OEC: Goran Pavlovic – Ganesza

Opublikowano przez

Goran Pavlovic: Ganesza

autor: Goran Pavlovic ©© Czesław Białczyński – tłumaczenie

Ganesha, the god with an elephant head, is one of the best-known and most worshipped deities in the Hindu pantheon. He is revered as the god of beginnings, the remover of obstacles and the patron of arts and sciences and the god of intellect and wisdom. I talked about the reason why in my post „Elephant memory„.

Ganesza, bóg z głową słonia, jest jednym z najbardziej znanych i najbardziej czczonych bóstw w hinduskim panteonie. Jest czczony jako bóg początków, usuwający przeszkody i opiekun sztuki i nauki oraz bóg intelektu i mądrości. O tym dlaczego tak jest mówiłem w moim poście „Pamięć słonia”.

 

 

Ganesha may have emerged as a deity as early as the 1st century BCE, but most certainly by the 4th and 5th centuries CE, during the Gupta period…

There are many legends abut Ganesha. But interestingly, most of these stories concentrate on three things: his birth, his elephant head, and his single tusk.

In this article I would like to talk about these legends and would try to extract from them data that will help us to understand who this god really is…

While Ganesha is popularly considered to be the son of Shiva and Parvati, the Puranic myths relate several different versions of his birth. These include versions in which he is created by Shiva, by Parvati, by Shiva and Parvati, or in some other manner and is later discovered by Shiva and Parvati.

The most well-known Ganesha creation story is probably the one taken from the Shiva Purana.

The goddess Parvati had started preparing for a bath. As she didn’t want to be disturbed during her bath and since Nandi (Bull servant of Shiva) was not at Kailash to keep guard of the door, Parvati took the turmeric paste (for bathing) from her body and made a form of a boy and breathed life into him. This boy was instructed by Parvati to guard the door and to not let anyone in until she finished her bath.

After Shiva had come out of his meditation, he wanted to go and see Parvati but found himself being stopped by this strange boy. Shiva tried to reason with the boy saying that he was Parvati’s husband but the boy did not listen and was determined to not let Shiva enter until his mother Parvati finished her bath. The „usually peaceful” Shiva who was „desperate” to „see” Parvati got so mad with the boy that his „divine fury” severed the boy’s head with his Trishul thereby killing him instantly.

When Parvati learned of this, she was so enraged and insulted that she decided to destroy the entire Creation. Lord Brahma, being the Creator, naturally had his issues with this, and pleaded that she reconsider her drastic plan. She said she would, but only under two conditions: one, that the boy be brought back to life, and two, that he be forever worshipped before all the other gods.

Shiva, having cooled down by this time, agreed to Parvati’s conditions. He sent his Shiva-dutas out with orders to bring back the head of the first creature that is lying with its head facing North. The Shiva-dutas soon returned with the head of a strong and powerful elephant Gajasura which Lord Brahma placed onto boy’s body. Breathing new life into him, he was declared as Gajanana and gave him the status of being foremost among the gods, and leader of all the ganas (classes of beings), Ganapati.

Goddess Parvati derives her name from Parvata (पर्वत), one of the Sanskrit words for „mountain”. She is the daughter of king Himavan (also called Himavat, Parvat), the god of the Himalayas and the personification of the Himalayas range.

It is Himalayas that create the monsoon.

Ganesza mógł pojawić się jako bóstwo już w I wieku pne, ale z pewnością w IV i V wieku n.e., w okresie Gupta … Istnieje wiele legend o Ganeszy. Ale co ciekawe, większość tych historii koncentruje się na trzech rzeczach: jego narodzinach, głowie słonia i pojedynczym kle.

W tym artykule chciałbym opowiedzieć o tych legendach i spróbuję wydobyć z nich dane, które pomogą nam zrozumieć, kim naprawdę jest ten bóg …

Podczas gdy Ganesza jest powszechnie uważany za syna Shivy i Parvati, mity puraniczne odnoszą się do kilku różnych wersji jego narodzin. Należą do nich wersje, w których został stworzony przez Shivę, Parvati, Shivę i Parvati lub w inny sposób, a później został odkryty przez Shivę i Parvati.

Najbardziej znana historia stworzenia Ganesha to prawdopodobnie ta zaczerpnięta z Shiva Purana. Bogini Parvati zaczęła przygotowywać się do kąpieli. Ponieważ nie chciała, by jej przeszkadzano podczas kąpieli, a Nandi (sługa byka Shivy) nie przebywał w Kailasz, by pilnować drzwi, Parvati wydzieliła ze swego ciała maść kurkumy (do kąpieli), ulepiła z niej chłopca i tchnęła w niego życie. Parvati poleciła temu chłopcu pilnować drzwi i nikogo nie wpuszczać, dopóki nie skończy kąpieli. Po tym, jak Shiva zakończył medytacje, chciał iść i zobaczyć Parvati, ale zatrzymał go ten dziwny chłopiec. Shiva próbował przekonywać chłopca, mówiąc, że jest mężem Parvati, ale chłopiec nie słuchał i był zdecydowany nie wpuścić Shivy, dopóki jego matka Parvati nie skończy kąpieli. „Zwykle spokojny” Śiwa, który był „zdesperowany”, by „zobaczyć” Parvati, tak się wściekł na chłopca, że ​​jego „boska furia” przecięła mu głowę Trisulą, zabijając go tym samym natychmiast. Kiedy Parvati dowiedziała się o tym, była tak urażona, że ​​postanowiła zniszczyć całe Stworzenie. Pan Brahma, będąc Stwórcą, naturalnie miał z tym problemy i błagał, aby ponownie rozważyła swój drastyczny plan. Powiedziała, że ​​to zrobi, ale tylko pod dwoma warunkami: po pierwsze, że chłopiec zostanie przywrócony do życia, a po drugie – że będzie czczony na zawsze przed wszystkimi innymi bogami. Shiva, ochłonąwzy do tego czasu, zgodził się na warunki Parvati. Wysłał swoich Shivadutów z rozkazem przywrócenia głowy pierwszego stworzenia, które leży z głową zwróconą na północ. Wkrótce Shivadutowie powrócili z głową silnego i potężnego słonia Gajasury, którą Pan Brahma umieścił na tułowiu chłopca. Tchnąc w niego nowe życie, ogłosił go Gajananą i nadał mu status czołowego wśród bogów i przywódcy wszystkich gan (klas istot), Ganapati.

Bogini Parvati wywodzi swoje imię od Parvata (पर्वत), jednego z sanskryckich słów oznaczających „górę”. Jest córką króla Himawana (zwanego także Himavatem, Parvatem), boga Himalajów i uosobieniem pasma Himalajów. To Himalaje tworzą monsun.

And it is that monsoon which is „the bath of Parvati”.

I to właśnie ten monsun jest „kąpielą Parvati”.
Tak więc Parvati stworzyła Ganeszę z kurkumy, aby chronić swoją kąpiel i powstrzymać kogokolwiek przed wejściem …

So Parvati created Ganesha from turmeric to guard her bath and stop anyone from coming in…

Now interestingly, turmeric is planted „right after the first monsoon showers” and in a way is the symbol of the beginning of the monsoon season…Monsoon season which in Ganges river catchment area starts in May/Jun and ends in Oct/Nov.

Co ciekawe, kurkuma jest sadzona „zaraz po pierwszych deszczach monsunowych” i w pewnym sensie jest symbolem początku sezonu monsunowego … Sezonu monsunowego, który w zlewni Gangesu rozpoczyna się w maju / czerwcu, a kończy w październiku / listopadzie .

The monsoon season peaks at the end of Jul beginning of Aug. Right at point when summer (symbolised by a bull, Shiva’s vahana) meats autumn (symbolised by a lion, Parvati’s vahana)…

So Shiva who was „in meditation” wakes up (at the beginning of summer, end of Apr beginning of May, in Taurus) and goes on to „see” his wife. But he is stopped by the „strange boy made of turmeric” (beginning of monsoon). He tries to argue with the boy, but is getting more and more hot and bothered (temperature peaks towards the end of summer). Finally he blows up and kills the boy. At that moment Parvati is in the bath (monsoon in full swing). She comes out totally pissed off and starts yelling at Shiva who knows that he has screwed it up and will not get to „meet” Parvati unless he fixes the shit he has made pronto. So he sends his goons to get another head for the boy and they bring back an elephant head…Abrakadabra…Elephant boy…By the way, the fight between Parvati and Shiva happens in the middle of Parvati’s bath, in the middle of monsoon, at its peak, at the end of summer, beginning of autumn, and of Jul beginning of Sep. At the peak of the Indian elephant mating season…Which overlaps with the monsoon season…

Szczyt sezonu monsunowego przypada na koniec lipca i na początku sierpnia. W tym samym momencie, gdy lato (symbolizowane przez byka, vahana Shivy) spotyka się z  jesienią (symbolizowane przez lwa, vahana Parvati) …
Tak więc Shiva, który był „w stanie medytacji”, budzi się (na początku lata, pod koniec kwietnia, na początku maja, w Byku/Turze) i udaje się „by zobaczyć” swoją żonę. Zatrzymuje go jednak „dziwny chłopiec z kurkumy” (początek monsunu). Próbuje kłócić się z chłopcem, ale robi się coraz bardziej gorąco i niespokojnie (szczyty temperatur pod koniec lata). Wreszcie wysadza w powietrze i zabija chłopca. W tym momencie Parvati jest w wannie (monsun w pełnym rozkwicie). Wychodzi całkowicie wkurzona i zaczyna wrzeszczeć na Shivę, który wie, że schrzanił sprawę i nie uda mu się „spotkać” Parvati, chyba że od razu naprawi gówno, które zrobił. Więc wysyła swoich zbirów, aby zdobyli kolejną głowę dla chłopca, a oni przynieśli głowę słonia … Abrakadabra … Chłopiec-słoń … Nawiasem mówiąc, walka między Parvati i Shivą ma miejsce w środku kąpieli Parvati, w w środku monsunu, w jego szczycie, pod koniec lata, na początku jesieni i na początku lipca oraz na początku września. W szczycie sezonu godowego słoni indyjskich … który pokrywa się z porą monsunową …

I talked about all this in detail in my posts „Ardhanarishvara” and „Musth„.

This Ganesha creation story simply states that he was born by Parvati…

Parvati gave birth to a beautiful boy. All the gods came to see him. Except Shani. He had not come due to a curse which made the head of anyone he glanced at get burnt to ashes. When Parvati heard about this, she felt her son faced no such threat. She pressed Shani to visit her. But, even his hesitant glance at the child – with just one of his eyes; proved his fears right. The child’s head went up in flames. A distraught Parvati demanded that Shani restore her child’s head. She asked him to send a servant to bring back the head of the first person he met. But Shani could punish someone only if he had erred. His emissary, who went looking for an erring individual, found an elephant sleeping with his face turned northwards. He cut off his head and brought it back to be placed on Parvati’s little son.

It is interesting as it says that Parvati’s son’s head „went up in flames”…I believe that this is the description of what happens to nature, which Parvati gives birth to, during the last few scorching hot days before the arrival of the monsoon. This is the time of drought, the time of fires. The nature dies…But then the elephant musth starts and the rain arrives and the nature is revived…This time with an elephant head…

But why do both of these stories state that „the elephant was lying with his head pointing north”? Well I believe that this has to do with the direction of the monsoon winds…They blow northward during the rain season.

Mówiłem o tym szczegółowo w swoich postach „Ardhanarishvara” i „Musth” (CB Muszta – ruja słoni – bardzo ciekawy związek z musieć – słowiańskim). Tamta historia stworzenia Ganeszy po prostu potwierdza, że ​​urodził się on przez Parvati …
Parvati urodziła pięknego chłopca. Wszyscy bogowie przyszli go zobaczyć. Z wyjątkiem Shani. Nie przybył on z powodu klątwy, która sprawiała, że ​​głowa każdego, na kogo spojrzał, spalała się na popiół. Kiedy Parvati usłyszała o tym, poczuła, że ​​jej synowi to nie grozi. Naciskała na Shani, żeby ją odwiedził. Ale nawet jego mimowolne spojrzenie na dziecko – tylko jednym okiem; udowodniło słuszność jego obaw. Głowa dziecka stanęła w płomieniach. Zrozpaczona Parvati zażądała od Shani przywrócenia głowy dziecku. Poprosiła go, aby wysłał służącego, aby przyniósł głowę pierwszej spotkanej osoby. Ale Shani mógł kogoś ukarać tylko wtedy, gdy popełnił błąd. Jego emisariusz, który szukał błądzącego osobnika, znalazł słonia śpiącego z twarzą zwróconą na północ. Odciął mu  głowę i przyniósł ją z powrotem, aby umieścić ją na tułowiu synka Parvati.
Jest to ciekawe, ponieważ mówi, że głowa syna Parvati „stanęła w płomieniach” … Myślę, że jest to opis tego, co dzieje się z naturą, którą Parvati rodzi, w ciągu ostatnich kilku upalnych dni przed przybyciem monsun. To czas suszy, czas pożarów. Natura umiera … Ale potem zaczyna się musth słonia i nadchodzi deszcz, a przyroda ożywa … Tym razem z głową słonia … Ale dlaczego obie te historie mówią, że „słoń leżał z głową skierowaną na północ”? Myślę, że ma to związek z kierunkiem wiatrów monsunowych … W czasie pory deszczowej wieją na północ.

Do elephants face away from the prevailing winds, basically facing the same direction as the wind blows? Or is this just a symbol for „when the rain winds blow and elephants mate”? Either way it’s all there, in plain sight…This next version of the Ganesha creation story links it directly with the elephant matins season, which starts in June and lasts until September. Basically covering the whole monsoon season:

Shiva and Parvati went to rest in a forest on the slopes of Himalaya. They found two elephants making love there. Their passions ignited, Shiva and Parvati wanted to enjoy themselves like these elephants. They turned into elephants and made love. This is why Ganesha, the son who was born to them afterwards, had the face of an elephant. 

I fully believe that ancient Indians directly linked elephant Musth (mating season) with the arrival of rains. Which is why the Thunder god Indra „rides” on Airavata, a white elephant which is also called „Abhra-Matanga” meaning „elephant of the clouds”.

Czy słonie są odwracaja się tyłem do silnych wiatrów, czyli zwracaja glowę zasadniczo w tym samym kierunku, w którym wieje wiatr? A może to tylko symbol „kiedy wieje i leją deszcze i słonie łączą się w pary”? Tak czy inaczej, wszystko jest na wyciągnięcie ręki … Ta kolejna wersja historii o stworzeniu Ganeszy łączy ją bezpośrednio z porą słoni na muszcie, która zaczyna się w czerwcu i trwa do września.
Zasadniczo obejmuje cały sezon monsunowy:
Shiva i Parvati poszli odpocząć w lesie na zboczach Himalajów. Znaleźli tam dwa słonie uprawiające miłość. Ich pasje rozpaliły się, Shiva i Parvati chcieli się bawić jak te słonie. Zamienili się w słonie i kochali się. To dlatego Ganesha, syn, który im się potem urodził, miał twarz słonia.
W pełni wierzę, że starożytni Hindusi bezpośrednio powiązali musztę słonia (okres godowy) z nadejściem deszczu. Dlatego bóg piorunów Indra „jedzie” na Airavata, białym słoniu, który jest również nazywany „Abhra-Matanga”, co oznacza „słoń z chmur”.

And which is why Ganesha, the elephant god, is the product of the union of Shiva and Parvati. Shiva „rides” on a white bull (symbol of summer, May-Jul). Parvati „rides” on a lion (symbol of Autumn, Aug-Nov). Their union, meeting place, is the moment when summer meets autumn, end of Jul, beginning of Aug, the peak of the monsoon…Also the peak of the Elephant Musth…Hence the elephant boy…

I talked about all this in detail in my post „Ardhanarishvara„.

By the way, this is why this story makes perfect sense:

Once there was a competition between Ganesha and his brother to see who could circumambulate the three worlds faster and hence win the fruit of knowledge. Skanda went off on a journey to cover the three worlds while Ganesha simply circumambulated his parents. When asked why he did so, he answered that his parents Shiva and Parvati where his whole world and was thus given the fruit of knowledge.

Several other versions of the Ganesha creation myth involve Parvati creating Ganesha „after her bath”.

1. After finishing her bath, Parvati made a human figure from the bathing oil and the dirt scrubbed away from her skin. It came to life after she sprinkled water from the Ganga on it.

2. Parvati took the mixture of bathing oil and the dirt cleaned from her body to where the river Ganga began her course. She made Malini, a rakshashi with an elephant’s head, drink it. Malini conceived afterwards and gave birth to an elephant headed son. Parvati took him away from her and kept him with her.

Like in all areas with a monsoon driven climate, it is the annual monsoon rain which creates the annual floods which rejuvenate and replenish the alluvial soil with nutrients and prepare it for another agricultural season…

You can see that the Ganges river level peaks right at the time when Shiva (summer, bull) meets Parvati (autumn, lion), at the peak of the elephant mating season.

Kiedyś doszło do rywalizacji między Ganeszą i jego bratem, aby zobaczyć, kto może szybciej okrążyć trzy światy i tym samym zdobyć owoce wiedzy. Skanda wyruszył w podróż, aby objąć trzy światy, podczas gdy Ganesza po prostu okrążał swoich rodziców. Zapytany, dlaczego to zrobił, odpowiedział, że jego rodzice Shiva i Parvati, to cały jego świat i tym samym otrzymał owoce wiedzy.
Kilka innych wersji mitu o stworzeniu Ganeszy mówi, że Parvati tworzyła Ganeszę „po kąpieli”.
1. Po skończonej kąpieli Parvati stworzyła ludzką postać z olejku do kąpieli i brudu usuniętego ze skóry. Ożyła ona po tym, jak spryskała ją wodą z Gangi.
2. Parvati zabrała mieszankę olejku do kąpieli i brudu oczyszczonego z jej ciała do miejsca, w którym rzeka Ganga zaczyna swój bieg. Zrobiła Malini, rakszaszi z głową słonia, wypiła ją. Malini poczęła później i urodziła syna o głowie słonia. Parvati zabrała go od niej i trzymała przy sobie. Podobnie jak we wszystkich obszarach o klimacie monsunowym, to coroczne deszcze monsunowe powodują coroczne powodzie, które odmładzają i uzupełniają glebę aluwialną w składniki odżywcze i przygotowują ją na kolejny sezon rolniczy … Widać, że poziom rzeki Ganges osiąga szczyt w momencie, gdy Shiva (lato, byk) spotyka Parvati (jesień, lew), w szczycie sezonu godowego słoni.

Is this why Ganesha is revived by the water of the river Ganges? After all it is Parvati „the mountain that gives birth to the monsoon. And it is the monsoon that gives birth to the holy river Ganges…And it is the silt rich waters of the holy river Ganges which create abundant harvests in the Ganges catchment area…

There is a very interesting festival called Ganesh Chaturhi. This festival celebrates Ganesh’s arrival from his mother’s place (Himalayas). It takes place in late August, early September. It is a 10 days festival during which a clay statue of Ganesha are installed in people’s homes, worshiped, and then submerged into rivers to dissolve in river water.

Czy to dlatego Ganesza zostaje ożywiony przez wody rzeki Ganges? W końcu Parvati „to góra”, która rodzi monsun. I to monsun rodzi świętą rzekę Ganges … I to bogate w muł wody świętej rzeki Ganges, które zapewniają obfite plony w obszarze jego zlewiska …

Jest taki bardzo ciekawy festiwal zwany Ganesza Czaturhi. Ten festiwal świętuje przybycie Ganeszy ze stron rodzinnych jego matki (Himalaje). Odbywa się na przełomie sierpnia i września. Jest to 10-dniowy festiwal, podczas którego gliniany posąg Ganeszy jest instalowany w domach ludzi, czczony, a następnie zanurzany w rzekach, aby rozpuścić się w wodzie rzecznej.

There are two explanations for the practice of immersion. It is said that Ganesha is immersed in order to send him back home to Mount Kailash. It is also said that the process of immersion is considered a proper way of disposing of the deity or rather a way of its safekeeping.

This is very interesting as this „disposing of deity” coincides with the peak of the monsoon and the peak of the musth, the mating season of the Indian elephants…It also coincides with the peak of the flood sediment deposition…

And so it is the literally the „dirt scrubbed away from Parvati’s skin” and „Partvati’s bath water” which create Ganesha, the god of harvest and of abundance. You did know that Ganesha was explicitly connected to the grain harvest? To the point where he is considered to be an old harvest god?

You can read all about it in the intro to the „The Origin of the Ganapati Cult” by S. M. Michael.

That Ganesha represents the bountiful harvest can be seen from one of his names „suprakarna”. Supra means winnowing basket. One of the names for the last sheaf of grain harvested from the field is „benappu” which is a synonym for Ganesha…It is also believed that Ganesha’s customary yellow color was derived from the color of the ripe grains…

And who is one of the biggest enemies of the grain farmers? Mice and rats who can devastate the granaries. So in order to have a bountiful harvest, people need to destroy mice, rats…Which is why it is believed that Ganesha, the god of bountiful harvest, rides on (subdues) a mouse, rat…

Istnieją dwa wyjaśnienia praktyki zanurzenia Ganeszy. Mówi się, że Ganesha jest zanurzony w wodzie, aby wysłać go z powrotem do domu na górę Kailash. Mówi się również, że proces zanurzenia jest uważany za właściwy sposób pozbycia się bóstwa, a raczej za sposób na jego przechowanie.

Jest to bardzo interesujące, ponieważ to „pozbycie się bóstwa” zbiega się ze szczytem monsunu i szczytem muszty, okresem godowym słoni indyjskich …

Zbiega się również ze szczytem osadzania się osadów powodziowych … I tak to dosłownie „brud wyszorowany ze skóry Parvati” i „woda z kąpieli Partvati” tworzą Ganeszę, boga urodzaju i obfitości.

Wiedziałeś, że Ganesza był wyraźnie powiązany ze zbiorami zboża? Do tego stopnia, że ​​jest uważany za starego boga zbiorów? Możesz przeczytać o tym wszystko we wstępie do „Pochodzenia kultu Ganapati” S. M. Michaela. To, że Ganesza reprezentuje obfite plony, można zobaczyć na podstawie jednego z jego imion „suprakarna”. Supra to przesiewający kosz. Jedną z nazw ostatniego snopa ziarna zebranego z pola jest „benappu”, który jest synonimem Ganeszy … Uważa się również, że zwyczajowo żółty kolor Ganeszy pochodzi od koloru dojrzałych ziaren … A kto jest jednym z największych wrogów rolników zbożowych? Myszy i szczury, które mogą zdewastować spichlerze. Aby więc zebrać obfite plony, ludzie muszą niszczyć myszy, szczury … Dlatego uważa się, że Ganesza, bóg obfitych zbiorów, jeździ na myszy, szczurze …

[CB Identycznie jak topienie Marzanny na przełomie zimy i wiosny, czy potem palenie Wikłarza na przełomie wiosny i lata, a potem kolejnych postaci w równonoc jesienną i Kozła w przesilenie zimowe. To wszystko – obnrtzędy i podania mitologiczne, we wszystkich obrzędach Słowian oraz Hindusów wyrastajacych z tradycji wedaistycznej Królestwa Północy ma związek ze zmianami pór roku w przyrodzie i w zodiaku gwiezdnym. Supranie – Sypanie, Przesiewanie przez przetak-kosz to także czynność związana z odmienianiem losu-koszu przypisana Mokoszy i Dodoli. Karna- ziarno złyródzi, prana – ziarno dobrudzi]

Rats were sacrificed to Rudra and his sister Ambika. Rudra later became Shiva and Ambika became Parvati, whose son is rat riding (subduing) Ganesha…After the clay statue of Ganesha is dissolved in the river during Ganesh Chaturhi festival, a bit of clay is brought back home and ceremoniously thrown into the granary. It is believed that it would protect the grain from rats…In Ratnagiri district (🙂) they have a special rat festival during which both Ganesha and a rat a worshiped. The food offerings placed before the rat are taken to the grain fields the next day and are crumbled among the grains to appease the rodents so they don’t eat the grains…

Interestingly, in India, people see rats more often from April through June (spring breeding). This is basically during the wheat harvest, just before the beginning of the elephant musth (mating season) which starts in June and which announces the beginning of the monsoon…

Elephant arrives on (comes after) a rat…

Oh and guess when is the second best time of the year to see feeld rats in India? In October and November as the season changes, the monsoon, which coincides with elephant mating season (June to September) has ended, and when the rice harvest begins…

Rat – Elephant – Rat…Elephant riding on a rat…

Oh and guess what is the first thing that people do when the elephant arrives on a rat? They plant rice…The the main rice planting season is in May/Jul. What is the only thing that can make insatiable Ganesha full? A bowl of rice…And guess when the rice is harvested? After the end of monsoon, in Sep/Dec…This article has dates of rice seasons per region.

Oh and guess who is one of the biggest enemies of the field mice and rats in India? Cobra. Which is why Ganesha „wears cobra around his neck or around his fat belly, which is the symbol of bountiful harvest, oh holds it in his hand or…”

Rudrze i jego siostrze Ambice poświęcono szczury. Rudra później stał się Shivą, a Ambika stał się Parvati, którego syn jeździ na szczurach (ujarzmiając) Ganeszę … Po tym, jak gliniany posąg Ganeszy został rozpuszczony w rzece podczas festiwalu Ganesza Czaturhi, odrobina gliny jest przywożona do domu i uroczyście wrzucana do spichlerza. Uważa się, że chroni to ziarno przed szczurami… W dzielnicy Ratnagiri (🙂) odbywają się specjalne święta szczurów, podczas których czczą zarówno Ganeszę, jak i szczura. Ofiary z pożywienia złożone przed szczurem następnego dnia są przenoszone na pola zbożowe i kruszone między ziarna, aby uspokoić gryzonie, aby nie zjadły ziarna …
Co ciekawe, w Indiach szczury widuje się częściej od kwietnia do czerwca (lęg wiosenny). Zasadniczo dzieje się to podczas żniw pszenicy, tuż przed rozpoczęciem muszty słoni (sezonu godowego), która rozpoczyna się w czerwcu i zapowiada początek monsunu … Słoń przybywa na (przychodzi po) szczurze … Aha i zgadnij, kiedy jest druga najlepsza pora roku, aby zobaczyć kocące się szczury w Indiach? W październiku i listopadzie, wraz ze zmianą pory roku, gdy skończył się monsun, który zbiega się z okresem godów słoni (od czerwca do września), a kiedy zaczynają się zbiory ryżu … Szczur – Słoń – Szczur …
Słoń jadący na szczurze …
Aha, i zgadnij, jaka jest pierwsza rzecz, którą robią ludzie, gdy słoń przylatuje na szczurze? Sadzą ryż … Główny sezon sadzenia ryżu przypada na maj / lipiec. Jaka jest jedyna rzecz, która może sprawić, że nienasycony Ganesza będzie pełny? Miska ryżu …
I zgadnij, kiedy zbierany jest ryż? Po zakończeniu monsunu, we wrześniu / grudniu …
W artykule podano daty sezonów ryżowych w poszczególnych regionach. No i zgadnij, kto jest jednym z największych wrogów myszy polnych i szczurów w Indiach? Kobra. Dlatego Ganesza „nosi kobrę na szyi lub na swym tłustym brzuchu, który jest symbolem obfitych plonów, och, trzyma ją w dłoni lub…”

These next two Ganesha creation stories indicates that he is actually Shiva:1. A good looking boy emerged out of Shiva’s laughter. Noticing Parvati getting attracted towards him, Shiva turned jealous. He cursed the boy and took away his good looks by giving him an elephant’s head and a fat belly. 

2. A part of Shiva turned into a handsome being and emerged from Parvati’s womb.

Ganesha is Shiva. Shiva „wearing elephant skin”.

This is basically spelled out to us in the first, most famous Ganesha creation story: „The Shiva-dutas soon returned with the head of a strong and powerful elephant Gajasura which Lord Brahma placed onto boy’s body„…

Who the hell is Gajasura?

Well he is the demon Rakshasa who assumed the form of an elephant and terrorized Brahmins who were worshipping the Shiva linga. Shiva emerged from this linga, slew the demon, and removed the elephant skin, thereafter wearing the hide on his upper body.

Since then Shiva became known as Gajasurasamhara (lit. „The Slayer of the elephant demon”), also Gajasamhara, Gajantaka and Gajaha (all three lit. „the Slayer of the elephant”) and Matangari („The Enemy of the elephant”).

So here we can see that Shiva literally wears elephant skin. His slaying of the elephant demon just depicts the anthropomorphisation of the original elephant worship…

Here is another, even better story about Gajasura and Shiva.

Once, there existed an Asura (demon) with all the characteristics of an elephant, called Gajasura, who was undergoing a penitence (tapas). Shiva, satisfied by this austerity, decided to grant him, as a reward, whatever gift he desired. The demon wished that he could emanate fire continually from his own body so that no one could ever dare to approach him. The Lord granted him his request. Gajasura continued his penitence and Shiva, who appeared in front of him from time to time, asked him once again what he desired. The demon responded: „I desire that You inhabit my stomach.” Shiva agreed.

Parvati sought him everywhere without results. As a last recourse, she went to her brother Vishnu, asking him to find her husband. He, who knows everything, reassured her: „Don’t worry, dear sister, your husband is Bhola Shankara and promptly grants to his devotees whatever they ask of him, without regard for the consequences; for this reason, I think he has gotten himself into some trouble. I will find out what has happened.”

Then Vishnu, the omniscient director of the cosmic game, staged a small comedy. He transformed Nandi (the bull of Shiva) into a dancing bull and conducted him in front of Gajasura, assuming, at the same time, the appearance of a flutist. The enchanting performance of the bull sent the demon into ecstasies, and he asked the flutist to tell him what he desired. The musical Vishnu responded: „Can you give me that which I ask?” Gajasura replied: „Who do you take me for? I can immediately give you whatever you ask.” The flutist then said: „If that’s so, liberate Shiva from your stomach.” Gajasura understood then that this must have been no other than Vishnu himself, the only one who could have known that secret and he threw himself at his feet. Having agreed to liberate Shiva, Gajasura asks him for two last gifts: „I have been blessed by you with many gifts; my last requests are that everyone should remember me adoring my head and you should wear my skin.”

So, Shiva, „who was inside Gajasura”, basically „who was Gajasura”, gets to wear Gajasura’s skin while his son, Ganesha, gets to wear Gajasura’s head…Together Shiva and Ganesha are Gajasura…

Te dwie następne historie o stworzeniu Ganeszy wskazują, że jest on Shivą:
1. Ze śmiechu Shivy wyłonił się przystojny chłopak. Zauważając, że Parvati jest do niego przyciągana, Shiva stał się zazdrosny. Przeklął chłopca i odebrał mu urodę, podając mu głowę słonia i gruby brzuch.
2. Część Shivy zmieniła się w przystojną istotę i wyłoniła się z łona Parvati. Ganesza to Shiva. Shiva „nosi skórę słonia”. Zasadniczo zostało to nam zapisane w pierwszej, najsłynniejszej historii o stworzeniu Ganeszy: „Shiva-dutas wkrótce powrócili z głową silnego i potężnego słonia Gajasury, którą Pan Brahma umieścił na ciele chłopca” …
Kim do diabła jest Gajasura? Cóż, jest demonem Rakshasa, który przybrał postać słonia i terroryzował braminów, którzy oddawali cześć Shiva linga. Shiva wyłonił się z tej lingi, zabił demona i usunął skórę słonia, a następnie założył skórę na jego górną część ciała. Od tego czasu Shiva stał się znany jako Gajasurasamhara (dosł. „Zabójca demona słonia”), a także Gajasamhara, Gajantaka i Gajaha (wszystkie trzy lit. „Pogromca słonia”) i Matangari („Wróg słonia”) .
Więc tutaj widzimy, że Shiva dosłownie nosi skórę słonia. Jego zabicie demona słonia po prostu przedstawia antropomorfizację pierwotnego kultu słonia …
Oto kolejna, jeszcze lepsza historia o Gajasurze i Shivie. Kiedyś istniał Asura (demon) mający wszystkie cechy słonia, zwanego Gajasura, który przechodził pokutę (tapas). Shiva, usatysfakcjonowany tą surowością, postanowił wręczyć mu w nagrodę dowolny prezent, jakiego zapragnął. Demon żałował, że nie może nieustannie emanować ogniem z własnego ciała, tak aby nikt nie odważył się do niego zbliżyć. Pan spełnił jego prośbę. Gajasura kontynuował swoją pokutę, a Shiva, który pojawiał się przed nim od czasu do czasu, ponownie zapytał go, czego pragnie. Demon odpowiedział: „Pragnę, abyś zamieszkał w moim żołądku”. Shiva zgodził się. Parvati szukała go wszędzie bez rezultatu. Na koniec udała się do swojego brata Wisznu, prosząc go, aby znalazł jej męża. On, który wie wszystko, zapewnił ją: „Nie martw się, droga siostro, twoim mężem jest Bhola Shankara i natychmiast udziela swoim wielbicielom wszystkiego, o co go poproszą, bez względu na konsekwencje; z tego powodu myślę, że Shiva wpadł w kłopoty. Dowiem się, co się stało. ” Następnie Wisznu, wszechwiedzący reżyser kosmicznej gry, wystawił małą komedię. Przekształcił Nandi (byka Shivy) w tańczącego byka i poprowadził go przed Gajasurą, przybierając jednocześnie postać flecisty. Czarujący występ byka wprawił demona w ekstazę i poprosił flecistę, aby powiedział mu, czego pragnie. Muzyczny Wisznu odpowiedział: „Czy możesz dać mi to, o co proszę?” Gajasura odpowiedział: „Za kogo mnie uważasz? Mogę natychmiast dać ci wszystko, o co poprosisz”. Następnie flecista powiedział: „Jeśli tak, uwolnij Shivę z żołądka”. Gajasura zrozumiał wtedy, że musiał to być nie kto inny jak sam Wisznu, jedyny, który mógł poznać tę tajemnicę, i rzucił się do jego stóp. Zgodziwszy się wyzwolić Shivę, Gajasura prosi go o dwa ostatnie prezenty: „Zostałem przez ciebie pobłogosławiony wieloma prezentami; moje ostatnie prośby są takie, aby każdy pamiętał, że uwielbiam moją głowę i powinieneś nosić moją skórę”.
Więc Shiva, „który był w Gajasurze”, w zasadzie „który był Gajasurą”, może nosić skórę Gajasury, podczas gdy jego syn, Ganesha, może nosić głowę Gajasury … Razem Shiva i Ganesha są Gajasurą …

Oh and by the way, the depictions of Shiva dancing triumphantly after slaying Gajasura, show him „holding one of Gajasura’s tusks in one of his hands”…For those wondering „how did Ganesha loose one of his tusks”…

Another very interesting part of the above story is the very first sentence: „Once, there existed an Asura (demon) with all the characteristics of an elephant, called Gajasura, who was undergoing a penitence (tapas)„. Tapas is a variety of austere spiritual practices in Indian religions. Basically it’s asceticism, inner cleansing…The word „Tapas” which means „warmth, heat, fire”, is based on the root Tap (तप्) meaning „to heat, to give out warmth, to shine, to burn”. The term evolves to also mean „to suffer, to mortify the body, undergo penance” in order to „burn away past karma” and liberate oneself…But I believe that originally it just meant to suffer (from heat, thirst and hunger) during the last few scorching hot months before the grain harvest (Apr-May) and before the monsoon returns (May-Jun)…This is the „Tapas” endured by Gajasura before „Shiva started dancing in his belly”…Before the monsoon returned and the elephant Musth started…

This last Ganesha creation story is brilliant as it actually confirms what I just said abut tapas:

The gods were feeling alarmed: there were too many humans entering heaven after performing penance. They rushed to Shiva for succour. After listening to them, Shiva turned towards Parvati. Rubbing some dirt off her body, she made a plump figure with four arms and an elephant head from it. It came to life soon afterwards. Parvati directed him to place obstacles in the path of humans seeking to enter heaven through penance.

Now if penance (suffering, no food, no water, to procreation) is what brings people to heaven, then lots of food, lots of water, lots of procreation is what stops them from going to heaven…What keeps people alive, satiated and happy…And definitely keeps them out of heaven…Tapas „warmth, heat, fire” causes drought which causes nature to wither, which causes suffering which cause causes lots of people to die from suffering which causes lots of people to go to heaven (whether they want it or not). On the other hand, the mad humping Elephant of rain causes monsoon, which causes nature to flourish, which causes wells to swell and crops to grow, people to procreate and get born and „puts a lot of obstacles in the path of humans seeking to enter heaven through penance”.

Thank Shiva and Parvati…Oh, and Ganesha, „the remover of obstacles”???

A tak przy okazji, przedstawienia Shivy tańczącego triumfalnie po zabiciu Gajasury, pokazują go „trzymającego jeden z kłów Gajasury w jednej z rąk” … Dla tych, którzy zastanawiają się, „jak Ganesza stracił jeden z jego kłów” …

Inną bardzo interesującą częścią powyższej historii jest już pierwsze zdanie: „Kiedyś istniał Asura (demon) o wszystkich cechach słonia, zwanego Gajasura, który przechodził pokutę (tapas)”. Tapas to różnorodne surowe praktyki duchowe w indyjskich religiach. Zasadniczo jest to asceza, wewnętrzne oczyszczanie… Słowo „Tapas”, które oznacza „ciepło, żar, ogień”, wywodzi się z korzenia Tap (तप्) oznaczającego „grzać, dawać ciepło, świecić, palić”. Termin ewoluuje również tak, aby oznaczać „cierpieć, umartwiać ciało, pokutować”, aby „wypalić przeszłą karmę” i wyzwolić się … Ale wierzę, że pierwotnie oznaczało to tylko cierpienie (z upału, pragnienia i głodu ) w ciągu ostatnich kilku upalnych, gorących miesięcy przed zbiorami zboża (kwiecień-maj) i przed powrotem monsunu (maj-czerwiec)…

To jest „tapas”, który Gajasura znosił zanim „Shiva zaczął tańczyć w jego brzuchu” .. Zanim powrócił monsun i słoń zaczął musztę… Ta ostatnia historia stworzenia Ganeszy jest genialna, ponieważ potwierdza to, co właśnie powiedziałem o tapas: Bogowie byli zaniepokojeni: zbyt wielu ludzi wchodziło do nieba po odprawieniu pokuty. Rzucili się na pomoc do Śiwy. Po ich wysłuchaniu Shiva zwrócił się w stronę Parvati. Wytarła trochę brudu z ciała i zrobiła z niego pulchną postać z czterema ramionami i głową słonia. Wkrótce potem postać ożyła. Parvati poleciła mu stawiać przeszkody na drodze ludzi, którzy chcą wejść do nieba poprzez pokutę. Otóż, jeśli pokuta (cierpienie, brak jedzenia, brak wody, prokreacja) jest tym, co sprowadza ludzi do nieba, to dużo pożywienia, dużo wody, dużo prokreacji jest tym, co powstrzymuje ich przed pójściem do nieba … Co utrzymuje ludzi przy życiu, nasyconych i szczęśliwych … I zdecydowanie trzyma ich z dala od nieba … Tapas „ciepło, ciepło, ogień” powoduje suszę, która powoduje usychanie przyrody, co powoduje cierpienie, które powoduje, że wiele osób umiera z powodu cierpienia, które powoduje, że wiele ludzi idzie do nieba (czy tego chcą, czy nie). Z drugiej strony, szalony słoń deszczów wywołuje monsun, który powoduje rozkwit przyrody, co powoduje napełnienie studni i wzrost plonów, rozmnażanie się i narodziny ludzi oraz „stawia wiele przeszkód na drodze ludzi, którzy chcą wejdź do nieba przez pokutę ”. Dziękuję Shivie i Parvati… Och, i Ganeszya, „usuwającemu przeszkody” ???

źródło: http://oldeuropeanculture.blogspot.com/2020/11/ganesha.html

Podziel się!