Prometej Wyzwolony: 1. Wiedza, która była zakryta przez tysiąclecia – Odkodowane Litery; 2. Odkodowane litery – ABECADŁO

WIEDZA, KTÓRA BYŁA ZAKRYTA PRZEZ TYSIĄCLECIA – ODKODOWANE LITERY

 

 

1. Wiedza, która była zakryta przez tysiąclecia – Odkodowane Litery

https://www.youtube.com/watch?v=sLzTtWzDXAc

 

2. ODKODOWANE LITERY – WIEDZA, KTÓRA BYŁA ZAKRYTA PRZEZ TYSIĄCLECIA – ABECADŁO

 

PODSTAWOWE ZNACZENIA LITER 

LI-TE-ER-RA

LI – połączenie wielu elementów

TE – tendencja rozwojowa skoncentrowanego zjawiska, potencjalna przemiana

ER – „emisja” energii, informacji

RA – pierwotna wibracja, energia, boskie światło

LITERY

A – podstawowe znaczenia: koncentracja w punkcie / rozproszenie, początek / koniec ( nieskończoność ), góra / dół. Dod. połączenie między rzeczami / zjawiskami – patrz. Abecadło, A-dam – w znaczeniu początek, E(w)A, samic-A czy dowolny rodzaj żeński w języ. polskim – w znaczeniu nieskończoność, A-nten-A, A-ort-A, A-nioł w znaczeniu połączenie pomiędzy rzeczami / zjawiskami. A-ku-punkt-ura, A-kumulacja, A-traktor w znaczeniu koncentracja „w punkcie”,

A-naliza, A-lternatywa – jako „rozproszenie, rozbiór”

B – podstawowe znaczenie: B-lisko połączone ze sobą elementy / oddzielone od siebie elementy ( coś co oddziela ). Dodatkowo – wyrazy związane z B-ulwiastym kształtem litery – patrz prrzykładowo: B-roda, B-ąbel, B-rew, B-rud, Blizna, B-lisko – w znaczeniu „połączone” a także

B-łona, B-ariera, B-arykada, B-rzeg, B-roń – jako „oddzielenie przez połączenie”. Bulwa, Bańka, Balon – związane z kształtem. Brat Bliźniak – połączenie przeciwieństw: połączone i oddzielone.

C – podstawowe znaczenie – efekt czasowy, przemijający, „nakładka” na dane zjawisko / ale także efekt stały jako zjawisko przeciwstawne / ciągłość. Patrz np.: C-iało, C-ień, C-iąża, C-zar, C-iarki – jako efekt czasowy do których zaliczają się też stany emocjonalne jak np. C-ierpliwość albo inne jak C-isza czy C-iążenie. Jako efekt stały np. C-iągłość, C-odzienny, C-zeluść, C-zucie

C-zas jako zarówno ciągłość jak i przemijanie.

D – podstawowe znaczenie: niepełnia ( pół pełni ) / dopełnienie, litera „D” to „pół pełni” – połowa „O” -D(z)IAŁ, O-D-D(z)IAŁ – a więc zarówno D-ziura, D-olina, D-epresja, D-ół jak i D-odatek,

D-ar, D-ostatek, D-olewka. „D” wchodzi w szczególną relację z „O” – poruszając się względem siebie te litery symbolizują albo D-O-datek, D-O-lewke, D-O-kładkę, D-O-pełnienie albo O-D-byt, O-D-krojenie, O-D-separowanie, O-D-cięcie.

E – podstawowe znaczenie: ruch na wewnątrz ( emisja ) / ruch do zewnątrz, wiele czynników wychodzi z jednego źródła / wiele czynników spotyka się w „jednym punkcie”, patrz: E-kspresja, E-misja, E-manacja, E-rupcja – ruch na zewnątrz – E-rozja, E-skorta, E-liksir, E-sencja – jako kilka czynników łącz się w jedno – ruch do zewnątrz. E-mocja jako połączenie przeciwieństw. Zachodzi wewnątrz – emanuje na zewnątrz.

F – litera jak dotąd bliżej nie analizowana, znaczenie w „wersji roboczej”, podobnie jak E ale mówi o emisji nieregularnej, nieharmonijnej F-erment, F-eralny, F-ala, F-ałda, F-ałsz, F-urkot, F-let ( harmonijna emisja zależna od ustawienia palców na instrumencie ) itp.

Gkoncentracja zjawiska ( zagęszczenie ) / dekoncentracja zjawiska ( rozproszenie ) znaczenie dod. „zmiana stanu”, patrz: G-ęsty, G-ruby, G-łówny, G-ranit – koncentracja,

np. G-rzechotka ( dźwięk przerywany ), G-żegżółka, G-rzebień, G-rzęda – dekoncentracja, rozproszenie, znaczenie dodatkowe – „zmiana stanu” G-iąć, G-ubić, G-inąć G-ryźć, G-ładzić – litera omówiona dokładnie w odc. 138

Hoznacza „jedno wynika z drugiego” a także połączenie biegunów ( również przeciwstawnych ) – patrz : H-istoria, H-erb, H-andel, H-asło, H-ałas, H-armonia, H-oroskop –

w zaczeniu „jedno wynika z drugiego”, jak również Horyzont, H-ybryda, H-ydrant , H-erold – jako – „połączenie biegunów”, połączenie czynników

I razem / osobno, łączy i dzieli ( wyodrębnia ), reprezentuje też „odcinek”czegoś, część – samodzielne „I” jest spójnikiem ale stojąc w wyrazie jako pierwsze – wyodrębnia, I-zoluje; patrz np. I-stota, I-nicjacja, I-mię, I-nstynkt, I-ntuicja, I-dea, I-nspiracja, I-ntruz, I-skra, I-nterwał, I-lość i wiele innych

Jpodobnie jak I, używane wymiennie dla harmonijności i dobrego brzmienia mowy

Kruch na zewnątrz ( emisja ), ruch do wewnątrz ( koncentracja ), dodatkowe znaczenie: odrobina czegoś, bardzo mała ilość, podstawowa jednostka ( litera K była omawiana w odc. 97 – nie zostały jednak omówione wszystkie znaczenia), patrz np. K-rzyczę, K-icham, K-aszle, K-usza, oraz K-ruszę, K-iszę, K-oncentruje, K-lucz a także Krztyna, Kropka, Kropla, Kreska i inne

Lodbicie / połączenie, kilka elementów spotyka się w jednym „punkcie” gdzie następuje działanie, reakcja, zmiana stanu, dodatkowo – związek z przestrzenią – pion / poziom –

L-ustro, L-utnia, L-ot, L-eże, L-ampa, L-aska i inne

Ł – obok R – być może najważniejszy „funkcyjny” znak oznaczający ŻYCIE / RUCH, DZIAŁANIE, zmianę stanu, wchodzi w skład bardzo ważnych ligatur jak ŁO, OŁ, AŁ, ŁA –

patrz np. ŁO-no, Ł-ąka, ŁÓ-Ż-KO, Ł-ad, Ł-an, Ł-eb, ŁO-kieć, Ł-ódź, Ł-apa, ŁO-pata, Ł-ączyć. Bardzo ważna litera, którą próbowano z naszego języka wyplenić poprzez zamianę na U – patrz np. wyrazy jak AŁ-RA, AŁ-RE-OL-LA, AŁ-TOR, AŁ-LA a także wyrazy rozpoczynające się na AŁ-TO i wiele innych. Zjawisko dotyczy również wyrazów gdzie „Ł” jest w środku. Jako, że podobnie jak „R” ta litera w naszym języku reprezentuje DUCHA, ŻYCIE, MOC, ENERGIE próbowano ją usunąć. Łacina skutecznie po-łobicnała nasz język ze znaków, które przesiąknięte są Duchem, znaków o innych – wyższych częstotliwościach. ŁAC-INA = LAC-ki INA-czej. ŁAC-INA = CAŁ-y INA-czej ( w naszym języku czytamy również wspak – zjawisko opisane w odc. 4 )

M – złożony znak zinterpretowany tylko częsciowo, oznacza m.in. ruch w dół, do siebie, wskazanie na siebie. Przeciwieństwo „W” – o ile „W” to W-ięcej – góra, W-asze – M to M-niej – dół, M-oje. M- to Materia, Matka, M-łotek, M-iejsce.

N – podstawowe znaczenie – połączenie góry z dołem, łącznik między różnymi rzeczami, zjawiskami – patrz N-os ( łączy świat materii i duchowy ), N-oga – łączy górę i dół, N-osze,

N-apis, N-iebo, Niż. O tyle o ile „N” reprezentuje połączenie „w pionie”, między „górą i dołem”, określa stanowisko – o tyle „Z” reprezentuje połączenie „w poziomie”, między „prawym a lewym”

Opełnia danego zjawiska / O-dseparowanie od pełni, ujęcie czegoś w ramy ( O-kreślenie ), dodatkowo – wyrazy związane z O-walnym kształtem litery. Przykłady: O-krąg, O-sada, O-s-oba, O-rganizm, O-błok, O-bieg, O-twór jako „pełnia zjawiska” ale również O-dseparowana od niej część pełni np. O-kruszki, O-ddział, O-piłki, O-statki, O-dstęp a także O-czywiste wyrazy jak O-krąg, O-paska, O-pona, O-tworzyć ( drzwi ), O-pończa, Owal, O-bły, O- bwarzanek i wiele innych, ( Li-Te-eR-RA O-pisana w O-dcinku 12 )

P P-ełny / P-usty, P-rzed i P-o, w związku z kształtem litery – oznacza wszystko co wypukłe, litera P to kwintesencja WYPUKŁOŚCI – ale także jej przeciwieństwa. Patrz np. P-agrórek, P-oduszka, P-ierś ( dwie to B-iust ), P-ieczarka, P-urchawka, P-inezka, P-ompon, P-ryszcz, P-arasol, P-upa, P-ośladek, P-iramida ale także P-usty, P-różny, P-łaski, P-owierzchnia, P-rzestrzeń – jako znaczenie P-rzeciwstawne. Znaczenie dodatkowe – „P” reprezentuje P-ary, zjawiska występujące w parach – P-iersi, P-alce, P-łuca, P-ięty, P-artnerzy, P-aznokcie itd.

R – obok „Ł” prawdopodobnie najważniejszy znak w naszej mowie, silnik, motor naszej mowy, wprawia struny w krtani w drgania, R oznacza działanie – wibracje, energie, moc. Wchodzi

w skład najważniejszych jąder – pierwiastków słowotwórczych naszej mowy – RA, AR, OR, RO. W naszym języku używana do graficznego przedstawienia MOCY TWÓRCZEJ BOGA –

w zestawieniu z literą „A” – symbolem nieskończoności ( gdy stoi na końcu ), R-A oznacza nieskończoną energię, Boskie Światło. RA – pierwsze słowo, to, które byłó na początku.

P-RA przyczyna. RA-j, RA-dość, RA-diacja. Początek.

S energia ( fala każdego rodzaju ), ruch energii, przepływ, zmiana, dodatkowo – rozpoczyna wyrazy związane ze spiralnym kształtem litery. Przykłady: S-erce,S-trzał, S-trumień, S-truna,

S-trąk, S-trach, S-tres, S-trup, S-tudia, S-tudnia – jako ruch energii, przepływ a także: S-kurcz, S-kręt S-piętą S-zyją, S-piralny S-plot-S-upeł, S-erpentynowa S-prężyna. „S” stojąc w środku wyrazu może pełnić funkcję „łącznika”, który na ogół pełni litera „Z” – znaki stosowane wymiennie dla spójności, harmonijności i jak najlepszego brzmienia naszej mowy.

Tkoncentracja w punkcie / przemiana, rozproszenie, dodatkowo – „palec wskazujący”

T-emat, T-aran, T-wardy, T-łok, T-arcza, T-arg – jako koncentracja – ale także dekoncentracja / rozproszenie – potencjalna przemiana ( rozwidlanie litery na górze ) np. T-rawienie, T-arło,

T-ygiel, T-rąd, T-rzustka, T-rud. Dodatkowe znaczenie – „wskazówka”, „palec wskazujący” –

„T” rozpoczyna wyrazy określające czas, położenie w przestrzeni itp. T-eraz, T-am, T-ędy, T-a, T-o, T-en, T-wój, T-ak, T-ylko, T-yle, T-uż T-uż i inne – litera bardzo szczegółowo opisana w odc. 116

UU-bytek, brak, niepełnia / ale także możliwośc dopełnienia, U(z)U-pełnienia, dodatkowo – rozpoczyna albo wchodzi w skład wyrazów związanych z jej kształtem np. U-śmiech, U-sta,

U-chwyt, U-giąć, U-kośny, U-kłon, Ł-U-K, p-U-sty, g-U-z. Znaczenie podstawowe: U-bytek,

U-jma, U-trata, U-bogi, U-rwisko, znaczenie przeciwstawne: możliwość U-zupełnienia, U-doskonalenia, U-rozmaicenia, U-kwiecenia itp. Litera omówiona w odc. 36

W – analogicznie jak M tylko odwrotnie – W-yżej, W-ięcej, Wiele – ale także „przeciwieństwo”–

W-ystarczająco, W-łaściwie, W-ąsko – zarówno W-E-jście jak i W-Y-jście, trzy wierzchołki w górę / dwa w dół. Reprezentujje ruch związany z emisją w górę, wypychaniem, wyrzucaniem itd.ale także jego przeciwieństwo. Wysoko, Wyżej Wieje i Wyje Wiatr, Widok Wybitny. Związana także z działaniem nacechowanym jej ekspansywnym kształtem patrz np. W-ładza, W-róg, W-raży, W-ojna, dużo przykadów podawałem w odc. 134 ( Rysunek litery, który pomaga zobrazować jej właściwości w filmie na podstawie niniejszego artykułu )

V – litera używana dawniej wymiennie z U, nie zajmowałem się nią do tej pory ze względu na brak „materiału” – nie rozpoczyna naszych wyrazów

X – tą literą nie zajmowałem się do tej pory ze względu na brak „materiału” – nie rozpoczyna ona naszych wyrazów, wymowa tego symbolu – przecinających się linii jest jasna. Jak wiemy używamy innej metody zapisu.

Ywiele w jeden / jeden w wiele – zarówno koncentracja w punkcie, gdzie kilka czynników skupia się w jeden jak i potencjalna dekoncentracja, RO(z)proszenie możliwe „opcje”, RO(z)widlenie np. t-Y-ran, wYwar, rYdwan, dYwan – wiele czynników splata się w jedno zjawisko ale także w-Y-jście, m-Y-śl, b-Y-t, t-Y-p – gdzie „opcji”, możliwości działania jest wiele

Złącznik w poziomie ( analogicznie jak „N” w pionie ), mówi o zespoleniu, zrośnięciu, zgrupowaniu, złączeniu, zdobyciu ale także o przeciwieństwie – zerwaniu, zejściu, zepchnięciu, zepsuciu, zbyciu, zrzuceniu itd. Dzięki „Z” można Z-ŁĄ-czyć, można RO(z)ŁĄ-czyć, można

Z-RO-bić a także RO(z)BIĆ. Stojąc w środku wyrazu „Z” pełni funkcję łącznika między składowymi – patrz np. PR(z)ES-TR(z)EŃ – wiele przykładów podawałem w odc. 134

Omówione znaki specjalne: Ą, Ę, Ś

Ą – kilka zastosowań, m.in.„zwęża” się ku górze, ciąąągnie się – jest plastyczna – patrz W(Ą)S-KI, CI(Ą)gnąć, W(Ą)Ż, omawiana pobieżnie przy okazji wyrazu W(Ą)S-KI w odc. 134

Ę – mówi m.in. o ruchu nie w linii prostej a po swego rodzaju „krzywej”, oddaje „ugięty” charakter wyrazu w którym występuje, patrz T-Ę-cza, R-Ę-KA, R(z)Ę-sa, PR(z)Ę-S’ŁO, W(Ę)-dka, W(Ę)GOR(z), W(Ę)GI-IE-EŁ, W(Ę)(z)EŁ i inne – omawiana przy okazji analizy różnych wyrazów w odc. 134

Śzmiana stanu zjawiska, możliwość zmiany stanu, potencjalna przemiana – patrz Ś-MI-IE-ER-Ć, Ś-MI-IE-TAN-A, Ś-MI-G’ŁO, Ś-NI-IE-G, S-LI-NA, Ś-WI-IA-T’ŁO – znak omówiony bardzo szczegółowo w odc.136

Znaki Ą,Ę,Ó,Ś,Ć,Ź,Ń, Ż oraz związek „ER-ZET” I „CEHA” będą szerzej omawiane oddzielnie / mają oddzielne znaczenia. Coś co znamy jak „ER-ZET” jest w istocie R(z)[tym co po niej] – tak więc w naszym języku funkcjonuje jedno ŻET a R(z) jest związkiem specjalnym ( konstrukcją ) jakich w naszym języku wiele. Jest różnica w wymowie „ER-ZET” i ŻET podobnie jak dla H i CEHA – w naszej dzisiejszej mowie praktycznie zupełnie tą różnice zatarliśmy.

Znaki specjalne Ą,Ę a także konstrukcje (w) Ą i (w)Ę były omawiane w odcinku będącym nawiązaniem do publikacji Pana Bralczyka traktującej o tym czemu nasze słowo WYPUKŁY jest takie…wypukłe a słowo WKLĘSŁY…wklęsłe ( omawiam też inne słowa jak SZEROKI, GRUBY, WĄSKI ). Odcinek 134 o którym mowa jest pigułką wiedzy o wielu literach – w tym o wymienionych już znakach specjalnych Ą i Ę. Bardzo gorąco go polecam – jest to w mojej ocenie jeden z najciekawszych odcinków. ( Im nowsze odcinki – tym moja wiedza większa – na co chciałem szanownego odbiorcę uczulić – pierwsze odcinki są mocno amatorskie choć to wnich forułuje podstawy mojej teorii ROAR – mówiącej o języku polskim jako o pierwszym języku, języku natury, języku przesiąkniętym Duchem obecnym w całym stworzeniu )

Oprócz ligatur, które opiszę w kolejnym odcinku, litery w naszym języku wchodzą także w skład konstrukcji typu:

O(w)A – patrz: O(w)U-LA(c)JA

O(w)AŁ – patrz: Prac-O(w)AŁ

E(w)O – patrz: E(w)O-LU(c)JA

U(w)A patrz: U(w)A-GA ( zamien „puste” – czyli „U” – w „skoncentrowane – czyli „A” )

Konstrukcje tego typu mówiąo zachodzącej przemianie [ zamiana jednego (w) drugie ]

Tak więc „W” oprócz swoich właściwości jako samodzielna litera pełni także funkcję informacyjną, łącząc składowe wyrazu np.

T(w)OR(z)E, – konstruckcje T(w)O i OR(z)E

T(w)ÓR – T(w)ÓR

T(w)AR(z) – T(w)AR

T(w)AR-RÓG – T(w)AR

T(w)IE-ER-D(z)A – T(w)IE

Podobne funkcję pełnią znaki I, Z, S – będące łącznikami składowych wyrazów. „Z” jest stosowane wymiennie z „S” dla spójności i harmonijności, dla lepszego brzmienia naszej mowy. „Z” jest np. składową konstrukcji „ERZET” będąc w istocie łącznikiem „R” symbolizującego energie z dalszą częścią wyraz, patrz np:

R(z)E-KA

R(z)Ę-SA

R(z)Ą-D

itd.

„Z” w innym zestawieniu:

RO(z)pakowanie

RO(z)bicie

RO(z)łączenie

albo odwrotnie – (z)RO(z)U-MI-EĆ, (z)RO-BIĆ [ po inwersji – RO(z)BIĆ ]

Podobnie jest z konstrukcjami S(z), C(z), (c)H.

Róznych tego typu konstrukcji informujących o połączeniu, przemienie czy innych relacjach zachodzących między składowymi w naszym języku jest niezliczona ilość. Takie związki to nie tylko litera / litera ale także litera / ligatura, ligatura / nadligatura i inne. Częściowo opisane przezemnie w odcinku 86, reszta informacji póki co – RO(z)SI-ana w pozostałych odcinkach.

Zapraszam do kolejnego artykułu o ligaturach – już wkrotce.

Link do filmu na podstawie tekstu ( tablica + dodatkowe objaśnienia ); https://youtu.be/sLzTtWzDXAc

Link do kanału YT: https://www.youtube.com/channel/UCzESQP6-Mjo5DyOiP5Xv-xg

Jeżeli materiały na kanale i blogu Prometej Wyzwolony uważasz za wartościowe możesz wesprzeć ich twórcę poprzez serwis PATRONITE: https://patronite.pl/Prometej

źródło: https://prometej-wyzwolony.blogspot.com/2021/01/odkodowane-litery-wiedza-ktora-bya_5.html

 

Podziel się!