VARINDAN se obilježava 17. decembra po gregorijanskom, odnosno 4. decembra po julijanskom kalendaru. Tog dana je Varin dan, sutradan je Savin dan ( kao bajagi posvećen sv. Savi Osvećenom), a nakon toga je Nikoljdan, dan posvećen hrisćšanskom svetom Nikoli.

         Ovako se radilo u mom rodnom selu sve do progona Srba iz centralne Bosne 1992. godine:

„Srbi nosijo po nekaterih krajih na „varin dan” (god sv. Barbare, 4/,6 decembra) „varice” na studenec. Varica je razno žito in druge stvari, skuhane na večer pred godom. V noči puste varico pri ognji, da vre, ter prorokn-jejo drug dan („varin dan”) kakošna bode letina. V Boci jo nosijo z jutra molčeči na studenec in posipajo vodo z njo, govoreči: „Dobro jutro, ladna vodo, mi tebe varice, a ti nama vodice i jarice, janjiče i muške glavice i svake srečice.” (I. Navratil, Slovenske narodne vraže in prazne vere, Letopis Matice slovenske, Ljubljana, 1892, str.143)

         Radi se o sačuvanom srbskom običaju još od drevnih vedskih vremena, običaju posvećenom vedskom božanstvu Varuni kuvanjem ritualnog žita “varice”. Varica se kua na Varin dan, na izvore i potoke posipa se rano na Savindam, a jede se i na Nikoljdan. Sve do današnjeg dana ovaj običaj sačuvali su Srbi poluvjerci, dvovjerci hrišćani, tkz. krstjani.

       Šta je Varindan? Kao pravi odgovor danas imamo dvije tvrdnje: tvrdnju narodnog običaja i tvrdnju crkve. Po nazivu i necrkvenom ritualu da se zaključiti da je Varindan u znak vedskog božanstva Varune, boga neba, vode i kosmičkih okeana. Crkva tvrdi da je Varindan po hrišćanskoj mučenici Varvari. Crkva laže o Varindanu kao danu neke svete Varvare, tj. BARBARE (po varijanti zapadnog hrišćanstva), ali mi ne kuvamo BARICU, nego VARICU.

         Pogledajmo sanskritske riječi i uporedimo ih sa imenom VARICA i simbolikom smisla kuvane varice:

a) sanskritsko VARI = VODA voda

b) sanskritsko VARUNA = BOG SVIH VODA

c) sanskritsko SAVA = SUNCE, GODINA

d) sanskritsko NAKA = NEBESKI SVOD, RAJ

e) sanskritsko KUDATI= KUSATI (JESTI)

VARUNA VARI

SAVA HLADI

NAAKA KUSA

VARICA (SE) VARI

SAVICA (JE) HLADI

NIKOLICA KUSA

        SAVA je hladno vrijeme kasnog jesenjeg SUNCA (kasniji trački SAVADIOS, SAVADIOZ, SABADIOS).

         Svetom Nikoli, čiji se praznik proslavlja 19. decembra, crkva je pripisala da je on zaštitnik mornara i ljudi koji putuju vodom. Dakle je i ovdje o vodi riječ i to je smisao ova tri praznika: Varindan – Savindam – Nikoljdan! Jasno da su ova tri praznika dio jedne praznične cjeline iz vedskih vremena i to je hiljadama godina starije od vremena svetog Nikole koji je živio u vrijeme između 255 (270?) i 346. godine.

         Ovo je još jedan primjer kako su crkveni oci crkvene svece i “svece” ubacivali u već postojeće kalendarske praznične dane prehrišćanske srbske vjere čije izvorište nalazimo u Vedama.

  VARINDAN (Warin Dzień) obchodzony jest 17 grudnia według kalendarza gregoriańskiego, 4 grudnia, zgodnie z kalendarzem juliańskim. Tego dnia jest Varin Dzień, następnego dnia jest Sawin Dzień (jako Bajaga??? poświęcony świętemu Sawie Konsekrowanemu), a na koniec jest Dzień Mikoły (Mikołaja) poświęcony kriszczańskiemu świętemu Nikoli.  [Kriszczanie – dwuwiercy CB]

Tak to działało w moim rodzinnym mieście do czasu prześladowań Serbów z centralnej Bośni w 1992 roku:

„Tego dnia Serbowie noszą w niektórych krainach na Varindan, obiatną/ofiarną Varinę. Varina są to różne rodzaje płatków zbożowych i innych dobrych rzeczy, warzonych wieczorem przed świętem. W nocy zostawiają Varinę przy ogniu, aby się warzyła, po to żeby przepowiadać z niej, dzień po dniu, jakie będą kolejne żniwa. W Boci noszą Varinę w milczeniu o świcie na studnię i kropią ją wodą mówiąc do niej: „Dobro jutro, ladna vodo, mi tebe varice, a ti nama vodice i jarice, janjiče i muške glavice i svake srečice.” (I. Navratil, Slovenske narodne vraže in prazne vere, Letopis Matice slovenske, Ljubljana, 1892, str.143)

Jest to serbska tradycja zachowana od czasów starożytnych wedyjskich i jest zwyczajem składania obiaty/ofiary bóstwu Varuna poprzez ugotowanie rytualnego obiadu/obiaty/ z ziarna zbóż „varicę”. Varica jest gotowana na Varin Dzień, wodą ze źródła i strumieni kropi się ją rano na Savindan, a spożywa się ją Nikoljdan. Do tej pory ten zwyczaj został zachowany przez Serbów Półwierców, Dwuwierców Kriszczan i Chrześcijan.

Czym jest Varindan? Prawda jest taka, że mamy dzisiaj dwa twierdzenia: roszczenia zgłasza Wiara Rodzima i Kościół. Według nazwy i świeckiego rytuału dochodzę do wniosku, że Varindan poświęcony był wedyjskiemu bóstwu Warunie, bogu nieba, wody i kosmicznego oceanu. Kościół twierdzi, że Varinda jest świętem chrześcijańskiej męczennicy Warwary. Kościół kłamie na temat Varindy jako dnia świętej Warwary, tj. BARBARE (według wariantu zachodniego chrześcijaństwa), ponieważ nie gotujemy BARIKI, lecz VARICU.

Spójrzmy na słowa sanskryckie i porównajmy je z nazwą VARICA i symbolicznym znaczeniem gotowanych potraw:

a) Sanskryt VARI = WODA woda
b) Sanskryt VARUNA = BÓG WSZYCH WÓD
c) Sanskryt SAVA = SŁOŃCE, Godina (Bogini), także SOU – woda (Soła)
d) Sanskryt NAKA = NEBESKI SVOD, RAJ
e) Sanskryt KUDATI = KUSATI (jeść/kuszać)

VARUNA VARI  (Waruna Warzy)
SAVA HLADI (Sawa/Soła Chłodzi/Kropi)
NAAKA KUSA (Naaka Kusza/Zjada)

VARICA (się) VARI (Warzy)
SAVICA (ją) Hladi  (Kropi/chłodzi)
NIKOLICA KUSA (Zjada)

SAVA to zimny czas późnego jesiennego słońca (późniejszy SAVADIOS, SAVADIOZ, SABADIOS).

Święty Mikołaj, którego święto obchodzone jest 19 grudnia, został przypisany do kościoła jako obrońca marynarzy i osób podróżujących wodą. Oto słowo o wodzie i takie jest znaczenie tych trzech świąt: Varindan – Savindan – Nikoddan! Oczywiste jest, że te trzy święta są częścią jednego uroczystego obchodu od czasów wedyjskich, tysiące lat dawniejszego, od świąt Mikołaja, który żył w czasie między 255 (270?) a 346 rokiem.

Oto jeszcze jeden przykład jak Ojcowie Kościoła i cerkiewni święci oraz „święta” podstawiani są jako chrześcijańscy, pod dawno istniejące bóstwa i święta kalendarza rolniczego Serbów, Serbskiej Wiary Przyrodzonej, której źródło odczytujemy w Wedach.