Kłokoczka uważana jest za krzew o niezwykłej, mogtycznej/magicznej mocy. Zakwitnięcie kłokoczki to znak pełnego rozkwitu wiosny. Gałązki kłokoczki wchodzą w skład bukietów święconych w dniu Sierpniowego Święta Plonów (20-26 sierpnia), zwanego w kościele katolickim dniem Matki Boskiej Zielnej (15 sierpnia). Pędy krzewu kłokoczki dodawano do palm wielkanocnych. Po poświęceniu wyjmowano pędy kłokoczki z palmy, cięto i robiono z nich małe krzyżyki równoramienne skośne i proste lub trójwymiarowe , później przybijane nad drzwiami wejściowymi do chałupy, aby ochraniały dom przed piorunami. Obchodzono w świątecznym pochodzie z nimi także pola uprawne i zatykano je w ziemię, aby Matka Ziemia dobrze rodziła. Również w celu zapewnienia obfitego urodzaju gospodarze przed pierwszym wiosennym siewem kreślili kijem z kłokoczki krzyż lub swastykę na ziemi.

Różaniec nie jest żadnym chrześcijańskim czy tez katolickim „wynalazkiem”. Jest oczywiście zerżnięty z innych wiar i religii, jak wszystko w chrześcijaństwie.

Dlaczego Krzew Różańcowy? Twarde kuliste nasiona kłokoczki służyły Słowianom do wytwarzanai różańców, które jak wiadomo poświęcone były Czarnogłowowi (różańce o 108 ogniwach = 9), a raczej wszystkim bóstwom jego TRZEMU, lub Białobodze i bogom jej trzemu (różańce o 96 ogniwach = 6). Część kapiszt słowiańskich zupełnie inaczej przypisywała różańce  przydzielając je bóstwom zrodzonym z Białobogi, czyli żeńskim (96 = 6), bądź męskim, zrodzonym z Czarnogłowa (108 = (9). Praktyka używania różańców obejmowała więc wszystkich bogów poza samym Światowitem, któremu w końcu przypisano obydwa różańce. Nasiona są jadalne, mają smak orzeszków pistacjowych.

Rośnie w lasach i zaroślach. Kwitnie w okresie od maja do czerwca. Kłokoczka może rosnąć w pełnym słońcu lub półcieniu, występuje na różnych glebach. Preferuje wilgotne podłoże. Drewno bardzo twarde, trudno łupliwe, żółtobiałego koloru.

Kwiaty białe, lub różowawe, drobne w zwisających gronach. Obupłciowe, są zapylone głównie przez muchy. Kwiaty mają przyjemny zapach.

Owoce ma dekoracyjne, rozdęte. Są to 2–3 komorowe torebki długości około 3 cm. Kształt torebki jest najczęściej kulisty, niekiedy sercowaty. Ściany torebki pergaminowate, początkowo jasnozielone, potem (sierpień-wrzesień) przebarwiają się na kolor brunatny, słomkowożółty lub pomarańczowy. W torebce znajduje się kilka twardych, lśniących nasion o kolorze jasnobrązowym. Nasiona dojrzewają w okresie od września do listopada. Nasiona są jadalne, w smaku podobne do orzeszków pistacjowych.

Kłokoczka południowa, według wierzeń, miała chronić żywych przed złymi mocami, a zmarłym zapewnić miała spokój. Dzisiaj ten krzew zyskuje na popularności w naszych ogrodach.

Dawno, dawno temu krzew różańcowy, czyli kłokoczka południowa, był uważany za czarowny i tajemniczy. Stanowi on do dzisiaj symbol w miejscu pochówku. Robi się z niego wiązanki i stawia na grobie, podobnie, jak z chryzantem.

Kłokoczka jest uważana za roślinę mogtyczną gdyż – według wierzeń Słowian – krzew ten odstrasza złe moce. Mówi się, że jeśli w pobliżu domu albo zagrody rośnie kłokoczka, w tym domu nigdy wśród ludzi nie będzie topielców i wisielców. Chroni ona żywych przed złymi mocami, a zmarłym zapewnia spokój.

Podobnie było ze zwierzętami. Gdy na łące lub polanie, na której pasą się konie, krowy czy owce, rosła kłokoczka, było wiadomo, że zwierzęta gospodarskie lepiej będą rosły i będą zdrowe.

Krzew jest zwany różańcowym, ponieważ z jego owoców kobiety robiły paciorki różańca nawlekane na nitkę lub sznurek. Z liści kłokoczki wykonywano też kadzidła odstraszające zdusze (demony), a z gałązek tego krzewu robiono krzyżyki. Rosła nie tylko w zagrodach, ale także w ogrodach przy klasztorach. Była wykorzystywana podczas egzorcyzmów i nabożeństw.

Obecnie kłokoczka staje się coraz popularniejsza w ogrodach. Kłokoczka w największych ilościach występuje w naszych warunkach na południu i wschodzie Polski oraz na Słowacji, ale nie w górach. Upodobała sobie lasy i zagajniki, zacienione miejsca. To roślina ściśle chroniona. Jest podobna do konwalii, ma białe, ewentualnie lekko różowe dzwonkowate kwiaty oraz wąskie, jajowate liście. Góra liści jest zielona, a spód lekko szary. Każdy podmuch wiatru sprawia więc, że liście się mienią, jakby zmieniały kolory. Zapach ma jednak kłokoczka zupełnie inny niż konwalia. Kwiaty kłokoczki pachną, jak kiszone ogórki, chociaż niektórzy uważają, że to zapach podobny do miodu. Krzewy kłokoczki są też znacznie większe. Niekiedy osiągają 7 metrów wysokości.

• Drewno było kiedyś masowo wykorzystywane do produkcji drobnych sprzętów domowych.
• Nasiona stosowano do wyrobu biżuterii oraz różańców (jako paciorki), a inne części rośliny także w obrzędach religijnych.
• Z nasion kłokoczki wytłaczano dawniej olej (bogaty w tłuszcze i kwasy tłuszczowe) stosowany do oświetlania domostw.
• Roślina miododajna.
• Za pomocą metod optycznych i chemicznej degradacji z kłokoczki południowej izoluje się aminokwasy amidowe – pinnataninę oraz oksypinnataninę