Genetyczna historia narodów – Instytut Chemii Bioorganicznej Rosyjskiej Akademii Nauk
17-й семинар СМУ
Человек — существо как биологическое, так и социальное, — находится под одновременным воздействием как общественно-исторического, так и естественно-исторического процесса. Являясь носителем не только исторической памяти, но и генов, человек принимает участие в формировании как общественной, так и естественной составляющей жизни популяции — сообщества, с которым он сознательно или бессознательно разделяет общую историческую судьбу. Изменения, произошедшие в ходе исторического процесса, оставляют после себя ряд материальных свидетельств — письменных источников, предметов материальной и духовной культуры, а также информацию, содержащуюся в генетическом ресурсе человеческого сообщества — популяционном генофонде. Совокупный анализ всех этих признаков — материальной культуры, лингвистики, а также естественно-биологических индикаторов истории человека (генетических маркеров) — дает возможность реконструировать этногенетические процессы, открыть ранее неизвестные страницы истории человечества.
На семинаре речь пойдет о формах влияния исторического процесса на структуру человеческих популяций и о способах исследования истории с помощью генетических маркеров.
Tłumaczenie:
17-te Warsztaty SMU
Człowiek – jako istota biologiczna i społeczna – w ramach równocześnie skutkującego procesu społeczno-historycznego i naturalnego historycznego. Genotyp jest nie tylko nośnikiem pamięci historycznej, ale także genów, osób zaangażowanych w tworzenie zarówno sektora publicznego i naturalnego życia danej zbiorowości ludzkiej – czyli w społeczności, do której świadomie lub nieświadomie mają wspólne historyczne odniesienie. Zmiany w ciągu dziejów, pozostawiły szereg dowodów rzeczowych – zapisów, źródeł, obiektów kultury materialnej i duchowej, jak również informacje zawarte w zasobie genetycznym ludzkiej społeczności – puli genowej populacji. Łączna analiza tych wszystkich cech – kultury materialnej, lingwistyki, a także historii naturalnej ludzkich wskaźników biologicznych (markery genetyczne) – pozwala na odtworzenie procesów etniczno-genetycznych, pozwala odkryć nieznane wcześniej strony historii ludzkości.
Seminarium omawia wpływ form historycznego procesu ludzkiej struktury populacji i jak badać historię przy użyciu markerów genetycznych.
Cieszy, że nauka rosyjska zrozumiała już, że tzw. Ruscy – czyli Rosjanie pochodzą od Słowian znad Odry i Wisły oraz znad Dunaju – chociaż jeszcze nie przyznają oni, że te dwie kultury stanowiły jedność i narodziły się obie w Karpatach i na Kujawach, współpracując ze sobą a nie wojując i niszcząc się wzajemnie, lub pozostając w IZOLACJI.
A oto jak zmienia się powolutku narracja Wikipedii na temat Kultury Czerniahowskiej przypisywanej dawniej wyłącznie GERMAŃSKIM GOTOM. Na razie wciąż owych germańskich (w rozumieniu skańsko-niemieckim) Gotów z tej narracji nie usunięto, ale przyznano w niej miejsce – o dziwo – wszystkim innym: Sarmatom, Dakom i Słowianom! NO, NO NO, TOŻ TO DZIWACTWO JAKIEŚ! JEŚLI KTOŚ NADAL TKWI W POGLĄDACH ALLO-ALLO-GERMANOFILSKICH TO MUSI MU BYĆ BARDZO ŁYSO I PRZYKRO KIEDY CZYTA COŚ TAKIEGO W OFICJALNYM ŹRÓDLE FUNDOWANYM PRZEZ UE – CZYLI NIEMCÓW. Oczywiście ta narracja Wikipedyczna wciąż jest jeszcze bardzo bardzo mieszana, można powiedzieć że jest o hybryda coś co już stało sie owcą od głowy ale od tyłu wciąż śmierdzi niemieckim wilkiem – Werwolfem.
cytuję:
” Kultura czerniachowska – kultura archeologiczna epoki żelaza rozwijająca się między III w. n.e. a V w. n.e., na terenach obecnej środkowej i południowej Ukrainy, Mołdawii,Siedmiogrodu, Besarabii oraz północno-wschodniej Rumunii, gdzie zwana jest kulturą Sîntana de Mureş. Pierwotną lokalizację tej kultury stanowiły stepy nadczarnomorskie począwszy od II połowy III wieku n.e., następnie rozprzestrzeniła się nad dorzeczem dolnego Dniepru, na północnym wschodzie sięgnęła ujścia Desny oraz Dońca, zachodnią granicę występowania stanowiła Nizina Wołoska i Aluta.
Nazwa pochodzi od stanowiska archeologicznego w miejscowości Czerniachów(ukr.) (obwód kijowski), badanego w latach 1900-1901 przez archeologa Wikientija Chwojkę.
Na przełomie II i III w n.e. nastąpiło stopniowe przesunięcie się części ludności z terenu dzisiejszej wschodniej Polski, gdzie archeolodzy wyróżniają kulturę wielbarską, na teren zachodniej Ukrainy. Porównanie tego zjawiska z informacjami pochodzącymi ze źródeł pisanych pozwala sądzić, że jest to odzwierciedlenie wędrówki germańskiego plemienia Gotów znad Bałtyku nad Morze Czarne. Oprócz wyżej wymienionych czynników na wykształtowanie się tej jednostki kulturowej miał wpływ miejscowy substrat sarmacki, elementy z kręgu dackiego i strefy leśno-stepowej oraz nadczarnomorskie ośrodki cywilizacji antycznej. Przypuszcza się, iż obok elementu germańskiego i sarmackiego istotny był również w treści etnicznej tej kultury element słowiański (być może Antowie)[2].
Kultura czerniachowska zanika stopniowo w pierwszej połowie V w. n.e., co najprawdopodobniej wiąże się z opuszczeniem terenów dzisiejszej Ukrainy przez Gotów, uciekających przed najazdami Hunów.
Bardzo ciekawe, że nie porównuje się tego zjawiska (zaznaczonego przeze mnie na czerwono w tekście Wikipedii), z danymi genetycznymi tylko z zapiskami starożytnych dziejopisów rzymskich uznawanych tutaj nagle za niezwykle wiarygodnych. Takich samych dziejopisów słowiańskich historycy Anglo-Niemieccy, a za nimi Papuzio-Polscy granciarze UE, odsądzają wszak ode czci naukowej i uznają za nie zasługujących na wiarę, a nawet nazywają ich nie raz fantastami lub fałszerzami historycznymi. W tej notce w Wikipedii POLSKIEJ zamieszcza się jednocześnie wciąż, przedwojenną mapkę niemiecką, a więc z czasów hitlerowskiej propagandy (pochodzącą z atlasu z roku 1954), tzw „rozprzestrzenienia plemion germańskich”!!!