Niniejszym prezentuję po raz pierwszy w kraju, unikalny materiał w formie dobranych przeze mnie tematycznie, wielu oryginalnych cytatów-dowodów ze wspaniałego dzieła Pawła Stalmacha „Księgi Rodu Sławiańskiego” z końca XIX wieku, pisanego w Cieszynie pod zbrodniczymi zaborami i czujnym okiem cenzury zaborcy oraz kościoła rzymskiego, który w połowie ówczesnego wieku jeszcze próbował Wielkiego Patriotę i Badacza Lehii Tadeusza Wolańskiego, spalić na stosie z jego książek (patrz III K.L. s. 245-248).

Jest to dzieło wielkie i wyjątkowe, opisujące szczegółowo i z wielkim znawstwem między innymi, najbardziej nas interesujące oraz pomijane w polskich podręcznikach, dzieje starożytne i wczesno średniowieczne, w zakresie:

1/ wojen Sławian z cesarstwami rzymskim i bizantyjskim,

2/ Sławiańszczyzny, Sławian oraz Lehii i Lehitów,

3/ wysokiego poziomu rozwoju budownictwa, rolnictwa, gospodarki i handlu oraz żeglugi Sławian.

Niewątpliwie należy także docenić Stalmacha za odwagę i znajomość opisywanych tematów, wynikającą na pewno z dotarcia w tamtym czasie do różnych nieznanych nam obecnie źródeł historycznych [„chroniki” jak je nazywa] w tym niemieckich czy frankońskich.

Jednocześnie Stalmach akceptuje i wyjaśnia nazwę Sławianie, chociaż chyba ze względów cenzorskich w dziele pisze Słowianie, co zmieniłem w tym artykule na właściwą nazwę Sławianie.

Proszę wziąć także pod uwagę, iż czasami ze względu na konieczność dopasowania tych wiernych cytatów, płynna narracja tego materiału mogła zostać zakłócona, ale najważniejsza jest ich zachowana treść oraz wymowa.

Ponadto książka jest dostępna; na moją prośbę została pięknie wydana jako reprint w wydawnictwie Armoryka w Sandomierzu, za co składam podziękowanie.

Drodzy Czytelnicy

Właśnie dzięki Stalmachowi, z jednej strony mogę Wam pokazać całkiem inny i prawdziwy świat starożytnej oraz wczesno średniowiecznej cywilizacji Sławii, sprawnie funkcjonującej z zorganizowaną siecią osad i wsi, bogatych kupieckich miast oraz portów, silnych grodów i wojsk, rozległej żeglugi oraz sprawnej gospodarki i rolnictwa, o czym nie dowiecie się w oficjalnych publikacjach i podręcznikach, gdzie jest opisywana zdawkowo oraz poniżana w stosunku do bezpodstawnie wywyższanej i chwalonej cywilizacji zachodniej, a szczególnie niemieckiej.

Z drugiej strony pokazuję również słabości Sławii, które doprowadziły do upadku zachodniej Lehii między Renem a Odrą.

Nawet będąc zszokowani i zaskoczeni treścią, otwórzcie proszę szeroko oczy i przeczytajcie uważnie ten niełatwy XIX-wieczny tekst, który umożliwi Wam zrozumienie dotychczas nieznanych, zakłamanych i drażliwych relacji historycznych Sławianie-Niemcy!

1. Sławia oraz Sławianie, Lechici i ich obyczaje

„Sławianie nareszcie, jako najliczniejszy naród zajęli największą, prawie całą wschodnią przestrzeń Europy, od Łaby aż po Don i wzdłuż całego Dunaju, a od jaderskiego (adryjatyckiego), do bałtyckiego morza […]”

„Najpierwej zajętą siedzibą Sławian był półwysep bałkański”.

„Rozszerzali się potym wzdłuż całego Dunaju po obu jego brzegach, aż do rzek Renu i Menu. Ztąd przenosili się na północ aż ku bałtyckiemu morzu i osiedli nad rzekami Łabą, Odrą, Wisłą, również nad Dniestrem, Bohem, Dnieprem i Donem ponad Czarnym morzem”.

„Od prawieków też Sławianie są we swoich siedzibach tubylcami czyli pierwotnemi mieszkańcami […] Odwieczność Sławian w zajmowanych krajach jest więc uwidocznioną”.