45 Zasad Zniewolenia, czyli czym była PRL
A także kim byli rządzący PRL, których tak bardzo popiera teraz PO/KO . CB
nadesłał Furio Muerte
Treść tej instrukcji pochodzącej z 1947 roku znaleziono w kancelarii Bolesława Bieruta
Instrukcja NK/003/47
Ściśle tajne / AA/OC113 / Moskwa, 3.IV.1947 r.
(Odpis dokumentu pochodzącego z kancelarii Bolesława Bieruta)
foto/niezaleznemediapodlasia.p
Poniższy tekst – tłumaczenie z języka rosyjskiego instrukcji znalezionej w kancelarii Bolesława Bieruta, pierwszego powojennego prezydenta Polski – jest dokumentem niezwykłym i wstrząsającym.
Wynika z niego jasno, że jest to instrukcja przeznaczona dla placówki KGB w ambasadzie sowieckiej w Warszawie, która jakimiś drogami dotarła do polskich władz komunistycznych. Być może drogi te nie były zbyt kręte, przecież Bierut to przedwojenny agent NKWD. Nie to zresztą jest najważniejsze. Najważniejsza jest treść tej instrukcji pochodzącej z 1947 roku.
Lektura 45 punktów nakazujących totalne podporządkowanie kraju interesom ościennego mocarstwa, — zniszczenie gospodarki, samodzielności społeczeństwa i wszelkiej inicjatywy jednostek, budzi grozę. Tak jak grozę budzą dziś u wielu obserwatorów Polski skutki komunistycznych rządów po 45 latach.
Dokument ten, nadesłany z kraju, opublikował „Nowy Dziennik”.
Instrukcja NK/003/47
Ściśle tajne Moskwa, 3.IV.1947 r. / AA/OC113 /
- W gmachu ambasady nie należy przyjmować żadnych informatorów terenowych rekrutujących się z krajowców. — Spotkania z tymi ludźmi organizują nasze służby specjalne w miejscach publicznych. Informacje przyjmuje ambasada za pośrednictwem naszych służb specjalnych.
- Należy szczególnie zadbać o to, aby nie było żadnych kontaktów pomiędzy naszym wojskiem a ludnością cywilną kraju. — Niedopuszczalne jest składanie wizyt w domach krajowców przez naszą kadrę oficerską, ani nawiązywanie kontaktów przez naszych żołnierzy szeregowych z miejscowymi kobietami, ludnością lub żołnierzami krajowców.
- Przyśpieszyć likwidację krajowców związanych z KPP, PPS, Walterowców, KZMP, AK, BCh — i innych ugrupowań, — które powstały bez naszej inspiracji. — Wykorzystać w tym celu fakt istnienia zbrojnej opozycji.
- Dopilnować, aby do wszystkich akcji bojowych w pierwszej kolejności kierowano żołnierzy, którzy przed wstąpieniem do Armii Kościuszkowskiej przebywali na naszym terytorium. — Doprowadzić do ich całkowitej likwidacji.
- Przyśpieszyć zjednoczenie wszystkich partii w jedną organizację i dopilnować, aby wszystkie kluczowe stanowiska obsadzone były przez ludzi zatwierdzonych przez nasze służby specjalne.
- Doprowadzić do połączenia całego ruchu młodzieżowego w jedną organizację, — a stanowiska od szczebla powiatowego wzwyż obsadzić przez ludzi zatwierdzonych przez nasze służby specjalne. — Do czasu zjednoczenia zlikwidować znanych przywódców harcerstwa.
- Spowodować i dopilnować, aby delegaci wyznaczeni na zjazdy partyjne nie zachowali mandatów na okres kadencji wybranych przez siebie władz partyjnych. — W żadnym wypadku delegaci nie mogą zwoływać posiedzeń międzyzakładowych.
W razie konieczności zwołania takiego posiedzenia — należy wyeliminować ludzi, którzy wykazali się aktywnością w wysuwaniu koncepcji i postulatów. — Na każdy następny zjazd wybierać nowych kandydatów (ruchowo) tylko wytypowanych przez nasze służby specjalne.
8. Należy zwrócić baczną uwagę na ludzi wyróżniających się zmysłem organizacyjnym, umiejących sobie jednać popularność. — Ludzi takich należy pozyskać, — a w razie odmowy nie dopuszczać do wyższych stanowisk.
- Doprowadzić do tego, aby pracownicy na stanowiskach państwowych (z wyjątkiem służb ścigania i pracowników przemysłu wydobywczego) — otrzymywali niskie pobory.
— Dotyczy to w szczególności służby zdrowia, wymiaru sprawiedliwości oświaty i kierowników różnych szczebli.
- Do wszystkich organów władzy i większości zakładów pracy wprowadzić ludzi współpracujących z naszymi służbami specjalnymi (bez wiedzy władz krajowych).
- Należy zwrócić szczególną uwagę, aby prasa krajowców nie podawała sumarycznych ilości i rodzajów towarów wysyłanych do naszego kraju. — Nie można też nazwać tego handlem. — Należy dopilnować, aby prasa krajowa podkreślała ilość towarów wysyłanych przez nas do krajowców, ale wspominała, że to w ramach wymiany handlowej.
- Wpłynąć na władze krajowców, — aby nabywcy ziemi, parceli i gruntów — nie otrzymywali aktów własności, a jedynie akty nadania.
- Ukierunkować politykę w stosunku do rolnictwa indywidualnego tak, aby prowadzenie gospodarstw stało się nieopłacalne, a wydajność jak najmniejsza. — W następnej kolejności przystąpić do kolektywizacji wsi.
— W razie wystąpienia silniejszej opozycji — należy zmniejszyć dostawy środków produkcji dla wsi i zwiększyć powinność wobec państwa.
— Jeżeli to nie pomoże, — spowodować, aby rolnictwo nie dawało pełnego pokrycia potrzeb żywnościowego kraju i oprzeć wyżywienie na imporcie.
- Spowodować, aby wszystkie zarządzenia i akty prawne, gospodarcze, organizacyjne (z wyjątkiem wojskowych) — nie były precyzyjne.
- Spowodować, aby dla każdej sprawy powoływano kilka komisji, urzędów, instytucji społecznych, — ale żadne z nich nie powinno mieć prawa podejmowania skutecznej decyzji bez konsultacji z pozostałymi (nie dotyczy przemysłu wydobywczego).
- Samorządy w zakładach pracy nie mogą mieć żadnego wpływu na kierunek działania przedsiębiorstw. — Mogą się zajmować jedynie sposobem wykonywania zleconych zadań.
- Związki zawodowe nie mogą mieć możliwości sprzeciwu wobec poleceń dyrekcji. — Obciążyć związki inną pracą, — jak organizowanie wczasów, zaopatrzenia, działalności rozrywkowej i oświatowej, wycieczki oraz rozprowadzanie atrakcyjnych towarów, — potwierdzanie opinii i decyzji władz politycznych.
- Należy spowodować, aby awansowano tylko tych pracowników i kierowników, którzy wzorowo wykonują przydzielone im zadania i nie wykazują skłonności do analizowania spraw wychodzących poza te działania.
- Krajowcom na stanowiskach partyjnych, państwowych i gospodarczych — należy stworzyć warunki do działań, — które będą kompromitować ich w oczach podwładnych i zamykać im powrót do środowisk, a których pochodzą.
- Kadrze oficerskiej rekrutującej się z krajowców można powierzać odpowiednie stanowiska pod warunkiem, że są tam już nasze służby specjalne.
- Otoczyć szczególnym nadzorem ilość amunicji do wszystkich rodzajów broni z każdego arsenału akcyjnego i ćwiczeń w ostrym strzelaniu, prowadzić swoiste rozliczenie.
- Objąć szczególnym nadzorem wszelkie laboratoria i instytucje naukowo-badawcze.
- Należy zwrócić szczególną uwagę na ruch racjonalizatorów i wynalazczy, rozwijać go i popierać, — ale wszystkie odkrycia dokładnie rejestrować i zapisem przekazywać do centrali.
— Dopuszczać do realizacji tylko te wynalazki, które przydatne są w przemyśle wydobywczym, wstępnej obróbki i określone w specjalnej instrukcji.
— Nie mogą być realizowane te odkrycia, które mogłyby doprowadzić do wzrostu produkcji kosztem ograniczenia wydobycia surowców lub zaniechania zalecanych działań.
— W wypadku głośnych odkryć spowodować ich sprzedanie za granicę.
— Nie dopuszczać do publikacji zawierających wartości i opisy wynalazków.
- Spowodować zakłócenia w punktualności transportów — (z wyjątkiem transportu określonego w instrukcji NK55246).
- Inspirować zwoływanie narad środowiskowych i problemowych, zbierać stawiane tam wnioski i propozycje, rejestrować wnioskodawców, a realizować linię określoną w instrukcjach.
- Spopularyzować wywiady z ludźmi pracy na aktualne tematy produkcyjne, w których zawarta jest krytyka przeszłości lub lokalnego bałaganu, — ale nie doprowadzać do likwidacji przyczyn krytykowanych zjawisk.
- Wystąpienia publiczne władz krajowców mogą zawierać akcenty narodowe i historyczne, — ale nie mogą prowadzić do zjednoczenia ducha narodu.
- Zwrócić baczną uwagę, czy w odbudowywanych i nowych większych miastach i osiedlach — nie budowano ujęć wodnych niezależnych od głównej sieci wodociągowej. — Stare ujęcia wodne i studnie uliczne systematycznie likwidować.
- Przy odbudowie i rozbudowie przemysłu dopilnować, — aby ścieki przemysłowe spływały do rzek mogących stanowić rezerwaty wody pitnej.
- Mieszkania w nowych osiedlach i odbudowywanych miastach nie mogą zawierać dodatkowych pomieszczeń pozwalających na hodowlę inwentarza — lub gromadzenie żywności na dłużej i w większych ilościach.
- Spowodować, aby prywatne przedsiębiorstwa i rzemieślnicy otrzymywali surowce i urządzenia nie pozwalające na produkcję artykułów dobrej jakości, — a ceny tych produktów powinny być wyższe od podobnych wytwarzanych przez państwo.
- Doprowadzić do maksymalnej rozbudowy administracji biurowej wszystkich stopni.
— Można dopuszczać krytykę działalności administracyjnej, — ale nie wolno pozwolić na jej zmniejszenie ani sprawną pracę.
33. Należy dopilnować wszystkich planów produkcyjnych w przemysłach wydobywczych i w działach określonych odpowiednimi instrukcjami — i nie wolno dopuścić do wykonania zaopatrzenia rynku krajowego.
- Szczególnej obserwacji poddać Kościół — i tak ukierunkować działalność oświatowo-wychowawczą, — aby wzbudzić powszechny wstręt do tej instytucji.
— Objąć baczną uwagą i kontrolą kościelne drukarnie, biblioteki, archiwa, kazania, kolędowania, treści nauk religijnych oraz obrzędy pogrzebowe.
- W szkolnictwie podstawowym, zawodowym, a w szczególności w szkołach średnich i wyższych — doprowadzić do usunięcia nauczycieli cieszących się powszechnym autorytetem i uznaniem. — Na ich miejsce wprowadzić ludzi mianowanych.
— Doprowadzić do zerwania korelacji między przedmiotami, do ograniczenia wydawania materiałów źródłowych, — do usunięcia ze szkół średnich łaciny, greki, filozofii ogólnej, logiki i genetyki.
W historii nie można podawać, co który władca chciał zrobić lub zrobił dla kraju, — trzeba natomiast ukazywać tyranię królów oraz walki uciemiężonego ludu.
— W szkolnictwie zawodowym doprowadzić do wąskich specjalizacji.
- Inspirować organizowanie imprez państwowych związanych z walką krajowców z zaborcami (z wyjątkiem zaboru rosyjskiego), — szczególnie z Niemcami i walki o socjalizm.
- W publikacjach krajowych nie dopuszczać opracowań traktujących o krajowcach przebywających w naszym państwie do rewolucji i w czasie II wojny światowej.
- W razie powstania organizacji popierającej sojusz z naszym państwem, ale zmierzającej do kontroli działalności gospodarczej oficjalnych władz kraju, — należy natychmiast podjąć działalność (niezależnie od władz kraju)
— obciążając te organizacje tendencjami nacjonalistycznymi i szowinistycznymi.
Formy działalności: — burzenie naszych pomników i cmentarzy, publikowanie ulotek wyszydzających nasz naród, naszą kulturę, sens zawartych układów.
— Do prac propagandowych angażować krajowców i wykorzystywać istniejącą nienawiść do nas.
- Zadbać o budowę i rozbudowę mostów, dróg i licznych połączeń, aby w razie konieczności interwencji wojskowej można było szybko i z każdej strony dotrzeć do punktu oporu lub koncentracji sił opozycji.
- Pilnować, aby aresztować przeciwników politycznych. — Rozpracować przeciwników z autorytetem wśród krajowców.
— Likwidować w drodze tzw. zajść sytuacyjnych przypadkowych, — zanim staną się głośnymi, — lub aresztować ich wcześniej za wykroczenia kryminalne.
- Nie dopuszczać do rehabilitacji osób skazanych w procesach politycznych.
— W razie konieczności rehabilitacji można ją przeprowadzić tylko pod warunkiem, — że sprawa będzie uznana za pomyłkę sądową, — bez wszczynania dochodzenia i stawiania przed sądem winnych pomyłki (sędziów, świadków, oskarżycieli, informatorów).
- Nie wolno stawiać przed sądem ludzi na stanowiskach kierowniczych obsadzonych przez partię, — którzy swą działalnością spowodowali straty lub wywołali niezadowolenie podwładnych. — W sytuacjach drastycznych należy ich odwołać ze stanowiska i przenieść do innych miejscowości na stanowiska równorzędne lub wyższe.
— W skrajnych sytuacjach ulokować na stanowiskach niekierowniczych i traktować jako rezerwę kadrową do późniejszej wymiany.
- Ogłaszać publicznie procesy ludzi ze stanowisk kierowniczych (wojsko, minister, główne zarządy, szkolnictwo) — oskarżonych o działalność przeciw ludowi, przeciwko socjalizmowi, przeciwko industrializacji.
— Będzie to mobilizować czujność mas pracujących.
- Dbać o wymianę ludzi na stanowiskach roboczych przez dopuszczanie do tych funkcji ludzi z awansów, — mających najniższe kwalifikacje.
45. Spowodować napływ do szkół wyższych — ludzi pochodzących z najniższych grup społecznych,
— którzy nie wykazują zainteresowań zawodowych, — a tylko chęć zdobycia dyplomu.
Koniec dokumentu
***
DODATEK 1
Ten zbrodniczy scenariusz był realizowany z całą bezwzględnością, wiernością jego zasadom.
Analizując go punkt po punkcie, — każdy z nich egzemplikując tysiącami przykładów rozpisanych na cztery tysiąclecia, — można napisać całą historię polityczną i gospodarczą powojennej Polski.
Jeżeli niekiedy pojawiły się jakieś praktyczne odstępstwa, to były one nieznaczne, lokalne, przystosowane do czasu i do okoliczności.
Przyspieszyć likwidacje krajowców związanych z KPP, PPS, Walterowców, KZMP, BCH i innych ugrupowañ… — i likwidować.
— Kapepowcy funkcyjni zostali wystrzelani już przed wojną w sowieckich czystkach. — Ocaleli ci, którzy dostali się do Sowłagru już w czasie wojny.
Kapepowcy krajowi, — owe masy dołowe — nigdy nie byli groźni dla systemu.
Rozbić należało PPS, a wraz z nią wszystkie partie, zwłaszcza Polskie Stronnictwo Ludowe.
— Krwawa rozprawa z ich liderami trwała w tym samym czasie, kiedy redagowano tę instrukcję.
Walterowiec — K. Świerczewski, symbol czerwonej Hiszpanii, agenturalnego internacjonalizmu — zginie w Bieszczadach od kul UPA — i dopiero 40 lat później w telewizji pokażą jego zachowanego w muzeum munduru – z wyraźnym śladem pchnięcia bagnetem.
— Krwawa rozprawa z partiami politycznymi była propagandowo ułatwiona, gdyż konsekwentnie wiązano ją z faktyczną opozycją zbrojną.
Jeszcze nikt z przywódców tych partii nie przypuszczał ich rychłego końca, kiedy instrukcja mówiła:
— Przyspieszyć zjednoczenia wszystkich partii… — To znaczy: — zlikwidować wszystkie, — a PARTIĘ NAZWAĆ SOWIECKĄ AGENTURĄ — PPR, przemianowaną wkrótce na PZPR.
Rozbić ruch młodzieżowy, zwłaszcza przedwojenne harcerstwo: — i stało się,…. — harcerstwo zostało zlikwidowane.
— Na jego miejsce wprowadzono indoktrynującą, ateizującą atrapę, obcą katolickiemu duchowi polskiej młodzieży.
Apogeum tych niszczycielskich działañ przypadło na lata 1949-1952
— i w tym właśnie okresie — więzienia zapewniły się liczbą ponad 5000 tysięcy młodzieży licealnej, wyaresztowanej i skazanej za przynależność do ponad 500 tajnych organizacji szkolnych.
Skazanych na najcięższe wyroki kierowano do więzień o zaostrzonym reżimie — Wronek, Rawicza, Strzelec Opolskich.
— Większość ulokowano w młodzieżowym obozie koncentracyjnym Jaworzno, — byłej filii niemieckiego obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu.
Punkt 7, — to mistrzowska socjotechnika pozorowania życia partyjnego.
Szeregowi członkowie partii, to masa posłusznych pionków, „użytecznych durniów”, — którym stwarza się pozory współrządzenia, zakładem pracy, wsią, gminą, miastem, powiatem, województwem, krajem.
Mają prawo krytykować, ale tylko niedociągnięcia i bałagan lokalny, drobne nadużycia i kradzieże „demaskować”, — ale przede wszystkim czujnie wypatrywać wrogów „demokracji” i reakcjonistów.
— Nie wolno im wkraczać w zakres spraw systemowych, uogólniać.
Dostrzegających istotę zła, — zdolnych do politycznych syntez bezwzględnie — eliminować z życia załóg, zespołów, partii: — eliminować ludzi, którzy wykazali się aktywnością w wysuwaniu koncepcji i postulatów…
Zachowując pozory demokratycznych wyborów na wszystkich szczeblach, dopilnować, — aby awansowali tylko posłuszni, bierni, mierni, a w pierwszej kolejności agenci systemu: — „wytypowani” przez nasze służby specjalne.
Wybrani do władz, na zjazd czy na inną akcję, — nie powinni zachować swych mandatów na następną kadencję, — w przeciwieństwie do naszych agentów, którzy mają zagwarantowaną stałą obecność w systemie.
— Stąd brała się potem elitarna grupa delegatów na wszystkie kolejne zjazdy partii.
Punkt 8. — wyróżniających się w każdej dziedzinie, inteligentnych, aktywnych, posiadających zmysł organizacyjny — albo podporządkować, albo odsunąć na boczny tor, — jeżeli zaczynają myśleć oddzielnie i czynią użytek ze swego krytycyzmu.
Punkt 10: — we wszystkich organach władzy, ich szczeblach i komórkach, — mają rezydować agenci systemu.
Mają to być dwa rodzaje agentów — służb specjalnych, — oraz własnych — czyli sowieckich, niezależnych i nieznanych Bezpiece krajowców.
Punkt 11: — staranne przestrzeganie nakazu rabunkowej eksploatacji bogactw naturalnych krajowców.
W kilku innych punktach instrukcji stawia się zielone światło szczególnie jednej, ważnej dziedzinie — przemysłowi wydobywczemu.
— Wyłącza się go z licznych zakazów obowiązujących w innych dziedzinach gospodarki krajowców.
W dążeniu do maksymalizacji wydobycia kopalin, — zwłaszcza węgla, — cała infrastruktura górnictwa i transportu musi być podporządkowana tym preferencjom.
Jeżeli w jednym z punktów instrukcji mówi się o świadomym zakłóceniu transportu, — to z tej zasady ma być wyłączony transport węgla.
Rolnictwo: — Celem ostatecznym jest upaństwowienie ziemi rolników.
Parcelacja ziemi dworskiej była oszustwem obliczonym na pozyskanie masy chłopskiej, — stanowiącej wówczas 70% społeczeństwa, — a przy tym bazę ruchu oporu.
— Wręczono chłopom bezwartościowy akt nadania, — a nie akty notarialne.
Kilka lat później rozpocznie się przymusowa kolektywizacja, — wykreuje się kułaka-wroga sabotującego postęp na wsi, — magazynującego zboże i żywność w celu spekulacji.
— Więzienia zapełnią ponad 200 tys. nieszczęśników, — którzy nie byli w stanie i na czas i nakazanej ilości dostarczyć obowiązujących dostaw.
W dążeniu do likwidacji rolnictwa indywidualnego, poprzez system niskich cen i ograniczeń, — spychano gospodarstwo chłopskie w nieopłacalność.
Punkty 14—15: — wszystkie akty prawne, zarządzenia, powinny być nieprecyzyjne,
— dopuszczając dowolność interpretacyjną.
Każda sprawa powinna znajdować siê w gestii kilku komisji, urzędów instytucji, — ani jedno z tych ogniw nie mogło podjąć decyzji ostatecznej.
— Decyzje należą do przedstawicieli agentury i partii. — I znów: — nie dotyczy przemysłu wydobywczego.
Punkty 17— 16: — Samorządy i związki zawodowe to pozorowane, bezwolne przybudówki. — Nie mają nic do powiedzenia o losach zakładu i załogi, o kierunkach i organizacji produkcji, itp.
— Związki zawodowe mogą rozprowadzać wśród załóg ziemniaki na zimę, bilety do teatru i kin, przydzielać skierowania na wczasy. — Nie wszystkim zresztą — tylko według własnego klucza.
Ruch racjonalizatorski rozwijać i popierać (pkt 23), — ale cenne pomysły kierować do centrali i nie wdrażać je w zakładach macierzystych.
— Dopuszczać do realizacji pomysły tylko przydatne w przemyśle wydobywczym.
Wynalazki o randze odkrycia naukowego lub technicznego — natychmiast kierować — „za granicę” — czyli do ZSSR.
Punkt 27: — szczególnie ważny, choć ogólnikowy — tępić wszystkie próby konsolidacji ducha narodu.
Punkty 28—29 — mają charakter więc zbrodniczy.
Zabraniają budowy lokalnych ujęć wodnych, — stare ujęcia włącznie ze studniami nakazują likwidować. — Wszystko kierować do jednego wspólnego.
— Dlaczego? — Aby w razie potrzeby można było sparaliżować miasto zniszczeniem dostaw wody pitnej!
Punkt 31: — systematycznie niszczyć rzemiosło i wszelką inicjatywę prywatną.
— Wszelkie koncesje w tej dziedzinie będą w następnym dziesięcioleci uzależniane od agenturalnej współpracy rzemieślnika z Bezpieką, co dotyczyło także sklepikarzy, restauratorów oraz taksówkarzy, a na koniec handlarzy dewizami.
Zaopatrzenie rynku (pkt 33) — ma zawsze balansować na granicy niedostatku, permanentnego braku dostaw podstawowych towarów.
— Ma to zaprzątać uwagę obywatela pochłaniać jego zbędny czas, absorbować myśli, inicjatywę, — kierować je na stałe kombinowanie, gdzie i jak co kupić.
Surowo dopilnować realizacji planów wydobywczych, — natomiast nie wolno dopuszczać do wykonania zaopatrzenia rynku krajowego.
— Oznacza to, — że rynek wydobywczy nie jest rynkiem krajowym, — tylko kolonialnym monopolem okupanta.
Punkt 34: — Wojna z Kościołem — ten zapis stanie się dosłowną w jego brzmieniu, istotą tajnych dyrektyw politycznych oraz zaleceń Bezpieki.
Jest on rekapitulacją głównych kierunków wojny z Kościołem: — obserwacja i inwigilacja, — oświata i wychowanie szkolne ukierunkowane na budzenie powszechnego wstrętu do tej instytucji, — pełny nadzór nad drukarniami, archiwami kościelnymi, a także nad kazaniami, nauką religii.
— Wojna administracyjna z Kościołem, — to niezliczone szykany i utrudnienia w administracyjnym funkcjonowaniu Kościoła, parafii księży.
Punkt 35 — najbardziej rozbudowany, — ale też najważniejszy w wojnie duchowej z narodem.
Po pierwsze — usuwać nauczycieli z autorytetem, niepokornych. — Usuwać z nauczania wiedzę historyczną, grekę, łacinę filozofię,
— co wyjałowi świadomość z tradycji humanistycznej, — głęboko osadzonej w polskości i wierze.
W praniu mózgów i tradycji, preferować walkę z Niemcami i walkę o socjalizm.
W punkcie 38 — odnajdujemy potwierdzenie nakazu prowokacji, jako metody i pretekstu do eskalacji prześladowań:
— burzyć nasze (sowieckie) pomniki, cmentarze, publikować ulotki wyszydzające nasz naród — (zlepek podbitych narodów pod kierownictwem żydowskim) naszą kulturę, sens zawartych układów; — wykorzystywać istniejącą nienawiść do nas.
Agenci wprowadzeni do organizacji, — zwłaszcza młodzieżowych, — mieli nakaz eskalacji działañ, radykalizacji pogromów.
W kolejnych „przewrotach”, — jak marzec 1968, — grudzieñ 1970 — i wreszcie w czasach ”Solidarności”,
— metoda prowokacji zawsze święciła tryumfy.
Dziwni „manifestanci” miotali wezwania do szturmów na Komitety i siedziby Bezpieki.
Nie wiadomo czyje ręce wyrzucały kamienie, kto demolował sowieckie pomniki, nagrobki, a dzisiaj podpala synagogi; — te same służby w rękach żydowskich!!!
— wg. zmodernizowanej opcji — tj. z pro-sowieckiej na pro-Brukselską, — gdzie Polska ma wejść na kolanach jako kolonia żydo-niemiecka,
— ale pozbawiona majątku narodowego, i surowców naturalnych, armii, przemysłu zbrojnego, fabryk i zakładów pracy.
Trzy kolejne punkty instrukcji: — 40, 41, 42, — to sposoby rozprawy z opozycją:
a) Nakaz aresztowań przeciwników politycznych, — zwłaszcza o dużym autorytecie wśród narodu.
b) Mordować skrycie, — w tzw. zajęciach sytuacyjnych, przy „ucieczkach” — albo metodą „samobójstw”.
c) Dyskredytować ich pod pretekstem wykroczeń o charakterze kryminalnym.
d) Nie dopuszczać do rehabilitacji. — I na odwrót — członków i funkcjonariuszy reżimu, z partii i Bezpieki,
— tolerować w najcięższych nawet wykroczeniach. — W ostateczności przenosić na równorzędne stanowiska. — W skrajnych wypadkach lokować ich na stanowiskach niekierowniczych i traktować jako rezerwę kadrową do późniejszej wymiany.
Tu również bez trudu można wykazać ponadczasowy uniwersalizm tej dyrektywy:
— partyjni dygnitarze, kryminaliści z sejmu i senatu od 1993 – 1995, którym wykazuje się ewidentne bilionowe przestępstwa finansowe i gospodarcze, — pozostają bezkarni, — a sejm przez nich reprezentowany odrzuca kolejne wnioski o zdjęcie immunitetów poselskich z takich przestępców.
Ale czy można się temu dziwić, — skoro agentura jawna „sowiecka” postanowiła zmienić orientację na pro-brukselską, — poprzednio zagrabiając własność prywatną Narodów,
— potem przez scenariusz „Solidarności”, — która była przez nich kontrolowana i prowadzona na orientację Amerykańsko-Brukselską,
— ale pod warunkiem, że zagrabi WŁASNOŚĆ NARODOWĄ — (w formie majątków narodowych, byłych demoludów).
Czy ktokolwiek normalnie myślący już nie pamięta tych samych ludzi,
— którzy są obecnie u steru władzy, — ich kwik zarzynanej świni, na temat zgniłego zachodu, — i pozorowanej walki,
— dzisiaj raptem doznali objawienia — i okradli te narody, poprzez, rzekomą opozycję zainscenizowaną do spółki ze służbami zachodnimi.
Zachód — synonim wolności, który nie popiera zniewolonych narodów, — lecz mafie, — które mają otworzyć granice tych krajów, w celu zaprowadzenia NOWEGO PORZĄDKU ŚWIATA, — z rządem masonów w Brukseli, — z jedną religią zjudaizowaną przez nich, spod znaku cyrkla i ekierki.
— Gdzie nie będzie miejsca dla Katolików, którzy również jak za czasów zamordyzmu radzieckiego w rękach żydów, — tępili chrześcijaństwo i wszelkie inne religie.
Dzisiaj mamy Tych Nawiedzonych Intelektualistów — obżartch zrabowanym majątkiem Narodowym, do spółki z byłą jawną agenturą
— RAZEM kwicząc PRZEKRZYKUJĄC SIĘ — w jednym chórze….
— DO NATO, DO UNII EUROPEJSKIEJ;… DO NATO, DO UNII EUROPEJSKIEJ;… DO NATO DO UNII EUROPEJSKIEJ;… DO NATO DO UNII EUROPEJSKIEJ;….
— i tak w kółko do obłędu, — a dlaczego!?….
— bo szajka tych międzynarodowych zbirów i zbrodniarzy drży o swój stan posiadania, — gdzie tylko dzisiaj
— NATO I KONSTYTUCJA Narodów Zjednoczonych Europy Zachodniej może im zapewnić ich stan posiadania — do spółki z finansjerą ponadnarodową zakłada NOWY PORZĄDEK ŚWIATA.
Dziedzicząc POLSKĘ ZBIRÓW, — obecnie RZĄDY ZŁODZIEI dziedziczą także jej metody.
Dwa ostatnie punkty instrukcji nakazują preferowanie MIERNOT,
— wysuwanie na stanowiska kierownicze ludzi bez wykształcenia, bez kompetencji, bez kwalifikacji zawodowych
— ale pewnych, — sprawdzonych w serwilizmie, zdradzie, tajnej współpracy z okupantem.
Nieodparcie narzuca się podczas lektury tej instrukcji, — jej wewnętrzna ludobójcza spójność z programem hitlerowskiej eksterminacji narodu polskiego.
Jej dyrektywa brzmiała:
SCHLUSS MIT POLEN!!!…… (koniec z Polską):
KIEROWNICZE WARSTWY NARODU POWINNY BYĆ UNIESZKODLIWIONE!!!…..
Zwycięski hitleryzm, w jego programie zwanym „Ost des Reischsurers SS”, — zamierzał przesiedlić około 16 mln. Polaków — dokładnie tam, gdzie Stalinizm skierował już ponad półtora miliona Polaków Kresowych — Syberię.
Sowieckie ludobójstwo i rozmiary deportacji — nie musiały posuwać się do tak monstrualnych wędrówek ludów.
Wystarczyła pełnia władzy na miejscu, w podbitym kraju, — genialnie upozorowana na normalność.
Między innymi dlatego Sowieckie Imperium zła było i pozostało niedoścignioną, najdoskonalszą — emanacją systemu zbrodni i ludobójstwa.
Ponurą istotą tego fenomenu rozumieli tylko ci, — którzy doświadczyli go na własnej skórze.
Uciszony został również swój, — który przejrzał ją bez złudzeń — żydowski poeta Osip Mandelsztam,
— zamordowany w łagrach, — za próby otwarcia oczu swoim ziomkom Żydom.
***
- Posted by Jerzy at 6:15 AM
Za; http://polskawalczaca.blogspot.com/2007/06/45-zasad-zniewolenia-albo-plan-bermana.html
DODATEK 2
45 zasad zniewolenia Polaków
Są w historii Polski „czarne plamy”, — plamy zdrady narodowej.
Są w historii naszego państwa ludzie, przywódcy, — którzy świadomie dążyli do zniewolenia i upodlenia własnego narodu.
Wiele wiemy o Bolesławie Bierucie, — przed II wojną światową agencie NKWD, — a po wojnie — autorze gwałtownej, konsekwentnej i krwawej sowietyzacji ziem polskich.
Znamy zbrodnie towarzysza Bieruta, — ale niewiele osób zna treść ściśle tajnej moskiewskiej instrukcji z 2 czerwca 1947 r., która zawiera 45 zasad zniewolenia Polaków.
Instrukcja, której treść została opublikowana w tygodniku „Nasza Polska” w 1996 r., — nakazywała całkowite podporządkowanie Polski Ludowej interesom Związku Sowieckiego.
Miały temu służyć zniszczenie gospodarki i pełna kontrola nad społeczeństwem.
— Za wykonanie instrukcji był odpowiedzialny Władysław Bierut, powolne narzędzie w rękach towarzysza Józefa Stalina.
Instrukcja pokazywała bezwzględność i perfidię jej sowieckich autorów.
W punkcie 3 czytamy nakaz likwidacji krajowców związanych z Armią Krajową i Batalionami Chłopskimi, — ale także z KPP, PPS i innymi ugrupowaniami, — które powstały „bez naszej inspiracji”, — czyli bez inspiracji sowieckiej.
Ta likwidacja miała odbyć się pod przykrywką rozprawy ze zbrojną opozycją, — albo w drodze tzw. przypadkowych zajść.
Dalej czytamy, — że do akcji bojowych w pierwszej kolejności mieli być kierowani żołnierze, którzy przed wstąpieniem do Armii Kościuszkowskiej przebywali na terytorium sowieckim.
— „Doprowadzić do ich całkowitej likwidacji”
– czytamy w instrukcji.
Punkt 6 nakazywał zjednoczenie wszystkich organizacji młodzieżowych w jedną organizację.
— „Do czasu zjednoczenia – czytamy – zlikwidować znanych przywódców harcerstwa”.
Kolejne punkty zawierają nakaz, — aby wszystkie kluczowe stanowiska we wszystkich organizacjach były obsadzone
— „przez ludzi zatwierdzonych przez nasze służby specjalne”.
Ponadto – czytamy w punkcie 10
– „do wszystkich organów władzy i większości zakładów pracy wprowadzić ludzi współpracujących z naszymi służbami specjalnymi”.
Należało obserwować działaczy komunistycznych i związkowych. Ze zwoływanych zebrań – czytamy
– „należy wyeliminować ludzi, — którzy wykazali się aktywnością w wysuwaniu koncepcji”.
Niezwykle przewrotnie brzmiały zalecenia punktu 9, — który nakazywał
— „doprowadzić do tego, aby pracownicy na stanowiskach państwowych — (z wyjątkiem służb ścigania i pracowników przemysłu wydobywczego) — otrzymywali niskie pobory.
Dotyczy to szczególnie służby zdrowia, wymiaru sprawiedliwości, oświaty i kierowników różnych szczebli”.
Należało też zwrócić szczególną uwagę – czytamy w punkcie 11
– „aby prasa krajowców nie podawała sumarycznych ilości towarów wysyłanych do naszego kraju. — Nie można tego również nazwać handlem”.
W kolejnym punkcie instrukcja stwierdza, — że nabywcy ziemi nie mogą otrzymywać aktów własności.
Punkt 13 określał zasady postępowania z rolnictwem indywidualnym. Otóż należało
— „ukierunkować politykę w stosunku do rolnictwa indywidualnego tak, — aby prowadzenie gospodarstw stało się nieopłacalne, a wydajność jak najmniejsza.
W następnej kolejności przystąpić do kolektywizacji wsi. — W razie wystąpienia silniejszej opozycji należy zmniejszyć dostawy środków produkcji dla wsi — i zwiększyć powinności wobec państwa.
Jeżeli to nie pomoże – czytamy – spowodować, — aby rolnictwo nie dawało pełnego pokrycia potrzeb żywnościowych kraju i oprzeć wyżywienie na imporcie”.
W punkcie 31 mamy nakaz, aby
— „prywatne przedsiębiorstwa i rzemieślnicy otrzymywali surowce i urządzenia nie pozwalające na produkcję artykułów dobrej jakości, a ceny tych artykułów powinny być wyższe od podobnych, wytwarzanych przez państwo”.
— „Szczególnej obserwacji poddać Kościół – czytamy w punkcie 34 – i tak ukierunkować działalność oświatowo-wychowawczą, aby wzbudzić powszechny wstręt do tej instytucji.
Objąć baczną uwagą i kontrolą kościelne drukarnie, biblioteki, archiwa, kazania, kolędowania, treści nauk religijnych oraz obrzędy pogrzebowe”.
Kolejny punkt mówił, — że w szkolnictwie należy
— „doprowadzić do usunięcia nauczycieli cieszących się powszechnym autorytetem i uznaniem. — Na ich miejsce wprowadzić ludzi mianowanych”.
Za niebezpieczne przedmioty w szkołach średnich uznano m.in. łacinę, grekę, filozofię i logikę, — i nakazano ich usunięcie.
Sugerowano ograniczenie akcentów narodowych i historycznych, — aby nie prowadziły — „do zjednoczenia ducha narodu”.
Czytamy także:
— „W historii nie można podawać, co który władca chciał zrobić lub zrobił dla kraju, — trzeba natomiast ukazywać tyranię królów oraz walki uciemiężonego ludu.
— W szkolnictwie zawodowym doprowadzić do wąskich specjalizacji”.
Natomiast ostatni 45 punkt mówił o tym, że należy
— „spowodować napływ do szkół wyższych ludzi pochodzących z najniższych grup społecznych, którzy nie wykazują zainteresowań zawodowych, — a tylko chęć zdobycia dyplomu”.
To tylko niektóre z moskiewskich zaleceń – mniej lub bardziej brutalne, mniej lub bardziej przewrotne.
Ale, gdy obserwuje się poczynania obecnej władzy, — albo wsłuchuje w postulaty koncesjonowanej opozycji,
— to można dość do wniosku, — że Stalin wciąż żyje.
***
- Według tekstu Artura Górskiego opracował: Aleksander Szumański