Rahu i Ketu.

W astronomii, księżyc i słońce posiadają niezależne orbity przecinające się w dwóch punktach. Na zachodzie, nazywane są północnym i południowym węzłem księżycowym. W Indiach natomiast Rahu i Ketu dodatkowo są uważane za odrębne planety(cienie). Są ważne ponieważ pomagają wyjaśnić przyczynę zaćmień. Jedna z wersji symboli Rahu – Ketu to skierowane do góry i do dołu podkowy (rys. 1a). Na zachodzie, Rahu i Ketu mają dodatkowe nazwy jak głowa i ogon smoka lub węża (Serpens caput – Serpens cauda). Te dwie części są symbolizowane przez spłaszczone podkowy po dwóch stronach szkieletu (rys. 1b). Do technicznych nazw głowy i ogona można włączyć Anabibazon – Catabibazon (rys. 1c-d). W Grece to litery 24 i 20 (Omega – Upsilon, rys. 1e-f). W geomancji, są to dwie z 16 Beheńskich gwiazd, związane z ziemią i ogniem i reprezentowane jako kropkowane Y i odwrócone Y (rys. 1g-h). Jako Serpens caput- Serpens cauda znaki te pojawiają się jako cały szereg kształtów wliczając kielich i odwrócony kielich(rys. 1i-k). Drugi z tych znaków Rahu jest identyczny z symbolem chińskiego Juana i Japońskiego jena (Ұ), indyjskiej 4, 4 literą Indyjską i Indo-Baktryjską, literą Y (Proto-Bizantyjską), kreskowaną U z Cyrylicy, Kazachskimi krótkim U, literą Sh (stary Turecki) i w końcu z YTEXA (y) (Runa 54, Starego Słowiańskiego). Stąd Rahu jest łączona z numerami 4, 6, 10 i symbolami ziemi i bogactwa.

Te dwa znaki są związane ze smokami i wężami. W indiach istnieje także specyficzne powiązanie z kobrami. Jeśli spojrzymy na tył pleców kobry zobaczymy V kształtny znak który jest de facto symbolem Ketu (rys. 2a). Postawa atakującej kobry jest podstawą  Kaal Sarp Dosha w Hinduskiej Astrologii (rys. 2b). Tutaj kobra nie jest jedynie obrazkiem znanego gada. Definiuje ona drogę 12 znaków zodiaku zaczynając od Mesha (Baran). W Głagolicy, to litera Vědě (wiedzieć, wiedza). Rahu to litera Dobro (dobro, jak w „dzień dobry”, rys 2d-e). Ozdobna wersja Głagolicy pokazuje bogatą rónorodność tych dwóch kształtów (rys. 2f-g).

Pojawiają się także jako klamki w drzwiach, czasami jako spłaszczone Ketu (rys. 2h, rys. 1b). Ewentualnie Ketu jest nad klamką która jest połączona z listkiem Rahu (Rys. 2i). To wszystko ma związek z astronomią. Zmienne znaki zodiaku definiują dwie osie, 4 punkty przedzielone krzyżem, i 4 bramy w roku, ludzką, ziemską, niebiańską i demoniczną bramę. Wchodzenie do domu symbolizuje ponowne ustalenie kosmicznych progów, cykli i wzorców.

3c Tyfon

Inne wersje Rahu i Ketu ukazują podwójną osobowość. Górna część postaci jest ludzka (Rahu), kiedy dolna część jest gadzia i zwierzęca (rys. 3a). Zachodnie odpowiedniki to Erychtoniusz i Tyfon (rys 3b-c). W Egipskiej mapie zodiaku, Tyfon jest związany ze Skorpionem i z dekanami 31 – 33 Kircherowskiego Zodiaku (rys. 3d). Decan 31 łączy się z 31 literą Sanskrytu, Sha i odpowiada 21 literze alfabetu Mandajskiego w formie Ketu (rys. 2c).

Podczas gdy Rahu jest wężem z ludzką głową, Ketu ma ludzkie ciało z wieloma wężowymi głowami(rys 4b). Na pierwszy rzut oka to całkiem dziwaczne. [Chociaż w naturze zdarzają się przypadki wielogłowych zwierząt]. W Hinduskiej mitologii, Vishnu stoi (rys. 4d) a czasami leży na Seshnagu albo Seshy [stugłowy wąż] (Se-Sha zawiera literę 21 literę Sha Mandaicką lub 31 literę Sha Sanskrycką). Shesh (lub Shisha) jest także łączony numerologicznie z liczbą 6 w Eurozjatyckich językach.  Na przełomie lipca i sierpnia w Indiach i Nepalu odbywają się uroczystości Nagpachami by udobruchać moc węży. W Hinduskiej astrologii i astronomii, Aslesha i Adisesha są związane z konstelacją Hydry, co tłumaczy czemu w zachodniej mitologii Herkules walczy z wielogłowym wężem[słowiańskim odpowiednikiem jest Perun walczący ze żmijem]. W zachodnich religiach, Ketu, Hydra tradycyjnie odnosi się do smoka z 7 głowami w Apokalipsie Dürera i we współczesnych obrazach Wojny w niebiosach (rys. 4e-f).

Uroboros i alfabet

Uroboros, kosmiczny wąż zjadający swój ogon, przedstawia dalsze możliwości łączenia liczb, liter i obrazów. Jeden przypadek ukazuje nam węża z lewoskrętną swastyką znaną jako Posolon (rys.5a).

Swastyka-Posolon znajduje się w górnej części pieczęci Salomona ukazując związek pomiędzy wnętrzem a tym co na zewnątrz; jako dusza i jako Bóg. Swastyka w tym emblemacie służy jako przewodnik duszy która zmierza do Boga, wskazuje miejsce wędrówki duszy do boskiej siedziby. Równocześnie swastyka jest wężem-przeszkodą, który personifikuje zło w Słowiańskiej Tradycji; jest to wyrażenie boskich sił dobra, które są przeciwstawiane złu.

Głębsze znaczenie ukazuje nam wiedza o starożytnych Słowiańskich alfabetach, które zawierają literę Glagol (Γ, G), a cztery Glagole tworzą symbol swastyki (rys.5b). Swastyka jest łączona z rankiem i przesileniem wiosennym a jej odwrotna wersja, (Posolon) jest łączony z wieczorem i przesileniem zimowym (rys.6c). W innym przykładzie mamy dwa węże zjadające swoje ogony reprezentujące wyższą i niższą otchłań. Opcjonalnie, formują kształt 8 łączony z liczbą 8, literą H i przesileniem wiosennym. Ewentualnie kształt 8 staje się dwoma połączonymi bytami, gdzie górny to liść laurowy a dolny to wąż (rys.5b). Przy bliższej analizie obrazu widzimy, że nad laurem jest góra na której siedzi anioł trzymający różaniec. Po jego prawej widzimy znak bliźniąt i Rahu. Na dole natomiast znajdują się znaki Strzelca i Ketu. A więc teraz Rahu i Ketu mają dokładne przestrzenne koordynaty: Bliźnięta i Strzelec. Rahu jest łączone z laurem. Jedynie Ketu jest łączone z wężem. Laur i wąż posiadają liczby „Wszystkie w laurze są dobre, wszystkie w wężu złe”. Podstawowe liczby mają teraz wartość etyczną. Więc Rahu i Ketu są czymś więcej niż dwoma węzłami księżycowymi. Służą jako pojęcia opisujące wszechświat.

Jedna z wersji Słowiańskich Wed pokazuje osobę siedzącą w pozycji jogi. Nad osobą znajduje się Ankh. Pod nią Uroboros. Wszystkie te części są połączone literami i liczbami. Uroboros jest łączony z liczbami 16, 19, 20, 22: w przykładach 16(O,On, Othilla), 19(R, Rici), 20(S, Slovo, Mowa) i 22(OY, Uk, Materia, Mir w sensie jako fizyczny świat, kosmos i pokój). Litera 22, Uk jest kombinacją O i U, Omikron i Upsilon, Greckich liter 15 i 20, Ο – Ʊ (por. Ω – Ʊ, Rahu – Ketu). Pojawia się także jako 25 litera w centrum 49 liter Rosyjskiej Bukwicy(rys.6b).

Te zestawienia stają się bardziej interesujące kiedy porównamy je w inych kontekstach. Litera 16, O, pozycja jogi qua, jest związana z czakrą korzenia (muladhara) która jest związana z ziemią i seksualnością. Litera 20, S (mowa,speech) jest bezpośrednio pod nią a jeszcze niżej jest 22, OY (Uk), w centrum kręgu Uroborosa(rys.6a). W 26 literowym alfabecie Indicum (rys.7), litery 16, 20, 22 to: a (ain), ga, tza. Ta struktura pojawia się w Chaldyjskim, Etiopskim[Ethiopien] i Etiopickim[Ethiopique](rys.10a). To także dokładna struktura Etiopskiego[Aethiopisch] i Amaryjskiego który z 7 literami więcej stał się 33 literowym alfabetem(rys.8). Tutaj litery 16,20 i 22 to litery Alph, Ain i Jai. Amaryjski (Amharish) jest ułożony jako matryca samogłosek i sylab, która jest często nazywana sylabariuszem, tak więc litery 16, 20 i 24 generują odpowiednio 7 samogłosek, 7 samogłosek i 7 półsamogłosek. Więc Czakram Podstawy jest połączony z ziemią, Othillą, bogactwem, Juanem, Jenem, Rahu (rys.1i) a także z Bliźniętami. W 33 literowym Etiopskim [Aethiopisch] litera 16 jest łączona z literą A (Alph) i siedmioma samogłoskami alfabetów zachodnich. W 26 literowym Etiopickim[Ethyiopique], litera A staje się literą 13. Litera 20 łączona ze słowem i mową przez Słowian staje się Ain w Etiopskim[Aethiopisch] i 16 literą Etiopickiego[Ethyiopique](por. rys.6a,9,10a). Po krótkim zanurzeniu się w detale kilku liter ustaliliśmy kilka faktów. Bez bezpośredniego łączenia litery z literą i liczby z liczbą nie moglibyśmy podążyć za wątkiem. Stąd poszukiwania w starych alfabetach i kosmologicznych figurach to tylko początek. Struktura Alfabetu Indicum jest identyczna z Chaldejskim sylabariuszem i wczesnymi Etiopskimi alfabetami. Zasadnicza filozofia łączenia liter z ludzkim ciałem i kosmosem jest wspólna dla Chin, Indii, Rosji, Etiopii, Egiptu i Bliskiego Wschodu. Wiele z tych wczesnych alfabetów nie zaczynała się na literę A tylko na Ha, która później stała się literą 5. W 33 literowych alfabetach, A była literą 16 a Ain literą 20. W 26 i 22 literowych A była literą 13 a Ain 16. Te dwie samogłoski generowały gamę 7 samogłosek. W Samarytańskim i Starożytnym Hebrajskim, zredukowano tę liczbę samogłosek do 5. Więc litera A jako litera 1, zawiera 5 samogłosek, kiedy Ain jako litera 16 posiada 5 przydechowych samogłosek(aspirat). Litery 5 i 18 w Etiopickim[Ethyiopique] były dwiema półsamogłoskami Va – Iud(Vau – Iod, Vaue – Jaman) łączonymi z 7 półsamogłoskami w każdym sylabariuszu, kolejno stały się V i Y, literami 6 i 10 w tetragramie, JHVH. Tetragram to nie tylko źródło Hebrajskiej kosmologii i mistycyzmu ale także źródło półsamogłosek. Współcześni uczeni którzy twierdzą, iż Hebrajski jest tylko spółgłoskowym alfabetem zapomnieli o tych historycznych związkach.

Takie podejście wymaga wiele wysiłku ale także zmienia nasze zrozumienie dotyczące historii alfabetów. Wiedza którą otrzymaliśmy to to, iż alfabet został wynaleziony na bliskim wschodzie, w Syrii, Babilonie, Lebanonie i Południowej Arabii jako potencjalnych kandydatach. Przyjęło się w zasadzie, że wczesne alfabety nie posiadały samogłosek a tym samym były kompletnie oddzielone od tradycyjnych Proto-Arabskich Sylabariuszy i Abdżadów. Powyższe przykłady demonstrują, iż te rzeczy były połączone. Kształt Abdżadu Etiopickiego[Ethyiopique] jest przemyślany i świadomie przekształcony sekwencyjnie w alfabetach Indicum, Chaldejskim, Etiopskim i Amaryjskim. Pokazują także, że zachodnie odmiany pochodzą z Indii.

Sanskryt łączy 25 spółgłosek z 25 zasadami natury(tatwy, por. greckie „stoicheia”, elementy), jak również 7 dalszych pół-spółgłosek i 1 aspiratę (Ha), które były ułożone w kolejności zaczynając od 5 elementów przechodzących dalej w kierunku świadomości. Indicum odwrócił tą sekwencję zaczynając on najwyższej (Ha, por. litera 33 przydechowa) schodząc do litery 28 (La), następnie do naciągniętej wersji Ha (litera 33), schodząc do litery 25 (Ma) i kończąc na Pa lub Pe (Sanskryt litera 21). Zgodnie z Etiopskim fidelem (jedna z form sylabariusza) nazywana jest Ha/Pe. Sekcje alfabetu zostały ułożone zgodnie z planetami, jednakże planety były jedynie dodatkową zasadą organizacji.

Planety i Alfabet

W Babilońskiej i Słowiańskiej tradycji, planety stały się główną zasadą porządkującą. Słońce jest łączone z literami 1-8-15 (rys.10b). Po tej początkowej sekwencji 2-9-16 zostaje związane z B, 3-10-17 z G, 4-11-18 z D, 5-12-19 z H, 6-13-20 z W i 7-14-21 z Z. Wynikiem tego planetarnego przegrupowania jest sekwencja A B G D H W Z H T Y K L M N S A P Ts Q R S T teraz związana z systemem Abdżadu. Potem poprzez żąglowanie porządkiem planet nastąpiły dalsze zmiany w kolejności liter.

W międzyczasie podzbiory Sanskrytu stworzyły inną kolejność liter. Indyjski 1 i 2 używały sekwencji 1-9-17 (a-th-p), 2-10-18, 3-11-19. Ta kolejność została przejęta przez większość wersji Hebrajskiego, i niektóre wersje Chaldejskiego, Egipskiego itd. (rys.10b-c). U podstaw tej sekwencji leżą kosmiczne systemy związane z księżycowymi domami. Litera 1, A oznacza początek. Litera 9, Th, wskazuje punkt zwrotny zazwyczaj łączony z lwem (Simha). Litera 17 oznacza gwiazdę podstawy, Mula, koniec jest początkiem. Suma liter 1-9-17 wynosi 27 a to jest 3³ i jest pierwszą liczbą twórczego hologramu[http://www.biblewheel.com/GR/GR_Creation_Set.php].

Indie rozwinęły rozległy system lunarny odnoszący się do księżycowych domów, równolegle do Chin (Hsiu), krajów Arabskich (Manazil) i Egiptu (Nomes). Jeden z tych systemów ustawia domy zgodnie z 9 planetami (rys.11). Sekwencja kosmicznego węża Asleshy 1-9-17, teraz przesunęła się do 1-10-19, która odpowiednio odpowiada w gematrii 1-10-100 i równa się z Ketu. Suma 1-10-19 to 30, co jest także liczbą ziemi w Chińskiej kosmologii. W gematrii suma 1-10-100 to 111, która nabywa głębokiego matematycznego i filozoficznego znaczenia zwłaszcza w tradycjii Arabskiej, gdzie staje się częścią większej sekwencji: 1-11-111-1111. Nakszatra 1-10-19 prowadzi nas od początku do Regulusa na 10 a potem do Gwiazdy korzenia (Mula) na 19. Ogon smoka jest także ogonem skorpiona. Tak więc litery 1-10-19 stały się A-Y-Ay (ain) w 27 literowej odmianie Hebrajskiego związanego z domami 1-10-19.

rys.11b Nakszatry i Gematria

W międzyczasie, sekwencja 6-15-24 z gematrią 6-60-600 jest zrównana z Rahu. Odpowiednie sumy to 45 (liczba związana z magicznym kwadratem saturna a także z adamem) i 666 (która w starożytnej Rosji była łączona z kolektywnym umysłem-duchem na długo przed komunizmem). W Chrześcijańskiej tradycji, 666 stało się liczbą bestii. Uczeni zauważyli połączenie pomiędzy literami Stigma, Xi i Chi. Zrozumienie Hinduskiej astronomii ozwala nam dostrzec, iż bestia nie jest fizycznym bytem stricte. Bestia to ścieżka Rahu. To także pomaga nam zrozumieć dlaczego 15, punkt końcowy w słonecznym układzie (rys.10b), jest teraz uważany za liczbę diabła i liczbę zła(anagram życia). W rzeczy samej, mamy teraz wgląd w pochodzenie numerów, które znalazły się w kręgu węża i tym samym były utożsamiane ze złem(rys.5b). Próby utożsamiania bestii z jakimś rzeczywistym obiektem napotykają ogromne problemy i prowadzą do nikąd. Obiektywne poszukiwania powinny być wspierane przez świadomość, że nie wszystko da się przełożyć na język fizycznych bytów.

Rys.11c Litery 6-15-24 w Koptyjskim, Grece i Cyrylicy

Ten astronomiczny kontekst odbija się w kształcie liter. Sekwencja 6-15-24 (lub grecki wariant 6-14-22) staje się serią liter związanych z życiem (Z O Ω, por. Zoo) i z wężami (ϛ Ο Ω, ϛ – ξ – χ). Pierwsza litera, 6, Grecka Stigma staje się naznaczona[stigmatized] tak jak łaciński odpowiednik liczbowy: Sex. Także w Cyrylicy, sekwencja 3 liter, wydaje się literować zakazany temat i bestię (Ѕ Ѯ Х; Ѕ ѕ / Ƨ ƨ – Ѯ ѯ – Х х).

W kategoriach czysto logicznych, nie ma podstaw do tego iż 6-15-24 to złe liczby. A jednak uczeni przez tysiące lat polegali na tych związkach. Zrozumienie starożytnych systemów jest kluczem do zrozumienia korzeni naszych religii, mitologii i kultur. Na zachodzie, indyjski system łączący Rahu i Ketu z 6 dworami (1-10-19 – 15-06-24) jest zredukowany do biegunowości między pierwszym dworem Rahu a ostatnim dworem Ketu (tj. 6-19), który jest ostatecznie osią Bliźnięta-Skorpion/Strzelec.

Okres od 6 do 19 oznacza pół roku w którym słońce oddala się od centrum wszechświata kończąc w gwieździe podstawy, ogonie Skorpiona i w dworze podstawy(Mula), symbolizowane przez prawoskrętną swastykę. Okres od 19 do 6 oznacza pół roku w którym słońce powraca do centrum wszechświata, zaczynając od tego samego korzenia i kończąc się w przesileniu Letnim w Bliźniętach, symbolizowane przez lewoskrętną swastykę, która jest znakiem posolona, łącząc to ze swastyką w paszczy Uroborosa, Czakrą podstawy, runiczną literą 16, która tworzy 7 samogłosek z Alph, która jako sekwencja A-L-Ph, reasumuje sekwencję liter  1-9-17, które łączą się z liczbą 27 która rozpoczyna kosmiczny hologram.

W tradycjii Arabskiej, dwór 6 jest związany z literą 6 (Khâ (kh), znak, kształt) w Bliźniętach, tymczasem dwór 19 jest łączony z literą 19, Z, Zai, żyjący w Skorpionie. Hebrajski próbuje nie wiązać 6 i słów na S, przesuwa biegunowość na litery 7-16, Zain-Ain w Bliźniętach i Koziorożcu z literą 11, Lamed w Wadze jako równowagę między nimi. W Tarocie, to sekwencja Kochankowie-Diabeł ze Sprawiedliwością pomiędzy nimi. Alfabet angielski odwraca sekwencję Zain-Ain więc Z-A staje się A do Z.

W rzeczy samej, zrozumienie Rahu i Ketu pomaga nam zrozumieć ciekawe zmiany w historii liter. Twierdzi się że starożytne runy zaczynają się literą UR (runa 1) a kończy się FE (runa 24). W niektórych wersjach runy były układane w kręgach[http://www.e-reading.club/bookreader.php/148041/Karlsson_-_Runy_i_nordicheskaya_magiya.html]. Ułożone w regularnej sekwencji UR (formalnie litera 24 ale jako U-R także 6-20 w Hebrajskiej kolejności) odpowiadałaby osi Bliźnięta-Skorpion/Koziorożec. Następna litera FE (formalnie litera 1 ale jako F-E także 6-5, podoążając za upadkiem po przesileniu) znaczyła jednocześnie pełnię (stąd że łączona z 6 z cechami, bogactwa, fortuny, juana i jena) a pierwszy krok do zaniku. Inna wersja FE to Fehu i FA albo po prostu F.

Szereg najwcześniejszych alfabetów łączył literę 1 (A) z Bykiem w pozycji 6(Bliźnięta). Więc A jest 1 a F jest 6 (Skorpion/Koziorożec). Kiedy południowo zorientowany kosmos został przrobiony na północno zorientowany, biegunowość została zamieniona. A która była na południowym wschodzie teraz jest na północnym zachodzie a F (= V i Vau w Hebrajskiej tradycji) jest na południowym wschodzie łączona z Rahu, która teraz stała się głową bestii. W poprzednim etapie, odkryliśmy same bezeceństwa dotyczące węża i słów na S. Teraz mamy to samo z literą 6 i słowami na F: nowe konotacje dla złych liczb, które na jednym poziomie były jedynie ścieżką cienia planety. Nawet słowa, które składają się litery 1 i 6 takie jak AF, znaczą „off”[por. tłumacz] w Duńskim, kiedy słowa, które składają się z liter 10 i 6 stają się IF i „iffy”[por. tłumacz] w Angielskim, drzewo cisowe, drzewo śmierci a także wskrzeszenie po Francusku jest także pisane IFIN.

La, Da Rho

Sanskryt posiada dwie litery L: litera 28 to La (ल), litera 34 to Laa (ळ rys.12a) która jest faktycznie lemniskatą lub symbolem nieskończoności. Na Zachodzie ten symbol związany z krzyżem staje się symbolem siarki i czarnej siarki (rys.12b-c). We wschodniej części Cesarstwa Rzymskiego, jedna z odmian tego symbolu staje się omegą, symbolem związanym z górną częścią osi Bliźnięta-Skorpion/Strzelec. Dlatego też, gdy pierwsze La zostaje skojarzone z jarzmem[por. Iżyca z Głagolicy, która również jest jażmem], powściągliwością i równowagą, drugie Laa zostaje powiązane z korzenim, punktem zwrotnym w cyklu rocznym, ogonem Ketu, siarką i ogniem czyli z diabłem.

Historyczna podejście pomaga nam zrozumieć zmiany w pozycjach liter, a nawet oferuje wskazówki dotyczące ich kształtów. Ostatnie pięć liter Etiopickiego (rys.10a) to Za, Iud, Da, Ga, Pa, Tza (rys.12d). Jeśli porównać je z dekanami 17 18 19 20 21 22 w wersji Kircherowskiej egipskiego zodiaku, widzimy, że litera 17, Za pokrywa się z punktem środkowym Bliźniąt, tak jak robi to Zain w języku Hebrajskim. Litera 18, Iud (Iod, Iaman, Iaman, Yaman, związana z Jemenem, jiva, Jaya, jai i życiem) jest wyrównana do prawej strony osi centralnej i jest pisana jako P 1. W języku Hebrajskim, 18 jest liczbą Adama. Litera 19 Etiopickiego, Da (Daleth) odpowiada lewej stronie osi centralnej w egipskim zodiaku i jest pisana jak P na piedestale. W języku Hebrajskim, 19 jest liczbą Ewy. Litera 20, Ga (Gimel) odnosi się do środka w Raku. Litery 19 i 20 razem tworzą Daga (por Dagaz, dzień). Litera 21, Pa, odpowiada 69 symbolowi dekanu 21. Litera 22, tza, odpowiada pierwszemu dekanowi Lwa, gwieździe Regulus i jest punktem odcięcia 22 liter alfabetu.

Jak wspomniano wcześniej, wyrównanie z planetami przesunęło kolejność liter w Etiopickim do sekwencji Abdżadu. Teraz ostatnimi literami alfabetu 17-22 zostały Pa, Tza, Cha, Ra, Sha, Ta (lub Pe, Tsaddi, Coph, Resh, Shin Tau w języku Hebrajskim). Niniejszym litera 17 w Etiopickim, Pa, jest ustawiona w jednej linii z centrum Bliźniąt a więc zajmuje tę samą pozycję, jak grecka litera 17, Rho: (Ρ, por. angielskie R), która jest związana z twórczą mocą kobiety, płodnością, wzrostem wegetatywnym, płynnością.

W tradycji Chrześcijańskiej, orientacja Południe-Północ egipskiego zodiaku jest zastąpiona przez orientację Północ-Południe. Decan 17 jest teraz w pozycji którą poprzednio zajmował dekan 35 w środku Strzelca. Grecka litera Rho jest teraz pisana jako roʊ lub rω lub PΩ, to znaczy, że łączy się z węzłami Rahu i Ketu. Jego Gematria staje 100, a więc posiada pozycję oczekiwaną dla litery 19. P na piedestale litery 19 w Etiopicki teraz staje się nowym P na piedestale zarówno jako symbol Wschodniego Świętego R(h)omańskiego[Rzymskiego] Imperium i wersja symbolu Chi Rho(rys.12e-g).

W Zachodniego Cesarstwie Rzymskim, grecka litera R Rho (P), stałą się zwyczajową łacińską literą P. W wersjach ozdobnych, przyjmuje formę laski pasterza. Z swoją górną krzywizną zaczynającą się począwszy od pkt. 17 i pkt. 19, która oznacza ogon Ketu, smoka, węża, szatana i zła ogólnie, tak jak w zachodniej wersji symbolu  Chi-Rho (rys.12f). Początek Rahu jako A i koniec Ketu jak O, są teraz Alfą i Omegą (A – Ω), które stają się cytatem z Chrystusa, teraz ustawione wzdłuż osi Baran-Waga. Innymi słowy, symbol Chi-Rho jest pośrednio również mapą nieba w cyklu rocznym. Rzymskie imperium i Chrześcijaństwo wiązało się z życiem Chrystusa. Były też odpowiedzią na symboliczne skutki prób tłumienia lub ignorowania węzłów księżyca, kiedy Babilon, a później Zachód zmniejszył 9 planet Indii do 7 planet, jakie znamy dzisiaj.

Dokument ten zaczął badaniem dwóch węzłów księżyca, Rahu i Ketu. Pierwsze przykłady ujawniły nieoczekiwane związki z podkowami, wężami, literami alfabetów i zodiakami. Dalsze przykłady pokazały, że te pozornie błahe znaki reprezentujące węzły, które nie są obiektami fizycznymi, związane są z sekwencjami liter, które kierują nas do korzeni systemów astronomicznych i kosmologicznych. Rzeczywiście, zabierają nas do korzeni Imperiów Zachodnich i samego Chrześcijaństwa.

Źródło: http://www.sumscorp.com/new_models_of_culture/culture/news_383.html