoriusza i został jego teściem. Planował usunięcie cesarza i przekazanie władzy swojemu synowi Eucheriuszowi. Po odkryciu spisku został zabity wraz z synem.

4. Król Ariów-Sławian Wizygotów Ataulf poślubił w Narbonie w 414 roku cesarzównę Gallię Placydię, córkę cesarza Teodozjusza Wielkiego i siostrę przyrodnią następnego cesarza Honoriusza.

5. Król Ariów-Sławian Hunów Attyla (430-453), miał 300 żon, w tym różne księżniczki królewskie, a także cesarskie Rzymu i Bizancjum. Jego kilkaset dzieci stanowiło oddzielny ród królewski.

6. Syn Genzeryka, króla Ariów-Sławian Wandalów i Alanów w Afryce północnej i na wyspach Morza Śródziemnego, królewicz Hunoryk (późniejszy król, 477-484), poślubił w Kartaginie w 455 roku cesarzównę Eudokię , córkę rzymskiej cesarzowej Eudoksji.

7. Aspar z pochodzenia Alan, sławiański wódz naczelny i zarządca Bizancjum, zaaranżował w 470 roku małżeństwo swojego syna cezara Patrycego z cesarzówną Leoncją, młodszą córką cesarza Leona I, planując odziedziczenie przez nich tronu bizantyjskiego. Po odkryciu spisku, został zabity wraz z synem.

8. Trasamund król Ariów–Sławian Wandalów panował w Kartaginie długo, bo aż przez 27 lat (496-523). Był najbardziej wykształcony z królów i jednocześnie literatem.

9. Hilderyk król Ariów-Sławian Wandalów, był synem Hunoryka i cesarzówny Eudokii (patrz wyżej). Panował w Kartaginie przez 7 lat (523-530) i był władcą oświeconym, między innymi po wieloletnim pobycie z matką na dworze bizantyjskim.

10. Sisebut z pochodzenia Got, król Ariów-Sławian w Królestwie Toledańskim w Hiszpanii. Był uczonym i panował w Toledo przez 9 lat (612-621).
(Patrz K.L. I rozdz. II i K.L. III rozdz. IV pkt. 2).

Na koniec należy sobie zdać sprawę, że niektóre wyżej wymienione działania gdyby się powiodły, mogłyby zmienić dzieje Europy i Bliskiego Wschodu.

JB

źródło: https://www.facebook.com/Janusz.Bieszk.Officialprofile/photos/a.110377050919841/268993105058234/